He! fortuin yau een Fluitist. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen No. 12. VRIJDAG 15 MEI 1925. 41e Jaarg. J. C. VINK - Axel. FEUILLETON. Binnenland. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Een stukje Geschiedenis uit de laatste jaren. Draadloos, draadloos, Draadloos is nu mode Draadloos, draadloos, ls nu algemeen. Draadloos, draadloos, ls nog niet verbode, Overal een dradelooze Herrie om je heen. Aldus Henri ter Hall in een zijner revue's! Maar 't gekste is, hoe meer draadloozen, hoe meer draden, in de lucht, in den grond, overal een net van draden. En niettegenstaande al die draden is er zooveel draadloos in de we reld of beter systemen, waar geen draad door loopt. Nu ja, op de Londensche conferentie scheen men den juisten draad gevonden te hebben. Den draad, waaraan men den vrede kan ophalen en neerlaten, als aan een touwtje een paljas 1 Maar draadloos Natuur lijk is Amerika het land waar het meest aan radio wordt gedaan. De radio-woede heeft in de nieuwe wereld een omvang ge nomen, waarbij de enkele zend stations en de paar duizend ont vangtoestellen, die er in ons klein Nederland te vinden zijn, geheel in het niet zinken. Alleen in New-York zijn meer dan 1000 zendstations en men kan dus zeggen, dat daar practised elk oogenblik een mededeeling, een rede, een concert den aether in gestuurd wordt. Wie het even doen kan heeft daar zijn radio in huis. Wiegeliedjes, sprookjes, geschiedenissen, redevoeringen, berichten, concerten, opera's, dansmuziek, enz., alles komt op uw wensch uit het toestel en dat niet alleen thuis, doch ook on derweg in een auto, in den trein, op het schip, in de vliegmachine. Radio is in elk opzicht de gelijke geworden van telefoon en elec- trisch licht. En het wordt een ieder zoo gemakkelijk mogelijk gemaakt, zijn eigen radio-instal latie te bezitten. De staat beseft het nut ervan, dat elk Ameri- kaansch burger b.v. de eerste rede, die president Coolidge tot het Congres richtte, op hetzelfde oogenblik, of hij nu in New-York, in San Francisco of in New Or leans woonde, kon verstaan. Vele kerken zenden hun godsdienst oefeningen draadloos uit. Mensch- 27) lievende Amerikanen staan het denkbeeld voor, dat iedere ge vangene in zijn cel een radiotoe stel krijgt en dat slechts den on- verbeterlijksten misdadigers een cel zonder radioapparaat zou toe gewezen worden. Zeker, dien weg moet het op Nooit wanhopen aan het goede in ieder mensch sluimert de kern van het betere, maar 't gaat er mee als een teere plant, 't moet gekoesterd en gevoed worden zal het tot wasdom komen. Ging het met tante Pos niet precies eender toen ze bijna twee jaar geleden het meer dan honderd- duizend-pootige neefje een on verwachte dood bezorgde, omdat de dokter een verkeerd drankje voorschreef en vreemde pillen liet slikken, waaraan 't kernge zonde wicht bezweek Dat komt nooit weer in orde zeiden zwart- galligen natuurlijk girohouders welke geen douceurtje hadden gekregen en wat leert de ge schiedenis? We zullen ze in 't kort memoreeren De 24e Augustus kwam de rest in stilte, zou Hamlet zeggen. Een week lang wachtte gireerend Nederland op zijn chèque's en er gebeurde niets. Toen kwamen er, eerst schuchter, wat ingezon den stukken, die niet volkomen ingenomen bleken te zijn met het nieuwe systeem. Het antwoord was verbluffend. Men kreeg een voudig een douceurtje van een duizend gulden of wat toegestopt, en elk boos ingezonden stuk vond dadelijk zijn tegenhangers in zoo'n Sinterklaaselijke gestie. Er wer den zelfs zoo nu en dan eenige milloenen uitgedeeld en Broek huys was er maar een kleine jongen bij. Kreten van dankbaar heid gierden door de lucht. Het werd een ovatie, een van de be kende soort die de fundamenten aan 't trillen zet. Een grandiose chaos, een fantastisch spektakel werd vertoond. En daarbij ston den enkele oude heeren met on navolgbaar droog komische ge zichten maar te betoogen