ói
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen
TEN HALVE GEKEERD.
No. 52.
DINSDAÖ 6 OCTOBER 1925.
41e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
ADVERTENTlEN van I tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Slechte voorspellingen
De Fransche premier heeft aan
een medewerker van de Revue
hebdomadaire" als zijn stellige,
doch wel zeer ontmoedigende
meening meegedeeld, dat er bin
nen zes of acht jaar een nieuwe
oorlog zal uitbreken. .Wanneer
in zes jaar de wereldvrede, en
voornamelijk de vrede in Europa,
niet definitief is bevestigd, dan
zullen wij ons tekortschieten en
het bankroet van den geest des
vredes moeten erkennen en ons
op het ergste dienen voor te
bereiden. Het gaat om het alter
natief Volkenbond of oorlog.
Er is een derde keuzebolsje
wisme. Maar is bolsjewisme iets
anders dan een andere vorm van
oorlog? Wie zou er meer profi-
teeren van het bankroet onzer
democratieën in de organisatie
van den vrede dan de Interna
tionale van Lenin Ik weiger te
geloöven, dat de oorlog een on
vermijdelijke en ongeneeslijke
ziekte is. In miin oogen is vrede
niets anders dan de afwezigheid
van den oorlog en daarom moet,
zoo lang oorlog mogelijk blijft,
de weg daartoe worden versperd".
Sir Arthur Conan Doyle, de
beroemde schepper van de Sher
lock Holmes-figuur, de veelschrij
vende medicus, die vooral door
zijn eerste reconstructies van
Scotland Yardverhalen zoo heel
velen heeft geboeid, heeft het
nog een haartje erger gemaakt.
Hij beweert aanwijzingen te heb
ben ontvangen, volgens welke de
verschrikkingen van den jongsten
wereldoorlog, de vreeselijke in-
fluenza-plaag van 1918, het bolsje
wisme, enzoovoort nog slechts
het voorspel zijn. Een grootere
ramp zal over de wereld komen,
voorafgegaan door wervelstormen,
aardbevingen, enzoovoort tenzij
een gebaar van berouw van alle
menschen ons de noodlottige
ramp bespaart.
Weinig succes.
Inderdaad, men schijnt den weg
naar den vrede niet te kunnen
Engelsche Vertaling.
(1
Ecd zachte, fyn« meeuw dwar
relde neer in de stille straten van
het Engelsehe stadje Stratford aan
de Avon. De twee personen dis
daar dicht naast elkander gearmd
door de buitenwyken liepen,
merkten daar echter niet veel van,
zoo druk waren ze in gesprek en
zoo goed waren ze er tegen de
koude ingestopt. De een was een
flink gebouwd jonkman van on
geveer drie ot vier en twintig jaar,
met blond haar en openhartige
oogen de andere een jonge dame
van middelbare lengte, met een
zacht, lief gezichtje, dat haast
schuil ging onder den grooten hoed
en achter de dikke boa. Hel jonge
men8ch scheen iets met klem ta
betoogen en toen hij had uitge
praat, antwoordde het meisje
»Acb Richard, ik begrijp heel
goed, dat gij dit alles zegt om mij
moed te geven, als ik den een
ot anderen dag uw moeder zal
ontmoeten.
»Ik ben juist van plan haar de
vinden. Niet iedereen kan maar
zoo aanstonds vatten hetgeen er
te Genève is bedisseld.
Zelfs de journalisten, die de
vergaderingen van den Volken
bond bijwonen en gelijk wel
vanzelf spreekt, worden slechts
de allerbeste verslaggevers naar
die bijeenkomst gezonden
blijken maar èl te dikwijls het
spoor bijster. De besprekingen
werden gevoerd met een stort
vloed van woorden om niets te
zeggenbehalve dan door de
nog niet zoo geheel en al door
de hooge deftigheid getrempeerde
afgevaardigden van de voormalig
neutrale landen vooral Neder
land, Zweden en Spanje die,
net als thuis, het kind bij den
naam noemen en dingen zeggen,
die hout snijden, doch niet door
dringen tot de hersenen van de
diplomalenvoorzoover die
aanwezig zijn. Het kan dan ook
den profaan niet verbazen, dat
de Volkenbond hoe goed ook
bedoeld zoo weinig vertrouwen
heeft.
