iVo, 29* If oensdag 16 Juli 1919 aarg. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-VJ aan deren. J. C. VINK - Axel. Waar gaan we heen FEUILLETON. De Feestplanuen. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- «n Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 75 Cent; franco per post 871/, Cent. Afzonderlijke Nas. 5 Cent. DRUKKERUITGEVER Bureau Markt C 4. Telefoon Nr. 56. - Fost!>ox 6. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 50 Cent; voer eiken regel meer 10 Cent. Qrooto letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiöa worden francs ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- er: Vrijdagmiddag TWAALF ure. Wanneer de groote politieke leiders als dr. Bos, ds. Talma, mr. Goeman Borgesius, Tydeman, enz., die allen in de laatste jaren pas zyn overleden en in hun tijd ook al meenden modern te- doen bij het ontwerpen van sociale wetten, wanneer die groote denkers nu eens even mochten bladeren ia de laatste verslagen der Tweede Kayier, wat zouden ze dan veel veranderd zien En we kunnen ons zoo voorstellen, dat oo'c een dr. Kuyper, mr. Lobman, mr. Heemskerk en zelfs minister Aal- berse zich de oogen nu en dan uit- wryven om zich te overtuigen, of ze wel goed lezen, dat die wetten van den laatsten tijd er zoo maar zonder slag of stoot doorgaandat daar in eenige maanden tyd een algemeen kiesrecht, een vrouwenkiesrecht en een acht- urigen werkdag by de wet geregeld zijn. Maar het is ook werkelijk een reu zenzwaai, die ons parlement neemt. Niet alleen voor de propagandisten, maar zelfs voor de bekwaamste politieke koppen klinkt het ongelooflijk dat door de geheele Kamer met 4 stemmen tegen van de communisten, die de wet nog te kapitalistisch vinden, de acht urige werkdag wet wordt. Bezwaren werden ingediend door tientallen van groote lichamen in onze economische wereld en door Kamerle den, doch ze warden van de hand gewezen met licht gebaar, als of men niet wachten kon, geen dag en geen nacht. Ja, de Kamerleden en propagandisten zij weten zelf niet meer hoe ze het hebben. Da tyd is hun vooruit. Waar voor moeteu zc nog propaganda maken Alle groote wetten zijn tegenwoordig al aangenomen voor zy neg worden behandeld. Er is geen stryd meer over de onoverkomelijke bezwarenmen hoort fiiet meer van .onaannemelijk". Het is eenvoudig te moeten. Is het niet te betreuren dat menschen als een Talma zich letterlijk moesten dood werken dag en nacht, moasten debatteeran dagen aan een, om hun tegenstanders en zelfs hun partijgenoo- ten te overtuigen vau het nut vau hun voorstellen? Wat vocht men b. v.niet tegen staatspensionneering, dat energie en godsdienstzin in het uauw bracht, zooals do bestrijders zeiden, en thans Maar we komen hier op terug. We willen maar zeggen dat er een nieuwe geest door de wereld vliegt, die de menschen opzweept eu daarnaar moet thans gehandeld worden. Men hoort nu niet spreken van een zweep van Toelstra, die het vrijzinnige kabinet van vroeger voor zich uitjoeg, en toch wordt ook dit kabinet, dat toch allerminst vrijzinnig is, maar door de moest strenge kerkelijke partij ge vormd is, voortgedreven door een revoiutionnairen geestde geest van den nieuwen tijd. Men kan gerust zeggen, dat het par lement eigenlijk de wetten niet meer maakt. Het volk maakt ze en daarnaar hebben de wetgevers te luisteren en De ouderdom door de wet vereischt voor het huwelyk, heeft zij bereiktzy is zoo ongeveer dertig jaarc »En ze wa* 25 jaar lang huishoudster »Val my niet in de rede en ik ver zoek u wel, mijn opgaven niet in twijfel te trekken.