No. 45.
Woensdag 7 September 1921.
57c Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Een afscheidswoord.
FEUILLETON.
Uit de Pers.
Km.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon \r. S«. - Postbox
aDVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 60 8ent; veor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiên werden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrij dagvoor middag ELF ure.
Bij Koninklyk Besluit is met ingang
van 16 September benoemd tot Burge
meester der gemeenten Midielharms
en Sommelsdijk de heer L. J. den
Hollander, wien met ingang van den-
zelfden datum eervol outslag wordt
verleend als burgemeester van Axel.
Reeds Zendag ging het gerucht door
onze gemeente, maar er werd nog aan
getwijfeld omdat men niet verwachtte
dat de heer Den Hollander zoo gauw
al OEze gemeente zou verlaten. Toch
waren er enkeleD, wien het niet onbe
kend was, dat onze tegenwoordige
Burgemeester er naar streefde ern
elders geplaatst te worden, indien zulks
voor hem en zijn gezin premotie be
teekende. En zoo zijn thans die po
gingen met succes bekroond.
Met gemengde gevoelens zullen velen
en wy met hen Burgemeester Den
Hollander zien heengaan. Waar we
eenerzyds ons erin verheugen, dat de
heer Den Hollander weer een sport
hooger is geklommen op den maat-
schappelyken ladder, daar spijt het ons
aan den anderen kant, dat hij van ©ns
heengaat.
Negen jaren sedert 8 Juli 1912
heeft hij onze gemeente bestuurd en
terugdenkend aan de oorlogsjaren met
de moeilijkheden die vluchtelingen,
mobilisatie, bezetting van militairen en
niet het minst de distributiemaatregelen
ons bezorgden, moeten we getuigen, dat
de heer Dea Hollander nu juist niet
de prettigste jaren ia Axel heeft door-
Een iainiiiesctiets uit het Eugeiscn
vertaald door O.
Hij baalde dus fluks zijn spaarpen
Hingen van de bekende spaarbank, waar
ze in bewaring stonden en kwam er
uit met veertig pond op zak. Hy stopte
het veilig iri zyn binnenzak en aarzelde
een oogeublik, boe hy nu de Kerstdagen
zou doorbrengen. De groote geldswaarde
die hij by zich droeg, maakie hem wat
huiverig in zoo'n gevaarlijke plaats als
Londen te blijven. Bij slenterde wat
rond, bekeek op zyn gemak de winkels
en amuseerde zich kostelijk tot ééu uur.
Toen at hy met grooteu smaak zijn
middagmaal en nam daarna den trein
van drie uur naar een dorp Id Oxford
shire waarvan hy nooit in zijn leven
gehoord had en vond daar een kleine
herberg, waar hij met verbazing 'doch
gastvry werd ontvangen. Hier kocht
hy gauw nog voor het sluiten van de
winkeis enkele eenvoudige reisbenoodigd
heden en een bruin valies. Hy nam
nog een hartig maal, liep in den voor
avond met groote belangstelling het
plaatsje rond en sleet toen nog een ge
zeliig uurtje in de gelagkamer, waar ze
beta met ood zeker respect beictiouwdeo
gebracht en voeral zijn hem in zijn
kwaliteit als burgemeester vaak moei
lijke oogenblikkea bezorgd, al is het
ook, dat bij er zich handig heeft weten
door te slaan.
Maar behalve de misère dier tijden,
heeft de heer Den Hollander ia onze
gemeente Axel ook onvergetelijke uren
doorgebracht.
