GEZOCST EN GEVONDEN.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwseh - Vlaanderen
No. 46.
DINSDAG 15 SEPTEMBER 1925.
41e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
n
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
De Volkenbond.
In de Vrijdag gehouden ver-
gade'ring van den Volkenbond
bracht de Nederlandsche gedele
geerde, Jhr. Loudon, hulde aan
den Raad en alle Volkenbonds
organen, en, als vertegenwoor
diger eener oude koloniale mo
gendheid, speciaal aan de man-
datencommissie. De heer Loudon
stelde het inwerking treden van
eenige amendementen vast, doch
betreurde dat de voornaamste niet
voldoende ratificaties erlangen en
dat er voor de Raadsverkiezing
nog geen regelen vastgelegd zijn.
Wat het Protocol betreft zoo
bleef de teleurstelling niet uit,
maar het is niet dood, het slui
mert slechts. Het is beter het
te laten rusten dan het op te
kalefateren. Zijn huidige vorm
is niet onontbeerlijk, zijn assen-
tiëele beginselen blijven. Zonder
de poging van verleden jaar zou
den de thans gevoerde onder
handelingen tusschen de bij de
stabilisatie van den vrede meest
belanghebbende mogendheden
niet geopend zijn. De mogend
heden zijn er door aangespoord
conflicten op vreedzame wijze op
te lossen. Ook de moreele ont
wapening is er door bevorderd.
Dit zij voldoende, in afwachting
dat ter verzekering van den we
reldvrede gewestelijke belangen
en algemeen belang samensmelten.
Ook zonder te raken aan het
Protocol behoeft het werk niet
stil te liggen. Zweden heeft reeds
een interessant voorstel gedaan,
maar ook de beperking der
bewapening moet aan de
orde blijven. De voorbereiding
der ontwapeningsconfe
rentie mag onder geen voor
wendsel verwaarloosd worden.
De voorbereiding zal langen tijd
vergen. Een speciaal permanent
organisme ware daarom onont
beerlijk. De derde commissie zou
de samenstelling daarvan kunnen
bestudeeren. Nieuwe denkbeelden
omtrent het probleem der ont
wapening treden naar voren.
Daarnaast is ook het belangrijke
(12
»Ik heb hem gezegd, dat ik
«enigen tyd over zijn voorstel
moest denkeu. Mr. Burgess ging
weg met vijf pond in zijn zak,
die ik hem al vast op hand gegeven
heb. Ik ben echter bang, dat ik
hem niet om zal kunnen koopen.
Mijne tamelijke onzekere vooruit
zichten niet in aanmerking geno
men, ben ik te arm, om er aan
te denken.*
»Dat is niets,* zei Agatha De-
-vereux met een opgewekt lachje.
>Het is gelukkig voor ons beiden,
Mr. Wyllie, dat we elkander zoo
goed verstaan. Philip moet toege
geven worden in zijn gril om,
het koste wat het moge, verborgen
teblyven. Sluit een overeenkomst
met dien man, dien Burgess, en
ik zal u een cheque geven voor
het bedrag. Ge zult het mij terug
betalen, wanneer ge in het bezit
komt van het vermogen, dat Philip
niet scbynt te begeeren.*
»Ik zal doen wat ik kan en
Burgess zien over te halen, het
Jand te verlaten, dan kunnen wij
economische probleem aan de
orde gesteld. Er is dus genoeg
werk voor den Volkenbond en
allerminst aanleiding tot ontmoe
diging. Al ligt de winst ook
veelal op het gebied der impon-
derabillia, deze zijn toch over
wegende elementen der mensche-
lijke handelingen.
De heer Loudon eindigde met
vertrouwen uit te spreken in het
groote werk van Wilson. Of de
sceptici het erkennen of niet, de
Volkenbond leeft, zijn invloed
groeit.
Hij diende daarop een voorstel
in, om, gezien het belang van het
terstond voorbereiden van een
algemeen program voor de be
perking der bewapening teneinde
te zijnertijd een algemeene confe
rentie bijeen te roepen, den Raad
van den Volkenbond te verzoeken,
in het bijzonder om te komen tot
het scheppen van een organisme,
belast met het ontwerpen van dit
program.
