Jaarg.
en,
I o. 86.
Woensdag 4L Februari 1920
35®
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwseh-Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Raadsverslag.
ens
FEUILLETON.
A NT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 75 Cent; franco per post 877s Cent.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon Mr. 58. - Postbox 6.
AUVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 50 Cent; voor
eiken regei meer 10 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag ELF ure.
Zitting van 27 Januari 1920.
(Vervolg).
Dhr. Van de Bilt: Dat kan welzijn,
Baar we vinden toch, dat ze te weinig
etaald worden en daar loopt het over.
kunnen zoo'n adres niet uit zitten
leten.
De voorz. merkt op dat Cornelisse
ok doet uitkomen, dat men een amb-
eDaar ter secretarie met 1800 salaris
proept, waar hij nu dat werk voor
'1300 verricht.
Dhr. Dieleman Er is herhaaldelijk
:u advertentie geplaatst voor commies,
icb he t is nog niet gelukt er een te
misschien omdat het salaris te
tag was gesteld. Hij zou voorstellen
nieuwe oproeping te doen met
|ooger salaris en dit adres zoolang
inhouden.
De Voorz.Dat is goed, maar daar
de menschen in dit adres niet
fede gebaat. Deze beroepen zich op
iun werk.
DielemanAls ze meer werk ver
ichten, moeten ze ook naar boven.
Voorz.Daarem stellen B. en W.
bor hun salaris te verhoogen. Voor
len is de levensstandaard ook verhoogd
ivenals voor ieder ander.
Dhr. de Kraker vraagt of Cornelisse
de taak als chef niet kan waarnemen.
De Voorz. zal niet zeggen, dat het
tiet zou kannen, maar bij den Raad
leeft het idee voorgezeten om een
[ediplomeerd ambtenaar te krijgen.
Dhr. de Kraker zou er voor zijn, dat
pornelisse, als hij het werk doet van
commies, hij dan ook het salaris
3gem
elds'
er naar kreeg.
VoorzMen wil nu het salaris nog
maals verhoogen en als er dan geen
sollicitanten komen, kunnen we nog
zien.
Dhr. Kruysse zou willen voorstallen
een nieuwe oproeping te doen en het
salaris vast te stellen op e n hooger
bedrag. Het gaat op de secretarie niet
zooals het behoort. Er wordt daar
steeds gewerkt met ingeschoven krach
ten, ze zijn niet geschoold. En als
we nu op het idee de Kraker voort
gaan dan moeten we aan halve
krachten het salaris geven van een
volle kracht. Er is op de secretarie
geen enkele, geschoolde kracht aan
wezig.
Dhr. de KrakerDaarom heb ik ook
gevraagd of Cornelisse bekwaam was
om het werk van een chef te doen.
Voorz. Ik heb alle waardeering voor
het werk van Cornelisse en ik erken
dat hij heel wat presteert. Maar hij
zou het niet willen vergelijken met
dat van iemand die ook theoretisch
heeft gestudeerd en de leiding ten
volle ep zich kan nemen.
Spr. die zelf gediplomeerd is en jaren
van practische ervaring heeft, weet
wat het bezit van een diploma betee
kent en wat het zeggen wil op grond
van ervaring in verschillende gemeen
ten en zaken, om leiding te geven aan
de geheele gemeente-administratie. Hy
acht het daarom ook het beste om een
hernieuwde oproeping te doen.
Het voorstel van B en W. tot ver
hooging van salaris wordt hierna met
op één na alg. st. aangenomen. Tegen
stemde de heer Koster.
De Voorz. vraagt alsnu een voorstel
»Wie vermeet zich, mij rekenschap
tan mijne gangen te vragen zeiae hij
met doffe, veranderde stem. Aan zijne
uitspraak bemerkte ik, dat bij een
Treemdeling zijn moest. Een duister
Termoeden kwam bij my op. Kapitein
Di San MontaDjo waagt dit, antwoordde
ik en rukte hem, eer hij er op verdacht
was, den mantel van voor het gelaat
het was mijn vriend TanneDsee.
