bijvoegsel
Axelsche Courant
Vrijdag 29 Juni 1923. No. 23.
ij is de Wr ake
FEUILLETON.
VAN DE
VAN
Zaterdag 23 Juni is te Terneuzen een
algemeene vergadering gehouden van
de Kamer van Koophandel en Fabrieken
voor Zeeuwsch-Vlaanderen. Vastgesteld
werd de rekening over de laatste 9
maanden van 1922. De ontvangsten be
droegen f6491,85, de uitgaven f 6399,92.
Verder kwamen o.m. in behandeling de
volgende zaken
Verzending van post van Axel
naar Sas van Gent.
In antwoord op het desbetreffend ver
zoek der Kamer gaf de Inspecteur der
Posterijen en Telegrafie te Middelburg
te kennen, dat hoewel moet worden
toegegeven, dat het postale verkeer tus
schen Axel en Sas van (Jent niet langs
den kortsten weg, en dus niet op de
vlugste wijze plaats vindt, er toch geen
voldoende reden bestaat, om hierin, in
den tegenwoordigen tijd, verandering te
brengen,, daar vervoer met de tram niet
in overeenstemming zou zijn met een
commercieelen grondslag.
Een telling gedurende eenige dagen,
heeft aangetoond, dat tusschen 8,15
v.m. (laatste buslichting voor trein 2
Mechelen-Terneuzen) en 12,15 middag
(het tijdstip waarop de laatste buslich
ting voor de tram te Axel zou moeten
worden gesteld) gemiddeld slechts één
brief en geen andere stukken voor Sas
van Gent en ressort worden bezorgd.
Tusschen 12,15 middag en 1,30 nam-
bedraagt dit aantal ter post bezorgde
stukken gemiddeld 2 brieven en geen
andere stukken. Als alle stukken dus
voor 12,15 te Axel ter post werden be
zorgd, zouden met den middagtram 3
stuks'worden verzonden, een te geringe
hoeveelheid om tot den gevraagden
maatregel over te gaan.
Uit het ingesteld onderzoek is voorts
gebleken, dat het aantal tusschen Axel
en Westdorpe te vervoeren brieven ge
middeld slechts 2 per dag zou bedra-
gen, een ook te geringe hoeveelhid, om
rechtstreeksche zending naar het hulp
kantoor te Westdorpe in te voeren.
Blijkens het verslag in de Midd. erf.
konden verschillende leden verklaren,
dat het hooge port oorzaak is dat het
verzenden van brieven en circulaires
wordt nagelaten in gevallen, waarin dit
vroeger gedaan werd, en dat sommige
firma's uit die oorzaak het ook goed-
kooper vinden om in de omgeving een
bode per rijwiel uit te zenden voor het
bezorgen van brieven, in plaats van die
aan de post toe te vertrouwen. Veria-
gum van het tarief zou naar hun mee
ning weer aanleiding geven tot drukker
verzending.
Ook wordt op het platteland niet
steeds de vlugste wijze van verzending
gevolgd. Er verloopen xlaar soms twee
dagen eer een brief op de bestemming
is voor aan elkaar grenzende plaatsen.
Dit' is mede oorzaak voor het op eigen
gelegenheid verzenden van brieven.
Vervroeging postzending naar
Zeeuwsch-Vlaanderen.
Op een desbetreffend gedaan verzoek
werd een afwijzend antwoord ontvangen.
In het schrijven van den Directeur-Ge
neraal werd ten opzichte van Oostelijk
Z. VI. opgemerkt, dat voor die streek
bij verzending via Sint Nicolaas een
deel der post die nu te Hulst aanlomt
om 10 uur en te Ter Neuzen te 10.40
resp. te 8 15 en te 8,50 zou aankomen.
Dit zou naar de meening van den Di
recteur-Generaal niet veel voordeel op
leveren, aangezien de bestellingen reeds
te 7.30 aanvangen en het niet gewenscht
is die te verlaten. De eerstvolgende
bestelling zal toch niet vroeger dan 1
uur nam. uitgaan, zooals thans ge
schiedt.
Stelt de Kamer er echter prijs op,
dan is hij bereid te doen nagaan, of
voor vervoer via St. Nicolaas voldoende
aanleiding bestaat.
Hieromtrent valt op te merken, dat
de voornaamste zaken busrechthouders
zijn, en dat deze ongeveer bij den aan
vang van den kantoortijd in bezit zou
den kunnen komen van correspondentie,
die zij nu pas tegen het eind van den
voormiddag of begin van den namiddag
in bezit krijgen.