M'n lieve menschen het komt allemaal heel gauw terecht.... Tot den 2en October een hooge schutting om alles werd opgetrokken en het geamuseerde publiek beducht werd voor zijn duiten. Want die goochelaar had de guldens wel in den hoogen hoed doen ver dwijnen, maar hij bleek ze er niet meer te kunnen uithalen. Toen stapten aan de heeren van de Nederlandsche Bank, ze keken bedenkelijk en er gebeurde niets.... Toen stapte aan een heel deftige commissie, depo neerde een rapport, alsdat het zoo'n rommeltje was geweest en was en er gebeurde niets Toen stapte aan een nieuwe com missie en die zeihet ging eerst wel heel goed, doch niet met het systeem, dat heelemaal in 't hon derd geloopen is en er gebeurde niets.O ja, toch wat, alle giranten kregen een lief gezel schapspelletje thuis met wat vieze roetpapiertjes en kabalistische cijfers. Toen stapte er aan een nieuwe directeur en die zeial die mooie machines kunnen wel op den rommelzolder gezet wor den, en dan zal ik eens naar België gaan kijken hoe ze het daar doen en er gebeurde niets. Toen.... Weet ik het, weetu het? Mogen we de bladen geiooven dan zal „alles reg kom* tegen half September zoo zei men en warempel het kwam reg. Of de directie der Zeister Boaz-bank deze gevleugelde woorden van wijlen Kruger tot de hare kan maken, we vreezen met groote vreeze. Een aderla- lating van f 40.000 voor een „jongste" bediende, die niet de minste dekking achter zich heeft, is niet te vullen. Hij de 21- jarige jongeman had, voor zijn jonge vrouw, een nieuw huis gehuurd, tegen f800 's jaars nog meer dan zijn salaris bedroeg. In de timmermansschuur van den schoonvader is een prachtige nieuwe inboedel in beslag ge nomen en in een viertal auto vrachten naar het politiebureau overgebracht, terwijl een nog niet betaald orgel door den handelaar moet zijn weggehaald. Een groot gedeelte van geld zou zijn schoon vader hebben besteed voor een drukkerij, die hij in zijne woning te Ijselmuiden had. En zoo zijn er meer. Wie hooger klimt dan hem [betaamt, Valt lager dan hij heeft [geraamd, zegt het spreekwoord, welker waarheid steeds bevestigd wordt, als het „excelsior" te forsch van den toren wordt geblazen, want een tikje ijdel, de een wat meer dan den ander, zijn we van huis uit allen. Is het daarom den Haar lemmer zoo kwalijk te nemen, die o zoo gaare een lintje in 't knoopsgat had, maar tot dusver niet in den regen van lintjes wel te verstaan laat staan in den drup was geweest. AAaar 's menschenbrein is vindingrijk. Hij bezat een kostbare verzame ling postzegels Als hij deze den staat eens aanbood om ze te laten uitgroeien tot een Postmu- seum, zooals men er reeds vindt in Engeland en Duitschland. In derdaad, dienzelfden avond reeds bevatte de Staatscourant het be richt, dat genoemde verzamelaar benoemd was tot officier in de Orde van Oranja-Nassau. Deze Koninklijke onderscheiding welke voor geldswaarde is ingepalmd, opent een wijd perspectief. De HP. adviseert: men legt een ver zameling aan schilderijen, munten, tegels, postzegels, autografen, lucifersdoos-étiketten, alles kan dienen. Het behoeft niet zooveel geld te kosten, maar liefst zij het iets dat nog niet zoo algemeen verzameld wordt. Jarenlang heeft men het plezier van het verza melen dit is intens genoeg om bij menschen. die weinig ernsti- gers om handen hebben, aan de sleur van het dagelijksch bestaan een kleurtje te geven. Hebben we er ten slotte genoeg van, of menschelijkerwijs gesproken alles bijeengebracht wat op een be paald gebied te krijgen is, dan schenken we de collectie aan den Staat, en ons knoopsgat bloeit heel ons verder leven. Och ja, 't leven is moeilijk zei een dief en hij stal een aambeeld van vierhonderd pond, de een komt er op z'n sloffen en d'ander moet smokkelen voor 't dage lijksch brood, 't Gebeurde eens dat 'n schipper, die een paard te Meppen hadgekocht, het bij Res- tenbroek over de grens op Hol- landsch