rut.
Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
No. 76
VRIJDAG I JANUARI I i)26.
4le Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per postl Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
T elef. 56. - Postbus No. 6.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Nog enkele uren en weer is
een jaar voorbij. De kalender is
ten eind en een nieuwe wordt
weer opgehangen en zoo gaat het
met honderden dingen al weer
opnieuw, als een rad, dat telkens
het doode punt bereikt, maar er
met een stootje over heen wordt
gestuurd en weer zijn oude baan
loopt, altijd door.
Altijd door, ja, zoo gaat het
ook met de dagen, de weken, de
maanden, de jaren. Het is een
steeds durende kringloop. Toen
we kind waren, hebben we het
gezien en we zien het nog, tot
we voor goed de oogen sluiten
en ons neerleggen voor de eeuwige
rust. En voor ons hebben or.ze
ouders het gezien en onze groot'
ouders en overgrootouders, heel
de menschheid haar lange leven
door van zorg en strijd en droef
heid en vreugde en verlangen
steeds ging het zoo door. Het is
de eeuwigdurende wisseling, het
nooit ophoudend komen en gaan,
de blijvende verandering, waarin
zich het schijnbaar onveranderlijke
en het zichtbaar veranderlijke aan
ons voordoet, de telkens nieuwe
openbaring van toch het ééne
leven. We zien het in de lente
en in den herfst, in het sterven
als in het geboren worden.
En wanneer dan in het kortst
der dagen, als de aarde om ons
in haar somberste kleed is gehuld,
het Oudejaar wordt uit- en het
Nieuwe ingeluid, dan staan we,
hoe vaak we ook luisterden op
een Oudejaarsavond naar het
wegsterven in den nacht van de
laatste twaalf klokslagen, dan
staan we toch telkens weer even
stil bij den rusteloozen gangvar,
ons leven en voelen ons gedrongen
tot een wijle rust.
Een oogenblik is het, of de
dagelijksche jacht is opgehouden
en de rusteloosheid, die ons voort
jaagt, van ons is weggenomen.
En van uit dit oogenblik wenden
we onze blikken naar het ver
leden en naar de toekomst, naar
hetgeen achter ons ligt en over
den weg, welke nog door den
sluier der toekomst verborgen is.
Weemoedig worden we ge
stemd en het gelaat, dat zich wil
plooien tot een gullen lach over
vreugdevolle dagen uit het verle
den, het vertoont slechts een
glimlach met gemengde gevoelens,
leder jaar lieten we wat anders
achter en hoe ouder men wordt,
hoe meer. Menschen, goederen,
verwachtingen, illusies, maar ook,
hopen we, blijdschap, liefde en
vertrouwen voofaldoch ook
smart en teleurstelling. En of het
vreugd was of kommer, het is
voor de bejaarden geworden een
stuk van hun leven, waarvan zij
noode scheiden. Want de blijde
wil evenmin zijn vreugde missen
als de droeve van zijn leed is af
te zonderenzij leven er mee
Doch ook jongeren voelen de
pijn, die het scheiden hen brengt.
En nu is het een vaststaand
feit, dat al die omstandigheden
des levens, al wat er om ons is
aan menschen en dingen en wat
er leeft in ons hart, hetzij blijheid
of treurnis, geluk of tegenspoed,
dat alles werkt op ons in en heeft
ons denken en voelen beïnvloed.
Het heeft ons ten deele den een
meer, den ander minder gemaakt
tot wat we zijn. En zoo zien we
menschen met een wonde in het
Jiart, welke bittere tranen doet
vloeien uit de oogen, die droef
staren over de velden van het
verleden. Maar er zijn ook blikken,
die stralend van geluk over het
geen zij bereikten en beleefden,
hoopvol de toekomst ingaan. En
in de stilte der overpeinzing zul
len de eersten een smeekbede
tot God richten, opdat Hij hen
sterke en trooste de anderen
heffen een danktoon aan, zij het
vol ootmoed en vol overtuiging
van de genade van den grooten
Weldoener.
Maar er is nog een andere
gedachte mogelijk, die ons mis
schien kwelt op den Oudejaars
avond van 1925. Nietwaar, het
is de tijd van de balans En
als we dan onze rekening opma
ken, dan het kan nu eenmaal
niet anders dan hebben we
allen schuld te vereffenen en
daarom kan ook ons de gedachte
van zelfverwijt, van berouw ver
vullen. Keeren we dan terug tot
de Kerstklokken, die ons zooeven
herinnerden aan den Martelaar,
die vergeving van zonden moge
lijk maakte.
