ari
üj
Bewogen Huwelijksleven.
ereen kent Abdijsiroop
'el^f
PU KOL
No. 57.
VRIJDAG 22 OCTOBER 1926.
J2e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieb 1 ad
voor Zeen w s c h - V 1 a a 11 deren
J. C. VINK - Axel.
FEUILLETON.
Binnenland.
Ruwe Huid
i r I
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
HBHFST.
Reeds zijn we volgens den
kalender eenige weken het derde
jaargetijde ingetreden, doch toen
die officiëele datum van 21 Sep
tember daar was, dachten we nog
aan geen herfst. Moeder natuur
stoort zich aan geen datums of
menschelijke berekeningen. In
hare grilligheid en wispelturig
heid houdt zij het heft in handen
en laat zich niet door menschen
voorschrijven, hoe het weer zal
zijn. Al is hej dat de wetenschap
verre gevorderd is en met allerlei
instrumenten soms kan worden
waargenomen, welk weer te wach
ten is, meestal is ook dan de na-
tuur ons nog voor en is reeds
buiten waar te nemen, wat we
straks in de krant van de weer
voorspelling lezen zullen.
De vooral dit jaar heerlijke
nazomer is gevloden. Wat heb
ben we prachtige dagen, ja weken,
gehad. En ook nu lacht de zon
ons nog zoo vaak tegen. Nu ja,
de herfststormen bleven niet ach
ter en helaas hebben ze weer
veel slachtoffers gemaakt, maar
zoo is het leven. Zoo mooi kan
het niet zijn of teleurstellingen
doen het lachende gelaat rimpe
len, brengen op de van vreugde
stralende oogen tranen van wee
moed. Misschien is het juist
daardoor, dat we in die zonnige
dagen zoo gelukkig zijn, ons zoo
weldadig voelen, dat we inner
lijk het groote verschil beseffen,
dat zij vormen, met de donkere
dagen vol grauwende wolken,
vol striemende buien het verschil
tusschen het leven in vrede en
het leven in oorlogsangst, het
verschil tusschen zomer en win
ter, tusschen leven en dood.
En daarom is het zoo heerlijk,
dat er herfst is. In herfst kunnen
we zien een voorbereiding, een
overgang tusschen het contrast,
zomer en winter. De zonnestra
len worden minder heet, de avon
den koeler en de nachten kil tot
vriezend. Alles houdt daar re
kening mede. De kleurrijke
kleedij van den zomer wordt
stemmiger. Wel ziet men nog
(23
»Ea ik vroeg zij zacht. Ver
laten en eenzaam zou het sacra
ment mij binden voor altijd, en
zelfs de berinnering zou mij niet
troosten voorde sombere toekomst,
voor het vernederend gevoel, on
waar geweest te zijn in de heiligste
oogenblikken van het leveD.c
»De heilige vader heeft de
macht op te lossen en te verbin
den^ hernam de priester, »ook
gij zoudt vrij kunnen worden en
het offer zou u beloond worden
door het bewustzijn iets grootsch
gedaan te hebben het hart van
een vorst juist te leiden, is een
verheven zending!»
Zij schudde het hootd, »de zen
ding der vrouw is de liefde,
eerwaarde vader, er is geen hoo-
gore, want in haar berust het ge
loof en het leven.*
Ontsteld sprong de kapelaan od
Felicita! Felicita!» riep hy uit
»b d God en de heilige maagd om
vergifleuis voor dit woord, dat
zondig is ais uwe liefde. Wat is
$r geworden ven ow hart, dat eens
hier en daar een bloem, maar
over het algemeen worden de
planten ontdaan van haar tooi.
Haar taak is weer afgedaan.
Ook de dieren leggen af hun
zomertooi en worden in dikker
vacht gehuld, voorzoover zij zich
niet terugtrekken naar wanner
oord.
En zoo bereidt ook de mensch
zich voor. De winterschoonmaak
geeft aan alles een beurtje, eer
het den winter ingaat en na het
stille „tot weerziens" aan datgene
dat opgeborgen wordt, komt het
„welkom" tot die artikelen, die
den komenden winter mee moe
ten maken, en het slot is, dat
ook ir. huis er alles heel anders
uit gaat zien.
Doch niet alleen hetgeen we
om ons zien wordt anders, maar
ook het voedsel verandert. De
Wat kan nu zoo'n herfst schoon
en vredig zijn, zooals we die nu
beleven.
Maar ook kan de herfst hard
zijn.
Hard als stormen ons schud
den en plotseling ingevallen vorst
ons huiverig maakt, of als met
hagel en sneeuw de ziekten als het
ware uit de lucht vallen. Voor
zoo'n herfst vreezen we cii daar
om hooren we zoo vaak, als er
eind September of tegen October
buien komen, met zorg uitroepen
„Ja, de zomer is uit, wie weet
wat we nu zullen krijgen Heb
ben we daaraan ook figuurlijk
wel eens gedacht„Als de zomer
uit is wat dan"
Och, als de herfst van heden
daar een beeld van is, hebben
we niet te vreezen. Zij is vrede.
