Iel fortoin fan een Fluitist. Nieuws- en Advertentieblad TO voor Zeeuwsch-Vlaanderen J. C. VINK - Axel. LEVENSLANG GEVANGEN. FEUILLETON. Binnenland. Landbouw. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UlTGEiVER tot 5 regels 60 Centvoor Greote letters worden naar ADVERTENTIËN van 1 eiken regel meer 12 Cent. plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Is het wreed een hond levens lang opgesloten te houden of aan een ketting vast te leggen Wie er zich maar even rekenschap van geeft, moet antwoorden: Ja. Maar dan is het toch wel droe vig te moeten denken aan al die honden ook in ons land, die fei telijk veroordeeld zijn tot gevan genschap voor heel hun leven, op erven en in buitenplaatsen, soms in kennels, en dan nog dik wijls met hoogst gebrekkige be schutting tegen het weer. De hond is naar de bedoeling van den Schepper bestemd om in vrije beweging te leven, om zijn krachten te gebruiken op natuurlijke wijze, maar hoe me nige "hond kan zijn krampachtige ledematen niet bewegen zonder gerammel aan een min of meer zwaren ketting, zooals die, waar aan vroeger de gevangenen wer den vastgelegd door de menschen, in wier macht zij zich bevonden. De meest zachtaardige hond wordt valsch en boos gemaakt door zulk een voortdurende ge vangenschap. De levenslust, die tot uiting moest komen in ge zonde lichaamsbeweging is ont aard in een nijdige woede, en dit vaak in zulk een mate dat een hond, die in vrijheid opge groeid, een trouw vriend zou zijn, <v toe gebracht is in alle men schen vijanden en kwelgeesten te zien. Honden hebben veel van kin deren. Ze voelen behoefte aan een vriendelijke behandeling ze worden graag geliefkoosd, en hebben er een hekel aan gene geerd of ruw toegesproken te worden. Aan de manier, waarop iemand zijn hond behandelt, leert men zijn karakter kénnen, en wanneer men een armen hond maand op maand ziet vastliggen (en soms komen gevallen aan het licht, dat ze jaren achtereen zelfs niet een enkele maal worden losgemaakt!), dan kan men wel zoo goed als zeker zeggen, dat de baas van zulk een gevangene geen oog heeft voor de ohwaar deerbare gave Gods in dit trouwe schepsel aan zijn menschetikind geschonken. Een mensch kan zijn gezond heid, voorspoed en vrienden on der de menschen kwijt raken, maar zijn hond zal hem nooit in den steek laten, de geschiedenis maakt dan ook nergens melding van een hond die zijn meester verraderlijk heeft bejegend. Waar lijk zulk een trouw vedient een betere bejegening. Een bekend schrijver heeft de opmerking gemaakt dat de hond zijn baas als een soort van god heid beschouwtwij mogen onder geen voorwendsel van onze macht over het leven van deze tot den dood toe trouwe dieren misbruik maken door hen- te doemen tot een ellendig bestaan van voort durende. gevangenschap. Het leven is ook aan een hond niet geschonken om weg te kwijnen en te verteren bij machteloos ge blaf en gerammel aan een ketting. Wanneer vrijheid van beweging voor een mensch goed is, is ze het dan ook niet voor den trou wen metgezel van den mensch Daarom doen wij een ernstig beroep op eigenaars van honden om deze niet vast te leggen, en hun deze kwelling te besparen. Bedenk dat uw hond ook ge schapen is om zich flink te kun nen gewegen, om zich heen te kijken en bezigheid te hebben. Het is overeenkomstig zijn aard bij z'n baas te zijn en schik te hebben. Het gemis aan liefde, aan gezelligheid, aan bezigheid, beteekent noodeloos lijden voor het dier. Een hond, die's zomers buiten in de zon vastligt, niet bij machte de schaduwrijke plekken te be reiken, soms bovendien nog zon der water om zijn brandenden dorst te verslaan of alleen met wat verschaalde smerige, warme vloeistof, zulk een hond maakt een marteling door. Hetzij hij nog rukt aan zijn ketting of in doffe berusting neerligt, omdat er toch niets aan zijn lot te veran deren valt, hij is in zijn bekla genswaardig bestaan een aan- 4) klacht tegen den mensch, die hem dit noodeloos aandoet. En ook bij winterdag of in winter nacht herinnert het lot van een kettinghond aan de onnadenkende zelfzucht