TH
«w> i
Voor schuld verkocht.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwscli - Vlaanderen
No. 15.
DINSDAG 22 MEI 1928.
44e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Binnenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ÊN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Het klompenvoorstel.
Het is merkwaardig, met welk
een volharding van bepaalde zijde
is gestreefd naar het verkrijgen
van protectionistische maatrege
len. Pas is het wetsontwerp van
Minister de Geer om het invoer
recht op porcelein te verhoogen,
met een flinke meerderheid door
de Tweede Kamer verworpenen
hebben zoowel de Regeering als
de klagende Maastrichtsche fabri
kanten en hun vrienden een ge-
voeligen tik over de vingers ge
kregen, of door een tweetal Ka
merleden werd een voorstel van
wet ingediend, om te komen tot
een invoerrecht op klompen van
12 Vo der waarde, zulks tot 1
Januari 1933.
De nederlaag voor den Minister
en de begeerige fabrikanten was
nog gevoeliger, omdat uit het
debat voldoende bleek, hoe mis
plaatst protectie in dat geval zou
geweest zijn en hoe overbodig
het bedrijf was niet op de hoogte
van den tijd en, wat toch wel de
maat doet overloopen, een der
hulpbehoevende fabrieken kondigt
thans, nu het pleit is beslist, een
dividend aan van 51/» *1 o-
Denzelfden indruk van achter
lijkheid van het bedrijf krijgt men
ook uit de toelichting tot het
wetsvoorstel, die tevens zeer zwak
voorkomt. Wij gelooven gaarne,
dat het op het oogenblik in de
klompenindustrie niet voorspoedig
gaat, maar, zooals de voorstellers
zelf opmerken, van rationeele
arbeidsmethoden, van reclame en
van coöperatie der ondernemers
was tot nu toe weinig sprake.
Moet nu een dergelijk achterlijk
bedrijf, dat voor een belangrijk
deel huisindustrie is, worden be
schermd door een invoerrecht,
waardoor de afnemers niet kun
nen profiteeren van de voordeden,
die de goedkoopere buitenland-
sche productie hun biedt?
Een rekenaar heeft ons voor
gerekend, dat als er gedurende
5 jaar een invoerrecht van 12
pCt. op de klompen werd ge
heven en men de afname neemt
Een oud verhaal door P. Louwusb.
12)
>En wat hij daar in een P. S.
▼an dien Wielbeut «chrjjft, klinkt
niet zoo ongeloofeljjkhernam
de onde beer zonder op de woor
den zijner dochter te letten.
>Maar ze waren ali kinderen
reeds geslagen vjjanden, papal<
O, het was om 't op de zenuwen
te krjjgen van nijd.
Nogmaals deed de oude beer,
alsot zjjne dochter niets gezegd
had en vervolgde 1 »Gisteren
heeft Wielhout de waarheid van
dat gezegde wel bewezen W
»Maar, papa,< riep thans Bertha
buiten zich zelve van ergernis,
heeft hij dan vandaag ook geen
berouw getoond
«Spreek je van berouw, Ber
tha vroeg thans de vader,
szie, kind, ik heb op de wereld
nooit veel anders geleerd dan met
cjjters te werken, zoodat er voor
't lezen of iets anders geen tijd
overschoot. Ik ben dus niet ge
leerd, een Duitscher sou zeg-
pea, dat het mij aan Bildung ent» 1
op de basis van het aantal in
ons land ingevoerde klompen,
vermeerderd met de hier te lande
verbruikte niet ingevoerde klom
pen, dan zouden de Nederland-
sche klornpendragers f 400.000 h
f 500.000 meer voor hun
klompen moeten beta-
1 e n, dan nu.
En dit is nog wel het ergste
bij dit voorstel juist de gebrui
kers van het artikel, de menschen
dus, die het invoerrecht op hun
rekening zouden krijgen door den
hoogeren prijs, dien zij voor de
klompen zouden moeten betalen,
kunnen het zelf zoo slecht missen.
