BIJVOEGSEL
Vrijdag 26 November 1926.
Gemengd Nieuws.
Ingezonden Stukken.
VAN DE
VAN
No. 67.
Pas op do kachel.
Te Delft:;is ten huize van een
werkman de brandende kachel
omgevallen, doordal een kind er
al spelende ttgen aanliep. Drie
kinderen van 1, 2 en 4 jaar
kregen den inhoud van een pot
water welke op de kachel stond
te koken over het lichaam en be
kwamen ernstige brandwonden.
Ook de vader werd aan het
onderlijf verbrand. De kleinen
werden in het gasthuis ter ver
pleging opgenomen.
Het oudste zoontje is overleden.
De toestand van de twee andere
kinderen is zeer zorgwekkend.
Blaas niet in een carbidlamp.
Da molenaar G. J. te Nieuw-
Vennep, wilde zijn carbidlantaarn
wat „aanblazen". Hierbij ont
plofte da lamp. J. brandde deerlijk
zijo gelaathij is nagenoeg b'und.
Het elfjarig dochtertje van
mevr. de wed. R., wonende in
de Thorbeckestraatr te Leiden
dat tusschen 6 en 7 uur een
boodschap voor haar moeder dééd
werd aangesproken door een als
heer gekleed persoon, die haar
naar een adres en een nabijge
legen straat vroeg. Toen zij, om
den man het huis te wijzen, een
eindje meeliep, greep deze haar
vast, zette haar op den last
drager van de fiets en reed snel
weg.
Van een oogenblik dat hij haar
even losliet, maakte het kind
gebruik van de fiets te springen,
waarna zij om hulp roepend, het
op een loopeu zette. Eerst wilde
de man haar nazetten, doch toen
hij menschen zag aankomen,
sprong hij op zijo liets en ver
dween.
Ondanks het feit, dat het
meisje een vrij duidelijk signale
ment van den man kou opgever.,
is het nog niet gelukt hem te
vinden.
Een beetje vergeetachtig.
De 27-jarige magazijukaecht
van de firma K. te Maastricht
werd naar Simpelveld gestuurd
om aldaar het kasgeld te halen.
De filiaalhouder gal hem een be
drag van 500 k f 600 mede,
gewikkeld in een stuk grijs
papier. De man heeft het waarde
volle pakje echter in den trein
laten liggen en ofschoon bij de
politie onmiddellijk aangifte is
gedaan en deze een onderzoek
heeft ingesteld, is er nog geen
resultaat bereikt.
103 jaar.
De oudste inwoner van Utrecht,
het oud-lid van de genie, Timp,
heeft Woensdag onder groote
belangstelling zyn 103den ver
jaardag gevierd.
De burgemeester zond een
schriftelyken gelukweusch, ter
wijl de commandant van het
regiment genietroepen vergezeld
van zfin kapitein-adjudant, de
gelukwenschen van het regiment
kwamen brengen.
De onderofïiciren der genie
gaven hem een enveloppe met
inhoud, terwijl de genie-muziek
door het uitvoeren van enkele
muziekstukken voor zijn woning
hem eveneens hulde bracht.
Op 4 November 1924 deed
een zekere J. M. bij de politie
aangifte, dat een Duitsch monteur
A E. te zijnen nadeele 2000
gulden had verduisterd. Het
onderzoek had geen resultaat, K.
bleek gevlogen.
Op 11 Nov. j.l. zag de moeder
van den benadeelde in de krant,
dat bij het spoorwegongeluk bi;
De Vink een man, genaamd A E
gewond was en in het ziekenhuis
te Leiden ter verpleging opge
nomen. Zij waarschuwde de
politie, die te Leiden een onder
zoek instelde. Daar bleek de
patient echter reeds ont'slageD,
doch me kwam te weten, dat
hij &r i het. werk was in een
machinefabriek te Wormerveer.
Een rechercheur ging toen met
M. en eenige getuigen naar
Wormerveer, waar de Duitsche
moDteur inderdaad bleek, te zijn.
