No. 3. Vrijdag 13 April 1923. 39e Jaarg. DRAGON üij is W ea.ke Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEUILLETON. ZWARE SHAGTABAK Binnenland. Ou blad verschijnt eiken Dinsdag- en VrQdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Cent; franco per post UGulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER Bureau Markt C 4. aDVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en VrtJdagvoormiddag ELF ure. De zomertfyd in België. Het kabinet heeft besloten met in gang van 27 April den zomertijd in te voeren. De schietpartij te Essen. Dinsdag heeft de begrafenis van de slachtoffers der schietpartij te Essen plaats gehad. Niet minder dan 200.000 Duitsche arbeiders trokken door de straten van Essen, zwygend loopende achter de doodkisten van hun elf ka meraden. In de stad heerschte een stemming van rouw. Alle zaken, fa brieken enz. waren gesloten. Voor de teraardebestelling werd in de Kruppfabrieken een pleehtige rouw dienst gehouden in het administratie gebouw op dezelfde plaats waar in 1912 de keizer en de keizerin de lunch ge bruikten ter gelegenheid van het 100- jarig bestaan der geschutfabrieken van Krupp. Aan den ingang van de Krupp fabrieken waren twee met groen ver sierde zuilen opgericht, met vuren er bovenop, die een zwarte rook verspreid den. Het gesnik der vrouwen onder brak de redevoeringen der sprekers. De teraardebestelling zelf had om drie uur 's middags plaats en duurde eenige uren. De Fransche troepen ver toonden zich niet. Op denzelfden tijd, dat te Essen de begrafenisplechtigheid plaats had van de doodgeschoten arbeiders der Krupp fabrieken, kwam de Rijksdag in een buitengewone rouwzitting bijeen. Cuno (Vrij uit het Duitsch.j Hij beschikte door zijn verdubbeld crediet en door zijn verwachtingen voor de toekomst, die, naar hij veronderstelde, nu gegrond waren, over aanzienlijke middelen en vroeg zich ernstig af, wat daardoor te herstellen viel. Een huwelijk met een arme, burgerlijke gouvernante? Herbert zelf, in de volheid zijner dagelijks aangroeiende liefde, bij den gloeienden wensch haar te bezitten, zou op dit oogenblik niet teruggedeinsd zijn, om het oordeel der wereld het hoofd te bieden en den juist geëindigden strijd met zijn ouders te vernieuwenmaar de noodlottige bepaling in den brief, door den heer Nathan Ruben over gebracht en op welke bepaling deze noodig achtte nogeens mondeling terug te komen, namelijk, dat het jaargeld van 3000 thaler in geval van een huwelijk werd ingetrokken stelde zijn wenschen paal en perk. Nochtans durfde hij Magdalena niet zorge loos van zich vervreemden, haar niet aan vijandelijken invloed overlaten. Hij wist, dat Richard binnen korten tijd terugkwam, hi; doorzag beter diens wenschen en verlangen dan Magdalena, welke hij zoo verstandig en zoo welsprekend wist te misleiden, met be trekking tot den aard der gevoelens, die de vriend harer jeugd voor haar koesterde. Hij wist ook, dat^Constantijn een trouw en eerlijk wachter was voor haar geluk en vreesde, haar te zullen verliezen, als de geheime band werd verbroken, door zijn persoonlijke nabijheid om haar heen geslingerd. Tot nog toe was het hem gelukt, de offer vaardigheid, welke Richard der jonge Itali- aansche had betoond, voor te stellen als een daad uit liefde geschied en Magdalena te doen hield een rede waarin hy er op wees, dat de .martelaren van Essen'- het symbool zijn van het gemeenschappelijk lot van Duitscbland, omdat zij als dra gers en beschermers van het recht, dat macht geworden is omdat het be rust op een gemeenschappelijken wil, voor de Fransche geweerloopen ge plaatst waren. De schuld rust op de fransche bevelhebbers die, om een politiek die op niets gebaseerd is en niet tot succes kan leiden door te zet ten, duizenden Duitschers, die niet willen medewerken tot het onrecht, van buis of hof verdrijven, honderden in de ketenen slaan, talrijke menscben- evens vernietigen. Geen woord van deelneming over het verlies dier Duit sche menschenlevens in Essen is over de lippen van den officieelen vertegen woordiger van Frankrijk gekomen. In naam der dooden vraagt Duitschland aan de volken der aarde hoe lang zij nog wachten zullen alvorens aan het krankzinnige en gruwzame onrecht paal en perk te stellen. Nog heden aan het