I 66 I
Nieuws- en Advertentieblad voor Zee uwsc h - VI aan deren.
TEN HALVE GEKEERD.
no- DINSDAG 15 DECEMBER 1925. 41e Jaarg.
Binnenland.
FEUILLETON.
J. C. VINK - Axel.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tof Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Kameroverzicht.
Men is gaan inzien, dat het
zoo niet langer ging en dat er
verschillende wetsontwerpen
waren, die spoedige behandeling
vereischen en de demissionnaire
Regeering heeft daarom de afge-
loopen week het Parlement maar
weder laten bijeenroepen en ge
daan, alsof alles zeer normaal
was. Trouwens, sinds de Roomsch
Katholieke Kamerclub aan den
heer Marchant met algemeene
stemmen antwoordde en nie
mand had vermoedelijk een ander
antwoord verwacht, hoogstens
nog, dat ook een afwijkende mee
ning zou zijn verdedigd dat
deze partij de coalitie niet wenscht
los te laten, is men nog slechts
benieuwd naar de wijze, waarop
de verzoening zal worden be
reikt. En zoo kunnen de heeren,
die achter de Ministerstafel plaats
namen, zich daar voorloopig nog
zeer rustig gevoelen.
De behandelde wetsontwerpen
waren van zeer uiteenloopenden
aard. Van het meeste belang was
de verlenging van de overeen
komst met de Kon. Paketvaart
Mpij. over het vervoer naarlndië.
De bestaande overeenkomst loopt
1 Jan. a.s. af, zoodat hier zeer
zeker een spoedige behandeling
gewenscht was. Er was tegen
het wetsontwerp geen principiëele
oppositie. De tarieven zijn met
30 pCt. verhoogd. Of voor deze
verhooging redelijke grond aan
wezig was, kunnen wij niet be-
oordeelen. Men beriep zich wel
op het feit, dat de indexcijfers
70 pCt. zijn boven die van 1915,
maar daartegenover staat ook,
dat de Mij. met de tegenwoordige
tarieven reeds zeer goede zaken
maakt. Het wetsontwerp werd
zonder hoofdelijke stemming
aangenomen.
Een ander onderwerp van de
bat vormde het al of niet behou
den van het onderwijs in het
Fransch op de lagere scholen.
Zooals wen weet is dit afgeschaft,
maar wij leven nog steeds in
den overgangstijd, welke op 1
Engelsche Vertaling.
(14
Hy bedwong zich want hy had
een boos antwoord op de lippen.
Hy was immers niet hier gekomen
om te twisten en daarbij, haa
Nancy niet een beetje gelijk
Had hy zich werkelyk wel eens
verplaatst in haar verlatenheid
En had hij intusschen geen aan-
gecamen tyd te Londen doorge
bracht
«Laten we niet twisten, Nancy,*
zei hy Iaogzaam. »Ik kan maar
korten tijd blyveu.*
«Wanneer gaat ge dan terug
«Met den trein van kwart voor
vieren.*
Er heerschte een oogen blik stilte.
«Richard,* zei ze eindelijk, «dit
is nu de tijd, waarnaar we zoo
reikhalzend hebben uitgezien, ten
minste ik deed het, en nu wilt
ge die beperken tot een paar uren.
Zijt ge hier niet alleen uit plicht
gevoel gekomen P Waart ge niet
liever weggebleven
«Misschien wel,* antwoordde hy
pngeduldig, naar dadelyk be-
Jan. a.s. zou eindigen en gedu
rende welken de op 1 jan. a.s.
1921 reeds bestaande scholen
zich aan den nieuwen toestand
mogen aanpassen. Deze termijn
is nu met 1 jaar verlengd.
Een reeds dikwijls besproken
onderwerp is het subsidie voor
de V'roedvrouwschool te Heerlen.
Of aan deze school inderdaad
behoefte bestaat mag worden be
twijfeld, maar zij bestaat nu een
maal en men wil haar in Lim
burg gaarne behouden. Mevr. de
Vries—Bruins deed een voorstel
om de school om te zetten in
een Rijksschool, waardoor men
de geheele inrichting beter in de
hand zou hebben, maar Minister
Kooien wilde hiervan niets weten
en dit voorstel werd met rechts
tegen links verworpen. Alleen
de heeren Snoeck Henkeinans en
Kersten stemden met de linker
zijde vóór. Dat de school veel
te duur is, wordt overigens al
gemeen toegegeven, maar de Re
geering heeft reeds zooveel mo
gelijk bezuinigd en zal ook ver
der in dit opzicht haar best doen.
