\o. 9. 36e Jaar Woensdag 5 Mei 1920, Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. J. C. VINK - Axel. Een bond van Spaarders? FEUILLETON. ens Binnenland. COURANT. rüt biaa verscnijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 75 Cent; franco per post 877s Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent DRUKKER—UITGEVER Bureau Markt C 4. Telefoon Kr. 5®. - Poitbei 6. ADVERTENTIBN van 1 tot 5 regels 90 Cent; voor eiken regei meer 10 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdasr- m YrtJdagvoorjmtddag ELF ure. Onder het opschrift „de nood der kleine renteniers" wordt door iemand uit 's Gravenbage aan de spaarders van Nederland een schrijven gericht met het doel zich in een bond te vereenigen ten einde ook gezamenlijk voor hunne belangen op te komen. Nu, waar tegenwoordig iedereen, die zich in de verdrukking gevoelt, door middel van de organisatie en meestal met veel succes daarin verbetering tracht te brengen, daar is het geen wonder, dat ook zy, die voor eenige jaren door middel van een matige rente in hunne dagelijksche behoelte konden voorzien en daarmede thans te kampen hebben, ook naar middelen zoeken tot vermindering van de zorgen, die zij meenden te hebben afgelegd. Want indien ergens nood geleden wordt, dan is het zeker wel bij de kleine renteniers, die op alles moeten bezuinigen en bekrimpen. De meesten hunner zijn effectenbezitters, en heb ben door bijna waardeloos worden van Russische fondsen en anderen hun vermogeu en inkomsten danig zien I verminderen. Wat wordt nu gedaan om dien nood eenigszins te lenigen Niets 1 Integendeel worden deze menschen in de belasting zwaarder getroffen dan anderen. Daar is b.v. de gedwongen leening. Bezit men I ƒ25.000 waarvan men mogelyk ƒ800 a 1000 rente maakt, indien er ver schillende effecten by zijn, die geen rente geven, dan moet men voor 100 daarin deelnemen. Heeft men een salaris van 10.000, dan moet men ook 100 inschrijven. Is die regeling billijk Iemand die 10.000 salaris heeft zal zeer gemakkelijk daarvan 100 kunnen afzondereu. Voor iemand, die 800 a f 1000 inkomen heeft is dat onmogelijk. Hij moet leenen of ver- koopen. De noteeriDg is echter mo menteel pl.m. 88°/», alzoo een verlies van 12 plus kosten van verkoop. Voor iemand, die b.v. 80,000 bezit en mogelijk 3200 of minder maakt, beteekent dit een verlies van 125. Alzoo een extra belasting voor de kleine renteniers, terwijl degenen, die loon of salaris hebben tot en met negen duizend negen honderd en negentig gulden daarvan zijn vrijge steld. Met de belangen der renteniers wordt geen rekening gehouden. Zij worden vergeten. Maar nu vraagt men, wordt het geen tijd, dat ook gij, Spaarders, voor uwe belangen moet opkomen. Zijn er geen middelen om uw nood eenigszins te lenigen En het antwoord isZeer zeker zijn er wel middelen, waardoor uw toestand eenigszins verlicht kon worden. Misschien dat de meeste spaarders hun penningen belegd heb ben in gemeente provincie en staats leeningen, bypotheekhanken, enz. Gy hebt uw geid geleend aan gemeente en staat, opdat die daarvoor konden bouwennuttige instellingen, zooals scholen en andere inrichtingen van gen- elds- eens safe- ring uder ijft.) jvei 29) - Kunt ge wellicht mijne fijne wasch opdoen Neen, antwoordde ze zeer beslist. Daarvoor zijn we niet ingericht Hier is een witte zakdoek, ging i voort. Kuut ge er mij ook eeD half dozijn bezorgen en klaarmaken Ze bekeek den doek en zeide Met genoegeD en ik zal ze zeer netjes zoomen Tot mijn eigen beschaming moest ik nu toch geld te voorschijn halen, ofschoon ik eerst gezegd had, geen