No. 92.
wmm
33e Jaarg.
Woensdag 27 F 1918.
Nieuws- en Advertentieblad
1/3)
voor
J. C. VINK - Axel.
Zeeuwsch-Vlaanderen.
Buitenland.
FEUILLETON.
De Arabier en zijn paard.
1
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 60 Cent; franco per post 70 Cent.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Weststr. D 11.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 50 Cent; voor
eiken regel meer 10 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagmiddag TWAALF ure.
DE OORLOG.
Een zestal dagen heeft de Duitsche
Regeering noodig gehad om te overwe-
gen op welke wijze moest worden
gereageerd op het verrassende besluit
vin de Russische volkscommissarissen
van 10 Febr. waarbij de oorlogstoestand
ils geëindigd werd verklaard en het
leger gedemobiliseerd zonder dat noch
lans een vrede met den vijand werd
pesloteu. Den 16en Febr. stelde de
Duitsche regeering vast, dat de Russi-
iche regeering den wapenstilstand fei
telijk had opgezegd door haar besluit
van 10 Febr., zoodat de Duitsche
'regeering zich, na verstryking van den
het wapenstilstandsverdrag van 7
en, de vrije hand in elke richting
moest voorbehouden. Deze mededeeling
nag er voor de Russen reeds vrij on
heilspellend uit en den 18en bereikte
ons dan ook het bericht, dat op dien
dag de vijandelijkheden aan het Groot
fiussische front weder waren begonnen,
üanvankelijk hadden deze plaats door
een voorwaartsche beweging naar de
Duna. maar den daaropvolgendeu dag
werden de operatiën uitgebreid over
het geheele front tegen Groot Rusland,
van het noordelijk Dunabürg tot Luzk
in het Zuiden. Door dien massalen
opmarsch moest op het Russische volk
een diepe indruk worden gemaakt, het
geen blijkens de uiteenzettingen van
Kühlmann in den Rijksdag, ook niet
Ianders dan de bedoeling was van de
hervatting van den krijg.
Inmiddels waren in den nieuw ge-
vormden, goed van voorraden levens
middelen voorzienen Ukraïnschen Staat
de troepen der Bolsjeviki binnengedron
gen om eenerzijds nog te trachten het
gezag van de Republikeinsche regeering
te ondermijnen, anderzijdsch de zich
daar bevindende voorraden weg te
halen, minder tot aanwending te eigen
bate dan wel om den Centralen de
gelegenheid te benemen, zich er mede
te verrijken. De ten gevolge daarvan
steeds grooteren omvang aannemende
onlusten bewogen de Ukrainsche regee
ring om de hulp der Centralen in te
roepen, waaraan uit den aard der zaak
niet getalmd werd te voldoen. En zoo
zien we dan den 18 Febr., tegelijk met
den opmarsch van Duitsche troepen in
de richting van de Duna, andere Duit
sche troepen van Kowel uit in Z. O.
richting naar Lief het brandpunt van
de verwikkelingen oprukken.
De demonstratieve opmarsch van de
Duitsche legers tusschen Dunaburg en
Luzk heeft niet nagelaten, den ge-
wenschten indruk op de Russische
regeering te makenden 20sten zond
deze regeering een draadeloos telegram
aan den Duitschen min. van Buitenk
Zaken, waarin werd bericht „dat de
Raad van Volkscommissarissen met hel
oog op den huidigen toestand bereid
was, den vrede te teekenen op de
voorwaarden, door de afvaardigingen
van het Viervoudig verbond te Brest-
Litofsk gesteld", en tevens dat het
antwoord op de door de „Duitsche
Regeering" gestelde nadere voorwaarden
onverwijld zal worden gegevenDaar-
Vlug en bijna onhoorbaar voerde hem
El-Siloh door het bosGh langs een pad
aan den oever van deJordaan. Als een
