Bewop Huwelijksleven. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwse h- V1 a a n d ere n No. 18. VRIJDAG J JUNI 1927. Bi] dit blad behoort een bijvoegsel. Pinksterfeest. FEUILLETON. J. C. VINK - Axel. Het noodweer. hakpm pn lan§s de wesen Uaiociii en te rijdenj al|e „Geen goud zoo goed". 43e Jaarg. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Cent y franco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. agegge** Wegens het Pinkster- feest verschijnt aanst. Dinsdagavond de AXELSCHE COURANT niet. Straks vieren we het Pinkster feest, het Lentefeest inzonderheid, als zij tenminste vergoedt, wat wij tot heden aan lentedagen misten. Want ofschoon de kalen der reeds Juni aanwijst en dit volgens de tijdrekening de maand is, waarin we het tweede jaar getijde, den zomer, inluiden, schijnt de natuur zich daar weinig aan te storen. We bemerken althans wat de temperatuur be treft, al even weinig van de zomerwarmte, als we in Maart, de lentemaand, van de zoele voorjaarsdagen gewaar werden Maar het geduld van den mensch is klein. We willen maar steeds vooruitloopen en indien we kon den, zelf zon en wolken aan een draadje trekken-of vieren, al naar het ons behagen kan. Naast ongeduld toonen we bovendien ook ontevredenheid. Want klagend over het koude weer en weinig warmte, eten we toch volop de voorjaarsgroenten, die de zon rijpte zien we bloei ende korenvelden, boomen met vollen bladerentooi, weiden met welig gras en bloemen getooid, waarop het vee naar hartelust de versche groenten verorberten eindelijk tuinen met bloeiende rozen en allerlei schakeering van struiken en planten, die oog en hart streelen, als men er gevoel voor heeft. En dat alles is daar immers alleen door de leven wekkende zonnestralen gekomen? Waarmee we maar zeggen willen, dat die zon ons toch nog niet zoo heel erg in den steek liet. Ondanks het gemopper en ge- murmureer zien we, dat toch alles in vervulling komt zooals we het verwachten mogen, kunnen en moeten verwachten. (80 Wij slaan nu een groote tijd ruimte over in onze vertelling twee jaren van ongestoord geluk voor Katharina en haren echtge noot en zien na verloop van dezen tyd uit naar de andere personen van ons verhaal. De oude gravin was slechts eenigen tijd op Stuzach teruggekeerd, maar had zich onder de veranderde omstandigheden zoo onbehagelijk gevoeld, dat zij een blijvend op onthoud aldaar niet verkoos en met Snzanna weder in de resi dentie woonde van het vermogen, dat deze ten deel gevallen was tengevolge van het testament van haren oom. Felicita had gehoor gegeven aan het verlangen, dat in hare jeugd haar bezielde, en was gegaan in het klooster van de vrome zusters der UrsulineD, ja, zjj had aliengskeDS geluisterd naar de wenschen van haren biechtvader, naar het sachte ver langen der abdis en bereidde Eieh voet tot een bindeDde ge lofte- Barnrode zou niet verkocht Eigenaardig toch, dat het menschdom zoo hardleersch is. Want hoe werd toch ook, ondanks ongeduld en vertwijfeling van dc apostelen, ook niet op tijd de belofte ingelost van Pinkster Allicht hooren we een onver schillige zich afvragen „wat heeft nu Pinkster met de natuur of het weer te maken En toch ligt in die vergelijking o. i. zoo'n schoone moraal. Beschouwen we het leven van Jezus als de periode van Lente, waarin hij de akkers voorbereidde op het kiemen van het zaad, dan kunnen we in de apostelen zien de zaaiers, die op Pinksteren door de uitstorting van den Heiligen Geest werden gemachtigd en op gedragen en daar voor kracht en geest ontvingen, om dat zaad te