Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen No. 7. VRIJDAG 25 APRIL 1924. 40e Jaarg. EEN TIKJE ZON. FEUILLETON. Als de avond valt. J. C. VINK - Axel. Binnenland. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. Na het lezen van een dagblad in dezen tijd stel ik mij den ge middelden lezer voor in een toe stand, die het midden houdt tus- schen doffe berusting en stil ver zet. Als humor „de zwemgordel op den stroom des levens" was, zooals Wilhelm Raabe zegt, dan zou vermoedelijk 99% der be woners van Europa zich thans met zoo'n zwemgordel hebben getooid. Ten deele heeft hij ge lijk: de verkoop van zoogenaam de humoristische bladen en het bezoek aan blijspe'en in den schouwburg zijn, ten koste van ernstige tijdsontspanningen, thans sterk toegenomeneen andere vraag is, of het geneesmiddel, dat men daarin tegen de som bere tijden denkt te vinden, in allen deele en duurzaam bevre digt. Dat de neiging tot opper vlakkig, luchtig de lachspieren masseerend vermaak thans groot is, kan niet bevreemden wie des avonds in zijn krant den neerslag van één dag wereldgebeuren en menschheidsgeschiedenis heeft gelezen, heeft tegenover 90% narigheid 10% opgewektheid overgehouden. Als een sombere wolk dreigt boven de kolommen onzer bladen, schier in elke ru briek, de godin tijdsomstandig heid" en zij is er in geslaagd, na landen en volken, ook ge slachten, gezinnen en personen neer te trekken in een schijn baar bodemlooze put van moe deloosheid, wanhoop, naijver, wijd en erger. Komt er al eens een tikje zon doorbreken, dan is het als de vreugde, waar van Wallis zegter is een wan klank in, indien zij alleen als tegenstelling treft. Men heeft ons toegeroepen niet tobben, houd er den moed maar in, en meer van die goed bedoelde levens-elixers aangebo den, maar het genot, dat men dan als gangmaker te hulp riep, bleek meermalen een verguld vraagteeken. De lieve lente, die ons ditmaal precies op tijd de lang verwachte zachte weerge- (Duitsche Novelle.) Maar kon ik het veranderen Dat gaat er mee als met een huishouding, als men plotseling wil gaan sparen. Waar beginnen Of je zet alles op een anderen voet, óf nu, daarin had ik geen lust. En dan was er die heerlijke schat, die Therese. Man, wat was ik dol op dat kind 1 Nu moest er opgevoed worden ja, waar voor eigenlijk Natuurlijk, leeren moest zij, en dat ging bij haar als van zelf. Humor en gratie had zij voldoende meegebracht in het leven. Maar die moesten getemperd worden. Ernst moest ay leeren Stel je voor, zoo'n dot 1 Ik mocht haar niet in het circus brengen en niet in een conditoreï ik mocht haar niet laten mee- snoepen van mijn geliefkoosde delicatessen smulpaap als ik ben maar de koekoek hale die eeuwige schoolmeesterij Nu, dan werd ik meer dan eens brutaal 't was toch myn kiDd evengoed steldheid bracht, hebben we als een tikje zon dankbaar verwel komd, maar 's avonds, na 't krant- lezen, ja, dan bemerkten we, dat het nog lang geen lente in Europa en nog volop winter in duizender gemoed was. Stellig mogen we evenmin ondankbaar zijn yoor het gebruikelijk verschijnsel, dat de neiging tot humor zich het sterkst openbaart te midden van veel narigheid, een eigenschap die inzonderheid den Nederlan der in staat stelt, zijn gebrek aan fijngeestigheid eenigermate aan te vullen. Al deze middelen echter kun nen hoogstens het uitzicht op de misère gedurende korten tijd be nevelen wat blijft, is de misère zelf en haar wortelde machte loosheid om het evenwicht men neme dit persoonlijk, natio