&GE, IVo. 86.
Dinsdag 30 Januari 1923.
38° Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Kamer van Koophandel en Fabrieken
voor Zeeuwsch-Ylaanderen.
J. C. VINK - Axel.
FEUILLETON.
ij is 4e Wï?ske
Du blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
- DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postgiro GOS63.
aDVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiön worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrfldagvoor middag ELF ore.
Zaterdag hield bovengenoemde Kamer
te Terneuzen een openbare vergadering
onder voorzitterschap van den heer J.
A. van Rompu. Afwezig waren de
heeren J. M. Oggel van Axel en P.
Neeteson van Sas van Gent.
Nadat de voorzitter de vergadering
had geopend met een gelukwensch aan
de leden voor 1923, gaf hij in zijn
openingswoord een kort overzicht van
hetgeen in de afgeloopen periode door
de Kamer was tot stand gebracht, w.o.
de instelling van een boekhoudcursus
te Axel, dank zij ook de medewerking
van den gemeenteraad aldaar.
Vervolgens ging men over tot de
verkiezing van verschillende bestuurs
leden, overeenkomstig het reglement.
Als algemeen voorzitter werd herkozen
de heer J. A. van Rompu, als voorzitter
voor het groot bedrijf de heer L. Nolson
en voor het klein bedrijf de heer J.
Tielman. Plaatsvervangers werden succ.
de h.h. Neeteson en Oggel.
De leden, die deel uitmaakten van
commissiën werden in die functie ge
handhaafd.
De notulen werden onveranderd vast
gesteld.
Verschillende ingekomen stukken
werden voor kennisgeving aangenomen.
Aangaande de telefoonverbin
ding met Engeland werd be
sloten om aan te vragen, dat ook in
Zeeuwsch-Vlaanderen directe aanslui-
(Vrij uit het Duitsch.)
Hij lachte. „Gij zijt een kleine dwingeland,
Theresa. Als gij niet zoo onbarmhartig en
verkwistend met mijn tijd omsprongt, dan zou
ik reeds lang met de noodzakelijkste brieven
gereed zijn. Onder uwe heerschappij heeft men
een week noodig over datgene, wat men op
een halven dag zou kunnen doen. Maar dit
maal zijn het dringende bezigheden, mijn lie
veling, die reeds al te lang zijn uitgesteld en
die vandaag stellig moeten worden afgedaan.
Als ge mij nog één of anderhalf uur van on
gestoorde rust gunt, dan hebben wij nog tijd
om te zamen naar den Lido te varen."
Zij jubelde luid, als een kind en wilde haastig
vertrekken. Maar reeds genaderd tot de deur,
kwam haar plotseling iets in de gedachte.
„Ik gun u uwen arbeid wel, dien gij zoo
lief hebt," zeide zij plagend, „ik heb u zelfs
nieuw werk medegebracht en gij zult het
hebben na de spelevaart. Zie, dezen brief
heb ik gevonden, gered, als gij dat beter vindt.
Gij moogt hem ontcijferen en kunt hem dan
wellicht verzenden. Ik zal u later wel ver
tellen, hoe hij in mijn handen gekomen is, nu
laat ik u alleen, opdat ge spoedig gereed zijt.
Maar alleen het noodzakelijkste, hoor papa,
niets meer."
Zij vertrok en hij werkte door, terwijl hij
den brief naast zich legde.
Boven gekomen, verwisselde Theresa het
zware zijden gewaad met een licht wit kleedje
en begaf zich op het balkon. Een heerlijke
avond daalde langzaam neder, tal van gondels
wemelden op het kanaal en voeren vaak zoo
dicht voorbij, dat Theresa het vroolijke lachen
hoorde van hen, die erin zaten. Een donker
gordijn sloot naar het Westen iedere zonne
ting is te krijgen. Tot heden is dat
zoo voor Middelburg, Vlissingen en
Krabbendijke.
Aangaande een schrijven van de N. V.