verspreiden, opdat het in den zomer rijpen zou, evenals ook in de tijdrekening het Pinksterfeest den zomer voorafgaat. Zelfs eeuwen geleden reeds werd door het voorgeslacht het Pinksterfeest gevierd als lente feest, het feest der hope. Men tooide zich met bloemen, vuren werden ontstoken en schal meien klonken door de dalen, als hulde en dank en aanbidding voor de goden, die den winter hadden verdreven en den zonne wagen nader deden komen, den mensch tot zegen en welvaart. Dat was het Pinksterfeest van degenen, die leefden vöör Christus. En nu we zoo'n paar duizend jaren in ontwikkeling en bescha ving vooruit zijn gegaan; hoe wordt nu het Pinksterfeest gevierd door ons, Christenen Och, meestal al niet veel anders! En dat geeft ook niet, als het maar binnen de perken der wel voeglijkheid gaat. Laat ons volop genieten, blijde en verheugd zijn over Pinksteren. Maken we muziek en dansen we desnoods, of wandelt en reist, méar.... laat ons Christenen blijven en geen heidenen worden. Het moet zijn Pinksteren vieren op Christelijke wijze. worden, maar als een gift het klooster ten deel vallen en de wettige bekrachtiging hiervan wachtte alleen op de meerderjarig heid der schoone jonge schenkster. Katharina zag zij weinigniet dat haar nieuw leven vol liefde haar vervreemd had van hare vriendin, maar men zag in het klooster het bezoek der jonge vrouw, welke Felicita steeds op nieuw herinnerde aan de ver gankelijke vreugd der aarde, die ook gelegen is in de smart om verwelkte liefde, niet al te gaarne. Felicita mocht niet de ontgoo cheling beweeuen, maar de dwa lingen van baar eigen hart, dat in zondig verlangen had liefgehad, daar, waar de kerk geen zegen meer schenkt; zjj moest vergeten en onverschillig worden voor het kloppen en verlangen van haar jong hart, zij moest het beeld begraven, dat zich drong tusschen haar en haar gebed. Onwillekeu rig werd de verhouding tusschen de beide vriendinnen vreemder en koeler, hoe strenger en afge- trokkener Felicita werd en po gingen deed, om daaraan te ge- looven, dat de liefde harer jengd eene zonde, dat de ontrouw van Alxander de straf was geweest. Tevergeefs gebruikte Katharina DRUKKER-U1TGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. We bekennen, dat niet allen dat op dezelfde wijze kunnen. De jeugd zal dat anders doen dan de rijperen in leeftijd en dezen weer anders dan de ouderen van dagen, doch niettemin kan het voegzaam zijn. Pinksterfeest is het feest, waar bij we herdenken de uitstorting van den Heiligen Geest op de discipelen des Heeren tijdens het oogstfeest der Israëlieten. En nu is het waar, dat Gods Geest nóg wordt uitgestort. Maar niet alleen op le Pinksterdag en ook niet op allen. En zij, die dat voor recht nu nog niet beleefden, mogen niettemin zich verheugen in het feit, dat het ook hun kan ten deel vallen en daarom blijde zijn en genieten op allerlei wijze, maar in geen geval op ont- eerende wijze, doch steeds her denkend, dat het is hulde bren gend aan Hem, die ons in het Pinksterfeest bracht den bloeitijd der eeuwige Lente, waar nimmer storm zal loeien, noch eenige wanklank te hooren zal zijn. Het was Dinsdag den geheelen dag drukkend en onweer zou wel niet uitblijven, zoo dacht men. Tegen 5 uur pakten de wolken zich samen en alras zag men, zooals gewoon in alle windrich tingen de voorteekenen van een donderbui. Doch meer en meer kleurde de lucht naar den gelen "kant en zag men in de wolken meer werking. En hoe verlangend men was, dat de bui los zou barsten en gulle regen de lande rijen zou besproeien en de dak goten het water