^o. 36
Vrijdag 4 Augu
;*8,; a arg.
i.!i J
I
4
L*
H
H3
1 "E
Jr
f
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-V i a a n d e r e u
Ge tvyee hueea,
V
n
t
J. C. VINK - Axel.
De eerste schrede.
FEUILLETON.
Binnenland.
D
MS
,oC
.V;
V
kl
f'
IdH
a4lu
:Wie'
«tw
:U
ke|
veffo
Ja
*ij j
SU-1
oo II
'Sn'
°ïii
5l.«n
\h
IJl
rit
Dit blad verse mint eiken Dinsaas- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS: i
Per 3 maanden 75 Cent; franco oer post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos, 5 Gent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef oon Kr. 56. - Postbox
A OVERT ENT'IEN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
8iken regei meer 12 Cent. Groote letters worden naar
oiaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en VrtJdagvoormiddag ELF ure.
By dit blad behoort een byvoegsel.
Wanneer telken jare, zoo lezen wij
in het Polytechn. Weekbl., de universi
teiten, hooge scholen of andere inrich
tingen van onderwijs hun leerlingen de
wereld insturen met een authentiek be
wijsstuk, dat hun opleiding volbracht
is en dat ze met wijsheid verzadigd
zijn, dan breekt voor de a.s. leden van
de maatschappij het tijdstip aan om
zich een broodwinning te veroveren.
Sommigen bezetten de voor hen open
gehouden plaatsen op kantoren en fa
brieken anderen blinken uit door aard
en aanleg, ook zij worden in den regel
door het lot begunstigd, dat hen opheft
uit den kring hunner kameraden, Er
blijven dan over de velen, niet knap,
niet dom, niet uitgesproken goed of
slecht. Deze categorie is op zich zei-
ven aangewezen om haar weg in de
maatschappij te vinden en bemerkt dik
wijls dat de eerste schrede van een
loopbaan nog niet zoo gemakkelijk is.
Zijn sollicitaties worden öf niet beant
woordt óf hij ontvangt de stereotype
verzekering, dat bij open komende plaat
sen aan hem gedacht zal worden. Wan
neer de tijd van wachten op antwoord
met weken of maanden te tellen is en
de beschikbare voorraad enthousiasme
en kasmiddelen zienderoogen afneemt,
de barometer van zijn gemoedstoestand
met plechtstatige kalmte terugloopt tot
het woord „wanhoop", dan komt de
ware toestand met onmiskenbare duide
lijkheid naar voren.
Alleen zij, die belasj zijn met de aan
stelling van de candidaten, kunnen ten
volle beseffen, hoeveel jonge lieden hun
kans bederven door de groote dwaas
heid en zorgeloosheid van hun brieven.
Men bedenke toch, dat voor een gewone
vacature soms honderden gegadigden
zijn en dan wordt uit de ingekomen
sollicitaties niet in de eerste plaats die
uitgezocht, welke het meest in aanmer
king komt, doch de taak van den ad
verteerder bepaald zich tot het zoeken
van motieven om de anderen ter zijde
te leggen, als daar zijn onleesbaarheid,
schrijffouten, weglaten van den datum,
slechte stijl, onduidelijkheid. Bij de se
lectie vallen natuurlijk ook uit de brie
ven, waarin de sollicitant zijn leeftijd
niet noemt en verzuimt mede te deelen,
waar en hoe de beweerde kennis is
verzameld, ook dezulke, waarin de can-
didaat mededeelt, dat hem de betrek
king wel aanstaat, doch dat hij vóór
eischen van zijn salaris te stellen eerst
nog nadere inlichtingen wil hebben.
Wat er dan overblijft is in den regel
bedroevend weinig
Iemand met een slecht handschrift
en die fouten in sollicitatiebrieven maakt,
wordt verondersteld onnauwkeurig te
zijnzij die den datum op hun brieven
weglaten, komen wegens slordigheid
niet in aanmerkingiemand, die zijn
eigen qualiteiten niet scherp omschrijven
kan, toont een gebrek aan zuiverheid
van denken en aan het vermogen om
eiten logisch in zijn geheugen te rang-
schikken.
Wordt eindelijk de candidaat tot een
mondeling onderhoud uitgenoodigd, tien
(Naar Emile Souvestke.)
8)
Men kent den prijs van het goud,
omdat men weet, wat het kost om het
te verkrijgenbet werk en het lijden
dienen om er het gewicht van te bepalen
maar het leven God schenkt het ons
om niet
Intusschen was er onder die-jeugdige
werklieden, die hun lot met kalmte
verbeidden, een jongeling, wiens gel&ats
trekken en bewegingen alle ocgeiust
heid verrieden het was Williams Hauffer.
