Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch - Vrj aan deren.
Van een teruggekeerden zondaar
De lastige tweelingen
No. 94.
VRIJDAG 5 MAART 1926.
41e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden,
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
In het „Maandbericht" van het
Nederi Jack London-Verbond ver
telt de redactrice, jonkvr. E. des
Tombe, het volgende:
Een onzer Jeugdbeden gedroeg
zich niet zooals wij dat verwach
ten feitelijk deed hij het érgste
wat hij doen konhij ging
naar een circus.
Het kwam zóó, hij hield zóó
veel van dieren, dat hij, natuur
lijk immers? lid werd van een
Verbond, dat zooveel als „dieren-
beschermen" beteekende. Wat
een circus eigenlijk was, daarvan
had hij zich nooit recht reken
schap gegeven. Jawel, dit Ver
bond had „wetten", zooals hij
het noemde, en hieraan was hij
ongehoorzaam. Dat het
géén „wetten", maar „belof-
t e n" waren, die hij niet hield
dat had hij zoo gauw niet be
grepen.
En tóch is er over dien zon
daar vreugde, want hij schreef
een brief, die mij zoo innig veel
genoegen deed en waarvan ik
niet kan laten het laatste deel
hier te laten volgen
....„lk ben verleden jaar met
een vriend naar circus „Henny"
geweest.
We zaten op een guldensplaats,
heelemaal boven. No 1 zou een
rit van eenige ponny's voorstellen
(U moet weten, dat ik nooit te
voren naar een circus was ge
weest) ik vond aan deze rit niets
aan, en ik zat met mijn duimen
te spelen, op de bekende manier.
No. 2 van het programma zou
een groep elanden voorstellen.
Een dame opgesierd met kla
tergoud en reuze koperen ringen
kwam binnen en 12 beesten
volgden.
De dieren liepen een paar maal
rond, toen begonnen de menschen
allemaal (behalve ik) te klappen.
De dame klapte met een zweep
en de beesten knielden alle om
haar.
Eén wilde er niet en het wijf,
(u moet me niet kwallijk nemen,
dat ik haar zoo noem) sloeg het
dier voor de pooten, het beest
(Engelsche schets).
(2
»Kerel,t vervolgde Charley, »ik
maak je mijn compliment over je
vriendin. Een heele poos heb ik
met baar heel gezellig gepraat.
Wy zyn geestverwantentwee
zielen en één gedachte. En daarom
heb ik Eddy laten schieten bij
Waterloo Station en ben hierheen
teruggekeerd, 't Idee, naar Afrika
te gaan, en zoo'n engel bier achter
te laten I Zuid-Atrika heelt 't tot
dusver zonder mij gered en zei
'took verder wel zonder my «tel
len. Daeht je van niet
>Maar die meneer dan, die ja
vader belooid heeit, dat hij jou
aan een betrekking zou helpen
»0, die krygt Eddy toch. Eddy
is een baas van een vent. Moge
lijk wordt hy er schatrijk. Ik gun
'them van harte, hoor Maar
nu moet je mij excuseeren. Ik
heb wat koppijn (hoe ik er aan
kom, weetik niet) en ik ga Jenkins
opzoeken, of die niet wat heeit
om mij op te kikkeren. Ik ver
nam, dat die knecht van jou 't
geheim ven zulke middeltjes bezit
weigerde nog, het mensch ha
merde zonder medegevoel verder,
de tranen sprongen mij in de
oogen, ik werd vuurrood, 'k gaf
een reuze gil, zonder dat ik weet
hoe het kwam.
't Mensch hield op, en alle
menschen keken naar mij en ik
kreeg van mijn vriend, een por
tusschen mijn ribben, ik bloosde
geweldig, en had spijt dat ik zoo
te keer was gegaan.
Maar één ding weet ik wél,
ik beloof u eerlijk nooit, nooit
meer naar een circus te gaan".
Neen, jongenheb er géén
spijt van dat je zoo te keer ging.
