\o. 9.
36e Jaar
Woensdag 5 Mei 1920,
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Een bond van Spaarders?
FEUILLETON.
ens
Binnenland.
COURANT.
rüt biaa verscnijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 75 Cent; franco per post 877s Cent.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon Kr. 5®. - Poitbei 6.
ADVERTENTIBN van 1 tot 5 regels 90 Cent; voor
eiken regei meer 10 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdasr- m YrtJdagvoorjmtddag ELF ure.
Onder het opschrift „de nood der
kleine renteniers" wordt door iemand
uit 's Gravenbage aan de spaarders
van Nederland een schrijven gericht
met het doel zich in een bond te
vereenigen ten einde ook gezamenlijk
voor hunne belangen op te komen.
Nu, waar tegenwoordig iedereen,
die zich in de verdrukking gevoelt,
door middel van de organisatie en
meestal met veel succes daarin
verbetering tracht te brengen, daar is
het geen wonder, dat ook zy, die voor
eenige jaren door middel van een
matige rente in hunne dagelijksche
behoelte konden voorzien en daarmede
thans te kampen hebben, ook naar
middelen zoeken tot vermindering van
de zorgen, die zij meenden te hebben
afgelegd.
Want indien ergens nood geleden
wordt, dan is het zeker wel bij de
kleine renteniers, die op alles moeten
bezuinigen en bekrimpen. De meesten
hunner zijn effectenbezitters, en heb
ben door bijna waardeloos worden van
Russische fondsen en anderen hun
vermogeu en inkomsten danig zien
I verminderen.
Wat wordt nu gedaan om dien nood
eenigszins te lenigen
Niets 1 Integendeel worden deze
menschen in de belasting zwaarder
getroffen dan anderen. Daar is b.v.
de gedwongen leening. Bezit men
I ƒ25.000 waarvan men mogelyk ƒ800
a 1000 rente maakt, indien er ver
schillende effecten by zijn, die geen
rente geven, dan moet men voor
100 daarin deelnemen. Heeft men
een salaris van 10.000, dan moet men
ook 100 inschrijven. Is die regeling
billijk
Iemand die 10.000 salaris heeft
zal zeer gemakkelijk daarvan 100
kunnen afzondereu. Voor iemand, die
800 a f 1000 inkomen heeft is dat
onmogelijk. Hij moet leenen of ver-
koopen. De noteeriDg is echter mo
menteel pl.m. 88°/», alzoo een verlies
van 12 plus kosten van verkoop.
Voor iemand, die b.v. 80,000 bezit en
mogelijk 3200 of minder maakt,
beteekent dit een verlies van 125.
Alzoo een extra belasting voor de
kleine renteniers, terwijl degenen,
die loon of salaris hebben tot en met
negen duizend negen honderd en
negentig gulden daarvan zijn vrijge
steld. Met de belangen der renteniers
wordt geen rekening gehouden. Zij
worden vergeten.
Maar nu vraagt men, wordt het geen
tijd, dat ook gij, Spaarders, voor uwe
belangen moet opkomen. Zijn er geen
middelen om uw nood eenigszins te
lenigen En het antwoord isZeer
zeker zijn er wel middelen, waardoor
uw toestand eenigszins verlicht kon
worden. Misschien dat de meeste
spaarders hun penningen belegd heb
ben in gemeente provincie en staats
leeningen, bypotheekhanken, enz. Gy
hebt uw geid geleend aan gemeente
en staat, opdat die daarvoor konden
bouwennuttige instellingen, zooals
scholen en andere inrichtingen van
gen-
elds-
eens
safe-
ring
uder
ijft.)
jvei
29) -
Kunt ge wellicht mijne fijne wasch
opdoen
Neen, antwoordde ze zeer beslist.
Daarvoor zijn we niet ingericht
Hier is een witte zakdoek, ging i
voort. Kuut ge er mij ook eeD half
dozijn bezorgen en klaarmaken
Ze bekeek den doek en zeide Met
genoegeD en ik zal ze zeer netjes zoomen
Tot mijn eigen beschaming moest ik
nu toch geld te voorschijn halen, ofschoon
ik eerst gezegd had, geen bij mij te
hebben.