Hij toch duchtte om meer dan eene
reden de uitspraak, die het toeval zou
geven. Hij had zijn eerste jaren door
gebracht in een pastorie aan de oevers
van den Rijn, en had ze niet verl.aten
▼oor dat hjj kwam bij den botanist die
hem geleerd had bloemen te kweeken.
Zoo, van kindsbeen ai, gewend aan
zachte indrukken en vredelievende ge
voelens, had hij altijd een heimelijkeD
afkeer voor het soldatenleven gekoesterd.
Martha wist het, en, in hare moederlijke
voorzorg, had zij haren zoon de middelen
willen vtrschsfft'D, om de kansen der
werving te kunnen ontgaan, doch ziekten
en onvoorziene verliezen hadden hare
berekeningen doen talen. Ook had
tegen één, dat hij zijn vooruitzichten
verwoest door een minder wellevend
optreden of door gebrek aan goede ma
nieren. Zenuwachtigheid wordt gewoon
lijk wel begrepen en geëxcuseerd, doch
ongekuischte taal en pogingen om ge
stelde vragen niet rechtstreeks te beant
woorden zijn voldoende om de kansen
tot nul te reduceeren.
Van de feitenkennis wordt van een
jeugdigen sollicitant zeer weintg ver
wacht,' de nadruk wordt gelegd op ge
willigheid en het vermogen om hard te
werkenacademische graden geven in
deze meer een aanduiding van de ka
raktereigenschappen, dan van de nuttig
aan te wenden geleerdheid.
Meestal treedt hij het eerst op den
voorgrond, die blijk geeft, niet alleen
te weten hoe iets gedaan moet worden,
maar die ook het vermogen bezit zijn
weten in daden om te zetten. En een
maal gekozen, benoemd of aangewezen
tot de te vervullen betrekking zal de
nieuweling een wereld intreden, die hem
nog geheel vreemd is.
Weliswaar hebben de studenten in
hun schooljaren wel eens over hun
Schouder gekeken en eens gelezen over
politieke of maatschappelijke onderwer
pen, maar de hoofdzaak bleef toch altijd
hun school en schoolleven. Zoo geheel
vrij in de Maatschappij had hij nog nooit
gestaan; nog nooit „voor zich" gezorgd.
Nu moet hij zichzelf een kosthuis zoe
ken, zijn salaris verdeelen, zijn kleeren
koopen, en nog zooveel dingen meer,
die op zichzelf kleinigheden zijn, maar
toch in hun wezen den indruk geven
van het op eigen beenen staan en het
zelfstandig worden.
Bladzijden zouden vol te schrijven
zijn over die .eerste indrukken en toe
standen en daarom wagen wij ons daar
aan niet, maar toch geven de tegen
woordige tijdsomstandigheden ons aan
leiding om erop te wijzen, dat men
vooral die eerste schreden voorzichtig
doe. Er wordt in den tegenwoordigen
tijd veel, zeer veel van de persoonlijk
heid geëischt en daarom zij die flink,
met vast karakter en vasten wil om
zich een bestaan in de maatschappij te
veroveren niet alleen, maar om ook
zich aan die maatschappij dienstbaar te
maken, en indien mogelijk, wel op zoo'n
wijze, dat tijdgenooten en nageslacht
met eere de namen blijven noemen van
hen, die zich deze deugden hebben toe
gepast in het belang van hen zeiven en
tot het welzijn van het algemeen.
Landeiyk Comité 25 jarig regcenngs-
jubileum van Hare Majesteit de
Koningin.
Men verzoekt ons te berichten, dat
vereenigingen welke alsnog instemming
wenschen te betuigen met bovenstaand
plan, zich alsnog kunnen aanmelden
tot deelname. Het voornemen bestaat
in deze maand een vergadering te
houden waar plannen nader worden
uiteengezet, om zoo grootsch mogelijk
OP waardig dit jubileum te herdenken.
Gedachtig aan de spreuk „Eendracht
maakt macht", is de bedoeling dat een
zeer groot aantal vereenigingen onze
Frantz zich steeds gekant tegen dit
plan, dat hij een vrouwelijke lafheid
noemde. Hij was twintig ja'en lang
soldaat geweest en had al de vooroor-
deelen van .zijn stand behouden voor
hem was ieder man, die de belasting van
zijn bloed niet aan het land had betaald,
schuldig of onnut. Opgevoed in die
krachtige school van '93, waarin niets,
dat gewoon was, geduld werd, en waaruit
iedereen de macht der wonderen had
geput, was Frantz op zijn vijftiende jaar
heengetrokken, om den vaderlandschen
bodem te verdedigen hij had een gedeelte
van Europa doorkruist met geveld ge
weer en was niet blijven staan, voor dat
hij in 1815, op zijn laatste slagveld,
de helft zijner ledematen en zijn
geliefde kokarde verloor. De invalide
begreep niet, dat alles sedert was ver
anderd en dat het leger niet meer de
levende grensscheiding van Frankrijk was,
maar een nutteiooze macht, die het
bestuur misschien weldra tegen de natie
dacht te gebruiken.
