35e Jaarg. Zaterdag 12 1919. LI .1% IJ ÉJL Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwse h -VI aan deren. J. C. VINK - Axel. FEUILLETON. Binnenland. ANT. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Yrijdagavcnd. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 75 Centfranco per post 877j Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER Bureau Markt C 4. Telefoon Kr. 56. - Ponttjox 6. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 50 Cent; voor eiken regel meer 10 Gent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentie worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag TWAALF ure. De tegenwoordige stand van het Nederl.-Belgisch vraagstuk. Aan een ouder dezen titel verschenen artikel van H. T. Colenbrander, is het volgende ontleend Heeft de Belgische regeering gronden tot de meeniug dat het baar gelukken zal de mogendheden van hun besluit terug te doen komen Deze vraag beantwoorde zij voor zichzelve. Wij voor ons hebben haar te herinneren, dat ze niet enkel met Engeland, Frankrijk, Amerika, Italië en Japan, dat zij allereerst met Nederland te maken heeft, en dat wij te Parijs tot de uiterst© grens onzer toegeeflijkheid gegaan zyn. Wat België wil, is niet 1839 herzien, maar 164?. Geen enkel oogenblik is het tusschen 1830 en 1839 in overweging geweest, aan Nederland een voet te ontnemen van wat het voor 1790 had bezeten geen voet land- ook geen voet watergebied. De ver- eeniging vau 1815 is te niet gedaan, en sedert bestaan staten, die, binnen het kader der door Europa gewaar borgde regeling van 1839, steeds vry- heid hebben gehad eu metterdaad ge nomen, hunne zaken af te doen by ouderling verdrag. Tbans het geheel der van 1815 tot 1830 door Koning Willem I bezeten rechten als een aan de beschikking der Parysche vredes conferentie vervallen massa te beschou wen, waaruit naar het welgevallen dier conferentie een nieuw Nederland en een nieuw België kunnen worden d, is een opvatting waartoe »Geheel de oude,» mompelde hij, Da een portemoDnaie of andere artikelen van weelde zal ik wel niet behoeven te zoeken, vroeg hij met een zuurzoeten glimlach. »Neen,« zeide Bruno met oprechte overtuiging. De paar grossclien, die hij met groote moeite af en toe nog te leen had kunnen krijgen, hadden immer ruimschoot» plaats in zijn vestzak ge vonden. »Mag ik u dan mijo geleide aanbie den,c ging de man der wet voort, terwijl hij de deur opende. Als het dan niet anders kan, dan moet het wel,» zuchtte Bruno, nam ean ledigen handkoffer, als zijn eenig roerend goed en daalde de zes steile trappen af. »Wat zal u thans beginnen?» vroeg de deurwaarder na een kort stilzwijgen. kWeet niet,» luidde het antwoord. »Wil u dan niets uitvoeren »W-a-a-t? Werken I Ik, Bruno voa Schreckenstein »Maar, mensch, je moet toch leven.» »Dat hebben alle Schreckensteiners ge daan zonder zich tot werk te verlagen »Ja, ja, maar dan moet men talent hebben. Uw vader verstond het, dat wa» een genie. Heeft hij zells niet ge- Nederland zich nooit of te nimmer zal bekeeren, en die haar niet dan met geweld zal kunnen wordec opgelegd. Van de conferentie, wier woord wjj hebben, vreezen wij zulk geweld niet. Van België? Alsof dit nieuwe vyan delijkheden in Europa zal kunnen ontketenen op eigen hand Het zou in het atgetrokkene, voor België aangenamer zijn, zich geheel nieuw te kunnen coastitueereu, zooals het in zijn stoutste drooman dit slechts had kunnen verlangen. Welk een België zou er te maken zijn, indien men terug mocht tot de Pacificatie van Gent! Echter! heeft meu nooit verno men, dat België Duinkerken terugvor derde of Douai of Valenciennes. Het begreep dat eventueels wenschen