ZWARE OFFERS. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch - Vlaanderen No. 79. VRIJDAG 9 JANUARI 1925. 40e Jaarg. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEUILLETON. Binnenland. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER De jonge Vlaamsche socialist Jef van Extergem, uit Antwerpen, na den wapenstilstand tot ver scheidene jaren kerkerstraf ver oordeeld om zijne deelneming aan de activistische beweging tijdens den oorlog, doch in het voorjaar van 1921 weer,- hoewel voorwaardelijk, op vrije voeten gesteld, heeft thans, naar men uit Brussel meldt, te Merxem, tegen de indertijd door hem ondertee- kende belofte in, op een open bare vergadering van de Vlaamsch nationalistische partij het woord gevoerd. In een aan den liberalen mi nister van justitie Masson ge- richten brief zegt van Extergem, dat waar „de vertegenwoordigers van het de Vlamingen verdruk kend Belgisch regime hun haat hebben samengetrokken op den man, die pal en onwrikbaar is blijven staan als een rots", het hem onmogelijk is geworden langer lijdzaam te blijven toezien bij de pogingen van hen „die trachten dat dr. Borms Jietzelfde lot zou ondergaan als wijlen dr. Rudelsheim". „Zulks, aldus van Extergem, niet langer tegenover mijn geweten kunnende verantwoorden, weiger ik mij voortaan nog volgens die voorwaarde te gedragen. Dit besluit heb ik genomen na rijpe overweging, niet terugschrikkend voor het uiterste machtsmiddel dat u tegen mij kunt aanwenden. Uit den kerker zal mijn getuigenis voor dr. Borms een luideren weerklank hebben dan wanneer ik het op duizend openbare vergaderingen zou komen af leggen". Van Extergem had, bij zijne invrijheidstelling in 1921, nog 3 jaar en 4 maanden straf te goed. In een vergadering van het Vlaamsch studentenverbond gaf prof. Daels enkele staaltjes van de wijze, waarop de rechten van het gebruik der twee talen in België worden gehandhaaft. Een er van was het volgende. 51) „De soldaten werden op een morgen in de wei geroepen en een officier las er in de twee talen „de belofte van gelijkheid in rechte en in feite" voor. De jongens bleven kalm. De officier zeide vervolgens „Et maintenant, numérotez-vous, et le premier qui ose Ie faire en flamandhuit jours de cachot". Dat was de omlijsting van de belofte van „gelijkheid in rechte en in feite". ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. De Berlijnsche hoofdcommis saris van politie heeft bepaald, dat met ingang van 15 dezer in alle inrichtingen waar logies aan vreemdelingen verstrekt wordt, o'p een zichtbare plaats duidelijk moet worden aangegeven den prijs van de kamers met bedie ning, verwarming en verlichting. Elke inrichting moet een register hebben, waarin alle beschikbare kamers zijn aangegeven met de kosten voor elk afzonderlijk. Dit register moet steeds aan de politie ter inzage verstrekt worden en steeds in drievoud door de politie zijn afgestempeld, evenals boven bedoelde aankondiging. De moord, in den avond van 23 December in den D-trein tusschen Keulen en Neuss op den gepensioneerden majoor Kroner gepleegd, is thans opge helderd. De verdachte, de 24- jarige chauffeur Anton Pesch, heeft volledig bekend. Hij was op den bewusten avond met een perronkaartje op het perron te Keulen gekomen en in den trein naar Neuss gestapt. Onderweg was hij langs de loopplank bij een coupé gekomen, waarin een man zat te slapen. Hij drong ongemerkt den wagon binnen en hield den man een pistool voor, met de bedreiging hem te dooden, als hij zijn geld en kostbaarheden niet afgaf. Toen Kroner zich verzette had hij hem doodge schoten en beroofd, was te Neuss in een naar Keulen terugkeeren den trein gestapt en daar met zijn perronkaartje weer door de contröle gekomen. Enkele gouden .sieraden had hij later met hulp van twee vrouwen beleend. Pesch werd al lang van den moord verdacht, omdat hij als treinroover bekend was en de politie wist dat hij in het bezit was van een oud legerpistool, van hetzelfde