ZWARE OFFERS. Nieuws- en Advertentieblad voor Zee u w s c h - V1 a a n d e r e n No. 38. VRIJDAG 15 AUGUSTUS 1924. 40e Jaarg. J. C. VINK - Axel. Nooit weer oorlog. J^EUILLETON^ Binnenland. Dit blad verschijnt.eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-U1TGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postbus No. 6. ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. De afgeloopen week wordt door de pacifisten „de interna tionale Vredesweek" genoemd, omdat in alle Europeesche groote steden is herinnerd aan de ver schrikkingen, die de oorlogen welke 10 jaren geleden over ons werelddeel uitbraken, met zich brachten, ten einde aldus stem ming te maken voor de vredes- idee „Nooit meer oorlog!" Als dit een wensch inhoudt, dan gelooven we niet, dat er één mensch is in Europa, die daar niet mee instemt. Maar indien het een voorschrift, een wil uit drukt, dan blijft er twijfel over, of dat mogelijk is. Toch is het goed, dat de vre- desidee zooveel mogelijk wordt gepredikt, want een feit is, dat als de bewindvoerders van een land min of meer oorlogszuchtig zijn, dat land eerder in oorlog zal komen, dan wanneer die vre delievend en menschlievend zijn. Meermalen is toch tijdens dén oorlog gefluisterd in ons land, als we dit of dat Ministerie had den, was ons land reeds lang in oorlog geweest. Gelukkig dach ten onze Staatslieden van toen er anders over. En daarom is het zoo goed die vredesidee juist in de kinde ren te prenten, want wie zal zeg gen, dat onder hen geen toe komstige regeerders zijn. Weliu ook wij willen daarom zoo mo gelijk nog een steentje bijdragen en eens het licht doen vallen op de wreedheden van den oorlog Tien jaren is het geleden, dat de wereldoorlog ontbrandde en dat voor het keizerlijk slot te Berlijn duizenden Duitsche man nen en vrouwen den „Fri«den- kaiser* toen „Oberster Kriegs- herr" geworden van ganscher harte toujuichten en toejubelden Inderdaad zelden genoot een monarch zoo rijkelijk sympathie en vertrouwen van zijn volk, zelden werd sympathie en ver trouwen zoo jammerlijk verbeurd en misbruikt, als dit in het Duitsche Keizerrijk het geval is geweest. Dit neemt niet weg, dat men de spontane geestdrift, waarmede hier den oorlog begroet werd, niet maar zonder meer als een gevolg van massa-begoocheling of valsche gevoelens van opge zweepte volksmassa mag brand merken. En al is men licht geneigd verschrikkingen van den wereld oorlog te vergeten, nuchtere ge tallen zullen in de annalen der wereldgeschiedenis een waar schuwing voor het nageslacht blijven om niet nogmaals enke lingen over het lot van volkeren lichtvaardig te laten beslissen Volgens de tot nu toe bekende cijfers betreurt Duitschland door den oorlog aan gesneuvelden 2.000 000 menschenlevens. Twee millioen krachtige mannen, aan oorlogswaan en oorlogswaanzin ten offer gevallen Daarbij ko men nog .vele duizenden, die slachtoffer van de hongerblok- kade zijn geworden, wier aantal men op 700.000 schat. Dit heelt een achteruitgang in het aantal geboorten tengevolge ge had van 3600 000, zoodat het totale verlies voor Duitschland bedraagt 6.300000 menschenle vens Voor Oostenrijk-Hongarijege sneuveld 1.500.000. verhoogde sterfelijkheid 500,000, geboorten- minus 3750.000. Samen 5.75 millioen. Voor Frankrijkgesneuveld 1.400.000, verhoogde sterfelijk heid 450.000, geboorteminus 1.500 000. Samen: 3.35 millioen. Voor Italië gesneuveld 550.000, verhoogde sterfelijkheid 300.000, geboorteminus 1.400 000. Samen 2.25 millioen. Voor Rusland: gesneuveld 3 000.000, verhoogde sterfelijk heid 2 000.000, geboorteminus 9000.000. Samen: 14 millioen. Voor Engelandgesneuveld 1.050.000, verhoogde sterfelijk heid 200.000, geboorteminus 850.000. Samen 2.1 millioen. In het geheel schat men de door den wereldoorlog geleden menschenverliezen op ruim 36 millioen. Zal men deze bloedige cijfers licht vergeten Wat waren de pest en de cholera in de middeleeuwen •vergeleken bij de funeste gevolgen van vier jaar wereldoorlog En is het niet begrijpelijk, dat de vorige week, toen duizenden zich opnieuw voor het Keizerlijk stot verzamelden, dat toen één stemmig weerklonkNie wieder