* »Het doet er ook niets toe. Een paar jaren meer komen er bij mij volstrekt niet op aan. Ik bid u, wanneer kau ik de dame mijn opwachting maken »Nu niet te driftig, mijn beste von Schreekenstein. Mejuffrouw Pelicitas heeft zeer hoog begrip vaü huwelijk en geeft zich niet tussehen de soep en het dessert gevangen. Dat hebben reed» een aantal candidaten moeten ondervin- 'deu. We hebben ons bovendien te schikken naar de regeling harer uren. Mejuffrouw Zweckl staat des morgens precies om tien uur opmet haar toilet is zij om 12 uur gereed dan kamt zij tot ééu uur haar angora-kat en tot half twee haar poedel. Vervolgens zingt zij, terwyl zij zieh zelve op de harp accom pagneert tot zij honger krijgtdat ge beurt tegen vijf uur en dit tijdstip moe teu wij afwachten, want zij kookt uilste kond.* de redactie vast te stellen. Dat blykt ook daaruit als men hoort, dat sommige bepalingen gemaakt worden, omdat dan zooveel niet meer gestaakt zal worden, en aan de wenschen der ar beiders meer tegemoet wordt gekomen. En toch zullen die steeds dezelfde blijven, maar in toenemende mate. Meer geld, minder werk en een „menschwaardig" bestaan. Dit is een leuze, die gevoerd wordt met wegden king van liefhebberij voor het vak, wegdenking van plichtsgevoel en ver slapping van kunstzin. De wetten maken den arbeider meer en meer onafhankelijk, zoodat alle risico van bestaansnood of tekortkoming voor hem is uitgesloten en nu zouden die niet schaden, als ze niet geheel en al ten nadeele kwamea van de werkgevers en het meest nog van den middenstander onder hen. Voor de laatsten wordt hoe langer zoo meer de positie onheudbaar. Eu dat is het vooral wat jammer is, dat de Regeering geen rekening weuscbt te h mden met die klasse van menschen, welke maar evenveel verdienen als de arbeiders, maar daarby aan alle lasten en alle risico het hoofd moeten bieden. Zoo voortgaande wordt de middenstand gedrongen naar de arbeidersklassezij zal dan natuurlijk dezelfde eisohen stellen en zich aansluiten by de meest democratische, zoo niet revolutionnaire organisatie's, wat onvermijdelijk zal uit- loopen op eeu gansche ommekeer in ons maatschappelijk en staatkundig leven. Ziende op de tijden van heden, vragen wij nogmaalsWaar gaan wij heen Ach ja, laten we zoo lang wachteD,* steunde Btuno vroolijk toe, »het moet heel aardig zijn, om eens aan een bui' gerlijken maaltijd deel te nemen. Is het nog niet haast vijf uur? Mijn hor loge is blijven staan.* Von Krackwits haalde bereidvaardig zijn zwaar gouden remontoir-horloge uit den zak en overtuigde Bruno, dat hij zijn maag neg anderhalf uur rust moest gunnen, een maatregel, waar aan zich deze maag niet zonder tegen pruttelen onderwierp. Met een licht hart en de vaste belofte, stipt op het bepaalde unr terug te zijn, nam Bruno afscheid en ruimde het salon voor een paar dames van twijfelachtigen ouderdom, die schijnbaar met soortgelijke gevoelens, als de' zijne, deze aan de eischen des tijd beantwoordende" voor haven van den echt binnenstevenden. Het was heden een waarachtige ge luksdag voor Bruno. Nauwelijks had hij honderd schreden afgelegd, of hij ont inoete een kennis, wien hij nog nooit iets te leen had gevraagd. Natuurlijk had hij toevallig zijn portemoonaie vergeten en dit, gevoegd bij de voer hem zoo pijn lijke omstandigheid, zijn bruid niet als gewoonlijk een bouquet voor de voeten te kuuuen leggen, bewerkte eengedwon- geu leeniug van 20 Mark, die ruimschoots voldoende waren voor den aankoop van een nieuwen halsboord, dilo das en handschoenen. Nu in onze omgeving reeds eenige gemeenten zijn voorgagaan met de uitvoering hunner