graf der helden van Essen is de Duitsche regeering bereid met de geallieerden vry van iederen dwang als gelijkgerechtigde in onderhandeling te treden, doch de plichten tot het vergoeden van schade moeten worden teruggebracht tot een te vervullen afmeting. Het Duitsche land moet weer vry zijn van hand en voet des vyands en de in gevangenschap en verbanning zuchtende Duitschers moeten hun vrijheid en bun tehuis weder terugkrijgen en geen regeling is denkbaar, die Rijn en Ruhr, wat grens of wet betreft, afscheidt van het Vader land. Zoolang de tegenstander tot zulk een regeling niet bereid is, moet het lijdelijk verzet door geheel het volk met vastberadenheid en overleg worden doorgezet. gelooven, dat hij gelukkig was. Maar Herbert wist, dat dit bedriegelijk beeld in nevel moest opgaan, als Richard tegenover haar zou staan, als de waarheid uit zijn oogen, de liefde uit zijn woorden spreken zouals hij alles haar zou bieden, wat Herbert niet te geven had huis, bescherming en naam. Daarbij was het hem zeer onaangenaam, dat ook Constantijn tot den laatsten dag op Tan- nensee bleef, want hij gevoelde zich doorhem bewaakt, wat hem heimelijk vertoornde. Hij ondervond het duidelijk, hoe zijn vriend hem op alle manieren hinderpalen in den weg legde, zoodra hij alleen met Magdalena zocht te spreken; zijn scherpe blik en zijn onverbidde lijke bewijsgronden bereidden Herbert gevoe lige nederlagen, als hij beproefde, het juiste gevoel van het jonge meisje op een dwaalspoor te brengen of haar helder oordeel te verduis teren. Voor hem hing alles daarvan af, den korten tijd daartoe te benuttigen, om haar vast aan zich te binden, haar los te maken van het verledene en haar ongevoelig te maken voor vreemde indrukken. Hoe volkomen hij een meester was in deze kunst, daarvan gaf hij eerst later de bewijzen, want niemand be merkte het in deze dagen, hoezeer hij het verstond, om invloed uit te oefenen op de besluiten van het onervaren meisje. Of het hem gelukte zonder eenigen strijd Als zij des avonds alleen was op haar kamer, ontrukt aan de werking zijner betooverende nabijheid, als de stilte van den nacht haar omgaf, dan hoorde zij andere stemmen in zich opgaan, dan die eenige liefdestem, die haar betooverde. Wat haar hart geliefd had bi; dag, dat doemde bij de duisternis van den nacht voor haar op als een spooksel. Als geween klonk haar dan het klateren van de kleine fontein in de ooren, van die fontein, aan welks marmeren bekken zij zoo vaak gestaan had met hemals biddende oogen keken de sterren in het stille vertrek en Ri chards beeld vertoonde zich in den half door J. GRUNO De bladen klagen steen en been over de bedrijvigheid van de communisten in het Roergebied, die overal waar de politie verdreven is, honderdschappen hebben gevormd, zoogenaamd tot hand having van de orde, maar in werkelijk heid naar de burgerlijke bladen zeggen, met het doel een proletarisch dictatuur te bevorderen. De sociaal democraten verzetten zich heftig tegen deze bewe ging, welke de communisten kracht pogen by te zetten door het gerucht te verspreiden dat kapitein Escherich in het Roergebied vertoeft. Bij de rouwplechtigheid voor de slacht offers van het bloedbad bij Krupp droegen de deelnemers volgens afspraak geen vaandels en borden mee. De communisten daarentegen hadden, tegen de alspraak, zooveel mogelijk vaandels waakten droom. Dan kon zij bidden, vurig en innig, als in de dagen harer jeugd en een verkwikkende slaap daalde dan neder op haar oogleden en hield haar dan gevangen, tot de dag weer kwam, de zonnige gouden dag, die alles weer schonk moed, hoop, kracht en hem 1 En zoo kwam dan de ure van vertrek en Constantijn, die in weerwil zijner scherpe op lettendheid niet kon te weten komen, hoe de verhouding tusschen hen gekomen was, bevond op den morgen van het afscheid Magdalena moediger en meer meester over zichzelve, dan hij gedacht had. Wel was zij bleeker dan de vorige dagen, maar geen trek op haar gelaat verried de strijd van haar hart, toen Herbert in tegenwoordigheid der overigen haar kleine ijskoude hand een oogenblik in de zijne hield. Geen woord werd gewisseld, dan een vrien delijk vaarwel, hij wendde het hoofd niet om naar haar, en zij zond hem geen blik na. Waarlijk verlicht keerde