GEZOCHT E» GEVONDEN.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwseh- Vlaanderen
No. 39.
VRIJDAG 21 AUGUSTUS 1925.
41e Jaarg.
Verkeersgevaren.
J. C. VINK - Axel.
FEUILLETON.
Buitenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
We leven in een tijd van snelle
toeneming van het automobilisme
en daarmee van het verkeers-
anarchisme. Laten wij op den
voorgrond zeggen, dat wij hier
niet het oog hebben op de rustige
bezadigde en met verantwoorde
lijkheidsgevoel gezegende auto
mobilisten, waaruit gelukkigerwijs
ons snelverkeer voor 95 pCt. is
samengesteld. Wij willen het hier
juist alleen hebben over die andere
5 pCt., de vrijbuiters van den
weg, die door hun door niets
gerechtvaardigd woeste optreden,
leven en goed van hun mede
burgers en mede-weggebruikers
in gevaar brengen. Gedurende de
laatste weken is het aantal auto
mobiel- en motorongevallen bui
tengewoon hoog geweest. En nu
wordt er veel geschreven en ge
klaagd over de slechte Holland-
sche wegen, slechte bestrating,
nauwe passage en nog veel meer.
Maar laten we één ding niet
vergeten, n.l., dat, hoe dringend
de wegen cok soms verbetering
mogen behoeven, dit nooit een
excuus mag zijn voor het verzui
men van maatregelen, die de
kans op ongelukken tot een mi
nimum beperken kunnen. Deze
maatregelen zijn op slechte
wegen, bij nauwe passage niet
te hard te rijden en zeker niet
bij het passeeren van tegenkomen
de voertuigen, bezadigd optreden,
welwillende houding ten opzichte
van den mede-weggebruiker,
machtneming van het oude be
kende gezegde: Wat gij niet wilt
dat U geschiedt, doet dat dan
ook een ander niet.
Het verkeer op onze wegen
behoefde in het geheel niet zoo
gevaarlijk te zijn, wanneer de
snelheidsmaniakken meer maat
wisten te houden. Het overgroote
deel der jongste ongelukken is
het gevolg geweest vante
hard rijden. Men hoort zelden, dat
een rustig automobilist een onge
luk krijgt, of het moest zijn door
de schuld van eenander.
Hebben wij dezer dagen nog niet
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
gezien, hoe een oude heer, een
man van 62 jaar, die toch warem
pel wel beter moest weten, op
een niet overmatig breeden weg,
zonder voldoende uit te zien naar
tegenkomende voertuigen, een
andere auto wilde inhalen en
passeeren, met het lieve gangetje
van 100 K.M., een snelheid, die
te eenenmale catastrophaal is op
onze wegen Resultaat, een heele
familie in het ziekenhuis en een
auto aan flarden.
Maar het felst laait de publieke
verontwaardiging op en vol
komen terecht wanneer men
bij het bericht van een ongeval
leest: de bestuurder was onder
den invloed van sterken drank.
Zie, dat is een der ergste mis
daden op verkeersgebied niet
allsen, maar ten opzichte van de
geheele gemeenschap. Dit is geen
zondigen tegen een verkeerswet,
dit is onvervalschte misdaad.
Een verkeerde manoeuvre, ver
keerd uitwijken, desnoods te hard
rijden, het zijn verkeerszonden,die
nog te vergeven zijn. Maar dron
kenschap achter het stuurwiel is
moord, moord met voorbedachten
rade. Een dronken automobilist,
die willens en wetens, men kan
gerust verklaren, na rijp overleg
en kalm beraad, een medemensch
doodt, door aanrijding is, strikt
gesproken, moordenaar. Daar is
geen ander woord voor te vinden
En nu de straf. Wanneer men een
inbreker, een straatroover, een or-
dinairen dief arresteert, wordt de
overtreder van een wet der geor
dende samenleving veilig achter
slot en grendel gezet. De over
treder gaat in voorarrest en hoort
gevangenisstraf tegen zich eischen
Maar nog al te dikwijls komt de
automobilist-anarchist er af met
hechtenis of boete. Laat men een
dief boete betalen Of soms een
moordenaar? Welnu, op dezelfde
wijze moeten de misdadigers van
den weg gevonnist worden, streng
zonder pardon. De Nieuwe Motor
en Rijwielwet voorziet in een stren
gere berechtiging. Nu, het is drin
gend noodig. Maar nu moet het
ook worden toegepast. De namen
der onverlaten moeten gepubli
(5
»()ntzi« geen kosten, wat ik u
bidden mag» antwoordde Agatha
Derereux. Nasporingen, als deze,
brengen veel uitgaven mee. Tracht
Philip Sherwoed te vindeD help
mij, zyna verblijfplaat» te ontdek
ken en ge kont xelve uw beloo
ning bepalen, miss Hamilton.
