He! fortuin yau een Fluitist.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen
No. 12.
VRIJDAG 15 MEI 1925.
41e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Een stukje Geschiedenis
uit de laatste jaren.
Draadloos, draadloos,
Draadloos is nu mode
Draadloos, draadloos,
ls nu algemeen.
Draadloos, draadloos,
ls nog niet verbode,
Overal een dradelooze
Herrie om je heen.
Aldus Henri ter Hall in een
zijner revue's! Maar 't gekste is,
hoe meer draadloozen, hoe meer
draden, in de lucht, in den grond,
overal een net van draden. En
niettegenstaande al die draden is
er zooveel draadloos in de we
reld of beter systemen, waar geen
draad door loopt. Nu ja, op
de Londensche conferentie scheen
men den juisten draad gevonden
te hebben. Den draad, waaraan
men den vrede kan ophalen en
neerlaten, als aan een touwtje een
paljas 1 Maar draadloos Natuur
lijk is Amerika het land waar het
meest aan radio wordt gedaan.
De radio-woede heeft in de
nieuwe wereld een omvang ge
nomen, waarbij de enkele zend
stations en de paar duizend ont
vangtoestellen, die er in ons klein
Nederland te vinden zijn, geheel
in het niet zinken. Alleen in
New-York zijn meer dan 1000
zendstations en men kan dus
zeggen, dat daar practised elk
oogenblik een mededeeling, een
rede, een concert den aether in
gestuurd wordt. Wie het even
doen kan heeft daar zijn radio in
huis. Wiegeliedjes, sprookjes,
geschiedenissen, redevoeringen,
berichten, concerten, opera's,
dansmuziek, enz., alles komt op
uw wensch uit het toestel en dat
niet alleen thuis, doch ook on
derweg in een auto, in den trein,
op het schip, in de vliegmachine.
Radio is in elk opzicht de gelijke
geworden van telefoon en elec-
trisch licht. En het wordt een
ieder zoo gemakkelijk mogelijk
gemaakt, zijn eigen radio-instal
latie te bezitten. De staat beseft
het nut ervan, dat elk Ameri-
kaansch burger b.v. de eerste
rede, die president Coolidge tot
het Congres richtte, op hetzelfde
oogenblik, of hij nu in New-York,
in San Francisco of in New Or
leans woonde, kon verstaan. Vele
kerken zenden hun godsdienst
oefeningen draadloos uit. Mensch-
27)
lievende Amerikanen staan het
denkbeeld voor, dat iedere ge
vangene in zijn cel een radiotoe
stel krijgt en dat slechts den on-
verbeterlijksten misdadigers een
cel zonder radioapparaat zou toe
gewezen worden.
Zeker, dien weg moet het op
Nooit wanhopen aan het goede
in ieder mensch sluimert de kern
van het betere, maar 't gaat er
mee als een teere plant, 't moet
gekoesterd en gevoed worden zal
het tot wasdom komen. Ging
het met tante Pos niet precies
eender toen ze bijna twee jaar
geleden het meer dan honderd-
duizend-pootige neefje een on
verwachte dood bezorgde, omdat
de dokter een verkeerd drankje
voorschreef en vreemde pillen
liet slikken, waaraan 't kernge
zonde wicht bezweek Dat komt
nooit weer in orde zeiden zwart-
galligen natuurlijk girohouders
welke geen douceurtje hadden
gekregen en wat leert de ge
schiedenis? We zullen ze in 't
kort memoreeren
De 24e Augustus kwam de
rest in stilte, zou Hamlet zeggen.
Een week lang wachtte gireerend
Nederland op zijn chèque's en
er gebeurde niets. Toen kwamen
er, eerst schuchter, wat ingezon
den stukken, die niet volkomen
ingenomen bleken te zijn met het
nieuwe systeem. Het antwoord
was verbluffend. Men kreeg een
voudig een douceurtje van een
duizend gulden of wat toegestopt,
en elk boos ingezonden stuk vond
dadelijk zijn tegenhangers in zoo'n
Sinterklaaselijke gestie. Er wer
den zelfs zoo nu en dan eenige
milloenen uitgedeeld en Broek
huys was er maar een kleine
jongen bij. Kreten van dankbaar
heid gierden door de lucht. Het
werd een ovatie, een van de be
kende soort die de fundamenten
aan 't trillen zet. Een grandiose
chaos, een fantastisch spektakel
werd vertoond. En daarbij ston
den enkele oude heeren met on
navolgbaar droog komische ge
zichten maar te betoogen M'n
lieve menschen het komt allemaal
heel gauw terecht.... Tot den
2en October een hooge schutting
om alles werd opgetrokken en
het geamuseerde publiek beducht
werd voor zijn duiten. Want die
goochelaar had de guldens wel
in den hoogen hoed doen ver
dwijnen, maar hij bleek ze er
niet meer te kunnen uithalen.