Koop zes zulke zakdoeken, ging i
voort. Kunt ge er voor Zondagavond
drie klaarmaken
Ze beloofde betik gaf haar nog iets
voor hare moeder en zeide haar, dat ik
er vandaag niet op ingelicht was, maar
Zondag meer zou kunnen doen. Ze
dankte mij innig; het scheen haar te
verheugen, dat ik haar werk gegeven
had want nog eens zeide ze, hoe neijes
ze de doeken zou naaien. Ja, als
mij niet vergis, vroeg ze mij ook, of ze
er niet een Engelschen zoom aan mocht
leggen. Ik vond alles goed maar toen
se nu afscheid wilde nemen, hield i
haar nog staande. Iets moet ge nog
doen om mij geooegen te geven, zeide
ik. Ge koDt het zeker en gemakkelijk.
En wat dan vroeg ze. Hoe gaarne
wil ik alles voor u doen.
Laat mij dezen nijdigen sluier opheffen
en uw gelaat zien, opdat ik toch eene
enkele herinnering aan dezen avond heb.
Ze week achteruit en hield haren
sluier vast. Ik bid u, laat dat, hernam
ze en scheen eenigszins in tweestrijd
met zichzelven. Ge hebt de schoone
herinnering aan uwe weldaden. Mijne
moeder heeft mij strecg verboden den
sluier op te lichten eD, voegde zij erbij
ik verzoeke u, ik beu zoo leelyk als de
□acht, ge zoudt maar verschrikken
Maar deze tegenstand prikkelde mij
slechts des te meer een werkelijk leelijk
meisje dacht ik, spreekt zoo niet van
hare leelykheid ik wilde den sluier
grijpen, maar als een aal ontsprong zij
den greep Tot Zondag, tot wederzien,
riep ze en ijlde heen. Verwonderd keek
ik haar na; ongeveer vijftig schreden
van my af bleef zij staan, wenkte mij
toe met mijnen witten zakdoek en riep
met hare zilveren stem Goeden nacht
De volgende dagen hield ik mij bezig
met. de gedachte, tot welken stand bet
meisje wel zou behooren. Hoe levendiger
ik mij hare beschaafde taal en haar
teeder gevoel voor den geest bracht, des
te booger steeg zij in mijne achting.
Daarover ten minste wilde ik mij zeker-
onderwijs, ziekenhuizen gas- en elec
triciteitsfabrieken, enz. Gij hebt daar
mede het belang van uw medaburgers
gedienden waart met weinig rente
tevreden.
Nu zijn echter alle levensbehoeften
duurder gewordenuwe uitgaven
gestegen. Van uw kapitaaltje zoudt
gij thans meer rente kunnen maken,
5°/0. Maar nu staat het vast, en men
betaalt u 4% ot minder. Ook geeft
men U het geleende geld niet terug,
tenzij gij bij toeval eens uitloot. Nu
zal men u tegenwerpen,Ja, gij
hebt uw geld toch uitgeleend a 4%i
en de voorwaarden waren U bekend"
Volkomen waar. Maar even waar is
het dat de onderwijzer, de ambtenaar
en ieder die een openbare betrekking
bekleedt en deze vóór 1914 aanvaardde,
bekend was met salaris en voorwaar
den daaraan verbonden. Maar de
tyden zyn veranderd. Zy konden met
hun salaris niet rondkomen, voorwaar
den werden gewyzigd, salarissen ver
hoogd. Evenzoo zijn de pensioenen
gewijzigd.
De duurte der tyden heeft wyziging
gebracht in hun voorwaarden.
Wat nu geldt voor de ééne groep
burgers, zal ook moeten gelden voor
de andere. De spaarders hebben dus
ook recht op volle rente, die het geld
thans doet. Evenals de rentenier zyn
belastingpenningske bijdraagt aan de
salarisverhooging der ambtenaren,
zullen ook deze gaarne bijdragen aaE
de rechtmatige rentevergoeding dei-
spaarders. Wat geldt voor gemeente
en staatsobligatiën, geldt evenzeer voor
hypotheekbanken enz.
