Iet fortuin w eeu Fluitist,
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zee uwscli - Vlaanderen
No. 99.
V KI J DAG 20 MAAKT 1925.
40e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Een nieuw Geluid.
FEUILLETON.
Buitenland.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Lezers, het is heden nog pas
de 20ste, doch slechts een dag
scheidt ons van de officiëele
datum, waarop het mooiste jaar
getijde aanvangt. De natuur zelf
laat zich evenwel dien datum niet
voorschrijven, in zoover we met
Lente bedoelen mooi weer, ver
banning van sneeuw, vorst, storm
en koude. En zoo komt het, dat
we ons voelen herleven, als de
dagen van Maart ons zonneschijn,
windstilte, ontluiking van planten
doen zien. De nieuwe Lente, zij
is er weer. Onzichtbaar langzaam
werkt een betooverende macht
om ons en in ons.
Een onzer dichters zeide „Een
nieuwe Lente, en een nieuw
geluid. De nieuwe Lente is er,
dat zien wij, maar het nieuwe
geluid, dat hooren we nog niet.
Toch is dat geen bewijs, dat het
er niet is. Duizenden stervelingen
loopen nog rond, zonder de tril
lingen waar te nemen, die in de
lucht hangen. Toch zijn ze er:
de radio bewijst het. En zoo is
er meer, waarvan we zoo licht
geneigd zijn alleen het bestaan
te erkennen, als we het met onze
zinnen waar kunnen nemen. Maar
het leven werkt onzichtbaar. Als
wij het zien, dan heeft het reeds
eenigen tijd geleefd, eer we het
zagen.
Men is buiten en men ziet alles
een groenachtige tint hebben.
Blijft den geheelen dag buiten,
ja, de geheele week en u ziet
geen veranderingmaar indien ge
u na den eersten dag een week
had opgesloten, en dan buiten
kwaamt, dan zoudt ge uw oogen
bijna niet gelooven.
De nieuwe Lente is er. Strakè
zien wij haar in volle pracht.
Nog enkele weken en weg is alle
herinnering aan den winter. Er
is vernieuwing ingetreden. Een
nieuw leven is bezig te ontkiemen.
En weldra zien we dat nieuwe
leven in zijn heerlijksten bloei
voor onze altijd opnieuw ver
wonderde oogen schitteren.
Verwonderd ja, omdat die regel
matige vernieuwing van het leven
13)
altijd uit het oude en voorbijge
gane weer nieuwe vormen schept.
Welnu dan, als we dit als een
wonder beschouwen, kunnen we
dan ook niet aan het nieuwe
geluid gelooven? Is het niet
alsof eigenlijk de wereld van
thans erop wacht? Het oude
bevredigt niet meer. En toeft is
het nieuwe nog niet tot ons door
gedrongen. Mogelijk dat het
reeds leeft en wij het nog niet
verstaan, het nog niet begrijpen
kunnen. In de boomen, in de
bloemen werkt immers al lang
een nieuw leven, voor we de
uitwerking, de resultaten zien
Zou het niet mogelijk zijn, dat
ook in ons geestelijk menschen-
leven een vernieuwing bezig is
zich te ontwikkelen, te voltrekken,
zonder dat we dit zinnelijk waar
nemen
Er is toch een zoeken en tasten
overal. Maar het lijkt nog het
tasten van een kind, dat de voor
werpen grijpt, doch niet het be
wustzijn heeft, welk voorwerp
het is, welke beteekenis het heeft.
Het hoort de geluiden van moeder
en vader, doch kan ze niet ver
klaren. Het is alles nieuw.
Wij voelen die vernieuwing
ook en hebben die noodig in
ons eigen leven, zoo goed als
in het groote leven om ons heen,
in het leven van volken en maat
schappijen. We voelen, dat het
anders moet, maar we weten nog
niet hoe. En als we denken het
te raden, dan kunnen we zoo
moeilijk nog op dat nieuwe pad
blijven, gehecht als we zijn aan
de oude paden. Zoo gaat het
den mensch, zoo gaat het de
menschheid.