Toen stapten aan de heeren van
de Nederlandsche Bank, ze keken
bedenkelijk en er gebeurde
niets.... Toen stapte aan een
heel deftige commissie, depo
neerde een rapport, alsdat het
zoo'n rommeltje was geweest en
was en er gebeurde niets
Toen stapte aan een nieuwe com
missie en die zeihet ging eerst
wel heel goed, doch niet met het
systeem, dat heelemaal in 't hon
derd geloopen is en er gebeurde
niets.O ja, toch wat, alle
giranten kregen een lief gezel
schapspelletje thuis met wat vieze
roetpapiertjes en kabalistische
cijfers. Toen stapte er aan een
nieuwe directeur en die zeial
die mooie machines kunnen wel
op den rommelzolder gezet wor
den, en dan zal ik eens naar
België gaan kijken hoe ze het
daar doen en er gebeurde
niets.
Toen.... Weet ik het, weetu het?
Mogen we de bladen geiooven
dan zal „alles reg kom* tegen
half September zoo zei men
en warempel het kwam reg.
Of de directie der Zeister
Boaz-bank deze gevleugelde
woorden van wijlen Kruger tot
de hare kan maken, we vreezen
met groote vreeze. Een aderla-
lating van f 40.000 voor een
„jongste" bediende, die niet de
minste dekking achter zich heeft,
is niet te vullen. Hij de 21-
jarige jongeman had, voor zijn
jonge vrouw, een nieuw huis
gehuurd, tegen f800 's jaars
nog meer dan zijn salaris bedroeg.
In de timmermansschuur van den
schoonvader is een prachtige
nieuwe inboedel in beslag ge
nomen en in een viertal auto
vrachten naar het politiebureau
overgebracht, terwijl een nog niet
betaald orgel door den handelaar
moet zijn weggehaald. Een groot
gedeelte van geld zou zijn schoon
vader hebben besteed voor een
drukkerij, die hij in zijne woning
te Ijselmuiden had. En zoo zijn
er meer.
Wie hooger klimt dan hem
[betaamt,
Valt lager dan hij heeft
[geraamd,
zegt het spreekwoord, welker
waarheid steeds bevestigd wordt,
als het „excelsior" te forsch van
den toren wordt geblazen, want
een tikje ijdel, de een wat meer
dan den ander, zijn we van huis uit
allen. Is het daarom den Haar
lemmer zoo kwalijk te nemen,
die o zoo gaare een lintje in 't
knoopsgat had, maar tot dusver
niet in den regen van lintjes
wel te verstaan laat staan in
den drup was geweest. AAaar
's menschenbrein is vindingrijk.
Hij bezat een kostbare verzame
ling postzegels Als hij deze den
staat eens aanbood om ze te
laten uitgroeien tot een Postmu-
seum, zooals men er reeds vindt
in Engeland en Duitschland. In
derdaad, dienzelfden avond reeds
bevatte de Staatscourant het be
richt, dat genoemde verzamelaar
benoemd was tot officier in de
Orde van Oranja-Nassau. Deze
Koninklijke onderscheiding welke
voor geldswaarde is ingepalmd,
opent een wijd perspectief. De
HP. adviseert: men legt een ver
zameling aan schilderijen, munten,
tegels, postzegels, autografen,
lucifersdoos-étiketten, alles kan
dienen. Het behoeft niet zooveel
geld te kosten, maar liefst zij het
iets dat nog niet zoo algemeen
verzameld wordt. Jarenlang heeft
men het plezier van het verza
melen dit is intens genoeg om
bij menschen. die weinig ernsti-
gers om handen hebben, aan de
sleur van het dagelijksch bestaan
een kleurtje te geven. Hebben
we er ten slotte genoeg van, of
menschelijkerwijs gesproken alles
bijeengebracht wat op een be
paald gebied te krijgen is, dan
schenken we de collectie aan den
Staat, en ons knoopsgat bloeit
heel ons verder leven.
Och ja, 't leven is moeilijk zei
een dief en hij stal een aambeeld
van vierhonderd pond, de een
komt er op z'n sloffen en d'ander
moet smokkelen voor 't dage
lijksch brood, 't Gebeurde eens
dat 'n schipper, die een paard te
Meppen hadgekocht, het bij Res-
tenbroek over de grens op Hol-
landsch gebied trachtte te smok
kelen. Hij spandde het dier voor
zijn schuit en trok er welgemoed
mee naar de landspalen. De
douane-beambten hadden echter
lucht gekregen van het geval en
haastten zich naar het Holland-
waarts trekkende span om den
viervoeter in beslag te nemen.