Hij zal thans gerechtelijk worden
vervolg^.
Eenige maanden geleden
kwam een leeraar boekhouden
bij een rauziekinstrumentenbau-
delaar te Rotterdam een viool
te koop aanbieden. Hef was
geen Stradivarius en de hande
laar voelde niets voor den koop.
De leeraar had echter geld doo-
dig. De handelaar leende den
leeraar tegen onderpand van de
viool J' 10.—.
Er verliepen eenige maanden,
maar de handelaar hoorde niets
meer van den leeraar. Plotse-,
ling kwam deze weer opdagen
an vroeg zijn viool terug. De
handelaar zocht in zijn magazijn,
doch vond nergens de viool. Hij
bood den leeraar een schade
vergoeding aan, doch deze hield
voet bij stuk, bij moest en zou
zijn viool terug hebben of an
ders 125.—.
Daar de handelaar dit bedrag
veel te hoog vond, ging de lee
raar uaar de politie en deed
aangifte verduistering. Deze
onderzocht de zaak. Tijdens
het onderzoek kwam de viool
weer voor den dag. Deze was.
n.l. iu de woning van den han
delaar terecht gekomen. Doch
er bleek nog iets moer. De
viool was n.l. niet van den lee
raar, doch van diens meisje, dat
van de transactie van haar ver
looide niets afwist. Hier naar
gevraagd, verklaarde de leeraar,
dat zijn meisje tot zijn diepe
droefheid was overleden. Ook
dit verbaal was echter onwaar,
daar het meisje inmiddels zijn
wettige echtgenoot is geworden.
Tegen den leeraar is nu pro
ces-verbaal opgemaakt wegens
vaische aangifte en verduiste
ring van de viool ten nadeele
van zijn vrouw, flü is in be
waring gesteld.
Tijdens het voetballen,
zakte du 19-jarige A. v. O. te
Maasbergen in elkaar en was op
slag aood. Hartverlamming werd
geconstateerd.
Sensationeel® jacht op een
smokkelaar.
Maandagavond tegen acht uur
is op den Tilburgschenweg by
Breda een berucht jeneversmok
kelaar, Emiie Verbeyen, wonen
de te Princenhage aangehouden.
Hij maakte er zijn werk van
belangrijke partijen jenever over
de Belgische grens te vervoeren.
Het was de politie ter oore ge
komen, dat hij een party jenever
zou vervoeren naar Tilburg. De
ambtenaren en politie, hielden
een oogje in het zeil en be
spiedden hem.
Dien avond passeerde de smok
kelaar in een auto eerst Ruc-
phen. Aan het „halt" gat hij geen
gehoor, zoodat de politie zich
genoodzaakt zag de noodige
schoten op den wagen te lossen,
doch zonder gevolg. In razende
vaart reed Verheyen door. Hij
passeerde Princenhage, waar de
politie was opgebeld. En op den
Bredascheuweg werd by gesom
meerd halt te houden, maar ook
hier gelukte het hem te ont
snappen.
Met een speciale auto gingen
de vervolgers den smokkelaar
achterna, rijksveldwachter, veld
wachters en commiezen. Zij
sloegen een buitenweg in, terw ijl
V. door de stad was gereden,
waar by niet zoo snel mochi
rijden. Het resultaat was, dat de
achtervolgers het eerst kwamen
bij den grooten ryksweg Breda
Tilburg. Hier plaatsten zy den
auto dwars over den weg terwijl
zij aan beide zijden van den
wagen walsen plaatsten, welke
daar ter verbetering van den
weg gelegen waren. Met geladeD
revolvers gingen zy den aan
komenden luxe auto tegemoet
en sommeerden V. halt te houden.
Deze, geen uitweg meer ziende,
gaf zich over. De luxe auto be
vatte 5 vaten jenever en 50 liter
elixir d'Anvers. Reeds'achtdagen
en nachteD hadden ambtenaren
en politie op den smokkelaar
geloerd. V. werd reeds vroeger
voor eeu zelfde feu te Tilburg
veroordeeld.
