Nieuws- en Advertentieblad
^sifil i
voor Zeeuwsch- VI aan «leren
TEN HALVE GEKEERD.
No. 61.
VRIJDAG 6 NOVEMBER 1925.
41e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Binnenland.
FEUILLETON.
Landbouw.
.fejk j
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
Begrafenis Prof Koessingh.
Maandag had op de Nederl.
Herv. begraafplaats te Oegstgeest
de teraardebestelling plaats van
het stoffelijk overschot van prof.
dr. K. H. Roessingh, in leven
hoogleeraar in de theologische
faculteit der Rijksuniversiteit te
Leiden. Vooraf had in de Retnon-
strantsche Kerk een rouwdienst
plaats, uitgaande van de theolo
gische studenten en van de jon
geren (V.C.S.B. en V.C.J B.), die
in prof. R. hun leidsman zagen
op godsdienstig gebied.
De lijkkist werd met kransen
gedekt naar het kerkgebouw ge
dragen, dat geheel met deelne
mende belangstellenden, waar
onder vertegenwoordigers van
curatoren, de senaat, de theolo
gische faculteit, het collegeum
van het L.S.C., den Bond van
Leidsche Studenten, en de Ver-
eeniging van Vrouwelijke Stu
denten, de Raad van Bestuur van
de Remonstrantsche Broederschap
en andere corporatiën, benevens
bijzondere personen, hoogleera
ren, studenten, predikanten en
vrienden en vereerders, waarbij
ook een aantal vrouwen.
Prof. dr. G. H. Heering, hoog
leeraar van het Seminarium der
Remonstrantsche Broederschap en
vriend van den overledene, leidde
den dienst. De hoogleeraar ging
daarbij uit van twee woorden van
den overledene zelf, het vorige
jaar geschreven: „De ure komt
onverwacht misschien of lang
voorzien. Wilt gij een Christen
zijn, zoo bereid u, door al uw
dagen aan God de eer te geven,
die hem alleen toekomt en Hem
te vertrouwen, Hem alleen."
God eeren dat is het met God
durven wagen, straks in ons
kantoor, op onze school, achter
onze studieboeken, in onze huis
kamer, in smart en blijdschap,
in de eenzaamheid en in de ge
meenschap. God eeren dat is
de daad. De groote radicale daad
van een menschenleven.
De ure komt aldus spr.
Niemand, ook Roessingh niet,
heeft gedacht, dat zij zoo spoedig
komen zou. Maar hij wistzij
komt en.... hij was bereid.
Door zijn groote gaven kwam
hij te staan op zijn verantwoorde
lijken post, aan 't roer. Hij week
niet en was altijd gereed, zonder
zich rust te gunnen. Hij spaarde
zich zelf niet. Hebben wij hem
wel genoeg gespaard vroeg spr.
R. was de gids en vraagbaak
der theologie. Zijn groote ge
leerdheid lééfde, èn omdat hij
midden in de wereld stond, èn
omdat in zijn studie een groot
stuk van zijn roeping stakaan
God de eer te geven in wijsbe
geerte en cultuur, die God alleen
toekomt. Maar daartoe moet men
beide grondig kennen, aan haar
waarde en waarheid de volle
maat geven. Geen snelle oplos
singen, geen goedkoope synthese.
Daarom hard werken, hard stu-
deeren. Ons geweten dringt ons,
de eer aan God eischt het. En
hij gaf het voorbeeld.
Doch niet alleen verstand
leggen tusschen Christendom en
cultuur; ook afstand bewaren.
Wij zoeken Gods waarheid en
God is heilig. Nooit heeft mij
het ideaal van den harmonieusen
mensch kunnen bekoren, zoo
schreef hij kort voor zijn dood.
Roessingh vroeg, volgens spr
om de sterke bewogenheid van
het leven, dat aangegrepen wordt
eenerzijds door de heiligheid
Gods, anderzijds door de on
heiligheid van de wereld, va-i
ons profane leven, de bewogen
heid, waaruit eindelijk losbreekt
de bevrijdende daad, die het
waagt met God en zich stort in
de branding om te redden, wat
er te redden valt, en zoo de
eigen ziel metéén.
