Vrijdag 18 Mei 1923.
39e
I.
•Janrg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Opleiding tot de gezinstaak.
FEUILLETON.
li
Du blad verschijnt eiken Dinsaau- en Vrydsgavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanaen 75 Cent; franco oer post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postgiro 60363.
AGVERTENTIEN van 1 tot 5 regeis 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Ad verten tiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrjjjdagyoormiddag ELF nre.
Dy dit blad behoort een byvoegsel.
Wegens het PINK
STERFEEST zal aanst.
Dinsdag geen nummer van dit blad
verschijnen.
Twee zaken trokken dezer dagen onze
aandacht: de opleiding van meisjes tot
huisvrouw en het vrouwenkiesrecht en
het verwondert ons, dat onder de vrou
wen niet meer werk gemaakt wordt van
die opleiding, nu dit enkele jaren gele
den zoo vaak als motief gold, om ook
daarom de vrouw het recht van stemmen
te geven. We weten toch, dat er aan
de tegenwoordige opleiding der jonge
meisjes nog al wat ontbreekt.
Zeker in veel kringen wordt ook na
het twaalfde jaar heel wat min of meer
nuttige kennis aan onze dochtertjes bij
gebracht. Veel meer dan vroeger leeren
ze haar eigen kost verdienen, op fabrie
ken, in werkplaatsen en kantoren, overal
vinden de meisjes haar weg, de knappe
hoofden onder haar doen heel wat
examens, die haar dan in staat stellen
op eervolle wijze in haar levensonder
houd te voorzien.
Maar voor één ding schijnen we soms
blind te zijndat is dat het meerendeel
harer straks dien werkkring voor goed
of korter of langer tijd zal neerleggen,
omdat ze gaan trouwen. De meisjes zelf
vergeten dat volstrekt niet, voor de mees
ten harer is „een eigen tehuis" nog al
tijd en terecht het ideaal. En maar al
te vaak wordt het werk dat ze in haar
jongere jaren verricht niet als een „beroep"
opgevat, doch eenvoudig als tijdelijke
bijverdienste, tot tijd en wijle ze gehuwd
zal gewezen. In hoeverre die opvatting
de juiste is, zullen we hier niet be
spreken.
Wel moeten we hier onder de oogen
zien, dat voor dat huwelijk zelf, dit wil
zeggen voor de gezinstaak, die ermee
verbonden is, tal van meisjes al buiten
gewoon weinig onderlegd zijn. Het kind
uit de volksklasse, dat zoo van de school
naar de fabriek of den akker gaat, dat
haar vrijen tijd voor haar genoegen ge
bruikt. en trouwt na een jaar of tien op
een machine knoopsgaten te hebben ge
maakt, of lucifersdoosjes te hebben ver
pakt of desnoods veel moeilijker werk
te hebben verricht, heeft daarmee van
huishouden en kinderverzorging nog
niemendal geleerd. En het typistje, de
telefoniste, de winkeljuffrouw, de geluk
kige bezitster van wel drie of wel vier
lagere en middelbare actes, de advocate,
zij allen zijn er geen zier beter aan toe.
Maar te vaak weten de verloofde
meisjes noch van koken, noch van naaien
en verstellen, noch van kinderverzorging,
laat staan van kinderopvoeding ook maar
iets af.
Dat dit in de intellectueele en de meer
bevoorrechte kringen door het volgen
van allerlei cursussen gedurende den
engagementstijd vaak nog is in te halen,
spreekt vanzelf. Ook hoeft de aanstaan
de huisvrouw daar wellicht minder zelf
te doen, alleen leiding te geven. Hoe
wel voor goede leiding toch ook wel
degelijk zelf-kennen noodig is en
het bij den tegenwoordigen stand van
het dienstbodenvraagstuk hoe langer hoe
meer verwacht mag worden, dat de
vrouw des huizes zelf „van alle markten
thuis" is.
En in het arbeidersgezin is dat dub
bel noodzakelijk.
Daar heeft de onkunde van de vrouw
al heel wat op het geweten gehad.
is het wonder dat de man, die thuis komt
en geen smakelijk eten, geen gezellig
opgeruimd vertrek, geen „zoete" kinde
ren vindt, er vaak uitloopt en hetzij in
vereenigingswerk, hetzij in de bovenzaal,
hetzij, wat een ramp worden kan, in de
kroeg z'n toevlucht vindt? In elk ge
val niet bij voorkeur z,n geluk thuis zoekt?
En hoe oneindig kostbaarder is het
onderhoud van een gezin als moeder
niet alles zelf kan doen? niet van d&j
oude kleeren der grooten nieuwe voor
de kleintjes maken kan niet voor het
minste geld, het voedzaamste en smak-
kelijkste middagmaal weet uit te kiezen
Hoeveel ziekte had voorkomen kunnen
worden, als alle moedertjes van kinder
verzorging, van hygiëne een helder be
grip hadden meegekregen.
