f\
De Liefde, die twijfelt.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch - Vlaanderen
No. 101.
DINSDAG 27 MAART 1928.
Tie Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
m k
a fe
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag-- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
De eenheid biyft zoek.
Eenheid en broederschap zijn
nog ver te zoeken. Indien zich
al groepen van menschen vormen,
die optrekken voor eenzelfde
ideaal, dan treedt na langer of
korter tijd de splijtzwam op, waar
door de groep uiteenvalt tot klei
nere groepen, die dan meestal
elkaar's felste tegenstanders wor
den, terwijl in elke groep ge
harrewar blijft voortbestaan, wat
nieuwe splitsing tengevolge heeft.
Eerst wanneer ernstig gevaar
dreigt, volgt aaneensluiting, het
geen dan meestal beteekent, dat
de veelheid van partijen wordt
teruggebracht tot twee, maar die
bestrijden elkaar dan ook op leven
en dood. Zoodra echter is het
gevaar niet geweken, of het spel
begint weer van voren af aan.
Dat is de loop der dingen, waar
aan men nu eenmaal niet schijnt
te ontkomen en die zijn oorzaak
vindt in het zich te veel ver
diepen in details, waarbij maar
al te vaak de groote lijn uit het
oog wordt verloren. Persoonlijke
eerzucht of ijdelheid vormen
meestal de factoren, waarop het
scheepje van het ideaal strandt
en dikwijls zelfs te pletter loopt.
Hetzelfde proces zien wij zich
voltrekken bij de besprekingen
te Genève. De Volkenbond, het
instituut, dat beoogt de volkeren
nader tot elkaar te brengen en
den vrede te waarborgen, voert
in zijn program als een der voor
naamste punten, de ontwapening.
Doch nog steeds overheerschen
vrees en wantrouwen en zoo durft
de één niet voor den ander: on
danks de bij allen bestaande
overtuiging, dat ontwapening zoo
wel in ethischen als in materieelen
zin gebiedende eisch is, verbiedt
het belang van elke natie afzon
derlijk het nemen van radicale
maatregelen ten aanzien van dit
vraagstuk.
En nu de Sovjetregeering ge
komen is met voorstellen, waar
door inderdaad de koe bij de
horens wordt gepakt, ontstaat
daartegen bij alle anderen met
uitzondering van Duitschland he
vig verzet: het wantrouwen is te
diep geworteld, dan dat men be
reid zou zijn eigen weerbaarheid
prijs te geven met de kans, dan
door anderen onder den voet te
worden geloopen. Het ideaal
wordt opgeofferd aan het onder
stelde belang der natie. Het .on
derstelde" belang, want ook daar
in bestaat een veelheid-van-mee-
ning van chaotischen aard. Dat
noemen we dan .de politiek".
Ongetwijfeld zijn de Russische
voorstellen de eenig juiste om
tot algeheele ontwapening te
komen, waarbij we ons niet heb
ben bezig te houden met de vraag
of ze wel juist zijn geredigeerd,
noch hebben af te dalen tot
détails.
Maar de tijd is nog niet rijp
voor dergelijke vérstrekkende
maatregelen, zoodat in eigenlijken
zin de Russen deze voorstellen
beter bij zich hadden kunnen
houden tot een voor de indiening
meer gunstig tijdstip. Echter
speelt ook hier de politiek weer
de hoofdrol en de Sovjetregeering
bestaat toch ook maar uit men
schen deze kans op politieke
winst kon ze niet laten ontsnappen
en ofschoon bij voorbaat vast
stond, dat verwerping der voor
stellen zou volgen, werden ze
toch ontijdig ingediend. Zaken
zijn zaken.
Weldra zullen we ook deze
conferentie (de hoeveelste sedert
den wapenstilstand onverrich-
terzake, zonder directe resultaten
zien uiteengaan. Indirect nochtans
zullen de gehouden besprekingen
ongetwijfeld grooten invloed uit
oefenen, want de ontwapenaars
en vredesvrienden uit alle landen
zullen daaraan blijvend houvast
hebben voor hun actie in de toe
komst. Steeds zullen ze kunnen
verwijzen naar het thans te Gé-
nève verhandelde en betoogen, hoe
het had kunnen zijn, indien de
nationale gedachte niet de inter
nationale had onderdrukt.