Onzen schipper sloeg, bij het na
deren van de douane, de schrik
dusdanig om het hart, dat hij,
zonder zich een oogenblik te be-
denken, in het kanaal sprong.
Al zwemmende wist hij voorloo-
pig te ontkomen, maaral
zijn kostbaarheden vrouw, schip
en paard, had hij in den steek
gelaten en deze, zoo vermoedden
de grensbeambten, zou hij wel
komen terughalen. En zoo ge
beurde het ook. Eenige dagen
later kwam de schipper aanspraak
maken op zijn eigendom en hij
werd toen natuurlijk meteen ge
knipt.
Was het Van den Vondel niet,
welke de trouw tusschen man en
vrouw, zoo roerend heeft bezon
gen Of de man nu geïnspireerd
werd door z'n vrouw of door z'n
schip, we laten dit liever onuit
gemaakt, want volgens de jaar
cijfers van het Centraal Bureau
van de Statistiek gaat het met de
huwelijkstrouw van den Neder
lander in dalende lijn. In 1859
noteerden we 700 gevallen van
echtscheiding, In 1920 17,500.
Met den borrel slaan we een
beter figuur. In 1880 dronken
we 9.83 L. jenever per hoofd, in
1922 2,S8 L., vrouwen kinderen
en zuigelingen inbegrepen. Voor
geheel-onthouders dus nog werk
aan den winkel Met onze ge
zondheid en hygiëne gaat het
evenzeer crescendo. We worden
weer „het rijzig kroost van reu-
zenouders". In 1865 n.l. was
25 pCt. onzer lotelingen langer
dan 1.70 M.in 1922 bereikten
54 op de honderd jongelingen
deze lengte, terwijl de categorie
„oud en der dagen zat" grooter
wordt.
Tot ziens W. M.
Eonlnkiyk bezoek aan
Amsterdam.
Woensdagmiddag is de Ko
ninklijke familie te Amsterdam
aangekomen voor het jaarlijksch
bezoek. In dichte hagen stond de
menigte langs het Damrak ge
schaard en juichte den stoet toe,
die langzaam naar het paleis op
den Dam reed. Ook hier werd
de oude traditie gevolgd, dat de
Koningin met den Prins en de
Prinses na aankomst in het Paleis
op het balcon verschenen, waar
zij minutenlang werden toege
juicht door de zeer groote me
nigte.
AXELSCHE «COURANT
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
Uit het Fransch vertaald.
„In naam des konings. Algeheele
vrijstelling wordt hierbij verleend
aan Timoléon Pèbre, gezegd La
Candeur, cavalier, enz-, enz." ge-
teekend vicomte d'Argeyrolles, ko
lonel de la Maison rouge du Roi,
maréchal de comp."
„In orde, dat sluit als een bus, al
leen moest er de uitspraak van Karei
V onderstaan als handteekening," zei
lachend de dikke kapper. „Weet je
wel, dat al je brieven door Mme de
Pompadour gelezen zijn Ja, de post
in Parijs laat niets te wenschen over."
„Zooveel te beter, waarde Dagé.
Een gerust geweten schuwt het dag
licht niet."
„Net zooals je zegt, maar je vergeet
den handschoen. De handschoen heeft
Je 't pleit doen winnen. Den dag van
je in dienst treden durfde de markiezin
niets voor je doen, doch ze heeft mij
steeds verzocht je niet uit het oog
te verliezen en het zou me niet ver
wonderen, wanneer je één dezer dagen
een uitnoodiging kreeg te Evreux,
Versailles, in de „Ermitage" of wel in
Trianor. op audiëntie te komen."
Dagé was een goed profeet. Na ver
loop van een week begaven zich
ridder Pèbre en Babet Brunache naar
Trianon. De markiezin had haar ver
langen te kennen gegeven, hetzij uit
een opwelling van haar hart of uit
pure belangstelling, de jeugdige ver
loofden van nabij te leeren kennen.
„Meneer le chevalier de Pèbre," sprak
de favorite hem toe. „Indien ik u den
naam en titel uwer ouders terug geef,
geschiedt dit, omdat ik thans volkomen
op de hoogte ben van uw loyaliteit en
uw verdiensten. Wanneer de koning
hier aanwezig was, zou hij mijn woor
den bekrachtigen. Ik weet dat gij met
Mile Brunache gaat trouwen en ik
wensch u beiden geluk, omdat zij, hoe
wel van nederige afkomst, u gelukkig
zal maken. De intendant van Provence
kent den pastoor de Lagirelie persoon
lijk en heeft mij omtrent haar ingelicht."
