37e .ïaaru
.V>. 89,
Zaterdag 11 Februari 1922.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Opwekking.
FEUILLETON.
De geheimzinnige moord.
URANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdatr- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Galden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon Kr. 56. - Poetbox
aDVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regei meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrfjdagvoormiddag ELF ure.
De winter duurt velen wel wat lang
en inderdaad van financiëelen kant
bekeken is de wintervorst met zijn
witte kruin nu niet iedereen even
welkom. Toch stemt het prachtige
weer, waarby berijpte en besneeuwde
toppen en daken in het zonlicht schit
teren en een frissche temperatuur
onze wangen kleurt ons meer opgeruimd
dan een mistige dag ot een door den
storm voorigezwiepte regenbui. En
daarom is het als iets overbodigs zou
men zeggen, om. nu we toch dat heer
lijke weer hebben, nog een woord ter
opwekking te schrijven. Ja, lezer, dat
zou ook zoo zijn, als iedereen van dat
prachtige weer wist te genieten. Maar
nu dat niet zoo is, willen we daartoe
opwekken. Toen we Zondag een korte
wandeling maakten, viel het ons op,
hoe weinigen toch buiten te zien zijn,
terwijl het weer zich zoo bij uitstek
leende tot een wandeÜDg ol „marscb"
liever gezegd, want ten onrechte wordt
hierdoor het woord .wandelen" ver
staan voetje voor voetje slenteren ol
kuieren, maar dat is geen wandelen in
de sportieve beteekenis. Neen, als
men gaat wandelen, moet men dat
doen om eens flink lichaamsbeweging
te nemen en dan is het een sport van
den meest eenvoudigen en minst kost
baren vorm, maar niet minder nuttig
en heilzaam voor geest en spieren.
Hoe het dan eigenlijk nog mogelijk
is, dat daartoe 'n opwekking moet klin
ken is bijna onverklaarbaar. Is het mis
schien juist het weinig kostbare, dat
Uit het Engelsch vertaald.
Ja ja,« zei Darrell tamelijk ver
legen. »Ik ik heb het bewaard, doch
ik ben bang, dat ik het verloren heb.
»Ach, dat is jammer; 'twas zoo
aardig om de herinnering, die er aan
was verbonden. Weet ge niet, waar ge
het verloren hebt?»
»Ik denk op het Strand. Ik ben er
haast zeker van, want daar heb ik op
mijn horloge gezien. Ik droeg het
zilverstukje aan mijn ketting en dus
»0, jaik begrijp u heel goed.»
Mr. Darrell keek hem met zonder
lingen blik aan en verwijderde zicb.
»Hy is ook in de studeerkamer ge
weest, daar is geen twijfel aan,» dacht
de detective. »De vraag is nu maar
met welke bedoeling.»
HOOFDSTUK XV.
Mr. Conway kon niet begrijpen
waarom Rixum, met hetgeen hij wist
omtrent Mrs. Brynmaur, Madraszo en
Darrell, de zaak niet doorzette. Weken
gingen er echter voorbij, het seizoen
liep ten einde, de groote wereld verliet
de stad en nog had de detective niets
gedaan, naar het seheen ten minste.
einigen trekt om eens een marsch te
maken
Want het beoefenen van sport is
helaas bij de meesten meer een soort
vertoon van luxe, dan een behoefte aan
uitspanning. De groote attractie is voor
velen het zich kunnen veroorloven van
een of andere weelde. En wandelen.
Nu! dat is geen weelde! Dat kan
iedereen, een wandelreis kan Jan en
Alleman zich permiteeren.
Ea toch is het dom om zóo over
wandelen te cordeelen. In die gering
schatting van wat wandelen is schuilt
juist het bewijs, dat meu niet weet
wat wandelen is en hoe ook wandelen
beoefend moet worden.
