Vrijdag 21 Maart 1924L
V
Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vla an deren.
OP DEN HEUVEL.
J. C. VINK - Axel.
Raadsverslag.
FEUILLETON.
-v J
Du blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3,maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regei meer 12 Cent. Groote letters wordeB naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrfl dagvoormiddag ELF ure.
Zitting van Donderdag 20 Maart 1924.
Aanwezig de heeren J. M. Oggel en
M. W. Koster, wethouders, en de heeren
A. E. C. Kruysse, J. Weijns, J. M. Baert,
A. Th. 't Gilde, E. van de Casteel, F.
Dieleman, J. de Feijter en P. de Feijter,
leden.
Voorzitter de heer F. Blok, burge
meester, secretaris de heer J.L.J. Maris.
De Voorz. opent de vergadering met
gebed en zegt dat deze spoedeischende
vergadering is belegd in verband met
door den Raad te nemen besluiten aan
gaande het verhuren van gronden. Aan
gezien het seizoen reeds gevorderd is
voor het gereed maken van tuintjes is
in dezen spoed gewenscht.
1. Voorstellen van B. en W. naar
aanleiding van gekochte bouw
gronden.
De Voorz. deelt mede, dat Burg. en
Weth. ingevolge het Raadsbesluit van
11 Maart jl., op de veiling van 15 Maart
gronden hebben gekocht, die voorheen
toebehoorden aan dhr. P. Buijze en
gelegen zijn aan de Julianastraat en
omgeving, ter grootte van 3,21,08 H.A.,
in totaal voor i 30,393,56 en tevens ook
den brandput, die gelegen is in de
Stationsstraat, voor f 596,75. In die som
men zijn ook de onkosten begrepen.
Volgens de wet moet deze koop door
den Raad worden bekrachtigd en stellen
B. en W. derhalve aan den Raad voor
hieraan hun goedkeuring te willen ver
leenen.
Hieraan wordt zonder hoofdelijke
stemming voldaan.
Vervolgens wordt z. h. s. besloten tot
betaling van bovengenoemden koop eene
geldleening aan te gaan tot een bedrag
van f 31000 tegen 5% rente met f 1000
jaarlijkschen aflos.
En ten slotte vragen B. en W. mach
tiging tot het verhuren van genoemde
gronden voor tuingrond.
De Voorz. zegt, dat de bedoeling is
om aanst. Zaterdag een openbare ver
pachting te houden in perceelen.
Op de vraag van dhr. Weijns, hoe
lang de pacht duurt, antwoordt de Voorz.
vijf jaar, onder beding, dat de gemeente
er ten allen tijde over moet kunnen
beschikken, met vergoeding van onkosten
voor zaai, enz. Het is de bedoeling
om het als bouwgrond te bestemmen
en er een balustrade aan te leggen.
Een en ander is echter zoo vlug in zijn
werk gegaan, dat de ontwerpen nog niet
klaar zijn.
Verder zegt de Voorz., dat er een
viertal bewoners zijn, die achter hunne
woningen bergplaatsjes, enz. hebben
gebouwd en reeds verzochten om de
daardoor bezetten grond preferent te
mogen huren. B. en W- hebben daarin
toegestemd, voor f 5 per jaar en per
roede.
Dhr. Weijns vraagt of het niet van
belang is om die gronden maar te ver-
koopen aan die bewoners.
De Voorz zegt, dat dit niet gemak
kelijk gaan zal, omdat die bewoners er
ook niet voor vast wonen.
Dhr 't Gilde: Geschiedt die verpach
ting bij opbod
Voorz: ja, het is een gewone pu
blieke verpachting. De grond is betrek
kelijk duur gekocht en moet dus ook
iets opbrengen.
Dhr. 't Gilde zag liever een vaste pri]s
bepaald; hij is bang, dat de menschen
de huur op zullen jagen.
Dhr. OggelDat behoeft toch niet.
Het eene stuk is allicht meer waard,
dan het ander, maar de menschen be
hoeven niet meer te geven dan het
waard is. En als we nu eens een vaste
prijs zetten, dan zouden we wel moeten
laten loten, wie het goede en wie het
mindere had. Het zijn kleine perceelen
dus ieder kan iets huren.
Dhr. Kruysse zou dan willen bepalen,
dat niemand meer dan één perceel kon
huren, want anders is het mogelijk dat
een of meer personen een groot deel
huren en dit weer gingen verpachten.
Dhr. OggelDat kan voorkomen wor
den. De gedachte is, dat de perceelen
door elkaar 20 roeden beloopen, zoodat
voor opjagen geen vrees behoeft te be-
staan
Dhr. J. de Feijter vindt het dan wel
een bezwaar om niet meer dan één per
ceel toe te wijzen. Twintig roeden is
niet veel.
Dhr. Oggel: Dan hoogstens 2 perceelen.
Dhr. Kruysse: Het is maar om te
voorkomen, dat men in massa pacht,
om er een groote tuinderij met broei
kassen, enz. in te maken. Ik weet
niet hoe de voorwaarden zijn, want
daar heb ik niets van gezien.