Het Bureau moet onder de tegen
woordige omstandigheden waardeeren
het streven naar bezuiniging, doch
meent onder de aandacht te moeten
brengen, dat men, het beheer van den
Staat nagaande, toch waarneemt, dat
ofschoon veel dat nuttig en noodig ts
achterwege wordt gelaten er toch
ook nog -gelden, soms belangrijke be
dragen, voor verbeteringen, ook voor
nieuwe verkeersmiddelen, worden be
schikbaar gesteld.
Het is daarop] door het ontvangen
antwoord niet bevredigd, en geeft in
overweging, daarop nog terug te komen
en bij vernieuwing het belang van een
belangrijk deel van het gebied dei
Kamer bij een vroegere ontvangst der
voornaamste postzending uit Nederland
te bepleiten.
Voorts acht het Bureau het voordeel,
dat zou kunnen worden verkregen door
verzending van de laatste postzending
uit het centrum van Nederland, des
avonds, bestemd voor Oostelijk Zeeuwsch
Vlaanderen, niet onbelangrijk en zou
daarom den Directeur-Generaal over
eenkomstig zijn bereidverklaring willen
verzoeken, te doen onderzoeken of voor
die regeling voldoende aanleiding kan
bestaan.
De Kamer was het met dit voorstel
eens.
Toestand losplaatsen aan de sta
tions Neuzen, Axel en Hulst.
Naar aanleiding van de klachten over
de onvoldoende losplaatsen op de spoor
wegemplacementen te Ter Neuzen, Axel
en Hulst, antwoordt de spoorwegmaat
schappij Mechelen-Ter Neuzen, dat het
haar niet mogelijk is, onder de tegen
woordige omstandigheden, de onkosten
te dragen van de verbetering van
of uitbreiding dier emplacementen, met
betrekking tot de los en laadgelegen-
heden. De noodige werken zijn zeer
kostbaar, en dat te meer, wijl de spoor
wegmaatschappij bijna geen ontvangsten
in guldens maakt, en zij reeds verplicht
is, om tegen hoogen wisselkoers maan
delijks groote sommen aan guldens te
koopen.
Als aan de maatschappij geen voort
durende subsidie van gemeenten en
polders kan verzekerd worden, kan er
voor haar geen kwestie van zijn, de
noodige verbeteringswerken te onder
nemen.
Waar die verlangde werken zijn in
het algemeen belang, is er naar hare
meening alle aanleiding, dat gemeenten,
polders en zelfs de provincie, door het
verleenen eener subsidie steun daaraan
zouden verleenen.
De Kamer betreurde de ontvangst vat
dit antwoord, dat geen perspectief bied
op de zoo hoog noodige verbetering
daar nu de kans zeer gering is, da
openbare besturen zich geroepen zullei
gevoelen hieraan steun te verleenen
De gevraagde verbeteringen komen aai
het Bureau niet zoo kostbaar voor, ter
wijl het, waar de spoorwegmaatschapp
zich thans verschuilt achter een minde
gunstigen financiëelen toestand, in he
leven geroepen door de valuta, opmerk
dat de thans gewraakte onvoldoend
toestand der losplaatsen reeds va
vroeger dateert, dat ook reeds vroege
pogingen werden aangewend om di
verbeteringen te verkrijgen, doch dé
zij toen even weinig resultaat hadde
dan thans het geval is.
Bestrijding van het cadeaux
stelsel bij verkoop van winkel
waren.
Ingekomen is een schrijven van de
Nederlandschen Grossiersbond, waari
verzocht wordt, steun te verleenet
aan het door haar tot den Minister va
Justitie gezonden adres, met verzoe
maatregelen te nemen tot bestrijdin
van den verkoop van winkelwaren mi
cadeaux.
Volgens het Comité kunnen, aangc
zien die verkoop de speel- en gokzuel
van het publiek ontwikkelt, en bevo
derd wordt dat waren als eerste kwal
teit worden verkocht, terwijl zij va
inferieure kwaliteit zijn, en het public
er alzoo te veel voor betaalt, reeds ve
schillende van de bestaande stelse
met cadeaux gerechtelijk worden ve
volgd en veroordeeld op grond van ai
1 van de Loterijwet en art. 328 b
van het Wetboek van Strafrecht. 1
verzoeken daarom een getrouwe nah
ving dier wetsartikels en nauwkeuri
toezicht daarop.