in die richting onmiddellyk zouden afstui ten op da werkelijkheid van een levend_ Frankryk dat gedeelten van den oud- Bourgondischen staat onverbrekelijk met zich heelt kunnen verbinden. Mat een België, dat geen overeenkomstig begrip teonen kan voor de hechtheid van het Nederlandsche volksverband, worden wy het nu noch ooit eens. Een nabuur, wiens goeden wil ia gewichtige zaken van gemeenschappe lijk belang men noodig heeft en ver krijgen kan te noodzaken een waarheid als deze nu nogmaals te herhalen, is geen wys staatsbeleid. Wij zullen met die waarschuwingen niet verder gaan. Wil België de goede kaarten die het aog in de hand heeft, alle verspelen, wij zullen het in ons beider belang ernstig betreuren maar om het te ver hinderen kunuen wij nu waarlyk niets daan gekregen mij dertig mark afhandig te maken, toen ik hem voor de vijf-en- twintigste maal uit zijn wonÏDg zette? Hij wist mij de hooge beteekenis van dit jubileum zoo onder het oog te bren gen, dat je tranen schreide van 't lachen en de goudstukken niet meer zien kon, die naar zijn vestzak verhuisden. Zoo ver zal u het nooit brengen.» Bruno zuchtte toestemmend. Op do straat namen zij van elkander afscheid. »Tot weerziens,» riep Bruno, de gewoonte van Kano Zaliger volgend en zocht een der weinige Café's op, waar men hem en zyn vergeetachtigheid op het punt van betalen nog niet kende. Daar ver sterkte hij zich behoorlijk en greep ver volgens naar een courant, waar' hy werktuiglijk in bladerde. Toevallig viel zijn blik op een groote advertentie, die tot opschrift droeg: »Hnwelijksbureau.» De ondernemer ervan had ettelijke jonkvrouwelijke miliionnairs ter beschik-' king, die naar wettelijk bekrachtigde liefde van ou l-adellijke heeren smachtten. »Den Weiberu kaan geholfeu worden,» jubelde Bruno, zette voor de oogen van den kelner zijn ledigen koffer demon- streerend op een tafel en haastte zich met groote stappen en een hart vol zoete hoop naar den dienaar van Amor. Het visitekaartje met het fraaie waperf der Schreckensteiners deed hier wonderen. Een gegallonneerde bediende opende de deur van een weelderig ingelicht salon, meer doen, dan wij reeds gedaan hebben. Tot dusver heeft de regeering waartoe de heer Hijmaus behoort, in deze geheele zaak niets gedaan dan Nederland voor het hoofd te stooten, en Parijs heeft het hem niet eenmaal dank geweten. Intusschen, dit beleid blyve ter beoordeeling van de natie zelve in wier belang het heette te worden gevoerd. Voor ons begint de tijd te naderen, zoo hij niet reeds aan brak, dat wij tot het annexionisme het zwijgen hebben te doen. Dien klappe renden windmolen kunnen en willen wij niet overschreeuwen. Maar wie van dreigementen tet de claad zou willeu overgaan, z'al out waren dat hij ons ten volle op onze hoede heeft ge bracht. En wat de waterwegen betreft, is het de Belgische regearing, die voor haar deel, uitvoering te geven heeft aan de door haar, niet door ons uitgelokte Parysche beslissing. Wij hebben maar één woord en het is gegeven by monde van den heer Vaa Karnebeek. Wil België den weg van het gemeen over leg op dan ligt die open. Ook te dezen aanzien behoeven noch wenschen wij iets te herhalen. Oas blijft slechts over te besluiten met ean „tot weer ziens". Aan België da keus of het een ontmoeting van vrienden of vyanden wezen zal. Zondagswet. Op vragen van het Tweede Kamerlid waar Bruno zich in een der sierlijke fautenils liet nederzinken. Met welbehagen liet hy zijn oogen rusten op de talrijke schoone en leelijka damesportretten, die hier in het rond hiDgec. Vooral de laatste wekten zeer zijn bellangstellingde origineelen daar van moesten overeenkomstig de