Paul Boncour, de Fransche
gedelegeerde, heeft in zijn rede
in de Assemblée gewezen op de
continuïteit in het streven van
den Volkenbond ten opzichte van
de Veiligheid en de ontwapening.
Hij nam er acte van, dat het
Protocol nog niet is geratificeerd,
doch deed opmerken, dat de
onderhandelingen over afzonder
lijke pacten gaande zijn.
Boncour toonde aan, hoe de
pacten, waarover thans onder
handeld wordt, door de groote
beginselen, welke in het Protocol
zijn vervat, worden bezield, zoo
dat de gewestelijke pacten ons,
wanneer zij zich vermenigvuldi
gen, zich in het algemeen Veilig
heidspact zullen oplossen.
In het slot zijner rede zeide
Boncour, dat de Volkenbond zich
niet moet losmaken van zijn taak,
die bestaat in het voorbereiden
van een coördinatie der afzonder
lijke pacten, van hun toepassing
onder het stelsel der arbitrage en
van de ontwapeningsconferentie
die op het tot stand brengen der
algemeene veiligheid zal volgen.
Uit de rede door Motta, den
bet veiligste onze plannen uit
werken.*
»Er komen menschen,* zei Mrs.
Devereux, daar zij iemand op de
trap hoorde. »Ge zult mij den
uitslag van uw onderhoud met
Burgess wel mededeelen, niet
waar
»Zeker. Door uw edelmoedig
aanbod is de zaak zoo goed als
beklonken.*
Toen de knecht nieuwe bezoe
kers aankondigde, waren beiden
druk in gesprek over onverschil
lige zaken.
Dien avond schreef Agatha De
vereux een briefje aan Miss Ha
milton, haar verzoekende, hare
nasporingen naar het verblyf van
Philip Sherwood te staken, daar
ze de zekerheid had verkregen
dat hij overleden was.
Zoolang ze van Philip verwij
derd blijft, kan hare bekendheid
met de wijze, waarop ik hen van
elkander gescheiden heb, mij geen
kwaad doen,* dacht de weduwe
»Eu ze zullen niet licht iets over
elkander hooren, indien ik er ten
minste wat aan doen kan.*
»Ik zou wel eens willen weten
waarom Mrs. Devereux de naspo
ringen wil doen staken, welke ze
naar Dr. Sherwood in bet werk
Zwitserschen gedelegeerde, blijkt
dat Zwitserland trouw blijft aan
de groote beginselen van het
Protocol van 1924 en dat het,
voor zoover het zich zelf betreft,
edurende het afgeloopen jaar,
onder de stuwkracht dezer be
ginselen, zijn buitenlandsche poli
tiek sterk heeft doordrongen van
het groote beginsel der verplichte
arbitrage.
Hij voegde er aan toe, dat het
Haagsche Hof het positiefste werk
in de geschiedenis van het inter
nationaal recht iszijn grootste
wensch is dat de Ver. Staten er
eens toe zullen treden. Hij ein
digde met te zeggen dat de
Zwitsersche regeering geneigd is
haar adhaesie met de verplichte
jurisdictie van het Hof van Inter
nationale Justitie voor een periode
van tien jaar te vernieuwen, van
het oogenblik af waarop de eerste
periode van vijf jaar zal zijn af
geloopen. Hij hoopte dat de
andere staten, die de verplichte
jurisdictie aanvaardden, hetzelfde
zullen doen.
Skrzynski, de Poolsche minister
van Buitenlandsche Zaken, zeide,
dat al werd het Protocol ver
worpen, toch moet worden ver
klaard dat het niettemin de dui
delijkste uiting blijft van den
geest van den Volkenbond. Het
gaat er slechts om de methoden
te vinden, die het mogelijk maken
het doel te bereiken. Elke re
geering moet tot een gemeen
schappelijk streven bijdragen.
De Chineesche gedelegeerde
heeft de aandacht der Assemblée
gevestigd op het verzoek van
China strekkende tot herziening
van de verdragen, v/elke zijn be
trekkingen met andere mogend
heden regelen. Hij sprak tegen
dat de jongste beweging in China
haar oorsprong in vreemdelingen
haat zou vinden, en verzocht de
Assemblée behulpzaam te zijn
bij het zich bevrijden van het
juk, waaronder het gebukt gaat
De Noorsche gedelegeerde ver
klaarde dat het Protocol eenige
ongerustheid in Noorwegen heeft
gewekt, vooral wegens de ver
heelt gesteld,* zei Frances Gardner
tot haar trouwen helperen bond
genoot Andrew Pryce, een reeds
bejaard man, met een schrander
uiterlijk.