Want waar en door wie worden
thans nog regelmatig klompen
gedragen Het antwoord is niet
twijfelachtig: op het platteland
en door de boeren- en arbeiders
bevolking. In de steden is het
dragen van klompen groote uit
zondering, maar ook. dan zijn het
de arbeiders en nog wel de arm-
sten onder hen. Maar behoudens
deze uitzondering zijn de klompen
alleen nog geregeld in gebruik
op het platteland bij de kleinere
boeren, de arbeiders en des win
ters vooral bij de kinderen, of in
het algemeen bij hen, die veel
hebben te loopen in het natte
gras of op vuile wegen. Zijn dat
nu de menschen, die in dezen
tijd, nu het den boeren slecht
gaat en de loonen der boeren
arbeiders lager zijn dan overal
elders, moeten worden getroffen
op een voor hen onmisbaar ge
bruiksartikel Het is wel een
zonderlinge liefde, die deze voor
stellers voor de plattelandsbevol
king toonen te hebben 1
Men zal zeggen, dat de maat
regel slechts betrekkelijk korten
tijd duurt, doch dat argument
heeft geen waarde. Wanneer een
achterlijke industrie wordt be
schermd, wordt de energie van
de ondernemers uitgedoofd in
plaats van aangewakkerd, en een
verlengingswetje kan door ieder
Kamerlid gemakkelijk worden in
gediend.
Na de beslissing, die onlangs
is gevallen, gelooven we dan ook
niet, dat dit voorstel tot wet zal
breekt. Maar eens in mijn
leven heb ik de moeite genomen
een boek te lezen. Wat de hoofd
inhoud, of wie er de schrijver
van was, weet ik niet meer j
maar dat weet ik wel, dat een
zekere Baruch Spinoza eens ge
zegd heeft, 't stond in dat
beek zwart op witWie berouw
heeft, is een lafaard
«Maar dat geloof ik niet, papa 1«
«Maar dat geloot ik wel, doch
terEn ik weet waar je heeo
wilIk gevoel het en.maar
neen.,., neenja toch.... ik moet
je vanavoud eens spreken, kind !c
De oude heer ging naar zyn
kantoor, liep een paar keeren op
en neer en zeide eindelijk in
zichzelven »God, God, het kan
niet andeis, het moet zoo.<
Toen 't licht aangestoken was,
zaten vader en dochter b\j el
kander. Er werd fluisterend ge
sproken en slechts nu en dan
klonken de woorden: tekort
kas vier duizend gnldon
gespeculeerd gevangenis
onteerd Wielhout geen
met schande beladen naam bjj
den zijne, en dergelijke meer,
wat luider. Eindelijk stond de
vader op en zijne band op haar
Voorhoofd leggende, vroeg hij 1
«En wat is uw antwoord, kind
worden verheven. Maar toch is
voorzichtigheid geboden en dient
men op zijn hoede te zijn. In
weerwil van de pogingen, die te
Genève door de voornaamste
Staatslieden uit alle landen wor
den gedaan om de tariefmuren te
doen verdwijnen, althans niet
hooger en talrijker te doen wor
den, omdat dit een eerste voor
waarde voor een duurzamen vrede
is, blijft men hier ie lande steeds
weer probeeren, de Regeering op
den weg der protectie te dringen.
En dit niettegenstaande de aan
gevoerde argumenten het hebben
moeten afleggen tegen die der
vrijhandelaren. en men steeds be
gint met te zeggen, dat men
eigenlijk ook vrijhandelaar is,
waarvan de protectionisten trou
wens ook dagelijks het bewijs
leveren. Men moet maar aan de
grens wonen, om die te zien.
Wat men door de voordeur niet
kan bereiken, zal men trachten
binnen te halen door de achter
deur, langs den weg der bijzon
dere gevallen, in de hoop, dat
we toch weer tot een stelsel van
meerdere protectie zouden komen
Kameroverzicht.
Men zal zich herinneren, dat
in het begin van deze eeuw de
Tweede Kamer naast het woor
delijke verslag van hare werk
zaamheden nog een Kort Verslag
uitgaf, dat als voordeel had, dat
het reeds den volgenden ochtend
gedrukt verscheen en dus bevor
derde, dat de leden en andere
belangstellenden zeer spoedig
konden nalezen, wat gezegd was.
