iVo, 29*
If oensdag 16 Juli 1919
aarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-VJ aan deren.
J. C. VINK - Axel.
Waar gaan we heen
FEUILLETON.
De Feestplanuen.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- «n Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 75 Cent; franco per post 871/, Cent.
Afzonderlijke Nas. 5 Cent.
DRUKKERUITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon Nr. 56. - Fost!>ox 6.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 50 Cent; voer
eiken regel meer 10 Cent. Qrooto letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiöa worden francs ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- er: Vrijdagmiddag TWAALF ure.
Wanneer de groote politieke leiders
als dr. Bos, ds. Talma, mr. Goeman
Borgesius, Tydeman, enz., die allen in
de laatste jaren pas zyn overleden en
in hun tijd ook al meenden modern te-
doen bij het ontwerpen van sociale
wetten, wanneer die groote denkers nu
eens even mochten bladeren ia de
laatste verslagen der Tweede Kayier,
wat zouden ze dan veel veranderd
zien
En we kunnen ons zoo voorstellen,
dat oo'c een dr. Kuyper, mr. Lobman,
mr. Heemskerk en zelfs minister Aal-
berse zich de oogen nu en dan uit-
wryven om zich te overtuigen, of ze
wel goed lezen, dat die wetten van den
laatsten tijd er zoo maar zonder slag
of stoot doorgaandat daar in eenige
maanden tyd een algemeen kiesrecht,
een vrouwenkiesrecht en een acht-
urigen werkdag by de wet geregeld
zijn.
Maar het is ook werkelijk een reu
zenzwaai, die ons parlement neemt.
Niet alleen voor de propagandisten,
maar zelfs voor de bekwaamste politieke
koppen klinkt het ongelooflijk dat door
de geheele Kamer met 4 stemmen
tegen van de communisten, die de wet
nog te kapitalistisch vinden, de acht
urige werkdag wet wordt.
Bezwaren werden ingediend door
tientallen van groote lichamen in onze
economische wereld en door Kamerle
den, doch ze warden van de hand
gewezen met licht gebaar, als of men
niet wachten kon, geen dag en geen
nacht.
Ja, de Kamerleden en propagandisten
zij weten zelf niet meer hoe ze het
hebben. Da tyd is hun vooruit. Waar
voor moeteu zc nog propaganda maken
Alle groote wetten zijn tegenwoordig
al aangenomen voor zy neg worden
behandeld. Er is geen stryd meer over
de onoverkomelijke bezwarenmen
hoort fiiet meer van .onaannemelijk".
Het is eenvoudig te moeten.
Is het niet te betreuren dat menschen
als een Talma zich letterlijk moesten
dood werken dag en nacht, moasten
debatteeran dagen aan een, om hun
tegenstanders en zelfs hun partijgenoo-
ten te overtuigen vau het nut vau hun
voorstellen? Wat vocht men b. v.niet
tegen staatspensionneering, dat energie
en godsdienstzin in het uauw bracht,
zooals do bestrijders zeiden, en thans
Maar we komen hier op terug.
We willen maar zeggen dat er een
nieuwe geest door de wereld vliegt, die
de menschen opzweept eu daarnaar
moet thans gehandeld worden.
Men hoort nu niet spreken van een
zweep van Toelstra, die het vrijzinnige
kabinet van vroeger voor zich uitjoeg,
en toch wordt ook dit kabinet, dat
toch allerminst vrijzinnig is, maar door
de moest strenge kerkelijke partij ge
vormd is, voortgedreven door een
revoiutionnairen geestde geest van
den nieuwen tijd.
Men kan gerust zeggen, dat het par
lement eigenlijk de wetten niet meer
maakt. Het volk maakt ze en daarnaar
hebben de wetgevers te luisteren en
De ouderdom door de wet vereischt voor
het huwelyk, heeft zij bereiktzy is
zoo ongeveer dertig jaarc
»En ze wa* 25 jaar lang huishoudster
»Val my niet in de rede en ik ver
zoek u wel, mijn opgaven niet in twijfel
te trekken.*
»Het doet er ook niets toe. Een paar
jaren meer komen er bij mij volstrekt
niet op aan. Ik bid u, wanneer kau
ik de dame mijn opwachting maken
»Nu niet te driftig, mijn beste von
Schreekenstein. Mejuffrouw Pelicitas
heeft zeer hoog begrip vaü huwelijk en
geeft zich niet tussehen de soep en het
dessert gevangen. Dat hebben reed»
een aantal candidaten moeten ondervin-
'deu. We hebben ons bovendien te
schikken naar de regeling harer uren.