En recht voor allen, ook voor de in
verdrukking gekomen spaarders moet
toch geen holle klank zijn. Om echter
den rechtvaardigheidszin voldoende te
doen doordringen, moeten de spaarders
zich vereenigen tot een bond, en
wanneer men dan komt, niet met
tientallen, maar met honderden en
duizenden, daa zal men naar u luiste
ren, en uw even rechtvaardige eisch
als die der andere burgers zal worden
ingewillgd. Het zou een tijdelijke
maatregel kannen zijn. Zoodra de
toestanden weer normaal worden,
salarissen en levensvoorwaaraen weer
gelijk vroegerdan zou ook de rente
dadelijk weer verlaagd kunnen worden.
Hun die hieraan willen medewerken
wordt verzocht, naam ea adres schrif
telijk in te zenden aan den heer W. A.
Oudshoorn, Bezuidenhoutsche weg 397.
heid verschaffen, dit nain ik my voor
en ik besloot mij niet meer zoo te laten
afschepen, als met den sluier. De
Zondag kwam. Ge zult u dien namid
dag nog herinneren Faldner, toen wij
met de vrienden te Moutmorrency in
den tuin des grooten dichters zateu.
Gij wildet laat in den nacht naar huis
rijden en ik drong er steeds op aan, om
vroeg huiswaarts te keereD en toen gij
bleeft, ging ik, in weerswil van uw
gebrom toeh heen. Wel geloofdat ge
toen niet, wat ik voorgaf, namelijk, dat
ik de nachtlucht niet kon verdragen
maar dat ik mij begaf naar eene samen
komst met de bedelares van de Pont
des Arts kondt ge ook niet denken.
Ditmaal was zij het eerst ter plaatse en
daar zij mij de zakdoeken brengen moest,
was zij reeds bang geworden, dat ik
haar had misgeloopeu en zou danken,
dat zij geen woord had gehouden. Met
byna kinderlijke vreugde en, naar het mij
toescheen, met nog grooter vertrouwen
dan te voren praatte zij, terwijl ze mij
bij het schijnsel van een straatlantaarn
de zakdoeken liet zien.
Ze scheen er mede ingenomen te zijn,
dat ik haar fijn werk prees. Ziet ge,
ook uwen naam heb ik er op geteekeud,
zeide zij, terwijl ze mij het sierlijke E.
v. F. in den hoek wees. Toen wilde
ze mij eene hoeveelheid zilvergeld als
overschot teruggeveu en slechts rnijoe
stellige verklaring, dat se my daardoor
Het onderwas van Prinses Juliana
Het onderricht van de Prinses, dat
tet dusverre klassikaal gegeven werd,
zal met het einde van den loopenden
cursus de grens van het gewone lager
onderwys hebben bereikt. De school
klasse der Prinses wordt dan ontbonden.
Met hetalgemeeD vormend onderwys,
dat de inleiding zal zijn tot' het hooger
onderwys, zal de Prinses eerder gereed
moeten zyu, dan by de andere leer
lingen het geval is. Het zal daarom
in het vervolg hoofdzakelijk door pri
vaat onderwys worden gegeven.
beleedigde, kon haar bewegen, het als
arbeidsloon aan te nemen.
Ik bestelde opnieuw werk, omdat ik
zag, dat sulk eene wijze van geven voor
het teedere gevoel van het meisje aan
genamer was, en ditmaal waren het
hemdstrooken en manchetten, die ik
bestelde. Hare moeder was niet zieker
geworden, maar kon het bed nog niet
verlaten. Deze toestand scheen haar
echter reeds te troosten. Toen we over
hare moeder uitgepraat waren, waagde
ik het haar ronduit naar hare omstandig
heden te vragen.
De geschiedenis, die ze mij in weinige
woorden verhaalde, is in Frankrijk zoo
alledaagse!), dat ze bijna iederen arme
tot uithangbord dienen moet. Haar vader
was officier geweest bij het groote leger
was na de eerste herstelling der Bour
bons op half geld gezet, had naderhand
gedurende de regeering van honderd
dagen weder partij gekozen en was bij
Mont Saint Jean onder de gardes geval
len. Hij moest tamelijk onvoorzichtig
gehandeld hebben, want zijne weduwe
verloor het pensioen en leefde van dien
tijd af aan arm en ellendig. Gedurende
de laatste twee jaren hadden ze m st
geleefd van den verkoop hunner geringe
have en waren nu juist gekomen tot
dien uitersten graad van ellende, wanneer
den arme niets overblijft dan de wereld
te verlaten.
WordA twvolgd).