Vrijdag 25 Augustus 1922.
38e «laarg.
Scheiden?
d
m
pf:
ty
3io. 42.
Nieuws-
en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-VI aan deren.
■'Tn 1
J. C. VINK - Axel.
Binnenland.
FEUILLETON.
>y.t
<9
Dit blad verscnrjnt eiken Dinsnaa- en Vrljdatfavoua.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Galden.
Afzonderlijke Nos. 5 Gent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon Air. 50. - Postl>ox 0.
AüVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regei meer 12 Cent. Groote letters worden naat
plaatsruimte berekend.
Aóvertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdasr- «n Vrtjdagvoormiddag ELF nre.
By dit blad behoort een byvoegsel.
Persstemmen over de oplossing
der Kabinetscrisis.
De „Nieuwe Courant" schrijft
Het program zal duidelijk moeten
aenwijzen, dat. de „neu orientierung"
om met een door de „Msb" gebruikt
Duitsch woord te spreken zich krach
tig gaat voltrekken op economisch ge
bied. In de rechtsche coalitie bevinden
zich zeker leidende personen, die daar
van overtuigd zijn. De heer Van Wijn
bergen spreekt over „onderwijs-bezuini-
ging" en „van den nood een deugd te
maken"de jongste klacht van de
„Standaard" over „de dure schoolwet"
een zeer lezenswaard en aan ver
rassingen rijk artikel gaat in dezelfde
richting. Even vóór de verkiezingen
had de minister van onderwijs reeds
een bezuinigingsvoorstel gereed. Het
parool is dus „bezuiniging".
In verband hiermede lijkt het ons
haast onaannemelijk, dat in het nieuwe
Kabinet nog plaats zou kunnen zijn voor
minister Aalberse. Zijn politiek heeft
de economische toestanden bedenkelijk
gewijzigd en onze industrie belemmerd
in haar krachtuiting. Moest niet, kort
geleden, een grootbedrijf, de N. V. Ver-
eenigde Rubberfabrieken te Heveadorp
(Doorwerth), ontslag aankondigen aan
het geheele personeel, omdat, onder de
bestaande bedrijfsvoorwaarden, de arbeid
niet kon worden voortgezet? De di
rectie zal nu aan de regeering verzoeken
5)
Ze gaf hem de vork ia de hand eD
liet hem volgaarne dit werkje over. Er
was iets vroolijbs eu opwekkends in zijn
manier van doen, dat zich zelfs aan den
horlogemaker en diens vrouw meedeelde.
Het was onmogelijk zich niet aangetrok
ken te voelen tot dien man en geen
sympathie voor hem te hebben.
Toen de oude dame zag, dat het hem
genoegen deed haar te helpen, liet ze
hem de stoelen klaar zetten en de schotels
aangeven.
»Gij kunt n niet voorstellen hoe aan
genaam het iemand aandoet, om iu deze
gezellige huiskamer te zyn,« zeide hij,
zijn gastvrouw de schaal met gebakken
ham aangevend. .Alleen zij die daar
buiten in den donkeren nacht zijn ge
weest kunnen de warmte en gloed van
een haardvuur op prijs stellen en de
goedheid van hen die een zwerveling
daarvan laten genieteD. Het is zoo lang
geleden, dat ik een tehuis heb gehad.
Ik was haast vergeteD, boe een gezellige
huiskamer er uit ziet en het doet me
goed als een gewoon mensch behandeld
te worden. Dat wekt me haast evenveel
op als het heerlijke avondeten en geeft
me een gevoel vau weldadigen rust.*
den 10-urigen arbeidsdag in het bedrijf
te mogen invoeren. Dan kan het bedrijf
voor een groot deel worden voortgezet.
(Het heeft niet geholpen. De fabriek
wordt as. Zaterdag stop gezet. Red.)
En nu vernemen we, dat juist minister
Aalberse sterk aan het behoud van zijn
portefeuille gehecht zou zijn. Of het
bericht waar is, kunnen we niet beoor-
deelen, al schijnt ons de bron, waaruit
het tot ons komt, zuiver. Welk een
minister Aalberse zou het zijn, die in
het nieuwe Ministerie zou kunnen op
treden De studeerkamer-theoreticus
van de vijf-en-veertig-urige werkweek,
die ein-de-lijk toen het niet langer kon
worden afgewezen, de mogelijkheid
opende voor een verlenging tot acht-
en-veertig-uur Of een regeeringsman
met breeden blik, die inziet, dat de
wetten er zijn voor den mensch, niet
de mensch voor de wettendat de
strijd om het bestaan dikwijls andere
maatregelen eischt dan die aan de
schrijftafel van een studeerkamer als de
meest wenschelijke en de meest aan
bevelenswaardige worden uitgedacht
Maar hoe zou zulk een scherpziend
regeerder zich kunnen ontpoppen uit
den minister, wiens hand in bedrijfs-
kringen zooveel overhoop haalde en
wiens beheer in de kringen zijner poli
tieke geloofsgenooten een verzet ont
lokte, dat bij de stembus wel kon wor
den bezworen, doch daarom volstrekt
nog niet is verdwenen Er is een dezer
dagen door den hoefijzer-correspondent
van het Handelsblad op gewezen, dat
diegenen, weike, zooals De Nieuwe
Courant in 1918, waarschuwden tegen
Het avondmaal werd door het drietal
alle eer aangedaan de gast liet zich de
ham en de eieren goed smaken en eeu
goede hoeveelheid geroosterd brood met
kaas verdween even spoedig, terwijl tot
besluit nog een beschuit met eigenge
maakte bessengelei werd genuttigd, een
lekkernij die bij sedert jaren niet meer
geproefd had.