in de regenbak ken zou verzamelen, toch bleef de vrees niet uit, dat het wel eens op sohade kon uitloopen, want zooals nu had men de lucht nog nimmer gezien. En ja, in de verte zag men het al striemen in de lucht, tot de wind opstak tot storm en een ge raas iedereen naar binnen deed gaan. Degenen, die buiten waren en nog meenden hun thuis te bereiken, repten zich zooveel ze al de overreding van haren hel deren geest, om Felicita van die droeve voorstellingen tebevrjjden, de arme klemde er zich aan vast met des te meer hevigheid, boe minder zij inwendig eraan geloof de, hoe meer baar angstig, door duizend twijfelingen vaneenge- reten hart een steun noodig had. Ook iu haar onderlijk huis en by Alexander was het geluk, dat eenmaal heenging, niet wederge keerd. De heer Gerland had zieb niet weder kunnen herstellen na den slag, hem getroffen in zijn beide kinderen, hij was oud ge worden en op eenmaal, ziekelijk eD vaak lastig. De gouden tijd van mevrouw Amalia was voorbij Het eenige waarover hare ydel- heid zich verheugde en waaraan zy zich koesterde, was de glans van de hooge sferen waarin Marie zich bewoog, waarvoor baar moe derhart zoo lichtzinnige offers bracht. Nadat de wereld eerst gefluisterd, toen luide gesproken had over de geheime geschiedenis der gezusters Gerland, nadat Maiie overal berispt en vervloekt, ja zelfs hier en daar met koelheid behandeld was, had de zaak uit gebloed als zoo duizend andere. Er was niets meer over te praten, nauwelijks lots meer te verzinnen konden, en alles zocht een goed heenkomen. Weldra vielen zware druppels, flauw zag men het lichten, gevolgd door een rommelend onweer. Doch dit scheen het sein tot den aanval want onmiddellijk daarop kletterde en timmerde het op rui ten en blinden en daken en pan nen, met een oorverdoovend ge weld van storm en hagelslag, dat hooren en zien verging. Wie nog overmoedig buiten was blijven staan, vluchtte ook nu naar binnen en in de buiten wijken zochten de menschen schuilplaats achter boomen of in sloten, als tenminste geen hof stede of woning direct nabij was. IHnnctor Hoe heerlijk om mUUblCl- met mooi weer f|p FipfQPr beslommeringen UC I IGIÖGI te vergeten en te genieten van de mooie natuur en de gezonde buitenlucht. Maar elke medaille heeft zijn keerzijde. Velen hebben last van zadelpijn en stijve spieren Wist U niet, dat Kloosterbalsem' ook daarvoor prachtig en afdoende helpt? Neem een pot Akker's Kloosterbalsem (60 cent) mee in Uw zadeltaschje en Uw fietstocht wordt een on gestoord genot. En als ge het ongeluk hebt U te bezeerenofte verwonden, doe er dan dadelijk wat Kloosterbalsem op, die de wond zuivert en geneest. Dan zult gij begrijpen, waarom men van Kloosterbaisem reeds jaren lang zegt Het duurde plaatselijk gelukkig slechts enkele minuten, doch in de omgeving moet het wel een kwartier geweest zijn. Maar hoe kort dan ook, het waren benauwde oogenblikken. Hier en daar vlogen de ruiten aan stukken, pannen en goten van de daken en men wist niet meer wat er verder gebeuren zou, terwijl het water naar binnen stroomde en vloeren en zolders blank zette. Buitengewoon groote hagelsteenen werden door den zwiependen storm neergeslagen en de meeste ruiten, die op het Westen stonden, konden geen weerstand bieden aan den zwaren hagel, zoodat zelfs verscheidene menschen nog binnenshuis be schutting moesten zoeken. Zoodra de storm over was, ging men naar buiten om te ver nemen, wat er gebeurd was, want dat bij dit barre weer ongelukken niet uitgesloten waren, daarvan was ieder over tuigd. Het was dus meer dan