Bewogen Huwelijksleven.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse li- VI aan der en.
No. 30
DINSDAG 19 JULI 1927.
43e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Dienen.
Het is een glorieus werk, om
te midden van het wereldgebeu
ren om ons heen, op den uitkijk
te staan en te zien, hoe hier en
daar en overal, telkens en telkens
weer, in steeds stijgend aantal,
de symptomen opduiken van een
groote, wonderlijke mooie om
wenteling, die zich in het men-
schelijk denken over de gansche
wereld voltrekt. Jawel, natuurlijk
zijn er ook de sceptici nog, die
met een schouderophalen willen
spreken van een idealistische
vlaag of iets van dien aard. Maar
met een schouderophalen of een
minachtend woord worden geen
feiten, sprekende, lichtende fei
ten, weerlegd. Feiten, die als
zoovele symbolen zijn van den
vooruitgang, die er in de gedach
ten en opvattingen der menschen
plaats heeft gevonden en steeds
voortschrijdt. Want is het geen
bewijs, dat er toch iets veranderd
moet zijn in de opvattingen om
trent hun werk en het zakenleven
in het algemeen, als men een
Amerikaansch bankier met nadruk
hoort pleiten voor de hoogere
waarde van den rijkdom der ziel,
boven dien verkregen door stof
felijke middelen?
Een bankier, nietwaar, gold
toch immers voor de personifi
catie van het materialisme in zijn
grofsten vorm en een Amerikaan-
sche bankier had heelemaal een
dubieus tintje. En wat verklaart
nu een man als Irvin S. Cobb in
het American Bankers' Associa
tion Journal Niets minder, dan
dat hij bankier zijnde ge
looft, dat hoeveel waarde het ook
voor één van ons (d.w.z. de ban
kiers) mag hebben om eerlijk
verdiende en zorgvuldig verza
melde middelen te bezitten, het
in laatste instantie de rijkdom is
van de ziel, die veel meer waard
is dan vele millioenen.
Van een anderen hoek der aar
de, komt een ander geluid, ook
een wonderlijk blijmoedigen, be
vredigenden geest ademend, en
(92
»Het bou vergeefsche moeite zyn
om uw toilet te voltooien, Marie,t
hernam hij ernstig, >eu ge zult
ook het bal niet bezoekeu ua dat
gene gehoord te hebben, wat ik
u heb mede te deelen.<
Zij onttrok hem onzacht hare
hand ik verzoek u kort te zijn,
bedenk, dat ik bij al den eerbied,
dien ik voor uw vader koester,
hem toch niet zoo na sta, dat ik
lust gevoel, in vrees en onthou
ding een eindelooze tijd daaraan
te gebruiken, om te luisteren naar
zijne lotgevallen. Ik ben met als
Felieita, van wie het my in het
geheel niet verwonderd zou heb
ben, als zij my by het noemen
van uw vaders naam de knie zou
gebogen hebben alsot het een
heilige gold. Maar ik ben van
een koeler kalmer natuur en
boud het niet voor zonde om te
dansen, al is uw vader iets on
aangenaams overkomen.*
Hy antwoordde niet op die
bittere woorden, nog steeds dreet
ten aanmerking over Felieita hem
nu is de auteur daarvan niemand
anders dan de Hertog van York,
zoon van den Koning van Enge
land, die verklaarde dat de heele
wereld thans uitziet naar leiders,
in staat den geest van welwil
lendheid te paren aan den geest
van patriottisme. Welwillendheid
en patriottisme, waren dat niet
twee eigenschappen die het land
het meest van noode had, om
de verschillende vraagstukken op
te lossen? Maar met dat patriot
tisme bedoelde de prins geen
luidruchtige chauvinistische va
derlandsliefde, maar den geest,
die een mensch bezielt in zijn
dagelijksch werk, om zijn mede-
menschen te dienen, hoe beschei
den ook, en aldus ertoe bij te
dragen om zijn land een geluk
kiger plek te maken voor hen,
die het bewonen.