»Dat tal ik als de tyd daar
i»,< gat Frances op bedaardon toon
ten antwoord. »Weet ge, wat er
van dokter Sherwood's verloofde
geworden is; van miss Gardner
bedoel ik ?c
»Ne^n het vervolg van hare
geschiedenis boezemde my weinig
belang in. Natuurlyk zou ik thans
niet in staat zyn te handelen je
gens haar als ik gedaan heb toch
heb ik het haar nooit vergeven,
dat ze Philip's liefde gewonnen
heeft.*
»En Lily Fortescue Ik moet
u deze vragen stellen, mrs. Deve-
reux. Was was dokter Sher
wood inderdaad verliefd op deze
jonge dame, of is hy met baar
verloofd geweest
»Neeu. Dat was maar een op
maakseltje van mij. Er was niets
van wa*r.«
»Ik begryp u,« ïei Franaes, ter-
wyl ze opstond. sZoodra ik ir.s
nadars onstrant dokter Sherwood
gewaar word sal ik het u doen
weten.*
»Wend alles aan, wat in uw
vermogen is,sprak Agatha De-
vareux, en gy zult ondervindan,
dat ik niet ondankbaar ben.*
Frances belde, waarna Hester
Penrose de bezoekster naar haar
rytuig geleidde.
»Hester, wanneer er iamand
komt, hab ik balet. Ik kan van
morgen niemand meerontvangen
zei Frances, toen het meisje te
rugkwam. Ze sloot de deur van
haar vertrek, viel op de knieën
voor een stoel neer en verborg
het gelaat in hare bevende handen.
Oh, Philip, Philip! snikte zij.
»Ge zijt me dan toch niet ontrouw
geworden Ons beider leven mee-
doogenloos door haar verwoest 1
O, het viel mij hard bedaard te
blijven, de verwijtingen in te hou
den, welke mij op de lippen
kwamen, terwijl ik hare schaam-
telooze bekentenis aanhoorde. Ik
ben bly, dat ik sterk genoeg ge
weest ben, my niet aan haar be
kend te maken. Ze heeft-zich in
ceerd worden, streng moet er ge
straft worden. Dat is de eenige
manier om die zwarte 5 pCt. on
der de automobilisten kwijt te ra
ken. Het mes dient in de rotte
olek gezet te worden, krasse voor
beelden moeten gesteld. Laten we
goed bedenken, zachte heelmees
ters maken stinkende wonden.
De anarchie van den Hollandschen
weg moet verdwijnen. Het alge
meen belang eischt het.
Tot zoover het artikel, dat we
in de „Avp." aantroffen. Maar
we willen daar eveneens in
het belang der automobilisten en
motorrijders aan toevoegen,
dat ook van de zijde der wiel
rijders, voelgangers, bestuurders
van handkarren, landbouwers
knechts en koewachters nog een
totaal verkeerde meening bestaat
omtrent het recht van den weg.
Treurig is het soms aan te zien,
met hoeveel tegenzin deze uit
wijken en. bij het ontmoeten van
auto's, hoe een chauffeur moet
toeteren eer hij ruimte krijgt om
voorbij te kunnen en hoe soms
gelachen en gespot wordt met de
voorzichtigheid, die een chauffeur
in acht neemt. Nooit zal een
knecht, die een paar schichtige
paarden ment, bij een bocht of
smallen weg even halt houden om
een auto of motor te laten pas
seeren, wat ze wel doen, als er
een tram nadert. Blijkbaar dur
ven ze er in het eerste geval een
ander wel aan wagen, terwijl ze
in het laatste geval stoppen uit
vrees voor hun eigen hachje.