kaliber als dat waarmee de mis daad was gepleegd. Naar sir Travers Clarke, de hoofdleider van de rijkstentoon stelling te Wembley meegedeeld heeft, wordt deze begin Mei her opend. Een vliegtuig van den expres-dienst Londen Berlijn heeft de reis heen en terug, in totaal 1300 mijlen, in 11 vlieg uren afgelegd. Het vliegtuig ver trok Maandagmorgen 8 uur 10 van Croydon, bleef anderhalf uur te Amsterdam en een uur te Hannover en kwam 's middags om 2 uur 10 te Berlijn aan. Het vertrok den volgenden morgen om 8 uur 25 uit Berlijn, bleef wederom een uur te Han nover en anderhalf uur te Amster dam en arriveerde des namiddags om 4 uur te Croydon. Het vliegtuig was slechts een kleine machine, daar de groote Napier D. H.-vliegtuigen, die vroeger voor den dienst Londen- Berlijn werden gebruikt, niet meer over Duitsch gebied mogen vliegen, zoolang de geallieerden aan Duitschland verbieden even groote vliegtuigen te bouwen. Engelsch-Indië heeft een nieuw uitvoerartikel ontdekt, zegt de correspondent van de Times te Bombay. Honderden apen worden geëxporteerd ten behoeve van de behandeling met apen- klieren in Duitschland en Enge land. De nieuwe handel is on langs begonnen en neemt snel toe. Kort geleden zijn met een Duitsch stoomschip 500 apen verscheept, en er wachten er nu weer 100 op verscheping- De apen komen voornamelijk uitliet district Lucknow. Een indisch blad oefent kritiek erop, dat de dieren verzonden worden in bekrompen houten kratten. Generaal majoor Patrick ver klaarde in het Amerikaansche Huis van afgevaardigden, dat de Amerikaansche luchtvlootbeschikt over gevechtsvliegtuigen die draadloos zonder piloot bestuurd kunnen worden. Nog éèn stapje verder, n.l. het draadloos strooien van luchtbom- men en de zaak is gezond. Een missie onder leiding van de Fransche kolonel de Goys, zal eerlang met twee vliegtuigen met vier motoren vertekken op een studiereis naar Noord-Afrika. Zij zal een tocht door de Sahara maken naar de Niger en hetTsjaad- meer en daarna naar Bangai aan de grens van {Belgisch Kongo, en terugkeeren over Soedan, Senegol, Marokko en Spanje. Het doel van den tocht is verbinding te bren gen tusschen de voornaamste Fransche bezittingen in Afrika, het verrichten van technische waar nemingen op langen afstand en onder een heel ander klimaat met zware vliegtuigen, met een be langrijk draagvermogen voor han delsdoeleinden het doen van me teorologische waarnemingen op groote hoogte en ten slotte het verkrijgen van ervaring in de groote luchtvaart op lange .en moeilijke tochten. In de Oekraine treden, naar de Roel verneemt, de arbeiders in grooten getale uit de commu nistische partij. Zoo hebben dezer dagen alle havenarbeiders teOdes sa, die lid van de partij zijn, ge lijktijdig hun lidmaatschap opge zegd. Een en ander schijnt ver band te houden met de dezer dagen reeds gemeldeafscheidings- beweging en met het Trotski- conflict. Soirée ten Ho re. Dinsdagavond heeft in het Ko ninklijk Paleis aan het Noord einde te 's Gravenhage de jaar lij ksche galasoirée ten Hove plaats gehad, ter bijwoning waarvan tot een 300 dames en heeren uit de Residentie, die, evenals vorige jaren, den wensch te kennen hadden gegeven, hun opwachting bij de Koningin te mogen maken, namens de Koningin en den Prins uitnoodigingen waren ge zonden. De soirée begon voor een deel der genoodigden om 9 uur, op welk uur de Vorstelijke Familie ook de Koningin-Moeder nam aan de ontvangst deel cercle hield voor de Nederlandsche autoriteiten en hun dames. Om half 10 kwamen de andere ge noodigden. De Vorstelijke personen be wogen zich, na de cercle, in de verschillende zalen te midden der genoodigden. Onder leiding van eersten lui tenant Boer luisterde de Konink lijke Militaire Kapel de soirée op. In eenige zalen waren buffetten aangericht, die versierd waren met tulpen. De vliegtocht Nederland—Indië. Te Rotterdam wordt thans de film vertoond van de aankomst der aviatuers te Batavia. Het filmbeeld