Axelsche Courant
üij is We&ks l
BIJVOEGSEL
Vrijdag 25 Januari 1924. No. 83.
Provinciale Staten.
F E U1L L E TON.
Gemengd Nieuws.
Buitenland.
Lenin f
VAN DE
VAN
Ter voortzetting van de najaarsver
gaderingen kwamen Dinsdag de Staten
van Zeeland weer byeen.
Afwezig 2 leden.
Nadat was besloten tot toelating van
den heer Laernoes, als opvolger van
wijlen den heer P. Merckens, nam de
voorzitter, jhr mr. J. W. Quarles van
Uiïord, commissaris, der Koningin bet
woord en sprak ongeveer als volgt
Het zal nog niet of slechts zelden
zijn voorgekomen, dat Uwe vergaderiug
in de eerste maand des jaars in open
bare vergadering samenkomt. Ik wil
daarom thans niet nalaten, U mijne
beste wenschen aan te bieden, de hoop
uit te spreken, dat 1924 U en Uwe
huisgenooten veel geluk en voorspoed
zal mogen brengen en U tevens dank
te zeggen voor de blijken van sytn-
phatie, welke ik bij de wisseling des
jaars van velen Uwer mocht ontvangen.
Bij den aanvang van dit, jaar zullen
meerderen Uwer zich misschien met
mij de vraag hebben gesteld Wat zal
1924 voor ons vaderland, voor onze
Provincie en voor hare ingezetenen
brengen Na het einde van den we-
reldkrijg zijn wy ieder jaar vol hoop
op betere toekomst begounen en dat
was ook goed, want hoop geeft levens
moed en arbeidskracht, maar de resul
taten van de jaren, die achter ons lig
gen zijn steeds in neerdalende lijn ge
weest en hebben niet beantwooid aan
de gestelde verwachtingen. Zal dan
1924 eindelijk het jaar zijn, waarin
nieuwe welvaart en nieuwe opbioei
hun intrede zullen doen? Er zijn tee
kenen naar men zegt, die er op wijzen,
dat men langzamerhand meer en meer
een keerpunt gaat vinden, ot dat wij
reeds dat keerpunt hebben bereikt.
Met goeden moed dus voorwaarts, en
vol hoop op betere tyden
Het jaar 1923 bracht een groote wij
ziging in de samenstelling van Uw col-
(Vrij uit het Duitsch.)
105)
De kamers waren ledig, het overschot van
een nauwelijks aangeroerd ontbijt op tafel,
verscheidene onordelijk neergeworpen toilet
artikelen bewezen dat hier iemand zijn dag
begonnen was, begonnen zonder die vroolijkheid
en gemoedsrust, welke fle steeds zich ver
nieuwende zorgen en plichten des dagelijkschen
levens het beste doet gedijen.
Graaf Wolfs oude kamerdienaar ruimde op.
Sedert lange jaren vertrouwd met de gewoonten
en met de levenswijze van zijn heer, tot op
zekere hoogte ingewijd in de geheime geschie
denis van het huis, kon hij toch volstrekt niet
begrijpen, welke reden graaf Wangerloh in deze
bittere Januari-koude gevoerd had uit zijn be-
hagelijk huis naar Tannensee, en wat zelfs hem
met het aanbreken van den dag den slaap
ontrukt en naar den landweg gedreven had.
Niets kwam zijn vermoedens te hulp. Dat
hadden hoogstens de wagensporen kunnen
doen, welke aan het meer hier en daar het
woud inliepen. Had de oude Geerd zijn heer
mogen volgen, dan zou hij gezien hebben, dat
het rijtuig met nog twee andere bij elkander
kwamen, welke alle stilhielden op een plaats
in het woud, vanwaar een voetpad leidde naar
een eenzaam gelegen open plek. De oude heer
verliet het rijtuig en ging het korte eind te voet.
Hij was de laatste die aankwam. Reeds vijf
andere mannen waren er aanwezig, welke wij
ten deele kennen. Constantijn, aan zijn zijde
Richard, en graaf Herbert met een officier der
cavalerie, benevens een dokter.
Het was doodstil in het woud, het scherpste
oor vernam niets, dan somwijlen het kraken
van een takje onder den last der sneeuw.
Ook de korte, noodzakelijke gesprekken werden
lege maar desniettegenstaande dat,
beeft Uw college reeds veel werk ver
richt en zijn door U besluiten genomeD,
die verstrekkende, zegenrijke gevolgen
voor deze provincie kunnen hebben.