En toch aldus ging spr
voort wie R. leerde kennen,
werd getroffen door zijn kalmte
In die kalmte lag een gave der
natuur, maar ook de strakke lijn
van het gespannen leven, gericht
op God. Tegelijk de kalmte der
bereidheid, der gehoorzaamheid
En eindelijk ook de kalmte van
het Koninkrijk der Hemelen, dat
niet alleen op komst is en in
Eugeliche Vertaling.
(4
>Mag ik haai bij u brengen,
oioeder?* drong by aan.
»Zou dat verstandig zijn, Ri
chard Zouden we dan niet da
delijk voor een voldongen feit
staan Zou dat een openlijk en
gagement niet noodig maken
terwijl het misschien later blykt,
dat het slechts een voorbijgaaude
genegenheid geweest is. Heb ge
duld, m'n jongen deuk eerst nog
eens na, misschien zoudt ge door
een overijlden stap uw geheele
toekomst bederven. Uw oom
Alexander heeft dikwijls gevraagd
of ge te Sjanghai bij hem kwaamt,
en hoewel ik er 7reeselijk tegen
op zou zien u voor eenige maanden
te misseD, zou het misschien in
de gegeven omstandigheden wel
verstandig zyn dit aanbod aan te
nemen. Ge zoudt dan door die
scheiding uw hart kunnen be
proeven en zien of het een wer
kelijke genegenheid is, die u aan
het meisje hechtals ge later
flotdektet, dat ge u vergist hadt,
dan zou het kwaad niet meer ta
herstellen zijn. Ik spreek zoo voor
uw eigen bestwil en niet uit voor
oordeel het is niet om haar rnaal-
sehappelijkeu stand dat ik bezwaar
maak, maar omdat ik denk dat
het een voorbijgaande jeugdige
opwelling i». Gaat ge echter eenige
maandeD naar uw oom in Indië
dan kunt gij beiden in dien tus-
seheutyd uw liefde toetsen.*
»Als ge die voorwaarde stel
moeder, dan neem ik haar aan
maar eerst moet ge Nancy leerea
kennen. Eerst dan zult ge kunnen
oordeelen. Laat me haar by u
brengen
Nog aarzelde de oude dame
maar toen Richard haar hand
greep en haar zoo smeekend aan
zag, kon ze niet langer weerstand
bieden.
>Nu, goed dan,* zei ze.
Hy kuste haar.
»Gy zyt toch wel het liefste
moedertje ter wereld. En als gi
en Nancy nu op vriendschappelij
ken voet geraakt, zult ge me niet
weg willen zenden, maar eveu
verlangend zijn als ik om hasr
op Woodend te brengen. Hoe ge
zellig zal dat voor u zyn, moeder
Ik zal haar zeggen dat ze morgen
kennis met u komt maken. Eu
dan noet gy haar maar vriendelijk
wording, maar ook in stilte en
volkomenheid verheven is boven
„de aarde", de kalmte van het
volledig Godsvertrouwen. Gods
ridder is Roessingh en Gods kind
tegelijk. God alleen is groot en
machtig. Hij zal het doen. De
ondoorgrondelijkheid van God
stond sterk voor zijn geest, maar
tegelijk beleed hij „Zijn liefde
ïeb ik in Christus verstaan en
dat is mijn blijdschap."
Hieruit ontsprong die innerlijke
vrijheid, waardoor R., ondanks
zijn gesloten natuur, zich zoo
geheel kon geven. Dat Gods
dienst is naar het woord van
Harnach „eeuwig leven midden
in den tijd", hij leefde het ons
voor, aldus spr. Vandaar zijn
kracht en zijn zachtheid, zijn
stugheid en zijn teerheid. Van
daar het geheim van zijn invloed.
Een stem Gods is verklonken,
zuchtte de redenaar. Roessingh
zou zt^gen Zwijg over mij, zie
over mij heen naar Christus, naar
God.
Wij weten het, hij was de
mensch, die streed met zich zelf
en hunkerde riaar de volmaakt
heid, die hij thans naar ons ge
loof tegemoet treedt, zeide spr.