Daarom had men zich in de vrouwen
beweging voorgenomen, nu de vrouw
het kiesrecht eenmaal gekregen heeft,
dat het beste zou worden aangewend
door het te gebruiken in het belang der
vrouw in de eerste plaats en er op aan
te dringen, dat alle meisjes zonder uit
zondering het noodzakelijkste leeren, wat
zij noodig hebben, om flinke huismoeders
te worden. De opleiding der Neder-
landsche meisjes moet zoo worden, dat
deze op haar wachtende moeder- en
gezinstaak zij gericht en haar gemeen
schapszin wordt ontwikkeld.
Men moet krijgen een wijziging van
de leerprogramma's zoodanig, dat aan de
lichamelijke ontwikkeling meerdere aan
dicht wordt gewijd en daarnaast de een
zijdige africhting wordt beperkt, tenein
de de jongelieden meer geschikt te ma
ken voor 't maatschappelijk levenin
het bizonder worde het jonge meisje
niet alleen opgeleid tot vervulling van
haar economische functie, maar ook voor
de haar wachtende moederschaps- en
gezinstaak.
Dat is nog iets uitgebreider zooals
men ziet, want onder de jongelieden
hooren niet alleen de meisjes, maar ook
de jongens. En laten we maar eerlijk
de waarheid zeggen, er trouwen heel
wat mannen, die net zoo min voor huis
vaders berekend zijn, als meisjes voor
wie het begrip huismoeder ook niet veel
meer dan een klank is.
(Wordt vervolgd.)
(Vrij uit het Duitsch.)
40)
Het seizoen begon in Londen en daarmede
dat woelen en drijven, zooals alleen de Engel-
sche aristocratie dit kent. Het was de eerste
winter, die Herbert in Londen beleefde"; zijn
betrekking alleen zou hem reeds gedrongen
hebben een plaats in te nemen in het gezel
uPua' llad 0ük ziJ'n begeerte en de bekoor
lijkheid van het nieuwe dit niet gebiedend
geéischt. De talrijke diners en bals, de opera
het verkeer in de clubs, de watertochtjes en
ae ritjes in het park namen zijn tijd in beslag
bi] dag en bij nacht; onophoudelijk werd hij
medegesleept in den maalstroom der genoegens,
nij kende nog zoo weinig van Londen, zoo
min van het openbare, als van het bijzondere
leven want het eerste gedeelte van zijn eerste
oponthoud was voorbijgegaan met het maken
aer noodige toebereidselen voor zijn huwelijk
en om een geschikt oord te zoeken, waar hij
net huiselijk nestje zou knnnen bouwen. De
W?rH weken na Magdalena's aankomst be
ware ar t°e nu alle banden geslaakt
waann zijn koel berekend verstand zijn
woest opvlam menden hartstocht voor de
schoone vrouw wist beklemd te houden, dronk
langde geluk. g6 teUge" het VUrig ^ei"
zich" W3S hiJ verzadiSd- hiJ' keek om en bedacht
kad' naar het hem toescheen, haar een
Sc l,)k "fier gebracht, toen hij haar bezTt
schiitpri3 ?evaar af, van a"e aanspraken op een
schitterende en zekere toekomst te verliezen
dwaaiHpWnf dlt/evaar onbetwistbaar, toch
hariln oorzaak, die hem daartoe
hfon hTSp00rd uWant niet haar ge'uk had
y P het oog gehad, alleen zijn eigen ruste
loos verlangen had hij bevredigd, alleen zijn
gloeiende hartstocht leidde hem op den weg
die tot het doel voerde. Maar dat dit de
eenige weg was, dat Magdalena hem boven
dien gesteld had voor de keuze tusschen een
huwelijk of haar verlies, dat beschouwde hij
nu menigmaal als een hem aangedaan onrecht.
f'Jn liefde vergaf dit nog wel, want nog oefende
Magdalena haar betoovering op hem uit en
eJd uZi] z'in gevoelens geketend. Maar zijn
gedachten waren weder vrij geworden en bij
Herbert had het verstand meer rechten dan
het gevoel.
Nu gingen vaak verscheidene dagen voorbij
zonder dat de echtgenooten elkander zagen,
de „J.onge echtgenoot had geen tijd en vergat
wellicht dien te zoeken.
Evenwel was hij tenminste vol vurige tee-
derheid, al kwam hij zeldzamer en Magdalena's
schoonheid was nimmer schitterender dan in
het gevoel van haar bevredigd geluk De
lange dagen vol stille eenzaamheid, het heime
lijk verlangen naar een wezen, waarmede zij
zou kunnen omgaan, de wensch, om de vroo-
lijke wereld te zien, die wereld, welke zij
zoozeer had liefgehad, dat alles was vergeten
in zijn tegenwoordigheid. Want hij gaf haar
alles, alles. Aan zijn zijde vloden de uren
om, zijn stem verwekte leven en zijn woord
blijmoedigheid.