Laten wij dan ook in het nieuwe jaar
met frisschen moed en met ernst en
toewijding ons aan ouzen arbeid zetten.
En laten wij daarbij streven naar een
aangename, goede en kan het zij
vruchtbare samenwerking. Moge 1924
voor ons Vaderland en onze provincie
een jaar van vrede en geluk, van voor
spoed en van welvaart zijn en moge
daarbij de zegen van den Almachtigen
rusten op Uw en op mijn arbeid.
De vergadering gaf teekenen van in
stemming.
Vervolgens werd gestemd voor een
lid van Ged. Staten, wegens overlijden
van dhr. Merckens vnd. Gekozeu wera
de heer G. van de Putte met 29 stem
men de heer Lindeijer had er 4 en 7
st. waren blanco.
Door Ged. Staten werd daarna mede-
deeling gedaan van iDgekomeu stukken,
enzwaaronder het reeds vroeger ge
melde rapport van de P. Z. E. M Zij
werden gesteld in handen van Ged.
St. en gedeeltelijk ook verwezen naar
de afdeelingen.
De eerstvolgende vergadering were
bepaald op 5 Februari aanst.
Te Ierseke is een 7-jarig meisje
tijdens het speelkwartier zoodanig op
het schoolplein gevallen, dat het beet
onder de knie is gebroken.
Eenige personen, die zich Daar aan
leiding van een advertentie in vei bin
ding hadden gesteld met een bewoner
der Scheepmaustraat te Amsterdam tot
het ontvangen van lessen in autorijden
en het aanvaarden eeuer betrekking als
chauffeur, hebben thaDS aangifte gedaan,
dat die man, na eenige lessen gegeven
en van iedere 100 ontvaugen te neb
ben spoorloos verdwenen is.
Te Hilvarenbeek geraakten Vrijdag
twee heeren en een dame uil Eindhoven,
die een tochtje op de schaats maakten
in een wak. Een der heeren en de
dame wisten zwemmende den kant te
bereiken. De andere heer J. v. G., land
meter van het kadaster, afkomstig uii
Blerick, schoot echter onder het ijs en
verdronk.
gevoerd op fluisterenden toon. Constantijn
stond daar, bedaard wachtend, terwijl de
secondanten hun toebereidselen maakten en
zijn oogen dwaalden ovei; de open plek. Het
was een gezellig plekje, dat in den schoonen
zomertijd steeds hem gelokt had, als hem als
knaap het jonge hart soms droef werd in de
vreemde omgeving; een plekje, waar hij met
Herbert en zijn gezellen vroolijke uitgelaten
spelen gespeeld, waar hij eens hem het leven
gered had. Dit was geweest op een dag, toen
een trotsche den geveld werd. over welke de
houtvester het doodvonnis had uitgesproken.
In stoute eigenwijsheid was Herbert tegen het
verbod des houthakkers, te dicht gekomen bij
Ue plaats, waar de kolossus moest vallen
met eigen levensgevaar rukte Constantijn hent
weg en de arm van den jeugdigen redder werd
gekwetst door den top des booms, welke hem
nog raakte,
Dachten beiden daaraan, toen hun oogen
elkandei ontmoetten, gevoelden zij het nog
eenmaal, hoe innig zij verbonden waren ge
weest, eer Herberts weg ver afdwaalde van
eer en deugd, eer een klove tusschen hen ont
stond, veel dieper dan het graf, dat gegraven
zou worden voor een van beiden
Volgens gebruik werd de laatste poging
gedaan tot verzoening. Graaf Wolf, die beiden
na stond, den een door banden des bloeds.
den ander door geheime sympathie en het
stille geloof aan zijn goed recht, trad als be
middelaar op. Maar de poging misluktede
oude man wist bovendien, dat die hier niets
beteekende, dan een ledige vorm, en er was
spoedig genoeg aan voldaan.
Hij laadde de pistolen. Vervolgens werden
de afstanden bepaald. Herberts oog volgde
droonterig iedere schrecje, hij had een lichte
aanmaning van zijn secondant noodig, om
ontrukt te worden aan zijn gedachten.
Er waren vijftien schreden afstand genomen
op het gegeven teeken kwam Herbert vooruit
en schoot. Had zijn hand gebee'd, zonk zijn
moed, toen hij blikte in die trouwe eerlijke
Een slagersku^cht had te Halfweg
even zijn fiets onbeheerd laten staan.
