27. Woensdag 9 Juli 1919. 35* Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuw sch-Vlaanderen. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEUILLETON. Binnenland. DU blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 75 Centfranco per post 871/, Cent. Afzonderlijke Nos. a Cent. ANT. DRUKKER—UITGEVER Bureau Markt C 4. Telefoon Xr. 56. - Postbox 6, AOVERTENTIEN van'l tot 5 regels 50 Cent; voor eiken regel meer 10 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden fruneo ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag TWAALF ure. Mooie woorden. Volgens een Wolff-bericht neeft Wil son blykens een radiogram uit Lyon dezer dagen te Parijs eeu rede gehou den ter herdenking van de in den wereldoorlog gesneuvelde Amerikaan- BChe soldaten, waarin bij o.a. zeide Deze roemrijke dooden hebben hun leven gegeven om hun ijver voor de groote zaak te toonen en zy hebban het aan ons overgelaten er voor te zorgeD, dat deze zaak niet trouweloos wordt verlaten. Deze mannen zijn naar Europa gekomen om sr aan mee te werken, dat nooit meer een derge lijke oorlog wordt ondernomen. Thans is het onze taak om voor altijd een nieuwen oorlog te verhinderen. De natie, die zich thans van deze eendracht zou verwijderd houden, zou verraad tegenover de menschheid plegen. Wij moeten er voor zorgen, dat de zoozeer beproefde moeders iu Amerika, Frank rijk, Engeland, Italië, Belgiö en alle andere naties nooit meer zulke offers behoeven te brengen. Dit kan geschie den en het zal en moet geschieden. Wat deze mannen ons hebben achtergelaten, dat is dit groote organisme dat wy door den volkerenbond gegrond vest hebben. De volkerenbond is het verdrag tusschen de naties, dat waar borgt, dat deze mannen niet voor niets tyn gestprven. Ik heb er by de staatslieden met wie ik de besprekingen heb te voeren, op aangedrongen, dat een volkerenbond wordt gesticht. Ik Kuno van Schreckeostein was dood en Bruno, de eenige erfgenaam van deD doorluchtigen naam vod SchreokensteiD, zat alleen tusschen vier kale muren. Ztjn nu niet bepaald intelligent gezicht blonk tusschen de tien vleezige vingers uit, die zich als duigen om een vat, om den bijna ledigen schedel kromden. Dit was de geliefkoosde houdiDg van den laatsten Schreckensteiner, als hij zijn brein dwong, eenige oogenblikken werk zaam te zijn. Het was doodstil in het vertrek; niets stoorde den moeilijken gedachtengang van den erfgenaam van een adelijken titel. Hij dacht na over den grilligen loop der dingen in het al gemeen en over de vergankelijkheid van de aardsche welvaart der Schreckanstei- nert in het bijzonder. Met wellust ver diepte hij zich in de herinneringen aan zjjn voorvaderen, die in zijn oogen op de burcht Sehreckenstein een zoo benij denswaardig leven had geleid. Verover de grenzen des lands was hun roep als roofridders doorgedrongen. Geen koop man kwam ongeplukt hun slot voorbij. Ztj hadden de kuDst verstaan, op de kosten van anderen zich in een werke lijk vorstelyke weelde te baden. Bruno hab hun gezegd, dat het niet voldoende is een vredesverdrag te sluiten, maar dat wij een algemeene organisatie in het leven moeten roepen, waardoor wij er op kunnen rekenen, dat de vrede gehandhaafd blyft. Wij zijn door Duitschland uitgedaagd, in den oorlog gegaan en het resultaat is, dat een oorlog als deze niet meer zal voorkomen. 