Andrew Pryce had de opdracht
gekregen Philip Sherwood te zoe
ken. Aan zijn ij*er en voortvarend
heid had het niet gelegen, dat hij
tot dusver nog niet in zijn pogin
gen was geslaagd en het ergerde
hem niet weinig, thans de zaak
te moeten opgeven.
»Ze is misschien werkelijk over
tuigd van Mr. Sherwood^'s dood,
of ze heeft zelt een spoor
gevonden en meent dus, onze
diensten niet meer noodig te heb
ben,* antwoordde hy.
Frances keek op.
»Daar had ik nog niet aan ge
dacht,* zeide zij. »'t Is heel goed
mogelyk. Gelijk ik u reeds vroeger
gezegd heb, zou Mrs. Devereux
het verschrikkelijk vinden, mij
haar vertrouwen te hebben ge
schonken, indien ze bij toeval mijn
waren naam en geschiedenis ge
waar werd.*
Juist,* zei Pryce. »Ik houd
het er voor, dat Mr. Devereux
wel verre van dokter Sherwood
voor dood te houden, integendeel
tijdingen van hem heeft, welke
zy voor u verborgen weuseht te
^lichting om aan de sancties
deel te nemen. Noorwegen ech
ter sympathiseert ten volle met
de beginselen.
Frankrijk Dnltscliland.
Aristide Briand, de huidige
-ransche minister van Buiten-
andsche Zaken, is volgens Iswols-
ki die immers slechts beoogde
de bedoelingen van de Russische
oorlogspartijen aan het Tsarenhof
door te drijven „een dier
practische staatslieden" geworden,
die dansten naar het pijpen van
den Russischen ambassadeur.
Dinsdag heeft Briand getoond,
dat hij is teruggekeerd van de
dwalingen zijns weegs. Ir. een
interview met den vertegenwoor
diger van den Duitschen sociaal-
democratischen berichtendienst
heeft hij onder meer gezegd „Ik
wil vrede tusschen Duitschland
en Frankrijk. Mijn geheele politiek
heeft thans geen ander en meer
verheven doel. Ik zou heel gaarne
zien, dat men dit in Duitschland
goed begrijpt, want het lot van
geheel Europa hangt er van af
of wij elkaar naderen of niet."
„Ik wil vrede met Duitschland."
Dat is inderdaad een toon, welke,
zonder nevengeluiden, zonder
„maren" en „echters" tot dusver
nog niet is vernomen.
De te Londen gehouden voor
bereidende conferentie, in welke
door de juridische adviseurs der
Departementen van Buitenland
sche Zaken van Engeland, Frank
rijk, België en Duitschland, uit
sluitend de technische quaesties
van liet door Duitschland aange
boden veiligheidsverdrag zijn be
sproken, is verleden week Vrijdag
avond geëindigd. En er is
de tot oordeelen bevoegden in de
verschillende landen hebben dit
verzekerd een bevredigend
resultaat bereikt. De afwijkingen
tusschen den Duitschen gedele
geerde eiv de overige vertegen
woordigers waren ook dit is
in confesso en geen bedenksel
van een onverantwoordelijk be
richtgever waren heel wat
minder scherp dan werd verwacht.
houden.*
»Hoe komt ge op die gedachte
»Mr. Basil Wyllie kent u, g> loof
ik, alt Miss Gardner, niet waar
»Ja. Hij kent mij onder mijn
beide namen, hoewel ik nooit over
mijn beroep tot hem gesproken
heb. Nu
„»Ik heb Mr. Wyllie en Mrs.
Devereux in den laatsten tijd dik
wijls in elkanders gezelschap ge
zien. Het is zeer waarschijnlijk,
dat ze van hem vernomen heeft,
wie ge eigenlijk zijt en dat ze
zich daarom voor u in acht neemt.*
»Ge meent dus, dat ze samen
pogingen in het werk stelleD, om
Philip Sherwood te vinden
»Ot hem te beletten te ver
schijnen, wat misschien meer
met hunne bedoelingen overeen
komt. Naar mijn oordeel kunnen
wij niet beter doen, dan een
wakend oog te houden op Mr.