Middel om oud te worden.
Een Pariisch medicus, dr. Nat
tier, piekert allang over de me
thode om oud te wordeD. Hij
is tot een eenvoudige theorie
gekomen: weinig eteo, hai d
werken, zorgen mager te blijven.
„Ik vind", zegt hij, „dat h< f
gewicht van een mao niet hoo-
ger moet zijn dan 80 kilo, en
van do vrouw 70 kilo. Ik ben
heel categorisch in die opvatting.
Kijk rondom u. Ga bij uw her-
inuering te rade. Hoeveel wer
kelijk dikke menschen vindt ge
in uw omgeving, die wat men
noemt oud zijn geworden Hoe
veel tachtig-, negentigjarigen
hoeveel honderdjarigen Tach
tigjarige dikbuiken zijn er al
baast niet ta vinden. Menschen
die honderd jaar en ouder wor
den, blijken steeds zeer weinig
te hebben gegeten en gedronken,
veel hebben gewerkt, overigens
geen speciale leefregels te heb
ben gevolgd en hun lichaam
van bioneu en van buiten flink
rein te hebben gehouden Ik
zeg niet, dat dat voldoende is
om honderd jaar te worden,
maar dat is het leven geweest
van de ongeveer 150 honderd
jarigen, die ik in mijn notities
heb staan.
Ouders die hun kinderen
loeren stelen.
Te Delft heeft de recherche
een viertal meisjes van 11 tot
13 jaar aangehouden die den
laatsten tijd in verschillende
winkels en op de weekmarkt op
geraffineerde wijze diefstal van
allerlei goederen pleegden.
Het ontvreemde werd ten huize
der ouders in beslag genomen.
Alles bleek welkom te zijn. Het
geroofde bestond o.m uit ruim
20 paar kousen, eenige poppen,
4 boodschaptasschen, een hand-
tascbje, handschoenen, twee
kruisbeeldjes, doozen met cacao,
onderscheidene tricotgoedereD,
een volledig stel likeurglaasjes
met lekbakjes, een tafelkleed,
eenige ballen en verdere snuis
terijen.
Chincesche zeeroovery.
Het stoomschip Sunning, dat
Maandagmorgen van Amooi naar
Hongkong vertrokken was, is op
ongeveer 80 mijl van zijn bestem
rning aangevallen door zeeroovers
die de bovenste tuigage in brand
schoten. De Engeische marine
sloep Muebell" bemerkte deD
brand en het gevaar, waarin zich
de „Sunning" bevond. De eerste
officier van de „Sunning" is ge
wond. De zeeroovers ontsnapten
met ontvoering van twee Euro-
peesche passagiers. De „Bluebell,
heeft een boot met zeeroovers in
gehaald en gevangen genomen,
en is uu op zoek naar de andere
roovers, die de Europeanen in
huD midden moeten hebben.
Bij een onweer te Exeter(En-
geland) zijn twee vunrballen
gevallen iu een tuin aldaar. Een
viel nabij een boom neer en richtte
geen schade aim.
De andere deed het huis, waar
achter de tuin gelegen is, schud
den, ruiten aan stufeken vliegen,
gas- en waterleidingen springen.
Het uitstroomeude gas vatte vlam.
Ook de naburige huizen ston
den op bungrondvesten tetrilleu.
Een oude vrouw werd door den
schok uit haar bed geworpen.
Er stond een storm als een
orkaan.
