Iel fortoin fan een Fluitist.
Nieuws- en Advertentieblad TO voor Zeeuwsch-Vlaanderen
J. C. VINK - Axel.
LEVENSLANG GEVANGEN.
FEUILLETON.
Binnenland.
Landbouw.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UlTGEiVER
tot 5 regels 60 Centvoor
Greote letters worden naar
ADVERTENTIËN van 1
eiken regel meer 12 Cent.
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Is het wreed een hond levens
lang opgesloten te houden of aan
een ketting vast te leggen Wie
er zich maar even rekenschap
van geeft, moet antwoorden: Ja.
Maar dan is het toch wel droe
vig te moeten denken aan al die
honden ook in ons land, die fei
telijk veroordeeld zijn tot gevan
genschap voor heel hun leven,
op erven en in buitenplaatsen,
soms in kennels, en dan nog dik
wijls met hoogst gebrekkige be
schutting tegen het weer.
De hond is naar de bedoeling
van den Schepper bestemd om
in vrije beweging te leven, om
zijn krachten te gebruiken op
natuurlijke wijze, maar hoe me
nige "hond kan zijn krampachtige
ledematen niet bewegen zonder
gerammel aan een min of meer
zwaren ketting, zooals die, waar
aan vroeger de gevangenen wer
den vastgelegd door de menschen,
in wier macht zij zich bevonden.
De meest zachtaardige hond
wordt valsch en boos gemaakt
door zulk een voortdurende ge
vangenschap. De levenslust, die
tot uiting moest komen in ge
zonde lichaamsbeweging is ont
aard in een nijdige woede, en
dit vaak in zulk een mate dat
een hond, die in vrijheid opge
groeid, een trouw vriend zou zijn,
<v toe gebracht is in alle men
schen vijanden en kwelgeesten te
zien.
Honden hebben veel van kin
deren. Ze voelen behoefte aan
een vriendelijke behandeling
ze worden graag geliefkoosd, en
hebben er een hekel aan gene
geerd of ruw toegesproken te
worden. Aan de manier, waarop
iemand zijn hond behandelt, leert
men zijn karakter kénnen, en
wanneer men een armen hond
maand op maand ziet vastliggen
(en soms komen gevallen aan het
licht, dat ze jaren achtereen zelfs
niet een enkele maal worden
losgemaakt!), dan kan men wel
zoo goed als zeker zeggen, dat
de baas van zulk een gevangene
geen oog heeft voor de ohwaar
deerbare gave Gods in dit trouwe
schepsel aan zijn menschetikind
geschonken.
Een mensch kan zijn gezond
heid, voorspoed en vrienden on
der de menschen kwijt raken,
maar zijn hond zal hem nooit in
den steek laten, de geschiedenis
maakt dan ook nergens melding
van een hond die zijn meester
verraderlijk heeft bejegend. Waar
lijk zulk een trouw vedient een
betere bejegening.
Een bekend schrijver heeft de
opmerking gemaakt dat de hond
zijn baas als een soort van god
heid beschouwtwij mogen onder
geen voorwendsel van onze macht
over het leven van deze tot den
dood toe trouwe dieren misbruik
maken door hen- te doemen tot
een ellendig bestaan van voort
durende. gevangenschap. Het
leven is ook aan een hond niet
geschonken om weg te kwijnen
en te verteren bij machteloos ge
blaf en gerammel aan een ketting.
Wanneer vrijheid van beweging
voor een mensch goed is, is ze
het dan ook niet voor den trou
wen metgezel van den mensch
Daarom doen wij een ernstig
beroep op eigenaars van honden
om deze niet vast te leggen, en
hun deze kwelling te besparen.
Bedenk dat uw hond ook ge
schapen is om zich flink te kun
nen gewegen, om zich heen te
kijken en bezigheid te hebben.
Het is overeenkomstig zijn aard
bij z'n baas te zijn en schik te
hebben. Het gemis aan liefde,
aan gezelligheid, aan bezigheid,
beteekent noodeloos lijden voor
het dier.
Een hond, die's zomers buiten
in de zon vastligt, niet bij machte
de schaduwrijke plekken te be
reiken, soms bovendien nog zon
der water om zijn brandenden
dorst te verslaan of alleen met
wat verschaalde smerige, warme
vloeistof, zulk een hond maakt
een marteling door. Hetzij hij
nog rukt aan zijn ketting of in
doffe berusting neerligt, omdat er
toch niets aan zijn lot te veran
deren valt, hij is in zijn bekla
genswaardig bestaan een aan-
4)
klacht tegen den mensch, die
hem dit noodeloos aandoet. En
ook bij winterdag of in winter
nacht herinnert het lot van een
kettinghond aan de onnadenkende
zelfzucht van zijn meester.