Terwijl hij nu eenige klanteD afliep,
had eeD groote hond het deksel van de
fietsmand omboog weten te werken en
zich te goed gedaan aan de zich daariD
bavindeude rollades, worsten, gebakt
enz. Hij deelde zeli aan zijn kleiDere
rasgenooteD, welke het Diet zelf uit de
mand konden halen, rijkelijk mede.
Wat er toe bijdroeg, dat toen de slager
enkele minuten later terug kwam, de
hondenfamilie bijna zijn gebeelan voor
raad had verorberd. Het kostte hem
nog moeite het restantje in veiligheid
te brengen, want de groote hord
ging geweldig te keer, toen de slager
e ;n einde aan üe smulpartij maakte.
De 47-jange arbeider A. S. uit
Gestel is Dinsdagavond op den Stratum-
echeweg bij Eindhoven door een vracht
auto overredeo. Kort daarna is de man
overleden. Hij laat een vrouw en zeven
kinderen achter.
Door het omslaan van een boot,
die voor den ankerketting van een bag
germolen dreei, is Woensdag te Kessel
(L.) de 40-jarige gehuwde arbeider J. P.
in de Maas gevallen en verdronken.
Volgens mededeeling van het
Handelsinformatiebureau vau Van der
Graat Co.'s Bureaux voor den Han
del zijn over de atgeloopen week, eiu-
digeude 18 Jan. in Nederland uitge
sproken 73 taillissementen tegen 76
faillissementen iu dezelfde week van
het vorige jaar.
Van 1 Januari tot en met 18 Jan.
1924 210 taillissementen tegenover
220 over hetzelfde tydperk van hei
vorige jaar.
Voor twee zoontjes van deD agent
van politie M. te 's-Gravenhage, die ziek
waren, had de dokter verschillende me
dicijnen voorgeschreven. Iu de apotheek
zijn echter de etiketten verkeerd opge
plakt, zoodat het jongetje ,van 10 maan-
deu het drankje te slikken kreeg, dat
bestemd was voor het jongetje van 3
jaar. Zaterdag is het jongste kind over
leden. Nadat de vergissing ontueki was,
heeft een sectie op het lijkje plaats ge
had. Gebleken is, dat vrij zeker het
kindje niet ten gevolge van bet innemen
van het verkeerde drankje gestorven is.
Als doodsoorzaak wordt Dekkramp op
gegeven. Tegen den assisentent-apothe-
ker, die de vergissing heeft begaan is
procesverbaal opgemaakt.
oogen, welke zoo bedaard en doordringend op
hem rustten De kogel miste.
Wellicht zag Constantijn daarin een bedoe
ling, een donkere schaduw van toorn vloog
over zijn tot dusverre strak gelaat, ook hij trad
vooruit en zijn schot trof Herberts linker
schouder en wondde die.
Een oogenblik van diepe stilte Herbert
stond nog vast; Constantijns schot had hem
helderheid weergegeven en wilskracht. Een
woeste toorn over de onverbiddelijkheid zijns
tegenstanders greep plotseling hem aan, ge
paard met een gevoel van tegenweer. Het
gold eer om eer, hij nain de laatste vijf
schreden, mikte en mikte gtied.
Het schot, knallend door de stille winterlucht,
had Constantijn midden in het hart getroffen
hij wierp de armen in de hoogte en stortte
ruggelings in de sneeuw.
De secondanten en graaf Wolf sprongen toe
de dokter onderzocht met angstige spanning,
alleen Herbert stond bewegingloos, als ver
steend op zijn plaats, het pistool nog in de
slap neerhangende hand.
„Hij is dood," zei de dokter zacht en toch
zoo duidelijk, dat het weerklonk aan Herberts
oor als bazuingeschal, „de kogel is door het
hart gegaan."
Toen kreeg Herbert leven. Hij snelde toe
en stortte voorover naast zijn vriend in de
sneeuw, die rood gekleurd werd door de eerste
bloeddroppelen.
Het is leugen, leugen om mij te bedriegen,"
riep hij uit. „Hij is niet dood, dokter, ik weet
het beter, doe uw plicht 1"
Hij boog zich voorover en luisterde aan het
hart, dat zoo trouw voor hem geklopt had.
Alles stil het woud, de menschen om hem
heen, de hemel boven hem, alleen niet het
weegeklaag in zijp. eigen hart.
Hij bedekte het gelaat met de handen en
wat hem niet gebeurd was sedert zijn kinder
jaren, hij weende, weende bitter en lang.
Eenige minuten lang stonden de mannen
daar, diep aangedaan om hem heen, toen ver-
De verwekker der Russische Octobe
revolutie van 1917 en ex-dictator Len
is overleden.