Krieg Het moet gezegd worden bij de betoogingen tegen den oorlog is de burgerij slechts door enkele vredes-corporaties vertegenwoor digd en zijn het voornamelijk de arbeiders-partijen, die uiting ge ven aan hun afkeer van milita risme en geweld-politiek, tevens waarschuwing voor de reactie, welke zich meer merkbaar be gint te maken en in de toekomst niet voor nieuwe oorlogen zou terugdeinzen. Ook te Rotterdam is een be tooging gehouden voor den vrede, waaraan door honderden werd deelgenomen. De bijeenkomst werd geopend door V. K-J.Hon- dius uit Rotterdam, die deze vergadering noch politiek, noch kerkelijk propagandistisch noem de. Lauwheid omtrent de vragen van oorlog en vrede, aldus spr. is ongeoorloofd. Ten opzichte van de vrede geldt: „Wie niet voor mij is, is tegen mij." Daarna kreeg ds. S. H. j. James, Ned. Hervormd pedikant te Rotterdam het woord over Nederlandsch Nationalisme en de Vredesbeweging en hield een rede waaraan het volgende is ontleendLord Robert Cecil, is uit Nederland zeer teleurge steld teruggekeerd, omdat men hier in kerkelijke kringen zoo bijzonder weinig voor idiëel stre ven voelde. Voor dit speciaal Hotlandsch verschijnsel is wel een verklaring. De rechtzinnige in Nederland gebruikt den Bijbel steeds op deze wijze, dat hij enkele teksten neemt, die een zeker onderwerp scherp belichten, en verwaarloost die, welke in den tegenovergestelden zin spre- ken. Er zal een tijd komen, dat onze eeuw van bewapening krankzinnig genoemd zal worden. Er is gezegd dat het streven van de Vredeweek te weinig re kening houdt met het zondige karakter van den mensch. Maar waarom wordt wel gestreden tegen de uitingen dezer mensche- lijke verdorvenheid als drank zucht enz. en niet tegen die dui- velsche neiging tot den oorlog Het is voor een Hollander niet gemakkelijk te erkennen, dat er een Nederlandsch nationalisme bestaat. Toch bestaat dit, zij het dan ook van een zeer goedmoe dig karakter. Dit Nederlandsch nationalisme heeft haar uiting gevonden in de zinspreuk; God, Nederland en Oranje, terwijl zij haar grondslag vindt in het wel i wat opgesierde verhaal van den 80 jarigen Vrijheidsoorlog. Het er- kennen van deze drie grootheden sluit niet in, het aanvaarden van alle ontstane begrippen, door het volk daaraan gehecht, vooral niet wanneer wij God opvoeren tot de juiste Hoogte en de beide andere grootheden terugbrengen tot de ware proporties. Het gaat in onze eeuw niet meer aan, op zulk een eigenaardigen trotschen toon te spreken van God en Ne derland. Het is overtuigend gebleken dat de oorzaken, die de mensch- heid in den oorlog hebben ge dreven in de laatste jaren, niet idiëel maar materieel waren. Ons trotsche kleine land heeft de schoone taak, dat het voor gaat, in den oorlog tegen den oorlog. Rond het Vredespaleis groeie op, de Vredeswil en het Vredesenthousiasme. Een krachtig applaus volgde op deze woorden en geen won der. Moge de hier uitgedrukte wensch nog verwezenlijkt worden, in de tijden, die wij beleven, opdat we met dankbaarheid op de propaganda voor de vredes idee mogen terugzien en het door alle landen klinke Nooit weer Oorlog SaUrisregellng onderwyiers en Administratieve ambtenaren. Naar gemeld wordt, zal voor de onderwijzers de salarisrege ling als volgt zijn Onderwijzer die niet de acte van bekwaamheid bezit, bedoeld in art, 134 Lager Onderwijswet 1920, doch de acte van bekwaam heid bedoeld in art. 77 der wet van 17 Aug. 1878, aanvangs- wedde f 1200. Maximumwedde voor gehuw den (te bereiken in 22 jaar) f 2600, voor ongehuwden f 2200, te bereiken in 14 jaar. Voor den onderwijzer die niet de acte van bekwaamheid bezit, bedoeld in art. 134 der Lager Onderwijswet, doch in het bezit is van de acte bedoeld in art. 77 der wet van 17 Aug. 1878, aan- vangswedde f 1400. Maximum voor gehuwden f3100 (te bereiken in 22 jaar) en voor on gehuwden f 2700, te bereiken in 14 jaar. De U. L. O. marge zal f 300 bedragen, mits de betrokkene in het beztt is van nader vast te stellen acten. Voor het bezit van bij-achten zal f50 per acte worden betaald, tot een maximum van f200. Wat betreft de administratie, is het volgende vastgesteld