Daar stood hij als een misdadiger en
kon geen woord spreken. Maar ik had
mijnen degen getjokken en sprakeloos
Tan woede beduidde ik hem, dit ook te
doen. »Ik heb niets by mij dan mijn
dolk* antwoordde hij. Reeds gevoelde
ik lust hem zonder dralen den degen
in het lichaam te stooten, maar toen hij
eenepoo bewegingloos en op alles voorbereid
safe-!Toor mij stond, kon ik het verschrikkelijk
mngl'eit niet volbrengen. Ik had nog zooveel
iiider besef, dat ik hem verzocht mij den
lijft.] 'olgeudeu morgen voor de poorten der
itad rekenschap te geven. Ik bleet voor
de deur staan. Hij stemde toe en ging
tot bepaling van het salaris voor een
commies.
Dhr. Koster vraagt of die sehryvers
dan toch aanblijven.
De Voorz.Neen, alleen Smidt is
voor een jaar benoemd.
Koster Dan stel ik voor het salaris
voor een commies te bepalen op
2000.
De Voorz. wijst er op, dat dit niet
veldoende zal zijn, daar op veel kleinere
gemeenten 2300 wordt aangeboden.
Dhr. de Feijter: We moeten toch
niet te ver gaan, anders is het nog
hooger dan het aanvangssalaris van
den secretaris.
Dhr. KruysseDat is heelemaal
geen bezwaar. Een inspecteur by de
belasting te Terneuzen b.v. heeft min
der salaris dan een ontvanger en is
toch hooger in rang. En we zyn het
er allan over eens, dat het hier niet
goed gaat. Als we naar andere ge
meenten zien, sla je de handen samen.
Te Hoek b.v. doet één man de geheele
administratie, op Zaamslag 2, en hier
zijn er een stuk af vier met nog 2
schrijvers, terwijl toch het meerder
aantal inwoners niet zooveel invloed
heeft op het werk. Daarom zouden
we toch vooruitgaan, als we één goed
bezoldigd ambtenaar hadden in plaats
van al die ingeschoven kraehten.
Voorz.Dan wil misschien #dhr.
Kruysse wel een voorstel doen
Dhr. Kruysse Men zou met 2300
kunnen beginnen. We moeten ze hier
uit Holland toch koopen, daar ze
anders de Schelde niet oversteken.
Dhr. Koster Gehoord dhr. Kruysse
wil ik mijn voorstel in dien zin wijzigen.
Dhr. KruysseJa en dan met de
Lang nog hield ik de wacht, tot
eindelijk de draagkoets voor Laura
gebracht werd en ik haar zag instijgen.
Daarop volgde ik haar laDgzaam naar
hui6. De kwellingen der jaloezie hielden
den slaap uit mijne oogen en daarom
hoorde ik omstreeks middernacht dat
voetstappen mijne deur naderden. Er
werd geklopt. Verwonderd wierp ik
mijnen mantel om en deed de deur
open. Het was de oude dienaar van
Lanra die mij een brief gaf en haastig
weder vertrok.
Senor, voor zulk een brief moge God
u genadiglijk bewarenZij bekende
mij, dat zij den Zwitser bemind had,
lang voor ze mij kende, dat ze uit vrees
voor den toorn harer moeder, die alle
vreemden haatte, hem altyd weerhouden
bad aanzoek om hare haud te doen en
dat ze, gedwongen door de bedreigingen
mijner tante, zich had laten welgevallen
dat ik baar het hof maakte. Alle
schuld nam zij op zich, en zij zwoer
met de duurste eeden, dat Tannensee
mij dikwijls alles had willen bekennen
en slechts daarvaD weerhouden was, door
haar smeeken en hare vrees, dat zy
daarna nog strenger bewaakt zou worden.
Zij vertelde mij een 7erschrikkelyk
geheim, dat de eer der familie zou
bevlekken, als ik haar en deu kapitein
niet behulpzaam was in de vlucht. Zij
bezwoer mij van het tweegevecht af te
zien, want schreef zij, als hij valt, blijft
mij, zijne gade, niets over dan mijzelven
het leven te benemen. Zij eindigde met
een beroep te doen op mijne edelmoe
digheid. Eeuwig zoude zij mij achten,
maar nooit beminnen.
