No. 3.
Vrijdag 13 April 1923.
39e Jaarg.
DRAGON
üij is W ea.ke
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
ZWARE SHAGTABAK
Binnenland.
Ou blad verschijnt eiken Dinsdag- en VrQdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per post UGulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
aDVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en VrtJdagvoormiddag ELF ure.
De zomertfyd in België.
Het kabinet heeft besloten met in
gang van 27 April den zomertijd in te
voeren.
De schietpartij te Essen.
Dinsdag heeft de begrafenis van de
slachtoffers der schietpartij te Essen
plaats gehad. Niet minder dan 200.000
Duitsche arbeiders trokken door de
straten van Essen, zwygend loopende
achter de doodkisten van hun elf ka
meraden. In de stad heerschte een
stemming van rouw. Alle zaken, fa
brieken enz. waren gesloten.
Voor de teraardebestelling werd in
de Kruppfabrieken een pleehtige rouw
dienst gehouden in het administratie
gebouw op dezelfde plaats waar in 1912
de keizer en de keizerin de lunch ge
bruikten ter gelegenheid van het 100-
jarig bestaan der geschutfabrieken van
Krupp. Aan den ingang van de Krupp
fabrieken waren twee met groen ver
sierde zuilen opgericht, met vuren er
bovenop, die een zwarte rook verspreid
den. Het gesnik der vrouwen onder
brak de redevoeringen der sprekers.
De teraardebestelling zelf had om
drie uur 's middags plaats en duurde
eenige uren. De Fransche troepen ver
toonden zich niet.
Op denzelfden tijd, dat te Essen de
begrafenisplechtigheid plaats had van
de doodgeschoten arbeiders der Krupp
fabrieken, kwam de Rijksdag in een
buitengewone rouwzitting bijeen. Cuno
(Vrij uit het Duitsch.j
Hij beschikte door zijn verdubbeld crediet
en door zijn verwachtingen voor de toekomst,
die, naar hij veronderstelde, nu gegrond waren,
over aanzienlijke middelen en vroeg zich
ernstig af, wat daardoor te herstellen viel.
Een huwelijk met een arme, burgerlijke
gouvernante? Herbert zelf, in de volheid
zijner dagelijks aangroeiende liefde, bij den
gloeienden wensch haar te bezitten, zou op
dit oogenblik niet teruggedeinsd zijn, om het
oordeel der wereld het hoofd te bieden en den
juist geëindigden strijd met zijn ouders te
vernieuwenmaar de noodlottige bepaling in
den brief, door den heer Nathan Ruben over
gebracht en op welke bepaling deze noodig
achtte nogeens mondeling terug te komen,
namelijk, dat het jaargeld van 3000 thaler in
geval van een huwelijk werd ingetrokken
stelde zijn wenschen paal en perk.
Nochtans durfde hij Magdalena niet zorge
loos van zich vervreemden, haar niet aan
vijandelijken invloed overlaten. Hij wist, dat
Richard binnen korten tijd terugkwam, hi;
doorzag beter diens wenschen en verlangen
dan Magdalena, welke hij zoo verstandig en
zoo welsprekend wist te misleiden, met be
trekking tot den aard der gevoelens, die de
vriend harer jeugd voor haar koesterde. Hij
wist ook, dat^Constantijn een trouw en eerlijk
wachter was voor haar geluk en vreesde, haar
te zullen verliezen, als de geheime band werd
verbroken, door zijn persoonlijke nabijheid om
haar heen geslingerd.
Tot nog toe was het hem gelukt, de offer
vaardigheid, welke Richard der jonge Itali-
aansche had betoond, voor te stellen als een
daad uit liefde geschied en Magdalena te doen
hield een rede waarin hy er op wees,
dat de .martelaren van Essen'- het
symbool zijn van het gemeenschappelijk
lot van Duitscbland, omdat zij als dra
gers en beschermers van het recht,
dat macht geworden is omdat het be
rust op een gemeenschappelijken wil,
voor de Fransche geweerloopen ge
plaatst waren. De schuld rust op de
fransche bevelhebbers die, om een
politiek die op niets gebaseerd is en
niet tot succes kan leiden door te zet
ten, duizenden Duitschers, die niet
willen medewerken tot het onrecht,
van buis of hof verdrijven, honderden in
de ketenen slaan, talrijke menscben-
evens vernietigen. Geen woord van
deelneming over het verlies dier Duit
sche menschenlevens in Essen is over
de lippen van den officieelen vertegen
woordiger van Frankrijk gekomen. In
naam der dooden vraagt Duitschland
aan de volken der aarde hoe lang zij
nog wachten zullen alvorens aan het
krankzinnige en gruwzame onrecht
paal en perk te stellen.