Dat houdt dan tevens de poli
tieke winst voor de Russen in,
wat voor velen al weer aanleiding
zal zijn uit antipathie jegens de
Duitsche Vertaling.
j 'IQQEi- i
(33
Maria Magdaleua wilde by hem
gaan zitten, maar mynheer Hey-
debringk zei: »Dat is niets voor
jon, kind, ga maar naar mama
Ze wierp nog een blik op het
wasbleeke gezicht en ging naar
haar moeder, die geheel van
■treek in haar kamer zat te snikken.
Loodzwaar verstreken de minu
ten. In het geheele huis heersehte
doodsche stilte.
Plotseling stond Maria Magda-
lena op. Haar scherpe ooren had
den galopslag van naderende
paarden gehoord. Ze rende de
deur uit, juist toen Wilkins de
met schuim en zweet bedekte
paarden tot staan bracht. Vliegens
vlug gaf ze den scheepsdokter
Dirks en den kapitein-luitenant
Bremer een kort verslag van het
voorgevallene, en de eerste ver
dween met een hospitaal-assistent
achter de deur van de logeer
kamer, terwjjl Maria Magdalena
met Bremer de woonkamer bin-
Mhtr*4>
»Het is goed, dat u komt, dok
ter,» zei Heydebringk tegen den
binnentredende. »De pols is nog
heel zwak te voelen, maar
ik vrees
>We zullen zien 1« viel de
ander hem in de rede en begon
na eenige zacht gefluisterde woor
den met den assistent aan het
onderzoek. Opmerkzaam volgde
de heer Heydebringk iedere be
weging, maar tevergeefs trachtte
hij op het gezicht van den dok
ter te lezen, hoe het met den
zieke stond.
Wat cognac, alstublieft, en ys 1»
beval Dr. Dirks na een poos, en
Heydebringk snelde de kamer
uit, om het verlangde te halen.
Toen hy ermee terugkeerde, reed
zyn huisdokter voor en vroeg,
waarvoor men hem gebaald had.
>Toch niet miss Maf?da
»Nee, een Duitsch zeeofficier,»
antwoordde Heydebringk. >Komt
u mee.»
»Wilt u ons alstublieft even
alleen laten I» zei Dr. Dirks, na
dat hy aan zyn Engelschen col
lega was voorgesteld, en Heyde
bringk ging naar vrouw en doch
ter, waar hy Bremer slechts zwij
gend met een handdrnk begroette.
De doffe druk van angst en
onzekerheid woog op het k]eiD«
Sovjets deze zaak minder op den
voorgrond te schuiven.
Men ziet, het is eene wissel
werking van hoogst gecompli-
ceerden aard.
Doch ondanks alles zal deze
conferentie toch een lichtpunt
vormen in de geschiedenis der
wereld, in de evolutie der mensch
heid, ook al worden voor 't
oogenblik de tegenstellingen daar
door aanzienlijk toegespitst en al
zouden binnen afzienbaren tijd
de donkere golven der interna
tionale politiek hoog worden op
gezweept, een groot deel onzer
hedendaagsche kuituur verzwel
gend. Het monster dat oorlog
heet, hoe krachtig bestreden ook,
is nog niet onder gebracht.
Aan dien ondergang mee te
werken, is dure plicht en wi
vinden daarbij steun in het statuut
der Vereenigde Staten van Europa,
waarvoor momenteel verhoogde
actie wordt gevoerd. Deze Ver.
Staten van Europa, pijler van
den Volkenbond, zullen het ont-
wapenings-vraagstuk gemakke
lijker tot oplossing vermogen te
brengen dan de verzameling van
naties, die we thans kennen.
Een motie van Loudon.
Bij het begin der zitting van
Vrijdag stelde de Amerikaansche
gedelegeerde Gibson voor, dat
de Ontwapeningscommissie niet
weer bijeen zal komen vóórdat
de tweede lezing der ontwerp-
conventie door besprekingen tus
schen de belanghebbende regee
ringen zoover is voorbereid, dat
de bespreking met vrucht in het
publiek kan plaats hebben. Hij
stelde daarom voor den heer
Loudon volkomen vrijheid te
geven den datum der bijeenkomst
in verband met de omstandig
heden te regelen.
