ZWARE OFFERS.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch - Vlaanderen
No. 79.
VRIJDAG 9 JANUARI 1925.
40e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
De jonge Vlaamsche socialist
Jef van Extergem, uit Antwerpen,
na den wapenstilstand tot ver
scheidene jaren kerkerstraf ver
oordeeld om zijne deelneming
aan de activistische beweging
tijdens den oorlog, doch in het
voorjaar van 1921 weer,- hoewel
voorwaardelijk, op vrije voeten
gesteld, heeft thans, naar men uit
Brussel meldt, te Merxem, tegen
de indertijd door hem ondertee-
kende belofte in, op een open
bare vergadering van de Vlaamsch
nationalistische partij het woord
gevoerd.
In een aan den liberalen mi
nister van justitie Masson ge-
richten brief zegt van Extergem,
dat waar „de vertegenwoordigers
van het de Vlamingen verdruk
kend Belgisch regime hun haat
hebben samengetrokken op den
man, die pal en onwrikbaar is
blijven staan als een rots", het
hem onmogelijk is geworden
langer lijdzaam te blijven toezien
bij de pogingen van hen „die
trachten dat dr. Borms Jietzelfde
lot zou ondergaan als wijlen dr.
Rudelsheim".
„Zulks, aldus van Extergem,
niet langer tegenover mijn geweten
kunnende verantwoorden, weiger
ik mij voortaan nog volgens die
voorwaarde te gedragen. Dit
besluit heb ik genomen na rijpe
overweging, niet terugschrikkend
voor het uiterste machtsmiddel
dat u tegen mij kunt aanwenden.
Uit den kerker zal mijn getuigenis
voor dr. Borms een luideren
weerklank hebben dan wanneer
ik het op duizend openbare
vergaderingen zou komen af
leggen".
Van Extergem had, bij zijne
invrijheidstelling in 1921, nog 3
jaar en 4 maanden straf te goed.
In een vergadering van het
Vlaamsch studentenverbond gaf
prof. Daels enkele staaltjes van
de wijze, waarop de rechten van
het gebruik der twee talen in
België worden gehandhaaft.
Een er van was het volgende.
51)
„De soldaten werden op een
morgen in de wei geroepen en
een officier las er in de twee talen
„de belofte van gelijkheid in rechte
en in feite" voor. De jongens
bleven kalm. De officier zeide
vervolgens
„Et maintenant, numérotez-vous,
et le premier qui ose Ie faire en
flamandhuit jours de cachot".
Dat was de omlijsting van de
belofte van „gelijkheid in rechte
en in feite".
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
De Berlijnsche hoofdcommis
saris van politie heeft bepaald,
dat met ingang van 15 dezer in
alle inrichtingen waar logies aan
vreemdelingen verstrekt wordt,
o'p een zichtbare plaats duidelijk
moet worden aangegeven den
prijs van de kamers met bedie
ning, verwarming en verlichting.
Elke inrichting moet een register
hebben, waarin alle beschikbare
kamers zijn aangegeven met de
kosten voor elk afzonderlijk. Dit
register moet steeds aan de politie
ter inzage verstrekt worden en
steeds in drievoud door de politie
zijn afgestempeld, evenals boven
bedoelde aankondiging.
De moord, in den avond
van 23 December in den D-trein
tusschen Keulen en Neuss op
den gepensioneerden majoor
Kroner gepleegd, is thans opge
helderd. De verdachte, de 24-
jarige chauffeur Anton Pesch,
heeft volledig bekend. Hij was
op den bewusten avond met een
perronkaartje op het perron te
Keulen gekomen en in den trein
naar Neuss gestapt. Onderweg
was hij langs de loopplank bij
een coupé gekomen, waarin een
man zat te slapen. Hij drong
ongemerkt den wagon binnen en
hield den man een pistool voor,
met de bedreiging hem te dooden,
als hij zijn geld en kostbaarheden
niet afgaf. Toen Kroner zich
verzette had hij hem doodge
schoten en beroofd, was te Neuss
in een naar Keulen terugkeeren
den trein gestapt en daar met
zijn perronkaartje weer door de
contröle gekomen. Enkele gouden
.sieraden had hij later met hulp
van twee vrouwen beleend. Pesch
werd al lang van den moord
verdacht, omdat hij als treinroover
bekend was en de politie wist
dat hij in het bezit was van een
oud legerpistool, van hetzelfde
kaliber als dat waarmee de mis
daad was gepleegd.
Naar sir Travers Clarke, de
hoofdleider van de rijkstentoon
stelling te Wembley meegedeeld
heeft, wordt deze begin Mei her
opend.
