TWEE BRIEVEN.
*0. 38.
If oensdag 18 Augustus 1920.36e «laar%.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit hlaa verscnijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 75 Centfranco dot post 871/, Cent.
Afzonderlijke Nos. 5 .Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon Mr. 56. - PoetJbox 6.
aDVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 50 Cent; voor
eiken regel meer 10 Cent. Sroote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk bot
Dinsdag- en VrJJ dagvoormiddag ELF ure.
De Russisch—Poolsche oorlog.
De toestand op het gerechtsterrein
wordt veor de Polen met den dag
slimmer. Vooral in het Noorden
rukken de bolsjewistische troepeH
nog gestadig vooruit en de tegen
stand der Polen is zóó gering, dat men
moet aannemen, dat het Poolsche leger
daar in ontbinding vergeert. De stel
lingen worden zoe goed als zonder
tegenstand opgegeven. Voor de verde
diging van Warschau beschikken de
Polen nog slechts over Weichsellinie,
welke evenmin op een flinken tegen
stand schijnt ingericht. Voor de stad
is het een geluk, dat het aanrukkende
Russische leger elechts over veldgeschut
bsschikt, waardoor een geregeld bom
bardement van de stad vooralsnog is
uitgesloten.
De intocht der bolsjewistische cave-
larie in den Poolschen corridor kan,
saar de correspondent der ,Voss. Ztg."
aan de Oost-Pruisische grens meldt,
elk uur worden verwacht, daar het
practisch onmogelijk is, de noordelijke
flank open te laten. Uit Danzig wordt
gemeld, dat Polen den corridor onmid
dellijk zal afsluiten, zoodra Warschau
gevallen is.
In het zuiden is de toestand minder
srnstig dan in het noorden. Daar
althans worden nog maatregelen tot
het bieden van een zoo krachtig moge
lijken tegenstand overwogen. Zoo
heeft het hoofdcommando van het
Oekrainsche leger een proclamatie
Een vrouw zat in haar boudoir aan
bet schrijftafeltje en las den brief over,
dien zij pas had voltooid. Door 't open
venster kwamen de zoete geuren van
den Aprildag.
Zij was een mooie vrouw van dicht
bij de dertigin de warme grijze oogeD
fonkelde een opstandig vuur een blos
kleurde hare wangenzij was in een
•temming van groote ontroering.
De brief, die haar zoo had opgewonden,
was echter slechts kort. Hij luidde
»Waarde Herbert, dank voor de
bloemen. Ik vermoed tenminste, dat ze
*sn jou kwamen. ,t Was heel lief van
je, nog aan mij te denken. Je toegenegen
Helen Leman".
De vrouw legde den brief neer en
boog zich naar het carton met de bloemen,
dat naast haar op een stoel stond.
Tu8ichen vloeipapier gloeide een ïoode
®assebloemen van den arbutus, het
soogenaamde »aardbezienboompje«, die
een lieflijke geur verspreiden. Zij
nam teeder de bloamen in de hand en
borg haar brandende wang in de geurige
koelheid. Haar schouders beelden van
ingehouden snikken.
gericht tot de Oekrainsche bevolking
van Galicië, waarin o.a. de Oekrainers
worden opgewekt om zich vrijwillig
aan te melden bij de Oekrainsche
reserve-brigade, die zich in Galicië
bevindt, om zoodoende het troepen-
contingent, dat een beslissenden strijd
voert met de bolsjewiki, te vorgrooten.
De troepen vau generaal Wrangel
opereeren blijkens de berichten met
groet succes tegen de sovjettroepen.
Reuter meldt uit Konsiaatinopel, dat
zijn leger het derde roode legerkorps
heelt verslagen en 4000 gevangenen,
4 gepantserde treinen, 1500 machine
geweren en 39 kanonnen meester
gemaakt heeft. De vloot van Wrangel
beschiot de batterijen van Otchakot,
om de Dajepr toegankelijk te maken
voor de Russische kanonneerbooten.
