ZWARE OFFERS.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zee uwscli - Vlaanderen
No. 49.
DINSDAG 23 SEPTEMBER 1924.
40e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Binnenland.
FEUILLETON.
Landbouw.
BltÜ Jft
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 73 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos, 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56 - Postbus No. 6.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels-60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot'Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Kameroverzicht.
EERSTE KAMER.
De Eerste Kamer heeft als ge
woonlijk hare werkzaamheden
aangevangen met het vaststellen
en aanbieden van een adres van
Antwoord op de Troonrede. Aan
deze formaliteit worden jaarlijks
een drietal vergaderingen gewijd.
En 't resultaat is dan steeds een
stuk, waarbij aan H. M. wordt
medegede^d, dat men alles wat
in de Troonrede stond even be
langrijk vindt. Kritiek is hier ge
heel uitgesloten, de eenige moei
lijkheid bestaat daarin, dat men
voor elk onderdeel van de ko
ninklijke rede op eene andere
wijze van zijn bijzondere waar
deering doet blijken. Een heele
kunst, maar aangezien elke zit
ting van de Kamer vrij veel kost
aan reis- en verblijfkosten, zou
een buitenstaander kunnen vra
gen, of dit povere resultaat de
kosten wel waard is. Maar de
groote meerderheid der Kamer
blijft aan de traditie vasthouden.
Mevrouw Pothuis deelde ech
ter uitdrukkelijk mede. dat de
sociaal-democraten aan het op
stellen van het adres geen deel
hadden genomen en ook geen
reden tot dankbaarheid konden
vinden voor een Staatstuk, waarin
op nieuw een Vloot wordt aan
gekondigd.
TWEEDE KAMER.
De Tweede Kamer zet hare
werkzaamheden dadelijk ernsti
ger in. Het* opmaken van een
nominatie voor voorzitter, welke
aan de Koningin moet worden
aangeboden, nam heel wat tijd
in beslag, Er was een wedstrijd
tusschen Dre^selhuys en v. Gijn,
waarbij de laatste de overwin
ning behaalde, en ten slotte in
herstemming tegen dhr. Schaper
werd gekozen.
Van meer belang is de indie
ning van de Staatsbegrooting
door den min. van Financiën.
De daarbij behoorende millioe-
nennota is een uiterst belangrijk
stuk, dat omtrent den waien toe
stand van 's lands financiën meer
licht geeft dan iets anders. Dat
de eindconclusie zou zijn, dat
die toestand voor 1925 mede zou
vallen en de sluitende begrooting
wel zou worden bereikt, hadden
wij verwacht. Maar dat daarvoor
eerst nog verschillende nieuwe
belastingen in den vorm van een
verhoogd tarief van invoerrechten
moeten worden aangenomen is
minder aangenaam. De wijziging
der Tariefwet is verre van gun
stig ontvangen. De heer Colijn
zal straks wel met het dreige
ment komen, dat als deze wijzi
gingen niet worden aangenomen,
de Staatsbegrooting niet zal slui
ten en daarvoor zal de meerder
heid der Kamer dan wel het
hoofd buigen. Het is echter dui
delijk dat de Reg. reeds voor
1925 streeft naar een belangrijk
overschot om zoodoende te kun
nen overgaan tot verlaging der
directe belastingen.
Ten aanzien van de Tariefwet
bleek het verschil van meening
al aanstonds bij de regeling van
werkzaamheden. De Voorzitter
stelde voor, dit punt reeds in
Oct. in openbare behandeling te
nemen en derhalve de wet er
door te jagen vóórdat met de
behandeling der Staatsbegrooting
wordt begonnen. Het standpunt
derRegeeringis datmen gedurende
1925 over de meerdere opbrengst
van deze heffingen moet kunnen
beschikken. Maar elke medaille
heeft een keerzijde en deze tariefs-
verhooging heeft zelfs een heele
leelijke. De meerdere gelden,
die men er uit hoopt te halen,
moeten voor het overgroote deel
door de Nederlandsche verbrui
kers worden opgebracht. En
voorts zal de verhoogde heffing
een zeer sterken invloed doen
gelden op de binnenlandsche
industrie. Hoe die invloed pre
des zal zijn, is moeilijk te be
palen, maar juist daarom moet
men zoo bijzonder voorzichtig
zijn, voor men tot het aannemen
der wetsvoorstellen besluit. Hoe
dit zij, bij de a.s. behandeling
van het wetsontwerp zal daar-
over wel nader worden gespro
ken. Voor het oogenblik gold
het de vraag of men die behan
deling reeds thans aan de orde
zou stellen. De heer Dresselhuys
wees er aanstonds op dat het
nieuwe tarief moet dienen om de
begrooting siuitend te maken en
dat de Kamer dus toch zeker
wel het recht had, vooraf na te
gaan, welk bedrag er moest wor
den gedekt. En deze wetenschap
kon zij eerst uit ernstige bestu
deering der begrooting verkrij
gen. Dus stelde de heer Dres
selhuys voor, de nieuwe Tarief
wet na d,e Staatsbegrooting te
behandelen.