naal of internationaal, financieel of economisch terug te vinden. Misschien is het juist wel dat immer wachten op „morgen", dat velen afmat; indien zij zich eens concentreerden op heden, en van „morgen" geen gouden bergen, maar ook slechts bescheiden zandhoopjes verwachtten Want hebben wij zekerheid van recht op een goede toekomst? En ligt er niet een zekere druk op het leven, als men het maar voortdurend beschouwt ais een tijdelijke abnormaliteit? Het tikje zon, dat ik zou willen zien schijnen over de wereld van deze dagen is, dat men de kracht vond om die souvenirs, „die je oud, en die het leven zwaar maken", zooals Van Hulzer de herinnering noemt, van de hand te doen, zóó van de hand liefst, dat ze ook in een museum niet meer waren te vinden. Want het is voor geen tegenspraak vatbaar altoos opnieuw is het die herin nering, die als een blok-aan-het- been van de menschen dezer dagen hangt. Als we maar weer terug hadden dien goeden ouden tijd, toen alles zoo, enz. Ik zou willen zeggen snijd dien band met het verleden nu eens cordaat en finaal door, en leef in het heden, de oogen recht vooruit. Tob niet over de toekomst, zelfs die niet al» het hare Eu, gluur me alsjeblieft nu zoo veelbeteekeneud niet aan, dat is een netelige zaak maar ik wil toch eerlijk zijn. Ik heb ja al gezegd, Thereie's moeder is een schoonheid. Al» men altijd zoo'n vulgairen rommel om zich heen heeft buitenshuis, dan imponeert zoo'n «tille schoon heid dubbel. En dat zij zich altijd meer angstig vau mij terug trok, mij ODtweek dat prik kelde tot meer toenadering van mijn kant. Bind een kat een stuk spek op den neus, het dier wordt razend en versmaadt het hapje leg het buiten haar bereik, en ze wordt razend, om het te hebben. Toen wij pas getrouwd waren, was ik koel, verstrooid en toen ik haar reeds had verloren, werd ik op haar verliefd. Kun jij dat be grijpen »Neen« zei Frits met zware beslissende stem »neen, want mijn liefde voor Therese door stroomt mijn geheele organisme als de levende stroom van mijn warm bloed.* Schlottman zag hem scherp van terzijde aan. Ondanks het zwakke avondlicht de maan stond telkens achter voorby jagende wolken viel het hem op, hoe rein ae gelaatstrekken, hoe edel gevormd het hoofd van den jongen man naast hem was. «Weet je,* zei hy, en een vroolijk lachje kwam er over zijn oud, slim gezicht »Weet je, Krüger, als zoo'n uitgeslapen oude Hollander, zoo'n echte «Mijnheer* zijn dochter verlooft, dan vraagt hij zijn aanstaanden schoonzoon: Heb jij uitgeraasd? Heb jie ok geleefd, mien zeun En zegt dan Jantje of Pieterke»Joa dan is de oude tevreden, dan kau Pieterke zijn dochter kriegen. Zoo vraag ik jou, mien zeun Frits Heb jie ok geleafd »Ik weet wat u bedoelt,* zei Frits en zijn toon was tamelijk scherp. »U meent, dat men alle ondiepten van leven doorwaad moet hebben, om zulke psycholo gische problemen t6 kunnen be grijpen. Zijn die er dan En indien ja, zyn ze dan het ontzaglijk offer waard, dat een der reisge- nooten want dat zyn echtge- nooten toch daaronder ver kwijnen moet Ik vind zulke kille huwelyken vreeselijk, die na koelbloedig overleg gesloten worden. Ik beklaag Therese'» moeder zy is in haar leven te kort gekomen en ik zou DRUKKER-U1TGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postbus No. 6. van morgen, want afgezien van de vraag, of ge er dan nog zijn zult, is de toekomst, zooals dr. Laurillard haar noemde, doofstom. Van zoo iemand kunt ge toch geen toezeggingen krijgen, waarop te bouwen valt, want hij