En als Vrede (met een hoofd-
Het verdrag met België.
Dinsdagavond werd in „de
Twee Steden" te 's-Gravenhage
een openbare vergadering gehou
den, belegd door het Nationaal
Comilé va*n Actie tegen het verdrag
met België.
De zaal was geheel gevuld en
ook de ernaast gelegen zaal,
waarvan de deuren waren open
gezet, was vol belangstellenden,
evenals de serre langs de zaal.
Onder de aanwezigen werden
vele civiele autoriteiten, militairen
en leden van de Eerste en Tweede
Kamer opgemerkt.
Gesproken werd door prof. de
Vries uit Rotterdam over de eco
nomische elementen van het ver
drag, door generaal Snijders over
en weet, dat het het aan
gewezen middel is tegen ver
koudheid, influenza, hoest,
bronchitis, heeschheid, kink
hoest, asthma en andere ziek
ten der ademhalingsorganen.
Ingez. Med
zomerspijzen worden niet meer
opgediend, doch maken plaats
voor zwaarder gerechten. En het
geestelijk voedsel dat we kregen
in sport, reizen en natuurgenot,
maakt plaats voor lectuur, andere
sport en genietingen binnenshuis.
Van de kleeding zuilen we
maar niet spreken de manufac
turer, die zijn tijd kent, zorgt
door advertentie's, dat we er aan
denken, dat het seizoen verande
ring eischt.
Zoo zien we dat alles veran
dert. Niet opeens, maar geleide
lijk voorbereid door den
Herfst.
gehoorzaam en deemoedig zich
boog voor het voorbeeld der hei
ligen! Welke gevaarlijke drogre
denen verkondigt gij in plaats
van het kinderlijk geloof en hoe
strafbaar maken u trots en hoog
moed. In zondigen lust hoout ge
God en uw geloof en haDgt uw
verblind bart aan iemand, die geen
deel heeft aan den zegen der kerk,
die staat buiten de genade en
verlossing.
Maar God, die de zonden der
zaderen straft aan de kinderen tot
m het tiende lid, Hfj zal o wak
ker maken met zijn gericht.*
Het jeugdige meisje zag hem droe
vig aan, maar hare stem beefde
niet,
»Mijn grootvader beeft liefge
had en is gelukkig geweest, hy
is zalig en begenadigd gestorven
en grootmoeder is protestantsch
mijne moeder, ge spreekt nog
van het geluk harer liefde,heeft
mijn vader haar gegeven en is
haar geloof getrouw gebleven
het kan niet verkeerd zijn een
mensch lief te hebbeD, die goed
is en braaf, God dient eu Hem
belijdt, het dan ook op een an
dere manier dan wjj.c
»Zoover is het dan gekomen,*
riep de Jezoïet buiten zichzelre,
»Een protestant dient God niet
letter) met ons is, is er niets
tegen ons.
Als we Vrede bezitten, mag
het vrij Winter worden ook in
ons aardsche levenmag vrij
onze levensboom inboeten aan
bladertooi.
In den glans van dien Vrede
zal ook ons dorrend loover nog
stralen in onvergankelijk schoon
en als het afva'.t en vergaat, als
de winter volgt op dien vrucht-
dragenden herfst, zal het vredig
rusten zijn in des Vaders Wo
ning tot ook daar de Herfst aan
breekt, de Oogsttijd, als het rijpe
koren wordt binnengehaald.
en belijdt Hem niet, hij verraadt
en verloochent Hem, bij wordt
gestraft hier en ginds, hy is ver
loren in alle eeuwigheid. Was het
niet Gods strafgericht dat uw
grootvader trof, loen hy heteene
kind na het andere in het graf
moest leggen, ook het laatste, het
meest geliefde Was het geen
strafgericht, dat uwe moeder sloeg
toen zij haar kiad niet moebt aan
schouwen dat God haai riep voor
Zijnen troon, eer zij het hoogste
geluk der vrouw had gesmaakt?
Heelt Gods vinger niet zichtbaar
geteekend en gij wilt die schuld
vermeerderen inplaats van ver
mindereu en stoutmoedig den
toorn des Eeuwigen over uw hoofd
brengen Da heilige maagd wendt
haar genadig aanzicht van u af,
de kerk sloot u uit, ge zyt ver
loren voor altijd!*
Uitgeput zweeg hy en nad rde
het jonge meisje, den vragendeu
blik op haar gericht.
Fehcita had het hoofd gebogen
als een bloem in den storm, zij
was doodsblleek geworden, maar
toen hij nu zweeg e n zy de oogen
tot hem ophief, toen straalden d e
oogen van een bovenaardschen
glans, vo! zalige liefde, vol trot-
schen moed.
»En komt hy, die slag, dan tal
de militaire zijde, en door prof.
Moresco over den internationaal
politieken kant.
In de tegelijk gehouden ver
gadering in de Van Dijkzaal werd
gesproken door ir. A. Mussert,
a!g. secretaris van het comité, den
kapitein van den Generalen Staf
Hasbqrts en prof. Colenbrander.