De voorgestelde regeling werd
ten slotte met 68 tegen ^stem
men goedgekeurd.
Vrijdag heeft de Kamer zich
weder bezig gehouden met een
onderwerp, dat nog steeds niet
van het program wil verdwijnen,
t.w. de Zomertijd. Nu waren
weder door de soc.-dem. en door
den heer Braat afwijkende rege
lingen ingediend. De eersten
willen gedurende de zomermaan
den aansluiting bij den middel-
Europeeschen tijd, waardoor wij
dus 40 min. vóór den zonnetijd
zouden zijn en in den winter den
Greenwich-tijd, dus 20 min. later
dan de zon aangeeft. Het ver
schil tusschen beide tijden zou
dus juist een uur blijven, maar
men zou aan vele bezwaren van
het platteland tegemoet komen.
De heer Braat wilde den termijn,
gedurende welken de tegenwoor
dige zomertijd geldt, aanmerke-
verkorten.
Het voorstel van den heer van
der Waerden c.s. vond slechts
weinig steun, aangezien men de
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
regeling te ingewikkeld achtte en
daaruit moeilijkheden voor het
verkeer vreesde. Op het voorstel-
Braat diende de heer Bijleveldt
een amendement in, waardoor de
duur van den zomertijd zou wor
den van 10 Mei tot 9 Oct. De
heer Braat was daar sterk tegen,
omdat dan de zomertijd slechts
van 165 op 150 dagen zou wor
den teruggebracht, een vrij on
beduidend verschil dus. Maar de
meerderheid der Kamer wilde
blijkbaar niet meer bekorten en
nam het amendement aan met 46
tegen 30 stemmen. Daarmede
was aan het voorstel van den
heer Braat de grootste beteekenis
ontvallen en deze vroeg schor
sing van de beraadslagingen. Het
was inderdaad een zonderling
geval, aangezien de heer Braat nu
moeilijk nog als verdediger van
het wetsontwerp kon worden be
schouwd. Hij zou dan ook o.i.
het beste hebben gedaan door het
wetsontwerp in te trekken. De
heer Dresselhuys trachtte nog de
zaak te redden door eene motie
voor te stellen, waarin de Re
geering werd uitgenoodigd, er
rekening mede te houden, dat de
Kamer den zomertijd niet eerder
dan 10 Mei wilde doen aanvangen.
Maar de Kamer nam het voor
stel van den Voorzitter tot schor
sing van de beraadslagingen aan
met 46 tegen 31 stemmen en
verwierp het voorstel-Dresselhuys
met 47 tegen 29 stemmen. En
daarmede is de zaak dus weder
op het doode punt gekomen en
is beslist, dat de zaak voorloopig
blijft zooals zij is. Maar daar
mede zal de rust in het land ook
op dit gebied zeker nog niet be
reikt zijn spoedig zullen wij wel
weder van nieuwe voorstellen
hooren.
De Kabinetscrisis.
H. M. de Koningin heeft Za
terdag dr. J. Th. de Visser ten
paleize ontvangen, die H.M. ver
zocht, hem ontheffing te verlee-
nen van de opdracht tot vorming
van een parlementair Kabinet. H.
M. heeft aan dit verzoek voldaan
en daarop den heer De Visser
opdracht verleend tot de vorming
van een Kabinet. Dr. de Visser
heeft verzocht, deze opdracht in
beraad te mogen houden.
Dit bericht zal misschien ieder
een niet even duidelijk zijn. De
beteekenis is dat dr. de Visser
vrijheid heeft te vormeneen
nationaal Kabinet uit alle partijen,
een extra-parlemetair Kabinet, een
zakenkabinet, een minderheids
kabinet (steunende op eene min
derheid in het parlement) en welke
vorm van kabinet zich ook maar
laat denken.
In de samenstelling is de for
mateur dus zoo vrij mogelijk.
Nederland gehuldigd in Japan.
Men meldt aan de Avp.
Te Hirado is 4 October j.l. een
gedenkteeken onthuld ter herin
nering aan de vestiging in Japan.