In het zakenleven zien we, ook
hier te lande, een groote beroe
ring zich manifesteeren. Maar
ook al weer een'beroering ten
goede. Behalve door het indivi-
dueele streven van groote zaken
lieden, wier opvattingen en han
delwijze reeds eerder van een
stoffelijke op een geestelijke basis
worden overgebracht en die hun
bedrijf reeds lang zagen als een
middel om de gemeenschap te
dienen, is daar de Rotary-bewe-
ging, die snel om zich heen grijpt,
in alle landen, vooral ook in
Nederland. De Rotary, die als
motto voertdienstvaardigheid
boven eigenbelang, stelt zich tot
taak, om ons zelf, elkander en
anderen steeds méér te doen be
grijpen, dat ons levensgeluk en
ook dat van anderen, afhankelijk
is van de toewijding, die wij aan
ons werk geven en de liefde,
waarmede wij onzen arbeid ver
richten en dat wij die liefde en
die toewijding alleen kunnen
geven aan werk, waarbij andere
menschen gediend zijn. Maar
volgt uit dit alles, uit dit motief
voor ons werk: dienen, niet
dadelijk, dat dit de weg is, waar
langs ten slotte de controversie
van arbeid en kapitaal zal wor
den opgelost? Want bij door
voering van dit principe „dienen"
het bloed naar de wangen en
Marie wist dit, en terwijl zij boos
op hem was om den harden strijd
van zyn hart, maakte zy hem
dien strijd dagelyks moeilijker,
stiet hem het mes steeds dieper
in de woude en verheugde zich
daarover met wreeden lust.
«De zaak geldt ook u, Marie,
zeide hy zoo bedaard mogelyk,
»waut het geldt hier familieëer,
aanzien en positie, rang en naam,
alles wat wij v»n vader hebben
en waarop ook gy als zyn schoon
dochter mede aanspraak op hadt.«
«Aauzien, positie,* zeide zy on
geduldig, «verklaar u dan toch
eindely k.«
«Vader heeft zich schuldig ge
maakt aan een misgrijp,* zeide
bij beklemd en men kon zien hoe
moeilyk hem dp bekentenis was
welke zyn positie ten zeerste ge
vaar deed loopen, ja zelis onder
mijnde. «Jaren geleden heelt hy
zich laten verleiden tot een ver-
valsching.*
«Tol een vervalsching 1* viel
zy hem opspringend in de rede
op een toon van toorn en trots,
>o, loei, hoe laag 1 Was het iets
anders, maar bedrog, gemeen be
drog, dat is walgelyk 1 Hoe kunt
ge spreken van familieëer, hoe
kan die door zulk een misgrijp,
en „liefde" bij het werk, zal de
bewering van een dr. John Mc
Dowel waar worden, als hij zegt,
dat er dan „geen wil zal bestaan
om het kind te exploiteeren en
den arbeider te laten verhonge
ren". En aan den anderen kant
zal bij een dergelijke gesteldheid
de arbeider er toe komen, zijn
volle deel bij te dragen en dan
kan er ook geen sabotage zijn en
geen doel om den werkgever te
benadeelen.
Weer een andere schakel in
den keten van glorieuze teekenen
des tijds is de oprichting te
Dublin van een nieuwe Iersche
Vredesvereeniging, welker leden
een verdrag onderteekenden,
waarbij zij beloofden geen enkel
aandeel te zullen nemen in het
voeren van oorlog en te helpen
aan het opbouwen van een nieuwe
sociale orde, waarvan de grond
slagen zijnsamenwerking en
verdraagzaamheid.
Het is werkelijk een glorieus
werk, om zóó op den uitkijk te
staan.
Dr. C.
Weensche onlusten.
