Xo. 78.
Dinsdag 8 Januari 1924
39e Jaarg.
I?
TII 4 mT
mi
Hij is de sake
iiiJfljniJlllj
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Binnenland.
FEUILLETON.
Dl blad verscmjM eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
t'ei 3 maanoen 75 Centtranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - PoMtgiro 60SH3.
aDVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
piaatsruimte berekend.
Advertentièn worden tranco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrfldagvoormiddag ELF ure.
Landverhuizing.
Het hoofdbestuur der Nederlandsche
Mij. voor Nijverheid en Handel beeft
zicb in verbinding gesteld met verschil
lende personen of lichamen, om een
organisatie te vormen, die zich met de
stelselmatige emigratie in bet groot zal
bezighouden, ten einde daarmee de be
langen der Nederlandsche bevolking te
dienen. De R-geering heelt blijk ge
geven van haar belangstelling, door
het benoemen van een rege' ringsver-
tegenwoordiger in de opgerichte stich
ting. De uitkomst van de gehouden
besprekingen is, dat tot stand gekomen
is de stichting Emigratie Centrale Hol
land.
Het doel der Emigratie Centrale is
a. het toenemend aantal werkloozeu
te verminderen, door het organiseereu
der emigratie naar die landen, die blij
kens ingesteld onderzoek, meer levens
kansen bieden dan Nederland zelf en
waar de emigranten thans en in de
naaste toekomst meer kans hebben op
een menscbwaardig bestaan.
b. de belangen der emigranten en
geëmigreerden te behartigen en te blij
ven behartigen.
De oprichters meenen, dat zij die
geen geld of goed bezitten, kans moe
ten hebben om een voorschot te krij
gen voor hun overtocht en voor de
eerste noodz&kelyke onkosten in bet
nieuwe land.
De Emigratie Centrale, die in den
(Vrij uit het Duitsch.)
100)
„Maar hoe was het mogelijk, dat niet van
Zanzibar uit het bericht van uw dood her
roepen werd," zei de oude heer.
„O, dat is zeer natuurlijk, heer graaf. Ware
ik een door geboorte of geleerdheid veelbe-
teekenende, bekende persoonlijkheid geweest,
dan zou de blij mare snel genoeg over de zee
gevloden zijn; maar dokter Wangen? Wie
kent hem en wie vraagt naar hem. Dat te
verkondigen liet men zeer eenvoudig aan mij-
zelven over. Ik ben dan een tijdlang in Egypte
geweest, ben naar Jeruzalem gegaan en kom
direct uit het beloofde land hierheen ge
sterkt ten nieuwen leven."
Krachtig schudde graaf Wolf hem de hand.
„Zoo wees mij dan hartelijk welkom, het is
mij een waarachtige vreugde u weer te zien,
zóó weer te zien," voegde hij er uitdrukkelijk bij.
„Ik heb u nu het noodzakelijkste medege
deeld, heer graaf, om mij recht te geven mijn
plaats in het rijk der levenden weder in ie
nemen," zei Wangen, „nu mag ik stellig ouk
van mijn zijde inlichtingen vragen, vóór al'es
naar het welzijn der gravin."
,0, Theresa haar gaat het voortreffelijk.
De Duitsche lucht en mijn vaderlijke liefde,
welke zij nu vooridurend kan genieten, beko
men haar vooitreffelijk."
„Zij is dus nog anijd bij u, heer graaf f"
„Nog? waarde Wangen, na .ai ik haar aan
zoo lastige omstandigheden heb oeiwist, zaï
ik mij niet weder van haar scheiden. Geen
verandering in mijn of in haar leven zou dal
hebben kunnen oewerken. Eerst het einue
mijner aardsche loopbaan is schoon I Maar ge
moet Theresa zien en mij alleen veroorloven
haar een weinig voor te bereiden. Ze is nog
regel de gelden, welke zij den emi
granten voorschiet, van derden ontvangt,
zal haar tusschenkomst verleenen om
door middel van haar overzeesche or
ganisatie de geleende gelden terug te
verlangen om deze aan de recht&eb-
benden terug te geven.
Het ligt id de bedoeling arbeiders te
doen emigreeren naar Fraokrijk, Bel
gië en Canada. Dit jaar noopt de Cen
trale 2000 werklieden naar het buiten
land te brengen, het tweede jaar 4000,
net derde *6000. Er zal worden be
gonnen met net uitzenden van ouge-
nuwden en kleine gezinnen; van de
laatsten zullen die het eerst in aan
merking komen, waarvan de vrouw
voorneeu in diensibetrekkiug was en
in staat is den eersteu tijd mee te wer
ken. Niet alleen laaabouwers doch
ook goede vaklieden zullen worden
uitgezonden in Engeland en de Scan
dinavische lauden, waar de emigratie
naar bedoelde landen reeds gedurende
geruimen tijd wordt bevorderd, kan
men te dien opzichte op succes bogen.