feestprogramma's, blykt al meer en meer, dat de vraag zullen wij ook feesten" geen twyfel moer over laat. Hoewel in menig opzicht afwijkend vaa den volksaard in andere gemeenten, is toch ook onze bevolking wel voor een feestje te vinden en is het dus geen wonder, dat na de vijfjarige periode, waarin geen sprako was van feestviering zonder de gevoelens van bezorgdheid omtrent de toekomst, we thans uitiug willen geven aan de op luchting, die ons de oplossing van het annexatie-vraagstuk gaf ter eene, en het eiude van den oorlog ter andere zijde hebben gegeven Daargelaten of de erkenning van onze rechten op het Nederlanderschap nu juist reden moet geven tot feest viering, daargelaten, dat alles erop wyst, dat de goteekende vrede geen duurzame vrede en geen vrede dea harten kan geven, zoodat er geen vredesfeesten kunnen worden gehou den, zonder aan de verdrukte partyen aanstoot to geven, zien we toch, dat de bevolking behoefte gevoelt aan feestviering. We zien dat in onze omgeving, we zien dat ook in onze eigene gemeente, Meenende aan die behoefte te voldoen, maakte het alhier bestaande „Comité tot behoud van Zeeuwsch Vlaanderen by Nederland," daartoe aangezocht door Met welgevallen bekeek hij zich op het overeengekomen uur in den spiegel van het salon van Von Krackwits en kwam tot de aangename ontdekking, dat hy er sedert lang niet zoo voordeelig had uitgezien. Zoo kon hij allicht den storm op het jonkvrouwelijk hart van Felicitas wagen. Vol moed nam hij aan de zijde van Von Krackwits in een chiquen landauer plaats. Zij hadden een goed half uur te rijdea en dezen tijd benutte Von Krackwitz, om den onervaren can didaat de te volgen gedragslijn in te prenten. U is dus mijn neet en ver heugt u een dame te leeren kennen, die u mijn brieven steeds als spiegel van hoog- adelijke neigingen hebbeo algeschilderd Dan zucht ge eenige malen en verklaart in uw vreugdelooze kindschheid nooit gelegenheid te hebben gehad de bekoring van echte vrouwelijkheid op u te laten inwerken, daar uw moeder vroeg gestor ven is en uw vader u in strenge afzon dering op de burcht Schreekenstein heeft groot gebracht.* >Doch als ze my naar de ligging van de burcht vraagt >Zeg haar dan, dart ge nvr kasteel hebt verkocht, om de treurige herinne ringen weg to wisschen.* »Zeer goed.* »U moet natuurlijk niet vergeteD mejuffrouw Felicitas een keer, of een paar koeren de hand te kussen. Heeft u wel eens meer een dame de hand gekust >De band niet, maar het dienstmeisje op de eerste verdieping wel den mond. Papa had geen keunis aan dames en zoodosnde heb ik nooit geleerd, hoe ik mij tegenover echte dames gedragen moet.* >Hum Op den eersten dag moogt ge toch mejuffrouw Felicitas nog niet op den mond kussen dat zou ze mis schien kwalijk nemen. Wacht daarmede tot den tweeden dag. Neem vooral veel notitie van de angora kat en den poedel. Prijs de dieren gelukkig, die zulk eea betoovereude meesteres hebben eu werp haarzelve veelzeggende blikken toe. Dat zult ge toch wel kunnen »Dat geloof ik wel.* »Op den tweeden dag kunt ge een voetval wagen. Zeg, dat de liefde u als eeu bliksemstraal getroffen heeftge hebt het reeds vaak gelezen, maar nu voelt ge eerst werkelijk wat eerste, eenige, ware liefde is.< »Ach lieve hemel, hoe moet ik dat alles onthouden Maar dat is om wanhopig te worden 1 Hebt ge dan nog nooit een meisje het hof gemaalrt Zeker, maar die heb ik dan in den waDg of in den arm geknepen. Praten deed ik er nooit veel bij.* »Nu, dat is per slot van rekening ook wel wat waard. Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1919 | | pagina 1