No. 45. Woensdag 7 September 1921. 57c Jaarg. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. J. C. VINK - Axel. Een afscheidswoord. FEUILLETON. Uit de Pers. Km. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER Bureau Markt C 4. Telefoon \r. S«. - Postbox aDVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 60 8ent; veor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiên werden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrij dagvoor middag ELF ure. Bij Koninklyk Besluit is met ingang van 16 September benoemd tot Burge meester der gemeenten Midielharms en Sommelsdijk de heer L. J. den Hollander, wien met ingang van den- zelfden datum eervol outslag wordt verleend als burgemeester van Axel. Reeds Zendag ging het gerucht door onze gemeente, maar er werd nog aan getwijfeld omdat men niet verwachtte dat de heer Den Hollander zoo gauw al OEze gemeente zou verlaten. Toch waren er enkeleD, wien het niet onbe kend was, dat onze tegenwoordige Burgemeester er naar streefde ern elders geplaatst te worden, indien zulks voor hem en zijn gezin premotie be teekende. En zoo zijn thans die po gingen met succes bekroond. Met gemengde gevoelens zullen velen en wy met hen Burgemeester Den Hollander zien heengaan. Waar we eenerzyds ons erin verheugen, dat de heer Den Hollander weer een sport hooger is geklommen op den maat- schappelyken ladder, daar spijt het ons aan den anderen kant, dat hij van ©ns heengaat. Negen jaren sedert 8 Juli 1912 heeft hij onze gemeente bestuurd en terugdenkend aan de oorlogsjaren met de moeilijkheden die vluchtelingen, mobilisatie, bezetting van militairen en niet het minst de distributiemaatregelen ons bezorgden, moeten we getuigen, dat de heer Dea Hollander nu juist niet de prettigste jaren ia Axel heeft door- Een iainiiiesctiets uit het Eugeiscn vertaald door O. Hij baalde dus fluks zijn spaarpen Hingen van de bekende spaarbank, waar ze in bewaring stonden en kwam er uit met veertig pond op zak. Hy stopte het veilig iri zyn binnenzak en aarzelde een oogeublik, boe hy nu de Kerstdagen zou doorbrengen. De groote geldswaarde die hij by zich droeg, maakie hem wat huiverig in zoo'n gevaarlijke plaats als Londen te blijven. Bij slenterde wat rond, bekeek op zyn gemak de winkels en amuseerde zich kostelijk tot ééu uur. Toen at hy met grooteu smaak zijn middagmaal en nam daarna den trein van drie uur naar een dorp Id Oxford shire waarvan hy nooit in zijn leven gehoord had en vond daar een kleine herberg, waar hij met verbazing 'doch gastvry werd ontvangen. Hier kocht hy gauw nog voor het sluiten van de winkeis enkele eenvoudige reisbenoodigd heden en een bruin valies. Hy nam nog een hartig maal, liep in den voor avond met groote belangstelling het plaatsje rond en sleet toen nog een ge zeliig uurtje in de gelagkamer, waar ze beta met ood zeker respect beictiouwdeo gebracht en voeral zijn hem in zijn kwaliteit als burgemeester vaak moei lijke oogenblikkea bezorgd, al is het ook, dat bij er zich handig heeft weten door te slaan. Maar behalve de misère dier tijden, heeft de heer Den Hollander ia onze gemeente Axel ook onvergetelijke uren doorgebracht. Zoo herinneren we ons, dat eenige maanden vóór zijn komst alhier de gasfabriek in gebruik was genomen, wat voorzeker een aangenamen indruk maken moest op den nieuwen burge meester. Een jaar later ongeveer hadden we in onze gemeente de onaf- hankelykheidsfeesten, die nog nimmer door een mooier feest in de geheele streek werden overtroffen. Trouwens bij verschillende andere feestelijke gelegenheden moet het den heer Den Hollander -zijn opgevallen, dat Axel