»De pot gelei is evenmin veilig bij
mij als bij een schooljongen,* zeide hij
lachend tegen de oude dame en deze
was verheugd haar gast zoo gelukkig te
zien. De horlogemaker zag er ook ver
genoegd uit en schonk hem telkens een
kop koffie in.
»Dat verwarmt iemand door en door,*
zei de vioolspeler, welbehagelijk in zijn
stoel achterover leunend. »Ik voel nu
weer, dat ik leef. Men krijgt ook niet
eiken dag zulk een avondmaal, dal ver
zeker ik u. Soms krijgt men zelfs hee-
iemaal. niets. Dan moet men zijn maag
maar vullen met zijn viool, totdat men
op een goeden dag van uitputting sterft.
En eigenlijk, nietwaar mijnheer, boe
eerder dat gebeurt, hoe beter.*
»Dat hangt geheel af van het karakter
van zulk een man. Het kan zijD, dat
de wereld armer of rijker wordt door
zijn dood,* antwoordde de oude man,
terwijl h ij zijn dampende koffie in het
schoteltje goot en er op blies.
»Maar de meeste menschen blyven
gaarne leven, tenminste als ik mij zelf
het isoleeren van Arbeid tot een afzon
derlijk departement, gelijk hebben ge
kregen. Hoe anders zou Arbeid gewerkt
hebben, indien het voortdurend in nauw
contact met Nijverheid gewees.t ware.
Want dit is de toets die aan Arbeid
ontbrak. Er werd onvoldoende gelet
op de nooden van groot en klein bedrijf.
Daarom schrikken we bij de gedachte,
dat de heer Aalberse opnieuw achter
de ministerstafel zal zitten.
De „N. Crt." vernam ook, dat de een
stemmigheid in de rechtsche partijen ten
opzichte van het regeeringsprogram van
minister Ruys de Beerenbrouck niet zoo
volkomen is als als sommige berichten
willen doen gelooven. Zoo schijnt de
antirevolutionaire Kamerfractie de defen
sie-paragraaf van de hand gewezen te
hebben.
Inzonderheid de bezetting van de de
partementen Oorlog en Marine moet
groote bezwaren meebrengen. Deze
worden vooral veroorzaakt door de
overtuiging, dat met het departement van
Oorlog alleen belast kan worden een
zeer krachtige en ter zake kundige per
soonlijkheid, die weerstand zal weten
te bieden aan stroomingen uit het de
partement, die niet samengaan met de
opvattingen, die thans met het oog op
de toekomstige politiek den doorslag
moeten geven.
Aan de „Tel." werd nog eens beves
tigd, dat van de tegenwoordige ministers
alleen de minister van Onderwijs, dr.
De Visser, aan den formateur heeft
medegedeeld, niet meer voor een porte
feuille in aanmerking te willen komen.
reken, dan wil ik nog zoo lang mogelijk
blijven leven, hoewel ik een oude mao
en niet zoo bizonder gelukkig beD. Mijn
vrouw zegt, dat ik nog best twintig jaar
kan leven, gelooft gij dat ook
De vreemdeliog lachte.
«Ik za< niet zeggen, dat gij heel sterk
zijt, maar gij hebt zeker meer leven iD
uw pink d»D ik in mijn geheele lichaam.
En daarbij hebt gij natuurlijk meer ge
legenheid u in acht te nemen dan ik;
ik kan b.v. Diet op 't weer letten, zooals
gij zult doen.*
«Thomas heeft een zwakke keel,*
kwam Volumnia tusschenbeide, «maar
overigens ben ik niet bang voor hem.
Hij wil nog graag een heelen tijd blijven
leven, want morgen gaan we elk apart
wonen, om de weinige jaren, die ons
nog overblijven, naar ons eigen goed
vinden door te brengen.*
Wat een dwaas plan riep de vreem
deling verbaasd uit.