laat het vertrek zien van het escadrille vliegtui gen, dat den langverwachten te gemoet is gegaan. Dan komt boven het geheel vrij gelaten .veld de groote Fokker aanzweven. Spoedig is de ma chine omringd van enthousiaste blanke en bruine broeders die het drietal vergezellen naar de plaats, waar de gouverneur-gene raal hen toespreekt. Er is veel gezwaai met hoeden en helmen veel gewuif en vermoedelijk veel hoera- en ander geroep. Ten slotte vertrekt het drietal in een versierde auto naar Ba tavia. De muziek speelt, als het vlieg tuig boven het veld daalt, het Wilhelmus en dan is er zegt de „N. R. Crt." een medeleven in de zaal, hetwelk bewijst, dat deze vliegtocht en zijn gelukkig einde een van de weinige dingen is, die het Nederlandsche publiek uit zijn voegen vermag te krijgen. AXELSCHE MKI COURANT Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postbus No. 6. (Uit het Duitsch.) Van den toren der kapel klonk helder klokgelui tusschen het warme woord van den geestelijke. Enkele van de niet tot de familie behoorenden snikten. Ernst Reinsberg en Adèle vergoten geen tranen. Tusschen hen beiden was het stilzwijgende overeen komst, „dat geen klacht meer zou ge hoord worden over het onvermijde lijke." Hun oogen ontmoetten elkaar zelfs in een heel, heel stillen lach een bonte vlinder dartelde onder de toespraak van den geestelijke onop houdelijk boven het geopende graf. Welk een heerlijke beteekenis lag daarin Nu was alles, alles voorbij, de gees telijke was heengegaan, ook de anderen hadden met stillen handdruk afscheid genomen van Ernst Reinsberg en Adèle, die nog niet terstond in de voer hen zoo eenzaam geworden villa wilden terugkeeren. Langzaam beklommen zij het berg pad. Van tijd tot tijd keerden zij zich nog eens om, hun oogen zochten een kleinen grafheuvel op het kerkhof, waar de stralende zonneschijn speelde op de marmeren gedenkteekenen daarna gingen zij als dralend verder zonder te spreken. Zij bereikten een smal pad, dat naar den Schatz-alp leidde. Toen zij om een bocht van den weg een bank voor zich zagen, bleef Erns' Reinsberg met vragenden blik staan. Mevrouw Adèle knikte en nam plaats. De jonge advokaat'tastte naar zijn borstzak en haalde een brief te voor schijn. „Nu moet u lezen," zei hij lang zaam, met zijn eigenaardige, weeke, diepklinkende stem. Mevrouw Adèle begreep niet, hoe haar hand, waarmee zij den brief aan vatte, zoo plotseling begon te beven. Het was haar, uit dien brief zou een doode tot haar spreken.' Dat moest het zijn. Zij boog zich over het papier. „Lieve broeder 1" stond daar. „Dezen brief schrijf ik je, voor het geval, dat ik je niet wederzie. Zoo kan het toch worden. Maar dan zul je weten, dat ik vóór mijn vroeg sterven in het wonderbare dal van Davos nog vele waarlijk gelukkige uren doorleefde. Daarom zou ik ook hier begraven willen worden, hier, waar ik in zomer, winter en voorjaar een zoo machtig deel van de heerlijkheden der wereld heb mogen zien. Hoe vele duizenden moeten even vroeg den duisteren weg gaan, zonder dat zij zulk geluk hebben gesmaakt... Dat wilde ik je zeggen, Ernst en nog iets anders, dat mij bovenal ter harte gaat. Eigenlijk zou de heerlijke natuur mij toch niet haar diepste wonderen hebben geopenbaard, als ik ze alleen door mijn, door ziekte verzwakte oogen had moeten waar nemen. Doch aan mijn zijde was een vriendin, die mij goedig haar groot- openstralenden blik leende. Doch ik wil geen loflied op Adèle zingen. Slechts een ding wil ik je omtrent haar meededen, dat jou aangaat, lieve Ernst, Het moet gezegd zijn. Haarschoone, groote ziel hoort jou toe, broeder. Met een liefde, die na biltere dwaling smacht naar haar tehuis. En dat tehuis is aan uw hart. Sluit het open voor Adèle... Weet je, wat mijn laatste droom zal zijn, een droom, dien ik mee zou willen nemenindeeeuwigheid? Dat gij beide, geiiefde menschen, mij een heel bijzondere plechtigheid wilt bereiden. Ik zal droomen, dat ge in de vriendelijke, kleine