No. 29. if oensdag 17 Juli 1918. 34e J aan». J Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. J. C. VINK - Axel. Het Gas. FEUILLETON. Buitenland. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 60 Centfranco per post 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER Bureau Weststr. D 11. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 50 Cent; voor eiken regel meer 10 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdaa- en Vrijdagmiddag TWAALF ure. We besloten onze vorige beschouwing met de hoop, dat het niet noodig moge blijken, dat we voor het gasverbruik gerantsoeneerd worden. En we hebben goede hoop, dat men hiertoe niet zal overgaan. Immers als het gas zoo duur is als thans, (26 cent per M».), dan gebruikt toch ieder al zoo weinig moge lijk. Maar nu zitten we voor een kwaad feit, n.l. dat de kwaliteit van het gas zoodanig is, dat we voor eenzelfde doel veel meer gas moeten gebruiken dan vroeger, wanneer het gas zijn gewone kwaliteit had. En dit nu maakt de "gasprys niet hooger, maar daardoor wordt het gasverbruik zooveel duurder. En dit is zeker naar onze meening met een prijsvermindering zoodanig te com- penseeren, dat de opbrengst voor de gasfabriek ook dezelfde blijft. We hebben echter gegronde hoop, dat waar de klacht over het dure gas even algemeen is, als die over de kwa liteit van het gas, men hierin wel ver- 1 andering zal brengen en willen op een eventueel besluit niet influenceeren, daar dit zaken zijn, die den Raad aan gaan en we verwachten, dat de Raad in een eerstvolgende vergadering deze zaak wei zal bespreken, wijl dat college toch ook' verscheidene gasverbruikers telt, die al evenmin gaarne duur gas gebruiken als de overige ingezetenen. We meenen zelfs te mogen veronder stellen, dat door overleg met gas directeur en gascommissie reeds een onderzoek is ingesteld naar de mogelijk- heid voor verlaging van den gasprijs, zoodat een alhier circuleerend adres daartoe vrijwel mosterd na den maaltijd zal zijn. DE OORLOG. Zooals telkenmale tijdens periodes, waarin de wapens vrijwel rusten, heb ben ook in den laatsten tijd veelvuldige gedachtenwisselingen over het vredes vraagstuk plaats gobad. Von Kühlmann heeft de rij geopend met zijn bekende redevoering, waarin getwijfeld werd aangaande de mogelijk heid om met de wapenen alléén een beslissing te verkrijgen. Daarop is gevolgd de Amerikaansche president, die bij het graf van Washington gelegen heid heeft gevonden zijn standpunt ten aanzien van de*oorlogsdoeleinden nog eens uiteen te zetten. Op grond van de militaire gebeurtenissen, d. w. z. de enorme toevoer in korten tijd, van Amerikaansche troepen, naar Europa is te verwachten, dat men nu van de kansen op vrede hoe langer hoe meer verwijderd raakt. De rede van den president heeft deze meening volkomen onderstreept. ,Er kan maar één uitslag zijnde regeling moet finaal zijn er kan geen vergelijk zijn, een elkaar halverwege tegemoetkomen is ondenk baan Zie lezers, hier komt het onver zoenlijke standpunt helder naar voren. Een vrede door overleg, waarop nog zoo velen hoopten, waarvoor op de conferentie te Stockholm indertijd voor het eerst krachtige en op groote schaal is gewerkt, de mogelijkheid van een dergelijken vrede, die het spoedigst aan het bloedbad een einde zou kunnen maken, is vrijwel uitgesloten. En die mogelijkheid wordt uitgesloten door hem, die feitelijk in den aanvang daar voor het meest heeft geijverd en van wien" dan ook nog steeds werd verwacht dat hij te eeniger tijd de formule zou kunnen vinden om de partijen tot elkaar te brengen. Eerst moet elke macht, waar ook ter