27.
Woensdag 9 Juli 1919.
35*
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuw sch-Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Binnenland.
DU blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 75 Centfranco per post 871/, Cent.
Afzonderlijke Nos. a Cent.
ANT.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon Xr. 56. - Postbox 6,
AOVERTENTIEN van'l tot 5 regels 50 Cent; voor
eiken regel meer 10 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden fruneo ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagmiddag TWAALF ure.
Mooie woorden.
Volgens een Wolff-bericht neeft Wil
son blykens een radiogram uit Lyon
dezer dagen te Parijs eeu rede gehou
den ter herdenking van de in den
wereldoorlog gesneuvelde Amerikaan-
BChe soldaten, waarin bij o.a. zeide
Deze roemrijke dooden hebben hun
leven gegeven om hun ijver voor de
groote zaak te toonen en zy hebban
het aan ons overgelaten er voor te
zorgeD, dat deze zaak niet trouweloos
wordt verlaten. Deze mannen zijn
naar Europa gekomen om sr aan mee
te werken, dat nooit meer een derge
lijke oorlog wordt ondernomen. Thans
is het onze taak om voor altijd een
nieuwen oorlog te verhinderen. De
natie, die zich thans van deze eendracht
zou verwijderd houden, zou verraad
tegenover de menschheid plegen. Wij
moeten er voor zorgen, dat de zoozeer
beproefde moeders iu Amerika, Frank
rijk, Engeland, Italië, Belgiö en alle
andere naties nooit meer zulke offers
behoeven te brengen. Dit kan geschie
den en het zal en moet geschieden.
Wat deze mannen ons hebben
achtergelaten, dat is dit groote organisme
dat wy door den volkerenbond gegrond
vest hebben. De volkerenbond is het
verdrag tusschen de naties, dat waar
borgt, dat deze mannen niet voor niets
tyn gestprven. Ik heb er by de
staatslieden met wie ik de besprekingen
heb te voeren, op aangedrongen, dat
een volkerenbond wordt gesticht. Ik
Kuno van Schreckeostein was dood en
Bruno, de eenige erfgenaam van deD
doorluchtigen naam vod SchreokensteiD,
zat alleen tusschen vier kale muren.
Ztjn nu niet bepaald intelligent gezicht
blonk tusschen de tien vleezige vingers
uit, die zich als duigen om een vat, om
den bijna ledigen schedel kromden. Dit
was de geliefkoosde houdiDg van den
laatsten Schreckensteiner, als hij zijn
brein dwong, eenige oogenblikken werk
zaam te zijn. Het was doodstil in het
vertrek; niets stoorde den moeilijken
gedachtengang van den erfgenaam van
een adelijken titel. Hij dacht na over
den grilligen loop der dingen in het al
gemeen en over de vergankelijkheid van
de aardsche welvaart der Schreckanstei-
nert in het bijzonder. Met wellust ver
diepte hij zich in de herinneringen aan
zjjn voorvaderen, die in zijn oogen op
de burcht Sehreckenstein een zoo benij
denswaardig leven had geleid. Verover
de grenzen des lands was hun roep als
roofridders doorgedrongen. Geen koop
man kwam ongeplukt hun slot voorbij.
Ztj hadden de kuDst verstaan, op de
kosten van anderen zich in een werke
lijk vorstelyke weelde te baden. Bruno
hab hun gezegd, dat het niet voldoende
is een vredesverdrag te sluiten, maar
dat wij een algemeene organisatie in
het leven moeten roepen, waardoor wij
er op kunnen rekenen, dat de vrede
gehandhaafd blyft. Wij zijn door
Duitschland uitgedaagd, in den oorlog
gegaan en het resultaat is, dat een
oorlog als deze niet meer zal voorkomen.
21 Juli in Frankrjjk en Italië.
Het algemeen verbond van arbeiders
verenigingen besloot in Frankrijk
zoowel als in Italië op UI Juli a.s. eeu
algemeene staking van 24 uur te orga-
niseeren. Geëischt wordt geheele de
mobilisatie en terugkeer der troepen
uit Rusland. De staking heeft voorts
plaats als protest tegen de duurte der
levensmiddelen.
