KERSTAVOND >0. 50. Woensdag 29 September 1920. 36e «Jaarg. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwse li-Vlaanderen. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEUILLETON. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 75 Cent; franco per post 871/, Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER Bureau Markt C 4. Telefoon Kr. 56. - Postbox 6. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 50 Cent; voor eiken regel meer 10 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Ad verten tiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrtjdagvoormiddag ELF ure. Frankrijk. Etienne Alexandre Millerand is ge- lozen tot President van "de Fransche republiek. Uitgebracht zijn 892 stemmen, van welke Millerand er 695 verwierf, terwijl er 169 zijn uitgebracht op den geunificeerden socialist Delory, afge vaardigde van het département du Nord eu burgemeester van Rijsel en er 28 verdeeld zijn op andere candi daten. Millerand is de elide President der tweede Fransche republiek. Zijn voorgangers waren Adolpbe Thiers, 17 Pebr. 1871 tot 24 Maart 1873; Patrice de Mac Mahon 25Mei 1873 tot 30 Jan. 879; Jules Grevy tot 2 Dec. 1887; Saai Carnot tot 26 Juni 1894; Casimir Périer tot i5 Jan. 1895; Félix Faure tot 16 Feör. 1906; Emile Loubettotl8 Febr. 1906; Armand Falliéres tot 18 Febr. 1913; Raymond PoiDcaré tot 18 Febr. 1920 en Paul Deschanel tot 21 Sept. 1920. Het offieieuse Ha vas-bureau seinde over de verkiezing Bij den aanvang van de zittiDg der Nationale vergadering heeft Léon rgeois, na een laatste eerbetuiging te hebben gebracht aan Deschanel, Millerand gelukgewenscht. Hij verklaar de, dat diens verkiezing een schitte rende erkenning is van de diensten welke hij bewezen heeft. Daarna stelde Lhopiteau aan Mille rand de authentieke acte ter hand, Ik was pas achttien jaar en leefde als juffrouw van gezelschap bij mevrouw BrockmanD, een rijke weduwe, met zeer veranderlijk humeur. Door baren oeef Werneck von Allenhof, eigenaar »ao een riddergoed, was zij uitgenoodigd liet kerstfeest bij hem te komen door- brengen en nu had zij er op aangedron gen, dat ik mede zou gaan. Ik was er eerst zeer tegen geweest, want ik had volstrekt geen genegenheid voor haar geloofde te mogen aannemen, dat hare bloedverwanten even onaangenaam zouden zyu, als zij. Het was ook reeds bepaald, dat ik haar aan het einde van bet jaar zou verlaten; daar zij echter bij het verlangen bleef, dat ik haar zou vergezellen, zoo reisde ik mede. Na een half uur rijdens door een beineeuwden bergweg bereikten we de Ustanjelaan, die naar het kasteel Alien- bot leidde. Het was een groot, deftig, S"js gebouw, uit welks vensters een beider licht straalde. Mijn tegenzin voor dit bezoek zou "orden opgeheven, want al dadelijk bel ons een zeer hartelijke ontvangst '«e deelDe landheer zelt, een kloek welke vaststelt, dat de Nationale verg. hem de uitvoerende macht opdraagt, en verrichtte de formaliteiten waarmee de overdracht van het bewind gepaard gaan. Millerand zeide, na te hebben gedankt en aan Deschanel eer te hebben betuigd Het besluit van het Congres legt f lichten op mij, waarvan ik noch deD ernst, noch de uitgebreidheid misken. Vertegenwoordiger van het nationaal belang temiddeu van den party strijd, ijverig bewaker van dien grootsten waarborg voor de vrijheid, welke de scheiding der maebten is, ervoor zorgende om de rechten van elkeen tegen inbreuk te vrijwaren, is de eerste magistraat van de republiek ook haar eerste verdediger. Indien de onvergetelijke diensten, welke de republiek sinds 50 jaren aan het land heelt bewezen baar ook in feite en in Pechte boven eenigerlei bespreking stellen, dan brengt de ondervinding van een halve eeuw toch ook lessen mede, welke zoowel in het belang van Frankrijk als van de republiek zelf in toepassing moeten worden gebracht en zoo spoedig als de huidige moeilijkheden het toolaten in de wetten dienen te worden vastgelegd. Om deze moeilijkheden te overwinnen, moeten alle krachten der Franschen in den vrede even broederlijk veree- nigd blijven als zij dat in den oorlog waren. Het zegevierende Frankryk moet zyn bouwvallen weder oprichten, zijn wonden heelen, zich herstellen en zorgen de volledige kwijting te ver en deftig grijsaard kwam ons beminne lijk tegemoet. Het huis scbeen vol gasten en we hoorden niets dan muziek gezaDg en gelach. »Wij willen eens een echt onderwetsch Kerstfeest vieren," zeide vriendelijk de oude heer en het was heerlijk om te zien, hoe het huis inwendig was ver sierd. Overal dennetwijgen met lichtjes en alom vroolijke gezichten tot zelfs het knorrige gelaat van mevrouw Brockmann klaarde op. Nu, als dat uw plan is, neef, zeide mevrouw, zal bet wel lukkeD, want u verstaat uitstekend de kunst om feest te vieren. Ook mij heette de vriendelijke en waardige heer welkom. Een voorkomend dienstmeisje bracht ons Daar de voor ods bestemde kamers. Er brandde een heerlijk vuurtje terwijl de lichten reeds waren ontstoken. >De freule dacht, dat u het na de lange reis koud zon hebben, zei het meisje... Mij is opgedragen U te bedie nen, zoolang u hier vertoeven zult. Ik heet Marie, juflrouw.