GEZOCHT 81 GEVONDEN.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zee u vvscli - VI aan deren
No. 43.
VRIJDAG 4 SEPTEMBER 1925.
41e Jaarg.
Uit den Raad.
FEUILLETON.
J. C. VINK - Axel.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
Zooals we aan het slot van
ons verslag meldden, zouden we
nog terug komen op hetgeen bij
de omvraag behandeld werd in
de zitting van 27 Aug. jl. We
waren verhinderd dit in ons vorig
nummer op te nemen en ook thans
zou ons blad nog te klein zijn,
indien we woordelijk mochten
weergeven, wat toen is gezegd.
De agenda was tamelijk vlot ver-
"loopen en zoo bleef er een ge
schikte tijdruimte open om eens
te gaan boomen.
Dhr. Van Dixhoorn opperde het
idee om naar aanleiding van de
ramp, die een groot deel van ons
land getroffen heeft, evenals door
sommige groote gemeenten ge
daan wordt, een huis te bouwen
in Gelderland en Brabant, of zoo
dit de gemeente te zwaar mocht
vallen, dan zoo mogelijk in ver
binding met andere gemeenten
in Zeeuwsch-Vlaanderen. Hij ge
looft niet, dat het toegestaan zou
worden door Ged. Staten om geld
daarvoor uit de gemeentekas te
nemen, maar men zou de gelden,
welke voor de werkeloosheid be
steed worden kunnen verzamelen
en daarmee bouwen, om dan
tevens het werk door de werke-
loozen zelf te doen uitvoeren.
Practisch acht hij zulks mogelijk
en men zou daarbij een drieledig
doel bereikensteun voor de
getroffen streken, steun voor de
werkeloozen en een blijvende
monumentale herinnering aan het
geen Zeeuwsch-Vlaanderen ter
leniging gedaan heeft, wat toch
ook van moreele beteekenis is
voor het nageslacht.
De Voorz dacht dat het niet
gemakkelijk zou gaan om daarvoor
het noodige geld op te brengen.
Er is hier reeds een bedrag van
f2057 opgehaald, wat voor onze
gemeente zeer mooi is; maar dit
geld is verzonden en dus weg,
daarom is het thans te laat voor
dat plan. En wat de werkloosheid
betreft, weten we nog niet, wat
daarvoor noodig zal zijn, er is
een bedrag in de begrooting uit
getrokken, maar of dat voldoende
(9
Weer ging de deur van het
kantoor open en een net gekleed
jong meisje verscheen op den
drempel. Het was Hester Penrose,
die zich aa haar dagelykscheu
arbeid naar huis begat.
»Met uw verlof,zei Basil Wyl-
lie, zijn hoed afnemende; »kunt
ge me soms den naam zeggen van
de dame, die hier zoo even uit
gegaan is
»Ja. Miss Hamilton,* antwoord
de Hester. »Miss Hamilton her
haalde de andere op verwonder
den toon. Daarna met een blik
naar de koperen plaat aan de
deur: >Is het de dame, die dit
kantoor houdt ?c Ja. Doch ge ziet,
dat ge haar thans niet spreken
kunt. Miss Hamilton is naar huis
gegaan. Het bureau is voor van
daag gesloten.*
»Hoe lang is het gewoonlyk
open
»Van tien tot vijf.*
Basil Wyllie bedankte haar voor
hare inlichtingen en ging verder,
Hij bad eene ontdekking gedaan,
of te weinig is weten we nog niet.
Dhr. Van Dixhoorn voegde aan
zijn betoog nog toe, dat hij juist
daarom vrijmoedigheid had om
zijn idee naar voren te brengen,
omdat hier spontaan is gegeven
en hij wil er speciaal de aandacht
op vestigen, dat wijk F., waar
hij collecteerde, hulde verdient.
Het is niet de wijk, waar de
groote gaven verwacht werden,
maar men gaf er overal en men
liet daar blijkbaar niet de porte-
monnaie, maar het hart spreken
en dat verdient hulde. En daarom
meende spr. ook, dat zijn idee
algemeen instemming zou vinden
en zou hij gaarne de meening van
den Raad hooren.
De Voorz.Dan is het 't best,
dat de heeren zich uitspreken.
Dhr. Oggel merkte naar aan
leiding van de laatste woorden
van dhr. Van Dixhoorn op, dat
zonder onderscheid de geheele
gemeente, dus alle wijken hulde
en dank van den Raad verdienen.