van zijn meester. Het leven van een hond duurt kort. Moet dan dit korte bestaan nog door iets tegennatuurlijks vergald worden? Kan het zijn naar den wil van Hem, die den mensch heerschappij heeft gege ven over de dieren, dat die heer schappij ook op deze wijze wordt misbruikt? Het antwoord is niet twijfelachtigmaar mogen dan deze regelen ertoe leiden, dat ook een hond als schepsel wordt be- j schouwd en als zoodanig niet j noodeloos gekweld mag worden. De opbrengst van dt wuidadig- hnidszegels. De weldadigheidspostzegels voor het Kind hebben bruto ongeveer f 60.000 opgebsacht. Verleden jaar bedroeg de bruto opbrengst van de weldadigheids postzegels f 22 000. Geen stemplicht. Bij de Tweede Kamer is inge komen een wetsontwerp tot wij ziging van de Kieswet, in dier voege dat de bepalingen betref fende de strafrechtelijke sanctie op de naleving van den stemplicht komen te vervallen. Mooi werk. Naar wij vernemen bestaan er plannen om Drentsche kinderen uit de Veenstreken in overleg met de Centrale Commissie tot uitzen ding van Ned. kinderen naar bui ten, in Rotterdamsche gezinnen onder te brengen ais contra-pres tatie voor hetgeen door het plat teland is gedaan voor de Rotter damsche kinderen. Deze plannen worden opge maakt met medewerking van den commissaris der Koningin in Drente en den inspecteur van de Volksgezondheid te Groningen, dr. Tuntler. Leeaing van 25 miliiotn guide*. In een te Utrecht gehouden buitengewone algemeene verga dering van aandeelhouders der Mij. tot exploitatie van Staats spoorwegen, werd besloten tot wijziging der statuten en het slui ten eener overeenkomst met den Staat betreffende het vervoer van brief- en pakketpost enz., terwijl de directie voorts werd gemach tigd te zijner tijd zoo noodig een geldleening aan te gaan van ten hoogste f 25.000 000 Uit de Pers. „De Werkgever", van de ver- eeniging van Ned. Werkgevers en van het Centraal Industrieel Verbond, van Februari verschijnt voor het eerst geillustreerd. Een beschouwing van Mr. H. M. Groe neveld over de kosten onzer sociale verzekering, deelt mede wat de verschillende sotiale wet ten kosten aan den Staat en aan het bedrijfsleven en komt tot de slotsom, dat dit rond 52 millioen voor het bedrijfsleven, rond 51 millioen voor den Staat uitmaakt en dat deze 103 millioen tot 125 a 130 millioen zullen stijgen als de ziekteverzekering er bij komt. Er is verder een enquete over de inning der belasting van ar beiders. Het is nog niet zoo lang, dat de arbeiders belasting betalen en niet allen gaat dit even gemakkelijk af. De fiscus legt vaak beslag op het loonde deur waarder komt aan de fabriek en er is veel soesah. Is dat te voorkomen Is dit eigenlijk een zaak waarin de werkgevers gemengd moeten worden Is er niet een beter stelsel te bedenken Over deze vragen liep het onderzoek en hei lost de quaestie niet op, het brengt die, naar het blad concludeert, toch een stap nader tot de op lossing. Tegen een nieuwe belasting, waarmede de industrie bedreigd wordt, die op het onttrekken van water aan Rijks-wateren, gaat deze zich verweren. Blijkens een verspreide circulaire zullen de volgende zes vereenigingen, welke in den Nijverheidsraad ver tegenwoordigd zijn, door een proef-proces laten uitmaken of de Staat tot deze heffing het recht heeftde Nederlandsche Maatschappij voor Nijverheid en Handelde Vereeniging van Ne derlandsche Werkgevershet Centraal industrieel Verbond de Algemeene R.K. Werkgeversver- eeniginghet Verbond van Ne derlandsche Fabrikantenvereeni- gingende Christelijke Werkge versvereniging. AXELSCHE Bi COURANT Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postbus No. 6. Uit het Fransch vertaald. „Ik wilde alleen maar zeggen, waarde nicht, dat uw hazewindje mijn zijden kousen wat stuk getrokken heeft, doch dat zoo iets werkelijk «iets te betee- kenen heeft." Hortense had onderwijl haar lieveling reeds opgenomen en in haar schoot gevlijd, waar hij weldra insliep. „Ik zie wel, neef, dat gij gewoon zijt met een ander slag honden om te gaan, en wat zoudt gij er van zeggen, waarde abbé, wanneer