Dhr. 't Gilde zou gaarne zien, dat er
zooveel mogelijk menschen gelegenheid
tot huren hadden.
Dhr. van de Casteel: Er liggen 1500
roeden grond, dus kunnen er dan 75
menschen een stukje van 20 roe huren.
Dhr. OggelAls men maar zooveel
liefhebbers kan krijgen, want anders
moet men wel meer perceelen combi
neeren.
Dhr. J. de Feijter zou het goed ach
ten, dat er een maximum bedrag werd
genoemd voor de vergoeding, als B. en
W. b. v. de pacht onverwachts opzegden.
De Voorz. stelt zich voor, dat die som
bij overleg wordt geregeld en men ten
slotte in beroep kan gaan bij den Raad.
Dhr. Kruysse.: Dan moet men toch de
bepaling maken, dat de huurder zich bij
de beslissing van den Raad neerlegt,
anders worden het zaken voor de recht
bank.
Dhr. Weijns: Zou het niet goed zijn
een minimum prijs vast te stellen?
De Voorz. zal nog eens goed onder
zoeken, hoe het met de liefhebberij staat.
Morgen komt het in de krant en spr.
gelooft dat alles zich wel ten goede zal
oplossen.
Dhr. Dieleman is niet gerust dat de
verpachting goed zal uitloopen voor de
betrokken personen. Er is veel gebrek
aan tuingrond en dus zullen de bieders
elkaar opjagen. Zou het nu niet ver
standig zijn, dat de Raad een prijs vast
stelde. Het is toch niet noodig, dat de
menschen den dubbelen prijs betalen
voor een lapje tuingrond. En mochten
er geen bieders genoeg zijn, dan kan
3)
Die met de witte blouse
Telef. 56. - Postgiro 60868.
(Vertaald uit het Engelsch.)
.0, ja, zei ze, dan durf je heel wat aan.
Maar je'moont haar hebben hoor!" „Maar,
zei ik, is er niet een andere jongen, die een
oogje op haar heefi „Dat weet ik met,
maar 'tkan daarem wel; of zij loopt hem na."
„Ja, juffrouw, er is er eentje, tenminste,
dat vereelt Mary zelf!' „Nu, aan zal t wel
zoo wezen. Twee jongens, aan heeft zij de
keus. Nu, wie ha«r krijgt, mag haar houden
en miju zegen heeft hij op den koop toe
Dat heeft jou grootmoeder gezegd, Mary Shaw
De meid zei nietszij liet haar trotsche
hoofd hangen, 't Kon best waar wezen wat
hij vertelde; al wat hij daar zei, was zoo
echt iets voor haar grootmoeder. Was ze maar
zoo wijs geweest, de oude v rouw op de hoogte
te brengen van haar plannen en haar diploma
tie. Maar wie had er nu ook kunneu ver
moeden, dat die slungel van een John naar
haar toe zou gaan 1
Mary roeide zich geslagen, voor goed en voor
altijd. Alle strijdlust w»e er uit met dien klap.
John hoorde een verdacht, snuivend geluid,
▼lak in zijn buurt, maar hij deed geen moeite,
te inlormeeren, wat het kon wezen. Zijn
aandacht was nog steeds bij t huisje.
Ik weet nog niet goed, hoe ik 't nacht
hok vam de kippenren zal verven, peinsde hij
luid groen of rood. 't btaat allebei goed.
Maar rood is, dunkt mij, vroolijkerje zoudt
't van 't erf bij Blennow wel kunnen onder
scheiden. Wat denk jij er van
Wat kan mij dat schelen barstte Mary
uit, haar tranen nauwelijks meester Vraag
die andere maar
Wat andere?
Welke witte blouse V
De witte blouse en de zwarte rok, waar
je Zondags naar toe gaat en m-t wie je stond
te smie pelen, elk aan een kant van t hek,
net als de koeien 1
Wie heeft je dat verteld vroeg John
doodbedaard.
Kleine Paddy Byrne.
Er kwam in de stem van John iets. dat
naar een lach zweemde.
- Och, ik had tn-m opgestookt, jou dat op
de mo w te spelden.
- Hoe wist je, dat ik hem wat vragen
zou
O, ik begreep wel, dat je 't den een of
anderen d g zou doen, en it beloofde hem
een oud mes, als hij dan dat fabeltje oplepel
de. Nu heeft hij 'trnes, en nog een stuiver
is 't niet van jou op den koop toe.
Maarwaagde zij nog te vragen, met
bevend- lippen, - waar zat je dan 's Zondags
Wel, ik ging in het dorp een beetje
kaartspelen, in „De Kroon'.