Vrydag is generaal-veldmaarschalk
von Hindenburg te Hauover aangeko
men. Ter ontvangst waren vertegen
woordigers der autoriteiten aanwezig.
Burgemeester dr. Weber hield eeu
toespraak, waarop de veldmaarschalk
hot volgende antwoordde
,De tijden zijn zwaar, maar wij
moeten er doorheen komen. Het ligt
niet in het karakter van een Duitscher
om den moed op te geven. Ook ik
hoop op betere toekomst. Iedere
Duitscher moet daartoe het zyne by-
dragen".
Hindenburg begroette daarop de ver
schillende deputaties. Onder het ge
juich eeuer reusachtige menigte, die
hem herhaalde malen een geestdriftige
ovatie bracht, begat de veldmaarschalk
zich vervolgens naar zijn woDing. Tot
zuchtte en liet zijn oogen in het kale
vertrek ronddwalen. Niets herrinnerde
hier meer aan de vroegere vorstelijke
hofhouding der Schreckensteiners. Vader
Kuuo had slecht» voor zijn zoon gezorgd.
Wel had hij ook getrouw de voetstap
pen der voorvaderen gedrukt en meni-
gen handelaar en koopman, schoon op
meer negeutieneeuwsche wijze, uitge
plunderd doch op het edele bedrijf had
niet de zegen gerust, die het voorgeslacht
in zoo ruime mate was ten doel gevallen.
Niettemin kon Kuno von Sohreckenstein
het geruststellende bewustzijn mede in
het graf nemen, het grootste genie van
zyn tijd te zijD geweest in het leenen
van geld, en dat mocht, bij de scherpe
concurrentie op dat gebied, heel wat
zeggen.
Kano's humor was beroemd en bleef
hem zelfs bij tot op het sterfbed, toen
hij zijn radeloozeo zoon bemoedigde met
de woorden>Ik kan je anders niet na
laten dan een welklinkendeu naam en
den raad »Zie dat je behoorlijk je met
leenen verder door de wereld helpt.c
Al deze herrineringen droageu zich
aan den peinzenden Bruno op en smolten
in zijn bekrompen hersenpan tot eeu on
doordnogbare massa sameu. Thans ver
trok hij den mond tot een bitteren glim
lach. Hij herdacht de vaderlijke afscheids
woorden en het jammerlijk resultaat van
alle bemoeiingen die hij zich in .hun geest
gegeven had. Alle pogingen om aan geld
de studenten hield hij hier een toe
spraak, waarin hij o.a. zeide,De
geest van de Duitsche jeugd bewijst
mij, dat Duitschlaud weer opbloeien
zal tot zijn oude grootheid. Versaagt
nietHelpt opdat onze vijanden ons
niet verachten maar leeren achten.
Dan zal Duitschland weer tot zijn
•uden bloei terugkeeren zoo waar er
een God leeft". (Wolff).
De speciale dienst in Frankrijk be
last met de restitutie van het door
Duitschland ontvoerde materiaal heeft
tot nu toe reeds veertig duizend ton
machines en grondstoffen, die door de
Duitschers ontvreemd waren, naar het
Noorden en den Elzas teruggevoerd.
Winkelsluiting.
De Minister van Arbeid heeft mede
gedeeld dat binnenkort te verwachten
is een wetsontwerp tot regeling van de
winkelsluiting voor het geheele land.
Uitvoer van thee en koffie.
De Minister van Landbouw, Nijver
heid en Handel heelt aan de Neder-
laudsche Uitvoer Maatschappij toestem
ming verleend, uitvoerconsenten af te
geven voor thee en koffie, mits niet
bestemd voor bolsjewistisch Rusland
en Hongarije.
De Koningin op een schokker.
Donderdag maakte de Koningjn met
den chef van Haar militair Huis een
zeetochtje met den schokker Sch. 12.
Om 9 uur begaf zij zicb in de Sche-
te komen, hadden erbarmelijk schipbreuk
geledeD. De meeste deuren hadden zich
niet meer geopend, nadat het visitekaartje
met het fraaie wapen der Schreckensteiners
achter haar was verdwenen. Juist veer
tien dagen meerderjarig en dus volko
men gerechtigd, om zelfstandig leeningen
te sluiten, bevond hij het terein door zijn
genialen vader reeds geheel afgegraasd.