Een vliegtuig van den
expres-dienst Londen Berlijn
heeft de reis heen en terug, in
totaal 1300 mijlen, in 11 vlieg
uren afgelegd. Het vliegtuig ver
trok Maandagmorgen 8 uur 10
van Croydon, bleef anderhalf uur
te Amsterdam en een uur te
Hannover en kwam 's middags
om 2 uur 10 te Berlijn aan.
Het vertrok den volgenden
morgen om 8 uur 25 uit Berlijn,
bleef wederom een uur te Han
nover en anderhalf uur te Amster
dam en arriveerde des namiddags
om 4 uur te Croydon.
Het vliegtuig was slechts een
kleine machine, daar de groote
Napier D. H.-vliegtuigen, die
vroeger voor den dienst Londen-
Berlijn werden gebruikt, niet
meer over Duitsch gebied mogen
vliegen, zoolang de geallieerden
aan Duitschland verbieden even
groote vliegtuigen te bouwen.
Engelsch-Indië heeft een
nieuw uitvoerartikel ontdekt, zegt
de correspondent van de Times
te Bombay. Honderden apen
worden geëxporteerd ten behoeve
van de behandeling met apen-
klieren in Duitschland en Enge
land. De nieuwe handel is on
langs begonnen en neemt snel
toe. Kort geleden zijn met een
Duitsch stoomschip 500 apen
verscheept, en er wachten er nu
weer 100 op verscheping- De
apen komen voornamelijk uitliet
district Lucknow.
Een indisch blad oefent kritiek
erop, dat de dieren verzonden
worden in bekrompen houten
kratten.
Generaal majoor Patrick ver
klaarde in het Amerikaansche
Huis van afgevaardigden, dat de
Amerikaansche luchtvlootbeschikt
over gevechtsvliegtuigen die
draadloos zonder piloot bestuurd
kunnen worden.
Nog éèn stapje verder, n.l. het
draadloos strooien van luchtbom-
men en de zaak is gezond.
Een missie onder leiding
van de Fransche kolonel de Goys,
zal eerlang met twee vliegtuigen
met vier motoren vertekken op
een studiereis naar Noord-Afrika.
Zij zal een tocht door de Sahara
maken naar de Niger en hetTsjaad-
meer en daarna naar Bangai aan
de grens van {Belgisch Kongo, en
terugkeeren over Soedan, Senegol,
Marokko en Spanje. Het doel van
den tocht is verbinding te bren
gen tusschen de voornaamste
Fransche bezittingen in Afrika, het
verrichten van technische waar
nemingen op langen afstand en
onder een heel ander klimaat met
zware vliegtuigen, met een be
langrijk draagvermogen voor han
delsdoeleinden het doen van me
teorologische waarnemingen op
groote hoogte en ten slotte het
verkrijgen van ervaring in de
groote luchtvaart op lange .en
moeilijke tochten.
In de Oekraine treden, naar
de Roel verneemt, de arbeiders
in grooten getale uit de commu
nistische partij. Zoo hebben dezer
dagen alle havenarbeiders teOdes
sa, die lid van de partij zijn, ge
lijktijdig hun lidmaatschap opge
zegd. Een en ander schijnt ver
band te houden met de dezer
dagen reeds gemeldeafscheidings-
beweging en met het Trotski-
conflict.
Soirée ten Ho re.
Dinsdagavond heeft in het Ko
ninklijk Paleis aan het Noord
einde te 's Gravenhage de jaar
lij ksche galasoirée ten Hove plaats
gehad, ter bijwoning waarvan tot
een 300 dames en heeren uit de
Residentie, die, evenals vorige
jaren, den wensch te kennen
hadden gegeven, hun opwachting
bij de Koningin te mogen maken,
namens de Koningin en den
Prins uitnoodigingen waren ge
zonden.
De soirée begon voor een deel
der genoodigden om 9 uur, op
welk uur de Vorstelijke Familie
ook de Koningin-Moeder nam
aan de ontvangst deel cercle
hield voor de Nederlandsche
autoriteiten en hun dames. Om
half 10 kwamen de andere ge
noodigden.
De Vorstelijke personen be
wogen zich, na de cercle, in de
verschillende zalen te midden
der genoodigden.
Onder leiding van eersten lui
tenant Boer luisterde de Konink
lijke Militaire Kapel de soirée op.
In eenige zalen waren buffetten
aangericht, die versierd waren
met tulpen.
De vliegtocht Nederland—Indië.
Te Rotterdam wordt thans de
film vertoond van de aankomst
der aviatuers te Batavia.
Het filmbeeld laat het vertrek
zien van het escadrille vliegtui
gen, dat den langverwachten te
gemoet is gegaan.