Op uitnoodiging van Graaf
Matsuura, voorzitter der Japansch-
Nederlandsche Vereeniging, heeft
de Nederlandsche gezant te Tokio
zich voor die gelegenheid naar
Harido begeven. Hij werd door
militaire en civiele autoriteiten
ontvangen. De weg naar het
hotel was versierd met eerepoor
ten, voorzien van in het Neder-
landsch gestelde opschriften, ter
wijl de schoolkinderen met hun
onderwijzers langs den weg waren
opgesteld.
Den volgenden dag begaf de
gezant zich aan boord van een
torpedojager, welke hem, verge
zeld van den minister van handel
en nijverheid en den gouverneur
der provincie naar Hirado bracht.
Van de landingsplaats, waar de
plaatselijke autoriteiten aanwezig
waren, evenals een uit reservisten
bestaande eerewacht, ging het
gezelschap naar den Kameoka-
tempel, gewijd aan de nagedach
tenis van Ho-in, op wiens aan
sporing de Nederlanders zich in
het begin der 17e eeuw te Hirado,
vestigden.
Daarna ging men naar de plaats
van de sedert lang verdwenen
Nederlandsche factorij, waar de
gezant het monument onthulde,
bij welke plechtigheid zoowel
door den gezant, als door ver
schillende hooge Japansche auto
riteiten hartelijke redevoeringen
werden uitgesproken.
Op het monument van bijna
2 m., staat aan één zijde viak
afgeslepen, een opschrift aange
bracht. De bovenste regel wordt
gelezen „nichiran shinko kinen
shutsuyo" en beteekentopge
richt ter herdenking van de Ja-
pansch-Nederlandsche vriend
schap" hieronder volgt een kort
overzicht van de beteekenis van
Hirado als eerste aanlegplaats
van Nederlansche schepen, van
de rol door Nederland gespeeld
bij de opening van Japan, en dat
de Japansch-Nederlandsche ver
eeniging het gedenkteeken heeft
opgericht op de plaats van de
oude Nederlandsche factorij ten
slotte in onze taal: „Hier werd
de grondslag gelegd tot de vriend
schap tusschen Japan en Neder
land, die tot in lengte van dagen
zal voortduren."
Na afloop van de plechtigheid
werden den gezant nog verschil
lende beleefdheden bewezen.
Verlaging der briefport
tot 71/» eent.
Naar aanleiding van verzoeken
om adhaesie van de Kamers van
Koophandel en Fabrieken van
Groningen en Utrecht op hare
adressen aan het Hoofdbestuur
der Posterijen en Telegrafie om
verlaging der tarieven voor tele
foongesprekken, waar in 1924
een batig saldo van 5 millioen
op dezen dienst werd verkregen,
antwoordde de voorzitter, dat hij
in verband met deze zaak een
persoonlijk onderhoud heeft gehad
met het Hoofdbestuur. Hem was
medegedeeld, dat in deze tarieven
op het oogenblik geen wijziging
kan worden gebracht, nu het
voornemen bestaat om in het a.s.
voorjaar de posttarieven te ver
lagen, zoodat o. a. de gewone
briefport van 10 tot 7x/s cent zou
worden teruggebracht.
De nieuwe rtywielplaatjes.
Geen controle voor 7 Januari.
Van officieele zijde wordt nog
eens herinnerd aan het volgende
besluit
ze eikaars gezelschap zoeken.*
Een plotselinge angst maakte
zich van de oude dame meester;
ze begreep du waar haar broeder
heen wilde en ze zou du verplicht
wezen een bekentenis af te leggen
die ze van dag tot dag had uit
gesteld.
«Ja zeker, Alexander,* ant
woordde ze ontwykend, «ik heb
wel opgemerkt dat ze goede
vrienden zy'D, dat is uok niet meer
dan natuurlijk.*
«Ik zou hen getrouwd willen
zien, vóór ik stierf,* ging de oude
heer voort, »ot ten minste, ik zou
de zekerheid willen hebben, dat
ze dat van plan zyn, dan kan ik
de noodige beschikkingen daar
voor maken.*
«Alexander,* begon de weduwe
zenuwachtig, «ik vindt het heel
lief van u, dat ge zulke voor
nemens gekoesterd hebt, maar
ik moet u tot myn spyt zeggeD,
dat wat Richard betreft
uw voorstel niet verwezenlijkt
kan wordeD. Ik heb u reeds ge
zegd, dat het me verheugt de
jongelui op vriendschappelyken
voet te zien, maar meer kan
er niet tusschen hen zyn.«
(Wordt vmolgd).
