Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen
No. 7.
VRIJDAG 25 APRIL 1924.
40e Jaarg.
EEN TIKJE ZON.
FEUILLETON.
Als de avond valt.
J. C. VINK - Axel.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
Na het lezen van een dagblad
in dezen tijd stel ik mij den ge
middelden lezer voor in een toe
stand, die het midden houdt tus-
schen doffe berusting en stil ver
zet. Als humor „de zwemgordel
op den stroom des levens" was,
zooals Wilhelm Raabe zegt, dan
zou vermoedelijk 99% der be
woners van Europa zich thans
met zoo'n zwemgordel hebben
getooid. Ten deele heeft hij ge
lijk: de verkoop van zoogenaam
de humoristische bladen en het
bezoek aan blijspe'en in den
schouwburg zijn, ten koste van
ernstige tijdsontspanningen, thans
sterk toegenomeneen andere
vraag is, of het geneesmiddel,
dat men daarin tegen de som
bere tijden denkt te vinden, in
allen deele en duurzaam bevre
digt. Dat de neiging tot opper
vlakkig, luchtig de lachspieren
masseerend vermaak thans groot
is, kan niet bevreemden wie des
avonds in zijn krant den neerslag
van één dag wereldgebeuren en
menschheidsgeschiedenis heeft
gelezen, heeft tegenover 90%
narigheid 10% opgewektheid
overgehouden. Als een sombere
wolk dreigt boven de kolommen
onzer bladen, schier in elke ru
briek, de godin tijdsomstandig
heid" en zij is er in geslaagd,
na landen en volken, ook ge
slachten, gezinnen en personen
neer te trekken in een schijn
baar bodemlooze put van moe
deloosheid, wanhoop, naijver,
wijd en erger. Komt er al
eens een tikje zon doorbreken,
dan is het als de vreugde, waar
van Wallis zegter is een wan
klank in, indien zij alleen als
tegenstelling treft.
Men heeft ons toegeroepen
niet tobben, houd er den moed
maar in, en meer van die goed
bedoelde levens-elixers aangebo
den, maar het genot, dat men
dan als gangmaker te hulp riep,
bleek meermalen een verguld
vraagteeken. De lieve lente, die
ons ditmaal precies op tijd de
lang verwachte zachte weerge-
(Duitsche Novelle.)
Maar kon ik het veranderen
Dat gaat er mee als met een
huishouding, als men plotseling
wil gaan sparen. Waar beginnen
Of je zet alles op een anderen
voet, óf nu, daarin had ik geen
lust.
En dan was er die heerlijke
schat, die Therese. Man, wat was
ik dol op dat kind 1 Nu moest
er opgevoed worden ja, waar
voor eigenlijk Natuurlijk, leeren
moest zij, en dat ging bij haar
als van zelf. Humor en gratie
had zij voldoende meegebracht in
het leven. Maar die moesten
getemperd worden. Ernst moest
ay leeren Stel je voor, zoo'n dot 1
Ik mocht haar niet in het circus
brengen en niet in een conditoreï
ik mocht haar niet laten mee-
snoepen van mijn geliefkoosde
delicatessen smulpaap als ik
ben maar de koekoek hale die
eeuwige schoolmeesterij Nu, dan
werd ik meer dan eens brutaal
't was toch myn kiDd evengoed
steldheid bracht, hebben we als
een tikje zon dankbaar verwel
komd, maar 's avonds, na 't krant-
lezen, ja, dan bemerkten we, dat
het nog lang geen lente in Europa
en nog volop winter in duizender
gemoed was. Stellig mogen we
evenmin ondankbaar zijn yoor
het gebruikelijk verschijnsel, dat
de neiging tot humor zich het
sterkst openbaart te midden van
veel narigheid, een eigenschap
die inzonderheid den Nederlan
der in staat stelt, zijn gebrek aan
fijngeestigheid eenigermate aan
te vullen.
Al deze middelen echter kun
nen hoogstens het uitzicht op de
misère gedurende korten tijd be
nevelen wat blijft, is de misère
zelf en haar wortelde machte
loosheid om het evenwicht
men neme dit persoonlijk, natio
naal of internationaal, financieel
of economisch terug te vinden.