Het leven van een hond duurt
kort. Moet dan dit korte bestaan
nog door iets tegennatuurlijks
vergald worden? Kan het zijn
naar den wil van Hem, die den
mensch heerschappij heeft gege
ven over de dieren, dat die heer
schappij ook op deze wijze wordt
misbruikt? Het antwoord is niet
twijfelachtigmaar mogen dan
deze regelen ertoe leiden, dat ook
een hond als schepsel wordt be- j
schouwd en als zoodanig niet j
noodeloos gekweld mag worden.
De opbrengst van dt wuidadig-
hnidszegels.
De weldadigheidspostzegels voor
het Kind hebben bruto ongeveer
f 60.000 opgebsacht.
Verleden jaar bedroeg de bruto
opbrengst van de weldadigheids
postzegels f 22 000.
Geen stemplicht.
Bij de Tweede Kamer is inge
komen een wetsontwerp tot wij
ziging van de Kieswet, in dier
voege dat de bepalingen betref
fende de strafrechtelijke sanctie
op de naleving van den stemplicht
komen te vervallen.
Mooi werk.
Naar wij vernemen bestaan er
plannen om Drentsche kinderen
uit de Veenstreken in overleg met
de Centrale Commissie tot uitzen
ding van Ned. kinderen naar bui
ten, in Rotterdamsche gezinnen
onder te brengen ais contra-pres
tatie voor hetgeen door het plat
teland is gedaan voor de Rotter
damsche kinderen.
Deze plannen worden opge
maakt met medewerking van den
commissaris der Koningin in
Drente en den inspecteur van de
Volksgezondheid te Groningen,
dr. Tuntler.
Leeaing van 25 miliiotn guide*.
In een te Utrecht gehouden
buitengewone algemeene verga
dering van aandeelhouders der
Mij. tot exploitatie van Staats
spoorwegen, werd besloten tot
wijziging der statuten en het slui
ten eener overeenkomst met den
Staat betreffende het vervoer van
brief- en pakketpost enz., terwijl
de directie voorts werd gemach
tigd te zijner tijd zoo noodig een
geldleening aan te gaan van ten
hoogste f 25.000 000
Uit de Pers.
„De Werkgever", van de ver-
eeniging van Ned. Werkgevers
en van het Centraal Industrieel
Verbond, van Februari verschijnt
voor het eerst geillustreerd. Een
beschouwing van Mr. H. M. Groe
neveld over de kosten onzer
sociale verzekering, deelt mede
wat de verschillende sotiale wet
ten kosten aan den Staat en aan
het bedrijfsleven en komt tot de
slotsom, dat dit rond 52 millioen
voor het bedrijfsleven, rond 51
millioen voor den Staat uitmaakt
en dat deze 103 millioen tot 125
a 130 millioen zullen stijgen als
de ziekteverzekering er bij komt.
Er is verder een enquete over
de inning der belasting van ar
beiders. Het is nog niet zoo
lang, dat de arbeiders belasting
betalen en niet allen gaat dit even
gemakkelijk af. De fiscus legt
vaak beslag op het loonde deur
waarder komt aan de fabriek en
er is veel soesah.
Is dat te voorkomen Is dit
eigenlijk een zaak waarin de
werkgevers gemengd moeten
worden Is er niet een beter
stelsel te bedenken Over deze
vragen liep het onderzoek en hei
lost de quaestie niet op, het brengt
die, naar het blad concludeert,
toch een stap nader tot de op
lossing.
Tegen een nieuwe belasting,
waarmede de industrie bedreigd
wordt, die op het onttrekken van
water aan Rijks-wateren, gaat
deze zich verweren. Blijkens een
verspreide circulaire zullen de
volgende zes vereenigingen,
welke in den Nijverheidsraad ver
tegenwoordigd zijn, door een
proef-proces laten uitmaken of
de Staat tot deze heffing het
recht heeftde Nederlandsche
Maatschappij voor Nijverheid en
Handelde Vereeniging van Ne
derlandsche Werkgevershet
Centraal industrieel Verbond de
Algemeene R.K. Werkgeversver-
eeniginghet Verbond van Ne
derlandsche Fabrikantenvereeni-
gingende Christelijke Werkge
versvereniging.
AXELSCHE Bi COURANT
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
Uit het Fransch vertaald.
„Ik wilde alleen maar zeggen, waarde
nicht, dat uw hazewindje mijn zijden
kousen wat stuk getrokken heeft, doch
dat zoo iets werkelijk «iets te betee-
kenen heeft."