Neuzensche handel in Bouwmaterialen
„De Hoop" om te verkrijgen, dat aan
het grenskantoor aan het kanaal te Sas
van Gent den geheelen dag gelegenheid
zal zijn voor in- en uitklaren
van schepen aan de grens,
besloot de Kamer aan den Minister van
Financiën te verzoeken om te voorzien
in de bestaande leemte, dat nu van 12
tot 2 uur in den middag het kantoor
open zal blyven, op grond o. m. daarvan,
dat deze regeling reeds dateert van 1822.
Voorts was de tusschenkomst der
Kamer ingeroepen door de Firma John
P. Best te Terneuzen, om te verkrijgen,
dat de kosteh voor visa van uitvoer
van goederen naar Frankrijk mogen
betaald worden in papieren franken,
zooals in België.
Ook wijst deze firma op het bezwaar,
dat de vrachten, die bij verzending
of ontvangst van goederen met den
spoorweg Gent—Terneuzen, voor
wat het traject grens Terneuzen betreft
op de Nederlandsche stations, moeten
worden voldaan in goudfranken, bere
kend aan 48 cent, terwijl in België
genoegen genomen wordt met betaling
in papiertranken.
Dit is weliswaar te ontgaan door de
vrachten steeds in België te laten be
talen, doch zulks werkt onaangenaam
met de cliëntele, die zich niet gaarne
moeite getroost, indien zij elders ge
makkelijker terecht kan.
straal af en vormde een hoekje, waarin Theresa
tamelijk ongezien bleef en daarbij nog gedekt
werd door een groote vaas met heerlijke
frissche bloemen, die op een tafeltje stond.
Plotseling werd haar oor getroffen door een
geluid, dat een wonderlijke werking op haar
uitoefende, want eerst verbleekte zij en toen
kleurde opeens een hooge blos hare wangen
zoo sterk, dat het purper door de bruingetinte
fluweelzachte huid schitterde. Zij boog zich
zeer ver voorovër en hief wenkend de armen
op, rukte de bloemen uit de vaas en wierp een
vollen rozentak in het water, waar hij op de
golven heendreef.
De gondelier van het vaartuig, waarin een
jonge man van hooge gestalte gezeten was,
bemerkte wat zij deed en maakte den jongen
man opmerkzaam op de onverbloemde hulde.
Nu wendde ook de vreemdeling het blonde
hoofd en reeds weerklonk hare zilverheldere
stem „Ricardo, o signor Ricardo I"
Hij stond verbaasd, maar herkende haar da
delijk. Hij stond op en wenkte levendig met
de hand, nam de rozen aan, die de gondelier
met zijn roeispaan had opgevischt en gaf bevel,
om te keeren en aan te leggen.
Had zij het gezien of gedacht, dat hij het
zou doen, maar zij stond reeds hem opwachtend
aan de stoep, bevend, weenend en lachend
tegelijk en strekte hare beide handen naar hem uit.
„Ik wist het, o ik wist het, het kon niet
anders, signor Ricardo, gij moest komen,"
betuigde zij ademloos.
Hij was niet zoo aangedaan en sidderde
niet als zij, hij liet zich vroolijk lachend door
haar voorttrekken en was bezonnen genoeg om
den gondelier te bevelen op hem te wachten.
Eerst toen zij boven kwamen in liet groote
koele halfdonkere vertrek, vatte hij hare handen
met een warmen wederdruk en trok haar
dichter bij de geopende deur.
„Hoe goed ziet gij er uit hoe welvarend,"
zeide hij verheugd, „en hoe komt gij toch hier
„Wist gij niet dat wij in Venetië zijn,"
vroeg zij en de ontgoocheling verduisterde
Hieromtrent had de Kamer inlichtin
gen gevraagd, die men nog wachten
de is.
Tngekomen was een teekening van
de haven van Breskens met
laad- en losplaatsen in verband met de
bestaande en nog aan te leggen spoor
banen der tramlijn.