„In het heden ligt 't verleden1'.
Dat is niet altijd een prettige
gedachte. Want al houden we
het hoofd tegenover de menschen
rechtop, toch zal dit binnenska
mers zich wel eens moeten bui
gen en zullen we ons voor ons
zelf en voor den Alwetende well
eens te schamen hebben. Den
ken we dan echter aan den twee
den regel„In het nu wat wor
den zal," dan moet ons die waar
heid het hoofd weer doen op
heffen en recht houden, want
zooals we het heden maakten,
zoo zal ook de toekomst voor
ons zijnvol hoop en vertrou
wen. En vooral in deze tijden
hebben we dat noodig. Op alle
gebied zijn de eischen des levens
zwaar. Het is een tijd van nieuwe
gedachten, nieuwe vindingen,
zoowel geestelijk als stoffelijk.
En zooals men geslingerd wordt
in de beroepskeuze, zoo wordt
men heen en weer getrokken in
de keuze des geloofs. De levens
strijd is moeilijk en zwaar en
harde, strenge lijnen worden
soms in het gelaat getrokken
door pijn en wrok, die soms het
hart beroeren. Toch mogen we
ons ook daaraan niet overgeven
en terugzien op de eeuwige wis
seling van tegen- en voorspoed,
alles op zijn tijd. Hoe vaak niet
voelen we, terwijl het hoofd zich
buigt van kommer en zorg, bit
terheid of pijn, de aanraking als
van een zachte hand, die ver
troostend de haren streelt of be
moedigend op de schouders
klopt. En dan komt weer die
glimlach van weemoed, die ons
zoo goed doet en de aderen doet
trillen van dankbaarheid en geluk.
Wij wenschen dat die glimlach
van hoop, neen van vaste zeker
heid van vertrouwen, van wil en
van vastberadenheid ons allen
bezielt in de wijle rust, die we
nemen bij den overgang van het
jaar 1925 naar 1926.
AXEL, 1 Januari 1926.
Vrijdagavond werd in de Ned.
Herv. hulpkerk na den middag-
dienst het kerstfeest gegeven door
de Herv. Zondagschoolvereeni-
ging aan hare leerlingen. Zooals
verwacht werd, was het gebouw
veel te klein en had men zich
dezen keer moeten beperken tot
één toegangskaart per lid. Natuur
lijk waren het ln hoofdzaak de
moeders, die deze kaart benutten,
maar ook wel vaders waren
belangstellend. En geen wonder.
Het is als een openbare les en
waar ds. Ruysch van Dugteren
die op zoo pakkende wijze weet
te leiden, is het ook voor grooten
aantrekkelijk het Kerstfeest bij te
wonen.
In plaats van de gewone kerst
liedjes werd een kerstcantate ge
zongen en vooral de oude middel-
eeuwsche zangwijzen klonken
daarbij schoon. Hierna hield een
keurig verteld kerstverhaal de
jeugd in spanning. Mej. Oppe
heeft er goed slag van de kleinen
tot zich te trekken, want ondanks
het verlangen naar de geschenken
zaten ze bladstil. Maar toen het
verhaal uit was, kwam er beroe
ring en nadat nog enkele versjes
gezongen waren, werd het feest
beëindigd met dankzegging. Het
was weer een lust de blijde ge
zichtjes te zien, toen de geschen
ken werden uitgedeeld. Het be
stuur had weer ruim voldoening
van deze weldaad.
Vermelden we nog, dat twee
fraaie kerstboomen in het gebouw
waren opgesteld.
In de Fröbelschool.
In de Bewaarschool van den
heer J. A. van Hoeve werd dit
jaar ook weer Kerstfeest gehou
den. Zooals bekend, werd dit
verleden jaar afgezegd wegens
familie-omstandigheden, doch
thans viel er jl. Zaterdagavond
weer te genieten voor oud en
jong. De kleintjes genoten van
den prachtig versierden boom,
de versnaperingen en het met en
voor elkaar zingen en de grooten
schiepen behagen in hetgeen ze
hoorden en zagen van de kleuters.
