De Liefde, die twijfelt.
Nieuws- en A dvertentieb 1 ad
voor Z e e u w s e h - Vlaandere n
No. 89.
DINSDAG 14 FEBRUARI 1928.
43e Jaarg.
J. C, VINK - Axel.
Binnenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
tot 5 regels 60 Centvoor
Oroote letters worden naar
ADVERTENTIËN van 1
eiken regel meer 12 Cent.
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Telefoneeren rond de aarde.
Hallo New-York Hier Am
sterdam
Honderd jaar geleden, op 8
Februari 1828, werd te Nantes
geboren Jules Verne, die door
zijn boeiende reisromans zich
later een zoo grooten naam zou
verwerven. Ongetwijfeld is een
deel van zijn succes te danken
aan het in zijn tijd bestaande
heimwee naar het avontuur.
Immers, de aarde was toen nog
zooveel grooter en zooveel minder
bekend dan thans. Aan dien lust
naar avonturen heeft vooral be
antwoord het beroemdste werk
van Jules Verne„De reis om
de wereld in tachtig dagen".
Toen hij dit werk schreef, was
men de aarde aan het veroveren,
zooals men thans het luchtruim
verovert.
Jules Verne was een zéér voor
uitziende geest, maar hij die zoo
gezellig wist te vertellen van al
die moeilijke wetenschappen, die
in zijn jaren een wereld van het
jaar 2000 schiep en beleefde, zal
wel nimmer vermoed hebben, dat
de wetenschap in zóó korten tijd
de hem nog onbekende draad-
looze telefonie zou weten op te
voeren, en dat deze reeds haar
intrede in het dagelijksch leven
heeft kunnen doen. En ook
weinigen onzer zullen gedacht
hebben, dat reeds öp den dag,
waarop wij den honderdsten
geboortedag van Jules Verne her
denken, een draadlooze telefo
nische verbinding van Nederland
met Indië zou zijn tot stand
gekomen en dat het op dien dag
mogelijk zou zijn, naar het tele
foontoestel in de huiskamer te
stappen en heel nuchter te roepen:
„Hallo! New-York! Hier Arrt
sterdam, hier", men vuile zei
zijn woonplaats in.
Inderdaad, het is de laatste
jaren wel heel snel gegaan met
de vorderingen van de draadlooze
wereldverbinding. De reeds ge
sloten overeenkomsten tusschen
de Staten maken het mogelijk,
een groot radio-net om de wereld
te spannen, met Londen als
middelpunt. Het zal binnen af-
zienbaren tijd mogelijk zijn, zoo
wel uit Madrid, Rome, Weenen
en Stockholm als uit Haparanda,
uit de landen waar onze tegen
voeters wonen, met New-York,
Chicago of San Francisco te
telefoneeren. Telefoneeren rond
om den evenaar, telefoneeren
rond de aarde, draadlooshet
zou zelfs een Jules Verne gaan
duizelen
De aardbol, nog niet zoo heel
lang geleden voor ons nog een
in vele opzichten gesloten boek,
is thans de speelbal onzer fan
tasiede afstanden slinken weg
en de ruimte op aarde begint
benauwende afmetingen aan te
nemen. De wetenschap heeft de
grenzen der landen weggevaagd,
maar helaas heeft de inensch dien
hoogen vlucht nog niet geheel
kunnen meemaken, en meent hij
nog steeds kunstmatige grenzen
te kunnen handhaven. Immers,
reeds bestaande tariefmuren wor
den hooger gemaakt, nieuwe
worden opgeworpen om te dienen
als kunstmatige hindernissen in
het economisch wereldverkeer.
Het Verdrag van Versailles heeft
economisch dit nadeel gehad,
dat het Europa 7000 K.M. nieuwe
douane-grenzen en in velerlei
opzicht even zoovele douane
barrières heeft verschaft. Europa
is verdeeld in een groot aantal
economische vakken, binnen welke
ieder trachtte zich een volstrekt
economische onafhankelijkheid te
verzekeren en men heeft
gezien met welk jammerlijk
resultaat. De wetenschap komt
thans echter opnieuw bevestigen
de aloude waarheid, dat een zoo
groot mogelijke economische
vrijheid, een zoo ruim mogelijk
toegepast vrijhandelsbeginsel, den
besten grondslag vormen voor de
materiëele welvaartvan de gansche
wereld 1
Kameroverzicht.
