Woensdag 15 October 19111. 55® i 1 MJ J .,*0. oo. Nieuws- en Advertentieblad voor Ze euwsch-Vlaan deren. J. C. VDÏK - AxeL Binnenland. Allerlei. - Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 75 Centfranco per post 871/» Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER Bureau Markt C 4. Telefoon Kr. 56. - Poetbox O. ADVERTENTIES van 1 tot 5 regels §0 Cent; voor eiken regel meer 10 Cent. Groote letters werd«o naar plaatsruimte berekend. AdvertenttBn worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag TWAALF ore. Zeven milliard voor onze West. 't Is een groot bedrag lezer. De Ver- eenigde Staten rammelen er mee en denken, dat wij Hollanders, die immers zoo op bet geld gesteld beeten te zijn, er van watertanden. Zeven duizend maal een millioen gulden, inderdaad, het is geen klein kapitaaltje zegt de „Fin. Revue". Toch blijven de politieke hooge oomes er Siberisch bij. Zy zijn het in elkaar draaien van nieuwe belasting-wetten zoo gewend, dat zij bet zonde en jammer zouden vinden, wanneer UbcIo Sam het ons thans mogelijk maakte, eens tien jaar heelemaal geen belasting te betalen entoch je schulden af te doen. Zeker, we zouden „onze" Wast dan kwijt zijn. Maar wat voor deugd hebben wy de laatste jaren aan „onze" West beleefd. Het doet ons genoegen, dat er een politieke partij is, die naar wij vernemen, voor dit plan gewonnen is. Eu het merkwaardigste is, dat dit een politieke partij is, die niemand te weinig nationaal bewustzijn zal durven verwijten het is de Christelijk Historische Unie. In haar oificieele weekblad de „Zuid- Hollander" toch laat zij schrijven: „Grooter knoeirommel, grooter bende (dan in de West, Suriname inbegrepen) is werkelijk niet te bedenken. Wat moet Nederland daartegen doen Geen man en geen cent er heen Wg moeten zeggenSuriname voor de De gevaren der aviatiek. Roger Depagniat heeft een interessant werk geschreven over aviatiek, waarin hij ook een uitvoerig overzicht omtrent haar gevaren ingelaöcht heeft, waaruit men Dagaan kan, dat die gevaren steeds vertmnderen. Inll908 wareD er bij7. 5 vliegeniers, die Vamen 1900 K.M. aflegden. Een hunner moest zijn koene vlucht met den dood bekonpeD. In 1910 legden reeds 500 aviateurs met elkander 690.000 K.M. af; het aan tal dooden, dat aan 't einde van het jaar te betreuren viel, beliep slechts 29. In 1912 doorkliefden 58.000 vliegeniers het luchtruim de afgelegde afstand be droeg circa twintig millioen K.M. Hon derd acht en veertig mannen vonden daarby den dood. Recaputileerend zien we, dat er in 1908 één slachtoffer op de de 1600 K M. was, iD 1910 was het aantal gedaald op éên op de 33.000 K. M. en in 1912 een doode op 140.000 K.M. Over de oorlogsperiode konden we geen statistieken gepubliceerd vinden. Maar uit het bovenstaande blijkt genoeg zaam dat de aviatiek vooruit gaat en en dat vliegenier Weymann's verklaring in de »Le Tempsc, dat het weldra moeilijker zal zijn een auto te besturen Surinamers, of..... de beele boel ver- koopen". En dan vervolgt de Zuid-Hollander", geen provinciaaltje, maar een officieel blad van een door en door degelyke en door en door nationale politieke partij „Het woord dat ik den laatsten tijd uit veler mond opvingWaarom ver koopen we de West niet? Waarom ontdoen we ons niet van Curasao, Aruba, Bonaire, eilanden met een half Nederlandsche, half Neger bevolking, waar onzedelijkheid welig tiert, die we toch niet behoorlijk besturen kunnen, en waar Amerika milliarden voor geven wil? Men zegt: 5 A 7 milliard. Als dat gebeurde waren we ineens van onze heele oorlogsschuld en van alle crisislast af. Waarom niet Gedoogt onze nationale waardigheid niet, zegt men. 