gordel, van duizende diamanten oogen
•tralende, bruischte de stroom in den
•reêrschijn van'het maanlicht en het
•tarrengeflonker langs de boomrijke
oevers; zijne golven schoten als het ware
vonken, wanneer zij in den glans der
hemellichten braken het was als hoorde
men uit de diepte een mingefluister,
waarmede de ruischende populieren har-
moniëerden, terwijl de grashalmen en de
bloemen aan den oevehzioh op den adem
van het westenwindje naar de blinkende
watervlakte bogen, welke haar dartelend
tegenkabbelde, zoodat het scheen als of
alles één liefde was geworden inde natuur,
fRechts bewoog zich niets ïd de woestijn
-de vrede scheen daar zijnen zetel, v er
van het gewoel der menschen, gevestigd
te hebben. Die heilige rust temperde
de gemoedsbeweging van den jongen
Arabier zelfs El Siloh's stap stoorde hem
niet, want de weeke grond scueen elastisch
te zijn, en zich naar eiken hoefslag te
buigen. De weg langs den oever werd
intusschen door lianen, en steeds dichter
in elkander gegroeide wilgen meer en
mede werd dus door de Russische
Regeerders geheel op den ingeslagen
weg teruggekeerdwat de te Brest-
Litofsk gestelde voorwaarden aangaat,
deze liggen ons nog versch in het
geheugen. De grootste moeilijkheid
daarvan heeft gevormd de ontruiming
van Polen, ten minste indien deze
moeilijkheid niet door Trotzky met opzet
toenmaals is geschapen om de onder
handelingen te rekken. Want overigens
kon dit punt, bij goeden wil aan beide
zijden, nimmer aanleiding hebben- ge
geven tot zóó groote wrijving. We
betoogden het reeds vroeger, de eisch
tot het handhaven eener voorloopige
bezetting van Polen behoeft geenszins
te beduiden, dat annexatielust daaraan
ten grondslag ligt en objectief oordeelend
moet men de Centralen, en in het bij
zonder Duitschland, gelijk geven, dat
het naar het Oosten nog wat houdt,
zoolang de vrede nog niet algemeen is.
M. a. w. zoolang in het Westen nog
aspiraties worden gekoesterd om het
Rijksland van Duitschland loste scheu
ren. Nu geven wé onmiddellijk toe,
dat de met Ukraine gesloten vrede
weer aanleiding geeft om ten aanzien
van Polen ongerust te zijn. Immers
in»het vredesverdrag is Ukraine uitge
breid met het gouvernement Cholm,
gelegen ten N. O. van Galicië, een
Poolsche provincie.
De Centralen hebben hier dus de
nieuwe republiek Ukraine, welke toch
is voorbestemd om in de toekomst deel
uit te maken van de groote -Russische
Republiek, eenvoudig uitgebreid met
een deel van Polen, met een deel dus
meer ontoegankelijk, en zijn instinct
volgende, keerde het paard, op wiens
hals de teugels loshingen, weder om, en
voerde zijn meester, die zich geheel aan
zijn gloeiende fantasie scheen te hebben
overgegeven, naar de legerplaats terug.
Was het eene beschikking van het lot,
of miste het dier, dat anders nooit van
het spoor geraakte, ditmaal werkelijk den
weg Wij weteD het niet, maar Abu
bemerkte met verbazing, dat El Siloh
hem langs het naaste pad naar de leger
plaats gevoerd hadhij bevond zich
tusschen twee rijen tenten. Reeds wilde
hij het paard weuden, om de slapenden
niet te wekken, en in geene verdenking
te komen, toen zich, een weinig dieper
in het bosch, het gordijn eener tent opende
en het maanlicht eene ranke gestalte
bestraalde, met welke Abu's fantasie
zich zoo zeer bezig gehouden had, dat hij
den verkeerden weg niet had opgemerkt.
»Saida!« fluisterden zijpe lippeD.
»Abu L lispelde het uit d tent.