Eerste Kamer.
Waarschijnlijk omdat Donder
dag te veel senatoren naar Haar
Vuitsche "Vertaling
(21
«Volle kracht achteruit!» bul
derde de commandant op het
«elfde oogenblik. De machine-
telegraaf ratelde, en na een paar
■econden sloegen de schroeven
achterwaarts. In schuimendedrBai
kolken en wervelingen werd het
water omhoog gezweept. Het
schip beefde en sidderde onder
de geweldige inspanning. Het
kraakte en steunde in zijn voegen
maar het verroerde zich niet.
>Meester, pompen peilen on
derbrak de stem van den com
mandaDt het geluidlooze zwijgen
van de bemanning, die nog half
verdoofd van den ontzettonden
schok over boord staarde. «Lood
in den grond
Rondom den spiegel en aan
beide zijden toonde het lood bij
vijftig meter nog geen grond.
Eerst een paar meter van den
boeg af bleef het bij drie meter
diepte staan.
>'t Schip is nog dieht! Geen
water by da pompenmeldde
de timmerman, en allen heradem
den. Weer ontstond een pauze
van afwachtend zw\jgeD, terwijl
de schroeven sloegen en stampten.
»Stoppen beval kapitein Her-
bert, toen bij een kwartier later,
het vruchtelooze van de poging,
om np deze manier van het
koraalrif los te komen, iuzag.
De machines werden stop ge
zet en in spanning wachtte de
bemanning, wat nu zou worden
ondernomen, om den »Pinguin«
uit zjjn gevaarlijke positie te
bevrijden.
«Misschien komt hij los, als we,
alle hens stuurboord bakboord,
laten maken 1» zei Karl Fels.
»Ik geloof het niet 1 Maar pro
beert u het!» antwoordde de
commandant.
«Alle hens stuurboord achter
uit beval Fels en ging toen de
meDschen aangetreden waren,
voort: «Ik commandeer nu af
wisselend bakboord 1 stuur
boord 1 Dan loopen allen hard
naar de betreffende zijde tot dicht
aan de reeling 1 Pas op
bakboord
De heele bende rende dwars
over het dek naar den overkant.
«Stuurboord
En allen drongen terug.
«Bakboord 1 Stuurboord l«
lem waren vertrokken, om daar
de nagedachtenis te huldigen van
een onzer grootste mannen, moest
de vergadering bij gebrek aan
voldoende deelneming ontijdig
uiteengaan.
Aan het begin der bijeenkomst
rad de voorzitter Prof. Lorentz
herdacht en hem hulde gebracht
voor alles, wat hij voor de weten
schap heeft gedaan. Minister
Slotemaker de Bruine sloot zich
bij deze woorden aan.
Intusschen is de week niet
geheel nutteloos voorbijgegaan.
Het wetsontwerp, waarbij de
overeenkomst met de Rotterdam-
sche Bankvereeniging zal worden
goedgekeurd, werd aangenomen.
Doch niet zonder protest, want
de regeling had ons land milli-
oenen kunnen kosten. Het motief
van den Minister was: Openbaar
maken van den toestand zou een
paniek hebben veroorzaakt. Geen
steunverleening, met als vermoe
delijk gevolg dat de Bank hare
verplichtingen niet had kunnen
nakomen, eveneens verschillende
kleine banken en vele duizenden
Nederlanders zouden hiervan de
dupe zijn geworden. Wij moeten
dus aannemen, dat de Regeering
juist heeft gehandeld, al was haar
optreden gevaarlijk.
Krachtiger nog was het verzet
tegen het wetsontwerp tot ophef
fing voor één jaar van de wette
lijke verplichting tot vaccinatie.