Toch voldeed dit verslag niet aan
de gestelde verwachtingen, omdat
het niet steeds geheel nauwkeurig
was en ook was het aanta! abon-
né's niet voldoende om de kosten
te dekken. In de oorlogsjaren
werd het om zuinigheidsredenen
afgeschaft. Nu dienden 16 leden
een voorstel in om weder tot de
uitgave van het Kort Verslag over
te gaan. Aangezien nog op alle
gebied op zuinigheid wordt aan
gedrongen, begrijpen wij, dat dit
voorstel eenig verzet ontmoette.
Na de tweede stemming werd het
>Ik zal u redden, papaklonk
het zacht.
Eeoige oogen blikken later ken
men in het ouderwetsche ledikant
in die groote voorkamer, onder
het tikken van de groote «taande
klok, hoorcn «Heer, uw wil
ge«ehiede.«
Het wa« de langste dag,
Van 's mergens vóór vier nren
g'ond de zon aau den helderen
hemel het menschdom te blakeren.
Geen windje bewoog het klein
ste blad, geen koeltje rimpelde
den plas.
De groote vacaDtie stond op
het pnDt te beginnen en menig
stndent was al druk aan het
iopakken.
Ook Wielhout, die eergisteren,
trots allerlei praatjes, gepromo
veerd was, maakte toebereidselen
om heen te gaan en dat niet
voor eenige weken, maar voor
goed.
Ondanks zijn vrooiyk humeur
en het lnehtige hart, dat hem
over zooveel kon doen heenetap
pen, gevoelde hij zich op het
oogenblik niet recht op zijn
gemak.
Wat had hij gedurende die vjjt
jaren, die hjj hier had doorge
bracht, menig jolig nur beleefd
voorstel inet 34 tegen 31 stemmen
verworpen.
Het wetsontwerp tot wijziging
en aanvulling van de Hooger
Onderwijswet in dien zin, dat aan
de bezitters van het eind-diploma
van de literair economische af-
deeling der H.B.S. gelegenheid
zou worden gegeven om de studie
voor Indoloog te volgen, werd
verworpen.
De tand-technici zitten niet stil
en hun actie om toelating tot de
uitoefening van het beroep heeft
weder eenig succes gehad. De
Kamer heeft zich uitgesproken
voor het instellen van eene be
roepsinstantie of van een examen
voor hen, die door de tweede
instantie waren afgewezen.
Er zullen colleges van toezicht,
zoogenaamde tuchtcolleges, wor
den ingesteld voor de uitoefening
van de geneeskunst. Men zal een
college krijgen voor elk onderdeel
van den medischen stand in het
bijzonder en boven, deze colleges
een Centraal College van beroep.
Bezwaar tegen deze regeling
scheen niet te bestaan. Alleen is
men er in medische kringen niet
zeer mede ingenomen, dat de
voorzitter van al deze colleges
een jurist zal moeten zijn en dus
geen vakman.
Een merkwaardige beslissing
zal zeker op het eerste gezicht
die lijken, waarbij de minister van
Financiën werd gemachtigd om
eene nalatenschap te verwerpen.
Het betrof de beschikking van
wijlen den heer Wateier waarbij
aan het Rijk een half millioen
werd vermaakt onder voorwaarde,
dat uit de opbrengst daarvan
jaarlijks een prijs moest worden
uitgekeerd aan hem, die de vredes
gedachte het meest had bevor
derd of het meest had bijgedragen
tot het afwenden van den oorlog.
De Regeenng zou twee personen
aan de Kamer moeten opgeven
en deze zou daaruit een keuze
moeten doen. Terecht vreesde
men, dat deze aangelegenheid
hierdoor zou komen binnen de
daarvoor weinig geschikte poli
tieke sfeer, waarbij vooral inter
nationale vooroordeelen zich zou
Daar had, nu net twee jaar
geleden, Kanon als een lijk ge
legen d&ar Wolf en daar Prop
met zy"n hoofd op eeneD koolbak,
die hier overzomerd had.
Hier had die stijve jat, die
afstammeling van Tetjeroen, die
Gerrit Phrase, zich verslikt in
een glaasje Bonekamp en zich
bfjna te bersten moeteD hoesten,
en onderwijl hij hem op de been
«ocht ta brengen, was Van Ber
gen, die toen dikwijls bfj hem
kwam, met de bitterflesch op den
loop gegaan.