Jhr. London heeft als voorzitter
der commissie van voorbereiding
in naam van het bureau de vol
gende motie voorgesteld
De voorbereidende commissie
voor de ontwapeningsconventie,
onderzocht hebbende den grond
slag van de Russische or.twerp-
conventie voor onmiddellijke en
gezelschap, en deze verdween
niet, toen na elkaar luitenant
Paters en kapitein Herbert aan
kwamen. Allen luisterden gespan
nen of niet de doktoren nader
berieht zouden komen brengen
slechts 'n zacht gefluisterd woord,
'n korte vraag, een even kort
antwoord onderbrak hier en daar
de drukkende stilte.
Eindelyk Schreden naderdeD,
de deur ging opeD, en de dok
toren tradeD binnen.
»Hoe staat het, dokter?» vroeg
kapitein Herbert den scheeps
dokter.
»Een hersenschudding! Het
linkersleutelbeen gebroken en eeD
longkwetsuur meldde deze zijn
meerdere. »Het moet een ontzet
tende val zijn geweest 1» voegde
hy er zacht by.
»Is er levensgevaar, ik bedoel
oogenblikkelyk
De scheepsdokter knikte. »Het
zou een wonder zijn, als hij er
doorkwam. Voorloopig is er niets
te doen, dan voortdurend yseom-
pressen op het hoofd en uiterste
rust I Ik zal den assistent hier
laten, als u het goedvindt, en
iederen dag komen k(jken.«
»Dat spreekt vanzelf!» ant
woordde de commandant. »Wat
maar eeoigazins mogelyk is} ial
volledige ontwapening, consta
teert: le. dat de leden bijna
eenstemmig gemeend hebben, dat
bet Russische ontwerp, ofschoon
het beantwoordt aan het ideaal
van de menschheid, in den tegen-
woordigen toestand van de we
reld niet te verwezenlijken is, en
dat dientengevolge het Russische
ontwerp niet kan aanvaard wor
den door de commissie als basis
voor zijn werkzaamheden2e.
maar dat desniettemin naar de
meening van talrijke leden der
commissie de artikelen van het
Russische ontwerp het voorwerp
zouden kunnen uitmaken van een
onderzoek van de zijde der ver
schillende regeeringen, met het
doel na te gaan of het mogelijk
zou zijn, daarin nuttige elementen
te ontdekken voor de tweede
lezing van het ontwerp-conventie
ter internationale beperking en
vermindering van bewapening.
Neiging tot verdagen van den
Volkenbond.
Ook de „Volonté" bespreekt de
crisis in den Volkenbond. Het
blad merkt op, dat het nergens
toe dient, te trachten de huidige
crisis te verbloemen. Sinds 18
maanden komt de Bond niet meer
verder. Hij stelt zijn beste vrien
den teleur en dreigt zijn veilig-
sten grondslag, de internationale
openbare meening, te compro
mitteeren. De oorzaken hiervan
zijn van drieëerlei aard: 1. De
vreesachtigheid van de internatio
nale bureaucratie, die in haar
eigen bestendiging den besten
waarborg voor het voortbestaan
van den Bond ziet. Daaruit is
de voortdurende neiging om te
verdagen te verklaren.
2. De innerlijke tegenspraak
tusschen de tegenwoordige orga
nisatie van. den Volkenbond en
het internationale belang. Het
beginsel van meerderheid van
stemmen moet worden beperkt
en de bevoegdheden van den
president uitgebreid. Verder moet
de arbitrage-procedure worden
uitgebreid en de Volkenbond ge
regionaliseerd.
3. Het nationalisme, dat in den
gebeurenOch, het zou me zelf
zoo aan het hart gaan Hy
wendde zich af en trad op het
venster toe om zyn ontroering
meester te worden.
»Hebt u iemand, die mijn
assistent kan helpen wendde
Dr. Dirks zich tot den heer des
huizes.