Wij danken God, dat Hij men-
schen groot maakt en dat Hij
ons dezen grooten mensch gaf,
die ons zoo klein voelde. Wel
groot moet de droefheid zijn in
zijn gezin, maar groot ook de
dankbaarheid, dat de droefheid
zoo innig, zoo zuiver, zoo hoog
mag zijn. Hier is een zegen
Gods, die blijven zal, die de
kracht zal zijn van zijn vrouw
en van zijn ouders en de heilige
erfenis van zijn kinderen. Roes
singh ging heen, maar tegelijk
gaat hij voor ons'uit, duidelijker
dan ooit. En zijn stem zullen
we hooren van uit de stilfb,
ernstiger, dringender nog dan
voorheen.
Zich tot de jongeren richtende
zeide spr.gij zult het niet ver
geten voor u het meest heeft R.
gewerkt. Aan u het meest heeft
hij zich gegeven, geheel en zon
der reserve, voor u het meest zijn
krachten gebruikt. Een groot en
ontvangen en niet al te scherp
op alles letten. Ais ge maar eerst
in haar donkere oogeu kijkt, z&l
alles wel goed gaan
HOOFDSTUK II.
De Voorstelling.
Overgelukkig en stralend van
zelfvertrouwen ging Richard den
volgenden dagNauciebel tegemoet
om haar het goede nieuws mea
te deelen. Het had den ganschen
nacht gesneeuwd maar nu was
het een heldere dag en het schit
terende, zonnige winterlandschap
was geheel in overeenstemming
met Richard's stemming.
Vroolijk volgde hij de rivier
tot aan de kerk, waaruit zachte
toneu tot hem doordrongen van
het koor, dat zich oefende verdtr
was alles stil. Tot nog toe was
Richard altijd verheugd geweest
in 't vooruitzicht z'n meisje te zien,
maar nu overkwam hem opeens
een pynlyk gevoel, dat hem nieuw
was en plotseling schoot hem de
gedachte door het hoofd, dat z'u
moeder haar met geheel andere
blikken zou beschouwen als hijzelf.
Toen hy haar in de verte zag
naderen betrapte by er zich op
dat hij haar met een onderzoeken
den blik gadesloeg. Terwyl hij
anderi z'n hart roeide kloppen
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
kostbaar offer is u gebracht.
God heeft in dezen tijd tot u
gesproken. Speciaal tot u door
dezen mensch en zijn woord.
Aanvaardt de heilige verplich
tingen, die deze boodschap u
opleggen. Maakt u haar waardig
door uw levenstaak groot te zien,
geeft God de eer, waagt het met
Hem, eerst met de daad, met de
radicale daad van een menschen
leven.
Wanneer deze gelofte too
eindigde spr. uit onze droef
heid oprijst, dan zien wij midden
in dat donkere, smartelijke raad
sel iets lichten van Gods hei
lige bedoeling. Dan zwijgt het
verdriet en het gemis in stil
vertrouwen en stillen dar.kde
Heer heeft gegeven, de Heer
heeft genomen, de naam des
Heeren zij geloofd 1
Met stille aandacht werd dit
vrome woord aangehoord.
Na afloop der plechtigheid ver
trok de lijkstoet naar de begraaf
plaats, door velen gevolgd. De
kist werd door studenten-leer
lingen van den doode naar het
graf gedragen, waar kransen en
bloemen haar dekten.
Nadat zij in de groeve was
gedaald, werden levende bloemen
in het graf gestrooid, maar ge
sproken werd er, naar het ver
langen van den overledene zelf,
niet. Alleen dankte een der
familieleden voor de laatste eer
den overledene-bewezen.
„Avp."
üe Stamboekkeuringen.
De Zeeuwsch-Vlaamsche paar
denfokkers, die Dinsdag jl. naar
Goes gingen, om de vergadering
van de afd. Zeeland van het
„Stamboek v. h. Nederlandsche
Trekpaard" bij te wonen, hebben
succes van hun werk gehad.
Op de agenda stond o.a. een
voorstel van het bestuur om eind
November een centrale hengsten-
keuring te houden en ook om de
contributie van f3 op f 5 te bren
gen.
Met deze voorstellen was men
als hij een stipje van de grijze
japon ot den grooten hoed en
de lange boa in 't gezicht kreeg,
keek hij nu alleen met aandacht
of haar uiterlijk wel een beschaatd
meisje verried, hoe haar gang en
ha»r houdmg was, hoe ze gekleed
was, enz. Hij was boos op zichzelf,
dat hij haar niet hartelyker te
gemoet kwam en waarschijnlijk
merkte ze z'u ongewocen blik op,
ten minste, ze kwam slechts aar
zelend nader en gaf hem verlegen
hasr hand.