is een gemeente die gaarne het gezag hoog houdt en nimmer het respect voor het hoofd der gemeente verliest, indien deze toont te zijn de burger vader, d. w. z. levende boven de par tijen en regeerende met en ©ver de gemeentenaren. Wederkeerig hebben de Axelaren onzen Burgemeester doen kennen als ren warm aanhanger van het vorstelijk huis. Vroeger was dat een van zelfsheid, doch tegenwoordig niet meer, vandaar dat het des te aan genamer is, dat een gemeente ala Axel waar nog bij ieder inwoner bet hart van Oranjeliefde gloeit, zich met zijn hoofd één gevoelt. De herbaalde be zoeken onzer Koningin alhier hebben dat ten volle bewezen en ook dat zijn als een ongetrouwd handelsreiziger, die niet goed wist, hoe hij de Kerstdagen zou doorbrengen. Den volgenden dag zwierf hy uren lang rond, liep iederen zyweg in en beklom eiken heuvel. Hij bleef buiten tot het haast donker was, ademde de buitenlucht iü, alsof het de grootste weelde was, bekeek als met kenners blik dc verschillende tinten van de boomen, slenterde heen en weer door een dicht denoenuosch boven op een heuvel, onder den indruk van de stilte en genietend van de aardige doorkijkjes tusschen de overhangende takken in het omliggend landschap. Des avonds at hij alleen, maar overvloedig. En voor dat hy gevolg gaf aan de uitnoodiging vau den waard om beneden bij hem in den familiekring te komeD, zat hij een poos in gedachten in het vuurtestaren. Hij haaide zich de verloopen jaren voor den geest, zag zich als jooge man uit een werkmansgezin met niet meer dan een gewoon verstand, blymoedig het leven ingaan, met de beste voor nemens bezield om zyn plicht te doen tegenover anderen en zichzelt. Zijn hart begon wat luider te kloppen, toen hij aan Maria dacht, aan hun trouwdag, de geboorte van Belinda, de eerste Kerstmis die zij samen hadden gevierd, maar die oogen blikken van teerhartigheid gingen spoedig voorby. Hy zag ook hoe langzamerhand al zijn verwachtingen urea geweest, die onze scheidende Bur gemeester nimmer vergeten zal. Wyzen we nog op de feesten, die in de dagen der anti-annexatiebeweging werden gevierd, dan kunnen we sluiten met de conclusie, dat de heer Den Hollander ten volle gelegenheid heeft gehad zyne gemeentenaren te leeren kennen. Eu daarop wilden we juist nog even terug komen, mamelyk dat we het zo© jammer vinden, dat juist nu we in dagen des vredes leven en de gemeente zoowat weet, wat ze aan zyn Burgemeester heeft en deze omge keerd zijn burgers van binnen en buiten kent, dat in die o©genblikken, waarin men eikaars behoeften en nooden kent, het seheiden komt. Letten we voorts op de samenleving van burgemeester met ingezetenen, dan \«eten we, dat ZEd. Achtb. bij zijn vertrek van tal van vereenigingen, waarin hij - het eere voorzitterschap of bestuursfunctie s bekleedde, afscheid zal hebben te nemen. Toevallig, dat nog juist een week geleden de OraDjever- eeniging werd gesticht, waarvan de heer Den Hollander eere-voorzitter werd. We hopen, dat het in zijn nieuw© betrekking naar wenseh zal megen gaan en dat bij zich daar, onder de aange name herinnering aan onze gemeente en aan de ervaringen hier in zijn burgemeestersloopbaan opgedaan, moge inburgeren niet alleen als het hoofd maar ook als de vriend zijner gemeente naren, wien hij even als hier met raad en daad moge bijstaan. Gemakkelijker zal voorzeker die taak niet worden, waar hem thans het werden gesmoord. Van den beginne af was hij beheerscbt geworden door de grovere, sterkere natuur van zijn vrouw. Misschien had ze wel geen besef gehad van wat ze deed, dacht hy met een zucht maar ze had hem ontegenzeggelijk met ijzeren