Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwseh- Vlaanderen
No. 60.
VRIJDAG 26 OCTOBER 1928.
44e Jaarg.
A St M
J. C. VINK - Axel.
Jubileum-mode.
FEUILLETON.
Gevlucht.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
tot 5 regels 60 Cent; voor
Groote letters worden naar
ADVERTENTIËN van 1
eiken regel meer 12 Cent.
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Er is aan ambtenaren van de
directe belastingen enz. medege
deeld, dat het verboden is om
geschenken aan te nemen bij 25-
jarige ambtsbediening. Afgezien
van het feit of dat nu juist bij
die ambtenaren zoo'n vaart zou
loopen, begrijpen we niet, waar
om dat niet aan alle ambtena
ren verboden wordt.
Het is toch tegenwoordig wel
een beetje gek met dat gejubileer.
Dat een arbeider, knecht, klerk
en al wie in particulieren
dienst zijn, eenige hulde ont
vangen, als ze door hun gedrag,
vlijt en bekwaamheid 25 jaren
op één post zijn gebleven, is o.i.
ten volle verdiend.
Maar een ambtenaar! Wel,
hij moet het al heel bont maken,
om uit zijn betrekking gestuurd
te worden en (dan meestal nog
met eervol ontslag) en als de
jubileum-mode opkomt, moet er
ook al heel wat aan haperen, als
hij niet wordt opgenomen in de
rij der gehuldigden. Het gaat er
zoo langzamerhand mee, als met
de lintjes, die van uit Den Haag
zoo nu en dan gedistribueerd
worden. Een hooge waarde kan
men er niet meer aan hechten.
Bovendien brengt gewoonlijk
zoo'n jubileum een aardigheidje
mee voor de overige betrokkenen
en getuigen en waarom zou men
zich dan onbetuigd laten? Ten
slotte is er soms aan de hulde
een «collecte" voor het „jubi
leumgeschenk" verbonden en rust
daarop meestal nog eenige ver
plichting, want als de baas, de
superieur, het bestuur, of nog
erger de persoon-in-kwestie-zelf
er vóór is, wil men liever niet als
het zwarte schaap bekeken wor
den en ja, men doet maar mee.
Heel sterk komt het gekke van
deze mode uit, als men een
zakenman, of patroon met een
ambtenaar vergelijkt. Wie krijgt
het in zijn hoofd, om b.v. een
timmerman, metselaar, smid,
schilder, boer, enz. enz. een ca
deau te brengen, als hij 25 jaren
40)
De barones brak in snikken uit,
toen dit feit was vastgesteld. De
eerste maal, sinds dertig jaar,
dat tranen over baar wangen lie
pen. Medelijden en berouw ver
vulden haar. Was zij niet
medeschuldige aan Serena's dood
Had zij niet vaak daarnaar ver
langd
En nuboe vreemd voelde
ze niets anders meer dan bittere
smart over haar dood. Voor het
eerst in haar leven dacht zij
alleen met het hart met bet
moederhart, dat plotseling begreep,
welk een verdriet haar zoon te
doorstaan had.
Al het andere in haar maakte
daarvoor plaats. Tot een doode-
lyke angst in haar kwam Als
hij eens niat de kracht had, dezen
vreeselyken slag te dragen
Wanneer h(j eens in wanhoop
het leven, dat hem niets meer
bood, van zich wierp
Hij had niemand, die bem
troosten kon. Niemand, die hem
begreep. Kon hij verlangen een
ipeviHsht te vinden by zijn moeder,
in zijn zaak zit? Juist omge
keerd is het vaak en wordt hij
jaloersch aangekeken of benijd,
die door vlijt, zakenkennis, ijver,
zorgzaamheid, spaarzaamheid, na
die jaren minder afhankelijk is
geworden van zijn clienteële of
schuldeischers, terwijl hem even
min critiek wordt bespaard, als
hij na een kwarteeuw economisch
en technisch dezelfde is gebleven,
of is achteruitgegaan, doordat hij
zich misschien teveel waagde aan
het risico, dat ambtenaren altijd
zoo gunstig voorstellen, bij het
dingen naar een buitenkansje.
We zien, de vergelijking gaat
mank.