Nog heden aan het graf der helden
van Essen is de Duitsche regeering
bereid met de geallieerden vry van
iederen dwang als gelijkgerechtigde in
onderhandeling te treden, doch de
plichten tot het vergoeden van schade
moeten worden teruggebracht tot een
te vervullen afmeting. Het Duitsche
land moet weer vry zijn van hand en
voet des vyands en de in gevangenschap
en verbanning zuchtende Duitschers
moeten hun vrijheid en bun tehuis
weder terugkrijgen en geen regeling is
denkbaar, die Rijn en Ruhr, wat grens
of wet betreft, afscheidt van het Vader
land. Zoolang de tegenstander tot zulk
een regeling niet bereid is, moet het
lijdelijk verzet door geheel het volk
met vastberadenheid en overleg worden
doorgezet.
gelooven, dat hij gelukkig was. Maar Herbert
wist, dat dit bedriegelijk beeld in nevel moest
opgaan, als Richard tegenover haar zou staan,
als de waarheid uit zijn oogen, de liefde uit
zijn woorden spreken zouals hij alles haar
zou bieden, wat Herbert niet te geven had
huis, bescherming en naam.
Daarbij was het hem zeer onaangenaam, dat
ook Constantijn tot den laatsten dag op Tan-
nensee bleef, want hij gevoelde zich doorhem
bewaakt, wat hem heimelijk vertoornde. Hij
ondervond het duidelijk, hoe zijn vriend hem
op alle manieren hinderpalen in den weg legde,
zoodra hij alleen met Magdalena zocht te
spreken; zijn scherpe blik en zijn onverbidde
lijke bewijsgronden bereidden Herbert gevoe
lige nederlagen, als hij beproefde, het juiste
gevoel van het jonge meisje op een dwaalspoor
te brengen of haar helder oordeel te verduis
teren.
Voor hem hing alles daarvan af, den korten
tijd daartoe te benuttigen, om haar vast aan
zich te binden, haar los te maken van het
verledene en haar ongevoelig te maken voor
vreemde indrukken. Hoe volkomen hij een
meester was in deze kunst, daarvan gaf hij
eerst later de bewijzen, want niemand be
merkte het in deze dagen, hoezeer hij het
verstond, om invloed uit te oefenen op de
besluiten van het onervaren meisje.
Of het hem gelukte zonder eenigen strijd
Als zij des avonds alleen was op haar kamer,
ontrukt aan de werking zijner betooverende
nabijheid, als de stilte van den nacht haar
omgaf, dan hoorde zij andere stemmen in zich
opgaan, dan die eenige liefdestem, die haar
betooverde. Wat haar hart geliefd had bi;
dag, dat doemde bij de duisternis van den
nacht voor haar op als een spooksel. Als
geween klonk haar dan het klateren van de
kleine fontein in de ooren, van die fontein,
aan welks marmeren bekken zij zoo vaak
gestaan had met hemals biddende oogen
keken de sterren in het stille vertrek en Ri
chards beeld vertoonde zich in den half door
J. GRUNO
De bladen klagen steen en been over
de bedrijvigheid van de communisten
in het Roergebied, die overal waar de
politie verdreven is, honderdschappen
hebben gevormd, zoogenaamd tot hand
having van de orde, maar in werkelijk
heid naar de burgerlijke bladen zeggen,
met het doel een proletarisch dictatuur
te bevorderen. De sociaal democraten
verzetten zich heftig tegen deze bewe
ging, welke de communisten kracht
pogen by te zetten door het gerucht
te verspreiden dat kapitein Escherich
in het Roergebied vertoeft.
Bij de rouwplechtigheid voor de slacht
offers van het bloedbad bij Krupp
droegen de deelnemers volgens afspraak
geen vaandels en borden mee. De
communisten daarentegen hadden, tegen
de alspraak, zooveel mogelijk vaandels
waakten droom. Dan kon zij bidden, vurig
en innig, als in de dagen harer jeugd en een
verkwikkende slaap daalde dan neder op haar
oogleden en hield haar dan gevangen, tot de
dag weer kwam, de zonnige gouden dag, die
alles weer schonk moed, hoop, kracht en
hem 1
En zoo kwam dan de ure van vertrek en
Constantijn, die in weerwil zijner scherpe op
lettendheid niet kon te weten komen, hoe de
verhouding tusschen hen gekomen was, bevond
op den morgen van het afscheid Magdalena
moediger en meer meester over zichzelve, dan
hij gedacht had. Wel was zij bleeker dan de
vorige dagen, maar geen trek op haar gelaat
verried de strijd van haar hart, toen Herbert
in tegenwoordigheid der overigen haar kleine
ijskoude hand een oogenblik in de zijne hield.
Geen woord werd gewisseld, dan een vrien
delijk vaarwel, hij wendde het hoofd niet om
naar haar, en zij zond hem geen blik na.