dwong hij zich en zei op geheel
anderen toon: «Kom, dat is gek
heid, Nancy. Waarom wilt ge ook
altijd kibbelen Kom, geef me
een kus en laat ons goede vrien
den zijn.*
Ze waren op dat oogenblik door
het lornmerryk geboomte geheel
aan ieders oog onttrokken en dus
voldeed ze aan wat vaD haar werd
gevraagd. Ze wilde Richard de
broeikassen in het nabij gelegen
park laten zien en deed hem
daar kennis maken met den hoofd
tuinman, een jonge Schot van
ongeveer acht en twintig jaar, die,
zooals ze hem later vertelde, bi
zonder knap was, in de plantkunde
gestudeerd had en nu dan ook
een meester iD zijn vak was de
hertog van Grandon had hem
zelfs kortelings een plaats op zyn
goederen aangeboden. Ze liet
Richard al de bisoudere planten
en de witte pauwen zien en scheen
hier haast nog meer thuis dan
bij z'n oom.
Spoedig daarop herinnerde ze
hem, dat als hij werkelijk met
den trein van kwart voor vieren
wilde vertrekken, het ten naaste
bij z'n tyd zou zijn. Richard's
nichtjes en Nancy brachten hem
naar het stationhet afscheid
waanatuurlek niet zoo heel teeder,
daar Gertrude en Laura er ook
bij waren en toen de trein weg
reed waren er ook geen tranen
in Nancy's oogen en wuifde re
hem alleen met haar zakdoek
toe. Werkelijk verschilde dit af
scheid veel bij den dag toen ze
Stratford verliet, maar was het
Diet beter zoo, dacht Richard.
Nancy scheen nu verzoend te zijn
met de scheiding en het be
zwaarde hem niet, dat bij nu eerder
had moeten vertrekken om met
z'n moeder en Florence naar de
opera te gaan.
HOOFDSTUK V.
Dienzelfden namiddag vond oom
Alexander bij z'n thuiskomst do
twee dames alleen eD zonder een
reden er voor op te geven beval
hij Florence naar haar kamer te
gaan hij had iets bizonders met
z'n zuster te bespreken. Hij ging
bij den haard zitten en staarde
in het vuurhet viel mevrouw
Kingston op, hoe slecht bij eruit
zag en toen hij begon te spreken,
was het met zwakke stem «Ik
weet niet, Cecilie, hoe lang ik Dog
te leven heb. Ik voel me eiken
dag zwakker en verlies alle hoop
dat ik beter zal wordeD.*
«Misschien is de Londenscbe
lucht niet goed voor u, Alexander
probeer dan eens een andere
streek.*
«Alweer gaan reizeD riep bij
ongeduldig uit, «neeD, daar heb
ik genoeg van. Ik wilde, dat ge
een oogenblik kondt luisteren,
zonder me in de rede te vallen.
Daar niemand vooruit kan weten,
wat ei eens mocht gebeureD,
weosch ik maatregelen te nemen
voor hen, die my het meest ter
harte gaan, zoodat ik zonder zorg
m'n hoofd kan neerleggen. Na
tuurlijk is Florence mij het naast
al is ze ook niet van myn bloed
en daarna komt Richard aan de
beurt; m'n voornemen is m'n
fortuin grootendeels aan die twee
na te laten.*
«Dat is heel edelmoedig vao u,
Alexander,* viel de weduwe hem
in de rede, «maar voor het oogen
blik is er Dog geen reden waarom
ge reeds aan uw dood zoudt
denken.*
«Ik wilde n verder zeggen,
Cecilie, dat er misschien moeilijk
heden zouden ryzen over de juiste
verdeeÜDg der nalatenschap, maar
deD laatsten tijd is er een plan
bij mij opgekomen, dat alle be
zwaren uit den weg zou ruimen.
Gij zelf moet ook opgemerkt
hebbeD, hoe uitstekend die twee
bet ismen kunoen vinden, hoe
AXELSCHE^Ï COURANT.
