Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch - Vlaanderen
No. 54.
VRIJDAG 10 OCTOBER 1924.
40e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Het eongras voor den wererd-
vrede.
Nadat de Fransche en Duilsche
generaals tegen den oorlog had- i
den gesproken, heeft op het in
ternationaal pacifistische congres
graaf Coudenhove-Kalergi het
woord gevoerd over Pan-Europa.
Dit vraagstuk is volgens spreker
meer van culturen dan van oeco-
nomischen aard. Spr. wijst er
op, dat inderdaad de 48 staten
van Amerika reeds lang een unie
vormen. De 26 democratische
staten van Europa (Rusland niet
inbegrepen) zouden het Ameri-
kaansche voorbeeld sinds lang
hebben kunnen volgen. Zij moe
ten dit echter niet doen op den
grondslag van militair georgani
seerde staten, doch op den grond
slag van de plannen van den
Volkenbond. Veel geluk zou Pan-
Europa echter niet beschoren zijn,
zoolang dit verbond niet samen
zou werken met de Amerikaan-
sche. de Aziatische en ook de
Russische unies. Rusland be
schouwt spr. als een afzonder
lijke, uit sowjetrepublieken be
staande groep, die op het oogen-
blik nog tusschen Pan-Europa en
Pan-Azië in staat.
Alle Europeanen, vervolgde
graaf Coudenhove, die van goe
den wille zijn, zullen de politiek
van haat en nijd, die Europa aan
den rand van den afgrond heeft
gebracht, niet langer willen steu
nen. Zij zullen meer voelen voor
de Pan-Europeesche beweging,
omdat deze de verwezenlijking
van hun droomen is. Mannen en
vrouwen uit alle kringen en klas
sen der maatschapoij zullen be
reid worden gevonden voor dit
groote doel materieele en moreele
offers te brengen.
Zooals de Pan-Amerikaansche
beweging grootendeels te danken
is »aan de grootmoedigheid van
Carnegie, zoo zullen er ook
Europeesche Carnegies worden
gevonden, die hun plicht jegens
Europa zullen doen. Het sym
bool, dat de Pan-Europeanen aller
28)
„!k weet, wat Je wilt zeggen, ik zie
staten zal vereenigen is het zon-
nekruishet roode kruis op gou- j
den zon het symbool van mensche-
lijkheid en verstand.
Prof. Schücking herinnerde er
aan, dat de Pan-Europeesche ge
dachte eigenlijk oeroud is. Na
den oorlog van 1914 is voldoende
gebleken, dat alleen een wereld
volkenbond beteekenis kan heb
ben. Graaf Coudenhove heeft
gewezen op het isolement van de
Vereenigde Staten. Men vergete
echter niet dat 85 pet. van het
Amerikaansche volk aanhanger
van den Volkenbond is. De Vol
kenbond heeft zich in de goede
richting ontwikkeld. Te Genève
heeft het pacifisme de overwin
ning behaald. De gedachte van
continentale associaties is een
gevaar voor den Volkenbond.
Bepaalde Amerikaansche kringen
maken propaganda voor Pan-
Amerika en verlangen dat de
Amerikaansche staten uit den
Volkenbond zullen treden.
Men wil dus van den Volken
bond een zusterorganisatie van
de continentale associaties maken.
Hierin schuilt een groot gevaar.
In een Pan-Azië zou China geheel
worden onderdrukt. Het is voorts
onmogelijk Engeland buiten de
Europeesche politiek te sluiten.
Geen Engelsch staatsman zou
voor een dergelijk plan kunnen,
worden gewonnen.
De gewezen Duitsche rijksmi
nister Gothein merkte op, dat de
volkenbond nog niets heeft ge
daan om de bestaande oecono-
mische geschillen te regelen, hoe
wel deze steeds tot oorlog kunnen
leiden. Men maakt van Europa
een groote Balkan. Algemetne
ellende zal daar het gevolg van
zijn. Alle staten zijn op uitvoer
aangewezen en hebben er dus
belang bij een groot oeconomisch
geheel te vormen. Dit is slechts
mogelijk in een Pan-Europa, dat
geen douane grenzen- zal kennen.
Gothein wees verder op dc
onzinnigheid, die soms in de
beslissingen van den Volkenbond
schuilt. Zoo heeft b.v. een
Chinees over het lot van Opper-
Silezië beslist. Men kent dc
gevolgen van een dergelijke po
litiek. Te Kattowitz, waar 90 pet.
van de bevolking Duitsch is, be
staat geen enkele Duitsche school
meer. Op een dergelijke wijze
herstelt men den vrede niet in
de wereld.
