1\
,\o. 10.
Woensdag 7 Mei 1919.
35e «laarg.
xel
m
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeen wscli- VI aan deren.
EI_
dé—*
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
Binnenland.
COIKANT.
DU blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 75 Centfranco per post 871/, Cent.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER —UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telefoon Sr.öG. - Postbox 6.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 50 Cent; voor
eiken regel meer 10 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worde» franciagewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagmiddag TWAALF ure.
België.
De Belgen zyn ontevreden. Daarover
is geen twijfel mogelijk, dat leeren de
grtikelen in de Belgische bladen, die
■olstrekt geen blad voor den mond
nemen als ze het over de vrienden en
pondgenooten hebben, dat leeren ook
—Je uitingen van hen, die officieel be-
- J/oegd zijn namens België te spreken.
fl,(lpe Belgen verlangen vergoeding voor
le offers die ze voor de gemeenschappe-
ijke zaak hebben gebracht en achteu
lich te kort gedaan door de groote
jondgenooten, die, naar ze meenen,
Mnjftun belangen wel wat van al te onder-
5) {(geschikten aard achten. Dat Genève
■t «.gekozen is als zetel van den Volken
bond, in plaats van Brussel, gelyk men
n<J«*ad gehoopt, is al een zeer groote
eejeleurstelling, maar ook bijv. in hetgeen
mefe«chied is bij de keuze van de basis
foor de bevoorrading en de aflossing
n (jjler troepen in het bezette gebied van
b toPuitscbland, en waarbij ook Rotterdam
ten belangrijk aandeel kreeg in het
lUr loodige vervoer, meent men in België
'Je achteruitzetting te mogen zien door
'r' le geallieerden, voor wie België dan
pch maar, zooals men opmerktde
etastanjes uit het vuur haalde.
1 Wat echter vooral de Belgen grieft,
s de regeling van de financieele kwestie.
lelgië heeft onder den oorlog econo
mised geducht geleden en het heeft
mmiddellijk geld noodig om den her-
touw te kunnen aanvangen. En nu
chijnt men in België van oordeel, dat
i(net de Belgische fiaancieele belangen
|_)j]iiet voldoende rekening wordt gehouden
«oy de regeling ten aanzien van de
ichadevergoeding met Duitschland te
keften.
De Raad van vier besloot, uiet te
liscussieeren met de Duitsche gevol
machtigden. Deze beslissing is het
tevolg van een onderzoek naar de
precedenten. Het bleek, dat by vredes
verdragen, welke door den overwinnaar
fijn gedicteerd, bet geeü gewoonte was,
lat men bijeenkomsten hield aan de
Uö™redestafel, doch van den verslagen
fijand eenvoudig verlangde, dat hij d<^
iem voorgelegde voorwaarden onder-
S'eekende. Men heeft den Duitsch^rs
peegedeeld, dat zij 14 dagen tijd hebben
-*im eventueele bezwaren schriftelijk ia
e dienen. De Duitschers zijn vrij om
fersailles te verlaten en hun regeering
e gaan raadplegen, doch dit zal worden
beschouwd als een afbreking der onder
handelingen. Men verwacht, dat de
Geallieerden gedurende vijf dagen de
puitsche voorstellen in overweging
tullen nemen. Dan zal het verdrag
lun ter definitieve teekeniug worden
roorgelegd. Men heeft hun reeds mee-
tedeeld, dat zij het verdrag dan on
biddellijk moeten teekenen, hetgeen
iaar men aanneemt, op '27 Mei zal
teschieden.
De Telegraphen Union verneemt uit
fersailles, dat de vredesvoorwaarden iu
sen afzonderlijke zitting zulleu worden
foorgelegd aan de kleine naties, welke
behooren tot de Entente, eer de Duit
schers ze zien tekrygen. Dit is echter
slechts een formaliteit, daar zy niet het
recht zullen hebben, er iets aan te
veranderen.
