m. 43.
Woensdag 3 September 1919
35e «laars».
i!.MJÉJI
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 75 Cent; franco per post 871/, Cent.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon Mr. 56. - Poiföox 6.
tot 5 regels §0 Centveer
Grcote letters worden naar
ADVERTENTIEN van 1
eiken regel meer 10 Cent.
plaatsruimte berekend.
Advortentfên worden /«mm ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagmiddag TWAALF are.
Toenadering der volkeren.
Het vasthouden der Duitsche krijgs
gevangenen door de Entente werdt in
Duitschland beschouwd als een aoode-
looze wreedheid. En al maanden lang
roepen de bladen van alle kleur en
gezindheid om den terugkeer van de
Duitsche officieren en soldaten, die
zooals zij het noemen ,in slavernij"
worden gehouden.
Het is zeer begrijpelijk dat het Duit
sche volk hartstochtelijk verlangt naar
den terugkeer der jonge Duitsche
manneu, waarvan een groot aantal 5,
4 en 3 jaar in gevangenschap ver
keeren.
De Entente heeft nu toezeggingen op
dat punt gedaan, die in geheel Duitsch
land met vreugde ontvangen zijn.
Iedere dag dat de krijgsgevangen vóór
den datum van het in werkingtreden
van het verdrag, thuiskomen moet
echter als een welwillendheid en een
concessie van de Entente worden
beschouwd.
En wanneer zij daartoe overgaat,
dan bewijst dat o.i. heel duidelijk, dat
de Opperste Raad reden heeit om in
Duitsehlands loyaliteit en goede trouw
te gelooven. In een verklaring van
officieele Duitsche zijde wordt er daar
om ook nadruk op gelegd, dat bet
Duitsche volk de regeering in al haar
pogingen het best kan steunen, door
met alle middelen de productie zoo op
te voeren, dat voor Duitschland het
getrouw naleven der verdragsverplicb-
Ongeteekend, zonder adres, geen datum
Wat nu De lezer is op de hoogte,
van het geen voorafging, maar ik wist
er niets van. Een duistere diepe puzzle
Welk spel werd er mg gespeeld en wel
ke was de bedoeling? Op een bankiu
het park liet ik mijn gedachten den
vrijen loop en ik kwam tot het volgen
de besluit.
Of die heeren 't goed of slecht met me
meenden, liet ik in 't midden, 't Gold
een weddenshap, een spelletje, een plan
een proefneming; ik kon er toch niet
achterkomen, Maar ik weet zeker, dat
ik veel geld iD handen heb. Breng ik
het naar de Engelsche Bank, dan zullen
ze er daar wel weg meê weten, want
be Bank weet natuurlijk wien ,t biljet
toebehoort, wat ik niet weettevoren
zal mij echter worden gevraagd hoe het
in mijn bezit komt. Zeg ik de waar
heid dan sluiten ze mij op in een krank
zinigengestichtzeg ik een leugen dan
stoppen ze mij in de gevangenis. Bij
elke Bank zou mij het zelfde overkomen
Ik moet die last das blijven voortslepen
tet dat de heeren terug zijn.
Ik heb er niets aan, moet 't zorgvul
dig bewaren en bedelen om te leven
tingen mogelijk blijft.
Wanneer men in alle oprechtheid er
naar streeft om de tegenstellingen door
den oorlog in het leven geroepen, uit
de wereld te helpen, als men wenscht
dat de vrede ook een werkelgke ver
zoening brengt, dan moet men juist
zulke bewegingen van senlimeelen aard,
als de beweging voor de invrijheidstel
ling der krijgsgevangenen doen bedaren
door aan het volkBverlangen toe te
geven.
Harerzijds heeit de Entente door haar
tegemoetkomende houding bewezen,
dat zij bereid is het noodiga te doen
om de verstandhouding der voor kort
nog vijandeljike volken duurzaam te
verbeteren, zegt de Tel.
Nog zoo gek niet.