21 Juli in Frankrjjk en Italië. Het algemeen verbond van arbeiders verenigingen besloot in Frankrijk zoowel als in Italië op UI Juli a.s. eeu algemeene staking van 24 uur te orga- niseeren. Geëischt wordt geheele de mobilisatie en terugkeer der troepen uit Rusland. De staking heeft voorts plaats als protest tegen de duurte der levensmiddelen. Vrydag is generaal-veldmaarschalk von Hindenburg te Hauover aangeko men. Ter ontvangst waren vertegen woordigers der autoriteiten aanwezig. Burgemeester dr. Weber hield eeu toespraak, waarop de veldmaarschalk hot volgende antwoordde ,De tijden zijn zwaar, maar wij moeten er doorheen komen. Het ligt niet in het karakter van een Duitscher om den moed op te geven. Ook ik hoop op betere toekomst. Iedere Duitscher moet daartoe het zyne by- dragen". Hindenburg begroette daarop de ver schillende deputaties. Onder het ge juich eeuer reusachtige menigte, die hem herhaalde malen een geestdriftige ovatie bracht, begat de veldmaarschalk zich vervolgens naar zijn woDing. Tot zuchtte en liet zijn oogen in het kale vertrek ronddwalen. Niets herrinnerde hier meer aan de vroegere vorstelijke hofhouding der Schreckensteiners. Vader Kuuo had slecht» voor zijn zoon gezorgd. Wel had hij ook getrouw de voetstap pen der voorvaderen gedrukt en meni- gen handelaar en koopman, schoon op meer negeutieneeuwsche wijze, uitge plunderd doch op het edele bedrijf had niet de zegen gerust, die het voorgeslacht in zoo ruime mate was ten doel gevallen. Niettemin kon Kuno von Sohreckenstein het geruststellende bewustzijn mede in het graf nemen, het grootste genie van zyn tijd te zijD geweest in het leenen van geld, en dat mocht, bij de scherpe concurrentie op dat gebied, heel wat zeggen. Kano's humor was beroemd en bleef hem zelfs bij tot op het sterfbed, toen hij zijn radeloozeo zoon bemoedigde met de woorden>Ik kan je anders niet na laten dan een welklinkendeu naam en den raad »Zie dat je behoorlijk je met leenen verder door de wereld helpt.c Al deze herrineringen droageu zich aan den peinzenden Bruno op en smolten in zijn bekrompen hersenpan tot eeu on doordnogbare massa sameu. Thans ver trok hij den mond tot een bitteren glim lach. Hij herdacht de vaderlijke afscheids woorden en het jammerlijk resultaat van alle bemoeiingen die hij zich in .hun geest gegeven had. Alle pogingen om aan geld de studenten hield hij hier een toe spraak, waarin hij o.a. zeide,De geest van de Duitsche jeugd bewijst mij, dat Duitschlaud weer opbloeien zal tot zijn oude grootheid. Versaagt nietHelpt opdat onze vijanden ons niet verachten maar leeren achten. Dan zal Duitschland weer tot zijn •uden bloei terugkeeren zoo waar er een God leeft". (Wolff). De speciale dienst in Frankrijk be last met de restitutie van het door Duitschland ontvoerde materiaal heeft tot nu toe reeds veertig duizend ton machines en grondstoffen, die door de Duitschers ontvreemd waren, naar het Noorden en den Elzas teruggevoerd. Winkelsluiting. De Minister van Arbeid heeft mede gedeeld dat binnenkort te verwachten is een wetsontwerp tot regeling van de winkelsluiting voor het geheele land. Uitvoer van thee en koffie. De Minister van Landbouw, Nijver heid en Handel heelt aan de Neder- laudsche Uitvoer Maatschappij toestem ming verleend, uitvoerconsenten af te geven voor thee en koffie, mits niet bestemd voor bolsjewistisch Rusland en Hongarije. De Koningin op een schokker. Donderdag maakte de Koningjn met den chef van Haar militair Huis een zeetochtje met den schokker Sch. 12. Om 9 uur begaf zij zicb in de Sche- te komen, hadden erbarmelijk schipbreuk geledeD. De meeste deuren hadden zich niet meer geopend, nadat het visitekaartje met het fraaie wapen der Schreckensteiners achter haar was verdwenen. Juist veer tien dagen meerderjarig en dus volko men gerechtigd, om zelfstandig leeningen te sluiten, bevond hij het terein door zijn genialen vader reeds geheel afgegraasd. Het geluk