Tal van versjes werden gezongen,
ja zelfs korte samenspraken wer
den gehouden door de luidjes,
alsof ze heusch op het tooneel
stonden. Nadat de magen waren
gevuld en de dorstigen gelaafd,
werden enkele kinderspelen ver
toond. Het was vermakelijk te
zien, hoe de jongens en meisjes,
als gedresseerde poppen, met
glundere gezichtjes, hun best
deden voor de juffrouw en de
aanwezige moeders en vaders.
Voorzeker mag een woord van
lof niet onthouden worden aan
de leidster, mej Lansen, die op
zoo'n zachte en toch doortastende
wijze die ruim honderd kinderen
aan haar doet gehoorzamen en
wie zoo'n avond bijwoont, kan
gerust zeggen, dat hij zijn kroost
aan goede handen heeft toever
trouwd.
Na de Kerstgaven gingen allen
welvoldaan huiswaarts en met
dank in het hart aan degenen,
die dit feestje weer naar genoegen
hebben doen slagen, waarbij
zeker wel in de eerste plaats
aan het echtpaar Van Hoeve zal
gedacht zijn.
Uitvoering Asaf.
Het is reeds enkele malen ge
bleken, dat de Christelijke Zang-
vereening Asaf de uitvoering aan
durft van grootsche zangstukken
en daarmede veel succes had.
Zoo werd nu ook weer de eerste
Kerstdag in de Geref. Kerk alhier
onder leiding van den heer J. I.
de Ridder, directeur der vereeni
ging, uitgevoerd de Cantate ge
titeld „Opstanding", van S. Neu-
komm. Ofschoon dit gedicht een
Duitsch werk is evenals de toon
zetting, had men hier het werk
vertaald en werd de tekst in het
Nederlandsch gezongen. Behalve
deze cantate stonden nog enkele
nummers op het progrmma, maar
we noemden hoofdzakelijk „Op
standing" het eerst, omdat dit
een zoo bij uitstek moeilijk num
mer is. Men heeft het met me
dewerking van piano, orgel, viool,
klarinet en trombone aangedurfd
en het zou naïef zijn om te be
weren, dat de uitvoering meester
lijk was. Maar we kunnen toch
gerust zeggen, dat directeur èn
zangers èn medewerkers, die
naar vermogen hebben gestudeerd
en gerepeteerd om het stuk zoo
goed mogelijk tot zijn recht te
doen komen, zijn geslaagd in dat
pogen. Nu ja, er waren enkele
zwakke plekken waarom het
te verhelen maar die deden
tot het geheel niets af en zeker
zouden ze nog minder zijn uit
gekomen, indien de verschillende
deelen onderling niet waren af
gewisseld door een soort pauze,
want er moge even gerust wor
den bij de overgangen, maar in
zoo'n mate werkt het storend.
Vöör de cantate werd gezongen
de bekende tekst „Alzoo lief heeft
God de wereld gehad, dat enz."
(Palestrina) wat met gevoel en in
drukwekkend werd uitgevoerd.
Het duet voor Tenor en Bas
klonk schoon en gaf blijk van
ernstige opvatting De pianobe
geleiding was daaraan niet even
redig. Trouwens de muzikale
begeleiding in 't algemeen, ook
van de andere zangnummers, liet
wel iets te wenschen over, al is
dat dit minder aan de spelers dan
aan de instrumenten lag. De
violen klonken hard en scherp,
daarentegen waren klarinet en
trombone mooi vol en zuiver van
toon.
Er was ook een uitsluitend mu
zikaal nummer voor orkest, wat
zeker veel mooier had geklonken,
bij een betere bezetting. Men
kan niet iedere willekeurige sa
menvoeging van instrumenten een
orkest noemen en zoo was ook
hier het harmonieerend geheel
zoek.
Het komt ons voor, dat de
leider zich in dezen te veel heeft
laten leiden. Laat hij zijn „zang"
niet doen overstemmen door te
veel instrumenten, maar aansturen
op weinige en goede begeleiding,
want vooral bij het slotnummer
„De Schepping" van Haydn,
scheen het koper zich niet meester
en was het, alsof het koor met
de instrumenten meezong, waar
het omgekeerd moet zijn.