Er is geruimen tijd .officiëel"
vergaderd en geredeneerd, doch
tot handelingen of daden kwam
men niet.
Eerst sprong Engeland tegen
de bocht in, toen het ontwape-
ningsvraagstuk en het facultatieve
protocol betreffende de verplichte
jurisdictie van het Internationale
gerechtshof ter sprake kwamen.
En wel is Herriot's drieëenheid
veiligheid, arbitrage, ontwapening
als Volkenbonds-ideaal in stand
gehouden, doch hetMosoelvraag-
stuk is nog niet opgelost en
wederom uitgesteld.
Men zou zoo zeggen, dat wan
neer twee landen de arbitrage
inroepen van een lichaam, dat
het geschil op onpartijdige wijze
uit de wereld kan helpen, beide
de uitspraak van dit lichaam
voetstoots hebben te aanvaarden.
Engeland als Volkenbondslid en
Turkije, hoewel nog geen lid,
voor deze materie volkomen ge
lijkgerechtigd. Edoch Turkije
weigerde te beloven, dat het de
uitspraak van het Haagsche Ge
rechtshof over de uitlegging van
geheele geschiedenis te vertellen.*
»0 neen Richard risp ze ang
stig, »doe dat Diet. Het is veel
beter dat wij elkander voor goed
vaarwel zeggen en dan zal ik later
wel leeren met kalmte aan dezen
tijd terug te denken, want wij zyn
toch gelukkig geweest, nietwaar
»Wel Nancy, hoe kunt ge nu
toch zoo praten 1 Ik weet wel dat
we zeel moeilijkheden zullen te
overwinnen hebben, maar daarom
beboeren we de zaak niet op te
geren. Gij zijt ook niets moedig
en doet alsot ik een vermomde
prins was en myn moeder u in
de gevangenis zou laten werpen
zoodra ze van onze verhouding
hoorde. Gij moet verstandiger
zyn. De weduwe en de zoon van
een officier zijn geen personen om
zoo tegen op te zien.*
Al pratende waren ze bij
Nanciebel's woning aangekomen.
Het was een kleine nette winkel
waar schry fbehoeften, galanterieën
enz. vei kocht werden en die aan
Nancy's oudsten broer toebehoor
de, maar waarover zij het beheer
voerde.
Richard,* vroeg het meisje
zacht, »wat zou uw moeder wel
zeggen, als ze my achter de toon
bank zag staan om de klanten
te helpen,
art. 3 van het vredesverdrag van
Lausanne in zake de competentie
van den Volkenbond te aanvaar
den, waarop ook Engeland zijn
vroegere belofte om een eventueel
Raadsbesluit te eerbiedigen, in
trok. De voornaamste vragen, in
verband met dit over stag gaan
aan het Internationaal hof voor
gelegd, zijnIs voor het Raads
besluit in zake de Mosoel-quaestie
eenstemmigheid noodig, dan wel
kan het worden genomen met
meerderheid van stemmen en
Is Turkije verplicht zich neer te
leggen bij de beslissing van den
Volkenbondsraad.
De stand van het vraagstuk is
dus verwarder dan ooit, hetgeen
echter niet is te wijten aan den
Volkenbondsraad, doch aan den
onduidelijken tekst van het vredes
verdrag van Lausanne en de op
zettelijke dubbelzinnigheid van
verscheidene Turksche verkla
ringen. De clausule van het
Tractaat van Lausanne waarom
het hier gaat, luidt: „In geval
er geen overeenstemming (over
de grensregeling) wordt bereikt
tusschen de twee regeeringen, zal
het geschil worden verwezen naar
den Raad van den „Volkenbond".
Engeland en Turkije hebben de
bepalingen van dat vredesverdrag
niet aanvaard en zullen dus een
heel slecht voorbeeld geven en
groote afbreuk doer, aan het
gezag van den Volkenbond indien
zij blijven weigeren, zich neer te
leggen bij de arbitrale uitspraak.
Het valt van hieruit niet te
beoordealen in hoever de Turken
zich hebben schuldig gemaakt aan
het verdrijven van Chaldeeuwsch
Assyrische Christenen uit de
dorpen benoorden de voorloopige
demarcatie-lijn, de zoogenaamde
Linie van Brussel, maar het ge
beurde is een harde les voor hen,
die hopen op de zegepraal van
arbitrage.