Het congres der sovjets heett ee
rouwzitting gehouden en besloot et
rouw van 6 dagen aan te nemen, waar
dus geen openbare betoogingen ot ve
makelijktaeden mogen plaats hebben.
Het congres van den bond van Sovje 1
siaten zal over 8 dagen te Moskc
bijeenkomen om over Lenin's opvolgir
te beslissen. Rykof, de oud voorzi't
van den oppersten economischeu raa
heeil voorioopig Lenin vervangen aa
ecouomische zaken Kamenet aan pol
tieke zaken.
TrotzKi zaï aan de komende beslissir
niet deel kunnen nemeu. Hij ligt nc
steeds ziek, buiten Moskou.
LeniD, wiens eigenlyke naam Wk
dimir Iljitsj Oeljanot was, werd in 187
geboren. Zijn socialistische denkbeelde
dankte hij aan zijn broeder Alexande
die in 1887 als medeplichtige aan ee
aanslag op den toeumaligen Tsaar, wer
opgehangen.
Op 21-jarigen leeftijd was hij reed
actief revolutionnair. Belangryke ec<
nomische geschriften verschenen i
dien tijd en later van zijn hand. Heftig
revolutiouuaire artikelen en brochure
deed hij ook het licht zien.
Vau 1890—1893 vertoefde Lenin i
Zwitserland, waar de Russische sociaal
democraten druk ageerden en de
grondslag legden voor bet latere bolsche
wisme. Op het tweede congres de
Russische socialisten in 1903 kreeg mei
de verdeeling tusschen bolschewik
(meerderheid) en menschewiki (minder
heid). Aan het hootd der eerstgenoemd
party stond Lenin, die een eigen orgaai
stichtte en met veel doorzettiugsver
mogen zijn partij centraliseerde.
Verschillende aanslagen zijn er O]
hem gepleegd, Wij noemen die vai
Januari, Februari en Augustus 1918
Alleen bij den dei den aanslag werd hi
getroffen en wel door een kogel in ééi
der longen. Hij genas eerst na la gei
tijd van zijn wonde.
Toch geraakte zijn lichaamsgestel
mede tengevolge vi u overwerking et
tegenslag, steeds meer ondermijnd, tot
dat de dood nu dezen, id zijn soor
ongetwijleld buitengewoDen, man kwan
wegrukken.
brak graaf Wolf het zwijgen. „Verman u
Herbert, het is onherroepelijk; draag het on
geluk als een man. Laat aan mij de zorg
over voor deri doode," ging hij voort op teedereu i
toon, „ik weet wat hij waard was, hij was een
zeldzaam mensch."
Herbert stond op en keek wezenloos rond.
„Waar wilt gij heen, graaf Wangerloh
vraagde de cavalerie-officier, welke hem als
secondant gediend had. „Hebt gij iets besloten
voor zoodanig geval
„Neen," hernam hij toonloos, „daar heb ik
niet aan gedacht. Laat mij blijven, waar hij blijft."
De mannen zagen elkander aan er klonk
een beslist vreemde klank in Herberts stem,
de vreeselijke macht dezer ure, welke hem
volkomen overweldigde, had de diepste diepten
van zijn gemoed aangegrepen en zachte
stemmen uit zijn jeugd deden zich hooren.
„Dat ware verkeerd, Herbert, want het gaat
uw krachten te boven en doet hem geen goed
meer," zei graaf Wolf.
De anders zoo koude man van de wereld
viel den officier om den hals en weende als
een kind. „Breng mij weg, Geierstein, waar
heen ge wilt."
„Naar Buchendorf," fluisterde de oude heer,
„blijf gij bij hem."
„Dat is helaas onmogelijk, heer graaf, ik
moet heden $en dienstreis maken. Maar wel
licht is het beter, dat wij naar de stad terug
rijden, waar hij toch ten minste de toespraak van
een of ander vriend, of van zijn moeder vindt."
De oude graaf knikte. „Zoo ga,heer ritmeester,
en als het u mogelijk is, zorg voor uw vertrek
voor het noodige."
Een toestemmende blik volgde als antwoord,
maar toen Herbert weggeleid zou worden, maakte
hij zich los en ging nog eens naar den doode,
wiens gelaat een bedaardecn vreedzame uitdruk
king \ertoonde. „Gij zorgt voor alles, oom, voor
alles nietwaar Waardig, eenvoudig en groot,
zooals hij heeft geleefd."
„Voor alles, als ware hij mijn zoon," zei graaf
Wolf diepbewogen, tWordt vervolgd).