Bolsjewistische gruwelen. Enkele
korte telegrammen hebben indertyd
melding gemaakt van het uitmoorden
door de Russische bolsjewisten van de
Japansche kolonie ia het Oost-Siberische
stadje Nikkelajefsk, waarbij 700 Japan
ners het leven lieten. Vanwege het
Japansche gezantschap werden de
volgende bijzonderheden van deze
gruweldaden toegezonden
Vanaf begin Maart stolden de
bolsjewiki alle Russische officieren,
burgers en soldaten in staat van
arrestvan deze laatsten werden vele
honderden vermoord en in de Amoer
geworpen. Da Japansche bevelhebber
had echter bij het sluiten van den
wapenstilstand tot voorwaarde gesteld
dat de witte officieren en soldaten
Plotseling zich oprichtend, opende zij
een lade en haalde er een doos van
gesneden ivoor uit. Daarin lagen boven
op brieven acht arbutusbloesems, ver
flenst en droog, maar die nog hun
kleur hadden bewaard.
Zij legde ze op een rij voor haar, acht
mijlpalen, die elk een jaar aanwezen.
Dan kuste zij ze één voor één, heel
eerbiedig, eu ze voegde er een negende
by uit het bouquet naast haar.
In een hoek van het tafelblad lag
een andere brief, vele dichtbeschreven
velletjes. Zij begon die te lezen.
»Liefste, Ik heb dezen brief voor jon
geschreven, gedurende vele dagen, en
toch heb ik het gevoel, dat ik hem
nooit zal verzenden. Misschien schreet
ik alleen omdat de lente in mijn hart
zong, zooals eens, heel lang geleden,
liefste. Waarschijnlijk zal ik je ten
slotte een anderen brief zendeu, een
lengen, Herbert, zooals mijn heela leven
is, ofschoon jjj dat niet weet. Moet jij
het weten Die vraag heeft mij dagen
lang gekweld.
Er zijn zoovele dingen, die jij niet
van mij weet; die je nooit hebt vermoed,
ondanks je verzekering, dat je mijn
diepste gedachten kende. Dat deed je
nooit, Herbert; geen man kent ooit de
intiemste gedachten van een vrouw,
zal ze nooit kennen en daarom zal
je dezen brief waarschijnlijk nooit zien.
Toen ik je voor het eerst ontmoette,
niet zouden worden gedood, zoodat
het optreden der bolsjewiki een schen
ding van de voorwaarden beteekende.
Toen de Japansche commandant
krachtig tegen deze gruweldaden pro
testeerde, antwoordden de bolsjewiki
met de sommatie zijn troep te ontwa
penen. Op zijn weigering begon 12
Maart de strijd, die bijzonder levendig
was in het kwartier van het consulaat,
waar de Japansche troepen waren
samengetrokken. Daar de bolsjewiki
ver in de meerderheid waren, hadden
zij met de Japansche troepen gemak
kelijk spel. Een verschrikkelijke
moordpartij op de Jappanners volgde,
waarbij vrouwen zelfs de kleinste kin
dereu niet verschoond werden. De
Japansche consul Ishida schoot, toen
hij geen kans op ontkoming zag, met
den revolver zijn vrouw en kinderen
dood en doorstak daarop zichzelf
commandant Miyka volgde zijn voor
beeld. De Jappanners die na de moord
partij nog levend werden aangetroffen,
werden naakt, in de gevangenis gewor
pen, mishandeld en tot dwangarboid
gedwongen. Wat verder met hen
gebeurde is boven medegedeeld.
Niemand werd gespaard, behalve een
kind en 15 vrouwen die naar andere
plaatsen waren ontkomen. Enkele
bolsjewiki, die ervoor pleitten de
gevangenen in vrijheid in stellen,
werden voor dit .pacifisme" met den
dood gestraft. De lijken der Japanners
werden in gruwelijk verminkten toe
stand teruggevonden, die der vrouwen
het ergst. In het geheel zijn ook
duizenden Russen vermoord geworden,
iD dat heerlijke Carolina is 't mogelijk,
dat dit al acht jaar is geleden
hongerde ik naar liefde. Dat begreep
jij dadelijk. Maar wat zou je zeggen,
als ik je vertelde dat 't nog zoo is
erger nog, omdat ik de liefde heb
bezeten en weer verloren. Als je t
wist zou je misschien zeggen dat ik een
slechte vrouw ben. Ben ik dat? Ik
weet 't waarlijk niet!