In het tasten en zoeken werkt
ongetwijfeld het nieuwe leven
mogelijk onbewust, maar toch
zóólang tot de vernieuwing daar
is. Het nieuwe geluid, dat we
nog niet hooren of misschien wel
hooren, maar dan toch nog niet
begrijpen.
De wereld blijft nog altijd een
duister geheim en bij iedere ge
beurtenis wordt het ons nog
donkerder. Wat conferenties te
Londen, Brussel, Parijs, Versailles,
Genève of waar ook, bekokstoven,
is niet wat dc menschheid wil,
en vraagt, en van noode heeft.
Zij zoekt andere, nieuwe paden.
Maar de oude vormen en ideeën
hebben nog macht over haar.
En daarom blijft het nog duister
weten we nog niet voldoende
het waarheen verstaan we
nog niet de klanken. Hopen we
echter, dat spoedig die Lente,
het nieuwe geluid ons wekt uit
den winterslaap en „vrede" hare
beteekenis zij voor- en in allen.
De Presidentsverkiezing.
Nu Ebert is heengegaan ieder
een weet thans wel, dat hij zadel
makersleerling is geweest dat zijn
vader kleermaker was is de
strijd om het Presidentschap in
Duitschland eenige maanden ver
vroegd. Want dit jaar Juni zou
den in ieder geval de nieuwe
Presidentsverkiezingen in Duitsch
land zijn gehouden. Een derge
lijke gebeurtenis is van buitenge
woon belang voor de Duitsche
republiek, niet alleen omdat de
President daar gedurende 7 jaren
dit hooge ambt bekleedt, doch ook
in verband met de uitgebreide be
voegdheden, waarmee de Duitsche
Rijks-president is begiftigd. Daar
bij komt nog, dat het President
schap in Duitschland een nieuwe
instelling is, in het leven geroe
pen in dagen van revolutie. De
Grondwet van Weimar, krachtens
welke het Presidentschap werd
ingesteld, draagt onmiskenbaar
den stempel van vluchtigheid en
overhaasting, als gevolg van den
chaos, waarin het Duitsche Rijk
toen verkeerde. Op deze wijze
werd de Duitsche President een
autoriteit, die, wat macht betreft,
ongeveer tusschen den Franschen
en den Amerikaanschen President
in staat. Eigenlijk zijn zijn be
voegdheden niet in alle details
in de constitutie omschreven, doch
bij de samenstellers van deze
Grondwet heeft de bedoeling zeer
zeker voorgezeten den President
rneer actief te doen optreden, dan
de Fransche staatsbestuurder.
Toch heeft hij weer niet die on-
afhankelijkelijkheid, die zoo ty
peerend is voor het Amerikaansche
Staatshoofd. Den Duitschen Pre
sident is echter de gelegenheid
gelaten, zich krachtig te doen gel
den in geval' van binnen-
landsche crisis. Een voorbeeld
daarvan is, dat hij zonder eenige
formaliteit, den staat van beleg
kan doen afkondigen in bepaalde
gebieden, terwijl daarvoor bijvoor
beeld in Frankrijk, eerst een wet
noodig is. Op dezelfde wijze kan
hij in individueele vrijheid beper
ken, indien de openbare veiligheid
en orde bedreigd worden. Deze
bevoegdheid wordt slechts in zoo
ver beperkt, dat zijn besluit de
medeonderteekening behoeft van
den Rijkskanselier of den betrok
ken minister. Uit alles blijkt ech
ter, dat men Duitschland een Pre
sident wil geven, die inderdaad
macht heeft en geen stroopop is.
De details van zijn bevoegdheden
moesten in de practijk worden
vastgesteld. Hierbij spring dus
dadelijk in het oog, dat de per
soon van den President een groote
rol speelt. Juist omdat hem de
handen tamelijk vrij zijn gelaten,
kan er een groote invloed, ten
goede of ten kwade, van hem uit
gaan. Dat maakt, dat wij de nieu
we Presidentsverkiezingen met
spanning tegemoet zien.