ontvluchtte hem. Maar neen Eens' toch had hij geluk gehad. Het was kort na het éénjarig vrijwil ligers examen, waarbij hij zijn werkelijk schitterende onwetendheid onomstootelijk had bewezen. Een geleend paard had hem snel uit het bereik der strenge vier schaar naar een buiten restauratie gedra gen, waar hij zijn ergernis in druivensap bedolf. Aan het betalen der rekening wilde hij zich, naar edel riddersgebruik, met de vlugheid van zijn paard onttrek ken echter zag hij zich door een bezem stok in de gespierde vuist van den huis knecht in zijn misdadig voorhemen ge dwarsboomd. Ruiter en ros kromden zich onder de duchtig aankomende knup pelslagen het laatste dermate, dat de eerste op den grond tuimelde en twee maal een been brak. >Je moogt van geluk spreken, mijD zoon,< troostte papa Kuno den over zijn val niet bijster gestichten zoon Bruno, »denk eens aan, je hadt drie jaar lang onder de korporaalstok van een Kutschke junior kunnen komen, jij, de laatste veningsche haven aaa boord van het visschers vaartuig. H. M. wilde op dezen tocht het visscherijbedryt in volle werkelykheid zien en een blyk van belangstelling geven als waardeering voor hetgeen door de visschers in den oorlogstijd is gepresteerd. Een kwartier na het verlaten der haven werden de netten uitgeworpen. By het binnenhalen bleek de vangst echter gering te zijn. Nadat H. M. het bedrijf tot in de kleinste bijzonderheden was gedemon streerd werd de thuisreis aanvaard. Een motorreddiugsboot, waarin zich bevonden de directeur van den gemeen telijken havendienst en de hoofdinspec teur van politie die op eeu afstand den schokker voortdurend volgde werd nu als sleepboot gebruikt en aldus werd koers gezet naar de haven waar de vaartuigen tegen 2 uur binnenvoeren. Inmiddels had zich een groote menigte langs de beide havenkaden opgesteld, die de Koningin luide toejuichte. Nadat door 't dochtertje vau den schipper- eigenaar van den Schokker Sch 12 aan H. M. bloemen waren aangeboden, stapte de Koningin in de gereedstaande auto, die ouder langdurig hoerageroep wegreed. Politietroepen. De opperbevelhebber heeft, volgens de 7 el. bepaald, dat politietroepen zullen worden opgerichtde officieren en onderofficieren daarbij ingedeeld worden beësdigd het overig personeel niet. De politietroepen worden ver deeld in drie compagnieën met onder der Scheckensteiners. Nu zal men je wel met rust laten.Eu zoo gebeurde het ook. Dat was het eenige buitenkansje geweest, dat hij zich in zijn leven herin neren kon. Zou Fortuna hem niet ook op andere wijze nog eens toelachen Er werd geklopt. Bruno von Schrec- keastein hief het met zorg beladen hoofd op en riep brommerig; »Binnen« Op den drempel verseheen een oud bekende van Kuno zaliger in de persoon van den deurwaarder, die regelmatig op dan eersten van iedere maand, als de kamerhuur prompt niet betaald werd, den hoog adelijken heer zijn opwachting kwam maken, om te constateeren, dat er niets «oorhanden was om beslag op te leggen en vader en zoon sans facon buiten de deur zette. Ook thans kwam hij met geen andef doel. Vooraf mon sterde. hij mat kennersblik de uitrusting van den laatsten Schreckensteiner'. Een doekspeld, die hij uit de verschoten das had geuomen, bracht hij weder op de oude plaats terug, na de waarde ervan getaxeerd te hebban. Ook de poging om zich het horloge schadeloos te stellen, mislukte te eenenmale. Na een-krach tig trekken en rukken aan de zwaar vernikkelde horlogeketting, haalde hij een omvangrijken huissleutel te voorschijn, dien hij hoofdschuddend beschouwde. Wordt vervolgd.}

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1919 | | pagina 1