1,li Tz Ö'A'JTr-
rd.lt
Nieuws- gn Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Electricileit of Uitbreidioi Gasnet
^ërS,S«rtSricitei. ge.iik
feuilleton.
Scheiden?
i8k,rÏ\
«»Ctr
r
mJ
J. C. VINK - Axel.
•do'Lrl:
5fc-
aHfeh.
f'o° .pitij
doen aan den Raad dezer gemeente over
bl rd ige:u'
7, e(Ken
•ke[Ce,
ve^P
g,D.eS:™te po», Wi 1" "r"
DiTwad^verschi^rdken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Gentfranco oer Dost 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent,
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon Kr. 5«. - VMtbox
,dVERTïïNTIEN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
niaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en VrijdagYOormiddag ELF are.
Eenige dagen geleden werd den inge
zetenen van Axel een briefje gezonden
van den volgenden inhoud „Alvorens
Burgemeester en Wethouders end
Gascommissie van Axel een voorstel
het al of niet betrekken van
e 1 e c t r i c i t e i t van de Naaml. Ven
nootschap P. Z. E. M. voor verlichting
en krachtwerktuigen ot over het al of
niet uitbreiden v a ni h e t g
meenteliik gasbuizennet in de
ruiten wij ken der gemeente, wen-
sclKT, zij van U door invulling van het
onderstaande te vernemen oEUe'ectr'
citeit of gas in uwe woning of bedrijf
wenscht.
StdjtTKitoatluu;Tleft,ic'iteitzalkosten
steld le hoeveel lichtpunten voor de
woning, en hoeveel motoren en hoeveel
p K men wenscht, uitgaande van de
meening, dat men vóór electriciteit is
2e hoeveel lampen men voor de wo
ning en hoeveel motoren en P. K. men
voor zijn bedrijf verlangt, uitgaande
van de meening dat er gasaansluiting
kwam (voor de buitenwijken, dus)
en 3e of men reeds gas bezit en
wenscht te behouden.
Er zou over die circulaire heel wat
te praten zijn, als men wilde letten op
kleinigheden als foutjes, het ontbreken
van adres, zoodat men op (meestal on
duidelijke) handteekeningen moet afgaan,
enz., waardoor het geheel den indruk
krijgt, dat men hier overdreven zuinig
en haastig is te werk gegaan. Doch
dit zijn gebreken, die liet cyclostilewerk
in 't algemeen met zich brengen en die
dus te vergeven zijn, als ze maar met
van den drukker komen. Een andere
vraag is echter, hoe is men er toe ge
komen, om de gemeentenaren ieder per
soonlijk af te vragen wilt gij electrisch
of gaslicht? Wij herinneren ons, dat
de Raad een commissie van onderzoek
zou benoemen, om te onderzoeken in hoe
ver er vergelijking te treffen was tusschen
aas en electriciteit en nadat hierover rap
port was uitgebracht, een beslissing zou
genomen worden. Het zenden van de cir
culaires heeft nu allen schijn, dat B. en W.
hetonderlingnieteenszijn en dus de meen
ing aanhet publiek overlaten. Op zichzelf
kan dat geen kwaad, en velen zouden mis
schien zoo'n referendum bij gewichtige
besluiten wel meer toegepast willen
hebben, maar het getuigt met van een
vaste lijn. Bovendien blijken de cijfers,
zooals die op de circulaire de verhou
ding uitdrukken tusschen gas en elek
triciteitsverbruik en dus ook in prijs,
niet onbestrijdbaar en dat is jammer,
want daardoor komt er kleur aan de
zaak, als is het natuurlijk met te on
derschatten, dat een fabrikant van elec
trisch licht en een van gaslicht ieder
voor zich naar den voordeeligsten kant
zullen rekenen en we vertrouwen dan
van onze gemeentelijke autoriteiten, dat
zij daartusschen het midden gezocht
hebben.
Maar afgedacht van dit alles, moeten
we de hoofdzaak onder het oog zien
^n als men nu de financiëele zijde als
hoofdzaak beschouwt, dan is de op
sing spoedig gevonden. Onze lezers
hebben reeds in een ingezonden stuk
gezien, in hoeverre de groote sommen
onze gemeente ten voordeele of ten na
deele zullen komen en wij beamen die
meening voor een groot deel.