Ebert heeft een goed voorbeeld
gegeven. Deze eenvoudige, ge
moedelijke, plichtsgetrouwe en
conscientieuse republikein had
een groote liefde voor zijn land.
Velen zullen wellicht niet eens
weten, dat hij heeft gehuild als
een kind, toen hij den tekst van
het Verdrag van Versailles las.
Hij liet de al tt sterke revelution-
naire principes uit zijn eersten
socialistentijd varen en werd een
gematigd, eerlijk en oprecht re
publikein. Hij heeft gedurende
zijn Presidentschap steeds ge
tracht, alle politieke extremisme
zooveel mogelijk tegen te gaan.
Wat nu de nieuwe verkiezingen
aangaat hierbij zullen natuurlijk
de extremistische partijen hopen,
hun idealen te verwezenlijken.
De monarchisten zullen dit
lijdt geen twijfel alles in het
werk stellen om den weg te be
reiden voor een herstel der mo
narchie. De kansen op een na-
tionalistischen President zijn ech
ter niet gunstig, hetgeen maar
goed is óók, daar de gevolgen
van het optreden van een natio-
nalistischen fanatiekeling niet te
overzien zijn.
De verkiezing geschiedt niet
door den Rijksdag, doch door
een volksstemming. Het Duitsche
volk heeft dus thans de gelegen
heid om aan de wereld te toonen,
van hoe goeden wille het is, dat
het den vrede fh Europa wil be
vorderen en wil meewerken aan
het herstel.
De candidaat, die meer dan de
helft van alle stemmen op zich
vereenigt, wordt geacht gekozen
te zijn. Bereikt geen der candi-
daten dit bij de eerste stemming,
dan beslist bij tweede stemming
een meerderheid van stemmen.
Uit den aard der zaak valt er
nog niets te voorspellen.
De zomertyd in Engeland.
Het verzet tegen het wetsont
werp, dat voorstelt den zomertijd
permanent te maken, beperkt zich
hoofdzakelijk tot de landbouwen
de districten, die bepaaldelijk ge
kant zijn tegen de invoering van
den zomertijd in de voorgestelde
periode, namelijk van don eersten
Zaterdag op Zondag in April tot
den eersten Zaterdag op Zondag
in October.
Als het Britsche parlement het re-
geeringsvoorstel aanneemt, zal de
zomertijd in Frankrijk en België
tegelijk worden ingevoerd, te weten
in den nacht van 4 op 5 April.
H. M. de Koningin en Z. K. H.
de Prins keeren Zaterdagmiddag
a.s. uit Zwitserland te 's Graven-
hage terug.
Vacantiekaarten mot Pascheii
en Pinksteren.
De Nederlandsche Spoorwegen
zullen van 10 tot en met 15 April
en van 29 Mei tot en met 3 Juni
vacantiekaarten uitgeven.
AXELSCHE
'V
'I
COURANT
Uit het Fransch vertaald.
HOOFDSTUK VII.
Dienzelfden dag soupeerden Lantara
en ridder Pèbre in den „Petit Maure".
De fluitist verborg zijn bit'ere klachten
niet langer. Hippolyte Clairon bleef
weg, de hertog van Choiseul was op
nieuw vertrokken, La Pompadour on
bereikbaar, Lucile had de plaat gepoetn
en de lieve Babet liet niets meer van
zich hooren.
„Je bent wel te beklagen, Timoléon,"
zei Lantara, terwijl hij de laatste dop
erwtjes van zijn bord pikte, „je hebt
wat men noemt pech. Maar wanhoop
niet, want het toeval is grillig, vooral
hier in Parijs. Je moet je er niets van
aantrekken en je zenuwen trachten te
verzetten. Je ziet, ik doe reeds mijn
best je een handje te helpen, want
morgen neem ik je mee naar Rampo-
naux, 't ware toevluchtsoord van ieder
een, die 't vermaak najaagt. Je ontmoet
er letterlijk iedereen, 't zij rijk of arm.