hoort u niet, (in dit gevalwilt u niet hooren) en kan u niets verstaan baars zeggen. Heden. Heden alleen. Voor één dag zorg en kracht tegelijk. En dan de schouders er onder. Tevreden met geen gram minder dan het allerbeste van kunnen en kennen. En van den plicht voor één dagzich een genoegen maken, zooals Frederik de Groote dat mogelijk achtte. Dan ook, geen bespiegelingen houden (zoo als ik nu, voor één keertje doe en de lezer zal 't mij wel ver geven), maar de hand aan den ploeg en de tanden op elkaar, en de beenen gestrekt en den Jcop op. Voortseerst het zure, dan het zoete. Eerst de zware, ver velende eentonige dingen. Met den wil, die onder de knie te krijgen. En dan de meer aan gename, tot slot zoo ze er zijn de zeer aangename. Resultaat? Dat gaat u niet aan. Dat behoort bij morgen. Waardeering? Mits van uzelf, 's Avonds. Als 'taf is. Tegenvallers Natuurlijk. Con- ficius noemt ze de pilaren van het succes. Daar wordt ge beter van. Rust 's Nachts. De dag van den lediglooper geeft een slape- loozen nacht, zei Gubitz. Het tegendeel is ook waar. Dus afgesproken morgen... néén voor den drommel, van daag beginnen. Gisteren is vannacht begraven en op morgen wacht de baker wel. „Mensch, durf te leven en wees op je vierkanten meter een vorst X. Wijziging Leerplichtwet. Blijkens de Memorie van Ant woord op het Voorloopig Verslag ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag II ure. betreffende de wijziging der Leer plichtwet en de Lager Onderwijs wet 1920, is de Minister bereid om, nu de genomen maatregel zoo goed als algemeene afkeuring vindt, dezen met 1 Sept. 1924 terug te nemen, onder voorwaarde, dat de beoogde bezuiniging op andere wijze wordt verkregen. Het oorspronkelijk voorstel is in dien geest ver anderd. De toelating der kinderen zal dus bepaald blijven op 6 jaar en het zevende leerjaar blijft be houden. De bezuiniging zal men nu trachten te vinden in beperking van onderwijzers en deze, waar noodig en mogelijk vervangen door assistenten, terwijl ook de salarissen zullen worden ingekort. Geen gehuwde onderwijzeressen. Aan de Raad van State is toe gezonden een wetsontwerp tot regeling van ontslag aan onder wijzeressen, die in het huwelijk treden. Het monument voor J. H. van Dalen. Zaterdag had te Middelburg een bijeenkomst plaats van het comité tot oprichting van een monument te Sluis voor wijlen den beken den schrijver van het Nederland- sche woordenboek, J. H. van Dalen. Deze bijeenkomst was belegd om kennis te nemen van een zes tal ontwerpen, welke door den beeldhouwer, den heer P. Puijpe uit Apeldoorn gemaakt zijn voor het monument, om het comité daaruit een keuze te laten doen ook in verband met het verschil in prijs. Bij een vijftal der ontwerpen had de heer Puijpe zich geheel aan de opdracht gehouden, na melijk een monumentale bank waarop het borstbeeld van den schrijver, aangebracht, en op de meeste tevens een tweetal vrou wenfiguren, een lezende in de geschiedenis, de andere hulde brengende aan den grooten Zeeuwsch-Vlaaming. Het zesde ontwérp geeft een Therese'8 vader graag onvoorwaar delijk kunnen hoogachten. Waar om doet u mij dit aan, waarom moet ik dat alles aanhooren Schlottman had weer het lorgnet op den neus gesmeten. Potstausend dat was een idealist van het zuiverste water. Maar, waarachti-, een pracht van een kerel met een kinderhart in vele huwelijken had die zeker nog geen blik kunnen slaan. Hy mocht geiust zoo blijven tant mieux voor zijn kind. Werkelyk een jongen om te stelen «Je bent