El Siloh, als begreep hij, dat hier een
geheim lag, stapte onhoorbaar naar de
tent. De minaeoden hadden elkander
hier gevonden. Eerst bij hs aanbreken
van den dag reed de Arabier "stil weg,
met de zaligheid in het ba t. Eiken
nacht voerde hem El-Siloh langs dien
weg; hij was de zwijgende vertrouwde
van de liefde zijns meesters daarom ook
liefkoosde hem Saida, zij klopt 3 hem op
den rijzigen hals, en gaf hem uit de
van een gebied, dat evenzeer naar
zelfstandigheid haakt. De Centralen
hebben dus gehandeld met Polen alsof
zij te doen hadden met geannexeerd
gebied en dit is hetgeen de vrees heeft
gewekt, dat de term „zelfbeschikkings
recht" in Duitschen mond slechts een
leus zonder inhoud is en heeft voorts
de terechte verontwaardiging van de
Polen opgewekt. Wel hebben de Duit-
sche en Oostenrijksche ministers van
Buitenl. Zaken getracht dezen pil te
vergulden door te spreken van een
voorloopige grensregeling, maar het wil
ons toeschijnen, dat de haast om met
de Ukraine tot vrede te geraken den
onderhandelaars beeft verleid een flater
te begaan, welke de leiding van de
politiek naar het Westen, welke volgens
Von Kühlmann „bedaard duidelijk en
met vaste hand" moet worden gevoerd
in hoo'ge mate zal bemoeilijken. Immers
de geaardheid van de Cholrasche bevol
king kan in geen enkel opzicht aan
leiding geven, te vermeenen, dat door
de toevoeging van dit gebied aan
Ukraine het „nationalitetsbeginsel" is
gehuldigd. Met de toevoeging van
Cholm aan Ukraine hebben de Centralen
in het Oosten een toestand geschapen,
welke gelijkt op de quaestie „Elzas-
Lotharingen" in het Westen.
Een zestal dagen heeft de Duitsche
Regeering noodig gehad om te over
wegen op welke wijze moest worden
gereageerd op het verrassende besluit
van de Russische volscommissarissen
van 10 Febr. waarbij de oorlogstoestand
als geëindigd werd verklaard en het
leger gedemobiliseerd, zonder dat noch-
holle hand gerst, gierst en kameelmelk.
Zoo waren Abu, en ie schoone Saida
gelukkig onder het zegel des geheims
maar op zekeren morgen keerde Ampor
in de legerplaats terug, en Abu's hemel
bedekte zich weder met donkere wolken
de volgende nacht was waarschijnlijk
de laatste vau zijn stil geluk. Treurig,
besteeg hij zijn paard, dat hem stil naar
de geliefde voerdezy verbaidde hem
weder, en hij wierp zich met al de smart
die hem kwelde, aao hare borst.
>Mijne zon gaat onder, Saida! gij zijt
voor mij verloren Ampor is teruggekeerd
en men zegt, dat hij u morgen naar zijn
vader wil voeren,* riep de jonge Arabier.
Saida stortte heete, bittere tranen, want
het was het laatste uur van hunne liefde,
en toch zeide zij nog: »AUah is groot 1
Hij kan ons helpen
Wij zwijgen van de tranen van het
meisje, van Abu's namclooze smart.
Wie ooit met vuur heeft bemind, zal
de tolteringea vau het afscheid, het smar
telijke der scheiding van dierbare wezscs
kennen.
De diepe ademhaling van El Siloh
wekte Abu uit den zwijm zijner gewaar
wordingen. Hij zag op, en ontwaarde,
dat zijne trouwe makker den hals oprekte
en de ooren spitste, als had hij de lucht
van iemand, die naderde.
»Om Allah's wil riep Saida, »El-3iioh
luistertdaar nadert iemand vlied,
Abu! vlied, ik staeek het u 1*
»Aan uwe voeten wil ik sterven, Saida
de zon zal niet ineer voor mij opgaan
hernam de Arabier, krampachtig sloeg
hij de band aan de greep van zijn sabel.
Toen wierp zich het meisje aan zijne
voeten. »Wilt gij mij aan schande en
vernedering prijs geven riep zij »ik
heb immers gezondigd tegen de wetten
en de zeden O, als gij Inij werkelijk
lief hebt, vlied dan ijlings, opdat mijn
naam rein blijve, en er geen vlek aan
kleve
»Ja, dat wil ik hernam Abu bijna
onhoorbaar. De wil van Saida was hem
heilig, en hij kende zeer goed de zeden
van het land, die eene bruid allen omgang
met mannen streng verbieden, en haar
daarom door vrouwen doet bewaken.
Nog éénmaal vereenigden zich beider
lippeu tot een brandende kus, waarna
Abu zich in den zadel wierp, en ijlings
wegreed. Saida schooi het gordijn der
eenzame tent dicht, eu viel op de mat
neder met al den weedom, die haar
boezem prangde.
El Siloh had zijn meester te rechter
tijd gewaarschuwd. Een man, wien de
ijverzucht den slaap ontzeide, 'rai binnen.
Zijn scherpe blik ontwaarde dui i aijk de
gestalte van een paard, eu van ecu
ruiter, die weinige oogeublikkeu daarna
voor zijne oogen verdwenen.
Wordt vervolgd.)