Er is overal goed*gegeven. En
als het geld nu niet verzonden
was, had men misschien daarvan
een gedeelte voor het uitgesproken
doel kunnen bestemmen. Maar
wat de historische waarde betreft,
gelooft hij, dat. ook deze wijze
van steunverleening, zooals die
door het geheele land geschiedt,
wel in de geschiedenis zal zijn
vastgelegd, al is dat niet met
name in de gevels der huizen
te lezen. Ook achtte hij het
moeilijk om in alle gemeenten
te polsen, in hoever men ge
zamenlijk voldoende geld be
schikbaar wil stellen en spr.
betwijfelde, of men een voldoende
som bij elkaar zou krijgen.
Misschien zou het mogelijk
zijn om met den jaardag van de
Koningin, die een liefdadigheids
dag zal worden, iets te verzinnen
b.v. door in geheel Zeeuwsch-
Vlaanderen bloempjes voor dat
doel te verkoopen.
Dhr. 't Gilde was echter een
andere meening toegedaan. Ook
hij was getroffen door de offer
vaardigheid in 't geheele land en
van Axel in 't bijzonder. Als in
't geheele land naar diezelfde
Vertrouwend# op het tortuiu,
dat hem wachtte, had Basil al
meer en oneer schulden gemaakt
en telkens grooter sommen opge-
Domen. In geval Philip Sherweod
binnen den gezetten tijd moeht
teragkeeren, eene Mogelijkheid
waaraan hij Diet zonder angst kon
denken, zou zijn toestand verre
van aangenaam zijn.
Toen hij eeDige dagen later in
het park slenterde, trok eene
schoone, blonde dame, die hem
op een vurig, donkerbruin paard
voorbijreed, zijne aandacht. Hare
slanke gestalte kwam allervoor-
deeligst uit in het nauwsluitend,
donkerblauwe rijkleed, een over
vloed van goudkleurig haar was
bedekt met een koket hoedje, en
het kleine handje hield de teugels
van het edele ros met eene be
valligheid en kracht, welke zijüe
bewondering wekten.
»Ik zou wel eens willen weter,
wie dat zjju kau,< dacht Basil.
»Ik herinner mij niet, haar ergens
ontmoet te hebbeD.*
Den volgenden morgen was hij
weer in het park, ditmaal te paard,
toen hij eensklaps een donderend
hoefgetrappel, vergezeld van het
geschreeuw van eenige wandelaars
achter zich hoorde. Hij wend
de zieh «nel in den zadel om,
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Adverten'tiën worden franco ingewacht, uiterHjk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
mate wordt geofferd, dan zullen
er wel een paar millioen bijeen
gebracht worden. Maar er is
toch een grens, zei spr. en daarom
verwachtte hij wel, dat het voor
stel van dhr. Van Dixhoorn in
zijn geboorte zou smoren.
Spr. betreurde het, dat deze
hier een aanval deed op het kleine
schijntje geld, dat Axel offert voor
werkeloosheid en bovendien
nog volgens ministerieëel besluit
moet worden uitgekeerd. Hij
meende, dat wat nu nog gedaan
moet worden voor schadever
goeding in de geteisterde streken,
moet komen van Rijkswege, dan
dragen daartoe alle belastingbe
talers een steentje bij.
Dhr. Van Dixhoorn protesteerde
tegen de meening, als zou het
de bedoeling zijn om geld te
onttrekken aan de werkeloozen.
Het is hem juist te doen om hen
te steunen en ginder de werke
loozen te werk te stellen, die dan
daar onder dak zijn en gevoed
worden. Het zou hun juist ten
goede komen.
Dhr. 't Gilde Ik dacht, dat de
Burgemeester van Borculo maat
regelen trof, om den stroom van
werkeloozen naar zijn gemeente
tegen te houden
De Voorz.Ja, maar niet op
deze manier. Wanneer daar werk
lieden komen, om een huis voor
de dakloozen te bouwen, dan
krijgen die huisvesting.
Dhr. Van Dixhoorn lichtte nog
maals zijn bedoeling toe: We
geven een huis en brengen daar
toe materialen en werkkrachten
mede, die we het zelf laten bouwen.