Het Hollandsche Comité zorgt er voor
dat de emigranten naar Canada het
eerste jaar bij boeren onderdak krijgen
en, boven kost en inwoning, van twin
tig tot dertig dollar per maand ver
dienen. In de overige landen zuil n,
al naar het vak, eveneens eenige waar
borgen worden gegeven. Daaibij zal het
niet wordeu gelaten. Het ligt in de be
doeling in de rijken, waarüeen de men-
schen vertrekken, Hollandsche orga
nisaties op te richten, wier taak het is
ervoor te zorgen, dat de emigranten na
niet zoodanig verhard door het leven, om zulke
plotselinge overgangen te kunnen doorstaan,
zonder eenige wellicht nadeelige ontroering."
Hij verliet de kamer en Constantijn bleef
alleen met zijn verwachting. Graaf Wolf had
de vraag ten opzichte van Theresa maar half
beantwoordof zij gehuwd was, bleek uit het
antwoord niet recht duidelijk en hij had dit te
snel afgebroken, dan dat Constantijn tijd zou
gehad hebben, zich juister uit te drukken.
Het duurde intusschen niet zeer lang, of de
graaf verscheen weer. „Kom, kom mede,
waarde dokter, Theresa wacht u. De over
weldigende verbazing heeft reeds plaats ge
maakt voor reine vreugde. Met jeugdigen
haast leidde hij Constantijn de trappen op,
een bediende, die wachtend voor een der
deuren stond, opende een voorkamer en in
het tweede helder verlichte vertrek, in al de
bekoorlijkheid harer geheel ontloken schoonheid,
inet gloeiende wangen en van vreugde scha
terende oogen stond Theresa daar.
Een luide jubelkreet ontvlood haar lippen,
de trouwste warmste welkomstgroet der vriend
schap lag daarin. Zij was te zeer ontroerd,
om iets te kunnen vragen en graaf Wolf ver
telde al wat hij reeds wist en Theresa hoorde
toe, voortdurend de stralende oogen gericht
op hem, die was wedeigekeerd en dien zij zoo
oprecht beweend had.
Spoedig echter nam het onderhoud een be
daarder vorm aan, de graaf en zijn dochter
gevoelden, dat Constantijn, na een zoo lange
afwezigheid van zijn vadetland en van zijn
vrienden, recht had op de gebeurtenissen der
■uatste jaren en het gesprek leidde tot de
lamilie des opperjachimeesters. juist wilde
giaaf Wolf hun legenwooruige omstandigheden
vertellen, toen de deur zacht geopend werd en
een klein blond meisje daarin verscheen. Het
Keek eenigszins verlegen naar d. n vreemdeling
en het ontging Constantijn niet, dat bij haar
uinnentreden het gelaat van den graaf veran
derde. Een vluchtige donkere blik werd op
Theresa geslagen, die echter, hierdoor niet in
dat jaar, slagen, en, indien noodig,
worden gesteund Men zal de candi-
daat-emigrauten bier eenige opleiding
bebooren te geven, onderwijs b.v. in
de taal van het land waar zij zich
willen vestigen. Maar de organisaties
in het buitenland zullen moeten staan
onder een leiding, zich hare verant
woordelijkheid tegenover de geïmmi-
gre>rien ten volle bewust, opdat nog
jareu lang hunne Delangen in het vreem
de land worden behartigd.
Elke orang tot emigreeren zal zijn
uitgesloten, slechts wie zich daarvoor
vrijwillig aanmelden, zullen worden ge
holpen.
De regeering heeft, door de benoe
ming van den chef van de atdeeling
Handel eu Nijverheid van het Depar
tement van A., H. en N., den heer F.
K J. Heriuga, tot lid van het Comité,
de contióie erover aanvaard de groote
gcmeenteu hebben toegezegd het stre
ven zooveel mogelyk te zullen bevor
deren.
Dankbaarheid van Japan.
De President van ae Vereenigde Ka
mers van Koophandel van Japan heeft
tot den Vaderlandschen Gezant te To
kio een schrijven gericht, waarin hij
de warme sympathie en de spoedige
hulp huldigt, der Japansche natie door
de onze betoond bij gelegenheid van
de rampspoedige aardbeving en den
ramp, die een tot nog toe ongekende
verwoesting van de stad Tokio en hare
bevolking veroorzaakten Deze gevoe
lena ZOo luidt het daarin worden
de war gebracht, de kleine lachend wenkte
om te naderen.
Het kind deed dit gehoorzaam. „Veronica
komt goeden nacht zeggen," fluisterde zij half
luid.
Een wonderlijk gevoel doorstroomde hem
was Theresa gehuwd, was dit kind het hare?
Het bezat niets van haar donkere schoonheid,
maar nogthans blikte het bijzonder bekend uit
de blauwe oogen.
Hij reikte het de hand en het kleine meisje
legde vertrouwelijk de hare daarin.
„Hoe heet gij vraagde hij vriendelijk.
„Veronica," zei de kleine duidelijk met haar
helder kinderstemmetje.
Opnieuw die vluchtige vreemde blik, gewis
seld tusSehen den graaf en zijn dochter, een
olik die, hij gevoelde dit duidelijk, op hem
bleef rusten.