Hortense had onderwijl haar lieveling
reeds opgenomen en in haar schoot
gevlijd, waar hij weldra insliep. „Ik
zie wel, neef, dat gij gewoon zijt met
een ander slag honden om te gaan, en
wat zoudt gij er van zeggen, waarde
abbé, wanneer wij het vervolg van uw
treurspel tot morgen uitstelden
De Courbeissade nam daarop af
scheid, onder belofte den volgenden
dag op het afgesproken uur zijn op
wachting te komen maken en Timoléon
wist niets beters te doen, dan zijn
voorbeeld te volgen en naar huis te
rijden.
Het toeval wilde, dat zij elkander
dien volgenden dag om klokslag drie
uur voor de deur van de gravin ont
moetten en het maar niet eens schenen
te kunnen worden, wien de eer toe
kwam, het eerst naar binnen te gaan.
Als habitwé van het huis, had de abbé
er voor gezorgd wat koekjes bij zich
te hebben en hij schraapte bij het op
gaan der trap eenige malen luid de keel.
Dit deed hij niet zoo zeer om de
gravin van zijn komst op de hoogte
te stellen, dan wel om Brimborion zijn
aanwezigheid duidelijk te maken, die
hem dan ook kwispelstaartend tegemoet
snelde en niet ophield, vóór hij de
versnapering te pakken had. Nu ge
beurde het, dat 't lieve dier met zoo'n
geweld vooruitdrong, in de meenirig,
dat de abbé de deur zou openen, dai
Timoléon, die alleen maar oogen had
voor zijn schoone nicht, over hem viel
en de kamer binnenstruikeide. Thans
kon de ridder zijn woede niet langer
bedwingen en diende het diertje een
schop toe, met het gevolg, dat Brim
borion de hooge trap aftuimelde en
onder in de marmeren vestibule terecht
kwam, waar hij met bebloeden snuit
een helsch gejank aanhief, waarop heel
de huishouding van de gravin kwam
toeloopen.
„Groote God, wat gebeurt er met
m'n Brimborionnetje Fanchon Made-
Ion, antwoordt toch, wat scheelt m'n
lieveling," riep de gravin, doodsbe-
angst.
Eerst toen overzag ridder Pèbre den
omvang van zijn daad. Hij had zich
onherstelbaar geblameerd en doods
bleek zag hij den zwijgenden abbé
aan
Het hondje bleef stuiptrekken, en
wat men beneden ook trachtte te ver
zinnen om het tot bedaren te brengen,
het gejank werd steeds luider en
doordringender. Toen werd het Timo
léon te bar en zonder het te weten,
hoe hij er gekomen was, stond hij weer
op straat en zag hij, hoe de met koper
beslagen deur gesloten werd
De kans op een huwelijk met zijn
tweede nicht was opnieuw voor hem
verkeken, en toen hij nog geheel onder
den indruk van deze tragische gebeur
tenis naar huis liep, wachtte hem
daar het bericht, dat de zaken een
nog veel slechter keer hadden genomen
j dan het vorige jaar,
HOOFDSTUK II.
De trouwe pachter had bericht uit
Lyon ontvangen, dat de zijden garens
met geplaatst waren, de olijfboomen
hadden weinig vrucht gedragen en de
deuren van het kasteel moesten nood
wendig hersteld worden, wilde de
Noordenwind het glaswerk niet in
drukken een werkelijk onhoudbare
toestand.
Ten slotte haalde meester Simon
een brief te voorschijn, waarin baron
de Gorgues, Timoléon's buurman, een
bod deed van vierduizend gouden livres
op den wijngaard en het dennenbosch,
die aan zijn landgoed grensden.
„Verkoopen!" riep Timoléón onge
duldig uit.
Meester Simon Brunache zuchtte
diep. Weer zou een brok van zijn
„grond" in handen van den buurman
overgaan.
„Ik zal gehoorzamen, doch ik doe
mijn meester eerbiedig opmerken, dat
er van de erfenis van zijn grootvader
nog slechts bitter weinig is overge
bleven. Wel is geldgebrek geen schande
en gij zelf, mijn persoontje, mijn
dochter, Rosalie en het verdere perso
neel hebben handen aan het lijf, wij
kunnen werken, doch het is even waai,
dat ridder Pèbre, de eerste van zijn
geslacht, zijn nalatenschap ternauwer
nood meer zou herkennen."
„Arm testament," zuchtte Timoléon.
Dit gesprek werd in de eetzaal ge
houden, waar een zware eikenhouten
kast tegen den wand stond.
„Als de papieren, die in deze kast
liggen, spreken konden, zouden zij u
met verwijten overstelpen. Ik zelf,"
hernam meester Brunache, „heb stee. j
mijn best voor u gedaan, maar aü.s
loopt ons ook werkelijk tegen. U
maakt op mij den indruk, alsof u met
onzet uw fortuin dwarsboomt entwee
wegen tegelijk bewandelt. De degen
of den ploeg, men moet weten te kiezen.