»Volstrekt niet, antwoordde de horlo
gemaker droog, »het is alleen verwon
derlijk, dat we niet eerder op datdeDk
beeld zijn gekomen, maar vyf en dertig
jaar hebben* gewacht, e6r we dit besluit
namen.*
«En gij denkt, dat als ge nog langer
wacht, het te laat zal zijn,* zeide de
vreemdeling. »De tyd vliegt onmerk
baar met reuzenschreden voorbij.*
Hy stond plotseling van de tafel op
«Indien de zaken zoo staan,* sprak
Hierna echter is door verschillende voor
aanstaande rechtsche Kamerleden op dr.
De Visser sterken aandrang geoefend
om aan te blijven. Vermoedelijk zal hij
hieraan wel gevolg geven.
Het „Volk" schrijft o.a.
„De moeilijkheden schuilen hierin
zal de hoefijzer-redacteur van het
„Handelsblad" stellig gelijk hebben
in de ver-doorgevoerde bezuinigings-
eischen van den heer Colijn100 mil-
lioen op zijn allerminst, dubbel zooveel
dus, als zelfs de Maatschappij van Nij
verheid aanvankelijk noodig oordeelt.
Het is de ironie van het lot, dat het
juist de heer Smeenk, de arbeider uit
de anti-revolutionaire fractie moet zijn,
die deze stellige boodschap van den
heer Colijn uit Zwitserland, waar het
grootste deel dier fractie club-vergade-
ring hield, aan den heer Ruys moest
overbrengen.
Het is inderdaad Colijn die deze
Kabinetsvorming beheerscht. Na een
scherp-reactionaire verkiezingscampagne
vooral onder antisocialistische en op
zeer sterke bezuiniging gerichte leuzen
gevoerd te hebben, is hij onmiddellijk
na de verkiezingen aanstonds in „de
Standaard" voor den dag gekomen met
de mededeeling, dat de anti-revolutio
naire Kamerclub geenerlei verantwoor
delijkheid voor het nieuwe Kabinet kon
aanvaarden, wanneer dit niet aan een
vast program, door de rechtsche fracties
goedgekeurd, gebonden was, terwijl dan,
dat sprak van zelf, dit program ook
nog naar zijn smaak moest zijn. Met
de hem eigene energie hondt hij nu
iar dis
net'i
ucht'.
er
hij, dan ben ik zeer onbescheiden ge
weest. Gij zult op uw laatsten avond
wel niet gaarne een vreemdeling bij u
hebben.*
«Integendeel,* viel de oude man hem
tn de rede, terwijl hij zijn pijp aanstak,
»wij vonden het heel aangenaam u by
ons te hebben, want we waren niet zeer
opgeruimd vóór uw komst. Het is ons
juist een afleidiDg geweest. Ga nu niet
heeD, maar steek een pijp aan en ga
Dij het vuur zitten, dan kunt gij ons
wat over u zelf vertellen.
»Er zijn twee bezwaren tegen uw
eerste uitnoodiging,* zeide de man, «ik
heb geen pijp en ik heb geen tabak.*
«Hier hebt ge beide,* zeide de oude
dame.
«En wat uw verder verzoek betreft,*
ging de vreemdeling voort, terwijl hy
zijD gastvrouw glimlachend zijn dank
betuigde, «ik twijfel of gij myn geschie
denis wel aangenaam om te hooren
zoudf vinden. Er is niets waarop ik me
kan beroemen. De menschen zeiden,
dat mijn moeder gestorven is uit ver
driet over mij, maar ik geloot niet aan
gebroken harten, gij wel
«Neen, antwoordde de oude man dof,
>meo sterft niet door verdriet.*
«Maar de ziel wordt er door ver
moord,* zeide zijn vrouw.
e aif"^
pder'3
Soenj
t we
ippe
at er
letdf,
:er
in
121
/ai li-
m tej.
■ieiie
sla-'
Dog
nc en
T igP'u"
.ribij
'*f: f en.
J0t* eTeu
illë }.e"
rve/' 1 keD
ian ge
ist< 8r
ïeejp<£t
r;
drauiin
t hi
w4nrn'
ideuar
eidiF"
an;
o-oj'
retr Iq 1 1
the* 5t,
17:81.
onl%J
r d r81
itu ab1(
Vf,tneite
u'ie wi
d{icrd:
ïtHteü
ÏDi 1
zij
euv
fjanl
er lize
teil
elytra!
•yd*
11
A ll
%D,i
3I.«n4
L fel
0'nfh
\\t
vei
1 evenj
1 eend
steed|
rtroi
I
Wordt vervolgd.)
/raken
a 1 nnuj
p r liarl
Jtia ,i|
Si AlJ
eeldej
j pngen
eened
l/ezeij
jd.)(
ANT.
3 v f
nkciDS
zoo'>cu" c"
J .r-h8
OQ j
jol
d
SI
ïn'
ii f
m