Het zij echter verre, dat we
ook de goede zijde niet zouden
inzien van een feestelijke her
denking bij bepaalde gelegen
heden. Te vaak lezen we en
waren we ook wel getuige van
oogenblikken, waarin we in stilte
meestemden, als daar een ambte
naar in een of andere bediening
gehuldigd werd en hem woorden
van waardeering werden toege
voegd, niet om ze als verwel
kende rozen om te hangen of ze
in verschietende kleuren te schil
deren, maar woorden uit het hart
gegrepen en handdrukken, die
gloeiden van vriendschap en
hoogachting van den meerdere
jegens den mindere en omgekeerd.
Zeker zoo iets doet den plichts
getrouwen ambtenaar goed, ook
zijn familie en degenen, die hulde
brengen en het is zelfs soms een
leemte, als die gelegenheid ont
breekt. Maar de ware, de plichts
getrouwe, de zijn-vak-liefheb
bende en eindelijk de zich-geven-
de ambtenaar voelt die leemte
niet en is er voor zichzelf ook
geen haar minder om. Hij min
acht integendeel zoo'n feestelijk
heid als zij het gevolg is van
gewoonte of pretmakerij. Dan
zijn het ook geen jubileumge
schenken, die men krijgt en daar
om achten we het goed ze af te
schaffen. De echte waardeering
van zijn werk voelt men het
meest en wordt ook vanzelf ge
voeld, als degene, die tot oor-
I
die hem zoo koel van zich had
gewezen In wanhoop zonk de
barones op een stoel neer en wrong
zich de handen.
De dagen en nachten, die nu
volgden, waren een marteling voor
haar. In koortsachtige spanning
wachtte zy op eemg bericht van
Richard, dat zyn terugkeer aan
kondigde. Eu tegelijk sidderde
zij voor de mogelijkheid, dat een
vreemde hand haar iets auders
zou kunneu berichten Zij tele
grafeerde aan een informatie
bureau te New-York, of baron
Spannberg cd inspecteur Wenk
daar nog waren. Men antwoordde
dat beide heereu het hotel, waar
zy gelogeerd haddeD, reeds drie
dagen geleden hadden verlaten.
Waarheen wist men niet. De
justitie wist ook niets .Inspecteur
Wenk had de laatste maal uit
Boston getelegrafeerd en meege
deeld, dat hun laatste hoop. nl.
dat de Morels de gezochten nog
waren, vervlogen was. Dit tele
gram was al een week ond. Toen
besloot de barones een bezoek aan
mevrouw Hellkreut te brengen.
Vroeger zoa de gedachte alleen,
dat zij als moeder bij een vreemde
naar haar zoon moest komen
vrageD, baar trots ten sterkste
hebben getroffen, Nu vond ze het
deelen bevoegd is, dat oordeel
als eerlijk en wijs man uitspreekt,
ofschoon het daar wel eens aan
ontbreekt en de pluimen wel eens
op een verkeerden hoed terecht
komen ook soms als gevolg
van de jubileum-mode.
Maar ook dat kan dengene, die
uit plichtbesef naar volmaaktheid
in zijn werk streeft, niet schelen.
Hij heeft slechts voldoening, als
het geleverde werk tot zijn recht
komt en of hij dat dan 9, 10,
12, 12V„ 24, 25 of 26 jaar deed,
weet hij nief eens. Zijn doel is,
hoe langer, hoe beter hoe
beter, hoe liever, maar ge
kroond door een salaris, even
redig aan zijn prestatie, zónder
jubileum-geschenk.
Dat is het ware.
Uit de Staatsbegrooting.
Aan het voorloopig verslag over
Hoofdstuk I (Alg. beschouwingen)
der Staatsbegrooting, is het vol
gende ontleend
Verschillende leden waren met
den tegenwoordigen gang van
zaken niet tevreden en betreurden
het, dat een parlementair kabinet
ontbreekt.
Het kabinet krijgt bij het ont
breken van een meerderheid in
de volksvertegenwoordiging, die
bereid is de regeeringsverant-
woordelijkheid te dragen, een
machtspositie, die met den dag
sterker wordt en het er toe brengt
om zelfs met duidelijke uitspraken
van de Staten-Generaal geheel
naar believen, al of niet rekening
te houden.