Het geluk ontvluchtte hem. Maar
neen Eens' toch had hij geluk gehad.
Het was kort na het éénjarig vrijwil
ligers examen, waarbij hij zijn werkelijk
schitterende onwetendheid onomstootelijk
had bewezen. Een geleend paard had
hem snel uit het bereik der strenge vier
schaar naar een buiten restauratie gedra
gen, waar hij zijn ergernis in druivensap
bedolf. Aan het betalen der rekening
wilde hij zich, naar edel riddersgebruik,
met de vlugheid van zijn paard onttrek
ken echter zag hij zich door een bezem
stok in de gespierde vuist van den huis
knecht in zijn misdadig voorhemen ge
dwarsboomd. Ruiter en ros kromden
zich onder de duchtig aankomende knup
pelslagen het laatste dermate, dat de
eerste op den grond tuimelde en twee
maal een been brak.
>Je moogt van geluk spreken, mijD
zoon,< troostte papa Kuno den over zijn
val niet bijster gestichten zoon Bruno,
»denk eens aan, je hadt drie jaar lang
onder de korporaalstok van een Kutschke
junior kunnen komen, jij, de laatste
veningsche haven aaa boord van het
visschers vaartuig.
H. M. wilde op dezen tocht het
visscherijbedryt in volle werkelykheid
zien en een blyk van belangstelling
geven als waardeering voor hetgeen
door de visschers in den oorlogstijd is
gepresteerd. Een kwartier na het
verlaten der haven werden de netten
uitgeworpen. By het binnenhalen
bleek de vangst echter gering te zijn.
Nadat H. M. het bedrijf tot in de
kleinste bijzonderheden was gedemon
streerd werd de thuisreis aanvaard.
Een motorreddiugsboot, waarin zich
bevonden de directeur van den gemeen
telijken havendienst en de hoofdinspec
teur van politie die op eeu afstand den
schokker voortdurend volgde werd nu
als sleepboot gebruikt en aldus werd
koers gezet naar de haven waar de
vaartuigen tegen 2 uur binnenvoeren.
Inmiddels had zich een groote menigte
langs de beide havenkaden opgesteld,
die de Koningin luide toejuichte. Nadat
door 't dochtertje vau den schipper-
eigenaar van den Schokker Sch 12
aan H. M. bloemen waren aangeboden,
stapte de Koningin in de gereedstaande
auto, die ouder langdurig hoerageroep
wegreed.
Politietroepen.
De opperbevelhebber heeft, volgens
de 7 el. bepaald, dat politietroepen
zullen worden opgerichtde officieren
en onderofficieren daarbij ingedeeld
worden beësdigd het overig personeel
niet. De politietroepen worden ver
deeld in drie compagnieën met onder
der Scheckensteiners. Nu zal men je
wel met rust laten.Eu zoo gebeurde
het ook. Dat was het eenige buitenkansje
geweest, dat hij zich in zijn leven herin
neren kon. Zou Fortuna hem niet ook
op andere wijze nog eens toelachen
Er werd geklopt. Bruno von Schrec-
keastein hief het met zorg beladen hoofd
op en riep brommerig; »Binnen«
Op den drempel verseheen een oud
bekende van Kuno zaliger in de persoon
van den deurwaarder, die regelmatig
op dan eersten van iedere maand, als
de kamerhuur prompt niet betaald werd,
den hoog adelijken heer zijn opwachting
kwam maken, om te constateeren, dat
er niets «oorhanden was om beslag op
te leggen en vader en zoon sans facon
buiten de deur zette. Ook thans kwam
hij met geen andef doel. Vooraf mon
sterde. hij mat kennersblik de uitrusting
van den laatsten Schreckensteiner'. Een
doekspeld, die hij uit de verschoten das
had geuomen, bracht hij weder op de
oude plaats terug, na de waarde ervan
getaxeerd te hebban. Ook de poging
om zich het horloge schadeloos te stellen,
mislukte te eenenmale. Na een-krach
tig trekken en rukken aan de zwaar
vernikkelde horlogeketting, haalde hij een
omvangrijken huissleutel te voorschijn,
dien hij hoofdschuddend beschouwde.
Wordt vervolgd.}