Misschien is het juist wel dat
immer wachten op „morgen", dat
velen afmat; indien zij zich eens
concentreerden op heden, en van
„morgen" geen gouden bergen,
maar ook slechts bescheiden
zandhoopjes verwachtten Want
hebben wij zekerheid van recht
op een goede toekomst? En
ligt er niet een zekere druk op
het leven, als men het maar
voortdurend beschouwt ais een
tijdelijke abnormaliteit?
Het tikje zon, dat ik zou willen
zien schijnen over de wereld van
deze dagen is, dat men de kracht
vond om die souvenirs, „die je
oud, en die het leven zwaar
maken", zooals Van Hulzer de
herinnering noemt, van de hand
te doen, zóó van de hand liefst,
dat ze ook in een museum niet
meer waren te vinden. Want het
is voor geen tegenspraak vatbaar
altoos opnieuw is het die herin
nering, die als een blok-aan-het-
been van de menschen dezer dagen
hangt. Als we maar weer terug
hadden dien goeden ouden tijd,
toen alles zoo, enz. Ik zou willen
zeggen snijd dien band met het
verleden nu eens cordaat en finaal
door, en leef in het heden, de
oogen recht vooruit. Tob niet
over de toekomst, zelfs die niet
al» het hare
Eu, gluur me alsjeblieft nu zoo
veelbeteekeneud niet aan, dat is
een netelige zaak maar ik wil
toch eerlijk zijn.
Ik heb ja al gezegd, Thereie's
moeder is een schoonheid. Al»
men altijd zoo'n vulgairen rommel
om zich heen heeft buitenshuis,
dan imponeert zoo'n «tille schoon
heid dubbel. En dat zij zich
altijd meer angstig vau mij terug
trok, mij ODtweek dat prik
kelde tot meer toenadering van
mijn kant. Bind een kat een
stuk spek op den neus, het dier
wordt razend en versmaadt het
hapje leg het buiten haar
bereik, en ze wordt razend, om
het te hebben. Toen wij pas
getrouwd waren, was ik koel,
verstrooid en toen ik haar
reeds had verloren, werd ik op
haar verliefd. Kun jij dat be
grijpen
»Neen« zei Frits met zware
beslissende stem »neen, want
mijn liefde voor Therese door
stroomt mijn geheele organisme
als de levende stroom van mijn
warm bloed.*
Schlottman zag hem scherp van
terzijde aan. Ondanks het zwakke
avondlicht de maan stond
telkens achter voorby jagende
wolken viel het hem op, hoe
rein ae gelaatstrekken, hoe edel
gevormd het hoofd van den jongen
man naast hem was.
«Weet je,* zei hy, en een
vroolijk lachje kwam er over zijn
oud, slim gezicht »Weet je,
Krüger, als zoo'n uitgeslapen oude
Hollander, zoo'n echte «Mijnheer*
zijn dochter verlooft, dan vraagt
hij zijn aanstaanden schoonzoon:
Heb jij uitgeraasd? Heb jie ok
geleefd, mien zeun En zegt
dan Jantje of Pieterke»Joa
dan is de oude tevreden, dan
kau Pieterke zijn dochter kriegen.
Zoo vraag ik jou, mien zeun Frits
Heb jie ok geleafd
»Ik weet wat u bedoelt,* zei
Frits en zijn toon was tamelijk
scherp. »U meent, dat men alle
ondiepten van leven doorwaad
moet hebben, om zulke psycholo
gische problemen t6 kunnen be
grijpen. Zijn die er dan En
indien ja, zyn ze dan het ontzaglijk
offer waard, dat een der reisge-
nooten want dat zyn echtge-
nooten toch daaronder ver
kwijnen moet Ik vind zulke
kille huwelyken vreeselijk, die
na koelbloedig overleg gesloten
worden. Ik beklaag Therese'»
moeder zy is in haar leven
te kort gekomen en ik zou
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postbus No. 6.
van morgen, want afgezien van
de vraag, of ge er dan nog zijn
zult, is de toekomst, zooals dr.
Laurillard haar noemde, doofstom.
Van zoo iemand kunt ge toch
geen toezeggingen krijgen, waarop
te bouwen valt, want hij hoort u
niet, (in dit gevalwilt u niet
hooren) en kan u niets verstaan
baars zeggen.
