#1
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen
Het Qeheim.
No. 11.
DINSDAG 7 MEI 1929.
45e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
i
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Het feest der lente.
Aanvankelijk bedoeld als inzet
van het Lentefeest, is de 1 Mei
dag in het politieke vaarwater
gaandeweg wrak geslagen en
tot verval geraakt. In plaats van
verheugenis te schenken, omdat
eindelijk de wintersche vlagen
bedwongen zijn door de leven
wekkende zon, wordt de komst
van den eersten Mei met angst
tegemoet gezien, wegens de
excessen, waaraan de politieke
heethoofden zich elk jaar meer
schuldig maken. En ditmaal is
het wel heel erg geweest, vooral
in de Duitsche hoofdstad, waar
het feest der Lente is gevierd
met een orgie van bloed en een
aantal verdwaasden heeft gepoogd
het heil der menschheid te be
vorderen door het opwerpen van
barricadesoch arme, alsof
er ooit een betere wereld zou
kunnen opbloeien uit het zaad
van het geweld.
Zij, die zich hebben opgeofferd
in de stellige overtuiging als
martelaar te dienen voor een
goede zaak, vergaten, dat zij
eenvoudig optraden als verdedi
gers van het recht van den
sterkste, daarbij eigen kracht
schromelijk overschattende. En
wie hunner te goeder trouw in
de meening verkeerde, dat hun
voorbeeld bij voldoende navol
ging tot zegen voor de massa
zou strekken, zagen over het
hoofd, dat zij bezig waren macht
boven recht te stellen, een stel
sel, waarover zij zich bij voort
during zelf beklaagden, dat het
werd toegepast door het huidige
gezag.
Intusschen heeft Berlijn zijn
oproer gehad en reden de zie
kenauto's gestadig heen en weer,
om de dooden en gewonden te
vervoeren naar de weldra over
volle ziekenhuizen.
Het was een brute krachtme
ting, waarvan bij voorbaat de
uitslag was vast te stellen, en
waarvan het eenige resultaat
vernietiging kon zijn, zonder
winst voor wie der strijdenden ook.
Iet» bepaald? niet»., meende
In den Rijksdag werden deze
betreurenswaardige voorvallen
uitgebuit en trachtten de com
munisten althans eenige politieke
winst te fundeeren op de lijken
der gevallenen. Maar onder alle
omstandigheden zou dit nog
geenszins volstrekt verkregen en
steeds problematische voordeel te
duur zijn gekocht en indien
morgen met den dag de rollen
werden omgedraaid en de macht
in handen der barricadestrijders
werd gelegd, zouden zij als de
consequentie van hun optreden
den chaos hebben te aanvaarden,
welke door hun toedoen is opge
roepen.
We mogen in hetgeen te Ber
lijn is geschied, de voorbode
zien van steeds erger gebeur
tenissen, wijl in het bloed der
gevallenen de kiemen van het
gewelddadig verzet welig zullen
tieren en zich ontwikkelen.
Nichts Neues in Westen. Neen,
inderdaad geen nieuws, wijl zelfs
de harde les, door den wereld
oorlog gegeven, nog niet in
staat is gebleken, de gemoede
ren te verzachten en de men-
schen tot ander en beter inzicht
te brengen het inzicht dat ruw
geweld geen oplossing kan bren
gen voor welk vraagstuk ook en
allerminst voor staatkundige
vraagstukken, ook al schijnt soms
tijdelijk het tegendeel waar te zijn.
De demonstratie van gebrek
aan menschelijke eigenwaarde in
de Duitsche hoofdstad kan hoog
stens tot afschrikwekkend voor
beeld dienen.
Naar aanleiding van het bloe
dig verloop van 1 Mei-dag te
Berlijn heeft de communistische
„Hamburger „Volkszeitung" een
extra blad laten verschijnen,
waarin gezegd wordt, dat de
bloedige offers, die op 1 Mei te
Berlijn vielen, op rekening komen
der sociaal-democratie. „De doo
den zijn de bloed-getuigen, die
de geheele Duitsche arbeiders
klasse verplichten, zich solidair
te betuigen met de Berlijnsche
arbeiders in hun strijd tegen de
bourgeoisie en voor de vestiging
van de proletarische dictatuur".
Tenslotte worden de arbeiders
tot een proteststaking opgewekt.
Deze extra-editie der „Ham
burger Volkszeitung" is door de
politie in beslag genomen.