Dhr. P. de Feijter zeide ook,
dat Axel een flink bedrag heeft
geofferd en vond het een mooie
gedachte, dat reeds zooveel is
bijgedragen, maar nu mag men
niet te veel eischen en om nog
eens te collecteeren of uit de
belastinggelden een bedrag af te
zonderen, dat vond hij bezwaarlijk.
Hij zou het er nu maar bij laten.
Misschien komt er nog meer
binnen, dan ze noodig hebben?
En welk monumentaal gebouw
zou men dan wel willen stichten
Aan wie moet men dat geven
»Te drommel. Dat is de blonde
riep hij onwillekeurig uit. »Haar
paard is op hol geslagen.
Hij hield het zijne in en wachtte,
tot het hollende dier bij hem zou
komen. Juist, toen hy hem voobij
zou snellen, greep hij met kraeht
den teugol in zijne rechterhand
en bracht den vluchteling tot
staan.
»Ik ben u grooten dank ver
schuldigd, dat ge mij gered hebt,
misschien wel van den dood,*
sprak eene zachte, welluidende
stem, welke maar heel weinig
schrik of ontroering verried. »Ik
heb Faust nog nooit zoo gezien.
Onder het spreken klopte ze
met haar sierlijk handje het tril
lende dier op den nek, om het
tot bedaren te brengen.
»Ah, Mrs. Devereux, gelukkig
dat ge het er zoo goed afgebracht
hebt
Een der heeren die het hollen
de paara nagereden waren, boog
zich voorover in den zadel, ter
wijl hij Agatha Devereux geluk-
wenschte. Basil kende hem. Hij
had kapitein-Malet dikwyls in de
club ontmoet en dank zy hem,
kon hij dadelyk voorgesteld wor
den aan de schoone, jonge wedu
we, wie hy zoo bytyds ter hulp
was gekomen,
De Voorz.Dat is van later
orde.
Dhr. Van Dixhoorn merkte op,
dat men natuurlijk nu niet in
finesses kan treden. Het was enkel
zijn bedoeling om te weten of
de Raad iets voor zijn idee voelde
en zoo ja, dat dan B. en W. de
gedachte nader zouden uitwerken.
De Voorz. kon zich daar goed
mee vereenigen, doch dhr. J. de
Feijter vond het toch goed om
alvorens stappen te doen in die
richting, eerst eens door omvraag
de meening van den Raad te doen
kennen. Hij was daar niet zoo
gerust op.
De Voorz. achtte zulks niet
noodig. B. en W. kunnen het
eens overwegen en mocht er bij
den Raad geen animo voor zijn,
dan kan daar rekening mede ge
houden worden, in elk geval
wordt er geen geld uit de kas
genomen.
De Raad berustte hierin en we
gelooven, dat B. en W. zich met
de studie over dit thema niet
moeilijk behoeven te maken. Er
zal wel geen meerderheid voor
verderen steun gevonden worden,
die trouwens ook geen nood
zaak is.
Een ander punt, dat veel tongen
in beweging bracht, was de zaak
der gasvoorziening teTerneuzen.
Er is terecht opgemerkt, zeide
dhr. 't Gilde, dat de houding van
het gemeentebestuur ten opzichte
van de gemeente Axel beneden
critiek is. Men behandelt ons
als een schoteldoek voor een
dweil en hij heeft zich afgevraagd,
als er nog geen antwoord is, of
het dan geen tijd werd, die
onderhandelingen maar af te
breken en hun te toonen, dat
als ze ons zoo behandelen, wij
hen kunnen missen als kiespijn.
Laten we liever de menschen
'helpen in onze eigen gemeente.
In de buitenwijken zitten ze te
snakken naar gas, ze kunnen op
Spui niet wachten, geen dag en
geen nacht en spr. zou gaarne
zien, dat die menschen spoedig
geholpen werden.
Agatha weigerde af te stijgeD.
Ze liet Faust een halt uurtje op
en Deer stappen. »Zoo zal hij wel
bedaarder werden,* zeide ze tot
deD kapitein Malet en Basil Wyllie
die aan weerszijden van haar re
den. Eer ze afscheid namen had
Wyllie een allervriendelijkste uit-
noodiging vaD haar ontvangen,
haar in haar huis in Parklane een
bezoek te brengen.
Den volgenden Donderdag ging
Wyllie naar het huis van mrs.