Een ander gevaar, waar men
ons dezer dagen op wees, is het
verkeerd begrijpen van veilig
heidsmaatregelen. Zooals men
weet, is het een goede maatregel,
die trouwens in de steden alge
meen toegepast wordt, om door
uitsteken van een arm aan te
geven, welke richting men nemen
zal. Wat doen nu velen? Juist
gaan in de richting, die de chauf
feur of wielrijder aangeeft, omdat
ze het verkeerd opvatten.
Men begrijpe toch goed, dat
als een chauffeur, of wie ook,
al hare slechtheid aan mij ver
toond. Ja, Agatha Devereux,* riep
ze, opitaande, »ik zal Philip Sher
wood vinden, aU hij nog in le
ven i«Hij zal de waarheid uit
mijn mond vernemen en oordee-
lan tunehen u en mij.*
Uitgeput door allerlei ontroe
ringen en zich niet in «taat ge
voelende verder aan hare bezig
heden te denkea, verliet Franers
haar kantoor vroeger dan gewoen-
lyk. Ze had den tyd noodig om
de zaak kalm te overwegen en de
be»te manier te vindeD, waarop
ze zou trachten Sherwood» ver
blijfplaat» te ontdekken.
Bij hare komst in Londen had
ze haar intrek genomen bij mr».
Baird, eene doktersweduwe, die
een ruim huis in West Kensing
ton bewoonde, en haar beperkt
inkomen trachtte te vergrooten
door haie kamers aan menschen
uit den fatsoenlijken stand te ver
huren. Mrs. Baird behoorde tot
eene goede familie en bezocht van
tijd tot tijd enkele gezelschappen,
waarbij Frances, voor wie zij eene
groote genegenheid had opgevat,
haar dikwijls vergezelde.
Thans echter ging Frances recht
□aar hare kamer en begaf zich
te bed. Haar hoofd gloeide en ze
had een gevoel iD hare keel, alsot
zijn arm uitsteekt, deze daardoor
aangeeft, welke richting hijzelf
uit wil. Wie hem ontmoet, neme
dan dus niet die richting, maar
blijft staan of wijkt uit en geve
in elk geval aan den voorbijganger
gelegenheid om veilig te pas
seeren, hetzij met auto, motor,
rijwiel of ander rijtuig. Bedenk,
dat iedereen recht heeft op veilig
verkeer en wanneer men het recht,
dat men zicli toeeigent ook toekent
aan anderen, dan zal zeker het
verkeersgevaar tot een minimum
worden beperkt.
liet paet in gevaar.
Onder het veelzeggend motto,
dat niet alleen besprekingen
zouden worden gevoerd over het
op te stellen antwoord aan Duitsch-
land in verband met het garantie
pact, doch dat tevens gestreefd
zou worden naar een herstel van
de enge Engelsch-Fransche relatie
van weleer, kwam Briand naar
Londen om daar zijn collega
Chamberlain te ontmoeten. Het
voornemen was, dat eerst Enge
land en Frankrijk tot overeen
stemming zouden komen inzake
het antwoord aan Duitschland,
waarna dit ontwerp-antwoord
aan de andere betrokken ex-
geallieerden zou worden voorge
legd. De verwachtingen waren
hoog gespannen, temeer daar men
in Engeland de opvatting huldigde,
dat hiermede nu een einde zou
komen aan de not»-wisselingen
en er eindelijk een begin zou
kunnen worden gemaakt met di
recte mondelinge besprekingen
op een conferentie, waarbij ook
Duitschland vertegenwoordigd zou
zijn. lntusschen is Briand reeds
weer sedert eenige dagen in Parijs
teruggekeerd. Èn Briand is te
vreden.
Naar hij verklaarde heerscht er
een buitengewone overeenstem
ming tusschen hem en zijn vriend
Chamberlain in Londen. Maar
deze „buitengewone" overeen
stemming tusschen deze beide
Europeesche staatslieden is van
dien aard, dat men zonder over
drijving kan verklaren, dat het
gewestelijke garantie-pact in le
vensgevaar verkeert. Wat toch is
het geval
Het resultaat van de bespre
kingen is nl. geweest, dat Briand
de verzekering van Chamberlain
naar huis meenam, dat Frankrijk
zelf mag beslissen, wanneer de
bepalingen omtrent de gedemili-
tairiseerde zone in het Rijnland
worden overtreden en dat Enge
land, hoewel het voor zichzelf
het recht om te beslissen, reser
veert, niet erop aandringt, dat
alle inbreuken op de bepalingen
aan den Volkenbond moeten
worden voorgelegd. Dit is precies
wat Frankrijk gehoopt had te
bereiken en meer dan men in
Engelsche politieke kringen ver
wacht had. Want men ontveinst
zich ginds aan de Theems niet
dat een pact, gebaseerd op een
dergelijke eenzijdigheid, ook niet
in de verste verte aanspraak kan
maken op de benaming „weder-
keerig". Het is even eenzijdig
als het verdrag van Versailles.