Bij wijze van protest tegen
het optreden der Berlijnsche
politie zijn op de mijn Prosper
II van de 1050 mijnwerkers 509
man niet op hun werk versche
nen. Biljetten waren aangeplakt,
waarop gedeeltelijk onjuiste me-
dedeelingen werden gedaan. Zoo
werd gesproken van honderd
dooden enz. Bij andere mijnen
werd tevergeefs beproefd de
mijnwerkers van hun werk te
houden.
Ook op enkele Hambornsche
mijnen verscheen een klein ge
deelte van het personeel niet op
het werk, evenals te Bottrop en
Osterfeldt. Er werden hier vlug
schriften verspreid, waarin tot
een algemeene staking werd aan
gespoord.
Hier en daar werden ook ver
gaderingen gehouden, waarin be
sloten werd niet te werken en
te trachten de werkwilligen over
te halen aan de actie mee te
doen.
Het aantal stakers bedraagt
echter tot dusver overal slechts
enkele honderden, bij personee-
len van tienduizenden arbeiders-
Omtrent den toestand te Ber
lijn werd Zaterdag gemeld
In een conferentie der oppo-
sitioneele bedrijfsraden bleek uit
de rapporten van de vertegen
woordigers der verschillende be
drijven, dat het in betrekkelijk
weinig bedrijven tot staking was
gekomen.
De propaganda der commu
nisten voor de staking heeft
omstreeks 1500 arbeiders in ver
schillende bedrijven er toe ge
bracht zich bij de beweging aan
te sluiten. Bij enkele bedrijven
is het werk in den loop van
den dag echter weder hervat.
In het district van Hamborn
is de middagploeg op de mijnen
weer voltallig aan het werk ge
gaan. In enkele andere mijnen
ontbraken nog slechts een klein
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
aantal arbeiders.
Om negen uur werd in Neu
Kölln de beperkte staat van be-
ieg ingetreden. In allerijl snelde
de bevolking naar huis en dood-
sche stilte viel over het door de
politie afgezette stadsgedeelte.
Alle lokalen waren gesloten.
Beide strijdende partijen hielden
zich gedekt en gaven schoten
af om schrik aan te jagen. Daar
de straatverlichting door het
gepeupel buiten werking was
gesteld, had de politie op vele
balcons schijnwerpers opgesteld,
die met krachtige lichtbundels
de straten verlichtten.
Bij een onderzoek zijn Vrijdag
talrijke vuurwapenen gevonden.
Een groot aantal personen is
gearresteerd. Op den hoek van
de Neckar- en Boddinstrasse
werden de beambten een huis
uitgedreven, waarop zij het vuur
beantwoordden. In den namiddag
kwam het in de Boddin-Flug-
hafen- en Hurfurthstrasse tot be
langrijke samenscholingeu, waar
uit de beambten weer beschoten
werden, zoodat ook zij van hun
ne vuurwapens moesten gebruik
maken. De rest van den dag ver
liep rustig.
Langs de Hermannstrasse wer
den met karabijnen bewapende
posten opgesteld, die de ramen
en daken in het oog hielden, van
waaruit nu en dan werd gescho
ten. Alle winkels in de buurt
zijn geloten, de vernielde eta-
lageramen zijn met planken dicht
gespijkerd. Pantserauto's reden
rond om het opwerpen van
barricaden te verhinderen.
De politie was o. a. met hand
granaten bewapend.
In een particuliere mededeeling
uit Berlijn aan de „Frankf. Z."
wordt naar aanleiding van het
gebeurde op 1 Mei in de Kös-
linerstrasse, verklaard, dat een
grondig en onpartijdig onderzoek
naar de incidenten dringend nood
zakelijk schijnt. Met volle er
kenning van de moeilijke taak
van de politie wordt, op grond
van verschillende verklaringen
van ooggetuigen vastgesteld, dat
het politieapparaat op te starre
En daarvoor was op Mauerberg geen
gelegenheid. De omgeving was prachtig»
maar eenzaam*
wijze in werking is gesteld.
Zoo werd geconstateerd, dat de
politie 's middags toen zij werd
uitgescholden voor „Bluthunde"
enz. en gelastte de vensters te
sluiten geschoten heeft, daar dit
bevel niet opgevolgd werd. Op
dat tijdstip is in ieder geval het
eerste slachtoffer gevallen, en wel
niet door een afgedwaalden kogel,
maar tengevolge van een goed-
gericht schot, omdat de man, een
soc. dem. en lid van de republi-
keinsche „rijksvlag" als zoodanig
het bevel niet meende te behoe
ven op te volgen niettegenstaande
den herhaalden raad van zijn
buurman.
Omtrent de gevechten van
Vrijdagnacht wordt gemeld, dat
de opstandelingen van geweren,
karabijnen en revolvers van zwaar
kaliber waren voorzien.