haDd gestuurd langs het nauwbegrensde pad, dat zij voor hem had uitgekozen. Als hy ook een haar breed er van af wilde wyken, als hy ook maar de geringste eD onschuldigste van alle menschelyke leveusvreugden wilde trachten te grijpen, klonk haar vermanende stem in zijn ooren, voelde hij haar neerdrukkende hand op zijn schouders, het genoegen, waarnaar hij zoo verlangd had, was ai te voren ver gald door haar schelle stem, haar stroom vaD tegenwerpingen. Het aaöge- geboren goede karakter van den man had hem behoed voor losbandigheid en hem niets anders overgelaten dan stille berusting. Terwyl hij daar zoo iu ge dachten verdiept zat, verwonderde hy er zich niet over dat hy gevlucht was, maar wel dat hy al die jaren zoo'n el lendig leven had uitgehouden. In zeke ren zin waren zy hem dierbaar zyn onhebbelijke weinig aantrekkelijke zoon, zyn Dekrompen vrouw met haar harde stem, die het nooit de moeite waard had geacht ook maar een schyntje van liefde tusschen heD levend te houden, zijn oudste dochter met baar nuffige manieren on valiche eeriuchtAmy, die bestuur van twee gemeenten is opge dragen, maar we kunnen gelooven, dat de Regeering hem voor die taak berekend heeft geacht en voorzeker zal daarbij gedacht zijn aan de land bouwende bevelking, die hier overheer- schend is en waarmede de heer Den Hollander ook in zijn nieuwe betrekking voor het grootste deel zal hebben te schipperen. Thaas hebben we af te wachten wion het H. M. de Koningin zal behagen officieel als burgemeester van Axel ta benoemen. Wel zal het niet zo© moeilyk gaan als met de benoeming in Amster dam, maar toeh zien we met niet minder belangstelling het uur tegemoet, dat ons zal melden, wie de gelukkige is. D© Lintjesregen. Zooals men weet is sedert hot vorig jaar weer hervat de gewoonte, om met Koningins jaardag eenige onderschei dingen te publiceeren in verschillende rangen aan die personen, welke daar voor velgens te voren opgemaakte lijsten in aanmerking komen. Dat die lijsten vroegtydig worden opgesteld moge hieruit blyken, dat dezen keer een oud- hoofd van het Israëlitische JongeHweeshuis te Amsterdam met de Oranje Nassau-orde werd begiftigd, die reeds 5 maanden geleden overleden is, zoedat de decoratie niet meer door hem gedragen zal worden. Ook wordt natuurlijk met de uitdoe- ling der enderscheidingen weer her- al bezig was denzelfden weg op te gaan met een zekere mate van gering schatting voor den sjofelen kleinen man, die bun aller slaaf was, wiens taak het was Zaterdagavond boodschappen thuis te brengen en die de scherpe tong van bun moeder moest verdragen. Dat was nu voorby Hij had bijna alle hoop opgegeven, maar op dat glansrijk mo ment was het middel tot ontkoming hem opeens duidelyk geworden. Zij konden erven en hij kon nu gemist worden. Hij stond op, en met den glimlach van iemand, die een ouden last van zich heeft geworpen en een nienw leven is begonneD, begaf hij zich naar de huiskamer van den waard, waar hij met groote hartelijkheid werd begroet »Op onze afwezige vriendenstelde een van allen voor tégen het eind van den avond, en Peter Mayes hief zyn glas hoog op. »Op onze afwezige vrienden herhaalde hij zacht. Hy wenschte hun alles goeds toe: hy wenschte hun de begeerde villa, het lidmaatschap van de tennisclub. Hy weDschte Belinda den joDgen man, dien zy in stilte begeerde, hij wenschte Amy haar kostschool, en zijn zoon weDschte hij tue, dat hij de jonkman van goede afkomst mocht spelen in de koffiehuizen van de buurt en zelfs van West-End, naar den trant, die zijn hart begeerde. Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1921 | | pagina 1