Als Gothein verder over dit
thema uitweidt, eischt een aantal
afgevaardigden, die van meening
zijn, dat zijn uitlatingen buiten
de orde vullen, dat hem het woord
zal worden ontnomen. Een Pool,
die daarop Gothein bestreed,
werd door de vergadering toe
gejuicht.
Wolff meldt nog, dat graaf
Coudenhove in een slotwoord het
denkbeeld van de handwees,dat
men Engeland en Rusland buiten
Europa zou sluiten, als men ze
beschouwt als zelfstandige con
tingenten. „N. R. Crt."
Naar de oatwapening.
Het Belgische leger beschikt
than» over 227 gevecbt9-vliegtui-
gen en 80 leartoeatellen.
De militaire luebtv artdienst
kast thans aan Belgi* 10 millioeD
franc per jaar.
Mussolini heeft de luchtstrijd
krachten gemonsterd en bevon
den, dat deze moeten uitgebreid.
Italië heeft op dit oogenblik
2000 vliegtuigen en watervlieg
tuigen. Voor het volgende jaar
zijn contracten afgesloten voor
den bouw van nog weer 1000
vliegmachine»de bestuurbare
ballons niet inbegrapen.
Laat ze maar or,aten te Genève
Jabileum «reldpostvereenlgiuj
Gisteren was het 50 jaren ge
leden, dat de Wereldpostvereeni-
ging is opgericht. De instellingen
der Posterijen hebben op dien dag
door het uitsteken van de vlag
deze gebeurtenis herdacht.
Up initiatief van de Ver. Staten
van Amerika was in 1863 in Parijs
een conferentie gehouden met liet
doel om het internationaal post
verkeer te verbeteren.
"Op deze conferentie werden de
;:outen, welke het postverkeer aan
kleefden, in het licht gesteld en
bleek ten duidelijkste de wensche-
ïjkheid om eenheid te brengen
in de regelen, welke ten opzichte
van het internationaal postverkeer
in de verschillende landen werden
toegepast.
Den 15en September 1874 kwa
men te Bern bijeen afgevaardig
den van België, Denemarken,
Duitschland, Egypte, Frankrijk,
Griekenland, Groot-Britannië,
Hongarije, Italië, Luxemburg, Ne
derland, Noorwegen, Oostenrijk,
Portugal, Rumenië, Rusland, Ser
vië, Spanje, Turkije, Ver Staten
van Amerika, Zweden en Zwit
serland.
Op 9 October d a.v. werd het
eerste pojtverdrag tusschen ge
noemde landen gesloten, waardoor
de Postunie was tot stand ge
komen.
De ontwrichting, welke de oor
log in de maatschappij heeft te
weeg gebracht, heeft uiteraad ook
de Wereldpostvereeniging en haar
arbeid niet onaangetast gelaten.
Op d.e na den oorlog te Madrid
en te Stokholm gehouden post-
congressen is echter met kracht
aan het herstel van het interna
tionaal postverkeer gearbeid, zoo
dat de verwachting mag worden
uitgesproken, dat de Wereldpost
vereeniging in de toekomst haar
belangrijke plaats in het wereld
verkeer zal blijven innemen en
aldus zal blijven medewerken
aam de bevordering van handel,
industrie en wetenschap.
De vliegtocht Nederland-Imdië.
Het comité deelt mede, dat van
het opgeven van het vliegpian
nog geen sprake kan zijn. Het
is in afwachting van een uitvoerig
schriftelijk rapport, dat onderweg
is. Mochten er financiëele be
zwaren zijn, dan rekent het co
mité op offervaardigheid van het
Nederlandsche volk.
Ook de heer Fokker heeft in
een interview als zijn meening
uitgesproken, dat de vlucht van
Sofia uit zal worden voortgezet,
of van Amsterdam opnieuw zal
worden begonnen.
De moeilijkheid zit z.i. niet in
de beschadiging door het toestel
geleden bij de noodlanding, maar
in het bezwaar om op het berg
achtig terrein weer op te stijgen.
En bovendien zal de motor, die
door de oververhitting niet be
trouwbaar meer is, moeten wor
den vervangen door een andere.
De heer Fokker heeft verklaard
dat de directe aanleiding tot het
lekworden van koeler nog een
raadsel voor hem is.
De beschadiging van het toe
stel, door de noodlanding ont
staan, is aanzienlijk, het landings
gestel en een der klappen zijn
vernield en ook de romp van het
toestel heeft een knauw gekregen.
Men kan zeggen dat de kans
groot is dat de tocht dit seizoen
niet zal kunnen worden voort
gezet.
Sposrweglooncn en levens
duurte.