Mejuffrouw Zweckl staat des morgens
precies om tien uur opmet haar toilet
is zij om 12 uur gereed dan kamt zij
tot ééu uur haar angora-kat en tot half
twee haar poedel. Vervolgens zingt zij,
terwyl zij zieh zelve op de harp accom
pagneert tot zij honger krijgtdat ge
beurt tegen vijf uur en dit tijdstip moe
teu wij afwachten, want zij kookt uilste
kond.*
de redactie vast te stellen. Dat blykt
ook daaruit als men hoort, dat sommige
bepalingen gemaakt worden, omdat
dan zooveel niet meer gestaakt zal
worden, en aan de wenschen der ar
beiders meer tegemoet wordt gekomen.
En toch zullen die steeds dezelfde
blijven, maar in toenemende mate.
Meer geld, minder werk en een
„menschwaardig" bestaan. Dit is een
leuze, die gevoerd wordt met wegden
king van liefhebberij voor het vak,
wegdenking van plichtsgevoel en ver
slapping van kunstzin.
De wetten maken den arbeider meer
en meer onafhankelijk, zoodat alle
risico van bestaansnood of tekortkoming
voor hem is uitgesloten en nu zouden
die niet schaden, als ze niet geheel
en al ten nadeele kwamea van de
werkgevers en het meest nog van den
middenstander onder hen. Voor de
laatsten wordt hoe langer zoo meer de
positie onheudbaar. Eu dat is het
vooral wat jammer is, dat de Regeering
geen rekening weuscbt te h mden met
die klasse van menschen, welke maar
evenveel verdienen als de arbeiders,
maar daarby aan alle lasten en alle
risico het hoofd moeten bieden. Zoo
voortgaande wordt de middenstand
gedrongen naar de arbeidersklassezij
zal dan natuurlijk dezelfde eisohen
stellen en zich aansluiten by de meest
democratische, zoo niet revolutionnaire
organisatie's, wat onvermijdelijk zal uit-
loopen op eeu gansche ommekeer in ons
maatschappelijk en staatkundig leven.
Ziende op de tijden van heden, vragen
wij nogmaalsWaar gaan wij heen
Ach ja, laten we zoo lang wachteD,*
steunde Btuno vroolijk toe, »het moet
heel aardig zijn, om eens aan een bui'
gerlijken maaltijd deel te nemen. Is
het nog niet haast vijf uur? Mijn hor
loge is blijven staan.*
Von Krackwits haalde bereidvaardig
zijn zwaar gouden remontoir-horloge
uit den zak en overtuigde Bruno,
dat hij zijn maag neg anderhalf uur
rust moest gunnen, een maatregel, waar
aan zich deze maag niet zonder tegen
pruttelen onderwierp.
Met een licht hart en de vaste belofte,
stipt op het bepaalde unr terug te zijn,
nam Bruno afscheid en ruimde het salon
voor een paar dames van twijfelachtigen
ouderdom, die schijnbaar met soortgelijke
gevoelens, als de' zijne, deze aan de
eischen des tijd beantwoordende" voor
haven van den echt binnenstevenden.
Het was heden een waarachtige ge
luksdag voor Bruno. Nauwelijks had
hij honderd schreden afgelegd, of hij ont
inoete een kennis, wien hij nog nooit iets te
leen had gevraagd. Natuurlijk had hij
toevallig zijn portemoonaie vergeten en
dit, gevoegd bij de voer hem zoo pijn
lijke omstandigheid, zijn bruid niet als
gewoonlijk een bouquet voor de voeten
te kuuuen leggen, bewerkte eengedwon-
geu leeniug van 20 Mark, die ruimschoots
voldoende waren voor den aankoop van
een nieuwen halsboord, dilo das en
handschoenen.
Nu in onze omgeving reeds eenige
gemeenten zijn voorgagaan met de
uitvoering hunner feestprogramma's,
blykt al meer en meer, dat de vraag
zullen wij ook feesten" geen twyfel
moer over laat.