't Is misschien heel onwaardig van me, maar ik kan het niet zien. Ik dacht dat het verstandig was niet verder te springen dan onze polsstok lang is. In het gewone leven nóèmt men dat tenminste verstandig. Waarom zou het dan niet kunnen, niet mogen Als we ons land er mee uit de nesten hielpen en die verre eilanden aan een krachtig bestuur, waarvan de leiding dichtbij zit? Neen, ik snap het niet. Misschien wil een ander wel eens zeggen wat er eigenlijk tegen is". Iets voor leegloopers. Als ik niet meer weet wat ik begin nen moet, schryft de Amsterdammer dagboekschrijver in de Tel. word ik bemiddelaar in stakingen. Dat is een dan een vliegmachine wellicht bewaar heid zal wordeD. Volhouden. Op zijn talrijke reizen bezocht de beroemde Engelsche predikant Spurgeon een klein dorp in Schotland. Hij betrad het juist, toieu de school uitging, welke vlak bij de kerk stond. Een stuk of twaalf kleiDe joDgens stormden in razendeu ren de schoolpoort uit en de torendeur van de kerk in om yliugs met man en macht aan het klok- ketouw te hangen en zoodoende door trekken de klokken boven in de hoogte in beweging te brengen. Doch al hun pogen bleef vrachteloos. Het hoofd van de school keek glim lachend (oe, bleef kalm tegen de deur met de armen over elkander geslagen leunen hij verroerde geen hand en liet de jongens rustigjes tobben. Nadat Spurgeon dat een paar minuten had aangezien, werd hem meesters on verschilligheid wel wat te machtig en hij riep hem dan ook driftig toe »Maar ziet dau niet, dat dit een veel te zwaar werk is voor die jonge kinders Waarom doet u het zelf niet ot helpt tenminste een handje dat is toch niet te veel gevergd zon ik meenenv. De aangesprokene wendde zich mstig tot den hem onbekenden predikant en antwoordde laconiek >Geloof me, als ik u zeg, dat dit werkje de grootste beloo- prachtig vak. Je begint met de stakers by je te roepen en vraagt ze hun minimum-eiscben. Zij leggen die over. Je kijkt ze niet aan. Daarop ontbied je de patroons, vraagt ze han maximum- concessies. Die kijk je evenmin aan. Daarop laat je ze allebei tegelyk bij je komen. Je steekt een sigaar op van den leider der werkgevers en begint aldus Dit zijn dus uw maximum-conces sies En daar wijkt u geen duimbreed van af Geen duimbreed zeggen de patroons. Voortreffelijk, zeg je. En dit zyn nu uw mmimum- eisehen? vraag je den stakers. En daar staat u op als op een rots Als op een rotsantwoorden de arbeiders. Schitterend, zeg je. Dan zet je een wijs gezicht, je doet een paar nadenkende trekken aan je sigaar en je zegt Daar moet ik over peinzen. Je laat ze de deur uit en gaat op kosten van de gezamenlijke strijdkassen lunchen. Je luncht stevig, want het vraagstuk is moeilyk. Je dineert ook op kosten van de partijen. Als je dan de oplossing van het geschil nog niet hebt, ga je voor hun rekening naar Flora of de Monnaie. Dan roep je ze den volgenden dag weer bij elkaar. Je vraagt ze opnieuw eu het blijkt, dat ze nog altijd geen duimbreed geweken zijn, dat ze nog altijd op een rots staan. En zegt Precies wat ik dacht. ning voor mijn jongens is. Als ze goed oppassen mogen zij de klokken luiden. En juist omdat het zoo moeilijk gaat bezit het actractie voor hen.