„Veronica," herhaalde hij ongekunsteld, „dat
is een schoone naam, men hoort dien niet
dikwijls. Eu hoe heet ge verder?"
Het kleine meisje keek hem aan en schudde
het hoofd.
„Dat weet zij niet," viel Theresa snel in,
icrwijl ze opstond en hem het kind afnam, „ik
zal het u zeggen als ze heen is." Zij bewoog
de zilveren bei, welke op de tafel naast haar
stond en een dienstmeisje, dat daar buiten in
de voorkamer gestaan had, nam het kleine
meisje aan en verdween er mede.
„Is het niet een schoon kind vroeg
graaf Wolf, toen de deur weer gesloten was
Zijn toon en zijn gelaat waren veranderd.
Constantijn keek hem verwonderd aan. „Zeer
schoon, wie behoort ze dan
„Niemand," hernam graaf Wolf met zekere
piechtigheiu, „zeis onoeheerd goed de moeder
dood de vader verdwenen."
„Arme kleine," zei Constantijn op een toon
van spijt, „en haar naam is
„Veronica Wangen," zei de graaf met nadruk.
Maar Constantijn bleef volkomen kalm. „Dan
dragen wij denzelfden naam en zijn op het
eind nog familie," riep hij levendig uit. „Hoe
van ganscber harte door ons op pry's
gesteld en wy zijn overtuigd, dat de
dankbaarheid daardoor gewekt, steeds
in het hart van de geheele bevolking
zal blijven voortleven.
De Vereenigde Kamers van Koop
handel in JapaD, saamgekomen in bui
tengewone vergadering te Nagoya op
2 Nov. 1923, hebben eenstemmig een
resolutie aangenomen, waarbij hartelij
ke dankbaarheid aan den Gezant zoo
wel als aan zijn Regeering en het Ne-
derlansche volk wordt uitgesproken.
Zy verzoeken den gezant deze gevoe
lens wel te willen vertolken.
Koninkl. bezoek aan Zeeland.
H. M. de Koningin heeft, daartoe uit-
genoodigd, zien bereid verklaard, in
den a.s. zomer een bezoek te brengen
aan Zeeland mede in verband met de
leesten ter herdenking van de 350-
jarige onathankelijKüeid van Middel
burg.
Mr. B. Ort 70 jaar.
Zondag vierde mr. B. Ort, die minister
van justitie geweest is in bet kabinet
Cort van der Linden, zijn 70sten ver
jaardag. Te Gorinchem geboren, pro
moveerde hij aan de universiteit te
Leiden tot doctor in de beide rechten,
waarna hij in 1877 benoemd werd tot
ambtenaar van het O. M. bij de kan
tongerechten te Oostburg, Tet Neuzen
en Hulst. In 1897 werd hij raad-ad
viseur bij het departement van justitie
en in I90l advocaat-generaal bij den
Hoogen Raad. Na zijn altreden ais
komt zij dan bij u in huis, heer graaf? Hebt
gij de ouders gekend
„Ik heb ten minste belang gesteld in het
lot der moeder, de jonge schoone gouvernante,
die zich op zoo geheimzinnige wijze verwij
derde uit het huis mijns broeders," hernam hij.
„Magdalena I" riep de dokter uit in de hoogste
verrassing. „Ja, haar bekoorlijkheid is het,
welke uit die kinderoogen blikt. En reeds
dood welk een vruchtbare oogst heeft de
dood gehad in den tijd mijner afwezigheid.
Waar heeft zij dan geleefd in de jaren, waarin
haar vrienden haar zochten en met wien was
zij gehuwd
Zelfs op dit oogenb'.ik, waarin zijn deelne
ming zoo levendig was opgewekt, ontging hem
de spanning niet in de trekken van den graaf.
„Zij lee'de in Londen tot haar man haar
verliet, tot zij stervend zich voortsleepte naar
de vrienden harer jeugd. Zij was reeds doodziek
toen zij haar doel bereikte, zij had slechts
weinige heldere oogenblikkenmaar haar pa
pieren waren in de oeste orde en spraken voor
haar. De trouwakte noemt dokter Constantijn
Wangen uit Ben in de geboorte-akte wordt
hij als vader aangeduid."
Een lange pauze volgde, geen spoor van
ontsteltenis was te zien op Constantijns gelaat
maar hij trad een schrede terug en keek den
graaf onderzoekend aan. Daar hij de zaak
niet begrijpen kon, maakte de vrees zich van
hem meester, dat graaf Wolf nu en dan aan
verstandsverbijstering leed.
Theresa nam nu het woord „Zoo is het,
heer dokter; maar dat het zoo was, dit kostte
haar het leven. De duisternis welke deze zaak
omzweeft, bedekt een ongehoord boevenstuk!
En daarom ziet ge mij dubbel aangedaan, dat
gij, de doodgewaande, weer onder de levenden
verschijnt. God laat wel wachten, maar Hij
blijft niet uit. Arme, arme Magdalena, eindelijk
is uw getuige daar."
(Wordt vervolgd).