Dhr. Catsman achtte de teekening
wel mooi, maar de vraag is of en wan
neer de toestand zoo worden zal, als
wordt geprojecteerd, zei spr. Nu en
tijdens de campagne was de toestand
weer allertreurigst.
Dhr. Van Melle zou enkel willen
aandringen op meer zindelijke behan
deling en onderhoud van den weg. Het
is een Rijksweg en vermoedelijk heeft
men personeel te weinig.
De Voorz. meende, dat het dan een
plaatselijk belang geldt en dan het ge
meentebestuur toezicht heeft te houden.
Dhr. Van Melle wenschte er in dat
geval niets meer van te zeggen.
De Kamer te Hoorn had een afschrift
gezonden van een uitvoerig request
aan den Min. van Waterstaat betref
fende de te stellen regelen voor het
verkeer met zware motorrij-
tuigen op de wegen. In dat request
werd aanbevolen het voorschrijven van
luchtbanden, in plaats van massieve
banden, een snelheidsbeperking van
1215 K.M. en klinkerwegen in plaats
van steenslagwegen.
Het Bureau der Kamer in Zeeuwsch-
Vlaanderen merkte hieromtrent op, dat
dit vraagstuk zich ook in onze pro-
eenigszins de uitdrukking van blij geluk, die
verspreid lag op haar bekoorlijke trekken.
„Neen signora, ik kon dat niet weten. Ik
heb Rome verlaten, toen gij nog ziek waart
en vandaar geen bericht gekregen."
„En ook nooit meer aan mij gedacht
vroeg zij verwijtend.
„Integendeel signora, sedert ik de zekerheid
had, dat gij buiten gevaar waart, heb ik
dikwijls aan u gedacht, daaraan moogt gij niet
twijfelen."
In plaats van te antwoorden, stampte zij
toornig met den kleinen voet. „Waarom noemt
ge me altijd signora, waarom zeidet gij niet
als voorheen Satanella Het is geen mooie
naam, maar hij klinkt mij ten minste vertrou
welijk uit uwen mond en gij moogt niet
moedwillig de vreugde van het wederzien
verbitteren door uw afgetrokkenheid
In hare oogen fonkelden tranen van toorn en
hij hernam lachend „Satanella ja, ja, de
naam past nog zooals ik bemerk."
Hij zag haar daarbij openhartig en met
goedige plagerij aan, „mijn kleine goede
Satanella, vertel mij nu ook hoe gij hier komt
en of gij nu recht gezond en verstandig
geworden zijt."
Een gloeiende blos kleurde haar bruingetinte
doorschijnende wangen. „Dank zij het koele
en bedaarde bloed, dat nu in mijn aderen
vloeit, ben ik dat geworden."
Er volgde een kleine pauze en toen zeide
zij vol diepe innigheid„Ik heb u nog niet
bedankt, signor Ricardo, ofschoon ik alles
weet alles! Toen ik weder tol mijn be
wustzijn kwam, herkende ik onder allen, die
aan mijn bed stonden, het eerst uIk ge
voelde, zonder duidelijk te kunnen zien, hoe
goedig en vriendelijk gij op mij staardet en
ik geloof, dat dit mij in het leven hield. Ter
wijl gij nog in huis waart, vernam ik van mijn
oude Marietta, wat gij hadt gedaan, maar ik
kon u daarvoor niet danken in tegenwoordig
heid der anderen, en als ik dat nu eens nooit
had kunnen doem Maar nu," ging zij voort,
vincie voordoet. Het is ook van mee
ning dat uniforme regelingen voor het
geheele land gewenscht waren. Doch
het is een moeilijk vraagstuk. Ver
schillende belangen komen hierbij met
elkaar in strijd. Bij de beoordeeling
van voorgestelde maatregelen zullen
belanghebbenden ook aikwyls tot een
uiteenioopend resultaat komen, in ver
band met de onstandigheden der streek
waar zij wonen, den toestand der
wegen en hunne wijze van verharding.