gebied trachtte te smok kelen. Hij spandde het dier voor zijn schuit en trok er welgemoed mee naar de landspalen. De douane-beambten hadden echter lucht gekregen van het geval en haastten zich naar het Holland- waarts trekkende span om den viervoeter in beslag te nemen. Onzen schipper sloeg, bij het na deren van de douane, de schrik dusdanig om het hart, dat hij, zonder zich een oogenblik te be- denken, in het kanaal sprong. Al zwemmende wist hij voorloo- pig te ontkomen, maaral zijn kostbaarheden vrouw, schip en paard, had hij in den steek gelaten en deze, zoo vermoedden de grensbeambten, zou hij wel komen terughalen. En zoo ge beurde het ook. Eenige dagen later kwam de schipper aanspraak maken op zijn eigendom en hij werd toen natuurlijk meteen ge knipt. Was het Van den Vondel niet, welke de trouw tusschen man en vrouw, zoo roerend heeft bezon gen Of de man nu geïnspireerd werd door z'n vrouw of door z'n schip, we laten dit liever onuit gemaakt, want volgens de jaar cijfers van het Centraal Bureau van de Statistiek gaat het met de huwelijkstrouw van den Neder lander in dalende lijn. In 1859 noteerden we 700 gevallen van echtscheiding, In 1920 17,500. Met den borrel slaan we een beter figuur. In 1880 dronken we 9.83 L. jenever per hoofd, in 1922 2,S8 L., vrouwen kinderen en zuigelingen inbegrepen. Voor geheel-onthouders dus nog werk aan den winkel Met onze ge zondheid en hygiëne gaat het evenzeer crescendo. We worden weer „het rijzig kroost van reu- zenouders". In 1865 n.l. was 25 pCt. onzer lotelingen langer dan 1.70 M.in 1922 bereikten 54 op de honderd jongelingen deze lengte, terwijl de categorie „oud en der dagen zat" grooter wordt. Tot ziens W. M. Eonlnkiyk bezoek aan Amsterdam. Woensdagmiddag is de Ko ninklijke familie te Amsterdam aangekomen voor het jaarlijksch bezoek. In dichte hagen stond de menigte langs het Damrak ge schaard en juichte den stoet toe, die langzaam naar het paleis op den Dam reed. Ook hier werd de oude traditie gevolgd, dat de Koningin met den Prins en de Prinses na aankomst in het Paleis op het balcon verschenen, waar zij minutenlang werden toege juicht door de zeer groote me nigte. AXELSCHE «COURANT Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postbus No. 6. Uit het Fransch vertaald. „In naam des konings. Algeheele vrijstelling wordt hierbij verleend aan Timoléon Pèbre, gezegd La Candeur, cavalier, enz-, enz." ge- teekend vicomte d'Argeyrolles, ko lonel de la Maison rouge du Roi, maréchal de comp." „In orde, dat sluit als een bus, al leen moest er de uitspraak van Karei V onderstaan als handteekening," zei lachend de dikke kapper. „Weet je wel, dat al je brieven door Mme de Pompadour gelezen zijn Ja, de post in Parijs laat niets te wenschen over." „Zooveel te beter, waarde Dagé. Een gerust geweten schuwt het dag licht niet." „Net zooals je zegt, maar je vergeet den handschoen. De handschoen heeft Je 't pleit doen winnen. Den dag van je in dienst treden durfde de markiezin niets voor je doen, doch ze heeft mij steeds verzocht je niet uit het oog te verliezen en het zou me niet ver wonderen, wanneer je één dezer dagen een uitnoodiging kreeg te Evreux, Versailles, in de „Ermitage" of wel in Trianor. op audiëntie te komen." Dagé was een goed profeet. Na ver loop van een week begaven zich ridder Pèbre en Babet Brunache naar Trianon. De markiezin had haar ver langen te kennen gegeven, hetzij uit een opwelling van haar hart of uit pure belangstelling, de jeugdige ver loofden van nabij te leeren kennen. „Meneer le chevalier de Pèbre," sprak de favorite hem toe. „Indien ik u den naam en titel uwer ouders terug geef, geschiedt dit, omdat ik thans volkomen op de hoogte ben van uw loyaliteit en uw verdiensten. Wanneer de koning hier aanwezig was, zou hij mijn woor den bekrachtigen. Ik weet dat gij met Mile Brunache gaat trouwen en ik wensch u beiden geluk, omdat zij, hoe wel van nederige