Heden. Heden alleen. Voor
één dag zorg en kracht tegelijk.
En dan de schouders er onder.
Tevreden met geen gram minder
dan het allerbeste van kunnen en
kennen. En van den plicht voor
één dagzich een genoegen
maken, zooals Frederik de Groote
dat mogelijk achtte. Dan ook,
geen bespiegelingen houden (zoo
als ik nu, voor één keertje doe
en de lezer zal 't mij wel ver
geven), maar de hand aan den
ploeg en de tanden op elkaar, en
de beenen gestrekt en den Jcop
op. Voortseerst het zure, dan
het zoete. Eerst de zware, ver
velende eentonige dingen. Met
den wil, die onder de knie te
krijgen. En dan de meer aan
gename, tot slot zoo ze er
zijn de zeer aangename.
Resultaat? Dat gaat u niet aan.
Dat behoort bij morgen.
Waardeering? Mits van uzelf,
's Avonds. Als 'taf is.
Tegenvallers Natuurlijk. Con-
ficius noemt ze de pilaren van
het succes. Daar wordt ge beter
van.
Rust 's Nachts. De dag van
den lediglooper geeft een slape-
loozen nacht, zei Gubitz. Het
tegendeel is ook waar.
Dus afgesproken morgen...
néén voor den drommel, van
daag beginnen. Gisteren is
vannacht begraven en op morgen
wacht de baker wel.
„Mensch, durf te leven en wees
op je vierkanten meter een vorst
X.
Wijziging Leerplichtwet.
Blijkens de Memorie van Ant
woord op het Voorloopig Verslag
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag II ure.
betreffende de wijziging der Leer
plichtwet en de Lager Onderwijs
wet 1920, is de Minister bereid
om, nu de genomen maatregel
zoo goed als algemeene
afkeuring vindt, dezen met 1
Sept. 1924 terug te nemen,
onder voorwaarde, dat de beoogde
bezuiniging op andere wijze wordt
verkregen. Het oorspronkelijk
voorstel is in dien geest ver
anderd.
De toelating der kinderen zal
dus bepaald blijven op 6 jaar en
het zevende leerjaar blijft be
houden.
De bezuiniging zal men nu
trachten te vinden in beperking
van onderwijzers en deze, waar
noodig en mogelijk vervangen
door assistenten, terwijl ook de
salarissen zullen worden ingekort.
Geen gehuwde onderwijzeressen.
Aan de Raad van State is toe
gezonden een wetsontwerp tot
regeling van ontslag aan onder
wijzeressen, die in het huwelijk
treden.
Het monument voor J. H.
van Dalen.
Zaterdag had te Middelburg een
bijeenkomst plaats van het comité
tot oprichting van een monument
te Sluis voor wijlen den beken
den schrijver van het Nederland-
sche woordenboek, J. H. van
Dalen.
Deze bijeenkomst was belegd
om kennis te nemen van een zes
tal ontwerpen, welke door den
beeldhouwer, den heer P. Puijpe
uit Apeldoorn gemaakt zijn voor
het monument, om het comité
daaruit een keuze te laten doen
ook in verband met het verschil
in prijs.
Bij een vijftal der ontwerpen
had de heer Puijpe zich geheel
aan de opdracht gehouden, na
melijk een monumentale bank
waarop het borstbeeld van den
schrijver, aangebracht, en op de
meeste tevens een tweetal vrou
wenfiguren, een lezende in de
geschiedenis, de andere hulde
brengende aan den grooten
Zeeuwsch-Vlaaming.
Het zesde ontwérp geeft een
Therese'8 vader graag onvoorwaar
delijk kunnen hoogachten. Waar
om doet u mij dit aan, waarom
moet ik dat alles aanhooren
Schlottman had weer het lorgnet
op den neus gesmeten.
Potstausend dat was een
idealist van het zuiverste water.
Maar, waarachti-, een pracht van
een kerel met een kinderhart
in vele huwelijken had die zeker
nog geen blik kunnen slaan. Hy
mocht geiust zoo blijven tant
mieux voor zijn kind. Werkelyk
een jongen om te stelen
«Je bent juist niet extra beleefd,
mijn zoon,* zei de justitieraad
bedaard eu goed gehumeurd.