Zij, zoo dacht ze in hare bescheidenheid, zij
had hem niets aan te bieden, zij had niets mede
te deelen uit de diepe eenzaamheid, die haar
omgaf, hij alleen was de gever aller goede
gaven.
Hij vertelde van zijn schitterend leven, van
de belangwekkende en aangename kennisma
kingen die hij had aangeknoopt, van het gunstig
onthaal hem te beurt gevallen. En dat scheen
haar zoo natuurlijk toe, want Herberts schit
terende persoonlijkheid viel in het oog zelfs in
de groote menigte nieuwe en veelbeteekenende
verschijningen, die iedere winter bracht. Voor
een naam van zoo goeden ouden klank als de
zijne, openden zich alle deuren van het uitge
zochte gezelschap, voor zijn bijzondere eigen
schappen veler harten. s
Het waren bedwelmende feesten waarvan hij
sprak, hij ontrolde voor haar oogen een veel
kleurig verlokkend beeld; het beeld, dat haar
in naar kindsheid had voor oogen gezweefd
Nu had zij als Herberts vrouw dezen uitgelezen
kring moeten toebehooren en nochtans leefde
zij meer verborgen, dan in de kleine landstad,
waar haar vader haar duizende bescheidene
verstrooiingen schiep, waar zij menschen zag
en menschen sprak en met Richard veld en
woud doorkruiste.
Wel maakté zij dikwijls een vergelijking
maar nog maakte dit haar niet treurig; het
zouden slechts weinige jaren zijn, die zij zoo
eenzaam moest doorleven, en dan zou zij steeds
bij Herbert en met Herbert zijn. Ook met hem
dat moest toch een geluk zijn, hem openlijk
II kunnen toebehooren, aan zijn zijde zooveel
geluk en pracht te kunnen genieten.
Het was een weelderig, bedwelmend leven,
dat Herbert haar schilderde en dat haar me
evoerde in zijn maalstroomde feesten op
1 annensee. die^ naar bekoord hadden, waren
armzalig daarbij vergeleken, de schitterende
pracht van overvloedigen rijkdom en vorstelijk
leven ontrolde zich voor haren verbaasden
blik. Zij zag het vermoeiende niet in de snelle
opeenvolging der verstrooiingen, hetdoodende
van die eeuwige wisseling en van diedoorge-
zwendelde nachten zij had dit nooit onder
vonden. Zij zag alleen het dringen en golven
en ware gaarne met Herbert dien stroom me
de gevolgd. Maar slechts m e t hem, niet zooals
hij alleen. Langzamerhand werd zij door
zijn vertellingen bekend met het gezelschap
als behoorde zij er toe. Zij onthield de namen
der meest beteekenende mannen en der be
koorlijkste vrouwen, zij onthield, door welke
Herbert werd bevoorrecht en welke hij zelve
bewonderde, zij kreeg een begrip van het
verkeer in de groote wereld en vond het na
tuurlijk, dat hij steeds' minder tijd voor haar
over had.
Zij voor zichzelve had gaarne kennismaking
aangeknoopt met de buren der stille voorstad
want zij ondervond een zeer levendige behoefte
om nu en dan eens met menschen om te gaan.
Rechts van haar huisje woonde eens een oude
dame met haren zieken zoon, wier zachte ver
standige blik somwijlen aan Magdalena een
uitnoodiging scheen te doen, om haar te na
deren links woonde een jong echtpaar met
twee kinderen, wier lachen en praten haar
onwederstaanbaar aantrok, als zij hun heldere
stemmen in den tuin hoorde. De vrouw was
overdag alleen, evenals zijmaar zij had hare
schoone vroolijke knapen. Alle avonden kwam
de man, die zijn werkzaamheden had aan een
groot handelshuis in de city en jubelend werd
hij ontvangen, 's Zondags maakte de kleine
tamibe een uitstapje.
Dat was toch geheel anders. Magdalena
nierkte het niet, dat de vrouw haar eenigszins
stijt en met wantrouwenden blik teruggroette
toen zij haar den eersten keer hoffelijk goeden
dag zeide; zij gevoelde zich zoo levendig
aangetrokken tot die kleine familie, dat zij Her-
bert verzocht, haar toe staan hen een bezoek
te brengen.
Dit was de eerste keer, dat zij hem onwillig
zag, dat hij haar verzoek bijna met barschheid
afsloeg en daarin een verwijt zocht tegen
haarzelve. Hij beschuldigde haar, dat zij nu
reeds moede en moedeloos was, nu de weg
pas was begonnen, hij verweet haar, dat zijn
liefde en liet stille bescheidene geluk niet toe
reikend scheen voor de aanspraken die zij
maakte en bracht daarmede de eerste tranen
ui hare oogen.
Tranen, welke echtgenoot schuwt ze niet
of hij er schuld aan heeft of niet. Er bestaan
de meest verschillende wijzen, om die te ver
mijden teeder toegeven, verstandig redeneeren
en hevig tegengaan; het ergste echter voor
een vrouw is, er op een voorname geen notitie
van nemen, of wel een koel spotlachen.