Gij zult toestemmen, dat zulk een
brief als koud water alle liefde kan
dooven. Hy vernietigde ook ten deele
mijnen toorn, maar ik gevoelde mij in
mijne eer gekrenkt, omdat ik bedrogen
was en daarom ging ik op het afgespro
ken uur naar de strijdplaats. De kapitein
moest diep gevoelen hoezeer hij my
beleedigd had. Ofscnoon beter strijder
dan ik, verdedigde hij zich slecht, en
het is zijne schuld niet, dat ik deze
hand hier tusschen duim en wijsvinger,
in zijnen degen sloeg, zoodat ik buiten
staat was verder te vechten. Terwijl
ik .verbonden werd gaf ik hem Laura's
brief. Hij las dien en smeekte mij hem
te vergeven. Ik deed bet met bedrukt
gemoed.
De geschiedenis mijner liefde is ten
einde Don Fröben. Vijf dagen daarna
was Donna Laura met den Zwitser
verdwenen.*
»Ed met uwe hulp?* vroeg Fröben.
»Ik hielp zoo goed als ik kon. Wel
was de smart mijner tante groot, maar
in daze omstandigheden was het beter
bedoeling de tijdelijke krachten zoo
gauw mogelijk af te schaffen. We
hebben dan toch nog een secretaria
met 3 klerken. Er is nu eenmaal te
veel personeel, en daar is niets aan te
doen, maar we kannen toch zorgen,
dat die halve krachten niet blijven
hangen, zooals steeds is gebeurd. En
daarom hebben we niets dan halve en
kwartkrachten.
Met alg. st. wordt besloten een nieuwe
oproeping te doen op een salaris van
2300.
V. Verzoek van den Ned. Bond van
Gem.-ambtenaren te 's Gravenhage om
aan de ambtenaren bij bet bestuur en
de administratie der gemeente een
maand extra-salaris uit te keeren.
Adressanten gronden hun verzoek
o. m. op het feit, dat waar aan de rijks
ambtenaren en onderwijzers die uitkee-
ring geschiedde, ook de gemeenteamb
tenaren met spanning hierop wachten
dat geen enkele categorie van ambte
naren zoo met werk overladen is, wat
onvoldoende beloond werd, terwijl de
zorgen voor de gezinnen belangrijk
toenamen.
B. en W. stellen voor afwijzend te
beschikken op het verzoek, mede in
verband met het voorstel onder punt IV.
De Voorz. zegt, dat B. en W. het
beter vinden om de jaarwedden te
verhoogen, dan die door extra giften
aan te vullen.
Dhr. Kruysse constateert met genoe
gen, dat B. en W. het standpunt ver
laten hebben, dat als een bond ver
zoeken of requesten inzendt, deze voor
kennisgeving zullen worden aange
nomen.
dat ze hare dochter nooit wederzag, dan
dat schande over het huis kwam.*
»Edele man! Hoe eindeloos veel moet
dit u gekost hebben Waarlijk, het was
eeDe harde beproeving
»Dat was het,* aDtwoordd«e de oude
somber lachend. »In het eerst meende
ik, dat de wond nooit zou geuezen,
maar de tijd doet veel mijn vriend!
Nooit zag ik haar weer, nooit heb ik
meer van haar gehoord. Eens nog
spraken de couranten van den overste
Tannensee, als van een dapper man, die
onder de troepen van Napoleon, in den
slag van Brienne den vijand lang weer
stand had geboden. Of dit dezelfde was,
of Laura nog leelt, ik kan het het u niet
zeggen.
Toen ik echter hier ter stede kwam,
toen ik deze galerij bezocht eD na
twintig lange jaren mijne Laura weder
zag, wederzag geheel als in de dagen
harer jeugd, toen begonnen de oude
wonden weder te bloeden en nu, ge
weet, ik bezocht haar dagelijks.
Met gepasten ernst, gelijk het den
hofmeester van een vorst, een man uit
een oud CastiliaaDsch geslaeK betaamt,
had Don Pedro di San MontaDjo Liger
zijne geschiedenis verhaald.
Wordt vervolgd.)