Het Bureau stelt zich omtrent de;
kwestie op het standpunt dat de Ne^
Grossiersbond aan het slot van zi_
schrijven zelf inneemt: dat de Hand
en Industrie in de eerste plaats zij
krachten moet aanwenden tot werir
van onzuivere praktijken. Het w
daarmede echter nog niet te kennc
geven, dat het uitreiken van cadeai
in het algemeen als „onzuivere pral
tijken" kan brandmerken. Het is ec
reclamemiddel om uit te lokken tot h
bij voorkeur koopen van een bepaal
product, evenals een ander fabrikai
Kamer van Koophandel en Fabrieken
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
(Vrij uit het Duitsch.)
50)
,Het kind zal één zijn met den wil des
ouders, Theresa, vooral als deze wil Code
welgevallig is. Wij genieten den roem van
hun naam, het loon hunner dengden, de vruchten
van hun arbeid, wij moeten ook de last mee
dragen hunner zonden en zijn verplicht, dezen
last te verminderen."
Op het jeugdig schoon gelaat van het meisje
vertoonde zich een ongeloovig lachje, maar de
begeerte om te hooren was giooter dan die
om tegen te spreken.
Tot het steeds bedenkelijker worden van
hare gemoedstemming," zoo vervolgde de
overste haar verhaal, „werkte een gebeurtenis
mede, welke voor langen tijd haar geest in
volslagen nacht dompelde en haar nooit meer,
al kwamen later ook meer heldere dagen, een
bestendige klaarheid deed genieten.
Haar beide broeders, reeds vroeg voor het
leger bestemd, waren in Oostenrijkschen dienst
getreden en lagen in garnizoen te Verona. Het
onverdiende lot des oversten had steeds een
zekere deelneming levendig gehouden in het
lot der zonenmen koos voor hen als een
genoegdoening voor den vader, hetzelfde le
gercorps, waarbij hij zijn loopbaan zoo onge
lukkig geëindigd had en gaf hen op elke wijze
gelegenheid, de vlekkeloosheid van hun naam
weder te herstellen.
Maar er woonde in hen iets van den geest
hunner moeder en die natuurlijke aanleg werd
nog gevoed door den heimelijken invloed, dien
deze" op haar zonen uitoefende. Zij waren
haar veel nader dan haar dochter was deze
slechts de draagster harer zonden, de zoons
waren de dragers harer vrijheidsideeën, was
Catharina haar slechts het offerlam, dat zij
den Heer te geven had voor de dwalingen
harer jeugd, zoo zag zij in haar zonen de hel
den des vaderlands. Het was haar gelukt,
zoodra deze volwassen waren, zichzelve voor
te stellen als martelares harer vaderlandslievende
gevoelenszij zagen in haar slechts de beva -
lige hooghartige vrouw, die zwijgend ter wille
harer overtuiging, smaad en verlatenheid duldde.
Door den natuurlijken tegenstand, welke het
geloof van haar onschuld deed ontstaan, werd
een onloochenbare vervreemding geboren tus
schen hen en hun vader. Het medelijden
keerde hun hart tot de moeder en de meer
derheid dezer vrouw verstond het, de jeugdige
gèmoederen te kneden naar haar zin. ^aar
vroegere vrienden, die nu nog haar partijge-
nooten waren, hadden meer omgang met de
broeders dan hun paste. Bij het uitbreken der
vijandelijkheden tusschen Oostenrijk en koning
Karei Albert, eenige maanden na Catharina's
huwelijk, traden beiden in het Sardinische
leger. Den vader gaf dit den dood, der moeder
onzaligen triomf I
Catharina's dochtertje was acht weken oud,
toen de slag bij Novara geleverd werd, die
moorddadige slag, welke zoovele menschenle-
vens vernietigde en Italië's hoop op grootheid
en eenheid verpletterde. Men hield den uitslag
van dien slag zorgvuldig voor haar verborgen,
om haar onrust en angst te besparen, maar
wat de zorgende liefde van den zwaar be
proefden echtgenoot zocht te beschermen in
dit diepgewonde gemoed, dat verstoorde de
zelfzucht, de treurige onverzoenlijkheid der
moeder.
Catharina's beide broeders waren onder de
gevallenen, de vertwijfeling der moeder wr.s
der waanzin nabij. Door het verlies dezer
zonen, welke hare gedachten in geestdrift ge-
volgd waren, in welken zij haar 1 rotsen en naar
wrekers gezien had, werd,zij geheel verplet
terd de laatste band, die haar aan de wereld
en aan de menschen bond, werd verbroken.