Men weet, dat de vrij talrijke
gevallen van encephalitis de vrees
hebben gewettigd, dat deze het
gevolg zijn van de vaccinatie en
dat deze laatste dus den dood
van meerdere personen heeft
veroorzaakt. De zaak is nog bij
de deskundigen in onderzoek en
het is te hopen, dat men er in
zal slagen spoedig de oorzaak
van het optreden van de ziekte
verschijnselen te ontdekken en
weg te nemen. Gaat het echter
"&an, ouders te dwingen hun
schoolgaande kinderen aan deze
behandeling te onderwerpen,
wanneer zij den dood tengevolge
kan hebben O.i. niet. Men
moge spreken yan pokkenellende
en terecht zeggen, dat geen enkele
enting zonder gevaar is. Maar
tot deze laatste wordt men dan
ook niet door de overheid ge
dwongen. En men moge vreezen,
dat, als de verplichting tot vacci
natie wordt opgeheven, dit ern
stige verslapping van het gebruik
zal medebrengen. Doch ook dit
kan aan de overheid niet, of
althans niet dan in geval van
uiterste noodzakelijkheid, als bv.
een algemeene pokken-epidemie
mocht dreigen, het recht geven
eene behandeling voor te schrij
ven, waaraan ernstig gevaar
schijnt te zijn verbonden. Eene
meerderheid van 22 tegen 11
leden dachten er ook zoo over
en namen het wetsontwerp aan.
Verder stonden op de agenda
de drie wetsontwerpen betreffende
de exploitatie van petroleum-
terreinen. Alleen het wetsontwerp
tot uitgifte van terreinen in
Palembang, Rembang, Semarang
en Madoera aan de Ned. Kolo
niale Petroleum Maatsch. werd
afgedaan. Met de andere voor
stellen kon men niet klaar komen.
Wat doet Nederland voor z\jn
Industrie
Het antwoord op deze vraag
is in twee woorden te zeggen
Moeilijkheden scheppen.
Een van de slechte gevolgen
daarvan is weer gedemonstreerd
in de Amsterdamsche Auto-ten
toonstelling, die pas is gehouden.
De vele duizenden, die er hun
nieuwsgierigheid kwamen bevre
digen, hebben er weder de meest
uiteenloopende modellen hooren
aanprijzen. Ook aan de bedrijfs
auto's was een behoorlijke plaats
ingeruimd. Men mag aannemen,
dat de groote kosten, welke aan
een dergelijke tentoonstelling
verbonden zijn, dubbel en dwars
zijn goedgemaakt en dat inderdaad
behoorlijke winsten in de zakken
der exposanten zijn gevloeid.
Dit echter zal velen, die overigens
gaarne aan dezen auto-show dit
financieel succes gunden, met
een onbevredigd gevoel doen
heengaan.
Immers, geen enkele van de
namen der automobielen, welke
Vlug achter elkaar herhaalden
zich de commando's, maar het
verwachte gevolg, het schip door
het heen- en weerwerpen van
het gewicht aan het slingeren te
krijgen en daardoor den kiel los
te maken, bleef uit.
Nogmaals werkten de schroeven
met alle macht achteruit. Tever
geefs. De «Pinguin» verroerde
zich niet.
«Halt!» riep kapitein Herbert
en beraadslaagde kort met den
eersten officier over de verdere
maatregelen.
«Geschut, munitie en kolen
achteruit! Fokkemast aftakelen
en takelage naar achtereD 1 Ook
de ankerkettingen en alle ge
wichten uit het voorschip!» riep
luitenant Fels, en na ontspon zich
aan boord een koortsachtige be
drijvigheid. Alles, wat niet aard
en nagelvast was, werd Daar
achteren gesleept en zoover ais
maar mogelijk was aan de reeling
opgestapeld.
Door het voorbeeld van de
officieren aangevuurd, werkten de
mannen met noesten ijver uur na
unr, doch reeds b gon het donker
te worden, eer ze zich een oogen
blik rust konden gnnnen.