Hun munitie-voorraad was zoo
groot, dat deze van een centraal
punt uit moet zijn aangevuld.
Te Wedding begon de onrust bij
het invallen van de duisternis.
Communisten bezetten de daken
van de huizen en vanaf de straat
werden met zaklantaarns licht
signalen gegeven, terwijl de vrou
wen de mannen op de daken van
voedsel en drinken voorzagen.
Tegen tien uur werd door een
troep opgeschoten jongens een
messenwinkel geplunderd. Het
trottoir en de trambaan werden
opgebroken en van de keien werd
een barricade opgeworpen, die
eerst des nachts door een onver
wachte manoeuvre van de politie
kon worden ingenomen. Zeven
tien jongens werden gearresteerd
en moesten onder politietoezicht
de straat weer herstellen.
Hitcheock en Anderson.
Het is eindelijk gelukt nabij
het bij Waves Hill ontdekte toe
stel van Hitchcock en Anderson
te landen. De vliegers vonden
op de bladen van de schroef in
korte zinnen een soort dagboek,
dat met 11 April begon en 17
April eindigde. Den eersten datum
waren de vliegers, die naar men
zich herinneren zal, opgestegen
om mee te helpen zoeken naar
AXELSCHE
COURANT
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
18;
Eisler zal naar ik vermoed, voortaan
zelfs veel bereidwilliger zijn, om te
antwoorden op de vragen, die je hem
zult stellen.
Een kwartier later werd de valsche
baron in vrijheid gesteld en de agent,
die hem triumfeerend had opgebracht,
kreeg een flinken uitbrander.
Twee dingen had Hempel gewon
nen de zekerheid dat er personen
bestonden, die van het geheim, dat
Eisler omsluierde, afwisten, en de
zekerheid, dat de magere „grijsbaard"
in deze moordaffaire een rol speelde.
Hij begaf zich, toen hij op vrije
voeten was gesteld, na zich weer in
zijn gewone gedaante te hebben ge-
metamorphoseerd, direct naar den
commissaris van politie, bij wien hij
dr. Richter's vertrek had aangegeven en
die beloofd had de zaak te zullen on
derzoeken.
Het resultaat was, zooals hij met
beslistheid had vermoed Uit Weenen
werd gemeld op een telegrafische
vraag, dat een dr. Richter, Hooimarkt
3, onbekend was.
Maar hij heeft een daarheen door
mij gezonden telegram, drie weken
geleden, beantwoord.
Dan hield hij zich zeker bij
andere lieden, die daar woonden, op.
Wilt u, dat ik de zaak verder ver»
volg is er een aanwijzing tegen dr,
Richter
Hempel aarzelend, hoogstens dat hij
valsche opgaven over zijn verblijf
geeft. En dat hij sindsdien ver
dwenen is.
De commissaris zag den detective
onderzoekend aan.
Wees u eerlijk u brengt den
jongen man in verband met den moord
op moeder Rabl
Ja, maar ik heb niet het minste
bewijs, wel echter de overtuiging, dat
hij ons ontkomt, wanneer hij om zoo
te zeggen ruikt, dat men hem ver
denkt.
Voor zoover ik mij herinner, gaf
hij toenmaals voor, niets gehoord te
hebben, omdat hij een slaapmiddel nam,
vóór hij naar bed ging.
Zeker. Dat middel heeft hij ook
werkelijk den dag tevoren door de
huishoudster laten halen. Of hij het
echter ingenomen heeft, is een andere
vraag.
Maar welk motief kan hij tot den
moord gehad hebben
Dat weet ik nog niet. In dit
geval is zooveel duisters en geheim
zinnigs, dat ik me voorloopig slechts
aan enkele feiten vastklem. Hij woon
de daar in huis en kende dus alle
gewoonten der vermoorde. Hij had
een eigen deursleutel en was dus in
de gelegenheid de misdaad te vol
voeren. Hij kwam vier weken voor
den moord en verdween een paar
dagen daarna naar het schijnt,
spoorloos. Dat zijn die feiten.
Om eerlijk te zijn ik ben ook
niet meer zoo vast overtuigd van
Eisler's schuld als dr. Wasmut. Die
merkwaardige inbraak later geeft te
denken Richter's gelijktijdig verdwijnen
evenzeer. Overigens hebben we een
mooie gelegenheid, sijn kamer te door
snuffelen. Misschien...
Daar heb ik niet de minste hoop
op. Wanneer hij schuldig is, zal hij
alle bewijzen wel zorgvuldig ver
nietigd hebben.
Hempel kreeg gelijk. Een onderzoek
op dr. Richters kamer bracht totaal geen
resultaat.