Wie weet of je de schoone Gramatria
daar ook niet zult terugvinden, in
gezelschap cf alleen. Want dames
alleen komen er ook. Ik heb thans geld
genoeg om een potje te kunnen breken
en er schiet voor Jacqueline ook nog
wel een mooie rok van over. Bovendien
heb ik een doek onderhanden, „Effet
de rose sur la Seine", je weet wel, toen
ik je laatst zoo toevallig tegen 't lijf liep
en de zon zoo schitterend onderging."
Zij keerden terug langs deruejacot
en toen zij de „Charité" passeerden,
nam Lantara met een zwaai zijn steek
voor dit hospitaal af.
„Dat is mijn toekomstige „Invalides",
mijn hotel de Mars. Hier hoopt Simon
Mathurin Lantara zijn ziel van'taard-
sche slik te zuiveren, als éénmaal de
tijd daar is... Lodewijk XV bekom
mert zich immers evenmin om een
schilder als om een fluitist. De jacht
op herten en vrouwtjes, dat is zijn
plezier en eenige zorg. Wat de markies
de Marigny betreft, de broeder van La
Pompadour, hij is wel intendant van
schoone kunsten, doch het is al heel
veel gezegd als hij zich met de Prix
de Rome inlaat. Lantara in bescherming
nemen zou te veel van hem gevergd
zijn. Daar zal de Charité wel voor
zorgen."
Zij liepen haastig door.
„Drommels, de portier moest mij nu
reeds eens naar binnen willen halen 1"
Timoléon, die maar half deze spot
tende woorden begreep, voelde toch
zijn sympathie voor den lichtzinnigen
Lantara toenemen.
„Wanneer ik eenmaal rijk ben ge
worden, kom je bij mij ook mijn kasteel
versieren."
„Zeker een luchtkasteel, een Chateau
d'Espagne
„Neen, in Provence," antwoordde
Timoléon naief.
„Die zijn wel zoo solide. Ik zal er
een boschje olijfboomen met een onder
gaande zon komen schilderen."
De hoop Lucile en „de Tambour
Royai" terug te zullen zien, deed Timo
léon besluiten de uitnoodiging van
zijn vriend voor den volgenden avond
aan te nemen. Zij spraken af elkander
bij 't café Procope te ontmoeten.
Toen zij daar binnenkwamen, zaten
rondom de tafeltjes reeds verscheiden
habitués van dit drukbezochte café.
Er heerschte een luid gegons van
stemmen en er traden telkens nieuwe
bezoekers binnen, die van de Comédie-
Fran^aise aan den overkant in de
pauze's even kwamen binnenwippen.
„Laten wij ons hier nie^ophouden,"
zei Lantara tot zijn vriend. „De heeren
mochten eens handgemeen worden."
Zij ontmoetten op 't trottoir twee of
drie meisjes, die met sinaasappelen en
pastilles ventten.
„Wat kosten je sinaasappelen vroeg
Lantara de jongste van de drie, die
hij herkende als 't buurmeisje van
Jacqueline.
„Vier stuiver voor een edelman, twee
voor een burgerman en voor meneer
Lantara niets."
„En wil je nog altijd actrice worden,
Flora Florette En hoe gaat het met
grootmoeder?" vroeg onze schilder,
terwijl hij een zestal appelen uitzocht,
die hij in zijn zakdoek stopte.
„Nog altijd slecht, meneer Lantara."
„Van avond ben ik een edelman,
want ik betaal je appelen met vier
stuiver. Zes maal vier is vier-en-twin-
tig en hier nog twintig er bij om voor
je grootmoeder een lekker kippensoepje
te maken."
I „God moge er u voor beloonen,
meneer Lantara," antwoordde de kleine
Flora dankbaar.