Omtrent de te Weenen uitge
broken onlusten wordt gemeld
De menigte verkeerde in een
toestand van onbeschrijfelijke op
winding en de tooneelen, die
zich afspeelden rondom de bran
dende overblijfselen van het ge
heel verwoeste Paleis v. justitie,
alwaar allen, waaronder tal van
vrouwen, onder het zingen van
revolutionnaire liederen wilde
rondedansen maakten, herinneren
aan de dagen van de Fransche
revolutie en de verwoesting der
Bastille. De leiders hadden de
controle over hun menschen ver
leren en toen de socialistische
burgemeester van Weenen, Carl
Seitz en de President van de
Republikensche Garde, de voor
malige minister van Oorlog, Ju
lius Deutsch, het volk bezwoeren
de brandweer te laten passeeren,
opdat het schoone in Renais-
saince-stijl opgetrokken gebouw
zou kunnen worden behouden,
werd dit geweigerdzelfs wer-
dat den schuldige uitstoot uit de
familie, gevaar loopen 1 Da naam
Roda blijft rein als ooit, al ware
ook het doen en denken van uw
vader bevlekt met het vuil der
laagheid zulk een misdaad ver
breekt de baoden des bloeds. Het
zal de scheiding tusschen ons on
overkomelijk maken voor levens
lang, want dit scheidt ons maar
z ij n schuld kan den glans m ij-
n e r eer geen kwaad doen, die
blijft smetloos als te voren.*
Hij zag haar aan met seD zon
derlinge uitdrukking en zij moest
zich daarover gekwetst gevoeieD,
want zy wachtte geen antwoord
at, maar nam dadelijk opnieuw
het woord.
>Ik heb geen lust, aan het mis
drijf 7an uw vader mijne weinige
genoegens op te off >ren, het bal
bezoek ik in alle geval en als gij
er geen last ia hebt my te ver
gezellen, dan zal Landry myn
geleide z(jn.<
«Dat zal hy niet,* hernam Alex
ander met oaverstoorbaren ernst,
«ge zult hier bljjven, Marie, en
zoo beleetd zijn mij aan te hooren.
Ik sprak immers over een ver
valsching van myn vader
Met een verachtelijk gebaar
wierp zy het hoofd achterover,
«Nu, die refyaliching,* ging hij
den steenen geworpen naar Seitz,
die gedwongen was zich in vei
ligheid te brengen.
Het betrekkelijk klein aantal
dooden is te verklaren uit het
zeer gereserveerde optreden der
politie, die de menigte niet aan
viel, doch er de voorkeur aan gaf
te wachten, tot de woede gekal
meerd was.
Blijkens het politierapport werd
in de Lichtenfelsstrasse door de
betoogers het vuur geopend. Ook
werd geschoten voor het Paleis
van Justitie, alwaar de politie
eveneens van de vuurwapens ge
bruik moest maken om een 40 tal
zich in het gebouw bevindende
politie-beambten te bevrijden.
Door de tierende menigte werd
ook het redactiebureau van de
„Reichspost" in brand gestoken,
waarna de zetmachines totaal
werden vernield.
Vervolgens werd een aanval
gedaan op he. station, dat een for-
meele bestorming had te door
staan.
Na de inneming van het station,
werd het treinverkeer stopgezet.
Uit de provincie werden voort
durend leden der republikeinsche
garde aangevoerd.
De aanleiding tot de ongere
geldheden te Weenen was het
volgende
In januari 1.1. werden bij een
twist tusschen sociaal-democra
tische arbeiders en oud-strijders
te Schatiendorf, in het Burgen-
land, een arbeider en een acht
jarige knaap doodgeschoten en
vier arbeiders en een zesjarig jon
getje gewond. Den 13de dezer,
's avonds te half tjen, werden de
drie beklaagden in het daarop
betrekking hebbende proces vrij
gesproken. Voor het gerechtshof
had zich een aantal jongelui ver
zameld, die de uitspraak, deels
met hoerageroep, deels met flui
ten begroetten. Zij werden door
de politie uiteen gejaagd.
België.
Tijdens de bespreking over de
begrooting van Buitenlandsche
Zaken heeft minister Vandervelde
zich uitgelaten over de relaties
voort, «betreft noch wissel, noch
documenten, maar onzen naam.
Wy siaan in de verste verte niet
in betrekking tot de vrijheeren
Von Roda, wij stammen af van
een armen dorpsonderwijzer een
voudig Muller genaamd.*
«Alexander, neen dat is niet
mogelyk 1* riep zy ontzet uit, «zoo
schandelijk kan uw vader niet ge
handeld hebben het zou vreese-
lyk voor ons zijn, als we door
zijn schuld plotseling geworpen
waren iu het niet van den lagen
stand. Muller 1 ritmeester Muller,
ik kan het niet verdragen u zoo
te hooren noemen, minder
nog zelf dien naam te moeten
voeren.*
Alexander beschouwde haar
met een byna medelijdende uit
drukking op het gelaat, het con
trast tusschen het edele waardige
gedrag zijner moeder en dat zijner
vrouw kwam maar ai te sterk
voor het oog.