Verder nog ging het voorstel
van den heer Schaper. Deze wees
er op, dat de tariefwijziging eene
belangrijke principieele kwestie is
en dat de kiezers in de gelegen
heid moeten worden gesteld, hier
over hun meening te zeggen.
Men kan dit ontwerp wel als
zeer onschuldig voorstellen, het
is toch duidelijk, dat wij daar
mede weer iets verder gaan in
de richting van het protectionis
me. En bij de laatste verkiezin
gen is de kwestie van de be
schermende rechten in het ge
heel niet aangeroerd, zoodat moji
niet weet of het volk dit wenscht.
Maar welke voorstellen er ook
van links werden gedaan, het
bleek een vooraf uitgemaakte
zaak te zijn, dat deze zouden
worden verworpen. De Voorzit
ter, de eenige die het voorstel
verdedigde, vond den termijn van
drie weken, die ons nog van den
voorgestelden datum van 14 Oct.
scheidt, ruim voldoende om het
gewijzigde wetsontwerp nader te
bestudeeren. En de rechterzijde
vereenigde zich hiermede, zoodat
de voorstellen om' het ontwerp
later te behandelen beide met
zuivere partijstemming, rechts
tegen links (51 tegen 32 stemmen)
werden verworpen.
De Jalianakerk te ftrarenhage.
Zaterdagmiddag had in tegen
woordigheid van H. M. de Ko
ningin de plechtige eerste steen
legging- plaats van de in aanbouw
zijnde Julianakerk, aan de Kemp
straat, door H. K. H. Primes
Juliana.
Uit de verte kondigde reeds
het gejuich der menschen aan,
dat de vorstelijke personen na
derden, de commissie van ont
vangst begaf zich naar den ingang,
de muziek zette 't Wilhelmus in
en langzaam reden de drie auto's,
waarin H. M. de Koningin en
H, K. H. de Prinses met gevolg
gezeten waren, voor.
Nadat de Koningin en de Prinses
hare plaatsen hadden ingenomen,
nam ds. D. A. v. d. Bosch het
woord tot het uitspreken van een
rede, waarin hij allen en zeer in
't bijzonder de Koningin en Prinses
en ook den Commissaris der
Koningin dank bracht voor hunne
aanwezigheid.
Terwijl de muziek Psalm 68
10 inzette, dat door de aanwe
zigen megegezongen werd, reikte
jongejuffrouw Annie v. d. Bosch
aan de Prinses de truffel over,
waarna H. K. H. de opening,
waarin de oorkonde gelegd was,
dichtmetselde.
Namens de werklieden werd
aan de Prinses een bloemstuk
aangeboden.
De K«ningin mur de
manoeuvres.
De Koningin gaat a.s. Woens
dagavond per trein van Den Haag
over Rotterdam en Eindhoven
naar America. In den trein wordt
overnacht. Vrijdagmiddag gaat
H. M. vim America over Eind
hoven naar Tilburg; vertrek6 u.
25 min. over Den Bosch en
Arnhem naar Het Loo.
Neder landiche Jaarbears.
Het secretariaat der Neder
landsche Jaarbeurs deelt mede,
dat de Elfde Jaarbeurs in totaal
bezocht werd door 34.372 per
sonen tegen 25.056 personen die
de vorige Najaarsbeurs bezochten.
Het aantal bezoekers der Voor-
jaarsbeurs bedroeg 38 656.
D* oabewaakte overweg
bij Krabbendjjke.
De heer Kersten, lid van de
Tweede Kamer, heeft aan den
Minister van Waterstaat de vol
gende vragen gericht
Heeft U.E. kennis genomen van
de aanrijding door trein no. 3,
komend van Bergen op Zoom,
die Vrijdag 12 September 1.1. bij
seinpost 25 onder Krabbendijke
plaats had, waarbij een met kolen
geladen wagen is verni.eld
Is het U E. bekend, dat de
boeren weigeren hun suikerbieten
aan de haven van Krabbendijke
te leveren, omdat hun knechts
dezen onbewaakten overweg niet
durven passeeren
Acht U. E., waar mede ten ge
volge van een boomgaard vol
doend uitzicht op komende trein
niet bestaat, ook niet bij aange
brachte verhooging, wekelijks in
den drukken tijd gemiddeld 3000
wagens hier passeeren, dagelijks
tal van kinderen, die de scholen
van Krabbendijke bezoeken, vier
maal over deze onbewaakte lijn
trekken, het niet noodzakelijk,
dezen overweg te doen bewa
ken?
LSCHE
m
(Uit het Duitsch.)