De burgemeester vau St.-Jan Molen-
beke hoeft een besluit doen aanplakken
betreflende den verkoop der eerste
levensbehoeften. De overwegingen van
dit besluit luiden, dat minder scrupu
leuse handelaars tegen woekerprijzen
koopwaren en eerste levensbehoeften
verkoopen en er in het algeme
belang der bevolking aanleiding is, de
strengste maatregelen te nemen ten
einde een verlaging der verkoopprijzen
teweeg te breDgen.
Bfj dit besluit wordt voor dien ver
koop een controle- en bewakingsdienst
ingesteld. Ieder die zijn beroep maakt
van den handel in eerste levensbehoef
te^ zooals levensmiddelen, artikelen
voor verwarming en verlichting,
schoenen, zeep, kleedingstukken enz.
is verplicht, boeken te houden waaruit
te allen tijde de herkomst der artikelen
en de prijzen van in- en verkoop
blijken.
In alle lokaleD voor den verkoop
dezer waren moeten de verkoopprijzen
op zichtbare en duidelijke wijze in de
uitstalramen of aan den ingang en
bovendien in het lokaal worden aange
bracht. Deze bepaling geldt ook voor
venters en op markten.
De aldus bekend gemaakte prijzen
mogen niet worden overschreden.
Ieder6 agent der gemeentepolitie di
ieder ander, bevoegd om overtredingen
te constateeren, heeft het recht te allen
tijde binnen te treden, in de lokalen,
waar de eerste levensbehoeften worden
vervaardigd, opgeslagen of verkocht
om er een onderzoek in te stellen. Zg
hebben het recht, zich al da boeken,
papieren en andere Btukken te doen
toonen, gebezigd in den publieken
handel en eventueel tot inbeslagneming
over te gaan. De politie heeft bevel
gekregen deze bepalingen streng te
doen naleven. In alle winkels en
en handelshuizen zal een onderzoek
worden ingesteld en de overtreders
zullen streng worden vervolgd.
Ten einde een goede en krachtige
toepassing dezer maatregelen mogelijk
te maken, doet de burgemeester een
beroep op de bevolking om met de
politie mede te werken door de hande
laars, die woekerprijzen vragen, aan
haar bekend te maken.
Aan personen die meenen buitenspo
rige prijzen betaald te hebben, wordt
verzocht, zich in het politiebureau aan
te melden.
Zelfs weggeven kan ik 't niet, want nie
mand zou den moed hebben 't aan te
nemen. Het geld is veilig. Al verlies
ik het biljet of al verbrand ik 't, het
geld is veilig, maar ik moet een maand
lang rondloopeu als een bedelaar. Daar
na eerst kan ik op de beloofde betrek
king rekeneD, en dat zal zeker wel een
goede positie zijn, als zulke menschen
daarover beschikken.
Die verwachtmg bracht me in opge
ruimder stemming. Ik kreeg goede hoop
op de toekomst. Het salaris zou zeker
groot zijn. Over een maand zou ik dus
goed te leven hebben. Ik werd vroolijk
en giDg wandelen. Voor een kleeren-
wiDkel gekomen bekroop mij de lust mij
in een beter pak te steken. Maar ik had
geen geld. Ik bezat in de wereld niets
dan een millioen pond. Ik liep voorbij
ik keerde terugen zoo tot zes maal
heen en weêr. Toen stapte ik binnen.
Ik vroeg naar een halfsleetsch pak. De
winkelbediende tot wien ik sprak, wees
uie met een gebaar, naar een collega.
Ik vervoegde me tot den collega, die me
naar een derde verwees, alweêr meteen
gebaar. De derde zei
>ik zal u dadelijk helpen.*
Ik wachtte totdat hij tijd scheen te
hebben in te gaan op mijn verzoek. In
een achterkamer liet hij me zien wat
ik noodig had. Ik deed een keuze en
kleedde mij, hoewel 't niet mooi was,
en sprak
Volgens de Antwerpsche .Volksgazet"
zouden geruchten de ronde doen als
zou minister Hymans zijn ontslag
krijgen als minister van buitenlandsche
zaken. Er zou een zachte druk ge
oefend zijn vanwege de Pargsehe
vredesconferentie. In elk geval voegt
het blad er aan toe, mist minister
Hymans in het vervolg het noodige
gezag om voor Belgisch rechten op te
komen. Het ware dan ook maar beter
dat hg aftrad.