wereld, die op zich zelf staande, in het geheim en uit eigen wil de wereldvrede kan verstoren, worden vernietigd, of indien zij op het oogenblik niet kan worden vernietigd, tenminste tot feitelijke onmacht worden gebracht". Uier heeft Wilson dus het Engelsche standpunt ten opzichte van Duitschland geheel overgenomen. En vreemd is het en inconsequent niet minder, dat hij in diezelfde rede met deernis spreekt van „het volk van het neergeslagen Rusland". De vraag betreffende de schuld voor het ontstaan van den oorlog is nog lang niet opgelost, maar zooveel is uit onthullingen en processen toch wel gebleken, dat het voormalige Russische bewind, met de daarnaast gestaan hebbende „kliek" voor het uitbreken van den oorlog zware verantwoordelijkheid heeft te dragen. Wilson zou dus geenerlei reden hebben gehad van het „neerge slagen", eerder van het „opgestane' Russische volk te spreken. „Geen geheime complotten, geen uit- broeding van samenzweringen, geen straffeloos aangedane zelfzuchtige bena or NEDERLAND IN 1795. Van dit oogenblik af houdt alle betrek king tu8sohen u en mij op. Dit zeggende snelde zij het vertrek uit. De ontroerde jongeling wilde haar vol gen doch zij was reeds verdwenen, en in plaats van haar, stond de hatelijke gedaante van Monsieur Léon voor hem. Een duivelsche vreugde was op zijn ge laat te lezen. Met een diepe buiging en een vloed van beleefde en vleiende woorden vergezelde hij Gustaaf tot aan de deur toen deze nog aarzelde en vroeg of hij zijn jonge gebiedster wilde verzoe ken een oogenblik terug te komen, omdat hij vergeten had haar iets belangrijks te zeggen, drukte Monsieur Léon, in plaats van te antwoorden, den jongen krijgs man een briefje in de handen, en na nog maals eene diepe buiging gemaakt te hebben verdween hij insgelijks. Van Heyden opende het papier en las met ontroering de volgende woorden, welke in grooten haast schenen geschreven te zijn »Vertrouw niet altijd de schoone woorden, welke door een schoonen mond gesproken worden. De ongelukkige jongeling voerde een geweldigen tweestrijd. Liefde en achter docht kampten in zijn gemoed de geheimziunige woorden, welke het briefje bevatten, deden de argwaan over de liefde zegepralen zijn hart was ver brijzeld. Dwaze jongen, zeide de ritmeester, aan wiens borst hij weende en die zelf met moeite twee groote traneD, die langs zijn mannelijk gelaat biggelden, verborg, doe als ik en vergeet haar. Kom, gij zult spoedig eeh andere bruid omarmen de eer, man want de Carmagnolan kruipen voorwaarts en wij zullen hoop ik binnen weinige dagen zien of zij nog kracht genoeg hebben, een geweer af te schieten. Mocht hun eerste kogel mij treffen zuchtte de jongeling. VIII. Plaats u met mij in uwe verbeelding op een Steile rots tegen welke de ver- bolgene baren, voortgezweept door den orkaan, al feller en feller klotsen. Geen lichtstraal breekt meer door Dichter en dichter pakken de onheilspel lende wolken zich,boven onze hoofden samen, en derzelve geweldige vaart doet ons het geweld van den storm kennen Angstig klemmen onze bevende han den zich aan de naakte rots, maar ons oog is onwillekeurig gevestigd op het vaartuig, dat wij in een bangen strijd zien met de woedende elementen Al hooger stijgen de golven, al feller gieren de vlagen en zweepen het schip met onweerstaanbare vaart voort het nadert alvast de rots, waartegen wij het in onze verbeelding reeds zien verbrij zelen. Slechts de krachtige vuist van hem, die het roer in zijne handen klemt slechts het gewillig en vaardig uit voeren van de bevelen das gebieders kan het schip voor den ondergang be vrijden. Maar de arm