Ons landgoed heeft de schatkist van
onzen koning reeds genoeg opgebracht,
zoodat zijn majesteit u wel eens aan
het hoofd mocht stellen van een com
pagnie cavalerie of u een andere rijks-
be' rekking geven. Uw grootvader was
bij den koning en de koningin bekend,
zijn naam had er een goeden klank,
daar diende u profijt van te trekken."
„Bezit ge de sleutels van de kast,
intendant
„Rosalie zal wel weten waar ze zijn
of anders de pastoor
Sedert het overlijden van Mme de
Pèbre \vare*i de sleutels aan de huis
houdster toevertrouwd. Timoléon vroeg
ze haar met 'tdoel de herinnering aan
zijn grootvader weer eens levendig te
maken. Toen hij den volgenden dag,
na de drie grendels weggeschoven tc
hebben, ue deuren van de kast opende,
kwam hem een muffe lucht van stot
en lavendel tegemoet. Het uniform van
majoor Anaclet was geheel beschim
meld, alleen het kruis van den heiligen
Lodewijk had niet geleden. Evenmin
de vele rollen muziek, die op de stapels
papieren lagen.
Timoléon nam daarop een groote
leeren portefeuille ter hand en bij den
eersten oogopslag trof hem een minia
tuur, dat een schoone, jonge vrouw
voorstelde in het costuum van een
balletteuse. Een pakje, met een ver
bleekt zijden bandje bijeengehouden,
liet geen twijfel over, welke rol deze
vrouw in 't leven van den eersten ridder
Pèbre gespeeld had. Timoléon las
eer.ige briefjes, en begon te begrijp er,
Het zal zeker voor mauige land
en tuinbouwer van belang zijn te
weten dat voor het jaar 1925 een
leerrijke geillustreerden vakka
lender verschenen is, waarvan
wij met zeer veel genoegen heb
ben kennis genomen.
Samengesteld door den Heer
C. A. GL Spaan, lanbouwkundig
ingenieur, geefc deze kalender
in een 60 tal bladen in tekst en
verluchting een massa practische
en nuttige wenken. Wij zien b.v.
een bemestingstabel aangegeven
voor kleigronden een artikeltje
over onkruidbestrijding met
Zwavelzure Ammoniak, een ry
Noord Holland3che suikerpeeren
op rivierkleieen aanwijzing van
Zwavelzure Amoniakfloranid
superfosfaat en patentrkalie veor
groententeelt met de onderliinge
verhouding voor glascultures in
warenhuizen, enz. Elders een
artikeltje over bemesting van
hooi- en weiland, ook weer de
uitkomst erbij van de proef
over de beste bemesting van een
groententuin welke men voor alle
gewassen gelijk wil bemesten
over de voordeelen van i yenteelt
over een uil als de beste vriend
van den landbouwer bij de mui-
zenbestrijding over een meezen-
paar, dat meer rupsen en scha
delijke dieren verdelgt in één
zomer dan de boer met vele
sproeimiddelen over het aanleg
gen van een boomgaard in bouw-
ot in weiland en ook hier weer
met toto's ter illustreering en het
verschil in ontwikkeling van
dat zijn grootvader geep kluizenaars
leven had geleid.
Alle brieven waren onderteekend
Marie-Anne of met een groote M, met
uitzondering van de laatste, waaronder
bij zorgvuldig lezen de eertijds zoo
beroemde naam Camargo viel te ont
cijferen.
Camargo De ballerina, de ster van
de opera.
Timoléon beschouwde het miniatuur
met volle aandacht, haar uitdagenden
mond, haar geestige uitdrukkingsvolle
oogen. Aan den achterkant twee regels
fijn schrift... Marie-Anne aan haar
vriend Clement. 1727. Zonder twijfel
was dit een authentiek portret van de
iilustre Camargo. Een actrice, een
danseres van de opera, een echt
Parijsche vrouw De oogen van Timo
léon begonnen te schitteren. Hij vond
haar heel wat knapper nog dan zijn
nichten Hortense en Eleonore. Maar
in ieder geval zag zij er niet zoo
frisch en gezond uit als de kleine, lieve
Babet
Parijs! De opera! Camargo! Welk
een klank van betoovering hielden
deze namen inAls Camargo nog
tot de levenden behoorde, zou zij thans
in ieder geval een vrouw van hoogen
leeftijd moeten zijn een levende
schaduw van weleer met grijze haren,
zoo ongeveer als Rosalie De ridder
onderdrukte een zucht en ging met zijn
nasporingen door. Achter een stapel
muziekbladen en boeken vond hij ein
delijk een perkamenten rol. Toen nij ze
voorzichtig openroide, zag hij bovenaan
het koninklijk wapen. Het bleek het
brevet van een fluitist te zijn met de
handteekening van den eersten kamer
heer des kontngs de Mortemart.
(Wordt vervolgd.)