juist niet extra beleefd, mijn zoon,* zei de justitieraad bedaard eu goed gehumeurd. »Maar je uitval geldt eigenlijk zeker ook minder mij, dan die gecompliceerde levensomstandig heden, waar jij, laat ons zeggen het geluk hebt gehad, buiten te mogen blijven. En daar je mij ongetwijfeld nu voor een echten Blauwbaard aanziet, zoo zul je daarin, zooals het mij verder met mijn vrouw gegaan is, slechts de zoogenaamde dichterlijke gerech tigheid willen zien, waaraan jullie benijdenswaardige idealisten zeker altyd nog gelooft. Zoo'n monster was ik overigens niet. Ik legde mijn vrouw niets in den weg, integendeel, ik heb my in heel vierkante zuil waarboven het borstbeeld. Om verschillende re denen werd dit laatste ontwerp, waarop ook de beide genoemde vrouwenfiguren alsnog zullen wor den aangebracht, als het meest gewenschte gekozen. Een zeer belangrijke reden hiervoor was, dat men te Sluis liever geen bank ziet verschijnen, omdat men bang is voor beschadiging, door de jeugd en ook dat men meent, dat de omgeving waar de bank zal worden geplaatst zeer geschikt is voor een monument als dit. Het comité hoopt, dat nog velen, die tot nu toe dfe circulaire niet beantwoordden, spoedig een gave voor de hulde aan Van Dalen aan mr. P. Dieleman te Middelburg zullen doen toekomen en dat de gemeenteraad van Sluis spoedig zal beslissen over den van ge meentewege te bieden financieelen steun. Het wordt n.l. tijd de definitieve opdracht tot vervaar digen van het monument aan den heer Puijpe te verstrekken, wil deze nog tijdig gereed zijn met de uitvoering van het werk, op dat het monument in Angustus zal kunnen worden onthuld. Het comité heeft namelijk hoop H. M. de Koningin bereid te vin den tijdens Haar bezoek aan Zee land, wanneer ook Zeeuwsch Vlaanderen wordt bezocht, die onthulling te verrichten. „M Crt." De emigratie naar Canada. De heer S. L. Veenstra, direc teur van het Bemiddelingsbureau voor Transatlantische emigratie, meldt, dat de eerste berichten over en van de emigranten, door dat Bureau uitgezonden (waar onder de Leidsche groep) uit Canada zijn ingekomen. Hun geleider die ook de zorg voor eenige door de Emi gratie Centrale Hollanda uitge zondenen op zich nam schrijft dat allen behoorlijk zijn geplaatst. De loonen varieeren van 15 tot 40 dollar per maand boven kost en inwoning. Er is veel vraag naar Hollan ders, ervaren en onervaren. Ook gehuwde landarbeiders zonder kinderen kunnen geplaatst worden. veel dingen geschikt. Zoo b. r. haar muziek. Muziek muziek, zooals men die tegenwoordig «pleegt*, in huis vooral, maar ook in de mo derne concertzalen, pianogehamer, violengejank en vrouwengejam- mor is mij een gruwel. Ik hoor een kind, een jong meisje, dat niet «geschoold* is, een paar vroolijke jongelui buiten, graag zingen, want dat is zingen, dat is zooals de natuur zingt. Ik houd wezenlijk veel van een viool en een cello, die kalme, verstaan bare muziek geeft, maar dat on natuurlijke gegil en die z. g. «Khunst*, daar wordt ik wee van. Die is in de hoogste mate op dringerig en onlogisch bovendien, verscheurt as ij eiken verstandigen gedachtedraad. Sluit eens een duizend philosophen op in een zoo'n kerm- en jankconcertzaal ot een dozijn op zoo'n kunstavondje en familie. Bij de eerste geluids- wirrewar en dideldomdijnes vlie gen duizend wereldbeschouwingen en atomen versnipperd de lucht inalle degelijkheid verdwijnt uit de hersenen. (Wordt vervolgd.) AXELSCHE COURANT

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1924 | | pagina 1