Zij, die belast zijn met een- voudigen, min of meer werktui gelijken arbeid (rang van schrij ver) f 1000f 1500, met 5 jaar- lijksche verhoogingen van f 100. Gediplomeerde klerken en ad ministratieve ambtenaren met vak radicaal, die belast zijn met ar beid, welke verstandelijk oordeel vereischt en waarvoor gevorderd wordt de kennis wat den inhoud betreft van de regelingen, wetten, besluiten enz., waarvan de toe passing behoort tot het betrok ken dienstvak, f 1100—f1800, met 2 tweejaarlijksche verhoo gingen van f200 en 3 driejaar- lijksche verhoogingen van f 100. Adjunct-Commiezen die belast zijn met arbeid gelijk aan die AXELSCHE lC<ï<K cou (Uit het Duitsch.) 13) Ook de dameswereld bracht de jonge kunstenaressen zonder nijd haar hulde, vooral omdat heel spoedig bekend was, dat de jonge schoolrijdsters een onberispelijk leven leidden. Zij waren niet te naderen, de hinkende mr. Greffkins bleek een niet te misleiden wachter van zQoveel bekoorlijkheid. Langzamerhand verbreidde zich ook het gerucht, dat miss Ethel en miss Amy 1<>- den waren van een oudadellijk geslacht, en daarmee weefde zich een nieuwe tooversluier om haar blanke hoofden. De bewonderaars gaven aan hun hulde, die ze niet konden uitspreken in woorden, uitdrukking in kostelijke bloemen en allerlei waardevolle ge schenken. Miss Ethel had steeds alle geschenken afgewezen, nu echter ont wikkelde freule Adèle met echt kwajongensachtig lachen een ander plan. Mr. Greffkins moest den gevers vragen, of zij toestonden, dat de ge schenken ten bate van arme hulpbe hoevende circusmenschen mochten worden aangewend, zoo niet, dan zouden de gaven worden teruggegeven. Wel waren zeker de ridderlijke heeren bij deze vraag een weinig ontnuchterd, doch er bleef hun natuurlijk niets an ders over dan toe te stemmen. Zoo konden de beide rijdsters heel wat hulp verleenen, die haar vrij wat verbitterde harten deed winnen en tevens verhinderde, dat nijd en afgunst uit de kringen der vakgenooten haar schaadden of hinderden. Freule Adèle voelde zich gelukkig in haar werkkring, door haar zelve gekozen en miss Ethel werd door haar meegetrokken in den zonneschijn en verhoogde levensvreugde. Dikwijls leunde zij haar wan" tegen die van Adèle en fluisterde op warmen toon „Wat glans en volheid heb jij in mijn stil, ernstig en moeilijk leven gebracht Hoe oneindig veelDank daarvoor hartelijk dank!" HOOFDSTUK VI. Freule Adèle had indertijd, toen zij het haar voorgelegde contract onder- teekende, haar broeder met korte woorden het gebeurde medegedeeld. Graaf Adolf was natuurlijk hevig verontwaardigd geweest. Al vermeed hij ook zelf naar Berlijn te reizen, om de zuster naar huis te halen, toch eischte hij in een opgewonden schrij ven, dat zij terstond zou terugkeeren. Adèle antwoordde echter dat zij mondig was en niemand veroorloofde beslis send in te grijpen. Graaf Adolf begreep toen, dat hij moest vragen, dat hij moest trachten te overreden, wilde hij haar terugkeer bewerken en niet voorgoed er van afzien, haar tot zijn plannen over te halen. Hij overwon zichzelf, haar nogmaals zijn zwakheid te bekennen, en haar hulp in te roepen. Ja, ten slotte verklaarde hij, dat het familie- goed in gevaar verkeerde, indien zij bij haar weigering bleef volharden. Die woorden troffen de freule in het hart. Hot geliefde ouderlijk huis den ondergang nabij, door de schuld en de lichtzinnigheid van den broeder in vreemde handen overgegaanHeete tranen welden in haar oogen. Al de heerlijke plekjes rezen voor haar her innering op, het slot, het park, de schilderijen en graven dei ouders 1 Het greep haar aan, als wilde het haar meesleuren naar het huis, het was haar, alsof zij zich beschermend m vest stellen voor de groote ingangspoort om iederen vreemden voet den toegang te weigeren. Maar kon zij dat legen den prijs, dien men van haar eischte? Neen, en nogmaals neen Zij verkocht zich niet Liever het hart verbloeden in bitter wee, om het verloren ouderlijk huis 1 Haar veerkrachtige natuur droeg haar spoedig weer omhoog uit deze sombere gedachten. Zij troostte zich met de gedachte, dat haar broeder haar door de bedreiging gewillig en