De vrienden liepen nu snel verder.
Eenige minuten later sloegen zij de rue
Saint Honoré in.
„Hier wilde onlangs een gauwdief
mij mijn horloge rollen. Stel je voor,
ik, Lantara, met een horloge op zak,
wat een stoute verbeelding had dat
heerschap. Ik heb hem voor z'n moeite
een stoot in zijn ribbenkast gegeven,
die hem heugen zal."
Na Saint-Roch gepasseerd te zijn
kwamen ze voorbij een hotel waarvan
de eerste étage hel verlicht was. Het
geluid van een clavecimbaal drong tot
hen door en Lantara riep luide uit
„La Geoffrin heeft bezoek, dat 't haar
wel bekome 1 De geheele Encyclopaedic
is present: ü'Alembert, Diderot, Mo
reliet, d'Holbach, Saint-Lambert, er
ontbreken alleen nog maar Voltaire en
Jean-Jacques. Welaan vrienden, philo-
sopheer er maar lustig op los. Stapel
vliegeneieren ®p 't web van een spin,
meer gewicht legt uw gezamenlijke
geleerdheid toch niet in de schaal.
Al uw schoonklinkende phrasen, uw
getwist en geredekavel over kunst en
metaphysica moeten het afleggen tegen
één fabel van La Fontaine, een hoofd
stuk uit Rabelais, een tooneel van
Molière, een galant feest van Watteau,
een standbeeld van Puget, een ooera
van Rameau. Wijsgeeren moogt ge
zijn, doch dichters en kunstenaar?,
hola, daar blijft ge af."
„Waarde vriend," merkte Timoléon
op, „madame Geoffrin heeft toch het
recht te ontvangen wie zij wil
„Welzeker, en daarom moogt gij en
Pirori, de /ïeef van Rameau en ik in
de kou staan. Mme du Deffaud en Mme
d'Epinay zijn geen haar beter. Zij
schrijven romans en hebben bovendien
nog de pretentie te denken dat ze
leesbaar zijn. Alleen Mile de Lespinasse
maakt een gunstige uitzondering, doch
daarom kan Mme du Deffaud haar
niet luchten. Zij is tenminste een
artiste. Ik heb lust een steen tegen
die verlichte vensters te gooien
Plotseling hoorde men 't geluid van
naderende voetstappen. Een korporaal
met een man van de wacht, echte
Parijsche jongens, geweer met bajonet
over den schouder, de wftte cocarde
op hun steek, kwamen de garde van
de Assumption aflossen.
Timoléon dacht aan Lucilr, doch
Lantara liet hem er den tijd niet toe.
Men naderde de brug d'Arcans, berucht
otn zijn talrijke duels en waaronder 't
zwarte water van een riocl liep. Hier
eindigde het Parijs van Lodewijk XV
om over te gaan in 't befaamde dorp
d" P^rcherons, een groote wijk van
wijnhuizen en kroegen, doorsneden
met kleine straatjes, moestuinen en
sloten, die zich uitstrekten van de
Chaussée ü'Antin tot de hoogten van
het kleine en groote Pologne. Daar
buiten bloeiden de korenvelden en
boomgaarden met enkele „petites
maisons,'' rendez-vous van pretmaken-
de hovelingen en financiers, die van
tijd tot tijd op de konijnenjacht togen
tot aan de heuvelen van Montmartre
met zijn eerbiedwaardige abdy en zijn
vele windmolens.
De rue du Cocq en de la Croix
Blanche liepen parallel met de rue
des Porcherons en kwamen uit bij een
hoekhuis, 't reeds zoo vaak vermelde
iustoord, door Jean Ramponaux, 'n
ware bezienswaardigheid van 't Parijs
van die dagen gemaakt. Een knarsend
uithangbord vertoonde een trommelsla
ger en de naam van den eigenaar,
die een meer dan gewone populariteit
genoot, waarvoor hij trouwens zelf
de noodige reclame maakte.
(Wordt vervolgd.)