Dan komt boven het geheel
vrij gelaten .veld de groote Fokker
aanzweven. Spoedig is de ma
chine omringd van enthousiaste
blanke en bruine broeders die
het drietal vergezellen naar de
plaats, waar de gouverneur-gene
raal hen toespreekt. Er is veel
gezwaai met hoeden en helmen
veel gewuif en vermoedelijk veel
hoera- en ander geroep.
Ten slotte vertrekt het drietal
in een versierde auto naar Ba
tavia.
De muziek speelt, als het vlieg
tuig boven het veld daalt, het
Wilhelmus en dan is er zegt de
„N. R. Crt." een medeleven in
de zaal, hetwelk bewijst, dat deze
vliegtocht en zijn gelukkig einde
een van de weinige dingen is,
die het Nederlandsche publiek
uit zijn voegen vermag te krijgen.
AXELSCHE
MKI
COURANT
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
(Uit het Duitsch.)
Van den toren der kapel klonk
helder klokgelui tusschen het warme
woord van den geestelijke. Enkele
van de niet tot de familie behoorenden
snikten. Ernst Reinsberg en Adèle
vergoten geen tranen. Tusschen hen
beiden was het stilzwijgende overeen
komst, „dat geen klacht meer zou ge
hoord worden over het onvermijde
lijke." Hun oogen ontmoetten elkaar
zelfs in een heel, heel stillen lach
een bonte vlinder dartelde onder de
toespraak van den geestelijke onop
houdelijk boven het geopende graf.
Welk een heerlijke beteekenis lag
daarin
Nu was alles, alles voorbij, de gees
telijke was heengegaan, ook de anderen
hadden met stillen handdruk afscheid
genomen van Ernst Reinsberg en Adèle,
die nog niet terstond in de voer hen
zoo eenzaam geworden villa wilden
terugkeeren.
Langzaam beklommen zij het berg
pad. Van tijd tot tijd keerden zij zich
nog eens om, hun oogen zochten een
kleinen grafheuvel op het kerkhof,
waar de stralende zonneschijn speelde
op de marmeren gedenkteekenen
daarna gingen zij als dralend verder
zonder te spreken.
Zij bereikten een smal pad, dat naar
den Schatz-alp leidde. Toen zij om een
bocht van den weg een bank voor
zich zagen, bleef Erns' Reinsberg met
vragenden blik staan. Mevrouw Adèle
knikte en nam plaats.
De jonge advokaat'tastte naar zijn
borstzak en haalde een brief te voor
schijn.
„Nu moet u lezen," zei hij lang
zaam, met zijn eigenaardige, weeke,
diepklinkende stem.
Mevrouw Adèle begreep niet, hoe
haar hand, waarmee zij den brief aan
vatte, zoo plotseling begon te beven.
Het was haar, uit dien brief zou een
doode tot haar spreken.' Dat moest
het zijn.
Zij boog zich over het papier.
„Lieve broeder 1" stond daar. „Dezen
brief schrijf ik je, voor het geval, dat
ik je niet wederzie. Zoo kan het toch
worden. Maar dan zul je weten, dat
ik vóór mijn vroeg sterven in het
wonderbare dal van Davos nog vele
waarlijk gelukkige uren doorleefde.
Daarom zou ik ook hier begraven
willen worden, hier, waar ik in zomer,
winter en voorjaar een zoo machtig
deel van de heerlijkheden der wereld
heb mogen zien. Hoe vele duizenden
moeten even vroeg den duisteren weg
gaan, zonder dat zij zulk geluk hebben
gesmaakt... Dat wilde ik je zeggen,
Ernst en nog iets anders, dat mij
bovenal ter harte gaat. Eigenlijk zou
de heerlijke natuur mij toch niet haar
diepste wonderen hebben geopenbaard,
als ik ze alleen door mijn, door ziekte
verzwakte oogen had moeten waar
nemen. Doch aan mijn zijde was een
vriendin, die mij goedig haar groot-
openstralenden blik leende. Doch ik
wil geen loflied op Adèle zingen.
Slechts een ding wil ik je omtrent haar
meededen, dat jou aangaat, lieve Ernst,
Het moet gezegd zijn. Haarschoone,
groote ziel hoort jou toe, broeder. Met
een liefde, die na biltere dwaling
smacht naar haar tehuis. En dat tehuis
is aan uw hart. Sluit het open voor
Adèle... Weet je, wat mijn laatste
droom zal zijn, een droom, dien ik
mee zou willen nemenindeeeuwigheid?
Dat gij beide, geiiefde menschen, mij
een heel bijzondere plechtigheid wilt
bereiden. Ik zal droomen, dat ge in
de vriendelijke, kleine Vrouwenkerk,
waarin ik de laatste maal voor Gods
aangezicht trad, samen aan het altaar
mocht treden, dat ge als man en vrouw
uit Davos en van mijn graf terugkeert.