Hoewel in menig opzicht afwijkend
vaa den volksaard in andere gemeenten,
is toch ook onze bevolking wel voor
een feestje te vinden en is het dus
geen wonder, dat na de vijfjarige
periode, waarin geen sprako was van
feestviering zonder de gevoelens van
bezorgdheid omtrent de toekomst, we
thans uitiug willen geven aan de op
luchting, die ons de oplossing van het
annexatie-vraagstuk gaf ter eene, en
het eiude van den oorlog ter andere
zijde hebben gegeven
Daargelaten of de erkenning van
onze rechten op het Nederlanderschap
nu juist reden moet geven tot feest
viering, daargelaten, dat alles erop
wyst, dat de goteekende vrede geen
duurzame vrede en geen vrede dea
harten kan geven, zoodat er geen
vredesfeesten kunnen worden gehou
den, zonder aan de verdrukte partyen
aanstoot to geven, zien we toch, dat
de bevolking behoefte gevoelt aan
feestviering.
We zien dat in onze omgeving, we
zien dat ook in onze eigene gemeente,
Meenende aan die behoefte te voldoen,
maakte het alhier bestaande „Comité
tot behoud van Zeeuwsch Vlaanderen
by Nederland," daartoe aangezocht door
Met welgevallen bekeek hij zich op
het overeengekomen uur in den spiegel
van het salon van Von Krackwits en
kwam tot de aangename ontdekking, dat
hy er sedert lang niet zoo voordeelig
had uitgezien. Zoo kon hij allicht den
storm op het jonkvrouwelijk hart van
Felicitas wagen. Vol moed nam hij aan
de zijde van Von Krackwits in een chiquen
landauer plaats. Zij hadden een goed
half uur te rijdea en dezen tijd benutte
Von Krackwitz, om den onervaren can
didaat de te volgen gedragslijn in te
prenten. U is dus mijn neet en ver
heugt u een dame te leeren kennen, die
u mijn brieven steeds als spiegel van hoog-
adelijke neigingen hebbeo algeschilderd
Dan zucht ge eenige malen en verklaart
in uw vreugdelooze kindschheid nooit
gelegenheid te hebben gehad de bekoring
van echte vrouwelijkheid op u te laten
inwerken, daar uw moeder vroeg gestor
ven is en uw vader u in strenge afzon
dering op de burcht Schreekenstein heeft
groot gebracht.*
>Doch als ze my naar de ligging van
de burcht vraagt
>Zeg haar dan, dart ge nvr kasteel
hebt verkocht, om de treurige herinne
ringen weg to wisschen.*
»Zeer goed.*
»U moet natuurlijk niet vergeteD
mejuffrouw Felicitas een keer, of een
paar koeren de hand te kussen. Heeft
u wel eens meer een dame de hand
gekust
>De band niet, maar het dienstmeisje
op de eerste verdieping wel den mond.
Papa had geen keunis aan dames en
zoodosnde heb ik nooit geleerd, hoe ik
mij tegenover echte dames gedragen
moet.*
>Hum Op den eersten dag moogt
ge toch mejuffrouw Felicitas nog niet
op den mond kussen dat zou ze mis
schien kwalijk nemen. Wacht daarmede
tot den tweeden dag. Neem vooral veel
notitie van de angora kat en den poedel.
Prijs de dieren gelukkig, die zulk eea
betoovereude meesteres hebben eu werp
haarzelve veelzeggende blikken toe.
Dat zult ge toch wel kunnen
»Dat geloof ik wel.*
»Op den tweeden dag kunt ge een
voetval wagen. Zeg, dat de liefde u als
eeu bliksemstraal getroffen heeftge
hebt het reeds vaak gelezen, maar nu
voelt ge eerst werkelijk wat eerste, eenige,
ware liefde is.<
»Ach lieve hemel, hoe moet ik dat
alles onthouden
Maar dat is om wanhopig te worden 1
Hebt ge dan nog nooit een meisje het
hof gemaalrt
Zeker, maar die heb ik dan in den
waDg of in den arm geknepen. Praten
deed ik er nooit veel bij.*
»Nu, dat is per slot van rekening
ook wel wat waard.
Wordt vervolgd).