De stryd in Marokko.
Volgens de jongste Fransche,
berichten over den oorlog in
Marokko bereidt men zich voor
op een winterveldtocht. Welis
waar staat de regentijd voor de
»Ze zou zeggeD, dat gij er heel
lief uitziet,* antwoordde hij la
chend, »cd als zij u verder leerde
kennen, zou ze zeggeD, dat gij
even goed als lief zyit, even har
telijk als verstandig.*
Ach,* zuchtte Nancy, »gydenkt
dat se mij met uw oogen zal aan
zien, maar ik weet wei beter.*
»Mijn moeder is een goede
vrouw. Ik heb u laatst eens ver
teld, dat Tennyson haar lievtlings
schry ver is en dia dichter zegt
dat een goed hart beter is dan
adellijk bloed ze kan nu toonen
dat ze het daarmee eens is.«
>Dat is alles goed en wel om
te lezen, maar in het werkelijke
leven
»Gij zoudt iemand z'n geduld
doen verliezen,* riep Richard
knorrig uit en liet haar arm los.
»Eu ik heb de eer u goeden
avond te weDscheD, mijuheer
Kring8ton,« antwoordde het meisje
trotscb. Ze liep als een beleedigae
vorstin om haar wouiDg toe, maar
Richard snelde haarachterna,legde
z'n hand op haar schouder en zei
smeekend »Nancy
»Neen, 'tis beter dat we er
een eind aan maken. Gij weet
dat ik onze verhouding eigeniyk
nooit heb goedgekeurd. Laat my
de achting voor mij zelt nu niet
deur, doch in den wereldoorlog
is wel in ongunstiger omstandig
heden doorgevochten. De Fran
sche pioniers zijn thans bezig,
nieuwe wegen en paden aan te
leggen en maarschalk Pétain
hoopt in December zijn front te
hebben gestabiliseerd en er dan
duchtig op los te slaan.
In de eerste fase van hun
krijgsverrichtingen, welke 11
September feitelijk zijn begonnen,
hebben de Franschen nagenoeg
het geheele terrein heroverd, dat
zij in den voorzomer verloren.
Zal er worden doorgevochten?
Het Fransche parlement komt
deze maand bijeen en de regee
ring zal dan stellig harde noten
te kraken krijgen. Immers men
is zoowel op het platteland als
te Parijs zelf bijster weinig inge
nomen met het telkens weer
zenden van versterkingen. Een
heel slechte indruk is gemaakt
en veel angst bij de ouders ge
wekt door de bepaling, dat de
miliciens, die naar Marokko
moeten vertrekken, zullen worden
aangewezen door het lot. Vrij
willigers gaan natuurlijk voor en
even vanzelfsprekend zijn oor
logsweezen en dergelijken vrij
gesteld doch er zal één letter
uit het alfabet worden gekozen
en allen wier naam begint met
die letter gaan: ten doode gewijd.
Veel erger zijn de Spaansche
troepen er aan toe. Den 7 Sept.
zijn ze geland bij Sebadillade
Riffïsten bestoken hen overdag
met handgranaten dus van
korten afstand en braceleeren
hen 's nachts. Droevig is het, in
het communiqué te lezen, dat
naboringen naar drinkwater vruch
teloos zijn gebleven, er twee
distilleertoestellen zullen worden
gezonden om van zeewater na
genoeg smakeloos drinkwater te
maken. Pas veertien dagen later
komt de intendance op het denk
beeld die toestellen te zullen
zenden. Primo de Rivera reist
al maar op en neer tusschen
Madrid en Alhucemas en zendt
al maar S.O.S.-radiogrammen
aan Pétain; doch zal deze in dit
terrein kunnen zorgen voor een
verliezen en laat het voor goed
uit zijn.*
»Nancy, Nancy, draaf nu niet
zoo door.* Hij greep haar bij den
arm, maar zo rukte zich los en
barstte in een hartstochtelijk mik
ken uit, met de handen voor het
geiaaten gebogenhootd.Natuurlijk
trok bij haar dadelyk iiatkoozend
Daar zich toe.
»Nancy, maak me nu niet on
gelukkig, ik kan je niet zien
schreien.*
»Aeh, er is toch niets aan te
doen, dat wist ik van 't begin af.