traditiën van een huwelijksbureau, het meeste geld hebbea. Hij had zich geheel in de baschouwiug eener oudachtige blondine met grooten mond, haviksneus en naar het scheen valsche lokken ver diept. Uit haar kleine oogjes schenen hem tallooze bankbiljetten van duizend mark toe te lachen. Hij hoorde in ge dachten reeds de cbampagae-flisschen knallen en de oesters smolten hem op den tong. Genadig knikte hij de geluk- wenschende menigte toe, die het hooge bruidspaar kwamen begroeten daar klopte hem iemand op den schouder. Snel wendde hij zich om en zag een oudachtig heertje voor zicb, dat zich met eon lichte buiging aan hem voorstelde als Von Krackwitz, directeur der inrichting. Bruno gevoelde zich aanmerkelijk meer op zijn gemak, toen hij bespeurde met iemand van zijn stand te doen te hebbea. De directeur had ook werkelijk een aller innemendst voorkomen de vriendelijke glimlach op zijn aanschijn ontsloot Bruao's hart en tong. Zonder stotteren begon hij: »Waarde baron ik zou gaarne wil len trouwen en als het mogelijk is, zeer Duymaer van Twist, betreffende de toepassing der Zondagswet, antwoordde de Minister van Binnenlandsche Zaken Eeu wet als de Zondagswet, die reeds een levensduur van meer dau eeu eeuw achter zich heeft, is begrijpelij kerwijze verouderd eu voegt zich niet meer aan bestaande toestanden. De Regeering heeft reeds de noodige stappen gedaan, om de voorbereiding van een nieuwe Zondagswet ter hand te nemen. Nederland en België, Het comité Huldiging Belgisch Ko ningspaar, dat al spoedig na zijn optre den door de verwikkelingen in verband met annexionistische plannen in België zyn pogingen zag falen en daarom besloot zijn werkzaamheden te stakeu en een afwachtende houding aan te nemen, heeft in de goede resultaten te dien opzichte door den Minister van Buitenlandsche Zaken bereikt en ia de telegrammen, gewisseld tusschen de wederzijdsche vorstenhuizen, aanleiding gevonden om het ingekomen bedrag thans naar Brussel op te zeudeu als een bijdrage iu den nood der Belgische oorlogsslachtoffers. Bewapening burgerwachten. Ten opzichte van de bewapening van burgerwachten, heeft de Minister van Oorlog bepaald, dat voor elk lid moet beschikbaar zyn voor oefening 100 scherpe patronen en voor uitreiking bij eventueel optreden ook 100 scherpe patronen. De burgerwacht is zelf verantwoor delijk voor het onderhoud der wapens, spoedig. Ik, ik ik heb geen geld meer, moet u weten.» »Nu, u is ten minste openhartig, mijn waarde heer Von Schreckensteindat is in' ouzen tegen woordigen tyd al reeds iets waard. U heeft zich, zooals ik zie, bijzonder met dit portret beziggehonden. Dat be wijst uw goeden smaak, mijn waarde Von Schreckenstein. Een zeer beschaaf de dame, zeer, zéér bemiddeld eu gunstige beschiking van 't lot met sterke voorliefde voor ouden adel. Wat haar verleden betreft >Wat ik u bidden mag,» viel Brnno hier in, »bedekken wij dat mat een sluier.» Volstrekt niet noodig,» hervatte Von Krackwitz met overtuiging, »mijn dames behoeven zich niet over haar verleden te schamen. Mejuffrouw Felicitas Zwecki is vijf en twintig jaar lang huishoudster geweest by den heer Krackler, den groot sten zwijneahandelaar uit de geheele proviacie. De man heeft haar zijn ge heele vermogen nagelaten en zij liet zich ua zijn dood een zeer groote en fraaie villa hier in de nabijheid bouwen. Mejuffrouw Falicitas wil nu een heer vaa adel met strenge grondbeginselen aaagaaude den echt hst bestier over haar hart en haar geld toevertrouwen. Haar weusoh wordt nog ondersteund door eeu innemend uiterlyk zooals ge u hebt kannen overtuigen. Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1919 | | pagina 1