bevreesd wilde maken in werkelijk heid kon hij onmogelijk den smaad op zich laden, het eeuwenoud bezit der familie te laten vervliegen in onwaardig spel I Eerder moest hij met nagels en tanden zich verweren, dan dit uiterste te laten geschieden. Van de familie Reinsberg had Adèle geen afscheid genomen, toen zij de de nieuwe loopbaan begon. En het had haar bij de gedachte daaraan toe geschenen, alsof Ernst Reinsberg mei zijn groote, treurige oogen haar aanzag en zich in veroordeelend zwijgen van haar ging afwenden. Van Berlijn uit had zij haar vriendin Ella geschreven hoe alles zoo gekomen was en hot de zaken nu stonden. Ella had spoedig geantwoord, op hartelijke wijze, maa: over den broeder zweeg de brief, zelfs geen groet. Dat had Adèle diep gekrenkt Na die wonderbare avondwandeling, na het hoopvol afscheid aan de poor van het slotpark, had zij wel eei woord van hem mogen verwachten. Hij zweeg. Maar al te dikwijls was er iets als zacht heimwee in haar hart. en dit heimwee schreed zoekend door de kleine, vriendelijke vertrekken van een welbekende woning in de voor stad, boog zich nieuwsgierig over den schouder van een man, die vlijtig schrijvend aan zijn schrijftafel zat, en speurde in de bladeren, hoe ver het boek was gevorderd, waarvan hij toen had gesproken het boek dat hem zou helpen, een schoone toekomst te veroverenEn eens, in de lichtstra- lende manege had Adèle bijna luid geroepen van blijden schrik. Haar rondziend oog had een gelaat ontdekt een lief, welbekend gelaat met een brand-litteeken het gelaat van een man, die haar destijds in dat heerlijk avonduur van zijn hoop en verlangen had gesproken, waarin haar eigen wenschen en hoop waren overgevlamd I Daar zat hij, in de eerste rij achter de loges Daar had hij gezeten, want toen zij na het rondrijden van de arena den Diik op de bewuste plaats richtte was hij weg. En zij wachtte er ver geefs op. dat hij na de voorstelling zou trachten, haar te spreken. Hij kwam niet. Hij had zich in haai onmiddellijke nabijheid bevonden versmaadde het, haar een vriendelijk woord te zeggen, haar hand te drukken 1 Voorbij! Een harde trek legde zich om de lippen van Adèle, en duister fronsten zich haar wenkbrauwen. En spoedig daarna dook een ander be kend gelaat voor haar op in de ruimte dertoeschouwers: vrijheer vonRuthling! Zij merkte hem in het voorbijrijden op en vermeed het, nogmaals daarheen te zien. Zij wilde zijn groet niet. Maar zij meende te gevoelen, dat zijn oogen slechts haar, haar alleen volg den, met heeten blik aan haar hingen, haar trachtten te bannen. Hij trachtte overigens haar niet te naderen, doch den volgenden dag was hij er weer en zoo voortaan eiken avond. En steeds werd voor haar een mand met de schoonste witte rozen afgegeven, zonder kaartje, zoodat zij geen reden had, de bloemen te weigeren. Zij wist, de kostbare bloemenhulde kwam van hem, kwam volkomen over een met zijn opmerkzaamheden, die hij haar vroeger op slot Briickenau bewees. En daardoor werd zij menig maal bij het zien van de bloemenmand nadenkend. De vrijheer moest toch een sterke liefde voor haar gevoelen, zoo'n volharding in de aanbidding kon slechts gepaard gaan met echte toege negenheid. Echte toegenegenheid is echter geen eigenschap van een ka rakter, zooals zij het zijne beoordeelde. Was hij toch anders Had zij haar oordeel over hem te snel gevormd Nu, dan zou ze in het vervolg beter over hem denken. Maar zij wenschte ook thans niet, dat hij zijn houding zou verande ren. De gevraagde liefde kon zij hem toch niet, nu en nooit, schenken. Toen vond zij op zekeren dag in een courant een bericht, dat haar hevig deed ontroeren. „Indien ik toch eens de oor zaak was 1" beefden haar kieurlooze lip pen, en zij reikte het bladoveraan Ethel, cue naast haar in een boek zat te lezen. De cou ant berichtte van een duel tus- sclien een jongen bankier Henry Sch wei- lach en een vrijheer von Rihhling. Een meeningsverschil omtrent een 'veel ge vierde jonge schoolrijdster was de aan leiding geweest. Beideduellanten waren zwaargewond. (Wordt vervolgd^

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1924 | | pagina 1