Constantijn, die hem naar het naaste spoorwegstation geleid had, terug dat Magdalena in de leerkamer, als gewoonlijk, haar plichten vervulde en des middags met onbevangen deelneming, zich mengde in het gesprek, dat voornamelijk over Herberts reis liep, deed hem zijn bezorgdheid plotseling in een overdreven licht beschouwen. Hij verheugde zich, dat hij Richard slechts in het algemeen tot wederkeeren had aangespoord, zonder eenige bezorgdheid en stelde nu zijn eigen vertrek vast op een der eerstvolgende dagen. Magdalena zag hem heengaan met een angstig voorgevoel, als ware zij nu eerst de wereld ingegaan en als had zij nu eerst haar laatsten steun verloren bij de wankelende en moeilijke besluiten, waarbij zij wel niet met hem be raadslaagd had, maar waarop de macht van zijn open en helder gelaat toch op zekere wijze invloed uitoefende. Zij wist nauwelijks, waar heen hij ging; de geheele familie was zoozeer vervuld met Herberts nieuwe omstandigheden en verbeterde vooruitzichten, d*t men niet meegebracht. Toen aan het graf ver tegenwoordigers vau de evangelische en de katholieke kerk hadden gesproken, nam namens de communisten een ver tegenwoordiger van de zoogenaamde Frei Religiösen het woord en deze liet zich volgens de bladen op een wijze uit, welke voor andersdenkenden kwet send was. Men heeft getracht den man van het spreekgestoelte af te trekken. Een ernstiger incident dreigde aan het slot van de rouwplechtigheid, toen aan het graf van den communist Zan der, een partijgenoot van dezen hei woord nam om een sterk politieke propagandaredevoering te houden. Met eenige moeite voorkwamen de orde bewakers een vechtpartij. De echtgenoote van den ex-keizer. Naar het Berliner Tageblatt meedeelt, heeft de Pruisische minister van binnen- landsche zaken ingevolge de wet op de bescherming van de republiek, aan de echtgenoote van den ex-keizer doen aanzeggen, dat zy het Duitsche grond gebied moet verlaten. Toestemming tot verblyf te Berlyn werd evenmin ver leend. De Prins naar Ylissingen. De Prins zal Woensdag 18 dezer te Vlissingen de opening by wonen van een nieuw aangebouwd gedeelte van de De Ruyterschool aldaar. opmerkte, hoe onzekerheid en besluiteloosheid Constantijns naaste levensplannen regeerden. Was het de liefde voor Theresa, die hem zijn Innerlijke tevredenheid ontroofde, zoo was dit toch aan niemand bekend; het was een feit, dat haar naam niet weder over zijn lippen gekomen was, nadat hij Magdalena zijn zorgen voor haar als dokter had verhaald. Zoo werd het allengskens ledig op Tannen- see en de gravin zag ongeduldig de berichten tegemoet, die haar zouden melden, dat bouw lieden en decorateurs hunnen arbeid geëindigd zouden hebben en dat het huis gereed zou zijn om hen te ontvangen. Want de Novem berstormen rukten de laatste bladeren van de boomen, 's avonds en 's morgens zat men zoo dicht mogelijk bij het haardvuur, boeken en muziek werden meer gezocht en de tasch met couranten en brieven was de morgengroet, die allen tegelijk verlangend tegemoet zagen. In dit opzicht was Magdalena het spaarzaamst bedachtzij stond zoo alleen, haar correspon dentie beperkte zich tot de beide broeders. Maar nog in de laatste dagen van haar verblijf op Tannensee had men haar bedacht. Een vreemde hand en een vreemd poststempel, dacht de opperjachtmeester bij zichzelven, toen hij haar den brief, na een vluchtige hei melijke beschouwing over de tafel aanreikte. Zooals altijd in zulk een geval, begaf zij zich met den brief naar haar kamer; nooit liet zij iemand getuige zijn van den indruk, dien de berichten harer vrienden op haar maakten en zoo kon zij zich ook ditmaal ge heel overgeven aan de geweldige ontroering, die zich van haar meester maakte, en die haar hart met verrukking en haar oogen met tranen vulde, toen haar sidderende hand het gewich tige blad papier telkens en telkens weer aan haar lippen bracht. Het duurde lang, eer zij haar gedachten kon terugbrengen tot de plichten van den dag, tot het onstuimige bloed bedaarder vloeide en haar stem vaster geworden wastoen eerst verscheen zij weder in de ontbijtkamer. (Wordt vervolgd.) AXELSCM ANT. Telef. 56. - Postgiro 00363. N.V. TABAKSFABRIEK GRONINGEN

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1923 | | pagina 1