Wij hebben echter niet voldaan aan
den aandrang van verschillende lezers
om over die zaak te schrijven. We wil
den geen invloed uitoefenen op de mee
ning der ingezetenen en ieder vrij zijn
stem laten uitbrengen op he t biljelJe-
Maar nu dit wordt opgehaald, willen
we ons ook niet schuil houden en ons
aansluiten bij de zeer velen alhier, die
tegen electrische exploitatie zijno na e
de huidige omstandigheden.
Persoonlijk zouden wij ons gaarne in
het bezit zien van electrisch licht en
drijfkracht en we zouden niets liever
zien, dan dat de P. Z. E. M vrijwillig,
als ieder koopman, ons in de gelegen
heid stelde om afnemer te worden,
maar we willen niet op ons nemen de
verantwoording, om ter wille van enke
len de geheele gemeente een schulden
last op te leggen. De noodzakelijkheid
van electrisch licht kan de gemeente
Axel die goed gaslicht heeft, wat
gaandeweg nog goedkooper zal worden
vergelijken met het nood.ge van een
luxe-artikel. Er is reeds opgewezen,
dat de kosten van aanleg voor de ge
meente groot zijn en wie zal schatten,
welk een kapitaal er uit de gemeente
gaat, door de binnenleiding, aanschaffing
van lichtkronen, lampjes, kapjes, enz.
enz., terwijl bovendien, alle opbrengst
van de electrische exploitatie uit de
gemeente in de kas van de P. L. t. m.
komt en onze eigen gasfabriek zal
moeten scharrelen om toe te konJen>
en dus de gasprijs op hoogte houden.
Die concurrentie is bovendien oox niet
eerlijk, maar dat was bijzaak, als de
behoefte ons noopte. Maar als de
briefjes van voor en tegen electrisch
licht geteld zijn, dan zal we bllJken?
dat de behoefte aan electr. licht met
groot is. Velen worden teruggehouden
door den duren prijs en de kosten, die
een en ander met zich brengen. De
provinciale lasten zullen toch al tamelijk
drukken door de millioenen-leenmg van
de Provincie aan de P. Z. E. M. en als
dan de gemeentebelasting ook nog ge
drukt wordt, doordat men electr- word
aangesloten, dan betaalt men dubbel
en dwars voor het gemak, dat de electr.
draaiknopjes ons bezorgen boven de
gaskraantjes en dat is met anders te
beschouwen als een vorm van luxe.
Wien een fiets niet hard genoeg gaat,
koopt een motor of auto, maar hetaa
er dan ook naar en dat is billijk. Maar
men wil de gemeente die kosten met
opleggen, zonder dat de behoefte blijkt,
en als dat het doel is der circulaire,
dan is het referendum een goed werk
Maar er is nog een andere vraag in
die circulaire en daarin schuilt ook
eenig gevaar. Namelijk de vraag o
men is voor uitbreiding van het buizen
net van de gasfabriek n^ar de buiten
wijken. Oppervlakkig genomen moet
»Dat weet ik maar al te goed, want
bii mij is alle gevoel dood geweest, sinds
«le Let,. Die das beett ,mee «o»
odb toegebracht. Ik «re eeo.wiUeD
weten ot hij daar even luchtig ovei
SPDe horlogemaker bromde en een on
geduldige zucht ontsnapte hem.
Laat het verledene nu maar rusten,
Volumnia,c zeide hij, morgen als ik
weg ben, moogt ge zoo hard als ge wilt
treuren over den verloren dronkaard,
maar nu doet ge beter met de tatel op
te De Togen van het kleine vrouwtje
vlamden van verontwaardiging, maar ze
Maar toen de oude man een paar horloges
opnam, die hij gerepareerd had en aarj
de kamer verliet, stond de vioolspeler
op om de gastvrouw te helpen.
»Gij moest daar een ruwen uitval ver
dureu.c zei hij, »en dat kwam nog we
door mijn schuld. Miju moeder leed ei
ook onder als ze mij verdedigde teg^"
over vader en deze er niets over wilde
hooren. Ik lachte er toen om, maar dat
is lang geleden. Ik zou er nu met meer
om lachen.*
»Hij begreep onze jongen nooit,*
snikte Volumnia hartstochtelijk. »Myn
zoon aardde naar mijn familie, hij had
aristocratische neigingen en was kort
aangebonden; hierdoor kwam het dat
zijn vader van den beginne af aan met
met hem overweg kon. Hij herhaa.de
den jongen dagelijks, dat hij voor de
gevangenis opgroeide; haast geen ag
^ing er zonder een onvriendelijk woord
voorbij Toch was er veel goeds in den
jongen, hij had een edelmoedig hart en
meende het goed. Maar hij was zwak
en spoedig te verleiden. Vooral een van
zün vrienden is hem tot een vloek ge-
weestik zou er al mijn overige levens
jaren voor willen geven om dien man
nog eens te ontmoeten. Hij heelt mijn
kiud ten onder gebracht en ik verre
hem levend en dood. Zijn naam staat
in mijn hart gegrift: dien zal ik nooit
verborg haar gelaat in haar handen
en de vreemdeling scheen in gepems
verzonken; op zijn mager bleek gelaat
lag een weemoedige uitdrukking J
lippen beefden, terwijl hij zijn pijp lus
teloos in de hand hield. Toen «e ten
laatste opkeek, had zij zich weer hersteld.