23)
Haar ziel zweefde om het hoofd van
den vrijheer, wiens gazicht thans in
de vreugde der overwinning weliswaar
nauwelijks zijn hardheid liet vermoeden.
Ethel echter vond ze, herkende de
diepgegroefde lijnen van trots om den
mond, las van zijn voorhoofd de on
gevoeligheid en een taai vasthouden
van alle», wat hem ooit beleedigd of
gekrenkt had. Menschan echter, die
niet vergeten en vergeven kunnen,
verzuimen ook zelden de geleganheid
zich te wreken.
Het was Ethel, alsof de stralende
nicht een duister gevaar tegemoat ging,
als moest zij de lachende vriendin
waarschuwen en terugvoeien van het
betreden pad tot eiken prijs. Zoodra
zij echter met haar bezweter.den blik
dien van Adèle zocht, ving de vrijheer
dien ras op, hief met licht spottend
lachen om de lippen zijn glas op en
groette over tafel„Op de toekomst,
freule, en dat zij ons moge brengen,
wat wij wenschen."
De arme Ethel vermocht dan een
huivering niet te onderdrukken. O, hij
was verschrikkelijk,, deze vrijheer.
Maar zij liet de oogen zinken en zocht
bijna gehoorzaam weer een onbevangen
gezelschapsgelaat te zetten.
In allerprettigste stemming bevond
zich Erwin von Brückenau, Hij had
sedert langen tijd niet zoo'n voortref-
felijk souper genoten en zulke fijne
champagne gedronken. Misschien
kwamen de herinneringen aan zijn
jonge luitenantsdagen, toen hij met
volle zeilen op den stroom der genoe
gens voortdreef, bij hem op. Het
erge en bedenkelijke, dat dien tijd
aankleefde, was wellicht verzonken en
vergeten... alleen de zonneschijn
glansde weer en omzweefde hem ver
lokkend. Hij schertste en vertelde
allerlei bijzonders uitzijn veelbewogen
leven.
Het werd den vrijheer gemakkelijk,
den blij-gestejnde in een eesprekover
zijn toekomstplannen te wikkelen en
en dan met zijn voorstel te komen.
Hij deed het op een wijze, alsof Erwin
von Brückenau hem een eer bewees,
indien hij aannam. Natuurlijk moest
den gewezen kunstrijder, die door een
toeval het volle gebruik zijner lede
maten verloor, dit eervolle aanbod
dat hem op een groot landgoed de
hoogste plaats verschafte, ten zeerste
verlokken. Het was ook zoo men
zag het aan het gloeiend rood, dat
over zijn gelaat vloag, aan het schit
teren van zijn oogen.
Toch deed zijn eerlijke denkwijze
hem aarzelen.
„Het ontbreekt Mij immers aan op
leiding voor een zoo gewichtigen en
verantwoordelijken post, hoewel ik zelf
kind van een groot goed ben," sta
melde hij.
„U was officier," antwoordde de
vrijheer vriendelijk, „dat is voor zoo
danige betrekking de eenig juiste
opleidingsschool."
Na een kort wisselen van woorden
gaf Erwin von Brückenau zich gehee!
gewonnen en nam het voorstel aan.
„Wat zeg jij daarvan, Ethel?" riep
hij gelukkig. „Nu zal zich onze droom,
in het groen te kunnen leven, plntseling
zonder eigen toedoen vervullen. Over
den grooten tuin behoef je Natuurlijk
nu ook geen zorg meer te hebben."
Op dat oogenblik mengde Adèle er
zich tusschen. Allereerst stak zij den
ouden heer de hand toe en riep harte
lijk: „Beste oom, dat is prachtig. Wij
zullen dan naaste buren zijn. Behla,
dat u besturen zult, ligt slechts een
uur van Zellwiti, het stamgoed van
den vrijheer, verwijderd. Zoo worden
wij niet van elkaar gescheurd. Ik hoop
zelfs, ,dat u mij het groote offer zult
brengén, Ethel, haar eigenlijk 'ehuis
in Zellwitz te laten vinden. Ik zou
werkelijk niet weten, hoe ik zonder
mijn trouwe kameraad, die avond aan
avond met mij gevaar eri succes heeft
gedeeld, het zou stellen."
Vlug stond zij op en ging om de
tafel heen en kuste Ethel innig,
„Nietwaar vleide zij met haar
mooie, heldere stem, „jij zult bij raij
blijven Zeg ja."
Het stille ernstige meisje was door
de verrassende wending, die het ge
sprek had genomen, niet weinig ver
ward. Zij kon de stralende vreugde
van den vader niet deelen. Zij kon
niet andersdeze toekomst in de
nabijheid van den vrijheer maakte haar
beklemd, en boezemde haar angst in,
die zich niet liet afwijzen.