De doode zal dan gelukkig zijn-in uw
levend geluk
Met een schok liet Adèle den brief
zakken, keerde het slanke bovenlichaam
een weinig om en drukte haar gelaat
tegen de leuning van de bank. Lang
bleef zij zoo zitten.
De jonge advokaat vroeg eindelijk
en zacht„Nietwaar Adèle, wij zullen
Ella's wensch vervullen
Toen rees zij op. Sidderend van
het hoofd tot de voeten, maar kaars
recht stond de koninklijke gestalte
voor hem. Hij staarde verschrikt in
een bleek, diepbewogen gelaat.
„Wensch herhaalde zij op snijdend
smartelijken toon, bijna morrend. „U
hebt het woord uitgesproken, dat zich
voor altoos tusschen ons zal plaatsen."
„Adèle, ik begrijp je niet
„Waarom heeft Ella dezen wensch
neergeschreven, het verlangen, dat gij
mij. de eenzame en verdoolde, aan uw
hart zoudt nemen Moet ik dan niet
denken, dat u, als u mij roept, werke-
lij k slechts de opdracht van de stervende
zult vervullen, dat die roep echter
heelemaal niet uit uw hart opstijgt Me
delijden wil ik echter niet niet vap
u 1 In eeuwigheid niet 1"
Ernst Reinsberg schudde met iets
als verlichting zacht het hoofd.
„Adèle," zei hij toen, „hoe kunt u
zoo iets zeggen
„Moet ik niet zei ze nog harts
tochtelijker. „Ik kan niet anders, O,
hoe staat u nu plotseling voor mij I
Ik zal u nu niet anders meer kunnen
zien, dan zooals ik u zag op dien
verschrikkelijken dag, toen ik naar de
begrafenis van uw moeder kwam en
u mij ijskoud den rug toekeerdel
Steeds, steeds weer heb ik daaraan
moeten denken I Zoo slechtszoo
zal u voor mij staan, als u van mij
eischt, den wensch eener stervende
te vervullen! Ik wil uw medelijdende
offerwilligheid met... tot het einde
der aarde zal ik daarvoor vluchten
Neen, neen, ik kan den gevorderden
weg niet met u afleggen kan dezen
wensch niet vervullen I"
Ernst Reinsberg hief gebiedend de
hand op.
„Niet meer dat woord, Adèle 1 Ik
was het, die het onvoorzichtig uitsprak.
Niet echter Ella. Zij droomde van een
levend geluk voor ons. Van een levend
geluk hoort u
Haar hartstochtelijkheid intoomend,
bijna schuchter, antwoordde de jonge
vrouw nu: „O, ik zal nooit aan dit
geluk durven geloovenPlotseling
heeft mij schrikkelijke twijfel aange
grepen hoe zal ik dien uit mijn hart
bannen
Een oogenblik zweeg Ernst Reins
berg, toen sprak hij kalm en vast
Adèle, toen ik u indertijd, zooals u
straks zei, ijskoud den rug toekeerde,
toen lieb ik wellicht meer geleden dan u.
Wilt u dat gelooven Ik moest toch
aannemen, dat slechts een luim, een
bedriegelijke opwelling, u naar het graf
van mijn moeder voerde. Na alles,
watmaar stil daarover. Er zal
niets tusschen ons zijn, dat gelijken
kan op een afrekening, stellig niet-
Slechts één ding moet ik u nog zeggen.
Toen wist ik no? niet, waarom gij er
toe kwaamt, vrijvrouw Rüthling te
worden."
Zij bloosde tot de haarwortels.
„Ethel heeft u medegedeeld
Hij knikte.
„O, indien u wist, Adèle, hoe dik
wijls ik sedert dat uur, waarin ik van
freule Brückenau den waren samenhang
vernam, mijn hardheid op den dag van
moeders begrafenis heb betreurd
hij zweeg en sloeg zich zacht tegen
het voorhoofd.
.Maar daar vergeet ik zelf, wat ik
straks nog zeiniets wat een afreke
ning gelijken kan
Haastig, met neergeslagen oogen,
viel de jonge vrouw hem in de rede:
„U hebt mij geen vergiffenis te vragen 1
Maar ik moet u
Met diepen ernst drong hij aan
„Wanneer er iets tusschen ons te ver
geven was, dan is dat reeds lang ver
geven nietwaar Zeg u ja
Zij zweeg, doch stak hem onwille
keurig de hand toe, die zij terstond weer
terugtrok.
Hij deed geen poging ze te behouden.
Maar een zweem van een glimlach
kwam om zijn lippen, toen hij vervolg
de» „Ik ben dus voor alle tijden ver
oordeeld, om die hatelijke gestalte,
hard en afwijzend voor oogen te staan
Werkelijk
(Wordt vervolgd.)