bij mij te hebben. Koop zes zulke zakdoeken, ging i voort. Kunt ge er voor Zondagavond drie klaarmaken Ze beloofde betik gaf haar nog iets voor hare moeder en zeide haar, dat ik er vandaag niet op ingelicht was, maar Zondag meer zou kunnen doen. Ze dankte mij innig; het scheen haar te verheugen, dat ik haar werk gegeven had want nog eens zeide ze, hoe neijes ze de doeken zou naaien. Ja, als mij niet vergis, vroeg ze mij ook, of ze er niet een Engelschen zoom aan mocht leggen. Ik vond alles goed maar toen se nu afscheid wilde nemen, hield i haar nog staande. Iets moet ge nog doen om mij geooegen te geven, zeide ik. Ge koDt het zeker en gemakkelijk. En wat dan vroeg ze. Hoe gaarne wil ik alles voor u doen. Laat mij dezen nijdigen sluier opheffen en uw gelaat zien, opdat ik toch eene enkele herinnering aan dezen avond heb. Ze week achteruit en hield haren sluier vast. Ik bid u, laat dat, hernam ze en scheen eenigszins in tweestrijd met zichzelven. Ge hebt de schoone herinnering aan uwe weldaden. Mijne moeder heeft mij strecg verboden den sluier op te lichten eD, voegde zij erbij ik verzoeke u, ik beu zoo leelyk als de □acht, ge zoudt maar verschrikken Maar deze tegenstand prikkelde mij slechts des te meer een werkelijk leelijk meisje dacht ik, spreekt zoo niet van hare leelykheid ik wilde den sluier grijpen, maar als een aal ontsprong zij den greep Tot Zondag, tot wederzien, riep ze en ijlde heen. Verwonderd keek ik haar na; ongeveer vijftig schreden van my af bleef zij staan, wenkte mij toe met mijnen witten zakdoek en riep met hare zilveren stem Goeden nacht De volgende dagen hield ik mij bezig met. de gedachte, tot welken stand bet meisje wel zou behooren. Hoe levendiger ik mij hare beschaafde taal en haar teeder gevoel voor den geest bracht, des te booger steeg zij in mijne achting. Daarover ten minste wilde ik mij zeker- onderwijs, ziekenhuizen gas- en elec triciteitsfabrieken, enz. Gij hebt daar mede het belang van uw medaburgers gedienden waart met weinig rente tevreden. Nu zijn echter alle levensbehoeften duurder gewordenuwe uitgaven gestegen. Van uw kapitaaltje zoudt gij thans meer rente kunnen maken, 5°/0. Maar nu staat het vast, en men betaalt u 4% ot minder. Ook geeft men U het geleende geld niet terug, tenzij gij bij toeval eens uitloot. Nu zal men u tegenwerpen,Ja, gij hebt uw geld toch uitgeleend a 4%i en de voorwaarden waren U bekend" Volkomen waar. Maar even waar is het dat de onderwijzer, de ambtenaar en ieder die een openbare betrekking bekleedt en deze vóór 1914 aanvaardde, bekend was met salaris en voorwaar den daaraan verbonden. Maar de tyden zyn veranderd. Zy konden met hun salaris niet rondkomen, voorwaar den werden gewyzigd, salarissen ver hoogd. Evenzoo zijn de pensioenen gewijzigd. De duurte der tyden heeft wyziging gebracht in hun voorwaarden. Wat nu geldt voor de ééne groep burgers, zal ook moeten gelden voor de andere. De spaarders hebben dus ook recht op volle rente, die het geld thans doet. Evenals de rentenier zyn belastingpenningske bijdraagt aan de salarisverhooging der ambtenaren, zullen ook deze gaarne bijdragen aaE de rechtmatige rentevergoeding dei- spaarders. Wat geldt voor gemeente en staatsobligatiën, geldt evenzeer voor hypotheekbanken enz. En recht voor allen, ook voor de in verdrukking gekomen spaarders moet toch geen holle klank zijn. Om echter den rechtvaardigheidszin voldoende te doen doordringen, moeten de spaarders zich vereenigen tot een bond, en wanneer men dan komt, niet met tientallen, maar met honderden en duizenden, daa zal men naar u luiste ren, en