Zij moest al haar krachten inspannen,
om zich niet te verraden. Zacht ant
woordde zij„Als papa het veroorlooft,
blijf ik natuurlijk gaarne bij je..."
Toen voelde zij zich door üe armen
der nicht in bijna wilden druk om
vangen, en op een toon, die haar het
hart deed overloopen van droefheid in
een toon van bezwerend smeeken,
fluisterde de vriendin dicht aan haar
oor: „Jij moet hier blijven. Hoor je
Je moet. Vergeet dat nooit. Want
anders sta ik voor niets in."
In het volgende oogenblik was zij
naar haar plaats teruggekeerd. Als
overmoedig uitdagend wierp zij het
hoofd in den nek en riep„Leve de
vreugde," en dronk het opgeheven glas
staande leeg.
Toen zij het weer op tafel wilde
zetten, tastte zij er naast, het glas viel
op den grond en lag in schervea
HOOFDSTUK X.
Adèle was weer tehuis.
Graaf Adolf had de zuster met op
rechte hartelijkheid ontvangen, die
echter tegen haar koelheid spoedig
verdweea. Haar verloving met den
vr^heer had zij hem wel van uit Berlij
schriftelijk meegedeeldmaar nu liet
zij zich over de „blijde" aangelegen
heid nauwelijks nog een enkel woord
ontwringen.
Alles voor de naderende bruiloft
overlegde zij met de dame des huizes,
Zij wist, hoezeer zij, deor hem voorbij
te gaan, den broeder kwetste, maar zij
was niet in staat hem over den muur,
die tusschen hen was opgetrokken,
de hand toe te steken. Zij had toch
dezen muur niet opgetrokken door
hem was op onverantwoordelijke wijze
steen na steen aangedragen, nu mocht
hij er zich ook het voorhoofd aan
stooten.
Toch verheelde zij zich niet, dat er
een weldadige verandering met hem
had plaats gegrepen. Zijn zenuwachtig
opvliegend wezen was verdwenen, hij
leek zoo echt iemand, die pleizier in
zijn arbeid heeft, en die daaraan ver
reikende verwachtingen verbindt, De
Slecht zaaizaad ea xaaizaad-
oatsmatting.
Op al »nze gebruiksaanwijzi-
gingen roor ontsmetting der
bertstzaaigranen met „Garmisan"
is op aanbeveling van den Plan-
tenziektenkundigen Dienst eene
boeveelheid van 100 gram per
H.L. voorgeschreven. Thans heb
ben nadere onderzoekingen te
Wageningen uitgewazen, dat bij
rogge 100 gram Germisan kiem-
beschadigend kan werkenin
verband waarmede tnans hoog
stens 50 gram per H.L. werdt
aanbavolen.
Waar ook in het bedrijf van
den Duitschen kweeker Von
Lochow voor alle rof,ge met zeer
aldoend resultaat ean veel klei
nere hoeveelheid aan 100 gram
wordt gebruikt, werd het wen-
schelijk geacht hierop even de
aigemeene aandacht te vestigen.
Tevens dient zeer zeker de
aandacht van aile landbouwers
op de volgende mededeelingen
stad kreeg hem niet meer te zien, hij
scheen alle banden, die hem eens
meesleepten in den maalstroom van
het stadleven, te hebben afgebroken,
zijn volle kracht kwam aan het bestuur
van zijn landgoed.
Adèle erkende dat wel, en menigmaal
zocht zij naar een warmer woord voor
hem Zoodra zij echter tegenover hem
stond, kon zij het toch niet uiten.
Integendeeldan zwol maar al te
dikwijls heete verbittering tsgen hem
in haar hart, en had zij hem mogen
toeroepen: „Dat ik me nu toch met
een man heb verloofd, dien ik nooit
zal kunnen liefhebben dat is jouw
schuld alleen de schuld van jou."
Nog bitterder en harder verhief zich
dat verwijt in haar hart, wanneer zij
eenzaam door het park wandelde en
haar oogen door de hladerlooze takken
der boomen afdwaalden naar den
straatweg, die naar de stad leidde.
Zij kwam nooit op dicri weg, deed
geen stap er heen en liet nimmer den
wagen aanspannen om het vroeger zoo
verlangde doel te bereiken.
Alle inkoopen liet zij aan d« dame
der huishouding over, steeds vond zij
een reden om thuis te blijvenzij
schrikte er voor terug, in de straten
der stad een bekend, vertrouwd gelaat
te ontmoetenhet gelaat van Ernst
Reinsberg.
Met haar gedachten verwijlde zij
dikwijls op weg naar de stad en dan
waagde zij zich er ook in.
Terstond dan in een der eerste stra
ten stond zij huiverend stii en staarde
omhoog naar de rij smalle vensters op
de derde verdieping, waar goede,
trouwe vrienden van haar woonden.
(Wordt vervolgd./
i