»Ge ziet Richard, dat ik me aan
de afspraak gehouden heb,* begon
ze, »al weet ik vooruit wel, wat
uw moeder gezegd zal hebben,
maar daarom zal het mij ook geen
groote teleurstelling zijn.*
Wat klonk baar stem lief en
welluidend I Neen, geen nood,
z'n moeder zou dadelijk ingeno
men zijn met haar.
Wat kwam het er op aan, welke
handschoenen ze droeg, welke ja
pon ze aanhad, wanneer die zachte
stem zoo vriendelijk klonk en die
mooie oogen zoo vragend opzagen,
»Ge hebt het healemaal mis,
Nancy,* zei hy lachend, »moeder
vindt bet goed, dat ik u by haar
breng. Ik heb u vooruit wel ge
zegd, dat alles goed zou afloopen.
Natuurlijk
het in den kring Axel allesbehalve
eens. Vandaar dat Zaterdag alhier
een voorvergadering werd gehou
den, waarin .deze zaken nader
werden besproken.
Deze vergadering werd geleid
door den heer Ph. J. van Dixhoorn,
die erop wees, dat hij als afge
vaardigde met nog een paar andere
heeren uit Z.-Vl. te zwak stond
om op de vergadering te Goes
iets te bereiken en daarom pleitte
hij voor een druk bezoek uit
Z.-V1. aan Goes, ten einde door
meerderheid van stemmen invloed
op de besluiten uit te oefenen.
Allereerst wenschte dhr. Van
Dixhoorn dan van de aanwezigen
te vernemen, hoe men over een
centraie najaarskeuring van heng
sten dacht en wat de meening
was omtrent de contributiever-
hooging.
Verschillende personen lieten
zich tegen de najaarskeuring hoo
ren en ook tegen contributiever-
hooging. Waarvan de lOOhengsten
uit de afd. Zeeland een 70-tal
alleen uit deze streek staan inge
schreven, meende men, dat met
de meening dezer leden ook re
kening moet worden gehouden.
Ook was men huivering voor
een samenwerking van het stam
boek met de Z. L. M., daar dit
geen zin heeft, zoolang de Prov.
Regelingscommissie bestaat en het
niet noodig is om die den nek om
te draaien. Men achtte het voor
barig om reeds nu de Reg.
Comm. te passeeren.
Een stem ging op om, wanneer
eventueel een najaarskeuring
moest doorgaan, deze in Zeeuwsch
Vlaanderen te houden, daar de
meeste hengsten in Z.-Vl. staan.
In hoofdzaak- sprak men zich
echter uit tegen een keuring in
November, waarop de voorzitter
aandrong om dan de vergadering
te Goes bij te wonen en dan door
zijn stem daarvan te getuigen.
Eenparig was men ock tegen
contributieverhooging, zoolang de
Reg. Comm. nog keuringen hield
en door het Rijk werd gesteund.
In bespreking kwam ook nog
de wenschelijkheid van beroep
op den uitslag der keuring, door
»Wat ii natuurlijk, Richard
vroeg ze, toen ze zag dat hij aar
zelde.
»Natuurlyk moet ge geen on
mogelijkheden verwachten, meen
de ik
»Richard, waarom zegt ge me
de waarheid Diet? Ik begrijp
best, dat uw moeder verdrietig
en teleurgesteld is, door wat ge
haar verteld hebt, en hoewel ze
er in toegestemd heelt, mij bij
haar te brengen, ging dit toch
niet van harie en ze deed het
alleen ona u genoegen te doen.
Ge weet dat ze in haar hart altijd
tegeu ons huwelijk zal zijn, al
g'eft ze ook voor den vorm haar
1 toestemming. Waarom zult ge
haar dus nog meer verdriet aan-
j doeu Ik denk er nog juist zoo
over als gisteren. Laten we de
zaak niet verder doorzetten. We
kunnen toch vrienden blijven
voor altyd en dan doen we
niemand verdriet.*
»Eu dat zegt ge my, nu ik juist
op weg ben ons doel te bereiken
zei hy verwijtend. »Ik dacht dat
ge meer van me hieldt, Nancy
Wordt vervolgdJ,