't Maanlicht verried niet den blos, die plot
seling de wang-n van Marv bh»w maakte tot
pioenen. Zij wist niet, hoe zij 't hadtwas
of vreen de stemmen tot haar hadden ge-
sproken. Eerst kieeg zij een gevoel van he
vige b-schaming, wilde woede tegei denman,
die haar ontwapende, - ..dan volgde een
opwelling van vreugde Zij haalde ruimer
adem, van een zwar. n last nevrijd. De witte
blouse zag zij wegfladderen ic de ruimte, als
een opgewaaid vodje p> pier.
Doch weer bekroop haar deiwijtel.
Eu waar is dan het vogeltje, dat wel
komen zou, als de heeren jou 't huisje maar
verhuurdei
Och, dat haast immers niet. 't Komt niet
op een dag aan Ze hebben 't liefst een ge
trouwde pachier, maar 't is geen dwang. Ik
heb den tijd om rond te kijken, hè? Vrouwen
genoeg hier in de b urt Aan eiken vinger
één, als je wilt.
Mary öhaw popelde. Als hij op dit oogen-
blik zich tot haar had gewend en haar ten
huwelijk had gevraagd, zou ze in tranen
zijn uitgebarsten, dat voelde zij.
Doch hij deed 'tniet. Hij rees enkel op
uit zijn leunende houding en stapte door het
poortje in 't hek den kleinen tuin binnen,
't Was Mary of het nuanlicht een aureool
schiep om het boarenhnofd van John. Zij kon
het nauw gelooven.dat zij nog kort geleden
zoo dwaas geweest was, zijn herhaa da aanzoek
af te wijzen op zoo beleedigende wijze.
John draaide aich om en maakte een uit-
noodigend gebaar in hiar richting.
Wil je 'tniet eens van binnen bekijken
'tls nog niet heelemaal klaar, en ik kan je
ook niet /eggen, hoe wij 't zuilen inrichten
Dat is natuu lijk'de zaak van de vrouw, die
ik hier zal brengen als de hooitij t voorbij is.
Zij moet de vroolijkheid in huis brengen, ik
ben geen man om in een mooie kamer te
zitten, met aileilei rare spullen om je heen
Ik ben dan aliijd bang. dat ik den boel breek
of vuil maak. Maar mijn vrouwtje kan haar
gang gaan en nemen wat ze vr.rk est. Vrou
wen houden van mooie spullen. Ik zal haar
niet in den weg loopen, als ze mij maar een
klein plaats,e laat
Hij stond op den d empel van de voordeur.
Daar voelde hij, dat achter hem iets gebeurde
Hij draaide zich m en twee armen werden
„m h. m heen geslagen, een gezicht borg zich
tegen zijn schouder.
Johnny!
Een glimiach kwam over het onverstoorde
gelaat >an den man, nu hij den naam hoorde,
waarmee alleen ziju moeder hem had toege
sproken. Alles kwam precies uit, zooals hij
'tin zijn koele hoofd had ui'genkend. Op
den drempel van zijn huis gaf Maiy Shaw
zich gewo men Het strijd ustige meisje, dat
nem een leelijken man had genoemd, dat
getracht had hem te beleedigen met haar
trots, in dolle zelfverblinding, dat meis e
z g bij nu aan zijn voeten, vrijwillig zich
overgevend aan zijn meerderheid,
Een ongenblik genoot hij van zijn zege
praal. Haar gelaat was bleek in het maan
licht; de oogen straalden vochtig als ster
ren in een mist; haar armen waren om zijn
hals.
„Johnny 1'
Het woord en de toon, half smeekend,
h lf vertrouwend, hadden een magischen
in loed op hem. Hij zag hei buisje, het land
schap rond >m hem in tc.overg ans, als iets
onwezenlijks, maar oi uitsprekeiijk schoon.
Één oogen blik van overstelpende o troe-
ring, toen hief hij haar tot zich op en kuste
haar.
Het duurde dien avond een heelen tijd,
eer ze gereed Waren, in ged ,chten, met de
inrichting v„n het huisje op den heuvel.
Het g .f veel praten over en weer, ook verschil
van meening.
Toen ze met hun beiden weer uit het huisje
te voorschijn traden, leek alles in behoor
lijke overeenstemming geschikt. De nederige
toon was verdwenen uit M ry's stem Johnny
was niet meer zoo volkomen zelfbewust als
eenige uren tevoren.
En nu moet je maar naar Bleunow toe
komei', zei Mary, om 't te zeggen, als de d.g
is vastg steld.
Och, dat laat ik liever aan jou zelf over,
zei John. Dat staat beter.
Hij wilde niet zegg' n, d ,t hij een beetje
verlegen w.,s mi-t de boodschap en die dus
liever aan haar overliet.
Nu, vooruit d,u maar, sprak Mary
reso uut. 't wordt tijd om naar huis te gaan.
Ze stapten het hek uit, den heuvel op, naar
ne hoeve, waar ze dienstbaar waren, tn
hun gang was een symbool van de wijze,
Wa. rop ze voortaan tez men den levensweg
zouden betreden. Mary, vlug. lev endig kittig,
h.d de leiding Johnny volg'e, vlak achter
naar, mei zwaren st.p, vol vertrouwen.
EINDE,