Wyllie en Mrs. Devereux, zoo wij
de verbiyfplaats van den dokter
willen ontdekken. Moet ik,« ging
hij op halt knorrigen toon voort,
»het onderzoek er aan geven, juist
nu bet belangrijk beloott te zullen
worden
»Gaer mee voort,* sprak Francee
op vasten toon. >Laten we zien,
in hoeverre uw veronderstelling
waarheid berat, Tracht dokter
Stresemann, de Duitsche Rijks
minister van Buitenlandsche Za
ken, zal thans worden genood tot
een samenkomst met zijn ambt-
genooten. Men wil weten, dat bij
het bezoek, dat Painlevé, Briand
en Chamberlain Dinsdag uit Ge-
nève brachten aan Baldwin, die
vertoeft te Aix-les-Bains, de tekst
van de officieele uitnoodiging
reeds is opgesteld en er wordt,
niet geheel op losse gronden,
ondersteld, dat de uiterst belang
rijke conferentie einde September
of begin October zal plaats hebben
te Lausanne.
Voor den vredeszin pleit ook,
dat de Fransche regeering offici
eel heeft deelgenomen aan het te
Parijs gehouden Congres van
vredes-vereenigingen, en, zooals
Löbe, de voorzitter van den Duit
schen Rijksdag, die dat Congres
bijwoonde, heeft vastgelegd, niet
langer aarzelt, in het openbaar
sympathie te betuigen, met de
pacifistische beweging. Minister
president Painlevé ontving Löbe
en zijn mede-gedelegeerde Koch,
den leider der Duitsche demo
craten, en verzekerde hun, dat de
Fransche regeering het garantie
verdrag gaarne spoedig zal zien
tot stand komen.
Het woord is thans aan Duitsch
land en afgewacht zal dienen te
worden of dit met eenigen spoed
zal antwoorden op de uitnoodiging
voor de beslissende samenkomst.
Heel waarschijnlijk lijkt dit niet.
De Rijksregeering, die, nu de
Rijksdag op reces is, niet te Berlijn
is, zal eerst willen hooren het
rapport van dr. Gaus, haar juri
disch adviseur, die Dinsdagavond
uit Londen terugkeerde te Berlijn.
Reeds sedert geruimen tijd zijn
er geen berichten van eenig aan
belang gekomen uit Oostenrijk,
dat kalmpjes, doch gestaag op
weg is, zich te herstellen van de
vreeselijke wonden, het door en
na den wereldoorlog toegebracht.
Dinsdag werd uit Genève bericht,
dat de financiëele Volkenbonds
commissie een spoedige opheffing
dercontrole van mr.Zimmerman op
het geldelijk beheer van de Vol-
Sherwood te vinden voor mij,
zonder op Mrs. Devereux' belangen
te letteD.*
Andrew Pryce verliet meteen
tevreden gezicht het bureau. Van
dien tijd af verdubbelde hij zijn
pogingen om zyn onderzoek tot
een goed einde te brengen, maar
Basil Wyllie en Mrs. Devereux,
wier gangen hij onophoudelijk
liet bespieden, waren te zeer op
hun hoede om iets van Philip
Sherwood's verblijfplaats te ver
raden.
Op zekeren warmen dag in
Augustus bevond Frances zich op
haar kantoor, toen Basil Wyllie
wetd aangediend.
Zij ontving hem koeltjes. Hy
scheen er zich echter niet aan te
storen en nam plaats in een der
leuningstoelen, welke voor de be
zoekers gereed stonden.
»Wat kan ik voor u doen, Mr.
Wyllie vroeg Frances na eenige
alledaagsche opmerkingen.
»Ge kunt oneindig veel voor
mij doen,* zei hij met beduidiDg.
»Doch als ge meent, met welk doel
ik vandaag hier kom, dan moet
ik u zeggen, dat ik er geen heb,
behalve u een bezoek te brengen.*
Wordt vervolgd.)
AXELSCHE
COURANT