Alles was in de beste ordekleeren,
ondergoed en een hoop taalkundige
boeken, die voor 't grootste deel nog
onopengesneden waren.
Denzelfden dag liet de commissaris
Hempel nog weer bij zich komen. Den
detective wachtte een groote verras
sing.
De commissaris had, in aansluiting
met zijn telegrafische aanvraag, een
brief van de Weensche politie ge
kregen.
Daarin werd medegedeeld, dat vol
gens ambtelijke opgave op 25 Mei
schippers aan de Praterspitz het lijk
van een goedgekleed man uit den
Donau hadden opgevischt, dat in den
zak verscheidene visitekaartjes had,
waarop stonddr. Richter, privé-lee-
raar. Het lijk van middelmatige
grootte, breedschouderig, zwartharig
met kleinen, Engelsch geknipten snor
had eenige dagen ter bezigtiging
gelegen, doch was toen, omdat nie
mand was komen opdagen begraven.
Hempel stond verbluft.
We hebben hem dus onrecht
aangedaan, zeide de commissaris. Hij
wilde niet uitknijpen, hij is dood.
Zelfmoord of een ongeluk dat zal
wel nooit opgehelderd worden.
Geen onrecht gedaan, mompelde
de detective tusschen de tanden. Zijn
verhalen over een stervende moeder
waren in elk geval valsch. En wanneer
hij dood is, dan bewijst dit hoogstens»
dat die andere de „grijsbaard"
zijn werktuig niet meer noodig
heeft.
Hij stond op.
Ik dank u voor uw hulp, meneer
de commissaris. In de zaak Richter
is een plotseling einde ingetreden,
niet echter in het geval Rabl—Eisler.
U zet het onderzoek voort
Natuurlijk, ik heb nog nimmer
een zaak opgegeven, voor ik deze tot
klaarheid had gebracht. Morgen ver
trek ik naar Weenen, hier is niets meer
te doen.
Twee sporen waren Silas gebleven:
de „grijsbaard" en Anna Bardorf en
het spoor van de laatste begon in
Weenen.
Melitta von Brankow had het op
Mauerberg niet slecht getroffen.
Barones Lauterbeck, de eigenares,
was een zachte, ziekelijke en eenigs-
zins onzelfstandige dame, die, niet
tegenstaande haar rijkdom, het leven
niet wist te genieten.
Zeer gelukkig gehuwd geweest, was
met den dood van haar man eenvou
dig alles ten einde. Ze trok zich ge
heel op Mauerberg terug en leefde
daar zeer stil en ingetogen.
Dat ging goéd, zoo lang haar doch
ter Lisa een kind was, maar Lisa, die
het levendige temperament haars
vaders en de vroegere schoonheid van
haar moeder had geërfd, was niet
tevreden met dit stille kloosterleven,
toen ze opgroeide.
Ze dorstte naar meer vrijheid, naar
afwisseling, naar verkeer met andere
menschen,
Een paar kasteelen, met welker be
woners slechts weinig werd gecon
verseerd, lagen op vrij grooten af
stand.
Lisa was achttien jaar oud. Ze
droomde van wereldsteden en bad
plaatsen. En daar de barones er niet
toe besluiten kon, Mauerberg te ver
laten, kwam zij op het idee, een
juffrouw van gezelschap te engageeren,
die Lisa verstrooiing moest geven en
haar eventueel ook bij bezoeken in de
buurt kon vergezellen.
Ze hechtte daarbij minder waarde
aan kennis, dan wel aan Jeugd, goede
familie en tactvol optreden.
Melitta's aanbieding, na een adver
tentie, beviel haar het beste we
gens de groote openhartigheid.
Melitta had nl. heel eerlijk geschre
ven, dat ze een zoodanige betrekking
zocht, omdat ze van huis wilde we
gens een voorloopig geen kans tot
verwezenlijking hebbende, door de
ouders streng verboden liefde. Ze
had nog nooit een ondergeschikte
betrekking bekleed, maar bezat een
besten wil, om haar plichten te ver
vullen met ijver en toewijding.
Indien de keus op haar viel, stelde
ze slechts één voorwaarde, nl. haar
loe te staan, haar familienaam tegen
een anderen, desnoods door haar toe
komstige meesteres te kiezen naam,
te verwisselen. Dit was alleen om
haar vader te sparen, wien het pijnlijk
zou zijn, zijn dochter onder haar eigen
naam in betrekking te weten.
Haar zelf lag daaraan niets gelegen,
doch ze wilde in ieder opzicht de
waarheid ieggen.
(Wordt vervolgd,)
I