Waarlijk verlicht keerde Constantijn, die hem
naar het naaste spoorwegstation geleid had,
terug dat Magdalena in de leerkamer, als
gewoonlijk, haar plichten vervulde en des
middags met onbevangen deelneming, zich
mengde in het gesprek, dat voornamelijk over
Herberts reis liep, deed hem zijn bezorgdheid
plotseling in een overdreven licht beschouwen.
Hij verheugde zich, dat hij Richard slechts in
het algemeen tot wederkeeren had aangespoord,
zonder eenige bezorgdheid en stelde nu zijn
eigen vertrek vast op een der eerstvolgende
dagen.
Magdalena zag hem heengaan met een angstig
voorgevoel, als ware zij nu eerst de wereld
ingegaan en als had zij nu eerst haar laatsten
steun verloren bij de wankelende en moeilijke
besluiten, waarbij zij wel niet met hem be
raadslaagd had, maar waarop de macht van
zijn open en helder gelaat toch op zekere wijze
invloed uitoefende. Zij wist nauwelijks, waar
heen hij ging; de geheele familie was zoozeer
vervuld met Herberts nieuwe omstandigheden
en verbeterde vooruitzichten, d*t men niet
meegebracht. Toen aan het graf ver
tegenwoordigers vau de evangelische
en de katholieke kerk hadden gesproken,
nam namens de communisten een ver
tegenwoordiger van de zoogenaamde
Frei Religiösen het woord en deze liet
zich volgens de bladen op een wijze
uit, welke voor andersdenkenden kwet
send was. Men heeft getracht den
man van het spreekgestoelte af te
trekken.
Een ernstiger incident dreigde aan
het slot van de rouwplechtigheid, toen
aan het graf van den communist Zan
der, een partijgenoot van dezen hei
woord nam om een sterk politieke
propagandaredevoering te houden. Met
eenige moeite voorkwamen de orde
bewakers een vechtpartij.
De echtgenoote van den ex-keizer.
Naar het Berliner Tageblatt meedeelt,
heeft de Pruisische minister van binnen-
landsche zaken ingevolge de wet op
de bescherming van de republiek, aan
de echtgenoote van den ex-keizer doen
aanzeggen, dat zy het Duitsche grond
gebied moet verlaten. Toestemming tot
verblyf te Berlyn werd evenmin ver
leend.
De Prins naar Ylissingen.
De Prins zal Woensdag 18 dezer te
Vlissingen de opening by wonen van
een nieuw aangebouwd gedeelte van
de De Ruyterschool aldaar.
opmerkte, hoe onzekerheid en besluiteloosheid
Constantijns naaste levensplannen regeerden.
Was het de liefde voor Theresa, die hem zijn
Innerlijke tevredenheid ontroofde, zoo was dit
toch aan niemand bekend; het was een feit,
dat haar naam niet weder over zijn lippen
gekomen was, nadat hij Magdalena zijn zorgen
voor haar als dokter had verhaald.
Zoo werd het allengskens ledig op Tannen-
see en de gravin zag ongeduldig de berichten
tegemoet, die haar zouden melden, dat bouw
lieden en decorateurs hunnen arbeid geëindigd
zouden hebben en dat het huis gereed zou
zijn om hen te ontvangen. Want de Novem
berstormen rukten de laatste bladeren van de
boomen, 's avonds en 's morgens zat men zoo
dicht mogelijk bij het haardvuur, boeken en
muziek werden meer gezocht en de tasch met
couranten en brieven was de morgengroet,
die allen tegelijk verlangend tegemoet zagen.
In dit opzicht was Magdalena het spaarzaamst
bedachtzij stond zoo alleen, haar correspon
dentie beperkte zich tot de beide broeders.
Maar nog in de laatste dagen van haar
verblijf op Tannensee had men haar bedacht.
Een vreemde hand en een vreemd poststempel,
dacht de opperjachtmeester bij zichzelven,
toen hij haar den brief, na een vluchtige hei
melijke beschouwing over de tafel aanreikte.
Zooals altijd in zulk een geval, begaf zij
zich met den brief naar haar kamer; nooit
liet zij iemand getuige zijn van den indruk,
dien de berichten harer vrienden op haar
maakten en zoo kon zij zich ook ditmaal ge
heel overgeven aan de geweldige ontroering,
die zich van haar meester maakte, en die haar
hart met verrukking en haar oogen met tranen
vulde, toen haar sidderende hand het gewich
tige blad papier telkens en telkens weer aan
haar lippen bracht. Het duurde lang, eer zij haar
gedachten kon terugbrengen tot de plichten van
den dag, tot het onstuimige bloed bedaarder
vloeide en haar stem vaster geworden wastoen
eerst verscheen zij weder in de ontbijtkamer.
(Wordt vervolgd.)
AXELSCM
ANT.
Telef. 56. - Postgiro 00363.
N.V. TABAKSFABRIEK
GRONINGEN