De onmogelijkheid, om Williams los
te koopen, indien het lot hem soldaat
maakte, had hem dus tot nog
toe weinig gehinderdmisschien zells
waren er uren geweest, waarin bij, bij
net opflikkeren van oude herinneringen,
had gewenscht zijn zoon de uniform te
zien dragen maar sedert hij zijn liefde
voor Mejuffrouw Elizabeth kende, hadden
deze krijgshaftige opwellingen plaatsge
maakt voor ongerustheid. Boven alles
verlangde hij Williams' geluk en hij
voelde, dat diens vertrek naar het leger
de weinige hoop, die hem nog was over
gebleven, geheel zou vernietigen.
Middelerwijl had de heer Koffmann in
de groote zaal van het gemeentehuis
alles in gereedheid laten brengen. Zelf
had hij de briefjes, die de noodlottige
bus bevatte, nagezien eindelijk werden
de deuren geopend en de trekking begom.
Reeds had het lot over een groot
aantal beslist: de beurt van Williams
naderde, toen men hem uit het gewoel
riep, het was de dienstbode van Mevrouw
Duval, die hem uit naam harer meesteres
kwam opzoeken.
»Zou zij een brief voor mij hebben
ontvangen vroeg de jongeling, die
dadelijk aan Elizabeth dacht.
»Dat weet ik niet zeker, maar Mevrouw
heeft gezegd, dat ik niet zonder u moest
terugkomen.*
»Ik volg u, ik volg u !c zeide Williams
en vloog de zaal uit,
Mevrouw Duval ontving hem op een
geheimzinnige wijze, die hem nog ver
sterkte, in zyn hoop; zij deed hem uit
het kantoor in haar salon gaan eD sloot
de dfeur met zorg dicht.
»MijD waarde Williams!* zeide zij,
»ik weet, dat gij een geschikt jong
men8ch, een brave zoon zijt en ik heb
altijd gewenscht, dat bet u goed mocht
gaan.*
n'\
niet.
vrij
te bemerken
lang op, en
it
ej
De jonge tuinier stotterde een dank
betuiging.
»lk heb u iets te zeggen, doch vooraf
moet gij mij de stipste geheimhouding
beloven.*
ilk zweer ze u, Mevrouw
iDat vooral Mijnheer Koffmann niet
wete, dat ik u gesproken heb.*
iOp mijn eer, hij zal het nooit weten.*
iZiehier, wat de zaak isgij hebt een
scboone verzameling cactussen, die gij
verlaugt te verkoopen nu weet ik, dat
de heer Koffmann ze tot allen prijs
hebben wil en dat hij een derde per
soon belast, om ze voor hem te koopen.*
Williams zag Mevrouw Duval met
verwondering aan.
iGy begrjjpt,* ging zij voort, idat
iemaud, die zoo rijk is als uw buurman,
op geen honderd franken meer of minder
zal zien, indien gij slechts niet te spoedig
toegeeft; ik heb u willen waarschuwen,
opdat gij u niet zoudt laten verrassen.
Het is billijk, dat rijke lieden hunne
genoegens goed betalen. Welnu, Willi
ams! gij bedaDkt mij niet?*
i Vergeef mij,* mompelde de jongeling,
ivergeef mij
De teleurstelling had hem geheel
ontsteld.
Mevrouw Duval scheen zijn ontroering
zij hield hem nog
gaf hem niet eerder
chip
iar üt.
tb|
neei'l
l.cht.ï
)e8(!,v
e zei
rd e wij
iakt
41
er iji
i
li
fa
'.aie
d;
„e'~.
ipe
jeite
fla-a
H _2U
h'kt.
"on
e a
ider"
ioeu'ie(
t weier
ppe.1
^eei
er
lw'
joi|
llle
e!
zoocu'
rvei'
an
iStl
iee|ria''
rirauisÓ
l hl ri
w4nli
ideïar.
eidf*
reef
:hef
hq];i
d u ,D
irdl
tu L
ulje Vl
dtierd:
in I
lfltl
Qtefi
'%dl
|n
>n
ev
ee
cst
4 rtr
i i
verlof om heeu te gaan, dan nadat zij op de
pendule had gezien.
3U
ee
■e:
{d