Devereux, Agatha bevond zich
alleen in ee.De prettige, koele ka
mer, geheel met bloemengeur ver
vuld, toen de knecht hem aan
meldde.
»Ik hoop, dat Faust beter heelt
opgepast, sinds dien morgeD, mr.
Devereux zeide bij glimla
chende.
»0, ja Ik kan met hem doen,
wat ik wil. Het arme beest moet
ergens van geschrikt zijn, anders
begrijp ik bet niet, zonder u zou
het leelijk met my hebben kun
nen afloopen mr. Wyllie. Ik zal
u altijd dankbaar blijven, dat ge
me zoo moedig zijt bijgesprongen.*
»Het is een eer voor mij u een
dienst te hebben kunnen bewyzen*
Basil's oogen rustten onder het
sprekeD op een photographic,
welke op een zytafeltje stood,
De Voorz. kon niet anders
zeggen, dan hetgeen men reeds
weet, n.l. dat geconfereerd is en
naar Terneuzen een briefje is
geschreven, doch het antwoord
laat nog op zich wachten offi-
ciëel is nog niets bekend.
Nu kunnen we ons op tweeërlei
standpunt stellen, zei de Voorz.,
n.l. als gemeentebestuur en dan
de onderhandelingen afbreken,
omdat de behandeling van Ter-
neuzen tegenover onze waardig
heid niet te verdedigen is, of
als koopman en dan trachten
alsnog accoord te krijgen. In elk
geval zijn we niet netjes behan
deld door B. en W. van Terneuzen.
In een conferentie hebben zij
ons toegezegd, dat in de eerst
volgende raadszitting (dat zou
dan in Januari van dit jaar zijn)
de zaak zou wórden behandeld
en tot heden is er niet over ge
sproken.
Dhr. P. de Feijter zou het nog
maar een beetje willen afwachten,
we wachten nu toch al zoo lang
en aan de aansluitingen van Spui
kan toch wel worden begonnen.
Dhr. 't Gilde dacht, dat die
uitbreiding met de aansluiting van
Terneuzen in verband stond. Dat
was toch ook de meening van den
Directeur der gasfabriek?
Dhr. de FeijterJa, het staat
wel met elkaar in verband, maar
daarom is het niet noodzakelijk
om op Terneuzen te wachten.
De Voorz. waarschuwde er voor,
om nu een besluit te nemen en
wilde eerst de beslissing van den
Hoogen Raad afwachten in zake
de electriciteit.
Dhr. Dieleman zou liever maar
besluiten. We moeten het een of
ander doen, Terneuzen neemt een
loopje met ons en daarom zou
hij die onderhandelingen ook maar
wenschen af te breken en Spui,
Magrette en de Sassing bij het
gasnet aansluiten. Er is daar meer
gebrek aan gas dan aan electri
citeit.
Bovendien de geruchten luiden,
dat Terneuzen zelf een gasfabriek
zal bouwen en misschien beleven
we dan nog, dat Terneuzen gas
levert aan Axel
Ze vertoonde de beeltenis van «en
man met een ernstig, vriendelijk
gelaat, denkende geestige oogen
en een kleineD, gepuoten bsard.
»Rent ge misschien het origi
neel vrosg Agatha Devereux,
die zyn blik volgde.
»Ja. 't Is het portret van mijn
neet Philip Sherwood, den man
naar wiens verblijfplaats in den
laatsten tijd zoo lang is gezocht.*
»l8 Philip uw neef?* zeideze,
niet zonder verwondering. »Wel,
wel 1 Hij staat tot mij in dezelfde
betrekkiDg, zijne moeder en de
myne. waren zusters.*
»Dan zyu wij beiden ook nog
min of meer verwant, mrs. De
vereux, zei Basil operustigen toon.
»Dat zie ik niet in,antwoord
de de weduwe met eeD lachje.
»Myne moeder en Philip's vader
waren broeder en zuster.*
»Ab, zoo I Gij behoort tot een
anderen tak der familie. Denkt
ge,* ging ze na eenRe oogenblik-
ken voort, dat Philip Sherwood
nog in leven is
»Neen. Anders zou by wel op
gedaagd zijn, om zijne aanspraken
op de erfenis te doen gelden. Ge
weet misschien, dat er een millioen
op hem wacht, nu onze oom Robert
Sherwood overleden is
{Wordt vervolgd,)
AXELSCHE
COURANT