Durf alt ij d je gevoel te
volgen! Als alle of vele der
toeschouwers dat óók hadden
gedaan, dan zou het eind van
den gruwelijken lijdensweg der
kunstenmakende dieren in het
gezicht komen Het is het donime,
blinde publiek, dat vastgeworteid
in zijn oude zelfzuchtige sleur
deze dingen blijft verdragen,
„mooi" vindt en ervoor in de
handen klapt. En zóó, de ware
schuldige is, dat deze wreedhe
den nog worden bedreven
Ziet gij, Jack-Londonners, dat
de beloften, die gij aan het Ver
bond doet, logisch zijn Ook,
omdat een waar dierenvriend niet
kan en niet w i 1 genieten van
de vertooningen van kunstma-
kende dieren.
Tweede Kamer.
Dinsdag werd na een gedwon
gen rustperiode van een week
of tien weer vergadering gehou
den.
De voorzitter, jhr. mr. Ch. J.
M. Ruys de Beerenbrouck opende
om 1 uur de zitting en hield de
volgende rede
„H. M. de Koningin en Z. K.
H. de Prins der Nederlanden
vierden den 7en Febr. j.l. in den
huiseiijken kring Hoogstderzelver
25-jarig huwelijksfeest.
Het spreekt vanzelf dat ook in
de Tweede Kamer der Staten-
Generaal behoefte wordt gevoeld
uiting te geven aan den harte-
Dat zal jij 't beste weten. Tot
straks
Eu u moogt 't gelooven ot
Diet pas was Charley verdwe
nen of de deur ping weer open
en binnen trad Eddy, frisch en
blozend als de dageraad.
>0 tante zuchtte ik.
»Dag Jack !c riep Eddy lachend.
Wat zeg je er wel van 't Spy t
me om dien goeden Charley, maar
er was geen keuze. Ik beu op 't
Station aan zijn waakzaamheid
ootkomen en in een taxi gewipt.
Hij zal niet weten wat er gebeurd
is, maar ik kon niet anders Als
je geweten had, dat ik mij inder
daad nasr Zuid-Afrika zou laten
trausporteeren, had je mfj gister
avond niet aan die juffrouw Ward
moeten voorstellen. Zie je, ik ben
niet de man om op de eerste de
beste verliefd te wordeD. Maar
als ik de ware genegenheid voel
en die voel je direct houd
ik er Diet van, tijd te vermorsen.*
»Hemel!« riep ik verschrikt,
»ben jij ook al verliefd op Marion
Ward
»Ook al Wat bedoel je met
dat ook
Juist wilde ik uitleggen, toen
Charley zelf opdaagdeeen Dieuw
mensch, dank zy de zorgen van
myn wonderdokter-kamerdienaar.
wensch, dat onder Gods milden
zegen H. M. de Koningin en Z
K. H. de Prins der Nederlanden
nog jaren mogen gespaard blijven
voor het Vaderland en Koninklijk
Huis.
Waar toch ons Volk zich zoo
nauw verbonden gevoel', aan het
Vorstenhuis, werden in alle dee-
len des Rijks tallooze wenschen
gevormd en gebeden uitgesproken
voor het welzijn van het Vorste
lijk Echtpaar.
En hoe zou het anders kunnen
Leeft immers het Koninklijk Huis
niet in lief en leed met ons Volk
mede
Indien dit te bewijzen noodig
ware, zouden de droevige ge
beurtenissen van het begin van
dit jaar zulks overtuigend aan-
toonen. Toen heeft eene ramp,
welke in menig opzicht ons Volk
erger heeft getroffen dan de wa
terrampen van 1880 en 1916,
rijke streken van ons Vaderland
geteisterd.
Onze rivieren, anders de trots
en de vruchtbaarheid van onzen
nationalen bodem, stroomden
door de gebarsten of weggeslagen
dijken, de polders en laaggelegen
achterlanden, ja onze dorpen en
steden in.
Ik weet dat ik mij tot tolk
maak van een gevoel dat de
Kamer met de geheele natie
deelt, indien ik ons aller deel
neming uitspreek jegens de slacht
offers van den ramp wier
welvaart en huiselijk leven door
de wateren werden gestoord,
wier vee verdronk, wier oogst
bedierf of met hun huisraad werd
weggespoeld, wier landerijen en
bedrijven voor langen tijd een
onberekenbare schade beliepen,
en die zelf al de angsten en per
soonlijke gevaren van het door
de elementen bedreigde leven
hebben verduurd.