«Ik verzoek u, spreek toch
een woord,» zei Marie ongedul
dig deze onverschilligheid brengt
my tot het uiterste, bedenk, dat
in myne aderen geen Müllers-
bloed vloeit, Hoe kwam uw vader
er op, een edelen naam, welks
waarde een dorpsonderwijzer
nsuweljjks te schatten, te
met Holland. Feitelijk heeft hij in
zijn redevoering zelf niets bij
zonders gezegd, dat zoden aan
den dijk zou kunnen zetten. Dat
er bij Holland een flinke dosis
goede wil bestaat om tot een op
lossing te komen inzake zekere
geschilpunten, had hij reeds vroe
ger, n.l. na zijn onderhoud met
jhr. Beelaerts van Blokland te
Genève, aan de journalisten ver
klaard.
Het Kamerlid Herman Vos was
blijkbaar niet tevreden met de
vaak holle phrasen van Zijne
Excellentie en vroeg haar daarom
ook op den mar. af, wat zij dacht
van het optreden der annexio-
nisten in Hollandsch Limburg en
Noord-Brabant. Van der Velde
voelde goed dat hij uit zijn schelp
moest komen. Zonder dat hier
of daar werd geprotesteerd kwam
het uit zijn mond dat de drijve
rijen der annexionisten ten streng
ste moeten afgekeurd worden en
dat de regeering tegen hen zal
ingrijpen, als dit.... noodzakelijk
mocht blijken te zijn.
„La Nation Beige" neemt het
den heer Vos ten zeerste kwalijk,
dat hij Vander Velde weer met
zoo'n „Hollandsche" vraag heeft
lastig gevallen, waardoor de Re
geering feitelijk werd verplicht te
bekennen, dat zij de Nothombis-
ten als een „quantité négligeable
beschouwt.
Hetzelfde blad had het over de
kanalenkwestie. Onmiddellijk na
de verwerping van het verdrag
had België zijn leger moeten mo-
biliseeren, zoo klonk het. Immers,
in 1919 heeft België de kans voor
goed verkeken, zoodat in April
j.l. aan het kanon alleen het
laatste woord diende gelaten te
worden.
Men voelt ook hier weer goed,
dat de Belgische Nationalisten
van heel de Scheldequaestie een
machtsquaestie maken, waarom
het dan ook heel begrijpelijk is,
dat noch Frankrijk noch Engeland
er lust toe gevoelt zich met de
zaak in te laten.
De militairisten in België kun
nen het maar niet verkroppen,
dat inzake militairen dienstplicht
stelen
«Ik moet u verzoeken, ten
minste een beteren vorm te kie
zen voor uwe bittere gedachten,*
hernam Alexander met zijn yzige
koudheid, «gij hadt by mijn vader
gelegenheid genoeg gehad, te lee-
ren, hoe men verschoonend en
geduldig aanhoort en de man, die
u in deze kunst des harten zoo
verre te boven gaat, deze man
was maar een bediende*
«Te veel! te veel riep Marie
buiten zichzelf uit, «ge wilt my
alleen straffen, Alexander, ge
drijft alleen een wreed spel met
myge moogt Miiller heeten,
maar ge zijt niet de zoon van een
bediende 1*
Werkelyk schitterde voor de
eerste maal iets als een wreede
vreugde in de goedige blauwe
oogen van den jongen man, toen
hy de smart zag zyner vrouw,
welke ontsproot uit zoo,n onzui
vere bron.
«Myn vader, ofschoon tot stu«
deeren bestemd en reeds be
kwaam voor de universiteit, was
toch nadat h(j in militairen dienst
getreden was, de bediende v&u
den heer Von Roda,* hernam hij
op beslisten toon.
{Wordt vervolgd.)
AXELSCHE
COURANT,