Vrouwenkerk, waarin ik de laatste maal voor Gods aangezicht trad, samen aan het altaar mocht treden, dat ge als man en vrouw uit Davos en van mijn graf terugkeert. De doode zal dan gelukkig zijn-in uw levend geluk Met een schok liet Adèle den brief zakken, keerde het slanke bovenlichaam een weinig om en drukte haar gelaat tegen de leuning van de bank. Lang bleef zij zoo zitten. De jonge advokaat vroeg eindelijk en zacht„Nietwaar Adèle, wij zullen Ella's wensch vervullen Toen rees zij op. Sidderend van het hoofd tot de voeten, maar kaars recht stond de koninklijke gestalte voor hem. Hij staarde verschrikt in een bleek, diepbewogen gelaat. „Wensch herhaalde zij op snijdend smartelijken toon, bijna morrend. „U hebt het woord uitgesproken, dat zich voor altoos tusschen ons zal plaatsen." „Adèle, ik begrijp je niet „Waarom heeft Ella dezen wensch neergeschreven, het verlangen, dat gij mij. de eenzame en verdoolde, aan uw hart zoudt nemen Moet ik dan niet denken, dat u, als u mij roept, werke- lij k slechts de opdracht van de stervende zult vervullen, dat die roep echter heelemaal niet uit uw hart opstijgt Me delijden wil ik echter niet niet vap u 1 In eeuwigheid niet 1" Ernst Reinsberg schudde met iets als verlichting zacht het hoofd. „Adèle," zei hij toen, „hoe kunt u zoo iets zeggen „Moet ik niet zei ze nog harts tochtelijker. „Ik kan niet anders, O, hoe staat u nu plotseling voor mij I Ik zal u nu niet anders meer kunnen zien, dan zooals ik u zag op dien verschrikkelijken dag, toen ik naar de begrafenis van uw moeder kwam en u mij ijskoud den rug toekeerdel Steeds, steeds weer heb ik daaraan moeten denken I Zoo slechtszoo zal u voor mij staan, als u van mij eischt, den wensch eener stervende te vervullen! Ik wil uw medelijdende offerwilligheid met... tot het einde der aarde zal ik daarvoor vluchten Neen, neen, ik kan den gevorderden weg niet met u afleggen kan dezen wensch niet vervullen I" Ernst Reinsberg hief gebiedend de hand op. „Niet meer dat woord, Adèle 1 Ik was het, die het onvoorzichtig uitsprak. Niet echter Ella. Zij droomde van een levend geluk voor ons. Van een levend geluk hoort u Haar hartstochtelijkheid intoomend, bijna schuchter, antwoordde de jonge vrouw nu: „O, ik zal nooit aan dit geluk durven geloovenPlotseling heeft mij schrikkelijke twijfel aange grepen hoe zal ik dien uit mijn hart bannen Een oogenblik zweeg Ernst Reins berg, toen sprak hij kalm en vast Adèle, toen ik u indertijd, zooals u straks zei, ijskoud den rug toekeerde, toen lieb ik wellicht meer geleden dan u. Wilt u dat gelooven Ik moest toch aannemen, dat slechts een luim, een bedriegelijke opwelling, u naar het graf van mijn moeder voerde. Na alles, watmaar stil daarover. Er zal niets tusschen ons zijn, dat gelijken kan op een afrekening, stellig niet- Slechts één ding moet ik u nog zeggen. Toen wist ik no? niet, waarom gij er toe kwaamt, vrijvrouw Rüthling te worden." Zij bloosde tot de haarwortels. „Ethel heeft u medegedeeld Hij knikte. „O, indien u wist, Adèle, hoe dik wijls ik sedert dat uur, waarin ik van freule Brückenau den waren samenhang vernam, mijn hardheid op den dag van moeders begrafenis heb betreurd hij zweeg en sloeg zich zacht tegen het voorhoofd. .Maar daar vergeet ik zelf, wat ik straks nog zeiniets wat een afreke ning gelijken kan Haastig, met neergeslagen oogen, viel de jonge vrouw hem in de rede: „U hebt mij geen vergiffenis te vragen 1 Maar ik moet u Met diepen ernst drong hij aan „Wanneer er iets tusschen ons te ver geven was, dan is dat reeds lang ver geven nietwaar Zeg u ja Zij zweeg, doch stak hem onwille keurig de hand toe, die zij terstond weer terugtrok. Hij deed geen poging ze te behouden. Maar een zweem van een glimlach kwam om zijn lippen, toen hij vervolg de» „Ik ben dus voor alle tijden ver oordeeld, om die hatelijke gestalte, hard en afwijzend voor oogen te staan Werkelijk (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1925 | | pagina 1