Naar gemeld wordt heeft de
directie der Nederlandsche Spoor
wegen het navolgende aan het
personeel bekend gemaakt
„Naar aanleiding van een door
eenige personeeibonden tot ons
gericht schrijven waarbij op grond
van stijging der kosten van levens
onderhoud op het treffen van
voorzieningen dezerzijds wordt
aangedrongen, moeten wij het
personeel waarschuwen, om vol
strekt niet op loonsverhooging
of duurtetoeslag te rekenen, aan
gezien de prijsstijging niet van
dien aard is om daartegen iets
bijzonders te doen en de finan
ciëele toestand der maatschap
pijen dit trouwens niet zou toe
laten."
Lmchtvaartverkeer.
In September zijn op het vlieg
veld Schiphol, de luchthaven van
Amsterdam, 216 verkeersvliegtui
gen van de internationale lucht
lijnen aangekomen en zijn er 214
vertrokken 85 militaire vliegtui
gen deden het vliegveld aan.
Verder werd" een zeer groot aan
tal bijzondere vluchten uitgevoerd.
(Werdt vervolgd.)
COU
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
mm mm
(Uit het Duitsch.)
Eindelijk keerde zij naar Ethel terug,
die intusschen zwijgend in het mid
den van de kamer was gebleven.
Met beide handen liefkoosde de
jonge vrouw het lieve meisjesgelaat.
Haar eigen trekken waren in het korti
oogenblik geheel veranderd. De gloei
ende, toornige haat was er uit ver
dwenen de wading van diep in
nige ontroering lag er in.
Met gedempte, zacht bevende stem
vroeg zij
„Vergeet mijn wilde woorden. Wees
mijn goede engel. Behoed er mij voor,
dat ik tot hatelijke onvr®uwelijkheid
verval... Zie, van de plaats, die uiter
lijk hoogte en macht beduidt, kan ik
goeds en nuttigs in overvloed ver
richten. Ik kan voor mijn onderge
schikten een rechtvaardige meesteres,
een ware raadsvrouw zijn, den armen
en zieken van het dorp een weldoen
ster en een troosteres. Geloof mij,
dat ik ook reeds op de reis hierheen
daaraan heb gedacht, mijn krachten
in die richting te gebruiken. Ik be
loof je, dat het mij aan goeden wil,
aan volharding niet zal ontbreken
Zij zweeg en legde snel de hand op
Ethel's mond. die zich opende om te
antwoorden. Met hartroerend lachen
schudde zij het hoofd en riep afwe
rend:
het aan jou. Je gelooft, dat het mij
zeker zal gelukken, mettertijd den
vrijheer te ontwapenen en misschien
zelfs tot een vriend, ja tenslotte zelfs
tot een bewonderaar van je edelge-
zinde Adèle te maken? Neen... dat
zal nimmer geschieden... je kent hem
niet... Maar lijat dat zijn. Ik wil dat,
wat mijn plicht van mij eischt, en ook
alles daarboven zonder verwachting
en zonder het geringste loon doen.
Ben je zoo met mij tevreden
„Voer alles zul je, als je dezen weg
gaat betreden, met je zelve tevreden
zijn en dat is meer," antwoordde
Ethel met heldere stem en vouwde
diep herademend, als verlost, de han
den op haar borst.
HOOFDSTUK XII.
Terstond den volgenden dag begon
Adèle er mee, haar goede voornemens
in vervulling te brengen. Zij liet zich
in het groote veeleischende drijven
van de schitterende slothuishouding
inwijden, en haar betooverende wijze
van optreden en haar praktische blik
brachten haar weldra het gewenschte
gevolg. Van haar tochten naar de
hutten der armen en zieken keerde zij
innerlijk voldaan terug, daar kon zij
werkelijk veel nood en ellende lenigen
de strenge winter had de stiefkinde
ren des levens zwaar beproefd.
De jonge ovrouw laadde zich zoo
zware plichten op de schouders, dat
de avond haar steeds vermoeid vond,
en haar geen tijd overbleef, zich on
gelukkig te gevoelen, zooals zij lachend
tot Ethel zei. Het jonge meisje knikte
verheugd met het hoofd. Zij was bo
vendien geneigd, voor de geliefde
vriendin van dé toekomst licht en
vreugde te hopen, De vrijheer, dieij
de dames eigenlijk slechts bij de
maaltijden en in enkele spaarzame
avonduren zagen, liet het aan hoffe
lijkheid jegens zijn echtgenoote en
haar vriendin niet ontbreken, en Eth
kon niet nalaten, Adèle met olijde be
vrediging steeds weer daarop opmerk
zaam te maken.
Eerst bleef de jonge vrouw zwijgen.
Eens echter lachte zij hard.