Ongemerkt komt men alzoo in
de fascistische lijn.
De Staten-Generaal, zoo werd
betoogd, zijn dan ook niet veel
meer geworden dan een advisee-
rend college.
De grief van deze leden is dat
niet gestreefd wordt naar herstel
van hetgeen door de bezuiniging
was afgebroken. Er is stilstand
in de sociale en onderwijswet-
geving.
Een bijzonder onaangenamen
heel natuurlijk.
Mevrouw HHlkreut vervulde
voor Serena de moederrol en
Richard had de fijngevoelige,
verstandige vrouw altijd zeer hoog
geacht. Het was dus mogelijk,
dat hij haar eenig bericht had
gestuurd.
Maar dok zij wist niets van
Richard. Ziju laatsteu brief kwam
uit Hamburp, van waar hij haar
zijn scheep gaan op de >Capot
meedeelde.
Uit de knappe mevrouw Hell
kreut, die men haar zeven en
veertig jaren niet aanzag, was
een verouderde grjjze vrouw ge
worden, die de rouwkleeding nog
sleehter deed uitkomeD. De tranen
sprongen haar voortdurend in de
oogeu, toen ze over Serena ert
Richard sprak. Toch voelde de
barones zich bijzonder tot baar
aangetrokken. Het gevoel der
gemeenschappelijke smart bracht
beide vrouwen nader tot elkaar,
dan jaren van omgang zonden
hebben kannen doen.
De barones bleef veel langer
dan in haar bedoeling had gelegen.
Zij, die nooit zich voor anderen
interesseerde, nam nn warm deel
in Marianne's lot, liet zich alles
vertellen, niet alleen «wat Serena
en Richard betrof, doch ook allee
indruk had op her. gemaakt de
tegenstand, dien de regeering
geboden heeft aan het streven
om de bezuinigingsmaatregelen
betreffende het onderwijs eerder
ongedaan te maken dan in de wet
was voorzien, ofschoon de daar
voor noodige gelden aanwezig
waren.
Voorts merkten deze leden op,
dat ook nu nog een te
groot deel van het volksinkomen
weggaat aan het geheel van
belastingen.
Verscheidene andere leden kon
den zich met bovenstaande be
schouwingen niet vereenigen. Wel
waren ook zij van oordeel, dat
een parlementair kabinet boven
een extra-parlementair de voor
keur verdient, maar met het
ongunstige oordeel over het
huidige kabkiet konden zij niet
instemmen.
Zij hadden waardeering voor
den arbeid der regeering en
juichten het toe, dat de koers
van het kabinet-Colijn in menig
opzicht wordt gevolgd.
Als bezwaar tegen dit kabinet
werd aangevoerd het niet innemen
van een principiëel standpunt.
Al moest erkend worden, dat dit
aan het kabjnet, met het oog op
de omstandigheden, waaronder
het is ontstaan, niet als grief kan
worden aangerekend.
Men was echter van oordeel,
dat wanneer na de verkiezingen
het optreden van een waarlijk
parlementair kabinet onmogelijk
zou blijken, het dan te formeeren
kabinet, hetzij extra-parlementair
of semi-extra parlementair, ten
aanzien van principiëele vragen
zelf positie zou moeten nemen
en niet zoodanige vragen op den
index zou mogen plaatsen enkel
omdat zij van principiëelen aard
zijn.
Een nieuw parlementair kabinet
zal moeten berusten op een ge
zonden grondslag, maar voors
hands zal de vorming daarvan
zonder een ot andere coalitie niet
mogelijk zijn.
Met betrekking tot den finan-
ciëelen toestand wenschte men
van Marianne's huwelijk.
U blijft hier wonen vroeg
ze tenslotte. Ik dacht, dat u
het huis wiide verkoopen
Marianne knikte peinsend.
Dat was ook myn bedoeling. Toen
ik echter aües zoo goed als inge
pakt had, overviel my zoo'n
smartelijk gevoel bij de gedachte,
dat vreemden hier zouden komen
wonen, waar ik zoo gelukkig ben
geweest, dat ik er weer van afzag.