Zondagnacht werd een kroonjaar
gehouden. Behalve Beijens en staats
minister Berryer namen alle kabinets-
en staatsministers aan den kroonraad
deel, welke door den koning gepresi
deerd werd. Minister Hymans deelde
do voorwaarden mede, waarbij ook als
vaststaande dient gerekend te worden
de overname door de geallieerden van
de Belgische leeningen. Met het oog
op de voorwaarden, welke eervol ea
bevredigend geacht werden, heeft mi
nister Hymans medegedeeld, dat er alle
reden was de voorwaarden te onder
teekenen, welke gevoelen, naar hij
verklaarde, door Vandervelde en van
den Heuvel werd gedeeld. Met alge-
meene steramen werd besloten aan de
gedelegeerden volmacht tot onderteeko-
ning te verleenen.
Tevens werd het wenschelijk geacht
den steun der geallieerden in te roepen,
ten einde die vraagstukken te regelen,
welke samenhangen met de vrijheid
op de Schelde en verbetering van
België's rivier verbindingen. M. Crt.
Het deksel op den neus.
Intusschen hebben wij alle reden om
ons te verblijden. Het luidt thans
officieus, dat door de vredesconferentie
iu zake de annexatie plannen is be
slist, dat aan België voor wat de
Schelde, Limburg en Maastricht betreft
niets zou worden toegegeven.
Voor het verkrijgen van meerdere
vrijheid voor do scheepvaart op de
Schelde en het recht van doortocht
langs de Maas voor Rijn-transporten
moet België maar met Nederland zelve
onderbandelen. De Raad van Drie
heett daarbij aan België steun toege
zegd.
Nu wordt Zeeuwsch-Vlaanderen wel
niet genoemd, doch we kunnen gerust
veronderstellen, dat men met de Schelde
heeft bedoeld ook de Schelde-oevers
want die heett België ook steeds in
één adem genoemd. En als België geen
aansprak kan maken op het Schelde-
water als bezitting, dan heeft het dit
zeker nog minder op het land. We
kunnen gerust zijn en ons verblijden
in den uitroep
Wy biy?en Nederlandsch,
Oranje Boven
Spartaeistische gruwelen.
Men heeft veel gesproken en men
zal er bovendien nooit gmoeg over
kunnen spreken over de tallooze
wreedheden, waaraan zich de Russische
Bolsjewisten zijn te buitengegaan. Wij
moeten bekeonen dat in dit opzicht de
Duitsche Spartacisten hun in niets toe
geven. Men zou zelfs zich ^afvragen
kunnen wie wel het record van beest
achtigheid in het moorden hebbeD ge
slagen.
Wat laatstelijk te Berlyn en in ver
schillende provinciesteden is geschied,
herinnert maar al te zeer aan de
verschrikkelijkheden van Petrograd en
Moskou.
Te Halle bijvoorbeeld werd luitenant
kolonel von Kluber op straat door
Spartacisten aangevallen, met stokken
half doodgeslagen en daarna in de rivier
geworpen toen hij beproefde zwemmende
den oever te bereiken, hakte men hem
beide handen af en wierp hem opnieuw
in 't water, waar men hem met geweer
schoten afmaakte.
In de Wienerstrasse te Berlijn werd
een regeeringssoldaat door de menigte
mishandeld en ten slotte met zyn eigen
geweer gedood. Wat verder tracht een
ander soldaat, die door het volk bedreigd
wordt, zelfmoord te plegen, hij schiet
zich den kogel door het hoofd en werdt
blindde aanvallers slaan en trappen
hem en maken hem eindelijk af door
eeD schot in den buik. Een onderofficier
die een winkel binnen ging om wat te
koopen, wordt door twee kerels aange
vallen, die hem den strot afsnijden. Een
garde soldaat, die geheel alleen is, wordt
tot aan de Rosenthalsche Poort vervolgd,
waar hy uitgeput neervalt. Hij wordt
verschrikkelijk mishandeld en daarna
met een revolverschot door een matroos
Men moet in de »Vossische Zeitung* het
verbaal van de te Lichtenberg, in de
buurt van Berlyn, bedreven gruwelen
lezen, toen de spartacisten er de regoe
ringstroepen uit verdreven.
De soldaten, die het postkantoor ver
dedigden, moesten zich met hun tachti
gen overgevenzy heschen de witte
vlag. De Spartacisten ontwapenden en
vermoordeu hen op de binnenplaats van
de naburige school.
De vijftig soldaten, die de politiebu
reau! verdedigden, overweldigd door
een menigte aanvallers, die met mitrail
leurs gewapend waren, worden gevangen
genomen, evenals de ambtenaren en hun
1 aisgenooten, die in het gebouw
woonden. Met geweren en revolvers
schoot men manneo, vrouwen en kin
deren zonder onderscheid neer.