Juist als men eenmaal goed wan
delen kaD, zal ook deze beweging
als sport worden beschouwd. Maar we
dwalen af en onwillekeurig zouden we
komen tot wandeltoerisme en zóóver
zullen we het hier niet opvoeren. We
zijn al tevreden, als we in het belang
van de algemeens gezondheid zien, dat
er in plaats van geslenterd, wordt ge
wandeld dat men in plaats van uren
tegen een muur te staan of straten op
en neer te loopen, een uitstapje zal
ondernemen, dat men in plaats van
achter de kachel ot rond de tafel te
duflen, naar buiten gaat, minstens een
paar uren marcheerend 1
Ja, hooren we verscheidenen zeggen,
ik wandel door de week al genoeg
Maar dat antwoord is voor ons niet
afdoende, want dat is geen wandelen
als ontspanning en wanneer men voor
zijn zaken heen en weer reHt of *ge-
durende den arbeid op en neer loopt,
dan geeft dat geen rust; dan zijn (be-
hooren althans) de gedachten by het
werk en staan de hersens geapannen,
om het werk zoo goed mogelijk te deen,
terwijl als men wandelt voor zijn ge
noegen, men oogen, ooren en ledematen
vry uit laat genieten zooals men dat
verkiest. Dat is een groot verschil.
En bovendien, is het percenfage, dat
dan door zijn betrekking ot arbeid veel
op de been is, niet heel klein tegenover
degenen, die een zittend leven hebben
En dan bedoelen we met dat zitten
niet alleen het zitten op een stoel, maar
ook op een fietszadel, of in auto eu
spoortrein. Wie als zakenman loopt
nog een uur aan een stuk om zijn doel
te bereiken? Daarvoor heett men in
dezen tyd van concurrentie immers
geen tyd
Tegenwoordig kunnen ze niet meer
loopeD, hoorden we ouderlingen zeggen
en het is waar, want stuurt uw zoon
eens in vrijen tijd om een boodschap,
waarvoor hy drie kwartier zou moeten
loopenhet eerst grypt hij naar de
fiets en al& die niet gereed is, wordt
met bet natuurlijkste gezicht gezegd
„de fiets is kapot", en wordt daarmede
het onmogelijke bedoeld om (de bood
schap uit te voeren. En omdat men
niet meer loopen kaD, loopt men niet
en dat is jammei. Want daaronder
lijden gezondheid en goed humeur, die
we beide zoo hard uoodig hebben in
deze tijden.
Vandaar dat we opwekking willen
doen ontstaan by de velen, die behoefte
hebben (ook. vaak zonder dat ze 't weten)
aan verandering van lucht eu omgeving,
De waarheid was evenwel, dat hy
waakte, wachtte en zweeg. Dit laatste
dreef hij zelfs zoo ver, dat Conway hem
op zekeren dag vroeg, ot hy het onder
zoek opgegeven had. Want,» zeide hij,
»het is al lang, dat ge Diets meer uit
voert.»
»Dat deDkt ge maar, tnyn allerbeste,
ODDoozele vriend,* antwoordde Rixton,
»Ik ben integendeel druk bezig. Ik
houdt het oog op onze drie kennissen.»
»Met welk doel
»Voor het geval, dat ze zicb door een
teeken van verstandhouding ot zon iets
verraden mocnten. Ze moeten meenen,
dat ze volkomen veilig zijn, dan geven
ze zich soms onverwachts bloot, en ik
kan er mijn voordeêl mee doen.»
Conway zag den ander aan met eeD
bezorgde uitdrukking op het gelaat,
want hy voelde zich volstrekt niet ge
rust, als hij er aan dacht, in hoeverre
Michael Darrell by den dood vaD Ben
nett kon betrokken zyn. Rixton wist,
wat zijn vriend kwelde, eD zeide, terwyl
hy een opgeruimden toon aannam
»0, daarover behoeft ge u niet te
verontrnsteD, Ik zal door Darrell geen
schande over u breDgen.»
»Dat is de vraag niet, Rixton. 'tls
echter te vreezen, dat hij schande over
zich zeif zal gebracht hebbeD, wanneer
de waarheid aan bet licht komt.»
»Niet óp de wijze, als gy denkt, Con
way zoo erg is liet niet. Maar bij slot
die niet behoeft te bestaan in een reis
per spoortrein of tram, dat bovendien
veel te duur is ook.