« Met een dankje en de voorspelling, dat ik haar taak niet zwaarder zou maken, gaf ik een wenk, dat zij gaan kon. Daarna verwisselde ik mijn klee ding, doch vóórdat nog mijn kapsel was herzien, werd geklopt. Ik dacht dat het Marie was, en riep >binnen< zonder om te zien. krijgen van de rechtvaardige verplich tingen, welke jegeDs hem op den grondslag van het verdrag van Ver sailles zijn aangegaan. Een nieuwe orde doemt op. De Fransche democratie zal in overeen stemming met zijn bondgenooten waken om zich te handhaven en zich te ont wikkelen. Indien er voor den Presi dent der republiek één in het byzonder aangegeven taak is weggelegd, dan is het deze om in overleg met zijn ministers, die de regeeringspolitiek hebben te verdedigen ia de Kamers en bij den President de vertolkers zijn van den wil van het parlement, de continuïteit te verzekeren van een buitenlandsche politiek, welke onze overwinning en onze dooden waardig is. "De republikein, die de Nationale vergadering juist voor deze taak heelt aangewezen, zal al zijn vernuft en al zijn geestkracht aanwenden om zich het vertrouwen der volksvertegenwoor digers waardig te maken. Alle leden van het Congres, met uitzondering van de socialisten, juich ten Millerand toe. Boirgeois riep daarna Millerand uit tot President van de republiek voor 7 jaar, waarna de zitting is gesloten. Vervolgens defileerden de parlements leden voor den President, die te 4.35 het Paleis verliet te midden eener menigte, welke hem eerbiedig groette en herhaaldelijk riep.Leve Mille rand". De auto van den President kwam te 6.15 aan de Porte Dauphine, waar Millerand in een limousine steeg. Men zal U aanstonds thee bezorgen gij zult wel door en door koud zijn,« zeide een zachte heldere stem, waarin ik niet die van Marie herkende. Ik keerde mij dus eenigszins versehrikt om en zag een beeld, dat ik nooit zal vergeten. Voor mij stond een slacik, bevallig meisje in een kleed van lichtrood fluweel, met gouden boordsels afgezet, een prachtig eostuum. Hare blanke armen, waren versierd met kostbare armbanden op haar boezem hing een diamanten Kruis. Het schilderachtige dezer vertooning deed mij verbazen, doch de vriendelijke, minzame blik harer oogen herstelde mij en eerst toen werd mij bewust wat ik zag Een liefe lijk, opgeruimd en kalm gelaat, met een uitdruküing, alsof de ziel een bron van weldadigheid was. De oogen waren zwart als de nacht, hadden eeD mijme renden glans en waren omgeven met lange donkere wimpers. Het voorhoofd was hoog en de lippen onberispelijk fijn, waaronder een ondeugende kia. Het haar was dicht en glanzend, ver sierd met diamanten en p&arlen. Zie daar eenige zwakke woorden welke evenwel niet in staat zyn een indruk te vormen van de liefelijke verschijning dezer freule. >Ik hoop, dat ik u niet verschrikt heb,« zeide ze met dezelfde teedere item. Geëscorteerd door twee eskadrons cavalerie reed bij het plein van het Elysée op. Te 6.30 inspecteerde Millerand de troepen, die hem de eerbewijzen brach ten en werd vervolgens geleid naar den grooten vergulden salon, waar generaal Dubail, grootkanselier van het Legioen van eer, hem de versier selen van het grootkruis van het Legioen van eer en de keten dier orde overhandigde. Eenige minuten later ontving Mille rand Lhopiteau, die vergezeld was van alle ministers en onder secretaris sen. Uit naam der regeering over handigde de min. van Justitie aan Millerand den ontslagbrief van het Kabinet. Vervolgens begaf Millerand zich in een open rijtuig naar het gebouw van den voorzitter der Kamer van Afge vaardigden, warm toegejuicht door de menigte. De Parijsche correspondent van het Hbld. geeft nog de volgende bijzonder heden Millerand is geboren te Parijs, 10 Febr. 1859. Hij huwde madlle Le Vayer en heelt vier kinderen, twee zoons en twee dochters; zyn oudste zoon Jean, is zijn secretaris. Als advocaat en als publicist heeft hij grooten naam gemaakt. Na in 1884 gekozen te zijn tot lid van den gemeenteraad van Parijs, werd hij in 1885 député voor het Seine-departe ment, „hetgeen bij steeds gebleven is. In het Kabiuet-Waldeck-Rousseau (1899 1902) trad hy op als miniater van »Mijn naam ia Irmgard Werneck; ik heb er een paar minuten afgenomen, om u te begroeten en eens te zien of men u van het noodige voorziet. Ik keek haar strak aan en het leek ,of eene vorstin voor mij stond, voorwie ik slechts eerbied eu achting ken koesteren. Was het mogelijk, dat die gestalte belang in mij kon stellen Ik zeide toen U is zeer vriendelijk, freule Werneck, doch ik ben slecnts de gezelschapsjuffrouw van mevrouw Brockmann en als zoodanig niet waar dig, dat men mij als gast of genoodigde beschouwt. Nimmer vergeet ik het lachen der freule, als teeken, dat zij met die woorden spotte en het haar om het even was of zij dienstbaren ot vrien dinnen sprak. »Gij hebt toch ook een naam vroeg zij. Ja, freule, mijn naam is Bertha Halm. Juffrouw, ik wacht u spoedig in de feestzaal, vervolgde zij. Weest Diet verlegen of schroomvallig, maar vermaak U, zoo goed gij kunt.- Vergeet Diet, dat wij Kerstfeest vieren, een feest waarin alle harten zich verheugen. Vertrouw op mij, ik zal bijzonder zorg voor u dragen.* Daarna ging zij heen. Met een lichte buigiDg groette ik haar. Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1920 | | pagina 1