»Ja, ik 1» riep Maria Magdalena
nasr voren komend, en over
baar gezicht, dat tot nu toe strak
en bleek was, vloog een gloeiende
blos.
>Maar Magda Jy Je kunt
toch niet 1» riep haar moeder.
»Ja, moeder 1 Zeker kan ik dat,
en ik zal het doenviel het
jonge meisje haar in de rede.
»Hy heeft ons eens het leven
gered, en ik geloof, dat het onze
heilige plicht is, nu in zijn plaats
te treden, en dat laat ik me niet
ontnemen of verbieden I U mag
er over denken, wat u wilt!»
>Ik dank u voor uw offervaar
digheid, juffrouw Heydebringk,»
zei kapitein Herbert, haar hand
grijpend. In ieder geval weet ik,
dat mijn eerste officier onder uw
handen de meest zorgvuldige op
passing en verpleging zal krijgen,
Als iemand hem kan redden, zal
het u zeker gelukken Vol deel
name zag by bet mooie Jonge
tegenstand van de oude diplo
matie tegen de moderne methoden
van beraadslaging en tegen de
verplichte arbitrage - procedure,
steun vindt.
Trouw nan d«»n Volkenbond.
De Secretaris-Generaal van den
Volkenbond heeft van den Bra-
ziliaanschen Minister van Buiten-
landsche Zaken een telegram ont
vangen, waarin de ontvangst be
vestigd wordt van de mededee-
ling, blijkens welke de Raad van
den Volkenbond in zijn jongste
bijeenkomst besloten heeft Brazilië
uit te noodigen tot verdere sa
menwerking met den Volkenbond.
De Braziliaansche Minister van
Buiteniandsche Zaken verklaart
in dit telegram, dat Brazilië niet
tegenstaande het zich uit den
Volkenbond teruggetrokken heeft,
foch met den Volkenbond zal
samenwerken en trouw zal blijven
aan de idealen van den bond en
de idee van den algemeenen
vrede.
Zooals bekend, is ook Spanje
weer tot den Volkenbond toege
treden.
Hevige branden.
Het dorpje Klein Krams bij
Ludwigslust is door een gewel
digen brand geteisterd, waaraan
14 huizen, een menschenleven en
veel vee ten offer vielen. De
brand was uitgebroken op een
boerderij en was door den ge
weldigen storm overgeslagen op
de omliggende boerenwoningen.
Ook heeft in het dorpje Damitz
een hevige brand gewoedacht
hofsteden werden verwoest. Daar
gevaar voor het heele dorp be
stond moest uit Kolberg een de
tachement rijksweer te hulp wor
den gezonden. Veel veevoeder,
oogstproducten, machines, 50
varkens, schapen en pluimvee
zijn ten offer gevallen van het
vuur.
De ramp wordt toegeschreven
aan brandstichting.
Uit Stolp wordt geseind Op
de hoeve van den kolonist Grau-
mann brak brand uit tengevolge
van het overvliegen van vonken
van den aan de grens van Lu
nenburg woedende boschbrand.
Het woonhuis en de veestal wer
den geheel in de asch gelegd.
De 30-jarige vrouw van den
kolonist sprong met haar beide
kinderen uit het brandende huis.
Het jongste kind bracht het er
levend af doch de vrouw en het
oudste kind, dat 11 jaar was,
stierven kort daarna.
Lawineramp.
Volgens ingekomen berichten
uit Salzburg heeft een lawine in
t Sonnbiickdal plaats gehad,
waarbij 13 personen om het leven
zijn gekomen.
meisje in de oogen, waaruit een
innerlyk zuur eloeide, het vuur
van de zekerheid, de redding van
Karl Fels te volbrengen. »Zoolang
myo schip nog in de haven ligt,
sal ik iedereD dag persoonlyk
komen informeeren. Heeren,
ifc geloof, dat we hier nu wel
overbodig zijD,< wendde hy zich
tot zijn jongere kameraden, en
na een kort afschGd rolde hei
rijtuig met hen het erf af, ter-
wijl de scheepsdokter nog achter
bleef om Maria Magdalena uit
voerig over de behandeling in te
lighten.
AXELSCHE
COURANT