afkomst, u gelukkig zal maken. De intendant van Provence kent den pastoor de Lagirelie persoon lijk en heeft mij omtrent haar ingelicht." Zij hield een oogenblik op, dooreen hoestbui overvallen en Timoléon zag, dat de mooie markiezin sedert de laatste ontmoeting sterk afgevallen was Na de hoestbui trok zij licht met de schouders en lachte droevig, als wilde zij te kennen geven „Daarvoor is toch geen kruid gewassen." „Gij zijt niet rijk, chevalier de Pèbre, Ik zeg dat zonder u te willen verne* deren. Ik heb mr. Savary, hoofdcon troleur van het boschwezen van Frank- i ijk geschreven, u het intendanlschap tv r de bosschen rondom uw familie- la ;teel over te dragen. Bovendien is rit ambt, dat recht geeft op den titel van „conseiller du roi" te koop. Ik heb er een bod op laten doen en schenk het u ter belooning van den mij be wezen dienst en als schadeloosstelling van de om mijnentwil geleden last. Het heeft mij slechts twaalfduizend livres gekost, maar gij kunt er ge makkelijk het dubbele voor terug krijgen. Hier heeft u de koopakte er uw traktement van „conseiller". Mis schien hebben de Parijzenaars ni> t geheel en al ongelijk, wanneer zij beweren, dat ik mij met alles bemoc:. Ik heb het genoegen u tevens nog mee te deelen, dat kapitein Saini- Saturnin tot luitenant-kolonel van de chevaux legers van zijne majesteit bevorderd is." „Uw goedheid treft mij zeer, mar kiezin. Ik zal den koning gaan be danken De favorite keek verwonderd op. ,N:en, ridder, bedank nieman spieek over niets, maak geen slapende honden wakker. Hier is uw fluit, het getuigschrift van uw grootvader, dut zijne majesteit mij te bewaren had gegeven en Mile Brunache krijgt van mij een bruidsschat van twintigduizend livres, Ook daar is reeds voor gezorgd." Babet zweeg, kuste de hand van La Pompadour, terwijl een nieuwe hoest bui dit eens zoo schoone lichaam schudde, dat nu reeds opgeëischt werd tot stof te vergaan, want achttiei maanden later, den 15en April 1764, stierf Jeanne Antoinette Poisson ti Versailles. Het regende den dag dat men haar lijk naar de Capucines droeg, op de Place Vendöme. Terwijl tweemannen haar kist dichtschroefden, opende Lo- dewijk XV zijn venster, stak zijn hand naar buiten en vergenoegde zich met te zeggen„De markiezin treft van daag geen mooi weer," de eenige lijkrede voor haar, die twintig jaar naast hem geleefd en hem trouw ter zijde had gestaan Dagé droeg rouw om zijn beroemde cliënte, hield met kappen op en eindigde zijn leven als pachter van financiën. La Pompa dour had hem genoeg daarvoor laten verdienen. Timoléon nam zijn functie als con troleur van het boschwezen met ijver ter harte, restaureerde zijn buiten en werd zelfs een rijk landbezitter. Uit zijn huwelijk met Babet Brunache wer den drie jongens geboren, doch eigen» aardig, geen van hen wilde ooit leeren fluitspelen. «EINDE,- BLADVULLING. Of men ook «ud kan worden I Hoe oud sommige menschen kunnen worden blijke uit de onderstaande voorbeelden De weduwe Rogers van Penzance te Cornwallis die in 1799 overleed in den ouderdom van eventjes 118 jaar, had gedurende de laatste zestig jaren van haar leven uitsluitend plantaardig voedsel gebruikt. In 1780 overleed te Spitalfields zekere Evans, die den ouderdom van 139 jaar had bereikt. In 1816 overleed te Durham de we duwe Stephens op 104-jarigen leeftijd. Haar moeder werd 106, twee zusters 106 en 107 en een broer 105. In 1824 overleed Mary Costello in den leeftijd van 102 jaar. Haar moeder werd ook 102 jaar, haar grootmoeder 120 en haar overgrootmoeder 125. En mejuffrouw Barelli, die in het jaar 1678 in Florence overleed, bracht het tot 143 jaar. Er is toch maar altijd baas boven baas I Zien is geiooven. „Hebt u dezen heer een ezel en eert ouden gek genoemd, beklaagde?" „Wel, hoe meer ik hem aankijk, Edelachtbare, hoe waarschijnlijker het me voorkomt

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1925 | | pagina 1