En we dachten nog wel, aldus
schrijft dr. F. C. in de „Avp.",
dat de geest van vergelding,
verbittering en wraak, waarin het
verdrag van Versailles werd op
gesteld, dood was. Maar het
schijnt, dat zulks niet het geval
is. In plaats van hetgeen ver
wacht werd, Duitschland op voet
van gelijkheid te stellen, iets dat
men ook in Engelsche kringen
als levensvoorwaarde voor de
uiteindelijke bereiking van de zoo
zeer gewenschte veiligheid be
schouwt, wordt op deze wijze
weer in de oude fout vervallen
en maakt men weer opnieuw een
sterk geprononceerd onderscheid
tusschen overwinnaar en over
wonnene. Het is toch duidelijk,
dat, wanneer het gedemilitairi-
seerde Rijnland werkelijk een
barrière tegen den oorlog moet
vormen, dat Duitschland en Frank
rijk bij inbreuk op de bepalingen,
onder precies dezelfde sancties
behooren te vallen. En deze
voorwaarden gelden ook voor
de arbitrage-verdragen tusschen
ze Btikken zou. Mr». B«ird, eene
goedhartige vrouw van reed» go-
vorderden leettyd, hooreDde, dat
mia» Gardner Frances voerde
haar aangenomen naam slecht»,
zoolang ze zaken deed vroeg
thui» was gekomen, volgde haar
eu vroeg of haar iets scheelde.
»Ik heb een zwaren dag gehad
en heb een verschrikkelijke hoofd
pijn,* zei Frances, terwijl mrs.
Baird deelneinand over haar heen
boog. »Als ik wat geslapen heb
zal ik wel beter zijn. Het gebeurt
my niet dikwyls, dat ik zoo over
stuur ben.*
»Ik zal u een kop sterke thee
brengen,* zei de weduwe, het ge
zicht van het meisje met eau-de-
cologDe besprenkelende. We moe
ten van avond naar mis. d'Aube-
ney zooals ge weet. Ze zou te
leurgesteld zyn, indien we niet
kwamen.
»0, wezenlijk, daar kan ik niet
heengaan 1 Ik had het heelemaal
vergeten. Gij moet mij maar ver
ontschuldigen.*
>Dat zal hoop ik niet noodig
zijn,* antwoordde de weduwe.
»Ge zult vóór dien tijd wei weer
beter wezen. En het goede mensch
rekent er zoo stellig op, dat ge
muziek zult maken en zingeD.
Haar partijtje zon door nw
wegblijven geheel mislukken.
Frances was altijd bereid zieh-
zelve op te offeren waar het gold
een ander genoegen te doen. Ze
kleedde zich dus toen het tijd was
en begaf zich met hare vriendin
naar mrs. d'Aubensy. Het was er
reeds vol, toen zij aankwamen.
De gastvrouw, een lief, klein
vrouwtje, met groote, sprekende
oogen, ontving haar allerharte
lijkst.
»Hoe lief van u dat ge geko
men zijt,* seide ze tot Frances.
»Ge zult zeker wel zoo goed wil
len zijn, Wyllie te aceompagnee-
ren Hij zegt, dat hij niet zingen
kan, als gy hem met begeleidt en
we moeten toch wat doen om al
die menschen bezig te houdeD.*
»Hr. Wyllie is veel te eigen
zinnig,* ge moet zyne grillen niet
altijd inwilligen,* zei Frances
lachende, terwijl ze den groet be
antwoordde van een slank, knap
joDgmensch, met donkere oogen,
welbesneden gelaatstrekken en een
kleinen mond, waarvan de lippen
spijtig op elkander gedrukt en
door een zwarten knevel bedekt
waren.
»Is het eigenzinnigheid miss
Gardner, wanneer men eene goe
de pianiste boven eene middelma
tige verkiest Wordt vtrvolgd,}