Intusschenernstig moge het
lijden geweest zijn, maar onver
gelijkelijk het voorbeeld van sa-
menlijden der geheele natie.
Ook thans bleek het leed nog
meer dan de vreugde haar te
vereenen en werd het bewaar
heid, dat bij het lijden van één
De tweelingen brachten elkaar
op de hoogte. Ze maakten er geen
ruzie over.
Dau moeten wij maar zien,
wie't wint,* zei Charley eindelyk.
Ze deelden mij verder mede,
dat ze te Loöden bleven en voor-
loopig hospitaliteit vaD my ver
wachtten. Een herinnering mijner
zijds aan tante Agatha en aan
hun papa werd met schouderop
halen beantwoord.
»Eu als we nu eens gingen
lunchen, Jack?* stelde Ch&rhy
doodkalm voor. »'t Drankje, dat
Jenkins mij daar straks heeft ie
slikken gegeven,schijnt verbazei d
te werken op de appetijt.*
Wat kon ik doen tegenover
zoo'n tweespan? Wy Websters
schuwen alle leugen en bedrog,
maar ik was gewoon overweldigd.
Er werd mij niet meer gevraagd
de rollen waren omgekeerdik
logeerde by mijn neven in
myn eigen flat.
Toen twee etmalen waren ver-
loopen, werd ik verrast door een
bezoek van tante Agatha. Ik
daDkte den Hemel, wyl de twee
lingen juist op eigen gelegenheid
een wandeling waren gaan doen.
Tante zag er vermoeid en ver
slagen uit. Na een paar onnooxele
wporden ter inleiding van bet
lid het geheele lichaam lijdt. En
opnieuw heeft ons land het woord
van erbamen gehoord
Oorlof mijn arme schapen,
Die zijt in grooten nood.
Dit woord van Koninklijk me-
dedoogen heeft ons geheele Volk
koninklijk verstaan en beoefend.
Zoo moge ook uit deze vergade
ring de dank der natie worden
uitgesproken jegens allen, van
hoog tot laag, die in de moeilijke
en bange uren, die achter ons
liggen, voorbeelden hebben ge
geven en overleveringen nageleefd
van plichtbesef, naastenliefde en
hartelijke edelmoedigheid, die de
groote schatten van een klein
volk uitmaken.
In die erkentelijkheid betrekken
wij ook den rijkelijken steun en
de welgemeende deelneming,
welke ons land uit het buitenland
mocht ontvangen.
Zij zijn ons in donkere dagen
eene bemoediging geweest en
ook voor de toekomst het bewijs,
dat wij te allen tijde op de wel
gezindheid mogen rekenen, welke
ons in de internationale samen
leving der volken wordt toege
dragen.
Moge ons Volk onder den
zegen van Hem, die slaat en
heelt, moedig en met ongebro
ken kracht de worsteling hervat
ten tegen onzen eeuwenouden
vriend en vijand het waterop
dat weer vruchtbaar ontbloeie,
wat verwoest werd opdat van
de ramp, die ons land trof, spoe
dig niets anders overblijve dan
de herinnering aan de prachtige
nationale saamhoorigheid, waar
van nog het verre nageslacht ge
wagen zal."
Deze rede werd staande door
de leden der Kamer aangehoord.
Daarna werden een paar vra
gen gesteld, die later aan de
orde komen en werden de af-
deeiingen getrokken.
Vervolgens kwam aan de orde
het kardinale punt, het voorste!
tot Kamerontbinding.
De heer Albarda hield namens
de fractie der s. d. a. p. een be
toog, waarin hij het recht uiteen
zette tot een verzoek tot Kamer-
gesprek, kwam de verrassende
vraag
»Jack, hond jij oom George voor
gezond
»Hm antwoordde ik voorzich
tig. »Onder ons jongelui iD de
familie noemden we hem gewoon
lijk half-gaar. Heeft heeft oom
George iets uitgehaald
»Oom George was van-morgen
tij mij eD beweerde, dat bij den
geest van neet Edward heeft ge-
zieD*
»DeD wat van E jdy infor
meerde ik.