Gerrit had aan die eerste visite
voor drie jaren lang zijn bekomst
gehad.
Hier had zoo'n nare huisjes
melker gezeten, die Prop om een
vodderige driehonderd gulden in
opspraak won brengen.
Wat had hij hem de haid vol-
geschelden Natuurlijk, hfj
betaalde voor Prop, wie sou ook
een goed vriend in den steek
willen laten Dat was wel
een heele som en de ouwe
schreeuwde moord en brand dat
h\j zoo'n dnur zoontje had maar
hij, Frits Wielhont, had er toch
pret van gehad ook. Driehonderd
galden had hij dien kostbaas in
rijksdaalders voorgeteld en bij
isdfrso rijksdaalder hem wtt as-
den doen gelden. Door de ver
werping van de nalatenschap is
het geld geenszins voor de vredes
beweging verloren, aangezien nu
het bestuur van de Carnegie-
stichtingen voor de schenkingen
eene aanbeveling aan de Tweede
Kamer zal moeten doen toekomen
en indien wat wel waarschijn
lijk is de Kamer weigert te
beslissen, zelf de schenkingen zal
doen. Daardoor is de beslissing
gekomen bij een lichaam, dat
hiervoor in alle opzichten geschikt
mag worden geacht.
Ten slotte is nog afgedaan, de
begrooting van het Zuiderzee-
fonds. Slechts twee punten van
debat waren van beteekenis. Het
eerste betrof de belangen van de
arbeiders bij de Zuiderzeewerken.
Aangezien deze werken worden
uitgevoerd in streken metschaar-
sche bevolking, moeten bijzondere
maatregelen worden genomen voor
de huisvesting en ontspanning.
Naar de meening van verschil
lende Kamerleden waren die maat
regelen niet voldoende. Minister
van der Vegte betoogde, dat de
bepalingen, die in de bestekken
voor de Zuiderzeewerken zijn
voorgeschreven, veel verdergaan
dan bij andere werken. Het ver
schil in standpunt tusschen Z E.
en zijne bestrijders was niet zoo
groot, als men oppervlakkig zou
denken. Eene motie van den heer
Drop om nog meerdere maat
regelen te nemen, werd verwor
pen.
De uitvoering van de Zuider-
zeewet was het tweede punt, dat
aanleiding gaf tot debat. Zooals
men weet, wordt aan velen (in
hoofdzaak visschers) die door de
uitvoering van de Zuiderzeewer
ken schade lijden, eerie vergoe
ding gegeven. Natuurlijk is deze
echter naar het oordeel van de
belanghebbenden niet voldoende.
Minister van der Vegte zei toen,
dat hij de Centrale Commissie
voor de Steunverleening nog eens
over de punten van verschil zou
hooren en daarna de noodige
maatregelen zou nemen ten einde
eene royale uitvoering van de wet
te bevorderen. Allen waren hier-
deren vloek en eene andere ver-
wensching naar 't hoofd geslin
gerd I
Denk eeDs aan Honderdtwin
tig verschillende vloeken en pre
cies zooveel verschillende ver-
wenschingen. Dat was een genot,
dat met driehonderd gulden nog
goedkoop betaald werd!
Maar daar stond ook zjjne
schrijftafel, hier was zjjne
boekenkast
Wat had die oude hanglamp
niet dikwjjls gebrand tot vier,
vyf uren in den morgen, als hij
eens een paar avonden uitge
weest was en verloren tjjd moest
inhalen. Maar wie bemoeide zich
daarmee? Niemand. Vjjf jaar
lang was hij vry man geweest 1
Hjj kon opstaan als hij wilde, en
opblijven als hy geen lust of
tijd had te gaan slapen.
En au Nu was bij dokter.
Dokter Wielhout, hm, hm, deftig,
machtig I Maar een dokter is een
gezeten man, die zich tot deug
den moet schikken. Op be
paalden tijd op, op vaste uren
naar de kooi 1 Niet meer nitgean
als men er lust in heeft, stem
mig gekleed gaan
wvoiqdi)
AXELSCHE
COURANT
4 jf
V val «jpv-f -