Fransch op de school.
Naar het „Hand." meldt zal een
wetsontwerp tot het scheppen van
de gelegenheid tot het geven van
onderwijs in de Fransche taal in
de vijfde en zesde klasse der
lagere school dezer dagen bij de
Tweede Kamer worden ingediend
ik het hootd buigen ett hij mag
my tretfeD, bd stervend zal ik
God Dog prijzen, dat Hij mij do
liefde gat. Eo is het ook slechts
een kortstondig geluk, ik gevoel
het, het sluit de vreugde in van
hemel en aarde mij zal de boete
niet berouweD. Liefde maakt vroo-
lijk en rijk aan hoop stoot de
kerk mij ook uit, God zal barm
hartig zijn
D« priester zag haar verrast
aan; hoe nauwkeurig hij ook de
menschen keüde eu de wereld, in
Felicita had hij zich vergist en
hij had eeen vermoeden gehad
van den krachtigen hartstocht, die
gesluimerd had in de diepte van
dat gemoed. Nu had de lietde den
beschermenden dam gebroken,
onbeteugeld vloeiden de golven
over haar inuerlijk leven eu brach
ten met het aanzien der kerk ook
het deemoedig geloof van het on
ervaren kind in gevaar. Op dit
j oogenblik zag de ervaren man dat
hij te ver gegaaD was en behoed-
raam ging hij terug.
»God is barmhartig,* zeide by,
»Hy straft, maar Hij verstoot bet
berouw niet. Moge Hii u dan be-
hoeden, Felicita, en Zyn gericht
zacht zijn. Er was een tyd, waar
in uw verlangen naar Hem alleen
was, waarin de poorten van het
Posteryen.
De Directeur-Generaal der Pos
terijen en Telegrafie maakt bekend,
dat met ingang van 1 November
a.s voor rekeninghouders bij den
postcheque- en girodienst de ge
legenheid wordt opengesteld de
voor hen door de posterijen op
quitantiën ingevorderde bedragen,
tot een maximum van f 1000 voor
elke quitantie, door de kantoren
van invordering rechtstreeks op
h u n postrekening te doen storten.
Daartoe moeten de quitantiën
gesteld zijn op formulieren, welke
tegen betaling van 1 cent per stuk
aan alle kantoren der posterijen
verkrijgbaar zijn, en op een daarbij
behoorend borderel, dat mede
aan de kantoren der posterijen
tegen betaling van 1 cent ver
krijgbaar is, zijn ingeschreven.
De quitantieformulieren zijn twee-
deeüg, zij bevatten de eigenlijke
quitantie en een stortingsformulier.
Het recht, hetwelk bij vooruitbe
taling door opplakking van een
frankeerzegel op de quitantie is
te voldoen, bedraagt
voor een bedrag tot en met
f 500, 15 cent
boven f500 tot en met f 1000,
20 cent.
Deze quitantiën worden niet
meer dan éénmaal aan de schul
denaars aangeboden. In sommige
gevallen zal het daarom aanbe
veling verdienen, dat de bewaar
gevers hun debiteuren omtrent
de afgifte van quitantiën aan de
posterijen inlichten.
van Handen en Gelaat verzacht
en geneest men zeer spoedig met
Doos 30, T ube 80 ct.
De Middelen.
De Middelen hebben over Sep
tember opgebracht f 41.552.359.98,
tegen f 37.481.902.05 over Septem-
ter 1925, dus ruim 4 miilioen meer.
Over de afgeioopen maanden
van het jaar 1926 was het
bedrag f 354 923 863.86, tegen
f 340 596.034 86 in dezelfde peri
ode van 1925, of ruim f 24.100.000
meer.
klooster u een ryk ontsloten van
vrede en geluk voor de ver
moeiden openen zij zich ten allen
tijde. Uwe wenschen voeren im
mers tot heil, zij voeren tot tra
nen en berouw, maar het berouw
voert tot God.
Die zachte toon miste zyn in
druk niet op haar ontroerd ge
moed het was haar als hoorde
zij de kioo8terklobjes luiden in
de verte, een cindelooze weemoed
voer door hare ziel en de bari-
tochtelijke gevoelens losten zich
op in weldadiee trauen. Zij zonk
neder voor het beeid des moeder
Gods, stortte hare gebeden voor
haar uit en verborg het gelaat in
de handeD. Zachtkeüs naderde de
priester, hy wist, dat spreken
nu Diet goed was, dat hy den
indruk niet moest verzwakken,
dien by had teweeggebracht, en
daarom legde hy alleen de hand
zegenend op hethootd derschoone
biddende eu verliet toen stil de
kamer.
Langzamerhand kwam Felicita
tot zicbzelve; haar biddende blik
hing aan het beeld der genade,
hare zuchten werden een inoig
gebed.
Wordt vervolgd,
AXELSCHE
COURANT
Onbegrijpelijk i« hst daarom dat er
nog menschen zijn die met hun
telkens terugkeerende bronchitis*
aanvallen b I ij v e n voortsukkelen.
Probeer toch Akker's Abdijsiroop.