»Maar je uitval geldt eigenlijk
zeker ook minder mij, dan die
gecompliceerde levensomstandig
heden, waar jij, laat ons zeggen
het geluk hebt gehad, buiten te
mogen blijven. En daar je mij
ongetwijfeld nu voor een echten
Blauwbaard aanziet, zoo zul je
daarin, zooals het mij verder met
mijn vrouw gegaan is, slechts de
zoogenaamde dichterlijke gerech
tigheid willen zien, waaraan jullie
benijdenswaardige idealisten zeker
altyd nog gelooft. Zoo'n monster
was ik overigens niet. Ik legde
mijn vrouw niets in den weg,
integendeel, ik heb my in heel
vierkante zuil waarboven het
borstbeeld. Om verschillende re
denen werd dit laatste ontwerp,
waarop ook de beide genoemde
vrouwenfiguren alsnog zullen wor
den aangebracht, als het meest
gewenschte gekozen. Een zeer
belangrijke reden hiervoor was,
dat men te Sluis liever geen bank
ziet verschijnen, omdat men bang
is voor beschadiging, door de
jeugd en ook dat men meent,
dat de omgeving waar de bank
zal worden geplaatst zeer geschikt
is voor een monument als dit.
Het comité hoopt, dat nog velen,
die tot nu toe dfe circulaire niet
beantwoordden, spoedig een gave
voor de hulde aan Van Dalen aan
mr. P. Dieleman te Middelburg
zullen doen toekomen en dat de
gemeenteraad van Sluis spoedig
zal beslissen over den van ge
meentewege te bieden financieelen
steun. Het wordt n.l. tijd de
definitieve opdracht tot vervaar
digen van het monument aan den
heer Puijpe te verstrekken, wil
deze nog tijdig gereed zijn met
de uitvoering van het werk, op
dat het monument in Angustus
zal kunnen worden onthuld.
Het comité heeft namelijk hoop
H. M. de Koningin bereid te vin
den tijdens Haar bezoek aan Zee
land, wanneer ook Zeeuwsch
Vlaanderen wordt bezocht, die
onthulling te verrichten. „M Crt."
De emigratie naar Canada.
De heer S. L. Veenstra, direc
teur van het Bemiddelingsbureau
voor Transatlantische emigratie,
meldt, dat de eerste berichten
over en van de emigranten, door
dat Bureau uitgezonden (waar
onder de Leidsche groep) uit
Canada zijn ingekomen.
Hun geleider die ook de
zorg voor eenige door de Emi
gratie Centrale Hollanda uitge
zondenen op zich nam schrijft
dat allen behoorlijk zijn geplaatst.
De loonen varieeren van 15
tot 40 dollar per maand boven
kost en inwoning.
Er is veel vraag naar Hollan
ders, ervaren en onervaren. Ook
gehuwde landarbeiders zonder
kinderen kunnen geplaatst worden.
veel dingen geschikt.
Zoo b. r. haar muziek.
Muziek muziek, zooals men
die tegenwoordig «pleegt*, in
huis vooral, maar ook in de mo
derne concertzalen, pianogehamer,
violengejank en vrouwengejam-
mor is mij een gruwel. Ik hoor
een kind, een jong meisje, dat
niet «geschoold* is, een paar
vroolijke jongelui buiten, graag
zingen, want dat is zingen, dat
is zooals de natuur zingt. Ik
houd wezenlijk veel van een viool
en een cello, die kalme, verstaan
bare muziek geeft, maar dat on
natuurlijke gegil en die z. g.
«Khunst*, daar wordt ik wee van.
Die is in de hoogste mate op
dringerig en onlogisch bovendien,
verscheurt as ij eiken verstandigen
gedachtedraad. Sluit eens een
duizend philosophen op in een
zoo'n kerm- en jankconcertzaal
ot een dozijn op zoo'n kunstavondje
en familie. Bij de eerste geluids-
wirrewar en dideldomdijnes vlie
gen duizend wereldbeschouwingen
en atomen versnipperd de lucht
inalle degelijkheid verdwijnt
uit de hersenen.
(Wordt vervolgd.)
AXELSCHE
COURANT