Twee jaar voor ik je ontmoette waren
mijn vaders financiën in de war geraakt.
Hij was een hulpvaardig, loyaal man
PD had anderen te veel vertrouwd. Die
eigenschappen kosten hem zijn fortuin
eu zijn leven.
Hij werkte hard om de ramp te her
stellen doch 't lukte hem niet. Dit dood
de iets in hem, ik denk zijn trots. Hij
stierf kort daarna aan een hartziekte en
liet. zoo goed als niets na. Mijn moeder
bad een klein inkomen van zich zelf,
vijfduizend dollars geloof ik maar wat
beteekende dat voor haar, die aan de
grootste weelde gewend was Zij deed
baar best, maar steeds waren er schulden.
Zij sprak het nooit uit, maar ik zag het
aan haar oogen dat zij v*oor mij hoopte
op een rijken man, die ons uit de
ellende zon helpen.
Wij trokken naar dat badplaatsje in
Noord Caroline omdat daar de voorname
lui kwamen. Ik had jeugd, schoonheid
en charme en ik werd ais 'c ware te
koop aangeboden. Had iemand dit
o.a. de president van de Zemstwe
Shorkonikoflf, de vice-pesident, talryke
studenten van beiderlei kunnen en in
het algemeen de intellectueelen en
bezittende klasse. Langzamerhand
keeren de Russische vluchtelingen
weer terug, maar het verschaffen van
huisvesting aan soldaten en burgers is
moeilijk, daar zeowel Nikolajefsk als de
omliggende dorpen door de bolsjewiki
voor hun vlucht totaal verbrand en
met den grond gelijk gemaakt werden.
Wie is Wrangel i
In de .Deutsche Allgem. Ztg." geeft
Horst Leonard de volgende schets over
den levensloop van den 35-jarigen
generaal.
Wrangel, die van afkomst Duitscher
is, maar in Rusland werd opgevoed,
schijnt de goede eigenschappen van
beide volken in zich vereenigd te
hebben. Trouw volgde hij zijn keizer
in den wereldoorlogtrouw aan zyn
soldateaeed trok hij togen zijn stam
broeders te velde. De jonge luitenant
was na korten tijd reeds ritmeester
zijn eskadron volgde hem blindelings,
waar hy ook heenging. Zijn meesle
pende dapperheid en zijn buitengewone
gave om ook met den eenvoudigen
man om te gaan, maakten dat hij ook
na de revolutie spoedig weer een voor
aanstaande plaats innam, toen in den
zomer van 1918 het leger der Don-
kozakken gevormd werd en Kornflow
en Denikin een vrijwilligersleger bijeen
brachten en het noordelijk deel van
deu Kaukasus van bolsjewiki trachten
te bevrijden.
ronduit gezegd, dan zon moeder veront
waardigd dit hebben ontkend.
Wij bleven daar omdat wij met weg
konden.
Toen ontmoette ik jou.
Ik geloof oprecht, Herbert, dat als je
mij niet hadt ontmoet, je 't nooit tot iets
zou hebben gebracht, met al je talenten.
Misschien werd ik geboren om jou te
helpen. Ik bracht in je leven den adem
van de groote wereld, daar buiten de
wereld, die jij nooit hadt gezien, wier
bestaan je nauwelijks vermoedde. Je
was zoo jong, jonger nog dan ik.
Misschien was 't juist daardoor dat je
mij liefhad.
Ik kwam om jou lief te hebben. Een
wonder, nieuw gevoel groeide in je
hart. Den eersten avond dat je mij
kuste, beefde ik als jij, maar mijn hart
was rustig, sereen. Ik wist welke
heerlijke schoonheid over mij was
gekomen. Ik dacht niet aan mij z^ve
ik dacht aan jou, aan je toekomst, aan
de kostelijke talenten die waren als een
begraven schat. Ik besloot, je de hulp
te geven, die ik te geven had. Ik
voelde mij ooeindig ouder aan ervaring
ik voelde mij bijna als een moeder.
Zoo gaat 't elke vrouw, die waarlijk
liefheeft.
Dien eersten avond zal ik nooit ver
geten. Ik was heel stil.
Wordt vervolgd.}