Overal trouwens maakten de Sparta
cisten hun tegenstanders zonder mede
dogen af, vaak zelfs met verfijnde
wreedheid. Men haalt zeis voorbeelden
aan van geheel ontkleedde soldaten,
welke met zakmessen bewerkt waren,
afschuwelijk werden verminkt en ten
slotte met de uiterste woestheid werden
vermoord. Om al de gruwelen der
Spartacisten te vermelden zoudea wij
aan de kolommen van ons blad niet
genoeg hebben.
Vroeger wond men zich op over de
vrreede straffen, tot welke sommige
volksstammen in Chiua en Midden-
Afrika de blanken veroordeelden, die
hun in handen vielen. Die wildeu zijn
thans eehter overtroffen door de zooge
naamde beschaafden van de oevers van
Spree en Neva.
Met deze verergering echter dat de
Bolsjewistische en Spartacistische slacht
offers hun eigen laudgeuooten zijn en
voor het overgroote meerendeel menschen
utt het volk, werklieden en gewone
soldaten.
Maar die wilde diereD dooden uit lust
tot dooden.
Volgens de »Mittag Zeitungc was het
aantal slachtoffers van de Spartacistische
woelingen te Berlijn gedurende de eerste
veertien dagen zóó groot, dat men de
grootste moeite had om allen te begraven.
Alleen in het doodenhuis in de Hanno-
verstrasse lagen op een avond 198
lijkenDe verschillende hospitalen,
burgerlyke en militaire, waren op een
oogenblik overvol met dooden en ge
wonden.
In 't bijzonder wijzen we er op dat
het overgroote meerendeel der slachtoffers
van de Spartacistische furie tot de arbei-
bersklasse behoorde.
»Te Jerné werd een afdeeling van 18
Lithauensche verkenners door een hon
derdtal Bolsjewisten omsingeld. Een
gevecht was het gevolg. De Litha-
ners werden ten slotte gewond,
gevangen genomen en met wapenen en
al in een grooten kuil geworpen en
levend door de Bolsjewisten begraven.
Toen men hen den volgenden morgen
te voorschijn haalde, waren de lijken nog
warm
De volgelingen vao Lenin staan nog
verre beneden de meest barbaarsche
volken ea de achterlijkste wilden.
Het zijn wilde diereD, die in de
menschen-maatschappy niet thuis behoo
ren, aldus lezen we in de Verdediging
het orgaan van den aati Bolsjewistischen
Bond.
Stand der wintergewassen op 25 April.
Het hieronder volgende overzicht
betreffende den 8taad der wintergewas
sen op 25 April is, onder medewerking
der Rijkslandbouwieeraren, samenge
steld naar gegevens, verstrekt door de
correspondenten der directie van den
Landbouw en door het Kon. Ned. Met.
Instituut.
Iu verschillende streken voudeu de
herfstwerkzaamhedeu iu 1918 later
plaats dau gewoonlijk. De vele regens
oefenden vertragenden invloed uit ter-
wyl zich ook vaak gebrek aan arbeids
krachten deed gevoelen, waartoe in
sommige provinciën het hevig heerschen
der griep veel bijdroeg. De demobilisatie
kwam te laat om nog tijdig het tekort
aan werkkrachten aan te vullen. Zoo
doende werden er minder wintergranen
gezaaid dan anders het geval zou zijn
geweest, daar de hoogo garantieprijzen
den verbouw van wintertarwe en rogge
zeer aanlokkelijk maakten.
De vorstperiode kwam zeer laat en
duurde kort, nl. ongeveer van het eind
van Januari tot hall Februari. De dooi
verliep zeer geleidelijk, doch verder
was het voorjaarsweer weinig guustig
koud, veel regen eu veel wind. ïn
Maart bedroeg de neersloeg gemidd-dd
40 procent meer dau de normale
maand8omde eerste tien dagen van
April gaven meest droog weer, maar
daarna is er weer veel regen gevallen.
De temperatuur was iu de der ie decaue
vau Maart gemiddeld ruim 4° beneden
normaalvan 1 tot 20 April was de
alwyking van de normale maximum
temperatuur gemiddeld geriBg, de mini-