De jaloerschedi'ren. Jaloersch-
heid heelt al wat onheil gebracht,
by de menschen zoowel als bij de
diereD. Of diereD ouk jaloersch
zijn Zeker en we twijfelen ook
niet of vele lezers(essen) hebben
zelf wel eens een voorbeeld daar
van gezien. Wie by voorbeeld een
hond en een kat heeft zal steeds
bemerken, hoe jaloersch de dieren
op eikander zyn bij verschillende
gelegenheden. Zelfs al kunnen ze
overigens goed met elkander over
weg. Dezer dagen deed zich nog
een geval vcor dat een hond uit
jaloerschheid een paar kippen
doodbeet. Enkel en alleen omdat
hij zich geruimen tijd met de dieren
bamoeide en hem aan zijn lot
overliet. Ook de groote roofdieren
zijn soms erg jaloersch eD worden
dan zeer gevaarlijk. Eenigen tijd
geleden deed zich te Versailles
een eigenaardig v,eval voor. De
leeuwentemster Martha la Corse
bemoeide zich naar den zin van
twee leeuwen te veel met eeu
leeuwin en vielen haar aan De
jiloersche diarPD wierpen de
vrouw op den grond, maar ze lie-
peu elkaar iu den weg. Ze werd
wel vrij ernstig gekwetst, maar
bracht er gelukkig het leven af.
Het traelaat Nederland—België
Red.
AÉÈ Conl
Het staat vast dat jaloerschheid
de eenige dr yfveer is geweest voor
dezen aanval. De diereD hadden
geen enkele redeu om hun mees
teres te haten, maar zij konden
het Diet uitstaan, als ze zich met
de leeuwin bemoeide. E*m dieren
temmer is dezer dagen bijna het
slachtoffer geworden van een wolf
die ook ui jaloersch was. Het dier
werd tegelyk met een hond ver
zorgd. Maar op zekeren dag vond
de wolf dat men den hond vrien
delijker bejegende dan hem. Hij
viel den dierentemmer aan, die
ernstig gewond werd.
Mijnheer de Redacteur 1
Alhoewel ik mij zeer bescheiden
wensch te scharen onder de gema
tigde tegenstanders van het Ned.-
Belgisch verdrag, was ik toch lichttlijk
verbaasd over den geest sprekende uit
de bij wijze van kopartikels in Uw
blad van Vrijdag jl. voorkomende be
schouwingen. En ofschoon ik mij
wachten zal mij te dezer zake „des
kundigheid" aan te matigen, moet ik
toch beginnen met positief te zijn en
te verklaren van oordeel te zijn, dat
dergelijke „stol" niet dan „ondienstig
kau zijn aan de bevordering van den
geest van goede nabuurschap.
Den beslist militairistischen geest die
ademt uit het artikel vau een gepen-
sionneerd hoofdofficier uit Middelburg
behoeft al zeer weinig commentaar.
Het ligt er, om zoo te zegden, vele
duimen dik op I Deze geachte schrijver
heeft zijn hart aan niemand mipder
verpand dan aan ds. Kersten (den
ridder zonder vrees of blaam uit Ierseke)
die in de Tweede Kamer onbewimpeld
uitsprak „dat men liever bij de ver
dediging van de laatste schans moest
sneven dan het verdrag te aanvaarden".
Aan duidelijkheid laat dit stuk niets te
wenschen over en elk die eenig oordeel
des onderscheids bezit, zou ook al
was het stuk niet geteckend moeten
concludeeren dat het geschreven is
met de pen van een sabelsleeper.'
Toch lijkt het mij uitermate onvoor
zichtig, met vrij groote beslistheid te
spreken over het „in militair opzicht
reeds aan Frankrijk grenzende Neder
land", „op den sedert 1839 voortle
venden geest van het annexionisme in
de Belgische harten" en op het als
usance voorkomende feit van het
„spreken op de scholen in België over
de onbevrijde broeders van Limburg
en de onvrije Schelde". Schromelijk
overdreven en enkel om stemming te
maken lijkt mij zulk geschrijf. Ik zou
kol. Umbgrove willen tarten daar na
dere bewijzen van te leveren
Wij in Zeeuwsch-Vlaanderen aller
minst hier hebben behoefte aan „stem
mingmakerij" tegen het naburige en
aangrenzende België en inzonderheid
het stamverwante Vlaanderen waar wij
geheel op zijn aangewezen. (Zijn er
zelfs geen geschiedkundigen, ik noem
b.v. Mr. P. Dieleman, die meermalen
en schijnbaar met r e c h t verklaarden
dat Zeeuwsch-Vlaanderen historisch en
geologisch „Vlaanderen" is?)