wij het vervolg van uw treurspel tot morgen uitstelden De Courbeissade nam daarop af scheid, onder belofte den volgenden dag op het afgesproken uur zijn op wachting te komen maken en Timoléon wist niets beters te doen, dan zijn voorbeeld te volgen en naar huis te rijden. Het toeval wilde, dat zij elkander dien volgenden dag om klokslag drie uur voor de deur van de gravin ont moetten en het maar niet eens schenen te kunnen worden, wien de eer toe kwam, het eerst naar binnen te gaan. Als habitwé van het huis, had de abbé er voor gezorgd wat koekjes bij zich te hebben en hij schraapte bij het op gaan der trap eenige malen luid de keel. Dit deed hij niet zoo zeer om de gravin van zijn komst op de hoogte te stellen, dan wel om Brimborion zijn aanwezigheid duidelijk te maken, die hem dan ook kwispelstaartend tegemoet snelde en niet ophield, vóór hij de versnapering te pakken had. Nu ge beurde het, dat 't lieve dier met zoo'n geweld vooruitdrong, in de meenirig, dat de abbé de deur zou openen, dai Timoléon, die alleen maar oogen had voor zijn schoone nicht, over hem viel en de kamer binnenstruikeide. Thans kon de ridder zijn woede niet langer bedwingen en diende het diertje een schop toe, met het gevolg, dat Brim borion de hooge trap aftuimelde en onder in de marmeren vestibule terecht kwam, waar hij met bebloeden snuit een helsch gejank aanhief, waarop heel de huishouding van de gravin kwam toeloopen. „Groote God, wat gebeurt er met m'n Brimborionnetje Fanchon Made- Ion, antwoordt toch, wat scheelt m'n lieveling," riep de gravin, doodsbe- angst. Eerst toen overzag ridder Pèbre den omvang van zijn daad. Hij had zich onherstelbaar geblameerd en doods bleek zag hij den zwijgenden abbé aan Het hondje bleef stuiptrekken, en wat men beneden ook trachtte te ver zinnen om het tot bedaren te brengen, het gejank werd steeds luider en doordringender. Toen werd het Timo léon te bar en zonder het te weten, hoe hij er gekomen was, stond hij weer op straat en zag hij, hoe de met koper beslagen deur gesloten werd De kans op een huwelijk met zijn tweede nicht was opnieuw voor hem verkeken, en toen hij nog geheel onder den indruk van deze tragische gebeur tenis naar huis liep, wachtte hem daar het bericht, dat de zaken een nog veel slechter keer hadden genomen j dan het vorige jaar, HOOFDSTUK II. De trouwe pachter had bericht uit Lyon ontvangen, dat de zijden garens met geplaatst waren, de olijfboomen hadden weinig vrucht gedragen en de deuren van het kasteel moesten nood wendig hersteld worden, wilde de Noordenwind het glaswerk niet in drukken een werkelijk onhoudbare toestand. Ten slotte haalde meester Simon een brief te voorschijn, waarin baron de Gorgues, Timoléon's buurman, een bod deed van vierduizend gouden livres op den wijngaard en het dennenbosch, die aan zijn landgoed grensden. „Verkoopen!" riep Timoléón onge duldig uit. Meester Simon Brunache zuchtte diep. Weer zou een brok van zijn „grond" in handen van den buurman overgaan. „Ik zal gehoorzamen, doch ik doe mijn meester eerbiedig opmerken, dat er van de erfenis van zijn grootvader nog slechts bitter weinig is overge bleven. Wel is geldgebrek geen schande en gij zelf, mijn persoontje, mijn dochter, Rosalie en het verdere perso neel hebben handen aan het lijf, wij kunnen werken, doch het is even waai, dat ridder Pèbre, de eerste van zijn geslacht, zijn nalatenschap ternauwer nood meer zou herkennen." „Arm testament," zuchtte Timoléon. Dit gesprek werd in de eetzaal ge houden, waar een zware eikenhouten kast tegen den wand stond. „Als de papieren, die in deze kast liggen, spreken konden, zouden zij u met verwijten overstelpen. Ik zelf," hernam meester Brunache, „heb stee. j mijn best voor u gedaan, maar aü.s loopt ons ook werkelijk tegen. U maakt op mij den indruk, alsof u met onzet uw fortuin dwarsboomt entwee wegen tegelijk bewandelt. De degen of den ploeg, men moet weten te kiezen. Ons landgoed heeft de schatkist van onzen koning reeds genoeg opgebracht, zoodat zijn majesteit u wel eens aan het hoofd mocht stellen van een