De spiegel van het schip was
door de belasting bijna tot twee
het publiek moesten worden aan
gepraat, had een Nederland
se hen klank. Uitsluitend bui-
tenlandsche merken werden aan
geprezen. En in de beschrijvin
gen, in welke de importeurs
wedijverden om rond te deelen,
werd hoog opgegeven van de
reusachtige afmetingen hunner
fabrieken en van de voortreffelijk
heid van het buitenlandsch pro
duct. Bij den bezoeker moest al
spoedig de vraag rijzen, of nu
datgene, wat de eenvoudige jon
geling vermocht, die de reus
achtige Ford-fabrieken stichtte,
in ons eigen land ten eenenmale
onmogelijk was. En dan is het
antwoord ja, omdat de voor
waarden, waaronder onze vader-
landsche industrie moet werken,
zwaarder zijn dan waar ook,
dus kon Nederland, dat toch op
zoo velerlei gebied een vooraan
staande plaats inneemt, het zelfs
niet brengen tot een bescheiden
plaatsje in de automobiel-indu
strie. Het doet wel hard aan,
dat van de vele millioenen, die
ons volk voor het autoverkeer
uitgeeft, niet een paar binnen
onze eigen grenzen kunnen
blijvendat men zich in het
eigen land op een tentoonstelling
in het buitenland waant, waar
naast de automobielen van buiten
landsch fabrikaat zelfs geen plaats
kon worden ingeruimd aan een
zuiver nationaal product: de
banden. Neen waarlijk, de dui
zenden automobielen, die op
onze wegen zijn verschenen en
zulke groote bedragen voor
wegenverbetering noodzakelijk
maken, doen er ons telkens aan
herinneren, dat Nederland
behalve in veel andere gevallen
ook op dit punt jegens zichzelf
nog heel veel heeft goed te
maken 1
Mr. J. H. Schaper.
De heer Schaper, die Zondag
60 jaar is geworden, heeft in een
intervieuw aan „Het Volk" mee
gedeeld, dat hij er over denkt
zich het volgend jaar niet her
kiesbaar te stellen als Tweede
Kamerlid. Hij meent als lid van
voet gezonken en de commandant
besloot nogmaals tot een poging
om met behulp van de machine
los te komen. Doch alles was
tevergeefsch. Ook het uitzetten
van de zware dekbooten bleef
zonder succes.
Om de positie van het schip
nog gevaarlijker te maken, stak
van achteren een bolle wind op,
die het water tot een korte steil
overslaande zee opzweepte en
stormachtig dreigde te worden.
«Het helpt niets, Fels», riep
de commandant, «we moeten een
anker naar achteren uitgooien,
om het schip vannacht op zijn
plaats te hoaden. Als de wind
ons losrukt, drijven we in hot
donker reddeloos de branding in
«Goed, kapitein!» antwoordde
de aangesprokene kort en ging
onmiddellijk tot de uitvoering
over. Het was een buitengewoon
moeilijk en gevaarlijk werk, om
het zware anker in de langszij
op en neerdansende barkas te
krijgen, maar hier leerde de be
manning de werkkracht en kennis
van zaken van hnn eersten officier
eerst recht kennen en waardeeren,
die met stalen rust zijn bevelen
gaf en over de uitvoering waakte.
Langzaam zona het anker.
Nog een paar veet mankeerde,
dan lag het in de boot.
«Voorzichtig 1 Langzaam vie
ren riep Karl Fels. Daar I
Een kraken en breken Het
anker begon snel te glijden. «Hou
vastschreeuwde Fels met bul
derende stem en greep zonder
bezinnen het touwwerk van da
katrol terwijl hij het met al zijn
kracht op elkaar perste. Maar
zelts zijn reuzenkracht zou bet
neerstorten van het anker niet
hebben kunnen verhinderen, als
een paar moedige matrozen niet
mee vastgegrepen hsdden en hem
te hulp waren gekomen.
De ruk had hem echter van
de reeling, waarop hij gestaan
had, omlaaggesleept en zoo hing
hij, aaD het touwwerk vastge
klemd in de lucht.
«Houden jullie?» riep hjj luid.
«Ja 1» klonk het aan boord.
Vlug liet hy zich in de boot
glijden en was vandaar uit na
een paar seconden weer aan dek
en op zijn post. Zijn handpalmen
waren door het doorglijdende
touw geschonden en brandden all
vaur, maar daar lette hij niet op,
Wordt vervolgd.)
Verricht de beste daden al den dag etl
mijmer nietmaar maakt van leven,
dood en eeuwigheid één grootsch dit
zalig lied. K i n g s 1 e y,
AXELSCHE
COURANT