Laat ons, Zeeuwsch-Vlamingen,daar
om verstandig zijn en met volkomen
nuchterheid hier een voorwaar „gulden"
middenweg inslaan.
Evenzoo is mijn meening over het
uit de redaktioneele pen afkomstige
stuk „Wij worden nimmer Belgen
Hoe het zij, dit stuk is ter verantwoor
delijkheid van een redaktie, die zeer
kort geleden zich tamelijk voorzichtig
en objectie' uitliet over deze materie,
door te verklaren, dat deze besprekin
gen te gecompliceerd bevonden werden
om er een oordeel over uit te durven
spreken. Maar thans is dit plots, als
bij tooverslag anders I )s
Oplaaien moet de geest van het zoo
zeer in diskrediet geraakte nationali
teitsgevoel Nadeelig is dit verdrag
voorhetland,noodlottig voor Zeeuwsch
Vlaanderen
(Met alle respect voor Nederland
moet ik hier toch opmerken dat men
zich in Holland niet altijd evenveel
aan ons gelegen liet. „Wij spaarden
ons brood uit den mond voor de
Belgen/'zeids, Kersten. Wat was echter
het geval tijdens den oorlog Toen
stond Zeeuwsch-Vlaanderen om de
„voedselvoorziening" van ove
rig Nederland hoog aangeschreven.
Met tegenzin at onze bevolking echter
de minderwaarwaardige Friesche aard
appelen, terwijl onze puike „Zeeuwsche
blauwe" naar het hart des lands gingen
Wanneer krijgen wij ons kanaal Axel-
Huis: Schreef niet „de Telegraaf"
dezen zonu r(m.i. terechi) dat het eenige
monument van NvdeiLndsche zorg
voor Zi e ïwsch-Vlaanderen" was de
R. H. B. S. te Oosiburg 1 Er is wet
eenige reden vcor verslapping van het
nationaliteitsgevoel, 3 zonder dat dit
zooals de schrijver meent een gebrek
aan opvoeding behoeft te beteekenen.)
En wat betreft het nadeel, de histo
rie moet hier alles nog leeren. „De
Scheldt", het morgenblad van Ant
werpen, schreef b.v. nog de vorige
week Dinsdag „dat men het best zou
doen van het kanaal Antwerpen
Moerdijk voorgoed af te zien. Laat
ons dit laten vallen." In Rotterdam en
in bevoegde handelskringen in Neder
land weet men maar al te best van
hoeveel waarde dit kanaal voor de
Aritwerpsche haven is, afgezien van
de groote offers. )5
Zie, mijnheer de Redacteur, het is
(om met Troelstra iu zijn telegram aan
min. Var. Karnebeck te spreken dui
delijk dat nog niet heerscht een geest
.van „Europeesch" denken.
Het is mijne niet bij uitzondering
voorkomende meening, dat in dit
opzicht wij Hollanders zeer „klein"
zijn en datzulksslechtstotwantrouwen,
twist en verwijdering zal leiden.)0
Vandaar zeker geeft U thans reeds
op eenigszins komische)7 wijze uiting
aan uw persoonlijk gevoelen: „Maar
één stap is noodig of we hooren nog
dit jaar het kanongebulder; op de na
burige Schelde zal het geboem ons
toeklinken."
Dit klinkt belachelijk, nu wij pas
minister Vandervelde „officiéél" hoor
den verklaren dat de Hollandsche sou-
vert initeit ,8 op de Schelde ongeschon
den blijft gehandhaafd.
Alles bij elkander nemende ik
behoor niet tot het .denkend deel der
natie" waarbij U jhr. de Muraltends.