We hopen dat deze kleine op
merkingen als opbouwend be
schouwd worden, want het moet
gezegd, dat weer ruim duizend
toehoorders hebben genoten van
deze uitvoering en velen uit de
omliggende gemeenten deze uit
voering bijwoonden. Vooral over
de solo-stemmen werd met lof
gesproken. De vereeniging be
schikt over verscheidene mooie
stemmen, waarvan de directeur
een dankbaar gebruik heeft ge
maakt. ln een kerk wordt ge
woonlijk niet geapplaudisseerd,
maar we zijn overtuigd, dat velen
de verzuchting hebben geslaakt
het was weer schoon.
Oefening kweekt Kunst.
Deze spreuk wordt bewaarheid
door de tooneelvereeniging van
dien naam, want ofschoon een
jonge vereeniging, heeft zij Maan
dag jl. op de bovenzaal van mej.
de wed. Gilijamse alhier een
uitvoering gegeven, die er mocht
zijn. Het programma bevatte
twee blijspelen en een vroolijke
voordracht. Vooral het blijspel
„Russen en Russen", dat in 3
bedrijven gespeeld werd, liep
goed van stapel. Meermalen
waren de spelers onverstaanbaar
wegens het gelach van de vele
toehoorders, want de zaal was
heelemaal vol, zoodat geen plaats
onbezet bleef. Het feit, dat de
vereeniging thans zonder vrouwe
lijke krachten speelde, deed geen
afbreuk aan de uitvoering. Het
krachtig applaus bij het vallen
van het gordijn was bewijs, dat
het gegevene in den smaak viel.
Tentoonstelling.
In de advertentierubriek kunnen
onze lezers aantreffen de aankon
diging van een tentoonstelling
van boetseer-, houtsnijwerk en
beeldhouwkunst. We namen er
een kijkje en troffen daar direct
aan de ook hier vroeger wel
bekende straattypen Piet van
Coeveren met Sophie. Dat wil
zeggen niet in levende lijve, want
ze zijn beiden reeds overleden
maar het waren hunne beeldtenis-
sen met het oude draaiorgel erbij.
Het zou ons te ver voeren om
ook de andere figuren te noemen,
maar gezegd moet toch, dat er
in den vervaardiger wel genie
moet zitten om ongeschoold zoo
natuurgetrouw verschillende por
tretten weer te geven in gips of
klei. Ook het houtsnijwerk geeft
blijk van meer dan gewonen aan
leg. We wenschen den heer
Bauwens succes toe met zijn werk,
want het is de moeite waard om
bekeken te worden. Op een der
werkstukken prijkt zelfs een gou
den medaille, geschonken door
het gemeentebestuur van Terneu-
zen, ter bekroning van de kunst.
Naar we vernemen is het
bietenvervoer per tram thans af-
geloopen. De laatste wagens
werden 24 dezer afgeleverd te
Seizaete. Nog nimmer was voor
de tram de campagne zoo vroeg
ten einde, schrijft de „Tern. Crt."
In het geheel werden in deze
campagne vervoerd 15657 wagens
(van 10 ton) d. i. dus ruim 156
millioen Kg., tegen rond 176 mil-
lioen Kg. in de vorige campagne.
Een tegenvaller voor de tram
dus van rond 20 millioen Kg.
Te Overslag is overleden
de heer C. Mattelé, sedert 1917
burgemeester dezer gemeente.
De overledene was verder dijk
graaf van den Varempépolder en
ontvanger-griffier van den Over
slagpolder.
Door de grensdouanen is
onder de gemeente Clinge dezer
dagen een Belgisch smokkelaar
aangehouden, die 1700 boekjes
sigarettenpapier Nederland wilde
binnensmokkelen. „M. Crt."
Dezer dagen wilde een
caféhouder te Graauw eenige be
talingen doen en daarvoor geld
halen uit een op zijn slaapkamer
staand geldkistje. Daarbij kwam
hij lot de minder aangename
ontdekking, dat uit het kistje, dat
zich in een nachtkastje bevond,
een bedrag van ongeveer f240
aan bankpapier was verdwenen.
Zijn verdenking viel op een ze
keren D.. 55 jaar, werkman te
Graauw, die daags te voren in
zijn café was geweest en een
bezoek had gebracht aan een'
ouden man, die op het kamertje
verbleef. Van dat bezoek terug
komende had hij een gast i.i dat
café aanwezig aangeboden op
zijn rekening met de Kerstdagen
een uitstapje te maken.
,M. Crt,"
AXELSCHE
'V)
COURANT