Zoo herinneren we ons, dat eenige
maanden vóór zijn komst alhier de
gasfabriek in gebruik was genomen,
wat voorzeker een aangenamen indruk
maken moest op den nieuwen burge
meester. Een jaar later ongeveer
hadden we in onze gemeente de onaf-
hankelykheidsfeesten, die nog nimmer
door een mooier feest in de geheele
streek werden overtroffen. Trouwens
bij verschillende andere feestelijke
gelegenheden moet het den heer Den
Hollander -zijn opgevallen, dat Axel is
een gemeente die gaarne het gezag
hoog houdt en nimmer het respect
voor het hoofd der gemeente verliest,
indien deze toont te zijn de burger
vader, d. w. z. levende boven de par
tijen en regeerende met en ©ver de
gemeentenaren. Wederkeerig hebben
de Axelaren onzen Burgemeester doen
kennen als ren warm aanhanger van
het vorstelijk huis. Vroeger was dat
een van zelfsheid, doch tegenwoordig
niet meer, vandaar dat het des te aan
genamer is, dat een gemeente ala Axel
waar nog bij ieder inwoner bet hart
van Oranjeliefde gloeit, zich met zijn
hoofd één gevoelt. De herbaalde be
zoeken onzer Koningin alhier hebben
dat ten volle bewezen en ook dat zijn
als een ongetrouwd handelsreiziger, die
niet goed wist, hoe hij de Kerstdagen
zou doorbrengen.
Den volgenden dag zwierf hy uren
lang rond, liep iederen zyweg in en
beklom eiken heuvel. Hij bleef buiten
tot het haast donker was, ademde de
buitenlucht iü, alsof het de grootste
weelde was, bekeek als met kenners
blik dc verschillende tinten van de
boomen, slenterde heen en weer door
een dicht denoenuosch boven op een
heuvel, onder den indruk van de stilte
en genietend van de aardige doorkijkjes
tusschen de overhangende takken in het
omliggend landschap. Des avonds at
hij alleen, maar overvloedig. En voor
dat hy gevolg gaf aan de uitnoodiging
vau den waard om beneden bij hem in
den familiekring te komeD, zat hij een
poos in gedachten in het vuurtestaren.
Hij haaide zich de verloopen jaren
voor den geest, zag zich als jooge man
uit een werkmansgezin met niet meer
dan een gewoon verstand, blymoedig
het leven ingaan, met de beste voor
nemens bezield om zyn plicht te doen
tegenover anderen en zichzelt. Zijn hart
begon wat luider te kloppen, toen hij
aan Maria dacht, aan hun trouwdag, de
geboorte van Belinda, de eerste Kerstmis
die zij samen hadden gevierd, maar
die oogen blikken van teerhartigheid
gingen spoedig voorby. Hy zag ook
hoe langzamerhand al zijn verwachtingen
urea geweest, die onze scheidende Bur
gemeester nimmer vergeten zal.
Wyzen we nog op de feesten, die in
de dagen der anti-annexatiebeweging
werden gevierd, dan kunnen we sluiten
met de conclusie, dat de heer Den
Hollander ten volle gelegenheid heeft
gehad zyne gemeentenaren te leeren
kennen. Eu daarop wilden we juist
nog even terug komen, mamelyk dat
we het zo© jammer vinden, dat juist
nu we in dagen des vredes leven en
de gemeente zoowat weet, wat ze aan
zyn Burgemeester heeft en deze omge
keerd zijn burgers van binnen en buiten
kent, dat in die o©genblikken, waarin
men eikaars behoeften en nooden kent,
het seheiden komt.
Letten we voorts op de samenleving
van burgemeester met ingezetenen, dan
\«eten we, dat ZEd. Achtb. bij zijn
vertrek van tal van vereenigingen,
waarin hij - het eere voorzitterschap of
bestuursfunctie s bekleedde, afscheid zal
hebben te nemen. Toevallig, dat nog
juist een week geleden de OraDjever-
eeniging werd gesticht, waarvan de
heer Den Hollander eere-voorzitter werd.
We hopen, dat het in zijn nieuw©
betrekking naar wenseh zal megen gaan
en dat bij zich daar, onder de aange
name herinnering aan onze gemeente
en aan de ervaringen hier in zijn
burgemeestersloopbaan opgedaan, moge
inburgeren niet alleen als het hoofd
maar ook als de vriend zijner gemeente
naren, wien hij even als hier
met raad en daad moge bijstaan.
Gemakkelijker zal voorzeker die taak
niet worden, waar hem thans het
werden gesmoord. Van den beginne af
was hij beheerscbt geworden door de
grovere, sterkere natuur van zijn vrouw.