„Nu, hij is immers ridder'', antwoord
de zij, „hij zal het fa'soen niet open
lijk in het gezicht slaan Mijn kind,
mocht je met je verwachtingen gelijk
hebben. Maar er bestaat zoo iets als
stilte voor den stormwees «iet al
te optimistisch."
En inderdaad brak spoedig genoeg
de starm los en dwong de jonge
vrouw tegenover haar echtgenoot in
het strijdperk, wat zij, haar belofte
aan Ethel getrouw, had willen ver
mijden.
Het was nauwelijks drie weken na
den terugkeer van de huwelijksreis.
Ethel von Briickenau had zich na het
middageten naar Behla begeven, omdat
haar vader niet al te wel was. De
vrijheer en zijn jonge vrouw dronken
de koffie alleen in de tuinzaal. Sedert
eenige minuten viel een zachte fijne
regen.
De heer des huizes leunde in zijn
stoel achterover en was verdiept in de
krant, die des morgens te Iaat geko
men en daardoor ongelezen gebleven
was.
Adèle keek over haar handwerk naar
den regen buiten, die een dichten
sluier om het park weefde en het slot
langzaam afscheidde van de grauw-
verhulde wereld daarbuiten.
De jonge vrouw verzonk onbewust
In droomerijen, dis haar een weg
deden vinden dooi den grijzen regen
den weg naar de welbekende stad,
waarvan zij in dit tehuis wel uren
verder verwijderd was, dan in haar
vroegere woonplaats in liet ouderlijk
Briickenau. O, wat l»g daaraan ge
legen. Die menschen in de »tad, naar
wie onwillekeurig haar denken en
gevoelen uitging, waren immers toch
voor haar op onbereikbaren afstand
gekomen.. Zij moesten het zijn.
Sedert lange, lange weken had
zij niets meer gehoord van haar
vriendin Ella Reinsberg, niets van haar
broeder en van de arme zieke moeder.
Zij had ook niet de geringste poging
gedaan, om de afgebroken vriend
schapsbanden weer aan te knoopen.
Met welk doel
Nieuwe golven van smart waren
over haar hart gespoeld, dat boven
dien reeds zwaar genoeg was beproefd
en bovenmenschelijk te kampen had,
om in eerlijk evenwicht te blijven...
Jawel, van daar mochten geen stem
men tot haar spreken, niet om alles
ter wereld.
Weg, weg met de droomerijen, die
zoo gevaarlijk waren. En toch... op
den weg der vlucht ging het haar door
het hoofd zij moest blijven en luis
teren... Waanzin. Juist naar de
woorden van dengene, die thans tot
haar sprak, mocht zij niet luisteren.
Wat had hij haar ook te zeggen, de
ernstige man met het vlammende rood
in het gelaat.
O, dat iitteeken. Het wonderlijk on
begrijpelijk gevoel wilde haar niet
loslaten, dat zij een groote schuld van
I nalatigheid had op zich geladen, dat
i zij nooit dit Iitteeken met de lippen
I had aangeroerd, Had zij ooit,., in
vervloger. en verzonken dagenjicli
de belofte gegeven, dit leeiijke Iittee
ken te kussen met den warmen, trot-
schen kus der liefde en zoo zi^i iee-
lijkheid te adelen
Zij wist het niet meer. Zij wilde.,
zij mocht het niet meer weten.
Maar verschrikkelijk was htt dat de
ernstige, stille man zich op haar weg
plaatste met zijn groote, vermanende
en uitvorschende blikken.
Hoe zou zij dien blik ontgaan Als
het zich ook heden gelukte, zich daar
van los te maken, dan bezweek zij
toch morgenzeker, zeker. Hoe
moest dat woiden, hoe moest dat
worden
Met een bijna wilde beweging keerde
zij zich om op haar stoel, wendde zich
af van de glazen deur en de regen
daarbuiten, die haar had voorwaarts
gelokt op paden, die voor altoos ge
sloten moesten zijn.
En toen zij zich plotseling om
wendde, zag zij in de op haar gerichte
oogen van den vrijheer... en schrikte
tot diep in haar binnenste- In die
koude, spottende oogen lag een uit
drukking, alsof de eigenaar tot de
kleinste bijzonderheden wist, waaraan
zij straks dacht, met welke duistere
machten zij had gewofsteld.
Bloedrood boog zij zich over haar
werk neer.
Toen schoof de echtgenoot achte*
loos de krant over de tafel en zei:
„Je haakwerk schijnt je te vervelen.
Lees een beetje
In haar verwarring greep zij als een
gehoorzaam kind naar het blad en
sloeg er de oogen op. Maar terstond
schrikte zij ineen, en haar aangezicht
werd doodsbleek.