We hebben al zoo dikwijls on-
eenigheid gehad en passen in 't
geheel niet by elkaar. Daarom is
't ook maar beter dat we seheiden,
al valt ons dit hard.*
»Kom, kom, Nanciebal,* zei hij
troostend, >zie nu alles niet van
den donkersteD kaut. Ik wilde nu
juist van avond met m'n moeder
spreken en dus moet gij me niet
vau streek maken. Zij is zoo goed
voor mij, dat ze alles voor mij zal
willen doen. En daarbij is ze mij
ook een kleine vergoedingschuldig,
want toen m'n vader stiert en de
oude vrouw zoo gaarne had, dat
ik bij haar kwam tot gezelschap
daar ze het zoo eenzaam had op
het oude landgoed, heb ik dadelyk
na'n studies te Baford opgegeven
afleiding, zoodat de Spaansche
landingstroepen wat lucht krijgen
en niet langer als het ware ge
vangen zitten op de onherberg
zame kust Heel hun terrein
winst in goed veertien dagen is
slechts even anderhalve kilometer
Uit België.
Men schrijft uit Antwerpen aan
de „Avp."
Op het oogenblik spreekt men
te Brussel algemeen over de
„Zaak Joset". Een heel vuil
affaireke, naar het schijnt. Zie
hier waar het over gaat. Mijn
heer Joset is als directeur van
den pers- en publiciteitsdienst
werkzaam aan 't ministerie van
Spoorwegen. Hij is tevens ook
Hooger Koninklijk Commissaris
in Luxemburg, correspondent aan
een zestal dagbladen en uitgever
van een tijdschrift over toerisme,
„Chez nous" genaamd. Een
ondernemend man dus, die weet,
waar Abraham den mosterd haalt.
En dat, wanneer juist Vandervelde
alle hens aan dek roept, om de
Conventie van Washington te
ratificeeren.
Het is echter gebleken, dat de
heer Joset „Chez nous" uitgeeft
op staatskosten. Hij redeneerde,
dat hij met dat blaadje reclame
maakte voor „mooi-België" en
dat dus de regeering het maar
goed moest vinden, dat er 160.000
francs uit de schatkist aan besteed
werd. Naar het schijnt waren de
heeren ministers Tschoffen, Helle-
putte, Jaspar en Theunis hem
aitijd zeer genegen en hem ook
altijd zeer indachtig. Uit dank
baarheid daarvoor plaatste hij hun
portretten achtereenvolgens in
„Cliez nous".
Zonder twijfel zal het Gerecht
zich met het geval bemoeien.
Een administratief onderzoek heeft
de bezwarende feiten reeds aan
het daglicht gebracht. Er schijnen
echter nog meer zulke postjes
gesloten te zijn. Wie zal het
deksel durven oplichten. Over
't algemeen kennen de ministers
hun pappenheimers goed, maar
zij vreezen de bureaucratie, die
ook te Brussel, evenals vroeger
om aan haar wensch te voldoen.
Geloof maar, dat dit geen geringe
opoffering voor me wasdhür
een opgewekt laven aset studenten
van mijn leeftijd en hier is men
als 't ware levend begraveD, bijna
niemand om mee om te gaan en
zoowat niets te doen.
Daarom zal ze het ook wel
plezierig vinden als ik haar voor
stel, hoe gezellig wy het zullen
hebben als een derde persoon de
stille omgeving komt opvroolijken.
En kijk me nu eens aan, droog
uw tranen spoedig af en wees
tegen mij du weer eens even lief
als anders.*
Ze deed wat haar gevraagd werd
en zei: »Wat is het ook eigenlijk
dwaas om te kibbelen, nu gy op
'tpunt zijt zulk een gewichtigen
stap te doen. Wie weet hoe weinige
uren we nog samen zullen door
brengen. En hoe zult gij mij mede-
deelen wat uw moeder gezegd
heeft O, ik ben zoo angstig als
ik er aan denk 1 Soms lig ik er
den geheeien nacht aan te denken,
hoe ge het aan zult vangen, wat
ze zal antwoorden en ot ze erg
boos op me zal zijn. Natuurlyk
zal ze denken, dat alles myn schuld
is, want ze weet niet dat gij
Wordt vervolgd.)