Het denkbeeld van de Kamer te
Hoorn, om voor alle zware motorrij
en voertuigen luchtbanden voor te
schryven komt aan het Bureau voor
alsnog onuitvoerbaar voor, daar naar
hare meening de luchtbanden nog niet
voldoende sterk gefabriceerd worden
om de beladen zware motorwagens te
torschen en zullen door de drukking
scheuren.
Op grond daarvan stelt het Bureau
voor het schrijven der Kamer te Hoorn
voor kenniegeving aan te nemen.
Dhr. Risseeuw zou in deze aan het
verkeer zooveel mogelijk vrijheid laten.
We leven in een moderne tijd. Ook in
Oostburg wordt geklaagd over gescheur
de muren en gebarsten plaffonds ten
gevolge van vrachtauto's en vraagt
men schadevergoeding, maar zulks is
moeilijk. Volgens spr. is het beste
middel beperking van snelheidbij
matigen gang heeft men het minst
last van vrachtauto's. Het gewicht of
de constructie der auto's beperken,
zou een nekslag zijn voor den handel.
De voorzitter gaf een snelheid vaD
hem hare beide handen toestekend, „nu dank
ik u van ganscher harte, en o, zoo gaarne ben
ik u mijn leven verschuldigd I"
Hij knikte haar goedhartig en vertrouwelijk
toe als een kind en kuste hartelijk de kleine
hand die in de zijne lag.
„Die schuld is niet zoo groot, mijn kleine
Satanella; welke waarde hebben eenige ponden
bloed voor een krachtig man 1"
„Een hooge waarde," zeide zij. „Dat erkent
niet alleen papa dagelijks vol warmen dank,
dat zegt niet alleen oom Tommaso, dat betuigt
zelfs dokter Wangen, die dit offer van u voor
mij aannam."
Toen hij lachte, werd zij weder verdrietig.
„Ik wil mij den trots niet laten ontnemen, dat
ik duur gekocht ben, signor Ricardodat een
onverbreekbre band ons verbindt, nu uw bloed
in mijn aderen vloeit."
„Men kan daar toch niets van merken,"
plaagde hij, „Duitsch bloed is bedaard, beraden,
niet geneigd tot toorn."
„Gij moogt het wegcijferen met uwen spot,"
hernam zij en haar stem werd plechtig, „maar
eens zult gij het gelooven. Sedert gij mij uw
hartebloed gegeven hebt, zijn wij onafscheide
lijk verbonden. Geen noodloten geen afscheid
kan ons scheiden, zelfs niet de dood. Steeds
en steeds opnieuw voert die geheimzinnige
band ons bij elkander, over land en zee, zelfs
tegen onzen wil."
Hij fronste een weinig het voorhoofd en om
zijn mond vertoonde zich een trotsche afkeu
rende trek. „Gij zijt een kind Theresa, en gij
zult het blijven, zoolang gij met welgevallen
luistert naar de bakersprookjes uwer Marietta.
Wat heeft een heelmiddel te maken met de
neiging van het hart?"
„Zijn wij beiden dan niet hier," vroeg zij op
haar beurt, „zoover van de plaats waar wij
scheidden, zonder dak, zonder afspraak?"
Hij trok de schouders op, onmiskenbaar was
een lichte wanklank geslopen in zijn vroolijke
stemming.
(Wordt vervolgd).
l
a. dt
a
L.
O
lapitt
iegvek
l opge-
- teel
1 wefu
eboren,
a-luite-
volgde
en in
ri 1921
dr ge-
rsehei-
n vloog
goeden
n bru-
teveDs
trzich-
•or hij
omeif.
leeren
hibie-
ig) eD
indige
linder
ii het
j deD
Jüden
leeft
van
laag
le-
>ge-
zyn
ten,
Hel
tor-
lam
>od.
to-
sen
ver
tier
en.
Ier,
em
de
ed.
te
in-
Ik
1 1
AXELSC
COURANT.
I,
I
fc.