Zij doodde zichzelve, maar schreef eerst aan
i haar ongelukkig kind
„De vloek des Hemels, die uw misdrijf ge
laden heeft op de hoofden der uwen, wordt
nu vervuld aan mij. Een beleedigd God nam
mij twee kinderen af voor het eene, dat ik
Hem weigerde; evenals Hij mij heeft verstoo-
ten, leg ik deze laatste daad der vertwijfeling
als'een vloek op uw schouders!"
Theresa bedekte het gelaat met de handen.
„Welk een moeder," zei zij zacht huiverend,
„was dat dan een menschelijk wezen met een
ö-evoelig hart? Gelooft gij, eerwaarde moeder,
dat God de zonden der schuldigen legt op
het hoofd der onschuidigen, dat het aan de
willekeur der menschen kan zijn overgelaten
Gods beschikkingen te wijzigen ter bevrediging
hunner wraak? Hij toch moet richten en
straffen naar Zijn gerechtigheid en voor Hem,
nietwaar dierbare moeder, voor Hem was
Catharina niet schuldig
Niet zoozeer, dat menschen er recht op
hadden om te richten," hernam de overste,
niet zoozeer dat wij niet mogen hopen, dat
de genade Gods, een berouwvol leven en de
voorbidding der heiligen haar arme ziel reeds
.lang verlost hebben. Maar de ongelukkige
Catharina geloofde dat niet, de brief harer
moeder vernietigde het laatste overblijfsel van
moed en geestkracht in haar.
Zij was alleen, toen het bericht kvyamde
min, die nooit zoo diep in haar familiebetrek
kingen was ingewijd, maakte geen bedenking,
om haar den brief te geven. Haar zoogzuster,
die weinige minuten latér in de kamer kwam,
vond haar bewusteloos en toen het aan de
pogingen van den dokter gelukte, hare levens
geesten op te wekken, toen was haar verstand
W6g
Zij kende niemand, zelfs haar echtgenoot
niet, alleen dat zij een kind bezat dat zij moest
beschermen, was de eenige bestendige gedachte,
die haar beheerschte. Men bracht de kleine
buiten haar bereik, daar zij in aanvallen van
waanzinnigen angst het kind poogde dood te
drukken. Iedere pop, iedere bundel lappen,
die men in elkander gerold in haar armen
legde, deed denzelfden dienst. Zij jammert
dag en nacht om het klooster, dat zij verac
had in roekelooze zondige liefdezij bad c
haar knieën, vol koortsachtigen angst, dat Gc
den "vloek zou wegnemende klaagtone
waarmede zij wanhopig naar het arme ziel
hoofd greep, als lag daar de last, dien i
tevergeefs wilde wegnemen, verscheurden hart
echtgenoot het hart."
„Arme man," zei het jonge meisje aangedaa
„arme man. Gij spreekt van Catharina's 01
geluk, eerwaarde moeder, en ik beklaag haai
maar haar echtgenoot was veel, veel ellendig
dan zij. Haar liefde doorstond de proef nit
de zijne gij zeidet het zelve daar strak
de zijne bleef trouw tot in den dood."
„Tot in den dood," herhaalde de non. „Tot
haar toestand niet verbeterde, liet de gra
dokters uit Rome komen men gaf hem dt
raad, het onstuimige verlangen der zieke
bevredigen en haar als kostgangster te brengt
in het klooster, waarvoor zij bestemd wi
geweest.
De zwarigheden, die zich hiertegen opdede
wist graaf Wangerloh door een ongewoc
hoog kostgeld uit den weg te ruimen; kir
en min vonden later eveneens opname en we
kelijk oefende de omgeving, het gezelschap d
nonnen, de kerkgangen en godsdienstoefeningt
die zij bijwoonde, een wonderbaar kalmeerei
den invloed uit op het verscheurde gemot
der zieke."
Theresa was opgestaan, het rood har*
wangen, dat anders heenscheen door de bruii
fluweelen huid, was geheel verdwenen en zie
ver voorover buigend en de non ademloos i
de oogen starend, zeide zij op afgebroken toon
„Het kind kwam bij haar in het klooster? -
Zeg mij, eer gij verder gaat, hoe dit heette e
wat daarvan werd."
Ook de overste stond op; zij legde de
arm om de slanke gestalte en zei liefdevol
„Zij bleef bij ons tot op heden en heet Tht
resa."
(Wordt vervolgd).