Pattist van zelf indeelt!)0 zou het
m. i. aanbeveling verdienen niet zoo
zeer te smalen cp de slapte der Kamer
leden, waarbij helaas de Zeeuwsch-
Vlaamsche representant ontbrak die
als redder des Vaderlands zou zijn
„opgetreden. (Dhr. v. d. Bilt, de eenige
geboren Zeeuwsch-Vlaming in de Kamer
stemde vóór het Verdrag 1)
Bovenal, laat ons niet thans de
atmosfeer vergiftigen door de Eerste
Kamer op een minderwaardige manier
te btïiiflueiiceeren. )10 Hoezeer men ook
mag billijken het soms betreurens
waardige over een ingrijpende aange
legenheid slechts de helft plus één in
de Volksvertegenwoordiging te zien
beslissen, laten wij ons troosten met
de gedachte dat, indien ook de Eerste
Kamer het Verdrag aanneemt, het in
elk geval zal zijn in het belang van
een nauwere economische toenadering
en van den Volkerenvrede
Dankend voor de plaatsing,
Uw dw.
A. TH. 'T GILDE.
Axel, 22 Nov. 1926.
Voor zoover ons hoofdartikel wordt
aangevallen, zullen we om ruimte te
sparen de argumenten stuk voor stuk
bij wijze van noten kortelijks trachten
te weerleggen. Men volge de cijfers.
We moeten dan beginnen met te con-
stateeren, dat de Minister voor geen
middenweg te vinden was, zoodat we
te kiezen hebben en dan, evenals dhr.
't Gilde, tegen het verdrag zijn.
)a Niet bij tooverslag, maar bewust
n& hetgeen in de Tweede Kamer is
afgespeeldna de debatten, waaruit
duidelijk werd, hoe tegenstanders „be
werkt" zijn tot voorstanders, wat toch
niet noodig is, als uit een voorstel
voor Kamerleden duidelijk het Lands
belang spreekt. Veranderd, nu het
vertrouwen moet worden geschonken
aan één man, die nota bene nog geheim
houdt, wat in het verdrag achter de
schermen schuilt
)3 Daar hebben we ook op gewezen,
al noemden we geen feiten. Maar daar
om loopen we nog niet over naar an
dere vaandels
Historie? u bedoelt waarschijnlijk
de toekomst. Maar toch geeft ook de
historie reeds wenken voor die toe
komst: De annexatieplannen, en het
geen reeds bij het loodswezen op de
Schelde van Belgische zijde plaats heeft.
fiat kanaal lieten we buiten be
schouwing, omdat voor ons Zeeuwsch-
Vlaa msche belangen het zwaarst wegen.
Aan wie de schuld? Wij hebben
het verdrag niet gevraagd en ook niet
noodig. Het ging zonder dat goed.
Alleen België en Frankrijk schijnen
het noodig te hebben voor hunne be
langen.
Niet komisch, maar in allen ernst.
De gespannen verhoudingen in het
Zuiden en Zuid-Oosten van Europa
wijzen erop, dat dat gevaar geenszins
denkbeeldig is.
De aanhaling is eenigszins uit
zijn verband gerukt. Maar wat hebben
we aan die souvereiniteit, die Excel
lentie Vandervelde ons belooft, als
België dat niet in het verdrag wil op
nemen, en Nederland het recht mist
op de Schelde de bakens weg te nemen
of mijnen te leggen in oorlogstijd?
Niet persoonlijk worden!
)10 Doen we ook niet.
Een troost, die slechts berust op
de hoop, dat de Vrede alleen behou
den blijft, zoolang de politie sterk
genoeg is, om aan de begeerigheid het
stelen te beletten, is o.i. geen troost,
die vertrouwen wekt. En wat de
economische toenadering betreft, het
gehede verdrag is ons juist voorge
legd om zooveel mogelijk econom.
voordeelen uit Nederland in de Bel
gische wacht te sleepen. Het is toch
zeker ook voor niet-deskundigen dui
delijk, dat het o.m. gaat tegen Rotter
dam,de hart-ader der Nederl. welvaart?