»ZijD geestzyn spook. Hij
had 'm zoo duidelijk gezien in
Bondstreet, of hij 't zelf was. De
verschijning verdween om een
straathoek bd oom kon hem niet
terugvinden Zeg, er zal de
twee arme jongens toch niets
overkomen zyn
Ik kalmeerde tante met een
mooi praatje en ze ging heen,
waarschynlyk om bet verhaal van
de geestverschijning verder te
brengen.
Toen de heeren thuis kwamen,
gaf ik hun een reprimande. Ze
mochten niet meer op klaarlichten
dag zich overal vertoonen. Ik ver
telde van oom George. Doch zij
deden niets dan lacheD, betoogeDd.
dat zjj vrye mensohen waren en
ontbinding aan de Koningin, op
grond van art. 120 der Grondwet.
Nu de positie van het parlement
wordt aangetast, moet de Kamer
z.i. van dat recht gebruik maken.
Ontbinding is niet alleen een
middel bij een conflict tusschen
Regeering en Kamer; het moet
ook thans aangewend worden
nu alle pogingen tot vorming
van een ministerie z.i. stuiten op
de onverdraagzaamheid der rech
terzijde.
Na herhaalde vraag van den
Voorz. of iemand het woord
verlangde over dit voorstel kwam
geen antwoord. Er volgde stem
ming en het voorstel-Albarda tot
Kamerontbinding werd verworpen
met 70 tegen 24 stemmen. Vóór
alleen de s. d. a. p. en de com
munisten.
Mr. Limburg uit de V. D. B.
Mr. J. Limburg heeft aan prof.
mr. R. Kranenburg, voorzitter van
den Vrijzinnig Democratisclien
Bond, geschreven
„Naar aanleiding van de door
den leider der partij, mr. Mar-
chant, tegen mij gerichte per
soonlijke aanvallen, waarop ik
mij niet zal verwaardigen te ant
woorden, heb ik de eer u mede
te deelen, dat ik bedank als lid
van den Vrijzinnig-Democrati-
schen Boud.
Ik zal dus dezer dagen mijn
ontslag nemen als lid der Prov.
Staten van Zuid-Holland, waar
door ik tevens ophoud lid van
Gedeputeerde Staten te zijn."
Een nieuw Ministerie.
H. M. de Koningin heeft Maan
dagmiddag de formatie van een
extra parlementair kabinet opge
dragen aan Jhr. mr. D.J. de Geer.
Alvorens deze opdracht in be
raad te nemen, heeft de heer De
Geer verzocht eenige besprekin
gen te mogen houden. Deze
hebben tot het resultaat geleid,
dat hij gisteren aan Hare Majesteit
de voigende ministers heeft voor
gedragen
Buitenlandsche Zaken jhr. mr.
H. A. van Karnebeek
in hun vrijheid niet belemmerd
wilden wordeD. Ze spraken er
zelfs van, vermommingen te koo
pen valsche baarden en neuzen
vaD was
Dan kan jij weer gerust slapeD,
Jack. Wij willen je niet in moei
lijkheden brengen door ons bezoek,
en je kunt ons overigens beschou
wen als paying guests.*
Ik was verslagen over rooveel
onbeschaamdheid en ging troost
zoeken bij Jenkins. Maar hy
haalde de schouders op en mom
pelde soo iets van »de jeugd,
meneer
Een paar dagen later kwam
Marion Ward binnenrollen, tegen
theetyd. Ze keek de kamer rond,
eer ze ging zitten.
»Je Deven niet thuis, Jack
»Goddank niet
»Dan zal ik je vertellen, waar
ze zijn in mijn zitkamer, elk in
een hoek, wachtend tot ik kom.
Jack, dat moet uit zyn
»Jy schyot ze nog al aikwyla
te zien, Marion,*
't Arme kind zag er zeer op
gewonden uit en ze had geeD
geduld, te wachten tot Jeokirs,
die de thee binnen bracht, weg
was.
Wordt vervolgd),