»Gij zoudt u niet over mijn woorden
verwonderen,* zei ze, >als ge wist hoe
moeders haar kind liefhebben, maar gy
kunt dat niet begrijpen en zult er om
lachen. Mijn zoon lachte, er ook om.
Hii was een mooie jongen, in zijn voor
komen en manieren geheel een heer;
als hij was blijven leven, zou hij sprekend
op uiün vader, den zee-officier geleken
bebben. Dat ergerde mijn man want
hii kon het denkbeeld nooit verdragen,
dat ik van hooger geboorte was dan hij
zelf En toch was dit zoo; in mijn
ouderlijk huis was ik altijd omgeven door
beschaafde, ontwikkelde lieden. Het
schijnt me na een droom toe en ik
moét soms naar de viool ginder kyken,
om me te overtuigen, dat alles werke
lijkheid is geweest. Maar ik verveel u,
want wat kan dat alles u schelen.*
>Het is me juist een genoegen naar u
te luisteren,* zei de vreemde, »het is
zoo lang geleden sedert iemand me
waardig genoeg keurde om mee te
praten Ik had al vroeger gezegd, dat
het mij zoo goed doet weer eens als
een gewoon meusch behandeld te worden.
Ik heb eveneens in hooger kringen ge
leefd, maar werd er uit gestooten. Ij
zondigde tegen de wereld in en die
wereld heeft zich gewroken door mij
nooit de gelegenheid aan te bieden
opnieuw te beginnen. Eerst vond ik het
zeer hard, maar nu beu i* geleerd
om te lachen. Toch denk ik nog dikwijls
dat als me maar een greintje liefde ot
meegevoel betoond werd, ik toch nog
zon trachten myn leven te beteren. Er
neer 'U
ücht'.
legdï, ek
ioeuiej(](
t v-*er
/a,
{Wordt vervolgd.)
PP'
t we t-
-na hei-
111. I ÜJ-
aiog
a fntien
IpM oktin.
jk; f erf.
llle,
zoo5cu°j 'j
rvel 1 heD
ian ge
isti gr
ieePriafeet
dr
t h
is? V
rl
jta
w^enr
deirat
reifV
ïheT it!
I7jiL
!i iekf
au jb
!rci'£r8
'to akK
vebie>te
u'ie wi
d<iord:
Irlteo
urn
po.
is niets ellendiger dan zoo eenzaam naar
lichaam en ziel in 't leven te staan en
te weten, dat net niemand kan schelen
of gij ziek ot gezond zijt, of gij heden o
morgen sterft. Mijn hemel, als gy en
uw man er over praat om van elkaar te
gaan, weet ge niet wat ge zegt. Ver
geet me als ik onbescheiden benik
heb geen recht u van dit denkbeeld af
te brengen. Maar ik kan het ook met
begrijpen een gezellig thuis, een heer
lijk haardvuur, alle schijn van welvaart
en dan geen tevredenheid
»Er is ook overeenstemming en ge
negenheid noodig,* zei de oude dame
halt tot zich zelt, »en die was er al die
jaren niet. Ik ben niet gelukkig geweest
en heb nooit levensvreugde gekend.
Maar kom, mijn vriend, het vuur ver
dooft, laat ik er wat hout op gooien
Thomas houdt van een flink vuur. ik
moet nu zijo overjas even halen want
daar moet ik nog iets aan herstellen en
dan wilt gij zeker wel iets op uw viool
P»Zeker,< zei de vreemdeling, »met
zat, volgde zijn bewegingen met haar
groene oogen, en waarschijnlijk tot de
overtuiging komende, dat hij een vriend
was, tooude ze haar by val door druk te
gaan spinnen.
olnde
leenen