com pagnie cavalerie of u een andere rijks- be' rekking geven. Uw grootvader was bij den koning en de koningin bekend, zijn naam had er een goeden klank, daar diende u profijt van te trekken." „Bezit ge de sleutels van de kast, intendant „Rosalie zal wel weten waar ze zijn of anders de pastoor Sedert het overlijden van Mme de Pèbre \vare*i de sleutels aan de huis houdster toevertrouwd. Timoléon vroeg ze haar met 'tdoel de herinnering aan zijn grootvader weer eens levendig te maken. Toen hij den volgenden dag, na de drie grendels weggeschoven tc hebben, ue deuren van de kast opende, kwam hem een muffe lucht van stot en lavendel tegemoet. Het uniform van majoor Anaclet was geheel beschim meld, alleen het kruis van den heiligen Lodewijk had niet geleden. Evenmin de vele rollen muziek, die op de stapels papieren lagen. Timoléon nam daarop een groote leeren portefeuille ter hand en bij den eersten oogopslag trof hem een minia tuur, dat een schoone, jonge vrouw voorstelde in het costuum van een balletteuse. Een pakje, met een ver bleekt zijden bandje bijeengehouden, liet geen twijfel over, welke rol deze vrouw in 't leven van den eersten ridder Pèbre gespeeld had. Timoléon las eer.ige briefjes, en begon te begrijp er, Het zal zeker voor mauige land en tuinbouwer van belang zijn te weten dat voor het jaar 1925 een leerrijke geillustreerden vakka lender verschenen is, waarvan wij met zeer veel genoegen heb ben kennis genomen. Samengesteld door den Heer C. A. GL Spaan, lanbouwkundig ingenieur, geefc deze kalender in een 60 tal bladen in tekst en verluchting een massa practische en nuttige wenken. Wij zien b.v. een bemestingstabel aangegeven voor kleigronden een artikeltje over onkruidbestrijding met Zwavelzure Ammoniak, een ry Noord Holland3che suikerpeeren op rivierkleieen aanwijzing van Zwavelzure Amoniakfloranid superfosfaat en patentrkalie veor groententeelt met de onderliinge verhouding voor glascultures in warenhuizen, enz. Elders een artikeltje over bemesting van hooi- en weiland, ook weer de uitkomst erbij van de proef over de beste bemesting van een groententuin welke men voor alle gewassen gelijk wil bemesten over de voordeelen van i yenteelt over een uil als de beste vriend van den landbouwer bij de mui- zenbestrijding over een meezen- paar, dat meer rupsen en scha delijke dieren verdelgt in één zomer dan de boer met vele sproeimiddelen over het aanleg gen van een boomgaard in bouw- ot in weiland en ook hier weer met toto's ter illustreering en het verschil in ontwikkeling van dat zijn grootvader geep kluizenaars leven had geleid. Alle brieven waren onderteekend Marie-Anne of met een groote M, met uitzondering van de laatste, waaronder bij zorgvuldig lezen de eertijds zoo beroemde naam Camargo viel te ont cijferen. Camargo De ballerina, de ster van de opera. Timoléon beschouwde het miniatuur met volle aandacht, haar uitdagenden mond, haar geestige uitdrukkingsvolle oogen. Aan den achterkant twee regels fijn schrift... Marie-Anne aan haar vriend Clement. 1727. Zonder twijfel was dit een authentiek portret van de iilustre Camargo. Een actrice, een danseres van de opera, een echt Parijsche vrouw De oogen van Timo léon begonnen te schitteren. Hij vond haar heel wat knapper nog dan zijn nichten Hortense en Eleonore. Maar in ieder geval zag zij er niet zoo frisch en gezond uit als de kleine, lieve Babet Parijs! De opera! Camargo! Welk een klank van betoovering hielden deze namen inAls Camargo nog tot de levenden behoorde, zou zij thans in ieder geval een vrouw van hoogen leeftijd moeten zijn een levende schaduw van weleer met grijze haren, zoo ongeveer als Rosalie De ridder onderdrukte een zucht en ging met zijn nasporingen door. Achter een stapel muziekbladen en boeken vond hij ein delijk een perkamenten rol. Toen nij ze voorzichtig openroide, zag hij bovenaan het koninklijk wapen. Het bleek het brevet van een fluitist te zijn met de handteekening van den eersten kamer heer des kontngs de Mortemart. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1925 | | pagina 1