« En zich tot de knapen richtend, moe digt hij ze aan om het niet op te geven. Da joogens spannen zich nog meer in. Ze trekken nog harder, al harder en harder, totdat.... jawel plots de stilte verbroken wordt en de klokken beginnen te beieren, eerst langzaam, onregelmatig, aarzelend, maar allengs komt er gang iD en weldra klinkt het statig gebeier plechtig door de rnimte. Toen wendde de onderwijzar zich nog maals tot den vreemdeling even rustig als te voren tot hem zeggende»Ziet u, dat ze het wel koDden. Alles kan als men maar weet vol te houden. Dat moet de jongens al vroeg leeren, opdat ze als groote menschen het zich zoo onuitwisch baar in het geheugen geprent hebben, dat *de aanhouder winU, dat ze niets opge ven, wat ze zich tot taak gesteld hebben. Spurgeon reikte den onderwijzer de haDd hem dankend voor 't lesje. Kortzichtigheid. Vele kortzichtigen hebben, zooais be kend is, han kwaal te wijten aan de schoolbanken. Dat oordeel wordt gesteund door de resultaten van een proet door prof. Levinsohn, ophthalmotoog te Berlijn destijds gehouden en bevestigde dat kortzichtigheid het gevolg is van de En je wendt je tet de werkgevers e» «egt U betaalt geen cent meer maar.... Hoeraroepen die. En tot de arbeiders zeg je En juilie mogen weer aan het werk gaan, maar Hoeraroepen die. En over een maand ot wat zal ik wel eens wat van me laten hooren. Jullie hebt allebei gewonnen en bier is myn onkosten-rekeuing. Goeiendag Hy kon ook zeggenAls ik niet meer weet wat ik beginnen moet, ga ik met koffieboonen leuren, smokkelen, uit de werkloozenkas naar een Atnster- damsche voetbalmatch en word ik propagandist voor de S. D. A. P. De boter dunrder. De minister van Landbouw heeft de navolgende maximumpryien voor boter resp. in den groottusschen en kleinhandel per 1 kg. in daarbij aange geven verpakkingen vastgesteld Bij verbakking in perkamentpapier in hoeveelheden van 1/3 of 1/i kg. op 3.45, 3.50, ƒ3.70; in andere verpak king of by levering in kleinere hoeveel heden dan 10 kg. ƒ3.41, ƒ346, /3.70. De maximum groot- en tusschenhan- del prijzen galden met ingang van 4 October de maximum-kleinhandel pry- zen met ingang van II October. Onder groothandelpryzen zijn te verstaan franco station van bestemming spoor boot of laatste veer. Nieuwe Kamerleden. Na de heeren Heykoop en De Zeeuw hun benoeming tot wethouder van hangende houding van het hoofd. De geleerde dwong n.l. een paar apen een dergelyke houding als schoolkinderen aan te nemen en dit eenige maanden lang een paar uur daags. Het gevolg was, dat 'n aap, wiens gezicht normaal kon genoemd worden, na de proef merkbaar aan kortzichtigheid leed, ter wijl een aap, die al eenigzins met die kwaal behept was, in veel ernstiger graad bijziende was geworden. Nethuid en oogspieren hadden ook danig onder deu invloed van de kuur geleden. Onze roeping. 't Leven is kort maar we hebben een roeping. Lielde te geven is heilige plicht. Laat ons beminnen, vertroosten en helpen. Op onzen weg zijn tot zegen en licht. Verzuchtingen van een zeeman. AU ik getrouwd beD, zal ik nimmer een wieg in mijn huis dulden. Ik onder vind nu zelf hoe dat dat een uiensch maakt. Wat heeft men hier ving een schilderij in mekaar: Een horizontale lijn; de ruimte daarboven blauw, onder de lijn groen en op de lijn een halve cirkel van rood met geel, klaar is je lanschap op zee Dat hei thnis wel eens regent, begrijp ik, maar dat het hier op den Oceaan regent, vind ik overdaad.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1919 | | pagina 1