Zij hield een oogenblik op, dooreen
hoestbui overvallen en Timoléon zag,
dat de mooie markiezin sedert de
laatste ontmoeting sterk afgevallen
was Na de hoestbui trok zij licht met
de schouders en lachte droevig, als
wilde zij te kennen geven „Daarvoor
is toch geen kruid gewassen."
„Gij zijt niet rijk, chevalier de Pèbre,
Ik zeg dat zonder u te willen verne*
deren. Ik heb mr. Savary, hoofdcon
troleur van het boschwezen van Frank-
i ijk geschreven, u het intendanlschap
tv r de bosschen rondom uw familie-
la ;teel over te dragen. Bovendien is
rit ambt, dat recht geeft op den titel
van „conseiller du roi" te koop. Ik
heb er een bod op laten doen en schenk
het u ter belooning van den mij be
wezen dienst en als schadeloosstelling
van de om mijnentwil geleden last.
Het heeft mij slechts twaalfduizend
livres gekost, maar gij kunt er ge
makkelijk het dubbele voor terug
krijgen. Hier heeft u de koopakte er
uw traktement van „conseiller". Mis
schien hebben de Parijzenaars ni> t
geheel en al ongelijk, wanneer zij
beweren, dat ik mij met alles bemoc:.
Ik heb het genoegen u tevens nog
mee te deelen, dat kapitein Saini-
Saturnin tot luitenant-kolonel van de
chevaux legers van zijne majesteit
bevorderd is."
„Uw goedheid treft mij zeer, mar
kiezin. Ik zal den koning gaan be
danken
De favorite keek verwonderd op.
,N:en, ridder, bedank nieman
spieek over niets, maak geen slapende
honden wakker. Hier is uw fluit, het
getuigschrift van uw grootvader, dut
zijne majesteit mij te bewaren had
gegeven en Mile Brunache krijgt van
mij een bruidsschat van twintigduizend
livres, Ook daar is reeds voor gezorgd."
Babet zweeg, kuste de hand van La
Pompadour, terwijl een nieuwe hoest
bui dit eens zoo schoone lichaam
schudde, dat nu reeds opgeëischt werd
tot stof te vergaan, want achttiei
maanden later, den 15en April 1764,
stierf Jeanne Antoinette Poisson ti
Versailles.
Het regende den dag dat men haar
lijk naar de Capucines droeg, op de
Place Vendöme. Terwijl tweemannen
haar kist dichtschroefden, opende Lo-
dewijk XV zijn venster, stak zijn hand
naar buiten en vergenoegde zich met
te zeggen„De markiezin treft van
daag geen mooi weer," de eenige
lijkrede voor haar, die twintig jaar
naast hem geleefd en hem trouw
ter zijde had gestaan Dagé droeg
rouw om zijn beroemde cliënte, hield
met kappen op en eindigde zijn leven
als pachter van financiën. La Pompa
dour had hem genoeg daarvoor laten
verdienen.
Timoléon nam zijn functie als con
troleur van het boschwezen met ijver
ter harte, restaureerde zijn buiten en
werd zelfs een rijk landbezitter. Uit
zijn huwelijk met Babet Brunache wer
den drie jongens geboren, doch eigen»
aardig, geen van hen wilde ooit leeren
fluitspelen.
«EINDE,-
BLADVULLING.
Of men ook «ud kan worden I
Hoe oud sommige menschen kunnen
worden blijke uit de onderstaande
voorbeelden
De weduwe Rogers van Penzance
te Cornwallis die in 1799 overleed in
den ouderdom van eventjes 118 jaar,
had gedurende de laatste zestig jaren
van haar leven uitsluitend plantaardig
voedsel gebruikt.
In 1780 overleed te Spitalfields zekere
Evans, die den ouderdom van 139 jaar
had bereikt.
In 1816 overleed te Durham de we
duwe Stephens op 104-jarigen leeftijd.
Haar moeder werd 106, twee zusters
106 en 107 en een broer 105.
In 1824 overleed Mary Costello in
den leeftijd van 102 jaar. Haar moeder
werd ook 102 jaar, haar grootmoeder
120 en haar overgrootmoeder 125.
En mejuffrouw Barelli, die in het
jaar 1678 in Florence overleed, bracht
het tot 143 jaar. Er is toch maar altijd
baas boven baas I
Zien is geiooven.
„Hebt u dezen heer een ezel en eert
ouden gek genoemd, beklaagde?"
„Wel, hoe meer ik hem aankijk,
Edelachtbare, hoe waarschijnlijker het
me voorkomt