Waarom moet het alles op wielen
gaan, als men het trouwste vervoer
middel tot zijn beschikking heeft in
zyn onderdanenals we hebben een paar
kloeke voeten op dappere beenen, die
ons dragen waarheen we wenschen,
waar zelfs geen trein, paard, auto of
fiets ons brengen kunnen, door dik en
dun En als je een klein beetje begrip
hebt van je eigen inwendige machinerie,
en je weet, hoe je die gebruiken moet,
om er het meeste pleizier van te be
leven, dan behoef je ook niet bang te
zijn voor pech onderweg.
Je eigen beenen, goed verzorgd, die
brengen je de wereld rondzonder
ergernis over lekke band, gebroken
ketting» vette bougie, 'n verloren schroef
ot gebrek aan benzine.
Het oudste, meest beproefde en be
trouwbare vervoermiddel hebben we in
de menschelijke „loopstokken". Maar
meD moet ze weten te gebruiken om
te wandelen. Wandelen als sportin
tempo met veerkrachtigen tred, zonder
sleepgang, die te vermoeiend is. Goed
de voeten neerzetten, iets buitenwaarts
en daarby diepe, regelmatige adem
haling. Zulk loopen zal misschien in
den aanvang iets vermoeien, maar ten
slotte u het wandelen tot een genot
doen zijn, zoodat ga, als het weer maar
eenigszins meewerkt, zult zeggenik
ga, ik moet gaan wandelen.
Probeer het maar eens, en vooral nü,
met dit prachtige weer, onze longen
flink gezuiverd eu de beenen gestrekt.
van rekening ge zijt verloofd met Lena
en niet met Darrellmet Lena gaat ge
trouwen en de vader, nu, laat die
gaan, waar het hem goeddunkt.»
»Rixton, hebt ge iets over hem ge
hoord
Dat heb ik,« antwoordde de ander
met eenigen tegenzin, »'t Is evenwel
niets in verband mét den moord.»
»Wat kan bet dan anders wezen?
»Dielstal is eveDgoed verboden als
doodslag, geloof ik,« zei Rixton, terwijl
hij zijn kin wreef. »Het is niet onmo
gelijk, let welniet onmogelijk
dat Darrell tegen dat verbod gezondigd
beeft.»
>Zoo'n menschenvriend, dat kan
immers niet?»
»Ha, ha!» lachte de detective, terwijl
Conway met donkere blikken naar den
grond keek.
»Kom, kom,» giDg Rixton na eenigen
tyd voort, zijn vriend op den schouder
kloppend. »Niet zoo terneergeslagen 1
Ik weet nog niets bepaalds, het kan Dog
wel heelemaal anders afloopen.»
»Ik heb, hoewel onschuldig, reeds
schande over Lsna gebracht,» zei Con
way op somberen toon. »De hemel
geve, dat haar vader het niet inderdaad
door zyn eigen handelingen, doen moge.»
iDa&r zeg ik Amen op. Komaan,
laten we over wat anders spreken. Over
een paar minuten moet ik weg.»
»Waarheen
Hotel SlowmaD, Beatrice Street. Ik
wil onderzoeken, in hoeverre de veron
derstelling van mij waar is.»
»En wat betreft die?»
»H'm, dat kan ik u wel zeggen. Ze
betreft het wapen, waarmee de misdaad
werd gepleegd.»
>ls het nog niet gevonden
»Neen maar ik zal het du trachten
te ontdekken. Ge herinnert u de ver
klaring van den geueesheer, betreffende
den aard van het wapen, waarmee de
wond is toegebracht
»Neea ik weet er weinig meer van.»
»Dr. Herrick verzekerde my, dat de
steek veroorzaakt is met een priem of
eeD heel smallen degen. Nu weet ge
zeer goed, dat de menschen van den
tegenwoordigen tijd dergelyke dingen
niet meer bij zich dragen.»
»Ja, dat is duidelyk genoeg
Daar uw neef onverwachts van ach
teren is aangevallen, geloot ik, dat de
misdaad zonder voorbedachten rade ge
schied is. In dat geval had de moorde
naar geen dolk of degen bij zich.»
»Dat geef ik toe.»
»En op uw kamer kon hij er zeker
ook geen viDden
»Neenik heb geen van die soort
van diDgen hier.»
»Nu,« hernam Rixton op kalm rede-
ueerenöen toon »dan houdt ik bet er
voor, dat er een degenstok in het spel is.»
{Wordt vervolgd.)