»'t Zon me zeer aangenaam zijn wan
neer u mij een dag op wat crediet zou
willen geven. Ik heb geen klein g
bij tne.c
De man keek sarcastisch en zei
»0 1 dat daeht ik wel Zulke heeren
hebben alleen groot geld
Heel kalm antwoordde ik
Vriend, u moet een vreemdeling niet
beoordelen naar de kleederen die hg
aan heeft. Ik ben volkomen in staat te
betalen, maar ik wilde u de moeite
sparen een bankbiljet van groot bedrag
te wisselen.»
De man werd ietwat beleefder, maar
sei toch
»Ik geloof niet dat u bij voorbaat kunt
weten, dat wg niet in staat zijn een
bankbiljet te wisselen dat u toevallig op
zak heeft. Wg kunnen wisselen.»
Ik gai hem het bankbiljet en zei»0
pardon I»
Met een glimlach, een van die breede
glimlachen die overal langs gaan in vou
wen en spiraleu en er net uitzien als
de plek in een vijver waar pas een steen
in is geworpen, nam hij het biljet aan,
en zag het bedrag. Toen bevroor zijn
glimlach en hg werd bleek, en zag er
uit als die golfvormige wormstekige
stukken lava die men in harden toestand
op de kleine heuvels om den Vesuvius
aaotreft. Zoo iets zag ik nooit te voren.
Daar stond hij mot het bankje in de
hand, beteuterd, en de eigenaar maakte
Uitroer ran boter.
De Minister van L., N. en H., heeft
bepaald, dat vaD de boter, bereid door
producenten, die zich schriftelijk hebben
verbonden tot nakoming van de ver
plichtingen hun opgelegd, zal mogen
worden uitgevoerd 18 pCt. der productie
over de week 17 Aug.23 Aug.
Aau dezen uitvoer is tevens de voor
waarde verbonden, dat vorenbedoelde
producenten voor eigen rekening en
risico, eventueel voor rekening en risico
der verkoopcombinatie, waarbij zij zgn
aangesloten, een hoeveelheid boter,
gelijk: aan */g ^®r hoeveelheid, waarvoor
zij consenten zullen ontvangeu, in koel
huizen opslaan en tusschen 1 Nov. 1919
en 15 Febr. 1920, op eerste aanvrage
door ot namens den minister van L.,
N. en H. afleveren tegen den prijs van
2.80 per K.G., verhoogd met een in
overleg met belanghebbenden nader te
bepalen bedrag aan epslagkosteu.
St. Crt.
hem wakker met: »Kom, wat heb je,
wat scheelt je, en ik zai»Ik wacht
op geld terug.» Geef 'm geld terug, zei
de eigenaar, »geef geld terug, Tod.»
Tod antwoordde: »Dat is gemakke
lijker gezegd dan gedaan, meneer, ziet
u zelf maar.»
De eigenaar keekfloot een welspre
kend gefluit, keek naar de hoop nalf-
sleetsche kleèren, en mompelde in op
gewonden toestand, tot zichzelf: .hoe is
't mogelijk aan een excentrieken mil-
lionair zulk een pak kleêren te verkoo
pen. Tod is gek, stapelgek, alles doet
hg verkeerd. De millonnairs jaagt hij
den winkel uit, omdat hij den millionair
niet van een man uit het rapailje kan
onderscheiden. Hier is 't, wat ik zocht.
Gooi die dingen at, meneer, gooi ze weg
in het vuur. Wees zoo goed pas dit
overhemd en dit pak kleeren dat is wat
u hebben moet, eenvoudig, rijk, toch
hertogelijk lief; 'tis gemaakt voor een
vreemden vorst, u mag wel weten wie,
voor zijn hoogheid den Hospodar van
Halifax, maar hij gaf 't terug omdat hij
in den rouw dacht te gaan over zijn ster
vende moeder, die leven bleef. Da
pantalon zit keurig, meneer, hier het
vest, en de jas, praohtig lord, opperbest.
Nooit heb ik kleeren dadelgk zoo goed
zien passen."
Ik betuigde mijn tevredenheid.
{Wordt vervolgd.)