Ieder hoekje in 't hui», ieder boom
in deu tuin heett lieve herinnerin
gen voor mij, sterker dan de
schrik .die mij eerst verdrijven
wilde.
Toen de barones naar huis reed,
was ze voor de eerste maal sinds
geruimen lyd kalmer. Nooit in
naar leven had ze een vriendin
gehad, noch het scheen haar nn
een fout toe.
Marianne Hellkreut bad het op
haar kalme, rustige manier zoo
voortrelfclyk verstaan balsem op
haar wonden te leggen. Ze was
vast overtuigd, dat Richard reeds
op de thuisreis Daar Salewitz was.
Ja zij moesten vriendinnen
worden. Wanneer Richard dan
kwam, kon hy direct zien dat
zyn moeder een ander messch was
geworden,
Terwyl de barones zoo dacht,
de aandacht te vestigen op het
overdreven pessimisme, dat sinds
1922 heeft geheerscht.
Van verschillende zijden werd
de aandacht gevestigd op de
positie van de rijksambtenaren.
Wat het bedrag betreft dat
voor de salarisherziening beschik
baar zal worden gesteld, werd
opgemerkt, dat de regeering het
overschot op den gewonen dienst
der begrooting op 8 millioen
raamt. Hiervan zullen eenige
millioenen worden besteed voor
uitgaven wegens tegenvallers bij
de droogmaking der Zuiderzee,
zoodat het bedrag van de salaris
herziening ten hoogste 4 a 6
millioen zal bedragen.
Afgescheiden van de omstan
digheid. dat dit bedrag voor de
vele tienduizenden ambtenaars
gezinnen veel te gering zal zijn,
kwamen verscheidene leden er
tegen op, dat op deze wijze de
salarissen wederom het sluitstuk
van de begrooting zullen vormen.
Zij drongen erop aan, aan het
beschikbare bedrag geen te enge
grens te stellen, omdat anders
geen bevrediging in ruimen kring
zal worden gewekt.
Telenrgesteld.
Blijkens het voorloopig verslag
over de begrooting van Buiten-
landsche Zaken heerschte ten
aanzien van den arbeid van den
Volkenbond algemeen een weinig
opgewekte stemming. Noch op
het stuk van het ontwapenings-
vraagstuk noch op economisch
gebied zijn in het afgeloopen jaar
resultaten van eenige beteekenis
bereikt.
Wat het ontwapeningsvraag-
stuk betreft, geeft, naar werd op
gemerkt, in het bijzonder het
verloop van de jongste vergade
ring van den bond weinig reden
tot gunstige verwachtingen. Te
waardeeren pogingen op dit ge
bied zijn afgestuit op de houding
van eenige groote mogendheden
Engeland, Frankrijk en Italië.
Andere landen, als Nederland,
die gaarne het hunne willen doen
om de algemeene ontwapening te
reed een rijtuig den weg naar
Selowitz op. Zij lette er niet op.
Maar daar snelde vrouw Beer-
mann de kamer binneD, alle
iquette vergetend.
Mevrouw hij is 't. Onze
baroo Komtu vlug in de vestibule.
Een minuut later stonden moe
der en zoon tegenover elkaar.
Da barones schrikte, toen zij
het bleeke, geheel veranderde
gelaat van haar zoon zag, en hatsr
hart kromp nog meer ineen, toen
zij merkte, hoe het nog verduister
de in plaats van op te vroolijken.
Zenuwachtig begroette hy'baar.
Richard stamelde de ba
rones.
Hij scheen het Diet te hooren.
Breng de bagage naar myn
kamer en zorg voor wat eten,
beval by een bediende. Dan tot
zijn moeder: U verontschnU
digt me wel, mama. Ik voel me
uitgeput van de teis
Hy zweeg plotseling. Hij zag
tranen in baar oogen. In die
oogeD, waarom h(j op de thuisreis
voortdurend in gedachten al gesid
derd had, want hij waa overtuigd
daarin niets te vinden dan bevredi»
ging over Serena's dood.
Mama u weent Waar»
ooi? stamelde hy onthutst.
Woi dt vervolgd^