des stuurmans is niet krachtvol genoeg om den hefti- gen storm weerstand te bieden maar zij die moeten gehoorzamen, zijn onwil lig of de schrik heeft hen verlamd, en moedeloos zitten zij daar neder, het ge vaar kennende zonder krachtdadige po gingen te beproeven om het af te wen den. Te vergeefs smeekt, beveelt of dreigt het opperhoofd; te vergeefs schil dert hij het nakende gevaar zij, die hem hooren, zijn willens doof of de vrees heeft huuue veerkracht verlamd. Het is te laatmet nieuwe woede verheft zich de orkaan een geweldige schok te laat berouw, een angstig gekerm en het schip zonk in dop afgrond. Zoo ging het Nederland in dien tijd Met verbazing, schrik en afschuw had Europa den zwijmelgeest, welke zich van de Franscue natie had meester ge maakt, aanschouwd. De orkaan der hartstochten was bij dat licht ontvlam bare volk losgebarsten; oorspronkelijk deelingen (wij denken hierbij aan de in beslag genomen Nederlandsche han delsschepen maar een wederzijdsch vertrouwen, gevestigd op de schoone basis van een wederkeerigen eerbied voor het recht", aldus luidt 't verder in des Presidenten betoog. We begrijpen uit dit alles ook weer T onverzoenlijke standpunt, in den aanvang aangeduid, want waarschijnlijk is men in Amerika tot de overtuiging gekomen, dat men nu maar moet doorvechten tot de thans bestaande generatie nagenoeg is uitge roeid, om dan met een nieuw slag van menschen te beginnen, want of men er in zou slagen om met het volk van thans Staten te scheppen, die met elkaar omgaan volgens de boven aan gegeven nobele beginselen, dat mag met grond worden betwijfeld. Ten slotte komt de President dan weer tot het einddoel, d. w. z. den Volkerenbond. Maar als de oorlog nog moet duren, tot dat bereikt is, zal Wilson o.i. het einde niet beleven. De Engelsche bladen melden dat de koning en de koningin van België uit Londen te Havre zyn teruggekeerd. Ook op den terugweg hebben zij per watervliegtuig den overtocht over het Kanaal gedaan. Men meldt aan de Tel. Te Gent zijn opnieuw tienduizend burgers naar het front voor militairen arbeid gedeporteerdmen kan zich voorstellen welk een zware slag dit nogmaals is voor de bevolking der reeds beproefde stad en welk een vreeselyke scheiding in zoovele gezinnenwant edele dryfveeren waren in schandelijke driften ontaard helsche razernij had met duivelsehen wellust in het bloed van duizenden en tienduizenden haren wrok gekoeld, hare wraak bevredigd, haren plannen zoeken uit te voeren. Dat schouwspel had Europa had mijn va derland gezien deszelfs burgers staken de armen uit naar hen, wier handen nog bezoedeld waren met het bloed van den besten Koning, van de beminnelijkste Koningin, met het bloed huneer eigen broederen, 't Was of een booze geest rondwaarde, om de volken met blind heid te slaan en de woorden gelijkheid vrijheid en broederschap als liefelijke harmonie in hunne ooren te doen klin ken. Nederland! hoe zwaar hebt gij geboet voor het luisteren naar dien sire nenzang. Gelijk de door den storm bestookte sche peling van oogenblik tot oogenblik de mid delen ter redding aangewend zonder uit werking ziet, zoo ging het den edelen maar al te zachtmoedigen Willem den Vijfdeu, het hootd van den staat. Medegesleept door den tuimelgeest der eeuw bezield met een onredelijken en bitteren haat te gen Hem, die niemand zijnen vijanduoem- de, en, al te grootmoedig als Vorst, ook strafbare beledigingen vergafwas hetgroot- ste gedeelte afkeerig van den stadhouder, dien zij vroeger van den Hemel hadden af gebeden en thans een tiran noemde. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1918 | | pagina 1