nieuws gierigheid dat men spoedig wilde vernemen, waar en hoeveel ver woesting er zou aangericht zijn. Nu het was niet zoo weinig. In de Noordstraat was behalve ver scheidene andere met minder, een perceel met 19 gebroken ruiten en in de Juiianastraat werd het bij honderdtallen geteld men sprak van ruim 400. Bij een barbier, die tevens sigaren ver koopt, was het zoo erg, dat de man zijn voorraad maar aan de buitenwacht ten prooi gaf, daar de kistjes met inhoud zoodanig aan den regen waren blootge steld, dat hij ze maar liever niet meer aanschouwde. Op de mu ziektent lagen de lessenaars als lucifers in een aschbakje en op verschillende plaatsen waren boomen ontworteld, takken en pannen weggerukt, zoodat de straat als bezaaid lag met blade ren en stukken steen. Dit alles was echter r.iet te vergelijken met wat er buiten de kom was voorgevallen. We hoor den van akkers als ijsvelden, en als een loopend vuurtje ging het bericht, dat op de Sassing bij den landbouwer Jac. Dekker de schuur ingestort was terwijl 6 menschen en een jongetje er onder schuilden. Twee waren er onder gebleven. Nader informeerende, hoorden we dat in derdaad de arbeiders H. van de Vijver en Jac. Wolfert zich niet tijdig hadden kunnen redden en werden neergedrukt onder het en nieuwe gebeurtenissen ver slonden in het gedrang des levens de een de ander, als de golven van de zee en verrezen en wer den opnieuw vergeten. Dat het huwelyk van Marie geen ge lukkig was, lag wel in de omstan digheden opgesloten, dat het ech ter zoo ledig zich vertoonde, als wy zien na deze twee jaren, dat was haar eigeD schuld. Van den beginne af aan had het berouw, dat Alexander onbewimpeld toon de, de diepe zij het ook stomme smart van zyn hart haar ge kwetst en in plaats van hem op te richten, iu plaats van hem te winnen door eeu zachtmoedig ge duldig wachten, had zij hem een luimig koket pruilen getoond, dat in deze omstandigheden meer dan terugstootend op hem werkte. I Evenwel behandelde hij haar met opmerkzaamheid en verschooning, hy beproetde baar hart te vor men naar het ideaal dat hij in bare zuster had liefgehad, hij wachtte een meer innige toena dering, als zy hem het kind zou geschonken hebben, dat zooveel tranen gevorderd had nog eer 't daglicht had aanschouwd. Maar zyn hoop werd niet vervuld. Marie bracht een dood kind ter wereld en de band die opnieuw hem aan het leven zou binden, was vaneengereten nog eer hij was gelegd. Marie wjjdde aan de her stelling harer krachten alle be denkelijke zorg eu in korten tyd was zy opnieuw bereid, in gezel schap te schitteren. JJog eens be proetde Alexander zyn kracüten, om haar te boeien aan de rust zijner huiselijkbeid, met manne lijke standvastigheid bestreed hij verdriet en vruchteloos berouw zij moest vreugde vinden by hem eu tevredenheid, ditmaal ten min ste wilde hy zijn belofte vervul len, maar tevergeefs. Marie was niet geschapen voor stil genoegeD, voor bedaarde huiselijkheid hare dwaze moeder had haar zoo geheel opgevoed voor den glans en den schijn ven de groote wereld, hare ijdetheid vond zoo weinig bevre diging in de dankbaarheid van haar man, als zy zieh voegde naar zijn wenschen, dat het haar onmogelyk was, zich de triomfen te ontzeggen, welke haar leven dige geest daar vond. En nu had waarlijk mevrouw Amalia met de hand gehad in dit huwe lijk, dat dagelijks nog klachten en verwijten in het leven riep, opdat haar lieveling ongezien en on be wonderd verwelkt zou zyn 1 Wordt vervolgd,} AXELSCHE COURANT M

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1927 | | pagina 1