Misschien had ze wel geen besef gehad
van wat ze deed, dacht hy met een
zucht maar ze had hem ontegenzeggelijk
met ijzeren haDd gestuurd langs het
nauwbegrensde pad, dat zij voor hem
had uitgekozen. Als hy ook een haar
breed er van af wilde wyken, als hy
ook maar de geringste eD onschuldigste
van alle menschelyke leveusvreugden
wilde trachten te grijpen, klonk haar
vermanende stem in zijn ooren, voelde
hij haar neerdrukkende hand op zijn
schouders, het genoegen, waarnaar hij
zoo verlangd had, was ai te voren ver
gald door haar schelle stem, haar
stroom vaD tegenwerpingen. Het aaöge-
geboren goede karakter van den man
had hem behoed voor losbandigheid en
hem niets anders overgelaten dan stille
berusting. Terwyl hij daar zoo iu ge
dachten verdiept zat, verwonderde hy
er zich niet over dat hy gevlucht was,
maar wel dat hy al die jaren zoo'n el
lendig leven had uitgehouden. In zeke
ren zin waren zy hem dierbaar zyn
onhebbelijke weinig aantrekkelijke zoon,
zyn Dekrompen vrouw met haar harde
stem, die het nooit de moeite waard
had geacht ook maar een schyntje van
liefde tusschen heD levend te houden,
zijn oudste dochter met baar nuffige
manieren on valiche eeriuchtAmy, die
bestuur van twee gemeenten is opge
dragen, maar we kunnen gelooven, dat
de Regeering hem voor die taak
berekend heeft geacht en voorzeker
zal daarbij gedacht zijn aan de land
bouwende bevelking, die hier overheer-
schend is en waarmede de heer Den
Hollander ook in zijn nieuwe betrekking
voor het grootste deel zal hebben te
schipperen.
Thaas hebben we af te wachten wion
het H. M. de Koningin zal behagen
officieel als burgemeester van Axel ta
benoemen. Wel zal het niet zo© moeilyk
gaan als met de benoeming in Amster
dam, maar toeh zien we met niet
minder belangstelling het uur tegemoet,
dat ons zal melden, wie de gelukkige is.
D© Lintjesregen.
Zooals men weet is sedert hot vorig
jaar weer hervat de gewoonte, om met
Koningins jaardag eenige onderschei
dingen te publiceeren in verschillende
rangen aan die personen, welke daar
voor velgens te voren opgemaakte
lijsten in aanmerking komen. Dat die
lijsten vroegtydig worden opgesteld
moge hieruit blyken, dat dezen keer
een oud- hoofd van het Israëlitische
JongeHweeshuis te Amsterdam met de
Oranje Nassau-orde werd begiftigd,
die reeds 5 maanden geleden overleden
is, zoedat de decoratie niet meer door
hem gedragen zal worden.
Ook wordt natuurlijk met de uitdoe-
ling der enderscheidingen weer her-
al bezig was denzelfden weg op te gaan
met een zekere mate van gering
schatting voor den sjofelen kleinen man,
die bun aller slaaf was, wiens taak het
was Zaterdagavond boodschappen thuis
te brengen en die de scherpe tong van
bun moeder moest verdragen. Dat was
nu voorby Hij had bijna alle hoop
opgegeven, maar op dat glansrijk mo
ment was het middel tot ontkoming
hem opeens duidelyk geworden. Zij
konden erven en hij kon nu gemist
worden.
Hij stond op, en met den glimlach
van iemand, die een ouden last van
zich heeft geworpen en een nienw leven
is begonneD, begaf hij zich naar de
huiskamer van den waard, waar hij
met groote hartelijkheid werd begroet
»Op onze afwezige vriendenstelde
een van allen voor tégen het eind van
den avond, en Peter Mayes hief zyn
glas hoog op. »Op onze afwezige
vrienden herhaalde hij zacht.
Hy wenschte hun alles goeds toe:
hy wenschte hun de begeerde villa, het
lidmaatschap van de tennisclub. Hy
weDschte Belinda den joDgen man, dien
zy in stilte begeerde, hij wenschte Amy
haar kostschool, en zijn zoon weDschte
hij tue, dat hij de jonkman van goede
afkomst mocht spelen in de koffiehuizen
van de buurt en zelfs van West-End,
naar den trant, die zijn hart begeerde.
Wordt vervolgd.)