uw even rechtvaardige eisch als die der andere burgers zal worden ingewillgd. Het zou een tijdelijke maatregel kannen zijn. Zoodra de toestanden weer normaal worden, salarissen en levensvoorwaaraen weer gelijk vroegerdan zou ook de rente dadelijk weer verlaagd kunnen worden. Hun die hieraan willen medewerken wordt verzocht, naam ea adres schrif telijk in te zenden aan den heer W. A. Oudshoorn, Bezuidenhoutsche weg 397. heid verschaffen, dit nain ik my voor en ik besloot mij niet meer zoo te laten afschepen, als met den sluier. De Zondag kwam. Ge zult u dien namid dag nog herinneren Faldner, toen wij met de vrienden te Moutmorrency in den tuin des grooten dichters zateu. Gij wildet laat in den nacht naar huis rijden en ik drong er steeds op aan, om vroeg huiswaarts te keereD en toen gij bleeft, ging ik, in weerswil van uw gebrom toeh heen. Wel geloofdat ge toen niet, wat ik voorgaf, namelijk, dat ik de nachtlucht niet kon verdragen maar dat ik mij begaf naar eene samen komst met de bedelares van de Pont des Arts kondt ge ook niet denken. Ditmaal was zij het eerst ter plaatse en daar zij mij de zakdoeken brengen moest, was zij reeds bang geworden, dat ik haar had misgeloopeu en zou danken, dat zij geen woord had gehouden. Met byna kinderlijke vreugde en, naar het mij toescheen, met nog grooter vertrouwen dan te voren praatte zij, terwijl ze mij bij het schijnsel van een straatlantaarn de zakdoeken liet zien. Ze scheen er mede ingenomen te zijn, dat ik haar fijn werk prees. Ziet ge, ook uwen naam heb ik er op geteekeud, zeide zij, terwijl ze mij het sierlijke E. v. F. in den hoek wees. Toen wilde ze mij eene hoeveelheid zilvergeld als overschot teruggeveu en slechts rnijoe stellige verklaring, dat se my daardoor Het onderwas van Prinses Juliana Het onderricht van de Prinses, dat tet dusverre klassikaal gegeven werd, zal met het einde van den loopenden cursus de grens van het gewone lager onderwys hebben bereikt. De school klasse der Prinses wordt dan ontbonden. Met hetalgemeeD vormend onderwys, dat de inleiding zal zijn tot' het hooger onderwys, zal de Prinses eerder gereed moeten zyu, dan by de andere leer lingen het geval is. Het zal daarom in het vervolg hoofdzakelijk door pri vaat onderwys worden gegeven. beleedigde, kon haar bewegen, het als arbeidsloon aan te nemen. Ik bestelde opnieuw werk, omdat ik zag, dat sulk eene wijze van geven voor het teedere gevoel van het meisje aan genamer was, en ditmaal waren het hemdstrooken en manchetten, die ik bestelde. Hare moeder was niet zieker geworden, maar kon het bed nog niet verlaten. Deze toestand scheen haar echter reeds te troosten. Toen we over hare moeder uitgepraat waren, waagde ik het haar ronduit naar hare omstandig heden te vragen. De geschiedenis, die ze mij in weinige woorden verhaalde, is in Frankrijk zoo alledaagse!), dat ze bijna iederen arme tot uithangbord dienen moet. Haar vader was officier geweest bij het groote leger was na de eerste herstelling der Bour bons op half geld gezet, had naderhand gedurende de regeering van honderd dagen weder partij gekozen en was bij Mont Saint Jean onder de gardes geval len. Hij moest tamelijk onvoorzichtig gehandeld hebben, want zijne weduwe verloor het pensioen en leefde van dien tijd af aan arm en ellendig. Gedurende de laatste twee jaren hadden ze m st geleefd van den verkoop hunner geringe have en waren nu juist gekomen tot dien uitersten graad van ellende, wanneer den arme niets overblijft dan de wereld te verlaten. WordA twvolgd).

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1920 | | pagina 1